อย่างนี้ถือว่าผมทำบาปมหันต์ไหม ??

ต้องขอออกตัวก่อนว่าช่วงนั้นผมเป็นโรคทางระบบประสาทครับ เมื่อนานมาแล้ว
ต้องรักษา เป็นโรคที่แบบว่าเรากลัวสิ่งใดก็จะทำสิ่งนั้น

ตอนนั้นผมกลัวพระมากเลยแต่ผมกลับทำนำพระพุทธรูปมาวางที่พื้น (ผมพยายามหยุดแล้วแต่ด้วยโรคประสาทมันทำให้ผมอยากทำ) แล้วเหยียบที่พระพุทธรูป
และ พระเครื่อง

ผมจะต้องตกนรกหรือไม่ครับ กลัวจังเลย
แต่ที่รู้ๆตอนนี้ผมจะทำความดีทุกๆอย่างเพื่อให้มันลบล้างครับ

ปล.ผมขอกราบขอโทษที่ผมทำเรื่องไม่ดี ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมาก ขออโหสิกรรมนะครับ ผมพยายามแล้วแต่หยุดประสาทตัวเองตอนนั้นไม่ได้จริงๆ

ปล.2 ตอนนี้ผมก็กินยาทางระบบประสาทอยู่ ทำให้ผมเป็นคนเหมือนเดิมแล้ว

 

คุณก็นำพระพุทธพุทธรูปและพระเครื่องที่คุณเหยียบนั้นแหละ ไปวางบนโต๊ะบูชาให้เหมาะสม หมั่นเช็ดหมั่นถู หมั่นกราบไหว้ขอขมา ความรู้สึกกลัว รู้สึกผิดจะค่อยๆ จางหายไปเอง

การที่ลบหลู่/ทำลายพระพุทธรูปที่เป็นบาปมหันต์ คงต้องเป็นการทำลายพระพุทธรูปที่ผู้สร้างตั้งใจสร้างขึ้นเพื่อให้มหาชนได้กราบไหว้บูชา

"บุคคลใดเคยทำกรรมชั่วไว้ แล้วกลับตัวได้ หันมาทำดีปิดกั้น บุคคลนั้นย่อมทำโลกให้แจ่มใส เหมือนดังดวงจันทร์อันพ้นจากเมฆหมอก"(องคุลีมาลเถระ)
(องคุลีมาลหนักกว่าคุณเยอะ วิ่งถือดาบไปกะฆ่าพระพุทธเจ้าแล้วเอานิ้วหัวแม่โป้งมาแขวนคอ ความเคารพซักนิดก็ไม่มี ท่านยังบรรลุอรหันต์ได้เลย)

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ขออนุโมทนาครับ ต่อไปนี้ผมจะทำบุญต่างๆนาๆ เพื่อปิดอบายครับ

 

โรคทางประสาทนี่มันเกิดจากการทำไม่ดีกับผู้ที่คุณสูงอย่างพระอย่างคนดีมีศีล
อย่างนี้ เราก็ต้องทำให้จิตดวงนั้นมันหลุดพ้นไป ลองขอขมากรรม บทสวดขอ
ขมาพระรัตนตรัย บท สัพพัง ทั้งหลาย ขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หากข้าพเจ้าเคยมี
กรรมปรามาสสิ่งศักดิ์สิทธิ์... ขอให้กรรมนั้นจงให้ผลเป็นอโหสิกรรม เจอรูปสิ่ง
ศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนก็นึกเป็นตัวเราเล็กๆ เข้าไปกราบท่าน

 

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖
อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต
พยสนสูตร
[๘๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลายกล่าวโทษพระอริยะ
ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความฉิบหาย ๑๐ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส
ความฉิบหาย ๑๐ อย่างเป็นไฉน คือ
ภิกษุนั้นไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ ๑
เสื่อมจากธรรมที่บรรลุแล้ว ๑
สัทธรรมของภิกษุนั้นย่อมไม่ผ่องแผ้ว ๑
เป็นผู้เข้าใจว่าตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย ๑
เป็นผู้ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์ ๑
ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง ๑
ย่อมถูกโรคอย่างหนัก ๑
ถึงความเป็นบ้า มีจิตฟุ้งซ่าน ๑
เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ ๑
เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย กล่าวโทษพระอริยะ
ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความฉิบหาย ๑๐ อย่างนี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส ฯ
จบสูตรที่ ๘

 

รู้ว่าทำผิดแล้วกลับตัวกลับใจได้ ก็น่าให้อภัยครับ กระทำกับพระพุทธรูปยังไงก็บาปครับ ก็ขอให้คุณจงหันมาเคารพและปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นหลักชัยในการดำเนิน ผมเห็นใจคุณ ความสุขความเจริญคงบังเกิดกับคุณเป็นลำดับครับ ขอเอาใจช่วยนะครับ

 

ขอขมาต่อพระรัตนตรัยเเล้วก็อย่าทำอีกก็พอ
เเละไม่ต้องคิดถึง อดีต เเล้วนะครับ
ยังไงขอให้หายเร็วๆนะครับ สาธุ สาธุ

 

คุณ bluebaby2 ผมไม่เข้าใจสูตรที่ ๘ เลยอ่ะครับ รบกวนอธิบายที

 

คือตอนที่ผมเหยียบพระพุทธรูป พระเครื่องผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ อยากทำมาก

อย่างนี้ถือว่าผมเจตนาหรือไม่ ??

ขอบคุณครับ

 

สูตรนี้กล่าวถึงวิบากคือผลของการปรามาสต่อพระอริยะ ผมนำมา
เทียบให้เห็นว่าการปรามาสพระอริยะบุคคล หรือผู้มีคุณสูงนั้น จะทำให้
มีลักษณะต่างๆ คือ คิดว่าตัวเองบรรลุหรือเข้าใจสัจธรรม เป็นผู้ไม่
สนใจการปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ สวดมนต์คิดว่าไม่มีประโยชน์ มีจิตใจ
ฟุ้งซ่านเป็นทุกข์ หรือเป็นบ้าได้

 

เจตนาก็มีอยู่แต่มากน้อยไม่ทราบเหมือนกัน เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้
เป็นบทเรียนตอนนี้ต้องเร่งขอขมาสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพราะอาจเกิดโทษตาม
มาภายหลัง

 

ไม่บาปครับ เพราะคุณไม่สามารถคุมสติตัวเองได้ อย่าคิดมาก โรคบางอย่างมันอาจจะรักษายังไม่ได้ในตอนนี้

 

เป็นกำลังใจให้หายเร็วๆ หรือถ้าไม่หายเลย ก็ให้อาการต่างๆ ลดน้อยลง
แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้ในการสวดมนต์บูชาพระรัตนครัย การทำความดีต่างๆ นะครับ

สู้ๆ ครับ (เอาเหตุการณ์ของ "องคุลีมาร" มาเป็นแบบอย่างก็ดีนะครับ)

 

ปฎิบัติบูชาสิครับ ทำให้ท่านเลย ปฎิบัติให้ถึงความเป็นอริยะเลยนั่นแหละครับคือการบูชาท่านอย่างที่สุด ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว มุ่งหน้าปฎิบัติเลยครับ

 

เกล้าฯเคยอ่าน..พระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)..ท่านตอบไว้ในหนังสือของท่าน..ขอรับ....มีผู้ถามทำนองเดียวกับคุณ..เพียงแต่เขาไม่ถึงขั้นลงมือกระทำ....

ท่านกล่าวตอบว่าเป็นกิเลสมาร....วิธีการให้ทำการขอขมากรรม...ท่านว่าอย่างนั้น..ขอรับ

ในกรณีของคุณ....เกล้าฯคิดว่า...ก็ต้องแก้ไข..โดยการขอขมากรรม..ขอรับ..
พระพุทธเจ้านั้น...ท่านมีความเมตตา..ต่อไวเนยสัตย์จนหาประมาณมิได้...

ถ้าคุณกระทำต่อคนธรรมดา..ที่ยังมีกิเลส...อาจไม่ได้รับการอภัย...แต่สำหรับพระพุทธองค์ท่านมีเมตตา..หาที่สุดมิได้...ท่านไม่เอาบาปกรรมกับท่านหรอก..ขอรับ

อนึ่งคุณก็ป่วยด้วย...ขอรับ...ขอให้สบายใจ...อย่านำมาคิด..สิ่งที่เป็นอดีต..ก็เป็นอดีตไปแล้วอย่างแท้จริง

 

ขอบคุณท่าน guaregod วิญญาณนิพพาน 9ศักดา9 paetrix ปฐมฌาณ มากๆเลยนะครับ

ผมมีความรู้สึกดีขึ้นมากๆแล้ว บอกตามตรงเมื่อวันที่แล้วผมเครียดกับการกระทำจนจะเปลี่ยนศาสนาเลยเพราะอยากลืม

แต่ตอนนี้ผมเป็นพุทธศาสนิกชนอีกครั้งหนึ่งแล้วขอรับ แล้วจะทำความดีตลอดไป ตราบชั่วชีวิตของข้าพเจ้าครับ

 

โดยความเคารพนะขอรับ.......

อย่าเปลี่ยนศาสนาเลยขอรับ..ขึ้นชื่อว่าปุถุชนเช่นพวกเรา..ย่อมทำผิดบ้าง..ถูกบ้างคละเคล้าปนกัน...นรก..หรือว่ามหานรกนั้น..
.ท่านก็ไม่ได้ต้องการคนเช่นพวกเราหรอก..ขอรับ

...เพราะสถานที่แห่งนั้นล้วนแต่แออัดยัดเหยียด...ราวกับเม็ดข้าวสารที่ถูกยัดในกระสอบ..นะท่าน....และผู้จะไปนรกก็ใช่ว่า..จะไปได้ง่ายๆ..ถ้าไม่มีฌาน..หรือญานแห่ง...อภิญญาสมาธิจิตจริงๆ....

หรือถ้าหากก่อนแต่กายจะแตกดับ..ขอจิตดวงสุดท้าย..ของพวกเรา....อย่าเศร้าหมองก็พอ..

...เพราะ...


จิตเต สังกิลิฏเฐทุคคติ ปาฏิกังขา เมื่อจิตเศร้าหมองแล้ว<WBR>. ทุคติเป็นที่หวังได้
และ..

จิตเต อสังกิลิฏเฐ สุคคติ ปาฏิกังขา ...เมื่อจิตไม่เศร้าหมองสุคติเป็นอันหวังได้

 

ขอบพระคุณมากๆนะครับ ผมจะปฏิบัติตามครับ