ขอข้อคิดเห็นค่ะ

เล่าค่ะ
วันหนึ่ง หนูไปเจอพระรูปหนึ่งน่าศรัทธามาก บอกสอนธรรมะถูกต้องไม่มีผิด จึงเข้าไปสมัครเป็นลูกศิษย์ จู่ๆ ก็ไปถาม คืออยากรู้มาก ว่า เราได้บำเพ็ญเพียรมากี่ชาติแล้ว ท่านบอกว่า เธอน่ะบำเพ็ญเพียรมามากแล้ว ขอละคำถามไว้ละกัน มันดึกแล้ว
บำเพ็ญเพียรมาเกิน10ชาติแล้ว ชาติที่แล้วเป็นคนเรียบร้อย ชาตินี้เลยติดนิสัยเรียบร้อยมาด้วย เธอเป็นญาติหลวงน้า อึ้ง เป็นไปได้ไหมเนี่ย ชาติที่แล้วหนูเป็นคนดี70เปอเซน เป็นญาติที่ใกล้ชิดของหลวงน้า อึ้งอีกรอบ ชาติที่แล้วเกือบจะเป็นโสดาบันแล้วล่ะ ชาตินี้ถ้ามีความพยายามก็จะได้เป็นโสดาบัน เธอบำเพ็ญเพียรมา50-60เปอเซนแล้ว แต่ละคำถาม นานนะกว่าจะตอบ บอกตอบไม่ได้มั่งอวดอุตริ ยากที่จะตอบ หนูหน้าตาดี80% ชาตินี้หน้าตาดีกว่าชาติที่แล้วหน่อย ชาติที่แล้วเกิดเป็นผู้หญิง
ขอข้อคิดเห็นค่ะ ท่านพูดจริงไหมเนี่ยยยยย

 

ไม่รู้....แต่ระวังตัวเองไว้จะดี...

 

ของจริงท่านไม่พูด

ที่พุดยังไม่จริง

 

มันก็ขึ้นอยู่กับกรณี บางที ท่านก็บอกถ้าถึงเวลา เนื่องจากจริตคนต่างกันไป ถ้าภูมิธรรมไม่ต่างกันมาก ท่านก็บอกนะ ถ้าไม่เป็นการอวดอุตริฯ พระสงฆ์ท่านจะไม่ค่อยบอกเรื่องแบบนี้ เนื่องจากจะเข้าข่ายอวดอุตริ ดังนั้นบางคนที่มีบารมีพอสมควรแก่วาระที่จะบอกกล่าวได้ ท่านก็สงเคราะห์บอกในสิ่งที่จะเป็นประโยชน์
เพราะบางคนรู้อดีตแล้วยึด บางคนรู้อดีตแล้วเพียรสร้างต่อ เป็นไปตามจริตคน
ลองสังเกตนะ ถ้าเมื่อเราอยากรู้ ครูอาจารย์ท่านไม่บอกหรอก นอกจากเราวางความอยากรู้ลงไปแล้ว คราวนี้ท่านบอกให้หายสงสัย ทุกเรื่องเลย
ความศรัทธา กับ ปัญญา เป็นสิ่งที่ต้องคู่กันไป

 

อนุโมทนาตามนี้ค่ะ พระอาจารย์ของติงท่านก็ปฏิบัติตามนี้ ท่านจะบอกเมื่อสมควรบอก อยากรู้ถามแทบตายก็ไม่บอก ถ้ายังไม่ถึงเวลาอันสมควร และท่านจะดูแลลูกศิษย์แต่ละคน ทำอะไรที่ไหน ปิดท่านไม่ได้เลย

 

อย่าสงสัยเลยครับ คนเราถ้าตอบคำถามของคนอื่นได้ทำไมจะไม่อยากตอบ
อยากตอบให้ทั้งนั้นแหละครับ แต่บางทีมันก็ไม่แน่ใจ หรือบางท่านเป็นพระก็
มีสิกขาบทกั้นอยู่การบอกอะไรมากก็ทำไม่ได้

 

จริงแล้วทำไม

ไม่จริงแล้วทำไม

การมีสติ อยู่กับปัจจุบันขณะแห่งความคิด ต่างหากคือการปฏิบัติ

อตีตคือสิ่งที่ผ่านมาแล้ว แก้ไขอะไรใด้

อนาคตก็ยังมาไม่ถึงจะดิ้นรนไปใย

เอาอดีตกับอนาคตมาต่อกับปัจจุบัน เป็นการก่อทุกข์อย่างขาดสติ ด้วยตัวของเราเองครับ

 

เริ่มที่ใจเราอยากก่อน เมื่อเสนอท่านก็สนอง แล้วก็เกิดสัทธา และลาภ สักการะ สารพัด ฯลฯ สุดท้ายก็ยึดมั่นในตัวอาจารย์กูว่าดีที่สุด แนวทางการปฏิบัติของตัวเองดีที่สุด แม้กระทั่งเวลาที่ตัวเองทำได้แล้ว เมื่อเห็นคนอื่นทำไม่ได้อย่างตัวก็จะเย้ยหยัน หรือค่อนแคะ หรือแม้กระทั่ง เขาทำได้ดีกว่าก็หมิ่นประมาทว่าเขาไม่ใช่ของแท้ ฯลฯ ทั้งหลายทั้งปวงนี้เกิดจากความอยากเป็นจุดเริ่มต้นนะ ลองหยุดแล้วปฏิบัติจริงๆด้วยการตามรู้ตามดู กาย และใจ ของเราเอง เท่านั้นแหละ พุทธศาสนาไม่ได้สอนให้เป็นปรัชญา แต่สอนให้สำรวม กาย วาจา และใจ อันสุดท้ายยากมากนะ ตั้งใจนะ เจริญพร
ปล.ถ้าพระท่านที่ตอบเป็นของแท้ เราก็เข้าข่ายปรามาสนะ
ถ้าพระท่านที่ตอบเป็นของปลอม เราก็เย้ยหยันท่านนะ
เลือกเอาเองนะโยม

 

...ระวังโดนหลอกนะ.....

 

อยู่กับปัจจุบัน........

 

ถ้ารู้สึกว่าไม่ใช่คือไม่ใช่

ถ้ารู้สึกว่าใช่คือใช่

อย่าหลอกตัวเองละกันครับ

ผู้ปฏิบัติพึงรู้ผลแห่งการปฏิบัติของตน โดย หลวงตามหาบัว

 

สวัสดีครับ
อดีตชาตินั้่นผ่านไปแล้ว ไม่สำคัญว่าจริงหรือไม่ สิ่งที่จริงและเห็นได้ชัด คือ ผลของการปฎิบัติ

ขอกราบอนุโมทนาในกุศลจิต และขอให้เห็นธรรมได้ในกาลอันเร็วครับ

 

จงเตือนตน ด้วยตน และให้พิจารณาตนให้ดี อย่าสงสัยให้ปฎบัติไปแล้วเราจะรู้เอง ..จริงไม่จริง ล้วนเป็นอนิจจัง..