ทำไมคนเราชอบคิดว่าตนเองดีกว่าคนอื่น

ทำไมอยากรวยกว่าคนอื่น อยากเป็นที่รักของคนอื่น อยากอยู่เหนือคนอื่น ฉันดี ฉันเก่งกว่าคนอื่น คนอื่นโง่จังฉันฉลาดที่สุด วันก่อนก็อยากได้เงินเยอะ ทุกข์อยู่2วันได้ อยากได้เงิน

 

อัตตา

 

เบื่อยัยสันโดษครับ กระหน่ำเพลงไปทั่วเวป ไม่เกรงใจหนวกเลย
คราวหน้าขอเนื้อ หรือ ภาษามือด้วย หุหุ

 

ก็เจ๊เค้าไม่คิดอะ เจ๊เบื่อไม่อยากคิด เลยเอาเพลงมาตอบใช้ไหม:love:

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

นี่ก็ แงว แงว อยุ่ได้ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย หุหุ

 

โดยหลักการพื้นฐานของการอยู่รอด ก็คือ การประเมิน

เมื่อมีการประเมิน ก็ย่อมมี คุณค่า เพื่อให้น้ำหนักมันเกิดขึ้น

น้ำหนัก ที่เกิดขึ้น ก็เอามาใช้วัดสิ่งของสองสิ่ง เป็น ธรรมคู่

เมื่อมี เรา ก็ต้อง มีเขา แต่อย่างใดละ ที่จะครองน้ำหนักข้างมาก

ยากส์ ที่อยู่ดีๆ เราจะเอา น้ำหนักข้างมากไปโยนให้คนอื่น เพราะ นั่นหมายถึง
ผิดหลักความอยู่รอด

สิ่งเดียว ที่จะล้างกฏความอยู่รอดอันเป็นพื้นฐานของสรรพชีวิตได้ คือ ศรัทธา

หากขาด ศรัทธา ไปตัวเดียว ไม่มีทางที่สิ่งข้างนอกจะมีน้ำหนักมากกว่าตัวเอง

คนเรา จึงเห็นตัวเองมีคุณค่ากว่าคนอื่นเสมอ ตราบใดที่ใช้ศรัทธานำทางไม่เป็น

มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่จะบอกตัวเองว่า ฉันก็มีศรัทธา แต่จงดูเถิดว่าศรัทธาของคุณ
ลงไปที่วัตถุที่ทำร้ายตัวคุณไม่ได้หรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็อย่าพึ่งกล่าวว่าใช้
ศรัทธานำทางเป็น

ให้ ศรัทธา ลงไปที่บุคคลที่ไม่ใช่เราดูก่อน ดูว่ามีไหม แนบแน่นไหม แล้วค่อยบอก
ว่าคุณศรัทธาเป็น

 

เคยไหมที่มองคนอื่นว่า งกนิสัยไม่ดี แต่ลืมมองตัวเองว่าเราไปอยากได้ของๆคนอื่นพอเค้าไม่ให้เราๆก็ว่าเขาไม่ดี

 

ก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละ

เพราะตอนที่เราต้องการของ ความต้องการ หรือ อยากมันเกาะกุมจิตใจอยู่
ไม่มีทางที่กุศลจิตจะเบียดเข้ามาได้

สมมติว่า เขาให้ของมา แต่ไม่พอ ย่อมรู้สึกขัดใจ ทำไมให้น้อย

สมมติว่า เขาให้ของมา แต่เป็นอีกอย่าง ย่อมสงสัย ขุ่นใจ ไม่รู้ให้มาทำไม
ทั้งๆที่ของนั้นอาจเอาไปต่อยอดได้ภายหลัง แต่เนื่องจากไม่ตรงความต้อง
การขอใจ ที่อยากได้ อยากเอาสิ่งนั้นที่ตรงใจมาแก้ปัญหาตน พอไม่ได้ หรือ
ได้ไม่ตรงที่คิด ก็ด่ามันไปในใจ

สมมติว่า เขาไม่ให้เลย อันนี้ย่อมเดือดดางใจ เพราะส่งใจออกไปข้างนอก
แล้ว ถามไถ่แล้ว เปิดเผยตัวแล้ว ว่าอยาก ว่าขัดสน พอไม่ได้ ก็ย่อมร้อนใจ
ขัดใจ เขาย่อมไม่ดี เพื่อที่ว่าจะรักษาภาพดีๆของตัวเองเอาไว้ ทั้งๆที่พึ่งเปิด
เผยความไม่ดี ความพร่องของตนไป

ดังนั้น หากอยากได้สิ่งใด ให้รู้ทันใจตัวเองก่อนว่าอยาก แล้วค่อยส่งจิต
ออกไปข้างนอกโดยใช้ศรัทธานำไป วิธีนี้จะทำให้ไม่กระแทกลับไปที่เขา
เพราะตอนออกไป เราไปด้วยสภาวะกลางๆ ต่อความต้องการของตน แต่
ยกคุณค่า หรือ ให้ความหมายต่อคนที่เราร้องขอ

ทำแบบนี้ แม้แต่ธรรมะ หรือเพียงคำพูดที่ได้กลับมา ก็มี คุณค่า พาหลุดพ้นได้

 

คิดมากก็วุ่นมาก ไม่คิดก็ไม่วุ่น

 

คนไม่รู้
ความสุขแท้จริง คือ อะไร !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เป็นบุญจริงที่ได้อ่านบทความนี้
โมทนาสาธุบุญด้วยครับ สาธุ สาธุ

ขออำนาจแห่งพระรัตนตรัย โปรดนำส่ง
บุญทั้งหมด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว จง
สำเร็จแก่ เจ้ากรรม นายเวร ทั้งหลาย
ของข้าพเจ้าเถิด สาธุ สาธุ

 

ไม่พูดถึงคนอื่นนะ หมายถึงตัวเราคนเดว นะ อิอิ..
จิตเรา มันอยู่กะเรามานานนะ เฉพาะชาตินี้ ก็ หลายสิบปีอยู่... แก่เลี้ยวอ่า
ตั้งแต่จำความได้นะ ก็ตามใจ จิตตลอดมาเลยอะ ไม่เคยห้าม เลี้ยงดูด้วยกิเลสล้วนๆ
ก็ไม่ได้เข้าวัดฟังธรรมซักเท่าไร ฟังก็หลับตลอด(เมื่อก่อน นู้นอะ ตอนนี้พอจะเข้าหูมั่งละ)
อยู่ รร.เขาก็สอนให้แข่งขัน อยากดี อยากเด่น อยากเป็นที่หนึ่ง
ดูหนังดูละครก็อยากเป็นนางเอก แบบว่าเชื่อคนง่ายอะ จิตก็ชอบ เลยเรียนรู้เต็มๆ
แต่ที่เค้าสอนให้ทำดี ก็มีเยอะนะ แต่ว่ามันทำยากอะ มันขัดกับความอยาก ความสบาย
พอตอนนี้มาเรียนรู้ธรรมมะ แล้วมันก็เลยต้องขัดใจ จิตอยู่เรื่อยๆ
เรื่องอยากทั้งหลาย เราปลูกฝังในจิตมาตั้งเท่าไรแล้วก็ไม่รู้นะ
แต่ยังดีที่หัดมารู้ตัวมั้ง ก็ยังดีนะ ที่รู้ว่าอยาก ใช่ปะล่ะ ตัวเอง

 

คนอื่นจะคิดอะไรไม่เห็นต้องใส่ใจเลย
ถ้าตัวเองคิดดีทำดีก็พอละ...

ดูอย่างคุณ oomsin2515 สิ ใครจะโพสต์อะไรเค้าไม่ใส่ใจเลย ขออนุโมทนาบุญอย่างเดียว จะได้มีคนอนุโมทนาให้เค้าเยอะ ๆ ครุ ครุ ครุ

 

ใช่เลย เค ก็แค่ ศึกษาว่าตัวเราเป็นอย่างไร รู้มันลงไป

รู้แล้วก็อย่าปิดบังตัวเอง อย่าสร้างภาพอื่นๆ มาบดบัง มาคอยปิดบังส่วนไม่ดี

เรามาศึกษาตัวเอง ย่อมต้องเห็นสิ่งไม่ดีของตัวเองมากมายมีอยู่ ถ้ามีใจเป็น
กลาง ก็จะศึกษาได้ลึกลงไปเรื่อยๆ จนเข้าใจจิตตัวเอง

การที่เฝ้าดูมันอย่างกับว่ามันเป็นคนอื่น ไม่ใช่เรา ไม่หวง ห่วงมัน จิตก็ได้
รับการอบรมในการมองว่านั่นไม่ใช่เรา มันก็จะเริ่มกระบวนการของการถอดถอน
คิดว่านั้นเป็นเรา(สักกายทิฏฐิ) ก็ทำไปเรื่อยๆ จนใจมันแยกออกจากกายและจิต

ดูไปเรื่อยๆ แบบนี้ จนกระทั่งมันวางทั้งกาย และจิตลง ก็จบในการศึกษาจิต และ
กายของตนเอง

 

คนก็คือคนอยู่วันยังค่ำ

 

ผมรักตัวเอง
มากที่สุดคับ

 

คน น.มนุษย์ ชน บุคคล
คน ก.กวนให้ทั่ว

ความหมายโดยรวม
คน คือ บุคคลกวนไปทั่ว

 

ตัวข้าพเจ้ายังเลวอยู่มาก พยายามที่จะขัดเกลาความเลวออกจากใจดวงนี้ พยายามทำอยู่ค่ะเพื่อนๆ

 

ทำไมคนเราชอบคิดว่าตนเองดีกว่าคนอื่น .....นั่นสิ นะ