แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

ผม Save ไว้ครับจากที่ท่านพุทธิวงษ์ ได้ทำไว้ และข้อความของพี่หนุ่มบางส่วนครับ ลองนำไปใช้ดูครับ

fficeffice" /><O> </O>
ก่อนสวดบูชา ให้จุดธูป 16 ดอก ที่กลางแจ้ง แล้วว่าบทสวดดังนี้ก่อนครับ

ชุมนุมเทวดา​

<TABLE class=MsoNormalTable style="mso-cellspacing: 1.5pt" cellPadding=0 border=0><TBODY><TR style="mso-yfti-irow: 0; mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-lastrow: yes"><TD style="BORDER-RIGHT: #d4d0c8; PADDING-RIGHT: 0.75pt; BORDER-TOP: #d4d0c8; PADDING-LEFT: 0.75pt; PADDING-BOTTOM: 0.75pt; BORDER-LEFT: #d4d0c8; PADDING-TOP: 0.75pt; BORDER-BOTTOM: #d4d0c8; BACKGROUND-COLOR: transparent">

สัคเค กาเม จะ รูเป คิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข วิมาเน
ทีเป รัฏเฐ จะคาเม ตะรุวะนะคะหะเน เคหะวัตถุมหิ เขตเต
ภุมมา จายันตุ เทวา ชะละถะละวิสะเมยักขะคันธัพพะนาคา
ติฏฐันตา สันติเก ยัง มุนิวะระวะจะนัง สาธะโว เมสุณันตุฯ
------------ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
------------ธัมมัสสะวะนะกาโลอะยัมภะทันตา
------------ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตาฯ​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<O</O

คาถาบูชาพระมงคลมหาลาภครับ
นะชาลีติ ฉิม พาลี จะ มหาเถโร สุวรรณะมามา โภชนะมามาวัตถุวัตถามามา พลาพลังมามา โภคะมามา มหาลาโภมามา สัพเพชะนา พหูชะนาภวันตุเมฯ"

ในสมัยก่อนที่คนรุ่นยายรุ่นปู่เราได้พระนี้มาแทบทุกคนจะเอามาวางบนผ้ากราบ เมื่อคราวสวดมนต์เย็น หรือทำวัตรเช้าและเป็นที่รู้กันว่าเมื่อถึงคราววันพระใหญ่ทุกครั้ง เช่น วิสาขะบูชา มาฆะบูชาอาสาฬหบูชา เข้าพรรษา ทุกท่านจะเอาพระวางบนผ้าขาวใส่พานบูชาพร้อมดอกไม้ธูปเทียนสวดบทชุมนุมเทวดาก่อนและสวดมนต์ถวายเป็นการอัญเชิญและไหว้ครูบาอาจารย์ผู้ประสิทธิ์ประสาทและไม่กินเนื้อสัตว์ในวันนั้นครับ

หากเมื่อลองบำเพ็ญภาวนาดีๆบางท่านสามารถพบพระธาตุเสด็จบนองค์พระได้มาแล้วเมื่อประสงค์สิ่งใดที่ไม่เกินชะตากรรมมากเกินฝืนลิขิตให้ทำสมาธิภาวนาขออาราธนาอำนาจทิพย์จิต ที่ประจุอยู่ในพระมงคลมหาลาภจงช่วยดลบันดาลและอำนวยผลให้ บังเกิดผลสำเร็จโดยพลันหลายรายที่เคยได้รับความสำเร็จในการดำเนินชีวิต จากการขอให้ท่านช่วยมาแล้วครับ
ขอย้ำว่าพระมงคลมหาลาภทุกองค์มีเทวดารักษาทุกองค์ครับ<O></O>

 

สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน

 

ขอบคุณ คุณโต้งชลบุรีมากครับ.ปรีชา

 

สวัสดีตอนเช้าครับทุกท่าน.....เมื่อตะกี้มีคนโทรมาบอกว่ามีพัสดุมาส่ง...น่าจะเป็นของพี่หนุ่มลุ้นๆๆๆ

 

ขอให้บุญหนุนส่งให้ท่านได้พบแต่ความสุขความเจริญรับ อนุโมทนาครับ

 

.................
....................
.......................สวัสดียามเช้า

 

ตามอ่านมาหนึ่งชั่วโมง ยังไม่ครบทุกข้อความเลยแค่ผมหายไปอาทิตย์เดียว ยอดเยี่ยมมากครับคุณหนุ่ม เมืองแกลง นี่ก็เดินมาได้1 ใน 3 แล้วของความตั้งใจอยากให้ได้ 1 ล้านคนเข้าอ่านของผม อยากให้เด็กรุ่นหลังๆได้เข้ามาเก็บข้อคิดสะกิดใจไปกันบ้าง ลูกๆของผมอ่านกันแล้ว มากอดผมพากันร้องไห้ทั้งพ่อแม่และลูก และพวกเขาได้กลับมาหาผมทุกสัปดาห์ในตอนนี้มาทำอาหารให้ทาน มาอยู่คุยด้วย ปกติเขาอยู่อพาร์ทเม้นท์และนานๆจะกลับบ้าน เพราะส่วนใหญ่คนเราไม่เคยคิดในมุมแบบนี้ ต้องมีกระจกมาสะท้อนให้เข้าใจหัวอกพ่อแม่ ขอให้เขียนไว้มากๆครับ จะเป็นประโยชน์ต่อคนอีกมากมาย ใครจะกระแนะกระแหนอย่างไร อย่าไปสนใจเลยนะ เขาเหล่านั้นได้ทำอะไรเพื่อส่วนรวมกันบ้างหรือยังก็ไม่รู้ หลายเรื่องราวไม่เคยได้ยิน และบางเรื่องได้ยินแต่ไม่เคยเห็นเช่นขุมทองที่กาญฯ ผมอยากให้เก็บกระทู้นี้ไว้อย่าลบทิ้งเลย จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลย

 

สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันดีครับ และทุกๆวันก็จะเป็นวันดี

 

สวัสดีครับทุกท่าน เช้าที่สดใส ชุ่มเย็น เชียงรายฝนตกทั้งคืนครับ ตอนนี้มืดๆ ที่น่านน้ำท่วมบ้างแล้วครับ

 

ได้รับพระจากพี่หนุ่มแล้วครับ..ว่าแต่เป็นเนื้อดินใช่มัยครับพี่

 

เป็น ลพ.เกษม เนื้อผงครับ

 

ยินดีกับครอบครัวที่อบอุ่นด้วยครับ
อยากให้น้องๆรุ่นหลังได้ข้อคิดกันบ้างสักเล็กๆน้อยๆ ว่าไม่มีใครรู้และคาดเดาถูกว่า พ่อแม่ของเรา ท่านจะจากเราไปวันใดตามสัจจธรรมของโลก หากเราทิ้งท่านไว้ที่บ้านตามลำพังคนชรา ก็ควรกลับไปเยี่ยมเยียนท่านบ้าง ยังมีโอกาสได้เห็นท่านกินอิ่มนอนหลับ และได้พูดคุยให้ท่านสบายใจบ้าง สักเดือนละครั้งก็ยังดีครับ ส่วนการกระทบกระแทกนั้น ผมชินแล้วครับพี่ เจอมามากกว่านี้เพียงแต่รำคาญพวกมือไม่ทำ แต่เอาปากแกว่งหาเสี้ยน ผมทำเท่าที่พอทำได้แค่นี้ ขอบคุณครับ

 

เมื่อวานมีโอกาส ได้พาแม่ไปใหว้พระที่อยุธยา(วัดใหญ่ชัยมงคล,วัดพนัญเชิง,วัดหน้าพระเมรุ,วัดท่าการ้อง) เป็นอะไรที่ดีมากเลยครับเมื่อก่อนไม่มีโอกาสพาแม่ไปเที่ยวใหนเนื่องจากเดินทางลำบาก ปกติแม่ผมพอขึ้นรถปั๊บหลับปุ๊บ เมื่อวานไม่หลับเลย แกบอกว่าหลับเสียของ แกบอกว่ามาครั้งนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ ผมฟังแล้วดีใจมากๆเลยครับ

 

ตำนานนี้ที่ตรงช่องเขาขาด กาญจนบุรีครับ
ผมไม่เคยเจอนะพญานาคหรือสัตว์ประหลาด เจอบ่อยๆคือคนประหลาด ญี่ปุ่นทำทางรถไฟฝั่งพม่าได้แล้ว ตั้งแต่พญาตองซู ไปจนเกือบถึงเมาะละแหม่ง ปัจจุบันยังมีร่องรอยทางรถไฟสายนี้ที่ยาวเกือบ200 กิโลเมตร แต่เหล็กรางหายหมดแล้ว คนพม่าเอาไปขายกันหมด เคยเดินสำรวจกับคนญี่ปุ่นไปตามทางรถไฟสายนี้ไปจนสุดทาง ญี่ปุ่นตั้งใจจะสร้างทางรถไฟมาทะลุที่ด่านเจดีย์สามองค์และเชื่อมต่อกับไทยที่ไทรโยค โดยต้นทางจะมาจากอินเดีย แต่แพ้สงครามเสียก่อนทำสำเร็จ ตามข้างทางรถไฟมีร่องรอยการตั้งค่ายพักหลายแห่ง ปัจจุบันเส้นทางนี้ยังมีอยู่ในฝั่งพม่า

 

[FONT=&quot]เลี้ยงผี<o>

</o>[/FONT] [FONT=&quot]คนล้านนามีความผูกพันเกี่ยวเนื่องอยู่กับการนับถือผี สามารถพบเห็นได้จากการดำเนินชีวิตประจำวันของคนเมืองเอง เช่น เมื่อเวลาที่ต้องเข้าป่าไปหาอาหารหรือต้องค้างพักแรมอยู่ในป่า มักจะต้องบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางเสมอ และเมื่อเวลาที่กินข้าวในป่าก็มักจะแบ่งอาหารให้เจ้าที่ด้วยเช่นกัน นอกจากนั้นเมื่อเวลาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในเมืองหรือในป่า เมื่อเวลาที่ต้องถ่ายปัสสวะก็มักจะต้องขออนุญาตจากเจ้าที่ก่อนอยู่เสมอ เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าวิถีชีวิตของคนเมือง ผูกผันอยู่กับการนับถือผี[FONT=&quot]

จากประวัติศาสตร์ดั่งเดิมของคนล้านนาในอดีต มีความเชื่อในการนับถือผีมาเนินนานหลายยุคหลายสมัยแล้ว ประวัติศาสตร์ดังกล่าวยังได้กล่าวอ้างว่า ก่อนที่พระยามังรายจะสร้างเมืองเชียงใหม่ในปี พ.ศ.1839 นั้น บริเวณรอบเชิงดอยสุเทพเป็นที่อยู่ของชนเผ่าพื้นเมืองดั่งเดิมก็คือ "ลัวะ" [/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]เมื่อพระยามังรายสร้างเมืองเชียงใหม่แล้ว จึงได้ขับไล่ชาวลัวะให้ออกจากพื้นที่ มีชาวลัวะบางส่วนต้องอพยพขึ้นเขาเข้าป่าเป็นจำนวนมาก บางส่วนที่อ่อนข้อหน่อยก็ตกเป็นทาสรับใช้ของคนเมืองไป การที่คนล้านนาเข้ามาอยู่ในเชียงใหม่ จึงให้เกิดวัฒนธรรมในรูปแบบผสมระหว่างวัฒนธรรมพื้นบ้านดั่งเดิมกับการปรับเปลี่ยนรูปแบบให้เข้ากับการดำเนินชีวิตในสังคม แม้แต่ในปัจจุบันเองคนเมืองเชียงใหม่บางส่วน ยังต้องถกเถียงกันถึงรูปแบบวัฒนธรรมอันดั่งเดิมที่ถูกต้อง ซึ่งถ้าหากจะว่ากันถึงความถูกต้องแล้ว คงจะอาศัยเหตุผลของนักวิชาการที่ได้ศึกษาเรื่องนี้มากล่าวอ้าง แต่ในที่นี้จะกล่าวถึงความสัมพันธ์ของคนล้านนา กับความเชื่อในเรื่องการเลี้ยงผี ซึ่งจะเป็นผีบรรพบุรุษ หรือ ผีเสื้อบ้านเสื้อเมือง เป็นต้น[/FONT][FONT=&quot]

คนเมืองล้านนากับการเลี้ยงผี ดูเหมือนจะแยกจากกันไม่ออก เพราะนับตั้งแต่เกิดมาคนล้านนาจะเกี่ยวพันกับผีมาตลอด เช่น เมื่อมีเด็กเกิดขึ้นในบ้านจะต้องทำพิธีเรียกขวัญ หรือที่คนเมืองเรียกว่า "ฮ้องขวัญ" เมื่อเวลาที่เด็กเกิดความไม่สบายร้องไห้ก็มักจะเชื่อว่า มีวิญญาณของผีตายโหงมารบกวนเด็ก คนล้านนายังเชื่อว่าขวัญของเด็กเป็นขวัญที่อ่อนภูตผีวิญญาณต่าง ๆ มักจะมารบกวนได้ง่าย ดังนั้นเมื่อเด็กไม่สบายก็จะต้องทำพิธีเลี้ยงผี หรือหาเครื่องลางมาผูกที่ข้อมือของเด็ก ปัจจุบันในแถบทางชนบทเรายังสามารถพบเห็นการกระทำแบบนี้อยู่

การเลี้ยงผีของคนล้านนาจะอยู่ในช่วงระหว่างเดือน 4 เหนือ จนถึงเดือน 8 เหนือ ช่วงเวลานี้เราจะพบว่าตามหมู่บ้านต่าง ๆ ในภาคเหนือจะมีการเลี้ยงผีบรรพบุรุษกันอย่างมากมาย เช่นที่อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยาก็จะมีการเลี้ยงผีเสื้อบ้านเสื้อเมือง ซึ่งเป็นผีบรรพบุรุษของชาวไทลื้อ พอหลังจากนี้อีกไม่นานก็จะมีการเลี้ยงผีลัวะ หรือประเพณีบูชาเสาอินทขิล ซึ่งเป็นประเพณีเก่าแก่ของคนเมือง และยังไม่นับรวมถึงการเลี้ยงผีมดผีเม็ง และการเลี้ยงผีปู่แสะ ย่าแสะของชาวลัวะ
[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]ในช่วงกลางฤดูร้อนจะมีการลงเจ้าเข้าทรงตามหมู่บ้านต่าง ๆ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะความเชื่อของชาวบ้านที่ว่า การลงเจ้าเป็นการพบปะพูดคุยกับผีบรรพบุรุษ ซึ่งในปีหนึ่งจะมีการลงเจ้าหนึ่งครั้ง และในการลงเจ้าครั้งนี้ จะถือโอกาสทำพิธีรดน้ำดำหัวผีบรรพบุรุษไปด้วย ยังมีพิธีเลี้ยงผีอยู่พิธีหนึ่งที่มักจะกระทำกันในช่วงเวลานี้และที่สำคัญในปีหนึ่ง จะทำพิธีนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ การเลี้ยงผีมดผีเม็ง ชาวบ้านที่ประกอบพิธีนี้ขึ้นบอกว่า การเลี้ยงผีมดผีเม็งจะเลี้ยงอยู่ [/FONT][/FONT]2 กรณี คือเมื่อเวลามีคนเจ็บป่วยไม่สบายในหมู่บ้าน จะทำพิธีบนผีเม็งเพื่อขอใช้ช่วยรักษา เมื่อเวลาที่หายแล้วจะต้องทำพิธีเชิญวิญญาณผีเม็งมาลง และจัดหาดนตรีมาเล่นเพื่อเพิ่มความสนุกสนานแก่ผีมดผีเม็งด้วย อีกกรณีหนึ่งเมื่อไม่มีคนเจ็บป่วยในหมู่บ้าน จะต้องทำพิธีเลี้ยงผีมดผีเม็งทุกปี โดยจะต้องหาฤกษ์ยามที่เหมาะสมและจะต้องกระทำระหว่างช่วงเวลาเดือน 4 เหนือ ถึง เดือน 8 เหนือ ก่อนเข้าพรรษา เพราะถ้าไม่ทำพิธีผีมดผีเม็งอาจจะไม่คุ้มครอง คนในหมู่บ้านก็ได้ ดังนั้น เมื่อใกล้ถึงช่วงเวลาดังกล่าว เรามักจะพบภาพพิธีเหล่านี้ตามหมู่บ้านต่าง ๆ

คนล้านนากับความเชื่อในการเลี้ยงผี ถือได้ว่าเป็นพิธีกรรมที่สำคัญของพวกเรา แม้ว่าการดำเนินชีวิตของพวกเขาจะราบรื่นไม่ประสบปัญหาใด แต่ภายใต้จิตสำนึกที่แท้จริงแล้ว คนล้านนาเหล่านี้ไม่อาจลืมเลือนวิญญาณของผีบรรพบุรุษ ที่เคยช่วยเหลือให้พวกเขามีชีวิตที่ปกติสุขมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า แม้กาลเวลาจะแปรเปลี่ยนไปอย่างไร ภาพที่เรายังคงพบเห็นได้เสมอเมื่อเวลาเดินทางไปยังหมู่บ้านต่าง ๆ ในชนบทก็คือ เรือนเล็ก ๆ หลังเก่าตั้งอยู่กลางหมู่บ้านนั่นก็คือ หอเจ้าที่ประจำหมู่บ้าน ที่ยังย้ำเตือนให้พวกเขาไม่ให้หลงไหลไปกับกระแสสังคมนั่นเอง <o></o>

 

ผีมด - ผีเม็ง

ผีมด - ผีเม็ง ก็คือ ผีบรรบุรุษ การฟ้อนผีมดผีเม็งก็คือ การรำเพื่อสังเวย ต่อผีบรรพบุรุษที่อยู่ในตระกูลลหรือเครือญาติเดียวกัน ซึ่งจะจัดเมื่อครบรอบปี 2 ปีบ้าง 3 ปีบ้าง หรือแล้วแต่สะดวกว่า หรือว่าจะฟ้อนแก้บนก็มี การฟ้อนผีมดผีเม็งนี้ คาดว่ามาจากพวกมอญ เพราะเครื่องแต่งตัวจะแต่งแบบมอญโบราณ และพวกมอญ คนล้านนาจะเรียกว่า "เม็ง"

ส่วน ผีมด กับ ผีเม็ง นั้น จะแตกต่างกันอยู่ที่สัญลักษณ์อย่างหนึ่งซึ่งก็คือ การฟ้อนผีเม็ง จะมีกระบอกปลาร้าเป็นเครื่องสังเวย และมีคำพูดติดปากคนล้านนาว่า "เมงน้ำฮ้า" และก่อนที่จะมีพิธี ก็จะสร้าง ผาม หรือ ปะรำ ภายในก็จะมีเครื่องเซ่นสังเวยต่าง ๆ เช่น หัวหมู ไก่ต้มทั้งตัว เหล้า ข้าวตอก ดอกไม้ ธูปเทียน ฯลฯ ใส่ไว้ในภาชนะวางไว้บนร้าน ซึ่งเป็นเหมือนกับศาลเพียงตา สูงจากพื้นประมาณ 1 เมตร และมีราวผ้า ซึ่งมีผ้าโสร่งใหม่ ผ้าพาดบ่า และผ้าโพกหัว พาดไว้ ส่วนตรงกลางผาม จะมีผ้าขาวห้อยลาดถึงพื้น

ในวันแรกที่จะทำพิธีฟ้อนจะมีหญิงชราที่เป็นหัวหน้าตระกูล จะนำลูกหลานเข้าทำพิธีสักการะบูชาผีบรรบุรุษ จากนั้นก็จะอัญเชิญผีหรือเจ้าพ่อไปยังปะรำพิธี โดยจะมีที่นั่ง หรือคนทรง ไปด้วย และอัญเชิญเจ้าพ่อเข้าทรง ลักษณะของคนทรงก็เปลี่ยนไป เช่นกินเหล้าจนหน้าแดงก่ำ แต่ไม่มีอาการมึนเมาแม้แต่น้อย แล้วก็ไถ่ถามเรื่องราวต่าง ๆ กับบรรดาญาติ ๆ พี่น้อง เมื่อเรียบร้อยก็อัญเชิญออก

หลังจากนั้นจะมีการฟ้อนผีมดผีเม็ง ซึ่งพวกผู้หญิงจะเป็นคนฟ้อน ก่อนที่จะฟ้อนก็ไปหยิบผ้าจากราวมาสวมทับ แล้วเข้าไปเกาะผ้าขาวที่ห้อยอยู่กลางปะรำ พร้อมฟุบหน้าโยนตัวไปมา สักครู่ก็ออกมาฟ้อนตามจังหวะกลอง ที่เรียกว่า กลองเต่งทิ้ง มีอุปกรณ์คือ กลองสองหน้า กลองขัดจังหวะ ระนาด ฆ้องวง ปี่(แน) ฉาบ ฉิ่ง ฆ้องเล้ก อย่างละหนึ่ง คนรำจะเปลี่ยนกันเข้า - ออก แต่ต้องเป็นคนในตระกูลนั้น และการฟ้อนก็ไม่มีศิลปะอะไร
<o>
</o> การฟ้อนผีมด – ผีเม็ง จะทำกันระหว่างเดือน 8-9 (เมษายน-พฤษภาคม) บางตระกูลก็กำหนดไว้ปีละครั้ง บางตระกูลก็ 3 ปี ต่อครั้ง บางตระกูลก็ไม่กำหนดแน่นอนแล้วแต่ความสะดวก

ความหมายของคำว่าผีมด – ผีเม็ง ตามที่ได้ฟังผู้เฒ่าผู้แก่เล่ามาว่าผีมด หมายถึง ผีของมดที่ชอบอยู่ตามบ้านเรือน คอยเฝ้ารักษาให้บ้านเรือนอยู่เป็นปกติสุข มีความอบอุ่นใจ เหมือนกับบ้านเมืองที่มีผีเสื้อบ้านผีเสื้อเมืองคอยปกปักรักษาอยู่ ดังนั้นถ้าตระกูลไหนมีการทำพิธีฟ้อนผีมด ชาวบ้านที่อยากได้เงินก็จะนำมดมาขายเป็นรัง ๆ บ้านที่อยู่ใกล้เคียงก็จะซื้อไว้ในราคาเป็นเฟื้อง (สมัยก่อน นำมาไว้ในบ้านของตน ประเพณีฟ้อนผีมด – ผีเม็ง ชาวบ้านทางภาคเหนือโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะมีในเชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง ส่วนจังหวัดอื่นในภาคเหนือไม่ค่อยจะปรากฎ ปัจจุบันนี้ได้เลือนหายไปมากแล้ว ยังมีปฏิบัติกันบ้างในชนบทเท่านั้นซึ่งนับว่าเป็นประเพณีเก่าแก่

ส่วนผีเม็งนั้น สันนิษฐานว่าเป็นประเพณีมาจากมอญ เพราะสังเกตุได้จากการแต่งกายในเวลาเข้าทรงจะเป็นแบบการแต่งตัวของพวกมอญโบราณ พวกมอญนี้เองที่คนไทยภาคเหนือหรือล้านนาเรียกว่า “เม็ง” ดังนั้นการฟ้อนผีมด – ผีเม็ง ความหมายที่แท้จริงนั้นก็คือ การฟ้อนรำเพื่อเป็นการสังเวยหรือแก้บนผีบรรพบุรุษ ซึ่งอาจจะเป็นผีปู่ย่าตายายหรือบิดา มารดาที่ล่วงลับไปแล้ว เพราะถือกันว่า เมื่อพวกญาติพี่น้องตายไปแล้วดวงวิญญาณจะมารวมกันอยู่ที่หอผี จึงมักเรียกรวมกันไปว่า ฟ้อนผีมด – ผีเม็ง แต่ถ้าเป็นผีเม็ง เจ้าภาพจะสร้างหลังคาประจำพิธีเป็นรูปกระโจมภายในล้านบ้าน ในปะรำมีเครื่องเซ่นสังเวยต่าง ๆ เช่น หัวหมู่ ไก่ต้มเป็นตัว เหล่า ขนม ข้าวต้มระพร้าว กล้วย อ้อย ข้าวตอกดอกไม้ ธูป เทียน ใส่ถาดหรือภาชนะไว้บนทิ้งหรือแท่นที่ยกขึ้นสูงจากพื้นดินประมาณ 1 เมตร มีราวสำหรับพาดผ้าหรือใช้พานใส่ผ้าก็ได้ สำหรับถวายให้เจ้าผู้เข้าทรง โดยมีผ้าโส่งใหม่หลายผืน ผ้าคล่องบ่า ผ้าโพกศีรษะสีต่าง ๆ ไว้สำหรับผู้ประทับทรงจะได้ใช้ทั้งชายหญิง ถ้าผีเม็ง ตรงกลางปะรำจะมีผ้าขาวห้อยเอาไว้ปล่อยให้ยาวลาดพื้นปะรำ สำหรับให้ผู้ที่จะฟ้อน ใช้มือจังโหนแล้วฟุบหน้าเพื่อผ้าจะได้แกว่งหมุนไปมา


พิธีกรรม ก่อนจะทำพิธีต้องมีการเตรียมสถานที่โดยการปะรำพิธี (ทางเหนือเรียกว่า “ผาม”) ถ้าเป็นการฟ้อนผีมดจะสังเกตุได้จากหลังคาแบบเรียบ (ผามเรียง) แต่ถ้าเป็นผีเม็ง หลังคาปะรำพิธีจะเป็นรูปกระโจมสูงผามนี้จะสร้างขึ้นภายในลานบ้าน ในปะรำมี เครื่องเซ่นสังเวยต่าง ๆ เช่น หัวหมู ไก่ต้มทั้งตัว เหล่า ขนม ข้าวต้มมะพร้าว กล้วย อ้อย ข้าวตอก ดอกไม้ ธูปเทียน ใส่ถาดหรือภาชนะไว้บนแท่นที่ยกสูงจากพื้นดินประมาณ 1 เมตร มีราวสำหรับพาดผ้าสำหรับถวายให้เจ้าผู้เข้าทรง โดยมีผ้าโสร้งใหม่หลายผืน ผ้าคล้องบ่า ผ้าโพกศีรษะสีต่าง ๆ ไว้ ผู้ประทับตรงจะได้ใช้ทั้งชายหญิง ถ้าเป็นพิธีฟ้อนผีเม็ง เครื่องเซ่นสังเวยจะเพิ่มบอกน้ำฮ้า (กระบอกปลาร้า) เข้าไปด้วย ทั้งนี้เพราะเม็งชอบกินปลาร้า และทำปลาร้าได้เก่ง เนื่องจากบ้านของพวกเม็งมักจะตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ตรงกลางปะรำจะมีผ้าขาวผื่นยาวห้อยเอาไว้ปล่อยให้ยาวลาดพื้นปะรำ

เมื่อสมาชิกมาพร้อมกันแล้ว ประมาณเก้าโมงเศษ เจ้าภาพก็จะจุดธูปเทียนที่หน้าหอผี ซึ่งปลูกไว้ในบ้านเป็นลักษณะคล้ายศาลเพียงตา ปลูกไว้ให้เป็นที่อยู่ของผี สตรีที่มีอาวุโสกในบ้านนั้น จะนำทำพิธีขอเชิญผีเข้าทรง มีการขอให้ผีที่มาเข้าทรงนั้นปกปักรักษาลูกหลานให้อยู่เย็นเป็นสูง เมื่อผีเข้าทรงแล้วก็จะมีการไต่ถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งกันและกัน คนทรงจะเรียกลูกหลานว่า “เหลนน้อย” และมีการผูกข้อมือสู่ขวัญลูกหลาน พอสมควรแล้วจะมีการฟ้อน ผู้หญิงจะนำป้อนก่อนโดยเอามือไปเกาะที่ผ้าขาวปะรำที่ผูกไว้ โยนตัวไปมาขณะที่ฟ้อนก็จะมีดนตรีประกอบด้วย พวกผู้ชายจะมีการฟ้อนดาบ สำหรับเครื่องแต่งตัวนั้นนอกจากจะมีผ้าโสร่ง ผ้าโพกหัว ผ้าพากบ่าแล้วยังมีเสื้อแบบมอญและ อื่น ๆ อีก ผีมดและผีเม็งนั้นจึงมีวิธีการทำที่คล้ายคลึงกัน


ครอบครัวที่นับถือผีมด-ผีเม็ง เขาจะสร้างศาลาทางทิศตะวันออกของบ้าน บางบ้านก็นับถือผีมด บางบ้านก็นับถือผีเม็ง ความแตกต่างของทั้งสองผีนั้นอยู่ที่สัญญลักษณ์กล่าวคือ ถ้าเป็นพิธีการ ฟ้อนผีเม็งจะมีกระบอกใส่ปลาร้า สังเวยผีบรรพบุรุษ แต่ถ้าฟ้อนผีมดจะไม่มี ส่วนกำหนดการและพิธีกรรมต่าง ๆ ก็เหมือนกันอยู่

ประโยชน์และคุณค่าของการฟ้อนผีมด – ผีเม็ง
1. เป็นการสร้างความสามัคคีพบปะคุ้นเคยกันในหมู่บ้าน
2. เป็นการแสดงความกตัญญูรู้คุณอย่างหนึ่งที่รำลึกถึงบรรพบุรุษที่ ล่วงลับไปแล้ว
3. เป็นที่พึ่งทางใจในกรณีที่ป่วยไข้แล้วมีการบนบานศาลกล่าวเอาไว้ เมื่อหายแล้วก็จัดพิธีฟ้อนเป็นการแก้บน
4. เป็นการพักผ่อนหย่อนใจอย่างหนึ่ง เพราะคนสมัยก่อนมีงานประจำก็คือ การทำไร่ทำนา ช่วงเดือน 9 (มิถุนายน) เป็นช่วงที่ว่างจากการงานพวกนี้จึงพากันจัดพิธีดังกล่าวขึ้น

“เม็ง” ยังมีอยู่ที่หมู่บ้านหนองดู่ ตำบลบ้านเรือน อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน จำนวนประมาณ 100 กว่าครัวเรือน ลักษณะเม็งสังเกตุได้ง่าย คือ มีผิวกายดำและมีภาษาพูดภาษาเขียนเป็นของตนเอง <o></o>

 

<table class="tborder" id="threadslist" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody id="threadbits_forum_127"><tr><td class="alt2">
</td> <td style="cursor: default;" class="alt1" id="td_threadtitle_239528" title="">
ตัวเลขผู้เข้าดูสวยดีครับ 333,333 ครั้ง

แนะนำพระดี ที่แขวนแล้วรวย ชีวิตก้าวหน้า (33 คน กำลังดูอยู่) ( 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 ... [/RIGHT]
</td> <td class="alt1" align="center">8,644</td> <td class="alt2" align="center">333,333
</td></tr></tbody></table>

 

แปลกดีครับ

 

ของแปลกๆคู่กับคนไทยครับ...งวดนี้

 

จัดไปครับพี่ อย่าลืมกลับด้วยครับ อิอิ