รบกวนคุณเอกวีร์และสหายธรรมทุกท่าน ผมเป็นอะไรไม่ทราบ (จาก TVJ)

น้าจรทำงานอยู่หรือเปล่ว ตอนนี้

 

น้าจร ถามหน่อยดิ (สงสัยอีกและ อิอิ แต่มีจุดประสงค์นะ) น้ายังอยากได้ดาบอีกหรือปะ

 

น้า ๆ ถามหน่อยดิ น้าบอกเบื่อ แล้วน้าเข้ามาอยู่ทำไมในพลังจิตอ่ะ สงสัยอีกและ

 

แต่ก็สร้างสีสันต์ประจำบอร์ดได้ดี
แต่ควรจะพึงระวังในการให้อรรถให้ธรรมกับผู้อื่น
สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะนำมา โปรยหว่าน ดังเมล็ดพืชพันธ์ต่างๆ
จะเป็นบาปเป็นกรรมแก่ตน ครับ เมื่อไม่มีในตนจริง

 

ดูเหมือนสงบแต่แท้จริงภายในรุ่มร้อน
โดยจึงต้องหาวิธีทางแก้ด้วยการทำเป็นไม่สนใจ

 

....................

 

อาการแบบนี้ผมก็เคยเป็นครับจากประสบการณ์ ครั้งแรกนั้นก็รู้สึกแบบคุณTVJ งงๆตื้อๆโล่งๆ ไม่รู้จะยังไงดี ไม่สุข ไม่ทุกข์ แต่รู้สึกไม่ดีซักเท่าไรเหมือนมันขัดๆ ติดๆอยู่ แต่พอดูๆไปแล้วมันคือจิตที่ยังมีความอยากนี่เองที่มันยังติดๆอยู่ ยังต้องการหาทางออกจากความรู้สึกนี้โดยการคิดควานหากิเลสให้กลับมาเป็นตัวตนความรู้สึกให้เหมือนเดิม เหมือนว่าจิตนั้นยังไม่พร้อมจะไปต่อ ผมรู้สึกแบบนั้นน่ะครับ สุดท้ายเลยแก้โดยหากิเลสที่ชอบมาตอบสนองซะเลยให้เกิดความสุขปลอมๆไปก่อน ให้กลับเป็นเหมือนเดิมก่อน แล้วค่อยว่ากันต่อไป เหมือนถอยกลับมาดูเชิงก่อนก้าวนึง

คราวนี้พอมันมาอีกผมก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามที่เป็น คราวนี้เหมือนเป็นความชินเพราะเคยเป็นมาแล้วก็เลยตามรู้อย่างมีสติ ก็เลยรู้ทันจิตตัวเองที่ต้องการหาความเป็นตัวตนยึดติดตามธรรมชาติของมัน สุดท้ายก็ปิ๊งขึ้นมาและแก้โดยการทำเมตตาจิต คิดแต่สิ่งที่เป็นการให้ หรือแผ่เมตตาก็ได้ ทำให้จากที่รู้สึกขัดๆ กลายเป็นสุขใจแทน วันนั้นมีความสุขทั้งวันเลยเจอใครก็ยิ้มเพราะใจคิดให้ตลอด แล้วก็กลับเป็นปกติเองไม่รู้ตัวเลย

ที่เล่ามาเป็นประสบการณ์ของผมน่ะครับ มาเล่าให้ฟัง ไม่ได้แนะนำให้ทำตามนะครับ เพราะแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน

 

หลับ หรือ ตื่น

ถ้าไม่รู้ก็ เข้าข่ายหลับ

 

......

 

ผมขอชี้ตรง ๆ เลยนะครับ
คือก่อนนี้ที่จะได้มาถกธรรมนั้น คุณ TVJ อาจมีความเข้าใจว่าได้เห็นธรรมขั้นสูงแล้ว
แต่เมื่อได้มาถกธรรมกันจริง ๆ สภาวะที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ของคุณเองที่เข้าใจว่าเห็นธรรมแล้วนั้น
แท้จริงยังไม่ไปถึงไหน เมื่อได้สนทนากับสหายธรรมที่มีสภาวะธรรมที่ชัดเจนยิ่งกว่า จึงไม่สามารถเข้าใจได้ และไม่สามารถสนทนาต่อธรรมในขั้นยิ่ง ๆ ขึ้นไปได้
อาการนิ่งไปเฉย ๆ ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้เกิดจากภวังคจิตใด ๆ แต่เป็นอาการของการงุนงงสงสัยในสภาวะธรรมของตนเองไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหน หรือถึงไหนแล้ว และจะพูดคุยอย่างไร
ผมแนะนำว่าไม่ต้องสนใจภาวะที่เกิดขึ้นหรอกครับ มันเป็นไตรลักษณ์ เพราะเราก็คือเรา เราก็อยู่กับจิตของเรา จะเป็นอย่างไรก็คือของจริงของเรานั่นเอง ถึงเราเองจะยังไม่บรรลุธรรมจริง ๆ มันก็คือเราอยู่นั่นเอง
และที่เราเข้าใจว่าสภาวะของเราถึงไหนแล้ว ก็ควรย้อนกลับมาพิจารณาตัวเองดู หากดูเองไม่ได้ อาจใช้คำแนะนำของสหายธรรมที่ดูว่าน่าจะใช่เป็นหลักในการพิจารณาก็ได้
ไม่ต้องไปอายหรือกิ้วหรอกนะครับ เพราะใคร ๆ ก็เป็น ที่คิดว่าตนได้ถึงสภาวะธรรมแล้ว แต่จริง ๆ ก็ยังไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่
บางทีสิ่งที่เราได้รู้มาจากปริยัติ ซึ่งเรานึกว่าน่าจะพออยู่แล้วนั้น เชื่อไหมครับ ปัญญาความเข้าใจจริง ๆ นั้น มันต้องออกมาจากการพิจารณา การเห็นด้วยตาปัญญาเท่านั้น
ซึ่งปริยัติก็เป็นเพียงแผนที่ในการเดินทาง แต่การจะไปให้ถึงจริงคือการปฏิบัติ
ค่อย ๆ ทวนสภาวะธรรมที่มีอยู่ โดยใช้ปริยัติที่คุณมีซึ่งก็น่าจะเพียงพออยู่แล้ววิปัสนาดูอาการของกายของจิต
ถ้าให้ตรงจุดคือทวนดูที่สติปัฏฐานสี่ ทวนดูสักฐานก็ได้ แล้วแต่ความถนัด
อาจดูกายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต หรือธรรมในธรรมก็ได้
หรือดูการเกิดดับของขันธ์ห้าของตนเองก็ได้ เลือกดูสักตัวก็ได้ไม่ว่าจะดูสัญญาเกิดดับ ดูเวทนาเกิดดับ ดูสังขารเกิดดับ ดูวิญญาณเกิดดับ
ถ้าดูแล้วเห็นได้ชัดเจนก็สามารถจะเข้าใจได้เอง แต่ถ้ายังไม่เห็นการเกิดดับ ยังไม่เห็นไตรลักษณ์ที่เกิดขึ้นของขันธ์ห้าอย่างชัดเจนก็หมั่นพิจารณาทวนบ่อย ๆ
ก็อิทธิบาทสี่นั่นแหละครับไม่ซับซ้อน
ก็ขออโหสิกรรมไว้ก่อนเลยนะครับ ถ้าข้อเขียนนี้จะทำให้ขัดเคืองที่ได้วิจารณ์และชี้แนะกันตรง ๆ เพราะผมไม่ได้ต้องการอวดรู้หรือต้องการชื่อเสียงแต่เป็นการแสดงความเห็นที่ผมเองคิดเอาเองว่าน่าจะเป็นประโยชน์แก่สหายผู้เดินอยู่บนเส้นทางธรรมเดียวกัน
เพราะผมเห็นประโยชน์แล้วว่า ถ้าพวกเราไม่ทันศาสนาของพระสมณะโคดมที่ยังบริบูรณ์ด้วยมรรคผลและมีผู้ที่ยังสามารถถ่ายทอดได้ยังไม่ละสังขารกันไปหมดแล้วจะเป็นการเสียโอกาสอย่างมาก
เพราะถ้าเลยยุคนี้ไปแล้วอารมณ์ความคิดของมนุษย์จะยิ่งห่างไกลทางแห่งนิพพานออกไปทุกขณะ เพราะเหตุแห่งกิเลสตัญหา ที่เจริญกันไปในทางเสื่อมจะมากขึ้นเรื่อย ๆ จนที่สุดกลียุคก็จะเกิดขึ้น
การที่คนหมู่มากจะมุ่งหวังในศาสนาของพระศรีอารย์นั้นก็เป็นการหวังน้ำบ่อหน้ากันเกินไป เพราะในขณะที่ศาสนาและมรรคผลนิพพานยังมีอยู่อย่างบริบูรณ์อยู่ขณะนี้กลับไม่ใส่ใจอย่างเต็มที่ ให้เป็นที่น่าเสียดายแก่ท่านผู้มีเมตตาต่อสัตว์โลกเป็นยิ่งนัก
ถ้าข้อเขียนนี้ทำความรำคาญหรือความไม่ชอบใจให้แก่ท่านผู้ในกระผมขออโหสิไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

 

ก็ ประสาท มันทำงานมากเกิน มันก็ต้องช็อต คือ ให้หยุดคิดเสีย
ก็มันเป็นกระบวนการของธรรมชาติที่ จะช่วยรักษา จิต แต่ถ้าข้ามขั้นนี้ไป ก็หลุดโลกแล้วหละครับ
แล้วไปเหมาเอาว่า เป็นโคตรภู โคตรภูนี่เป็นแป๊บเดียว 1 วินาทียังจะไม่ถึงเลย แล้ว จะแคล่วคล่องว่องไว
สติปัญญา รวมตัวก็จะทำให้ ไม่ติด
ก็อาการใด ที่ไม่เป็นอิสระ แสดงว่า อาการนั้นโดนยึดอยู่เข้ากับ สภาวะใดสภาวะหนึ่ง

 

หายหรือยังครับถ้ายังไม่หายแวะเข้ามาหาผมก็ได้รักษาให้ฟรีหรือถ้าอยู่ไกลก็โทรมาถามก็ได้เผื่อผมช่วยอะไรได้บ้าง

 

เนวสัญญานาสัญญายตนะ เข้าสู่ภาวะมีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่ดับชั่วขณะหนึ่ง
ภาษานิมิตหมายไม่ปรากฎ ไม่สามารถแสดง
ออกทางหนึ่งทางใดได้ จนจิตมันถอนตัว
สัญญาความจำได้หมายรู้ ก็จะค่อยกลับมารู้ตามสมมติดังนี้ .

 

จั่งชี่มันต้องถอน

 

ใครไปขุดมาเนี่ย กรำ

 

ดีใจด้วย ขุดๆๆๆดันๆๆๆ

 

พระธรรมของพระพุทธเจ้า
เป็นสันทิฐิโกครับ
ผู้ปฏิบัติจะพึงรู้เองเห็นเอง
ถ้ารู้จริงเห็นจริงไม่ต้องถามหรอกครับ
ไม่อย่างนั้นจะเป็นสันทิฐิโกได้อย่างไร

ที่ว่าไม่รู้ จะเพราะอะไร
ก็เพราะไม่มีสตินั่นเอง
ชอบเจริญสติทางไหนก็เจริญเถอะครับ

ยังไงจะต้องรู้ได้สักวันว่าเป็นอาการอะไร