รบกวนผู้มีญาณช่วยตอบ ลูกน้อง หลอกเอาเงินลูกค้าไป แล้วหนีไปปฏิบัติธรรมที่วัด

ลูกน้องฝ่ายการตลาดของเรา อายุมากแล้ว แก่กว่าเรา 20 ปี ได้
เป็นคนที่ทำบุญมาก ปฏิบัติธรรมมาก

เขาได้หลอกเอาเงินลูกค้าเราไปหลายราย
รวมแล้วก็หลายหมื่นอยู่ ลูกค้าได้ตามหาตัวเขากันยุ่งไปหมดเลย

มีเราคนเดียวที่รู้ว่าเขาอยู่ไหน เขาเอาเงินคนอื่นไปใช้ก่อนจนหมุนไม่ทัน
ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ก็เลยไปปฏิบัติธรรมที่วัด วัดหนึ่ง

ทีนี้เจ้าทุกข์ก็มีความเดือดร้อนจำเป็นต้องใช้เงิน
น่าสงสารมาก ก็ได้แต่แวะเวียนมาถามเราว่าเขาอยู่ไหน

เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี คนก็อุตส่าห์ไปปฏิบัติธรรมที่วัดแล้ว
จะให้เจ้าหนี้ตามไปทวงเงินที่วัดกันเหรอ ถือเป็นการขัดขวางการปฏิบัติหรือป่าว

แต่ถ้าไม่บอกก็สงสารเจ้าทุกข์ ดีไม่ดี หาว่าเราช่วยโจรอีก

เขาเคยทำอย่างนี้มาครั้งนึงแล้ว พอเป็นหนี้ก็ไปปฏิบัติธรรม อุทิศบุญให้เจ้าหนี้
เพื่อให้เขา อโหสิกรรมให้ พอเรื่องเงียบไปก็ออกมาทำอาชีพใหม่ แล้วก็เป็นแบบเดิมอีก

เขาบอกว่า เขาก็ศึกษาธรรมะ มาเยอะพอที่จะรู้ว่าบาปกรรมใดที่ทำไปแล้วไม่ควรเอามาคิดให้จิตตก เพราะว่ามันผ่านไปแล้ว จิตจะเศร้าหมอง ถ้าตายไปตอนนั้นจะไปนรก

ทุกวันนี้เขาก็แค่ทำใจให้สบาย ไม่คิดถึงบาป คิดถึงแต่บุญ ถ้าตายไปเขาก็จะได้ไปสู่สุขคติก่อน ตามที่พระท่านเทศน์ และถ้าไปสวรรค์ได้ก็ไปทำบุญต่อไปอีกเรื่อยๆ บุญจะได้ไม่หมดแล้วไม่ต้องไปลงนรก (จากเรื่องวิธีหนีนรก)

ส่วนเจ้าทุกข์ทั้งหลายก็ถือเป็นกรรมเก่าละกัน ถ้าไม่เคยทำแล้วจะโดนแบบนี้เหรอ ถือซะว่าเขามาทวงหนี้เก่าละกัน เขาพยายามหามาใช้แล้วแต่หาไม่ได้นี่ก็ไม่รู้จะทำไง เขาไม่ได้ตั้งใจจะโกง (อืมที่เขาพูดมันก็ถูกนะ ทำยังกับรู้ช่องโหว่กฎหมายเลย )

เรื่องมันจะจบลง ถ้าเราตัดสินใจดำเนินคดีซะ

แต่อีกใจก็คิดว่า หากปล่อยให้เขาปฏิบัติธรรมต่อไป ธรรมะอาจจะขัดเกลาจิตใจเขา ไม่ให้เป็นมิจฉาทิฐิ และเกิดปัญญาในการแก้ปัญหา มีเงินมาใช้หนี้ได้ เขาก็ไม่หมดอนาคตด้วย แล้วเราก็ไม่บาปด้วย

ส่วนหนึ่งก็เพราะเราเป็นคนใจดี คิดดี เขาถึงทำแบบนี้ เจ้าทุกข์ก็คิดดี ถึงโดนหลอก

เฮ้อ! ลำบากใจเหลือเกิน เจ้าทุกข์ก็เร่งเร้ามาก ก็เพราะเขาเดือดร้อนมาก

รบกวนผู้มีญาณ ช่วยกรุณาชี้แนะ เราควรทำยังไงดี

1.บอกไปเลยว่าอยู่วัดไหน ให้เจ้าทุกข์จัดการกันเอง (เราจะบาปมั๊ย)
2.ช่วยเหลือเขาโดยไม่บอกใครว่าเขาอยู่ที่ไหน (เราจะผิดมั๊ย)
3.ทำหน้าที่ของตัวเองไปตามโลก คือดำเนินคดีซะ เพื่อให้เขารับกรรม (แล้วเราจะบาปมั๊ย)

ไม่มีญาณก็แสดงความคิดเห็นได้นะ

 

โห...เวรกรรมจริงๆ...ด้วย...

ถ้าเราเป็นเจ้าของกระทู้...เราจะไม่คบเพื่อนคนนี้ค่ะ...แจ้งตำรวจจับไปเลย..
โดยบอกว่า...ให้เปลี่ยนไปเดินจงกรม และ นั่งสมาธิในห้องขังโน่น...
สภาวะธรรมดีกว่ากันเยอะนะ...สำหรับจริตของเธอ...5555...

รอให้เขากลับมาจากการปฏิบัติธรรมก่อน..แล้วค่อยแจ้งตำรวจจับค่ะ

คุณเหมือนคนที่อยากครอบครองเพชร แต่คุณ..ดูเพชรไม่เป็นว่า อันไหนเพชรแท้ อันไหนเพชรปลอม...แล้วคุณก็เลือกหยิบเพชรปลอมมาครอบครอง...
และพยายามจะบอกแก่ทุกๆคนว่า...เพชรปลอมเม็ดนี้..
เดี๋ยวก็กลายเป็นเพชรแท้แล้วนะ...รออีกหน่อยดิ่...
(ซี่งมันเป็นไม่ได้..อย่าเอาตัวเองไปแลกกับของปลอมเลยค่ะ)..

ฉันใดก็ฉันนั้น....ถ้าหาเพื่อนดีไม่ได้..ก็ไม่ต้องคบ อยู่คนเดียวและยึดหลักธรรมของพระพุทธเจ้าดีกว่านะคะ....

เราไม่ใช่คนมีฌาณ...แค่คนทั่วไปธรรมดาค่ะ...
จะรออ่านของเพื่อนๆคนอื่นด้วยค่ะ...

 

แหม ตอบได้กินใจจริงๆ

ปัญหามันอยู่ตรงที่เขาปฏิบัติธรรม ไม่มีกำหนดออกเลย
เหมือนจะรู้ว่าถ้าออกมาโดนแน่ อยู่วัด ก็ดีกว่าอยู่คุก

ขอบคุณสำหรับคำตอบจากเพื่อนธรรมท่านแรก

 

**** หนังสือหนีนรกของหลวงพ่อท่านแนะไว้ดี แต่คนชั่วฉวยโอกาส บาปและบุญนั้นแยกกัน เหมือน-น้ำ กับน้ำมัน ทําชั่วรับผลชั่วแน่นอน ส่วนการปฎิบัติของเขาไม่มีผลแม้แต่น้อย*ดูได้จากการอยากได้ทรัพย์ของผู้อื่น นี่แสดงว่า ไม่มีศีลประจําใจ ไม่มีความละอายบาป *คิดทุกขณะจิตที่จะก่อความชั่ว เพียงแต่ปกปิดด้วยการคุยธรรมะ แต่จิต คิดเรื่องโกง
ตลอด เพียงรอจังหวะสปโอกาส *ก็ลงมือ แล้วหนีไปอยู่ที่วัดเพราะรู้ว่า คนไทยใจอ่อนเอา
เรื่องคนอยู่ในวัดไม่ลง*เท่ากับ**พาตัวลงนรกตลอดถึงแม้เธอจะตายต่อหน้าพระเธอก็ไม่สามารถ ไปสู่สุคติได้*และเธอ ยังเข้าใจผิดคิดว่าการตายเป็นเรื่องง่าย*ก่อนตายจิตจะต้องตกภวังช่วงจิตตกภวังสิ่งชั่วที่ปกปิดไว้โดยที่เธอรู้แต่ผู้เดียวมันจะปรากฎเปรียบเหมือน ตะกอน ที่นอนก้นแล้วถูกเขย่า ตรงนี้คืออันตรายที่สุดตอนจิตหลุดจาก ร่างดังนั้นจึงบอกได้เลยว่าต้องมีความดีฝังอยู่ในจิตแบบแท้จริงไม่เสแสร้ง ด้วยการมีศีล 5 เป็นปกติ ไม่ต้องถึงศีล8 หรอก ถ้าทําได้ไม่ต้องไปอยู่วัดด้วย อยู่กับโลกที่วุ่นวาย แต่ใจสงบ นี่คือแนวทางของคนปฏิบัติจริง และไม่ต้องเที่ยวคุยอวดใคร ว่าฉันเป็นคนปฏิบัติ คนดีมันจะงามทั้งนอกและในโดยไม่ต้องประกาศ *ข้อสรุปเธอผู้นั้นเลวโดยสันดานคนแบบนี้มีเยอะ ควรบอกลูกค้า
ไปตรงๆ ส่วนเขาจะจัดการอย่างไรแล้วแต่เขา คุณจะได้ไม่มีบาปติดใจ

 

คนทำบาป เยอะ จริงอยู่ที่ก่อนตายถ้าจิตใจผ่องใส ย่อมจะได้ไปสุคติ แต่ คนทำบาปเยอะ อกุศลกรรมย่อมจะมาเบียดเบียนก่อนตายนี่เอง ถ้าไม่เคยฝึกจิตฝึกสมาธิมาก่อนย่อมต้องเสียหลักพลาดท่าใจหมองก่อนตายแน่นอน
ถึงแม้จะไปเกิดบนสคุติภูมิแล้ว ก็ยังมีวิบากกรรมเก่าคอยรอผลอยู่ทำให้เกิดชาติไหนๆก็จะโดนโกงตลอด มันก็เกิดสลับกันไปกันมาแบบนี้

ในกรณีแบบนี้ เรียกได้อย่างเดียวว่า ผู้ปฏิบัติธรรม ท่านนี้ ไม่ใช่ผู้ปฏิบัติอย่างแท้จริง เพราะ ศีล5 จะเป็นบาทฐานในการปฏิบัติธรรม นี่ศีล 5ยังรักษาไม่ครบจะเอา อะไรไปยืนขึ้นได้

1.บอกไปเลยว่าอยู่วัดไหน ให้เจ้าทุกข์จัดการกันเอง (เราจะบาปมั๊ย)
บาปไหม ให้เราทำจิตวางเฉย อุเบกขาเสีย เค้าจะทำอะไรกัน เราอย่าไปสนใจเราคิดเพียงแต่ว่า เราบอกทางไปวัดคนเท่านั้น

2.ช่วยเหลือเขาโดยไม่บอกใครว่าเขาอยู่ที่ไหน (เราจะผิดมั๊ย)
เราจะผิด ที่ช่วยเขาโกงเงิน จะได้ส่วนของกรรมชั่วมาส่วนหนึ่ง

3.ทำหน้าที่ของตัวเองไปตามโลก คือดำเนินคดีซะ เพื่อให้เขารับกรรม (แล้วเราจะบาปมั๊ย)

เหมือนข้อแรกครับ ให้วางจิตอุเบกขาเสีย เพราะถ้าเราไปทำแบบนั้นมันจะไปบาป นิดหนึ่งตรงที่ ไปขวางคนปฏิบัติธรรม ทำให้เวลาเราจะทำอะไรจะติดขัด แต่ก็จะได้ช่วยคนที่เขาเดือดร้อนหลายๆคนให้พ้นทุกข์เสียที เราจะเหมือนผู้พิพากษาแหละครับตอนนี้ ทำงานแต่มีทั้งบุญปนบาป ไม่ต้องกังวลให้ อุเบกขาธรรม และทำบุญอุทิศไปบ่อยๆ พวกนี้เป็นแค่ เศษกรรม

 

คุณบอกเองไม่ใช่หรือว่าเขาเคยทำแบบนี้มาครั้งแล้วก็ไปปฏิบัติธรรม ครั้งนี้เขาก็เอาลูกไม้เดิมๆมาใช้อีกแหละ คิดว่าคงไม่มีใครเอาเรื่อง คนแบบนี้ไม่น่าช่วยค่ะเพราะดูท่าแล้วไม่
เคยสำนึกผิดทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถมท่าจะหัวหมออีก บอกบรรดาเจ้าหนึ้ให้เขาไปตามตัว
วัดไหนบอกเขาไปเลยค่ะ คนแบบนี้เขาเรียกว่าฉลาดแกมโกงค่ะ

 

*คนทำบาป เยอะ จริงอยู่ที่ก่อนตายถ้าจิตใจผ่องใส ย่อมจะได้ไปสุคติ*

ใช่ตามที่เจ้าของ ก.ท.57 ว่าจริง ค่ะแต่ เธอ หลบอยู่ไม่มีกําหนดออก จนกว่าเรื่องจะเงียบ

นี่คือเจตนา ไม่ได้ตั้งใจปฎิบัติแต่ประการใด หากปฎิบัติจริงแล้ว ขณะที่นั่งสมาธิ จะเกิด สติ

ระลึกได้และรู้ถูก -ผิด ขึ้นโดยไม่ต้องมีใครบอก *นี่ก็บอกอยู่แล้ว ว่าจิตไม่มีทางสงบได้

เพราะอยู่ด้วยความระแวง ทุกขณะจิต *จึงไม่มีผลในการที่จะมีจิตผ่องแผ้วก่อนตายแน่

นอน

 

ถ้าเป็นงั้นจริง....มันไม่ได้บุญหลอกครับ....

ถ้ารู้อยู่วัดใหนจับได้เลย....ไม่ต้องกลัวบาป....

 

เอาใจเย็นๆ ว่าตาม ก.ม. ครับ

 

เขาบอกว่า เขาก็ศึกษาธรรมะ มาเยอะพอที่จะรู้ว่าบาปกรรมใดที่ทำไปแล้วไม่ควรเอามาคิดให้จิตตก เพราะว่ามันผ่านไปแล้ว จิตจะเศร้าหมอง ถ้าตายไปตอนนั้นจะไปนรก

ทุกวันนี้เขาก็แค่ทำใจให้สบาย ไม่คิดถึงบาป คิดถึงแต่บุญ ถ้าตายไปเขาก็จะได้ไปสู่สุขคติก่อน ตามที่พระท่านเทศน์ และถ้าไปสวรรค์ได้ก็ไปทำบุญต่อไปอีกเรื่อยๆ บุญจะได้ไม่หมดแล้วไม่ต้องไปลงนรก (จากเรื่องวิธีหนีนรก)


เลยหาทางออกแบบนั้น = =" คิดไปได้อะนะ คนเรา

 

คุณเจ้าของกระทู้เป็นคนจิตใจดีมากเลยนะค่ะ ทั้งที่รู้ว่าเค้าทำผิดมา แล้วสำนึกผิดไปปฏิบัติธรรมแล้ว ก้อคิดให้อภัยเค้า แต่ก้อสับสนตรงที่เค้าเคยทำผิดมากก่อน และเจ้าทุกข์ก้อเดือดร้อน ทำให้ชั่งใจไม่ถูก ว่าควรเลือกที่จะให้โอกาสเค้าดีหรือว่า จะลงโทษเค้าด้วยการบอกที่อยู่เค้า ซึ่งก้อเหมือนกับว่าคุณก้อไปขัดขวางการบุญที่เค้าจะสำนึกได้ด้วย
คงอึดอัดไม่ใช่น้อยเลยสำหรับตัวเจ้าของกระทู้ ชั่งน้ำหนักนะคะ ว่าทำอย่างไหนแล้วสบายใจกว่ากัน ใครก้อทำกรรมไว้ ก้อต้องรับกรรมของเค้าเองค่ะ เพียงแต่ว่ามันจะช้าหรือเร็ว เรามีส่วนรับรู้หรือไม่เท่านั้น นิ่งเฉยปล่อยวาง แล้วลองมองตัวเองว่า ทุกข์ไหม กับการเก็บความลับ และทุกข์ไหม กับการไม่บอกเจ้าทุกข์ไป ลองชั่งใจดูนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

สิ่งที่คุณถามมานั้นด้วยส่วนตนแล้วการที่มีคนมาถามในสิ่งที่คุณรู้แล้วคุณกลับบอกว่าไม่รู้นั้นถือว่ามุสาผิดศีลข้อสี่นะครับทุกอย่างบนโลกนี้อะไรจะเกิดก็เกิดอะไรไม่เกิดก็ไม่เกิด ก่อนจะถามคำถามลองถามตนเองก่อนการกระทำว่าสิ่งที่กระทำนั้นละเมิดศีลห้าหรือเปล่าถ้าละเมิดก็อย่าทำถ้าไม่ก็ให้รีบทำกรรมที่บุคคลใดบุคคลหนึ่งต้องชดใช้นั้นก็เป็นเรื่องของเค้าไม่เกี่ยวกับเรา ตัวเราต้องเอาตนให้รอดก่อนการช่วยบุคคลอื่นต้องกระทำเท่าที่เราทำได้ การที่รู้ว่าคนฉ้อโกงคนนั้นอยู่ที่ไหนแล้วกลับมุสาว่าไม่รู้ก็บาปแล้วครับส่วนผู้ที่โกงเค้ากลับหนีไปปฏิบัติธรรมก็จะไม่ได้ธรรมหรอกครับการที่เค้าไปอยู่วัดนั้นเจตนาจะหนีครับมิได้มีเจตนาจะปฏิบัติธรรมหรอกครับเหตุเพราะการปฏิบัติธรรมอยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติได้ในป่าใต้ต้นไม้ในห้องพระที่บ้านในห้องนอนในขณะทำงานในห้องน้ำทุกๆที่สามารถทำได้ทั้งนั้นถ้าทำด้วยจิตทำจิตให้สงบไม่ฟุ้งซ่านเจริญธรรมด้วยจิตไม่จำเป็นต้องไปวัดหรอกครับ ส่วนตัวคุณเองก็พิจารณาด้วยตนนะครับว่าเรารักษาศีลห้าหรือเปล่าการมุสานั้นผิดศีลใหมส่วนใครจะทำอะไรอย่างใดก็แล้วแต่ๆละคนไม่เกี่ยวกับเราอย่าได้เข้าไปยุ่งกรรมใครกรรมมันเราอยู่ของเรารักษาศีลของเราให้ตัวเราพ้นจากอบายภูมิก็พอแต่ถ้าใจดีรักเพื่อนมากก็มุสาต่อไปแล้วไปอบายภูมิด้วยกันเลยก็ได้ครับแล้วแต่ท่านครับ สาธุ

 

ติดหนี้คนอื่น แล้วก็อุทิศบุญกุศลให้ ถือว่าเจ๊าอโหสิกรรมกันไป
มันจะอโหสิกรรมได้ ฝั่งเจ้าหนี้เขาก็ยอมอโหสิให้นะครับ เขาจะคิดเองเออเองนี่ไม่ได้

และการที่เขาไปโกงคนอื่นนี่ ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นกรรมเก่าที่คนอื่นติดหนี้เขาในอดีตชาติ
เขาอาจจะเพิ่งเริ่มกรรมใหม่ในปัจจุบันชาติ ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าต้องชดใช้เมื่อไร

ศึกษาข้อธรรมเพียงผิวเผิน แล้วเลือกตีความให้เข้าข้างประโยชน์เพียงฝ่ายตนเท่านั้น นี่เป็นการหนีหนี้เข้าอยู่ในวัดเท่านั้นเอง
ไม่มีความจำเป็นที่จะหวังทำบุญกับคนที่มีความคิดเห็นไม่ถูกต้องนี่ คงไม่ได้บุญอย่างที่คิดหรอกนะครับ เปลี่ยนเป็นทำบุญกับคนที่มีความเห็นถูกต้องไม่ดีกว่ารึ

คิดถึงลูกค้าที่ถูกโกงเงินแล้วกันนะครับ ว่าคนที่ทำมาหากินโดยสุจริต แล้วถูกโกงเงิน
หากเขาเหล่านั้นเป็นผู้ปฏิบัิติธรรมจริงๆล่ะ หากคนที่มีความดีจริงๆ ถูกเบียดบังโดยผู้ที่มีความดีหลอกๆ

ในฐานะหัวหน้า คุณต้องรับผิดชอบกับการกระทำของลูกน้องนะครับทางใดก็ทางหนึี่่ง
ซึ่งการปิดบังเมื่อลูกน้องทำผิดนี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำแน่
โดยเฉพาะนี่เป็นครั้งที่ 2 แล้ว ซึ่งก็แสดงชัดเจนว่าเขาไม่ได้สำนึก

ถ้ามีใบค้ำประกันที่ทำไว้ก็่ควรนำมาใช้
ถ้าติดเรื่องการโลกก็ต้องหาทางไปจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อย
ถ้าไม่มีจริง จะขอประนอมหนี้หรืออะไรก็ว่าไป เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว หากมีจิตใจใฝ่ธรรมจริง จะปฏิบัติธรรมหรืออะไรก็ไม่มีใครว่า

 

โครตเกรียนเลย

 

ขอส่งกำลังใจให้ท่านเจ้าของกระทู้นะคะ

 

ทำใจ ปล่อยวาง..
ส่วนเงินคงไม่ได้คืน.. เพราะเขาไม่มีจะคืน?
นึกว่าฟาดเคราะห์ไปแล้วกัน..สาธุๆๆๆๆ

 

ไม่ต้องตาม เดียวมันกลับมาจ่ายทั่งน้ำตาเอง

 

คิดได้ไงว่ะเนี่ย สุดยอดดด(เห็นแก่ตัว) เพี่อนๆตอบกันได้เจ๋งทุกท่าน สุดยอดเหมือนกัน (ตกผลึก กันแล้วนะเนี่ย)

 

ถึงเจ้าของกระทู้ค่ะ.
เป็นกำลังใจให้นะคะ..จากความเห็นของเพื่อนๆ คิดว่าคุณคงได้คำตอบแล้ว...

เรื่องบาปไม่บาป...มันขึ้นกับความเข้มแข็งของจิตใจของคุณเองนะคะ..
ลูกน้องผีบ้าของคุณ ยังสามารถพลิกแพลงสถานการณ์ได้อย่างลอยนวล...

คุณต้องฉลาดกว่า..เหนือกว่า..ลูกน้องคุณนะคะ...อย่าลดตัวลงไปมากกว่านี้นะคะ

ทำดีเหมือนหน่วงๆ ติดๆขัดๆ ไม่แปลกค่ะ..เป็นเหมือนกันค่ะ..
เป็นธรรมดาค่ะของปุถุชนคนเราๆค่ะ...

เรามีหน้าที่รักษาความปกติให้ตัวเอง (รักษาศีล 5)...
ศีล ข้อ 4 สำคัญสำหรับ คนเป็นหัวหน้าคนนะคะ..จะได้รับความยำเกรงจากลูกน้องมากน้อยแค่ไหนก็ตรงนี้แหละค่ะ

รายละเอียดปลีกย่อย ของ บาป มันมีเยอะค่ะ เป็นอจิณไตย อย่าไปลงลึกมากค่ะ
จะทำให้เราหวั่นไหวได้...บอกตัวเองให้ได้ว่า..เราเจตนาดี ..จบค่ะ

โชคดีค่ะ

 

น่าเห็นใจครับ

ลองโทรสอบถาม พระอาจารยฺ จาตุรงค์นะครับ

อ. เป็นผู้มีญาณ และช่วยเหลือคนไม่เสียค่าใช้จ่าย

เบอร์ อ.

0816590881