ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

55+ อย่าอ่านเลยครับ ผมเขิน lolz

แม่นแล้วครับ กระทู้กลายพันธุ์ไปแล้ว ผมเลยล็อคไว้เพราะไม่รู้จะเล่าอะไรต่อดี 55+

สวัสดีครับ

แม่นแล้วครับ

 

พระบูชารูปเหมือนสมเด็จโต

จากหนังสือพรหมปัญโญเถระ

 

พระบูชารูปเหมือนหลวงปู่ดู่

จากหนังสือพรหมปัญโญเถระ

 

พระสังกัจจาย์ที่หลวงปู่สร้าง



โดย พี่สิทธิ์

ในบรรดาพระบูชาที่หลวงปู่ท่านสร้างซึ่งโดยทั่วไปจะสร้างด้วยปูนซีเมนต์แล้วก็ทาสีทอง (สมัยแรก ๆ จะปิดทองคำเปลวที่เรียกว่าทองวิทยาศาสตร์ คือไม่ใช่ทองคำแท้) ที่เป็นรูปเหมือนพระอริยสงฆ์ ได้แก่ พระสีวลี พระสังกัจจายน์ พระอุปคุต หลวงปู่ทวด หลวงปู่ดู่ และหลวงพ่อเกษม

สำหรับพระสังกัจจายน์นั้นมักมีผู้เข้าใจผิดคิดว่าท่านเป็นสัญลักษณ์ของลาภเพราะดูจากความสมบูรณ์ขององค์ท่าน แต่ที่ถูกต้องนั้น พระสีวลีต่างหากที่เป็นเอตทัคคะหรือพระสาวกที่เด่นในเรื่องลาภ

พระสังกัจจายน์นั้นเป็นพระอสีติมหาสาวกที่เป็นเลิศด้านขยายและย่นย่อธรรม เรียกว่าแค่ยกหัวข้อมา ท่านก็สามารถบรรยายเป็นพิสดาร หรือหากใครแสดงธรรมตั้งมาก ท่านก็สามารถย่นย่อให้สั้นเข้าได้ จึงเป็นที่ไว้วางใจของพระพุทธเจ้าให้ประกาศธรรมแทนพระองค์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในซีกตะวันตกของอินเดียที่พระพุทธเจ้ามิได้เสด็จไปด้วยพระองค์เอง

ตามประวัตินั้น พระสังกัจจายน์เดิมเป็นอำมาตย์ของกษัตริย์ทางซีกตะวันตกของอินเดียนามว่าพระเจ้าจันทปัตโชติ ซึ่งเป็นกษัตริย์ที่โหดร้าย ชอบสั่งประหารชีวิตคน แต่มาภายหลังได้ยินกิตติศัพท์ของพระพุทธเจ้า จึงส่งอำมาตย์มากราบทูลนิมนต์พระพุทธเจ้าให้เสด็จไปโปรดบ้าง แต่อำมาตย์ที่ส่งไปกี่คน ๆ พอไปถึงพระพุทธเจ้าแล้วก็เกิดศรัทธาพากันบวชหมด แถมยังไม่ได้นิมนต์พระพุทธเจ้าเสียอีก กระทั่งมาถึงอำมาตย์ผู้ที่มาเป็นสังกัจจายน์นี้แหละจึงได้นิมนต์อย่างเป็นทางการ แต่ด้วยความที่พระพุทธองค์เห็นความสามารถของพระสังกัจจายน์ จึงได้มอบหมายหน้าที่เผยแผ่ให้แก่พระสังกัจจายน์

ถ้าเราไปอินเดีย ไปเห็นการแกะพระพุทธรูปจำนวนมากในถ้ำทางตะวันตกของอินเดีย ก็ให้ระลึกถึงการวางรากฐานพระพุทธศาสนาที่แถบนี้ ตั้งแต่ครั้งพระสังกัจจายน์

นอกจากนี้ ยังมีผู้สับสนระหว่างพระสังกัจจายน์กับพระศรีอริยเมตไตรยพุทธเจ้าของพระพุทธศาสนามหายานที่นิยมสร้างกันในประเทศจีน เพราะต่างก็สร้างเป็นองค์อ้วน ๆ เช่นกัน จุดต่างที่สังเกตง่าย ๆ ก็คือพระจีนนิยมสร้างให้เห็นความสุขสำราญ มีอาการหัวเราะ ในขณะที่พระสังกัจจายน์ ซึ่งเป็นพระสงฆ์สาวก จะสร้างแบบนั่งสมาธิสงบสำรวม แต่อันที่จริงแล้ว พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ย่อมได้ลักษณะมหาบุรุษ ดังนั้นคงไม่มีพระพุทธเจ้าพระองค์ใดรูปร่างอ้วนอย่างนั้นหรอก เขาก็สร้างเป็นเพียงต้องการสื่อให้เห็นถึงความเชื่อว่ายุคท่านจะอุดมสมบูรณ์ ผู้คนมีแต่ความสุข สรุปก็คือองค์หนึ่งเป็นพระสงฆ์สาวกในอดีต ส่วนอีกองค์หนึ่งหมายถึงพระพุทธเจ้าในอนาคต

จริง ๆ แล้วพระสังกัจจายน์ เดิมทีก็มิได้อ้วนเช่นนั้น หากแต่ด้วยความที่ท่านบำเพ็ญจนได้ลักษณะมหาบุรุษบางประการจึงทำให้ท่านได้รูปร่างที่งดงาม จนบางครั้งมีผู้เข้าใจผิดคิดว่าเป็นพระพุทธเจ้า ดังนั้น ด้วยความเคารพอย่างสูงสุดของท่านที่มีต่อพระพุทธองค์ ท่านจึงอธิษฐานร่างให้อ้วนขึ้นมา ทำให้ใคร ๆ ไม่อาจเข้าใจผิดคิดว่าท่านเป็นพระพุทธเจ้าอีก ท่านจึงเป็นพระอริยสงฆ์สาวกสำคัญอีกองค์หนึ่งที่ควรแก่การกราบไหว้สักการะบูชา

 

ผมไม่เคยเห็นเลยครับ ผมว่าน่าจะยัดวัดนะครับ ลองแห่ดูครับ
เพราะตามนิตยสารพระผมชอบเห็นพี่แกยัดวัดให้เป็นหลวงปู่ดู่บ่อยๆ

สวัสดีครับ ช่วงนี้ผมคงยุ่งอีกยาว ไม่ได้ทักทายกันเลย
ขอบคุณหลายครับ ^^

จะพยายามหาเวลาว่างมาอัพกระทู้ให้ได้ครับผม

มาเป็นถุงงงงงงงงงงงงงงงง โอยยยยย อิจฉา >...<

 

ลุงแกละ



โดย พี่สิทธิ์

ลุงแกละเป็นคนที่หลวงปู่ชุบเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก ๆ รวมทั้งสอนหนังสือให้ด้วยองค์ท่านเอง ลุงแกละเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า สมัยที่ลุงยังเด็ก ๆ มาอาศัยหลวงปู่อยู่นั้น ท่านดุมาก ลุงแอบหนีไปเที่ยวเล่น พอกลับมาหลวงปู่ก็จะรอท่าเพื่อทำโทษให้รู้ว่าเวลาไหนควรทำหรือไม่ทำอะไร

ลุงแกละช่วยงานหลวงปู่หลายอย่าง เช่น ล้างเท้าถวายท่าน เช็ดถูปัดกวาดกุฏิ รวมทั้งเทพระองค์เล็กองค์น้อย ตามแต่หลวงปู่จะมอบหมาย

ลุงแกละมีบ้านอยู่คนละฟากฝั่งคลองของวัดสะแก แต่พายเรื่อเดี๋ยวเดียวก็ถึง ทุกวัน ลุงแกละจะพายเรือนำอาหารมาถวายหลวงปู่ ไม่ยกเว้นแม้หลวงปู่จะละสังขารไปแล้ว บางวันความดันขึ้นสูงมาก ลุงแกละก็จะอธิษฐานให้พายเรือไปให้ถึงวัดด้วยความปลอดภัย

ข้าพเจ้าเคยถามลุงแกละว่าอยู่ตัวคนเดียวเช่นนี้ แล้วแถมยังมีโรคมารุมล้อมไม่น้อยเลย ลุงแกละรู้สึกกลัวตายบ้างไหม ลุงแกละตอบข้าพเจ้าว่า ลุงซ้อมตายทุกคืน พอจะหลับตานอน

ลุงจะบอกตัวเองว่าทรัพย์สมบัติต่าง ๆ รวมทั้งร่างกายของเรา มันไม่ใช่ของเรา ลุงจะหลับตานอนเสมือนหนึ่งว่านี่คือการนอนคืนสุดท้ายของลุง ลุงจะหลับไปพร้อมกับการระลึกถึงองค์หลวงปู่

มีเหตุการณ์สำคัญ ที่ลุงแกละเล่าให้ข้าพเจ้าฟัง ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ลุงเกือบเอาชีวิตไม่รอด กล่าวคือ ในสมัยที่หลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่นั้น วันหนึ่งลุงซึ่งเท้ายังเปียกอยู่ ไม่ทันระวังตอนเสียบปลั๊กไฟ ทำให้ไฟช๊อต แวบแรกลุงร้อยตะโกนในใจให้หลวงปู่ช่วยด้วย แล้วก็ชาไป สักอึดใจเดียวก็เหมือนมีมือคนแข็งแรงมากระชากอย่างแรง ทำให้ตัวลุงหลุดออกจากปลั๊กไฟ

บ่ายเย็นวันนั้น ลุงได้ทราบจากกคนที่อยู่กับหลวงปู่ในช่วงเวลาที่เกิดเหตุ ว่าอยู่ ๆ หลวงปู่ก็มีเลือดกำเดาไหล คนที่อยู่ที่นั่นก็เรียนถามหลวงปู่ว่าเป็นอะไร หลวงปู่ตอบว่า

"ข้าไปช่วยเจ้าแกละมัน
ถ้าไม่ช่วยมันอาจตายได้"

ชายคนนั้นก็อุทานว่า ทำไมหลวงปู่ต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย หลวงปู่ตอบว่า

"แกละเขาช่วยอุปัฏฐากข้า"

พิจารณาเอาเกิดพวกเรา หลวงปู่ท่านเมตตากับลูกศิษย์ของท่านมากเพียงใด ขนาดว่าชีวิตของท่าน ท่านก็มิได้ใส่ใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลผู้ที่มีบุญคุณต่อท่าน ทำให้ข้าพเจ้าระลึกถึงประวัติของพระสารีบุตร อัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้า ที่มีความกตัญญูสูง หาผู้เสมอเหมือนได้ยาก แม้ในบุคคลผู้เคยใส่บาตรด้วยข้าวเปล่าแก่ท่านเพียงทัพพีเดียว ท่านก็ยังไม่เคยลืมบุญคุณของเขา กระทั่งได้เป็นธุระจัดการงานบวชให้แก่เขา ด้วยต้องการตอบแทนคุณแก่เขา บัดนี้ ลุงแกละได้ละสังขารไปแล้ว ด้วยจิตใจของนักปฏิบัติ สมกับเป็นลูกศิษย์และโยมอุปัฏฐากคนสำคัญคนหนึ่งของหลวงปู่ดู่