วัดเขาวง(ถ้ำนารายณ์)

สำนักงานเสียงจากถ้ำนารายณ์ 62/1 หมู่ 5 ต.เขาวง อ.พระพุทธบาท จ.สระบุรี โทรศัพย์ 036-334832 โทรสาร 036-334743
ใครมีรูปช่วยกันโพสต์นะครับ
==========================================

 

ลานจงกลม สงบ เย็น

 

สัปปายะสถาน...

[b-wai] ขอโมทนาด้วยกับกุศลจิตที่ต้องการเผยแพร่สถานที่
ปฏิบัติธรรมดี ๆให้กับสาธุชนที่ต้องการมาพักสงบจิตใจ วางกาย วางใจที่เหนื่อยหนักกับภาระชีวิตอันเปรียบเสมือนว่ากำลังทำศึกทางโลก.... เพียงเพื่อได้มีโอกาส..ให้เวลากับตนเองอยู่กับความสงบ...สะสมเสบียง สร้างพลัง และสร้างปัญญา แม้เพียงวันสองวัน ในที่สัปปายะเช่นนี้ ย่อมมากเพียงพอที่จะตระเตรียมอาวุธทางปัญญา ด้วยการอบรมจิตให้เกิดกำลังประหัตประหารความเลวที่มีในจิต เพื่อที่จะออกไปพบกับสภาพที่เปลี่ยนแปรไปตลอดเวลาของโลกต่อไป

ขอโมทนากับการการสร้างบารมีปฏฺปทาสาธารณประโยชน์ของคุณเวอร์โก้ซากะด้วยค่ะ

 

สัปปายะสถาน...

(b-uh) แต่ว่าคนรักถ้ำ ไม่สามารถมองเห็นรูปภาพที่คุณเวอร์โก้ซากะ ส่งมาให้ดู อ่ะ !! นี่ถ้าไม่มีเมมโมรี่พิเศษ ก็คงนึกภาพไม่ออกเหมือนกัน แต่เป็นความบังเอิญที่ลงตัว.. ว่า..คนรักถ้ำ เป็นขาประจำของวัดเขาวง ...เวลาที่หมดสภาพทีไร...เมื่อซมซานไป...ก็ซู่ซ่าส์ กลับมาทุกครั้ง อยากให้ใครก็ตามที่แสวงหาสถานที่สงบ ชอบสภาพที่เป็นธรรมชาติและเป็นวัดป่าร่วมสมัย ถ้าอยู่ไม่ไกลนัก ก็ลองมาได้...จะไม่ห้ามเลยว่า "อย่าติดใจ "

 

หน้าถ้ำครับ

 

ในถ้ำกว้างขวาง เย็นสบายในภาพรอทำวัตรเย็นครับ

 

หลวงพ่อยืนอยู่ในถ้ำให้กำลังใจลูกหลาน

 

วันนี้ได้ชมพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์จริงที่หล่อด้วยทองคำแท้ รายละเอียดการหล่อพระตามลิ๊งนี้ครับ
http://www.konmeungbua.com/webboard/aspboard_Question.asp?GID=8966

 

==ร่มรื่นยิ่ง สบายกาย สบายใจยิ่ง==

 

กราบแทบเท้าครูอาจารย์...ขอน้อมเอาคำอบรมสั่งสอนของหลวงตา...มาฝากค่ะ...

ศีลเป็นตัวสำคัญ ( ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๖)

ที่แท้จริงแล้ว ศีลเนี่ย เป็นตัวที่สำคัญที่สุด คือ ที่จริงสำคัญหมด แต่ว่าถ้าจะเอาในแง่ของการปฏิบัติ ศีลเนี่ย เป็นตัววัด พอจิตมันเบื่อร่างกายถึงที่สุด เห็นโทษของร่างกายถึงที่สุด เห็นว่าไม่มี่สาระ ไม่มีตัวเราของเราจริงๆ หรือคิดว่าร่างกายมันตายแน่นอน อย่างนี้มันเรื่องก่อนตาย หิวข้าว หิวน้ำ ก็ก่อนตาย หรืออย่างมากก็แค่ตายกินอิ่มแล้วก็หมดเรื่อง เพราะมันตายนี่นะ เพราะฉะนั้น สิ่งเหล่านี้ ต่อไปนี้เรื่องจะผิดศีลผิดธรรมเพราะร่างกาย ซึ่งต้องตายแน่นอน เป็นไม่มีสำหรับเรา...ศีลจะเป็นตัววัด....
.....ยืน เดิน นั่ง นอน จะไม่มีทางละเมิด ไม่ต้องนึก ก็ไม่ละเมิด เป็นตัววัดจากผลการปฏฺบัติ
ในเวลาเดียวกัน พอศีลไม่บริสุทธิ์ สมาธิมันก็ฟุ้งซ่าน ใช่มั๊ย ? ศีลไม่บริสุทธิ์ มันก็...คิดไปเพื่อที่จะผิด ดำริเข้าไปในกาม ในความพยาบาท ในการทำร้ายกัน เบียดเบียนกันทั้งนั้นเลย ใช่มั๊ยล่ะ ?
สมาธิมันก็ไม่มี เมื่อสมาธิไม่มี ปัญญาที่เกิดขึ้น ก็เป็นไปเพื่อที่จะเบียดเบียนทั้งนี้น ไม่ใช่ปัญญาเพื่อทีจะละออก สัมมาทิฏฐิก็ไม่เกิด
แต่ถ้าศีลทรงตัวเป็นผลแล้วนี่ ตัวสมาธิก็เป็นศีลานุสสติอยู่แล้ว จิตอิ่มเอิบเบิกบานผ่องใสเป็นฌานอยู่ ปัญหาอะไรเกิดขึ้น ตัวปัญญาก็จะมารองรับพอดีๆ ไม่ต้องกำหนดจิต เหมือนกระจกใสๆ อิ่มใจในกระจก ไม่มี่อะไร ต้องการอะไร ตายก็ใสอยู่แล้วนี่ พออะไรหรือปัญหาเข้ามา มันจะเห็นเงาในกระจก มันจะอ่านเงาตรงกันข้ามกัน ถ้าราคะมา มันจะเห็นเงาของทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงทั้งตับไตไส้ปอด หรือสิ่งสกปรก มันจะเห็นตรงข้ามกัน
เงา..ใช่มั๊ย ? เงาในกระจกมันมักจะเห็นตรงข้ามกัน มือซ้ายเป็นมือขวา เออ...นั่นแหละๆ ในใจเขาจะรู้ว่าควรคิดอย่างไร ถึงล้างอารมณ์อันนี้ออกไปได้
แต่ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ จิตไม่สงบอยู่แล้ว มันคิดไม่ออกหรอก มันคิดพยาบาทอย่างเดียว ไม่คิดเอาออก คิดจะเอาเข้า หรือคิดจะทำลายล้างเสมอ....

คัดลอกจากหนังสือเสียงจากถ้ำนารายณ์ ฉบับที่ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๔๗

 

ขออนุโมทนาครับ

 

อมตธรรม : สำหรับคนที่ปรารถนาพระนิพพาน

กราบแทบเท้าครูอาจารย์...ขอน้อมเอาคำอบรมสั่งสอนของหลวงตา...มาฝากอีกครั้งค่ะ...

ศีลเป็นตัวสำคัญ
( ถาม) ....หลวงตาครับ ผมขอย้อนถามเกี่ยวกับเรื่องศีลครับ คือ ศีลที่บอกว่าศีลบริสุทธิ์นี่ คือไม่ทำลายด้วยตนเอง หรือยุยงส่งเสริมเขา และก็ไม่ยินดี แต่ในบางขณะที่บางที เราเห็นเขากำลังทำผิดอยู่ เราจะวางอารมณ์ใจอย่างไรครับ ?
เราไม่ได้ยินดีด้วย มีความสลดใจ มีความสงสาร ไม่ได้เห็นด้วย ไม่ได้ยุยง ไม่ได้ใช้ให้เขาทำ แต่กฎของกรรมบางด้าน สมมุติว่าเราไปยุ่งเกี่ยวไม่ได้ .... เราก็ต้องวางด้วยอุเบกขาว่า สิ่งเหล่านี้มีแต่ให้ทุกข์กับเราแสนสาหัส แต่ว่าทุกข์มันยังเกิด เพราะร่างกายยังมีชีวิต แต่ว่าเราก็รู้นี่ว่า.. ร่างกายนี้ ผลสุดท้ายก็ต้องจากกัน เมื่อร่างกายจากก็เป็นอันฟันธงกันตรงนั้น ถึงธงชัยพระอรหันต์ตรงนั้น ตายเมื่อไร ก็คือธงชัยของเรา เพราะฉะนั้น ถึงมันยังไม่ตาย เราก็จะนึกถึงความตายซักวันละ ๑๐ ครั้ง ๒๐ ครั้ง พอนึกถึงแล้วว่า..ตายแล้วก็หมดเรื่องกัน ไปกราบพระพุทธเจ้าดีกว่า เอาตรงนี้ !! สลับไปอย่างนี้ !
พอเราทำชำนาญแล้ว เราก็รู้ ก็ไม่ได้กังวลอะไร หนักๆ เข้าก็ ...พอรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องอะไร คล้ายๆ กับเรานั่งอยู่กับองค์พระพุทธเจ้าข้างบนเลย....
" ....สมเด็จพ่อ ! นี่ ...ผมอยู่กับสมเด็จพ่อแล้ว มองลงไปข้างล่าง...เหมือนมองอดีตชาติ มีก็เหมือนไม่มี เรื่องของสัตว์โลก เรื่องของกิเลสตัณหา อุปาทาน อกุศลกรรม สิ่งเหล่านี้ ถ้าผมลงไปอยู่ใกล้ ...ผมก็ใกล้ความทุกข์ ถ้าผมมาอยู่กับพ่ออย่างนี้ ผมก็คือผู้ไกลจากกองกิเลส ผู้ไกลจากกองกิเลส เขาเรียก....พระอรหันต์.ตอนนี้ผมทรงอารมณ์พระอรหันต์ ตอนนี้ดูเหมือนชั่วคราว ..คือมันยังไม่ตาย แต่ถ้ามันตายนี่ จะถาวรสำหรับผมทันที ! "
หัดคิดอย่างนี้ตลอด หนักๆ เข้า มันจะเห็นว่า ...เราควรจะอยู่ตรงนี้ มากกว่าตรงโน้น ถึงลงไปอยู่ตรงโน้น ก็เรียกว่า ลงด้วยสังขารุเบกขาญาณ ลงแบบลงไปแบบขับรถแก้วลงมาสมัยก่อน จับด้วยมือ หนักๆ เข้า เอาไม้เท้าแก้วจับ รับผิดขอบ....กินซะ ....ขี้ซะ...อะไรซะ..ไม่เปื้อนใจ....
พูดน่ะมันง่าย ! แต่ทำแล้วมันได้ผลตามนี้ อารมณ์ในขณะที่กิเลสเจือ ยังรัก โกรธแรง...โลภแรง...หลงแรง...มีทิฐิมานะแรง...มันจะเป็นตัวแปรไม่ให้เราใช้กำลังใจเต็มที่ มันทำให้เกิดทุกข์ เกิดอึดอัดคับแค้น เกิดลังเลอะไร...นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดา ต้องค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป...

คัดลอกจาก...พูดตามพ่อสอน...เสียงจากถ้ำนารายณ์ ฉบับที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๖​

 

ไปมาแล้วครับเยี่ยมมาก....

เป็นบรรยากาศที่สงบมากครับ...เงียบ...เหมาะกับการปฏิบัติธรรมจริงๆ...
ผมได้ไปถ่ายรูปภายในถ้ำและภายนอกถ้ำมา...ก็อยากจะนำมาให้ชมกันครับ...

หลวงพ่อฤาษีลิงดำภายในถ้ำ​

​

 

สาธุ...สาธุ...สาธุ...

องค์พระประธานภายในถ้ำ

​

 

รูปถ่ายติดอะไรมาด้วยครับทั้ง 2 รูปเลย ^^

 

คุณ Mikas ครับ...

ทั้งสองรูปที่ถ่ายมาได้นี้ก็ลองพิจารณากันเองดีกว่านะครับ
แต่ที่สำคัญก็คือว่า...ก่อนถ่ายรูปได้อธิฐานจิตว่า...



"...ถ้ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์...เทวดาอยู่จริง...ณ ที่นี้ก็ขอให้ถ่ายภาพติดสิ่งอัศจรรย์ด้วย และขอให้อยู่ที่ส่วนบนๆ ตั้งแต่ระดับหน้าอกขึ้นไป...ก็ได้ภาพนี้มานะครับผม..."


ที่จริงก็ยังมีอีกครับที่ถ่ายติดหลายรูปเลยครับ...เช่นที่ วัดถ้ำพระโพธิสัตว์ ด้วยที่นั่นก็มีครับ...เป็นสถานที่น่าสนใจมากครับ...มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองอยู่นะครับ...การไปเยื่อนสถานที่อย่างนี้เราควรมีการสำรวมให้มากๆ นะครับผม...

 

รูปถ่ายทำบุญปีใหม่ที่ออฟฟิสผมก็เป็นเหมือนกันครับ ผมเห็นมันแปลกดีเลยขอพี่เข้าก๊อปปี้ไว้

 

อีกรูปครับ ถ่ายมุมเดียวกัน

 

เห็นพาพหลวงตาแล้ว คิดถึงจังครับ คิดถึงพระทุกรูปที่เคยมีเมตตากับกระผมตอนผมไปช่วยงานหล่อพระปัจเจกพุทธเจ้า

จำได้ว่าไปตรากตรำตากฝนตีเส้นจอดรถ... ถึงจะเหนื่อยแต่ก็เป็นสุข

T-T