เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ไปกับวัยรุ่น
รุ่นวิบวับๆ ม.ต้น
เราก็จะดูเด็กลงๆ
เด็กๆ อยู่กันจนสวดมนต์ทำวัตรเย็น
จนถึงนั่งกรรมฐานราว45นาที
ไม่บ่น ไม่งอแงเลย


ก่อนจะผ่านวันพระใหญ่นี้ไป
นำรูปสวยๆ มาให้ดูเพิ่มเติม
ไม่ได้ถ่ายเองนะคะ เห็นแบบนี้เหมือนกันแต่กล้องมือถือถ่ายแล้วไม่สวยเช่นนี้


ได้ถวายพระ และปฏิบัติเป็นพุทธบูชา
สบายใจจัง

 

วันที่ ๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด
ใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันเข้าพรรษา
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

สวัสดีอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญทุกท่าน สาธุ
ขอให้อาจารย์ และทุกท่าน มีความสุข สมหวัง เจริญในหน้าที่การงาน ทำกิจการใดๆสำเร็จทุกประการ สาธุ

 

ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ให้เพื่อนหาทางขายกับคนอื่นเอาเงินทำบุญไปตามสะดวก ส่วนตัวเราก็กระทำตามอัตภาพ ดังที่ส่งภาพมา พระที่พวกทำสังฆทาน งดงามมาก ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยคน

 

น้องปรายฯอยู่บ้านหยุดยาว
อย่าลืมร่วมอนุโมทนาบุญ
ซึ่งมีมากมายในกระทู้นี้

 

เมื่อคืนพระจันทร์แจ่มฟ้า งามตาเกินบรรยาย ผมยังอดใจเอามือถือโปเกถ่ายไว้เล่นๆ แต่ภาพก็ออกมาสมกับราคามือถือห่วยๆ-ฮ่า

ชมภาพที่เพื่อนน้องจิ้งจอกฯถ่ายดีกว่า เอาด้านหลังหลวงปู่ทวดเป็นฉากหน้า ผนวกกับแสงจันทรสาดรัศมี ถ่ายได้งามดีมีฝีมือแท้ ร่วมอนุโมทนากับบุญใหญ่-วันพระใหญ่อีกที สาธุ

 

"อาสาฬหบูชา" แล้ว
ต่อด้วย"เข้าพรรษา"
2 วันสำคัญต่อเนื่อง...

ฝนครองฟ้า....เทวาเตือน
แล้งลาเลือน...เยือนพรรษา
ภิกขาจาร.......ผ่านท้องนา
อย่าย่ำกล้า.....พาเพื่อนพัง
...เข้าพรรษา......เลิกราเหล้า
...ครองผ้าเข้า.....เฝ้าปลูกฝัง
...คลังพระธรรม...พร่ำเพียรพลัง
...สมจินต์ดั่ง........ตามหลังศาสดา!

หมายเหตุ...สมจินต์ = สมความคิด

 

อาสาฬหบูชา-เข้าพรรษา หลวงตาก็ปฏิบัติบิณฑบาตรสม่ำเสมอ เดินตามรอยทางเดิมทุกวันไม่ย่ำข้าวกล้า ไร่นาผู้ใด แต่ให้พุทธศาสนิกได้มีโอกาสทำบุญทุกวัน ไม่ต้อวไปถึงวัดในยามที่ต้องรักษาระยะห่างและระแวดระวัง-อนุโมทนา สาธุครับ

 

วันหยุด แต่คำพรน้องน้อตเดินทางทุกจันทร์
ไม่หยุดพักนอกจากจำเป็นจริงๆเท่านั้น ก็ขอ
ให้ทุกพรตอบสนองผู้มอบให้เต็มที่ดุจกัน

 

เรียนท่านผู้อ่านที่รัก
=============
ได้เวลาแห่งการรอคอยสักที หลังจากหยุดเข้าป่า2-3เดือนเมื่อโควิดเยือน บัดนี้เหตุการณ์ปกติพอสมควร เสมือน "แนวรบด้านตะวันตก เหตุการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง" ป่าตะวันตกแห่งเทือกตะนาวศรี รอคอยทุกท่านอยู่กับความโหดระทึก รอการจิ้มและแก้ตัวผิดชั่วครู่(ใหญ่) เชิญจิบชากาแฟของว่างไปก่อนตามอัธยาศัย

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้าเจ้าถ้ำ!!!
=================
ความเดิม...การปรากฏตัวของมันอย่างกับเด็กอนุบาลอมจุกหัวนม เมื่อเทียบระดับปริญญาเอกที่เราฝ่ากันมา!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~

ผมดูเวลาอีกครั้ง 4 ทุ่มเศษ ป่าดิบคืบกลับคืนสู่ความสงบเงียบ เสียงรบกวนลบเลือนเหมือนปิดสวิทซ์ ...

ทว่า บางสิ่งที่เหนือคาดหมาย มัจจุราชที่เงียบเชียบยิ่งกว่าผีป่า ผีโขมด ดันคืบคลานเข้ามาแทน!

ความเย็นยะเยือก...!

อากาศหนาวบรรลัยเหลือเชื่อ ห่มลงมาอย่างทารุณไม่ปรานีปราศรัย ป่าดิบชื้นที่สมบูรณ์สุดแสน อุ้มความยะเยือกสะท้านทรวงเกินคาดคิด ชีวิตดิบเถื่อนของเราแม้ผ่านการนั่งห้างล่าเสือสมิง ผ่านคาคบกับคุณนงกลางดงหมา ยังหาเทียบเท่ากับการนั่งห้างล่าเสือหนุ่มเกเรข้างซากศพหนนี้

ป่าลึก ลมแรง ยอดไม้แกว่ง สายลมขุนเขากระหน่ำ นำหยดน้ำค้างโปรยปรายพร่างพรมราวฝนปรอยไม่ขาดสาย ปราศจากไออุ่นกองไฟยังชีพ อย่าได้สงสัย..ทำไมพรานเป็นไข้ป่าตายพอ ๆ กับโดนเสือกัด, งูฉกหรือถูกช้างเหยียบฯ

ผมผวาเยือกกอดอกกับเสื้อตัวโคร่ง อยากหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกับผ้าหนา ที่หาต้านอากาศหฤโหดนี้ได้ไม่ มือไม้แข็งเหมือนอยู่ในห้องเย็นโรงน้ำแข็ง นิ้วทื่อปานท่อนไม้งอไม่ลง จะมีปัญญาเหนี่ยวไกกระด้างไอ้ปืนโตไหมนี่ ?...ยิ่งหันมองลุงพรานที่คู้ตัวลงไปอีก ร่างเล็กม้วนราวกับตัวนิ่มขดอยู่บนห้าง เวทนาตาเฒ่าแห่งขุนเขาจับใจ!

"ลุง...ลุง"...ผมเอื้อมมือจับแขนพรานเฒ่าเขย่าเบา ๆ ปากคอตัวเองสั่นหงึกหงัก เสียงครูดเครือแทบไม่ผ่านลำคอ

"อือ...ฮึ นายทหาร"...ลุงพึมพำตอบแผ่วเบากว่าสายลมที่อื้ออึงเหนือหัว

"ไหวบ่...ลุง หนาวตับแข็งแบบนี้ ท่าไม่ดีแน่"?

"พะ...พอไหว"...เฒ่าตะนาวศรีกระซิบ ในความมืดสลัวรางน้ำค้างเปาะแปะลมโกรกกระแทกกระทั้น ต่อให้เด็กอมมือก็รู้ว่า อยู่บนนี้ต่อมีแต่แข็งตาย หนาวตาย ปอดบวมเล่นงาน

"ไอ้ลายไม่มาหรอก เรากลับไปผิงไฟกันเถอะ"

ผมตัดสินใจง่าย ๆ ไม่ต้องใช้เหตุผล ระหว่างชีวิตเรากับไอ้ลาย ไม่สมควรตายก่อนมัน เมื่อชะตาชีวิตลิขิตไว้ดังนี้ ก็จงปล่อยโชคชะตาของแต่ละฝ่ายไว้ในเงื้อมหัตถ์ของเทพแห่งขุนเขาพงไพรตัดสิน!

"เอาไง...เอากัน"...ลุงเฒ่าไม่ดื้อดึง สังขารอันสุกงอมของเฒ่าภูเขาก็จะสุดจะทานทน...ใครเล่าจะคิดว่าป่าดิบนรกแห่งนี้ ปิศาจเหมันต์จะร้ายกาจกว่าปิศาจโขมดดง คงเป็นด้วยภูมิประเทศประชิดน้ำตกมหึมา ที่ส่งน้ำลงมาแผ่ไอเย็นชั่วนาตาปี

การเข้ามาค้างคืนน้ำตกผีสิงหนแรก เราอยู่ท่ามกลางรายรอบกองไฟมหึมาไม่รู้สึกรู้สากับความหนาวเย็น แถมมีศึกกับรากษสน้ำเรียกอะดรีนาลีนฉีดขับไล่เลือดแข็งเป็นเลือดอุ่น

กับบนห้างคาคบไม้ใหญ่ ไร้ไออุ่นเปลวอัคนี นี่สิเป็นของจริงที่ตะนาวศรีแดนเถื่อนบรรจงมอบอีกหนึ่งบทเรียนสอนสั่งเรา แม้กระทั่งพรานเฒ่าเจนไพรยังตกหลุมพรางแบบ "สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง"

ผมงัดบุหรี่จุดสูบ อัดควันอุ่นเข้าปอดไล่ไอเย็นไม่แยแส ส่งให้พรานเฒ่าอัดบ้าง เราผลัดพ่นควันเหมือนคนตายอดตายอยาก ควันขาวพวยพุ่งจากปากไม่รู้ควันไหนเป็นไอหนาวหรือควันบุหรี่ เมื่ออัดเฮือกสุดท้าย ตาสว่าง ผมก็คว้าไอ้ปืนโตปลุกกายใจกระฉับกระเฉง

"ไปเหอะ...ผมลงก่อนนะลุง"

ใต้ไม้ใหญ่ในความมืดกับความเงียบ บิดเนื้อตัวเรียกเลือดลมอีก 2-3 กร็อบ อาการหนาวสะท้านตัวแข็งเป็นท่อนไม้คลายทันตาเห็น ลุงพรานงัดไฟฉายส่องทาง เราเดินผ่านร่างน่าสงสารมอญหนุ่ม ไม่ส่องไฟสำรวจซ้ำให้ความปริเทวนาย้อนจุกอก

"ขอโทษที...ไอ้เกลอ"...ผมพึมพำกับตัวเอง ส่งจิตสมมติว่ากำลังคุยกับชาวมอญเคราะห์ร้าย ร่างกายมนุษย์กอปรเลือดเนื้อของเรามิใช่เหล็กไหล มันยังไม่ตาย ไม่แข็งกระด้าง ยากทนทานความหฤโหดวิปริตของป่าดิบล้านปี จะอยู่บนห้างนั้นได้ตลอดทั้งคืน ต้องมีอุปกรณ์สู้ภัยหนาวพร้อมกว่านี้ มิใช่ตามมีตามเกิดน่าสมเพช

สู้กับเสือยังมีปืนตั้ง 2 กระบอก ต่อกรกับลมหนาวขุนเขาที่หวิดแทงทะลุขั้วหัวใจ ดันชะล่าใจมีแค่เสื้อคนละตัวกับผ้าขาวม้าคลุมหัวที่ไม่ดีกว่าผ้าขี้ริ้วคนละผืน !?

ผมจึงไม่รู้สึกผิดที่หันหลังกลับกลางคัน เหมือนถอนตัวจากกลางสมรภูมิยังไม่รู้แพ้ชนะในการรบ ลุงเฒ่าก็ยืนยันซ้ำก่อนไต่ลงจากห้างว่า...

"เลยเวลาไอ้ลายหากิน"!

ธรรมชาตินักล่า ออกหาเหยื่อไม่เกิน 4 ทุ่มหรือกว่านั้นเล็กน้อย ไอ้ลายจอมโหดทิ้งซากไว้ หากมันหิวย้อนมาจัดการก็ต้องเป็นช่วงหัวค่ำ ประสบการณ์พรานกระหร่างไม่ผิดพลาดในเรื่องนี้

พรานนักล่า 2 ขา รู้จักวิถีพยัคฆ์นักล่า 4 ขา เสมือน...ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ !!!
--------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

จากที่ติดคุณอาเอาไว้ ว่าเลี่ยมพระเสร็จแล้วจะถ่ายรูปมาอวด ห่างไปหลายวัน เพราะกรอบนั้นไม่พอดี
เหตุที่ไม่พอดี ก็เพราะถอดตลับเงินจากพระเก่ามา ช่างเขาบอกว่ามันพอดีจนไม่มีที่ให้เก็บขอบกันน้ำเลย
,,
ว่าแล้วก็เลยออกมาเดินห้าง
หากรอบสำหรับพระ ให้พอดีๆ สมภูมิแห่งพระ
ที่พระอริยะ 2 ท่านร่วมกันเสก
,,


ด้านบน เป็นลูกอม (หลวงปู่ดู่ ท่านเรียกลูกแก้วมณีนพรัตน์)
ครูกรรมฐานวัดสะแก ท่าน(แอบ)มอบให้
บอกว่า--ให้เป็นกำลังใจในการปฏิบัติ
เอาไว้กำขณะนั่งภาวนา

ท่านเองก็ได้รับมาจากหลวงปู่ดู่เองกับมือ
,,
พระที่ได้มาจากความเมตตาจากผู้ใหญ่
ทั้งสองท่าน
จึงเลี่ยมเงินจัดสร้อยไว้คู่กัน

เจตนาของผู้ให้ คือ ความเมตตาที่มีต่อหนู
ในการให้เป็นที่ตั้งแห่งใจ
เป็นกำลังใจในการปฏิบัติ
,,
บุญใดที่เกิดในทุกการปฏิบัติ
ขอให้ถึงแก่คุณอา ด้วยทุกบุญ
กราบขอบพระคุณค่ะ

^___^

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และสมาชิกทุกๆท่านครับผม
Ep.223 นักขุดกรุมือขลังจอมขมังเวทย์(ตอนที่41) "อาถรรพ์ เหล็กไหล...ประจันหน้า...เจ้าถ้ำ!!!"

ขอบพระคุณครับ

 

วันที่ ๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันอังคาร แรม ๒ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด
ใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

เริ่มปลูกไม้ป่ามั่งแล้ว มีจำปาทอง ตะเคียนทอง มะฮ็อกกานี ชิงชัน ประดู่ป่า ยางนา พะยูง

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
เรื่องราว
สนุกและเพลิดเพลิน
เมื่ออ่านให้ตัวเองฟัง!!
ด้วยลีลาภาษา
ได้รายละเอียด
แต่รวบรัด ในคำ