มนุษย์เราแท้จริงแล้วรักตัวเองหรือว่ารักคนอื่นมากกว่าค่ะ

คือว่าสงสัยจิงๆค่ะว่าจิงๆแล้วเนี้ยคนเรารักตัวเองหรือว่าคนอื่นมากกว่า แล้วมีหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้รึเปล่าค่ะ ขอบคุนล่วงหน้าค่ะ

 

เข้ากระทู้นี้เลยครับ....

'มาฆบูชา: รักแท้นั้นไซร้อยู่ใกล้แค่ใจเรา'

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%86%E0%B8%9A%E0%B8%B9%E0%B8%8A%E0%B8%B2-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%8B%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B9%83%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B9%81%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B9%83%E0%B8%88%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2.280109/<!-- google_ad_section_end -->

 

คนเราล้วนรักตัวเองทั้งนั้นแหละครับ ที่เราหาทรัพย์สมบัติ หาอาหารดีๆ ดนตรีเพาะๆ
สัมผัสนุ่มนวล อยากมีหุ่นสวยๆหล่อๆ มีแฟนสวยๆหล่อๆ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นไปเพราะ
รักตัวเองก็เลยหาสิ่งต่างๆมาบำรุงบำเรอตัวเองให้มีความสุขดูดีตลอดเวลา หรืออีกนัยนึง
ก็คือหาสิ่งต่างๆมาเพื่อสนองอัตตาตัวตนของตัวเอง

การรักคนอื่น เมื่อเรารักใครเราก็จะไปยึดว่าเค้าเป็นของเรา ใครมาแย่งเราก็โกรธ เศร้า
เสียใจ นี่งัยครับเราเศร้าเพราะคนรักเราโดนแย่ง ทุกสิ่งมันล้วนเพื่อเราอีกแล้วใช่มั๊ยครับ
ฉนั้นแล้วเรารักตัวเองมากกว่าที่จะรักคนอื่นน๊ะ

ธรรมของพระพุทธเจ้า เป็นธรรมที่ปฎิบัติเพื่อขัดเกลาลดล๊ะอัตตาตัวตนนั่นแหละครับ ^^

 

นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ. ความรัก (อื่น) เสมอด้วยตนไม่มี
จากพุทธสุภาษิตนี้ย่อมยืนยันได้นะ ขออธิบายเพิ่มเติมนิดหนึ่งคือ
ตั้งแต่การทำมาหากินเลี้ยงชีพ ถึงการต้องการพระนิพพาน ก็ต้องรักตัวเองทั้งนั้น แต่
เมื่อสมประโยชน์ตนแล้ว ก็ควรสงเคราะห์ประโยชน์ผู้อื่นด้วย และขณะที่เรายังไม่ถึงปลายทางที่เราตั้งความหวังไว้เราก็สามารถบำเพ็ญบารมีไปพรางๆก็ได้ สรุป ทั้งหลายทั้งปวงก็เพื่อตัวเราเอง แต่ถ้าพระอริยะท่านประสบความสำเร็จตามเป้าหมายของท่านแล้ว ท่านก็จะไม่คำนึงถึงตัวเองแล้ว มีแต่จะช่วยเหลือสัตว์โลกทั้งหลายให้ได้มากที่สุดตามบารมีที่ท่านได้สะสมมา ก็เท่านั้นเอง เข้าใจนะ เจริญพร