เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

นานๆท่านบก.ปล่อยมุก
พอทำให้ครึกครื้น-ฮ่า

 

ลูกหลานหนุมานตาโตน่ารักทั้งฝูง
เป็นสัญญาณว่าอย่าเผลอเชียว
เผลอลงเป็นโดนเคาะ-ฮ่า

 

นี่ก็ยกขบวนมาเป็นพรวน
น้องๆ4ขาน่ารักหลากพันธุ์
จ้องเขม็งว่าอย่าเผลอ-ฮ่า

 

น้องนางจิ้งจอกจองไปก่อน
เจ้าขวาล่างน่ารักจริงด้วย

 

อากาศดี มีเวลาพออีกวัน ก่อนงานยุ่งมากวันพรุ่งนี้ทั้งงานเป็น-งานตาย ก็เร่งพาเข้าตะนาวศรีให้มีความสุขกับการอ่านอีกสักท่อน รอการจิ้ม-แก้ตัวผิด ดังเคย จะนอนสักงีบ หรือกาแฟสักจอก ก็กลับมาอ่านทัน

 

@White Fox @Pattana @spaiderman นกกำลังบินไปหานะคะ

กราบขออนุญาตคุณลุงใช้พื้นที่แจ้งข่าวให้สมาชิกนะคะ มุคงหายตัวเนื่องจากประชุม

 

ขอบคุณค่า อนุโมทนาคนสวยใจดี

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
รออีกท่อน ต่อเนื่อง

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้าเจ้าถ้ำ!!!
=================
ความเดิม...มัจจุราชมักมาจากข้างหน้า ด้านข้าง บ้างก็ข้างหลัง น้อยนักที่จะมาจากเหนือหัว!!!
~~~~~~~~~~~~~~

หลังพิงฝาพอใจชื้น แต่สภาพสองเราคือนกติดแร้ว กระทิงติดหล่มกับดักตัวเองที่สร้างขึ้น การบ้าบิ่นแหกกฎพรานลงจากห้างก่อนกำหนด ไม่รักษาวิถี นักล่ากำลังย้อนรอยมาสอนบทเรียนเล่นงานเราเจ็บแสบ

บนพสุธากลางดงพงป่า มืดยิ่งกว่าเข้าถ้ำ หนาวเหมือนอยู่ขั้วโลกที่ไม่เคยไปแต่รู้ว่ามันเย็นขาดใจ ไม่มีมุมไหนได้เปรียบพยัคฆ์นักล่าแม้ปลายก้อย เดินหน้าไม่ได้ อยู่ตรงนี้ก็หนาวตาย ถอยขึ้นห้างที่ทิ้งอยู่ข้างหลังไม่ไกล ก็กลับไปหนาวชักดิ้นชักงอบนนั้น

"ทำไงดี...ลุง?"...เป็นอีกครั้งที่โยนคำถามโง่ ๆ ให้พรานเฒ่า

ลุงพรานไม่ตอบ แต่ชะเง้อตัวส่องไฟไปรอบทิศ ไร้แสงสะท้อนกลับมาในลำแสง นอกจากตาคู่เดียวที่เห็นเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา ป่าอันมืดมนอนธกาลที่สุดหนาวเหน็บ ขับไล่ส่ำสัตว์ทุกเผ่าพันธุ์หลบมุมหาที่หลบภัยหนาวสิ้น

"แล้วแต่นายทหารว่า"...อ้าว..ตะแกโยนกลองมาให้เสียงั้น แสดงว่าหมดปัญญาพอกัน

ผมต้องงัดลูกบ้าออกมาใช้ในห้วงวิกฤตนาทีเป็นตายอีกตามเคย ปลดไฟฉายที่เอว ขอไอ้ห้านัดลุงพรานเติมลูกกระสุนเต็ม ยื่นไอ้ปืนโตให้ถือแทน ถึงอย่างไรก็ยิงไม่ทันด้วยไรเฟิลแรงถีบสูง ไม่มีทางใช้กับเหตุการณ์คับขันเฉพาะหน้า ถ้ายิงผิดแล้วต้องซ้ำ ไอ้ห้านัดให้ความอุ่นใจ คล่องตัวกว่าทาบกันไม่ติด

ใช้ไฟฉายของตัวเอง ทาบเข้าด้านล่างอุ้งมือซ้ายประกบไว้มั่นไม่พลิกหนีตกหล่น ผมถือปืนในท่าพร้อมยิงทุกวินาที ให้ลุงพรานฉายไฟทุกทางอย่างเป็นอิสระ เจ้าสามท่อนกระบอกของผมส่องลำแสงไปด้านหน้าแนวยิงอย่างเดียว

พร้อมแล้ว ผมก็ร้อง..."ไป..ลุง"!

ด้วยหัวใจระทึก ปลุกพระเรียกบารมีองค์ปู่คุ้มกายาหลายตลบ เราพรวดออกจากโคนไม้ใหญ่ แสงไฟติดไอ้ห้านัดเจิดจ้าเป็นลำตรงแหน็วไม่วอกแวก ลุงพรานเดินเคียงข้างแบกไอ้ปืนโตมือขวา มือซ้ายส่งไฟฉายสาดจุดที่สงสัยและคลำทางกลับแค้มป์

เรากำลังเล่นเกมส์เสี่ยงตาย จากนักล่าซุ่มบนห้างชัยภูมิเหมาะ พลิกตาลปัตรเป็นผู้โดนล่า เกมส์ที่คนบ้าคนเสียสติเท่านั้นที่จะกล้าเล่น แต่ถอยก็ตาย เดินหน้าก็ตาย ไปวัดดวงข้างหน้าประตูมัจจุราช แม้มีรูรอดเท่ารูเข็ม ดีกว่าสิ้นไร้หนทางเลือก

ความเครียด ประสาทตึงเกร็งเขม็งเหมือนลูกธนูโก่งสาย พร้อมลั่นออกจากคันธนูทุกขณะจิต เป็นสภาพของผมยามนั้น ลุงพรานฝากชีวิตไว้กับผม ผมก็ฝากความหวัง ขอแกอย่านำพลัดหลงพาเดินเข้ากรงเล็บมฤตยูที่อ้ารอ

เดชะบุญ...เรดาร์แม่นยำลุงพราน นำเราเข้าใกล้แคมป์ชั่วคราวในอีกไม่นาน เสียงกระโจนครืนครันน้ำตกแว่วเสนาะหู กลิ่นฟืนควันไฟในอากาศ กระสาไอร้อนกาแฟโชยกรุ่นแตะจมูก โอ...ช่างหอมชื่นอุรายิ่งกว่ากลิ่นพฤกษามาลีเป็นไหนๆ

"สม...สม ข้าเองโว้ย"...ผมตะโกนให้เสียงนำหน้าเบิกทาง เกรงโดนลูกปืนสวนออกมาในความมืด

เจ้าน้องเล็กผู้มีสัญชาติญาณพรานเติบโตไวเกินตัว คว้าปืนกระชับมือ ตะโกนเสียงดัง

"ใครว่ะ?...ออกมาให้เห็นตัว"!

เราโผล่ออกจากหลังต้นไม้ แกว่งไฟฉายไปที่บักสมกับคุณชาติซึ่งพอเห็นรูปร่างของเราชัด ก็ลดปืนลงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ร้องลั่น...

"ปัดโธ่...น้องพราน...ลุง นึกว่าผีหลอก กลับกันมาได้ไงนี่ ได้ยินเสียงปืนนัดเดียว ซัดไอ้ลายจอดแล้วรึนี่?"....คุณชาติยิงคำถามเป็นชุด

ผมกับลุงพรานไม่ตอบทันที แต่ถลาเข้าหากองไฟใหญ่ วางอาวุธเอามือเอนตัวเข้าอิงไอร้อน เหมือนชายหนุ่มตะกรุมตะกรามกระหายไออุ่นอ้อมกอดสาวงาม

ตัวเปียกชื้นของผมกับลุงพรานสั่นหงึก ๆ ถูฝ่ามือเรียกเลือดลมจนแสบ คุณชาติเห็นอาการก็รู้แกว รีบรินกาแฟร้อน ๆ ส่งให้ซดโฮก 2-3 อึก หูตาสว่าง ก่อนบรรยายเรื่องราวที่เกิดจากการตัดสินใจผิดพลาด เพราะความหนาววิปริตเล่นงาน ตามด้วยสาเหตุเสียงปืนนัดเดียว

"นึกว่า...นัดเดียวจอดสมฉายา"...หนุ่มกรุงแกล้งกระเซ้าเรียกเสียงหัวเราะให้บรรยากาศผ่อนคลาย แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักใจ

"นึกไม่ถึงเรื่องอากาศ กำลังคุยกับบักสมอยู่เชียว ถ้ามีเหตุต้องนั่งห้างต่อวันพรุ่ง ผมกับสมจะไปนั่งคู่กัน ต้องคิดเรื่องอยู่บนห้างยังไงให้รอบคอบสินะ"?!

"ครับ...ตั้งแต่เดินป่า มีหนนี้ี่หนาวเย็นผิดปกติ น้ำค้างแรง ลมก็ไม่ราข้อ ต้องทำหลังคาคลุมห้าง"...ผมสำนองพร้อมเพิ่มเติมความเห็น

"ไปเปลี่ยนชุดแห้งแล้วนอนก่อน วันนี้เจอกันมาหนัก"...หนุ่มชาวกรุงไล่ผมกับลุงที่ไม่รีรอทำตาม เราไม่ใช่พระเอกหนังไทยหรือในนวนิยาย ผู้อาจสามารถกำแหงหาญหนุมาน ผ่านศึกเหนือเสือใต้ ห่อนรู้ร้อนหนาว มิรู้เวลาพัก

มนุษย์ผิวหนังบอบบาง เนื้อหนังมังสาฉีกขาดง่าย มิอาจทานทนต่อสภาพทารุณโหดร้ายเกินจริง นั่นแหละคนธรรมดาอย่างพวกเรา!!!

-------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

หนูมุรับไป

 

พอสมใจ พอหายอยากน้องบานชื่น
ศึกกับไอ้ลายไม่หมู มันเป็นเสือ
มิใช่หมูหัน ประเภทยิงเสือง่ายๆ
แหม ไม่อยากเซ่ดเลยว่า โม้ทั้งเพ-ฮ่า

 

เสื่อมาไกลมาก ตอนนี้คงพอสมใจ
อย่าออกนอกบ้านไปสู้กะโควิดเชียว
อเมริกายังไม่เลิกราติดหนักเป็นที่1
อ่านล่าไอ้ลายอยู่ในบ้านดีที่สุด-ฮ่า

 

เพิ่งเห็นหมายเลขจัดส่ง "พญานก"
ที่ด็อกเตอร์มุจัดให้สมาชิกสนุกกัน
ขอบคุณแทนทุกท่านที่ได้รับครับ

 

รายชื่อผู้ร่วมทำบุญประจำเดือน มิถุนายน



​

 

รายชื่อผู้ร่วมทำบุญประจำเดือน กรกฎาคม


​

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ความจริงใน
ไพรลึกที่ยุติธรรม
ปลอบประโลมใจ
ให้เราต้องรู้ ยุติธรรม

 

สวัสดีคุณอาWANWI และทุกท่านครับ

 

วันที่ ๑๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันศุกร์ แรม ๕ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด
ใส่บาตร ๔ รูปในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล



ออกไปใส่บาตรเช้านี้สายกว่าเมื่อวานนิดหน่อย เจอพี่สาวคนเมื่อวานแกบอกรูปนี้เป็นรูปที่ ๘ แล้ว รูปสุดท้ายของแกแต่เป็นรูปแรกของผม ก็ขออนุโมทนาร่วมกับแกด้วยครับ