ยาปะนะมัตถ์ ฉันได้แค่อาศัยบรรเทาความเวทนาของร่างกายเท่านั้น

ถาม : โอวัลติน หลังเที่ยงแล้วฉันได้หรือไม่ ?

ตอบ : โอวัลติน จริงๆ ถ้าเป็นพระธรรมยุติท่านจะไม่ฉัน เพราะว่ามีส่วนผสมของข้าวมอลต์และไข่ซึ่งเป็นอาหาร

พวกข้าว พวกถั่ว พวกงา เขาถือเป็นอาหารหมด น้ำเต้าหู้เขาก็ถือว่าเป็นพวกถั่ว จัดเป็นอาหาร ฉันไม่ได้เช่นกัน

แต่ว่าก็ถ้าหากว่าเป็นมหานิกาย ส่วนใหญ่ไม่ถือ คือเราฉันเพื่อยังอัตภาพร่างกายนี้เท่านั้น บำบัดความหิวลักษณะที่เรียกว่า ยาปะนะมัตถ์ คือแค่อาศัยบรรเทาความเวทนาของร่างกายเท่านั้น ไม่ใช่ประเภทฟาดกันจนจุก ครึ่งชั่วโมงแก้วหนึ่ง ก็เกินไป

แล้วก็มีตัวอย่างเคยทำมาแล้ว เขาตักโอวัลตินใส่ไปครึ่งถ้วย นมข้น ตามอีกครึ่งหนึ่ง กวนจนเหนียวเป็นกาว แล้วก็นั่ง"โซ้ย"กัน เราเห็นก็..แหม..! ฉันข้าวซะก็หมดเรื่อง ยังน่าเกลียดน้อยกว่า

เคยมีอีกตัวอย่าง ลักษณะไปเชื่อรุ่นพี่ รุ่นพี่ที่ทำผิด ๆ มีเยอะ เราต้องยึดตำราไว้ก่อน แต่อย่าไปเถียงกับท่าน ไปเถียงท่านเดี๋ยวทะเลาะกัน

บางครั้งเขาออกไป ปริวาส เจอพวก น้ำฟักทองปั่น อย่างนี้ น้ำมันเทศปั่นอย่างนี้ นั่นเป็นอาหารชัด ๆ เลย ฟักทองต้มเสร็จ ปั่นใช่ไหม ? เกือบๆ จะเป็นข้าวต้มอยู่แล้ว นั่นเขาก็อ้างว่าฉันได้

จัดอยู่ในประเภทที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า เหตุให้พระสัทธรรมเทศนาของท่านเสื่อมไป สิ่งที่ไม่ได้บัญญัติไว้ ก็อ้างว่าบัญญัติ สิ่งที่บัญญัติไว้ ถ้าไม่สมควรแก่ตัวก็ลบล้างว่าไม่มี

อย่างนี้ แบบเดียวกับทิด...ไปบวชที่จังหวัด...บ้านเกิดหนึ่งเดือน อดข้าวได้เจ็ดวัน อีกยี่สิบเอ็ดวัน ฉันตลอดเพราะว่าเขาฉันกันทั้งวัด ฉันเสร็จแล้วเขาก็ไปปลงอาบัติ เขาถือว่าการฉันข้าวเป็นแค่อาบัติปาจิตตีย์ ปลงได้ แล้วเขาก็หน้าด้านปลงกันทุกวัน ฉันเสร็จแล้วก็ไปปลงอาบัติ เจริญไหมล่ะ ?

ถาม : แล้วผลของการกระทำนั้น..?

ตอบ : ลงนรกแน่นอน..! เพราะเจตนาล่วงละเมิดในสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม

ครูบาอาจารย์บางสาย ต้องใช้คำว่าตัวเองไม่ได้รับการอบรมมา ก็เลยพลอยลากลูกศิษย์ให้เพี้ยนไปด้วย เขาถือว่าปาจิตตีย์ เป็นอาบัติที่ปลงได้ จึงให้ฉันข้าวเย็นกันเฉยเลย..!

หลวงพ่อเองท่านก็เจอมา ท่านบอกไปวัด...ทาง... อย่ารู้เลยนะว่าวัดชื่ออะไร ขึ้นไปถึงตอนบ่ายเจอเจ้าถิ่นนั่งอยู่ ๓ - ๔ รูป รวมทั้งเจ้าอาวาสด้วย เขาล้อมวงกันอยู่ มีถาดอยู่ตรงกลาง มี อ้อยควั่นอยู่ครึ่งหนึ่ง แล้วก็ถั่วต้มอีกครึ่งหนึ่ง กำลังนั่งฉันกันอยู่

พอหลวงพ่อขึ้นไปถึงก็ดีอกดีใจ โอ้โฮ..ต้อนรับขับสู้ปฏิสันถารดีมาก โอภาปราศัยน่าคบหามาก ถามว่าจะค้างคืนไหม ? พอบอกว่าค้าง ท่านตะโกนบอกเด็กวัดให้เชือดไก่ เดี๋ยวจะเลี้ยงพระอาคันตุกะ หลวงพ่อบอกว่าเผ่นแทบไม่ทัน ขืนอยู่ไก่ตายเพิ่มอย่างน้อยหนึ่งตัว..!

การปฏิสันถาร การต้อนรับแขกของท่าน เหมือนอย่างกับฆราวาสต้อนรับกันเลย อบอุ่นน่าอยู่มาก ถึงขนาดให้ลูกศิษย์วัดไล่จับไก่มาเชือด จะเลี้ยงตอนเย็น

จริงๆ แล้วอ้อยควั่นนั้นฉันได้ จัดเป็นน้ำตาลที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาต แต่ว่าอย่าไปทำเลย เพราะญาติโยมบางครั้งเขาไม่เข้าใจ ภาษาบาลีเขาว่า "ขาทนียัง วา โภชนียัง วา" แปลเป็นไทยว่า ของเคี้ยว ของฉัน คนก็เลยไปตีความว่า ถ้าไม่เคี้ยวก็ฉันได้ เดี๋ยวก็ได้ซดโจ๊กกันเฉยไปเท่านั้น จริง ๆ แล้วไม่ใช่ พวกของเคี้ยวของฉันก็คือ บรรดาอาหารที่กินกันอย่างเป็นกิจลักษณะนั่นแหละ

เล่นตีความว่าถ้าไม่เคี้ยวก็ฉันได้..ใช่ไหม ? สมัยนี้มีโจ๊กซองชงน้ำสามนาทีก็ได้ฉัน เขาใช้หลอดดูดเอา อ้างว่าไม่ได้เคี้ยวจึงฉันได้..!



สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔


ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=2179



.