พระเครื่องในคอผู้เฒ่าประจำบ้าน.. น.๔๘๙ สุดยอดแห่งแดนใต้..

อยากชมอีก1เสียงครับพี่...

 

ขอขัดจังหวะการดูพระหน่อยครับหุๆๆ มาดูการเจริญเติบโตของกล้วยไม่ที่คุณarmchi ส่งมาให้กันหน่อยครับ รากแรกแห่งความหวัง555 ลุ้นอยู่ตั้งหลายวันกลัวว่าจะไม่รอด สูตรกระทิง+ปุ๋ยเม็ด16-16-16และปุ๋ยน้ำฉีดพ่น ตอนนี้สบายใจแล้วรอดชัวร์555

 

วันนี้นำมาให้ชม พร้อมกับเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆครับ ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในการพิจารณา พระปิดตา เผื่อว่าพี่ๆน้องๆ ผ่านพบ ถึงแม้จะไม่ทราบว่าพระอะไร แต่ก็พอจะบ่งบอกถึง ยุคสมัย และความเก่า ได้ครับ

องค์แรก เป็นพระปิดตาหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว พิมพ์สังกัจจายน์
องค์ที่สอง เป็นพระปิดตาหลวงปู่บ๊วย วัดท่าลาด พิมพ์เม็ดกระบก ยุคแรกๆ

ทั้งสององค์ มีการลงใช้รักจีน ในการลงรักองค์พระปิดตา สังเกตุไม่ยากครับ


รัก
รักที่ปรากฏในพระเครื่องไม่ว่าจะเป็นการลงรักบนองค์สมเด็จของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี)คำว่า “รักน้ำเกลี้ยง”หรือพระปิดตาเนื้อผงคลุกรักของเกจิอาจารย์หลายๆท่านอีกทั้งความแตกต่างของ “รักจีน” กับ “รักไทย”จึงมาเล่าสู่กันฟังเรื่อง “รัก”เพื่อเป็นแนวทางการศึกษาและความกังขาของทุกท่าน

รักจีนเป็นรักเก่าสีออกน้ำตาลอมแดง ถ้าเป็นรักไทยสีจะดำเข้ม จึงสรุปกันว่าพระที่มีรักจีนเป็นพระเก่าซึ่งก็ถูกแต่ถ้าจะให้ลึกซึ้งต้องทำความเข้าใจเรื่อง “รัก”และความสัมพันธ์กับพระเครื่องด้วย

เมื่อพูดถึง “รัก”แทบทุกคนจะนึกถึง “ต้นรัก”ที่มีดอกสีม่วงสีขาว และมียางสีขาวซึ่งความจริงแล้วเป็นรักคนละตระกูลกันไม่สามารถกรีดยางมาทำ “รักดิบ”ได้ ต้นรักที่นำมาใช้ในวงการพระเครื่อง ตลอดจนการทำเครื่องเขิน ลงรักปิดทอง งานจิตกรรม-สถาปัตยกรรม เป็นรักที่อยู่ในตระกูลANCARDIACEAEในประเทศไทยทางเหนือเรียกว่า “รักหลวง”ชาวกระเหรี่ยงเรียก “ซู”เป็นไม้ขนาดใหญ่กิ่งก้านแน่นหนา(ให้นึกถึงต้นยางแถบภาคใต้)ใบใหญ่คล้ายใบมะม่วงออกดอกเป็นพุ่ม มีดอกเล็กๆคล้ายดอกต้นสัก อายุที่จะให้ยางรักได้จะต้องมากกว่า10ปี

ส่วนรักต่างประเทศ ที่มีคุณภาพและเป็นที่มาของการพิจารณาพระที่มี “รัก” ได้แก่ “รักจีน” และ “รักญี่ปุ่น”ซึ่งมีการเพาะปลูกจนเป็นอุตสาหกรรมส่งออกมาตั้งแต่สมัยโบราณเมืองไทยซื้อรักจากจีนมาจนกระทั่งสิ้นสุดราชวงศ์เช็ง (ราว พ.ศ.2454)รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนจึงงดส่งออกรักมาพบรักจีนอีกครั้งเมื่อสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรงเป็นองค์ประธานการบูรณะวัดพระศรีรัตนศาสดารามหรือวัดพระแก้ว ในคราวฉลองกรุง200ปีด้วยพระอัจฉริยะและการเจริญสัมพันธไมตรีจึงได้รักจีนมารช่วยในงานตกแต่งบูรณะสถาปัตยกรรมในวัดพระแก้วนอกจากรักจีนและรักญี่ปุ่นแล้วยังมีรักเวียดนาม และรักไต้หวัน แต่คุณภาพสู้รักจีนและรักญี่ปุ่นไม่ได้ความนิยมใกล้เคียงกับรักไทย รักพม่า รักลาว และรักกัมพูชา ซึ่งเป็นรักสายเดียวกัน

กรรมวิธีการให้ได้มาซึ่ง “ยางรัก” หรือ “รักดิบ”นั้นก็จะคล้ายกับการ “กรีดยาง”ของภาคใต้ยางรักที่ได้จากต้นรักจะมีคุณสมบัติคือยางรักที่กรีดใหม่ๆจะมีสีขาวเหลืองคล้ายน้ำนมเมื่อถูกแดดและอากาศจะเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเรื่อยๆสามารถกันน้ำได้เมื่อแห้งตัวจะแข็งเป็นเงามันงดงามกว่าการเคลือบทางวิทยาศาสตร์ทุกชนิดคนโบราณนิยมเก็บไว้ในไหหรือตุ่มเพื่อจะคงความเหลวไม่จับตัวเป็นก้อนความไม่บริสุทธิ์ของยางรักจะเกิดจากฝุ่นละออง เปลือกไม้ น้ำฝน สนิมของภาชนะที่เก็บหรือมีการปลอมปนซึ่งจะส่งผลต่อคุณภาพของ “รัก”โดยตรง

ลักษณะที่น่าสังเกตของยางรักแต่ละชนิด มีดังนี้

-รักจีนเมื่อกรีดใหม่ๆจะออกสีขาวอมเทาคล้ายน้ำนมเมื่อทิ้งไว้จะออกสีน้ำตาลอมแดงเป็นรักที่มีคุณภาพที่สุด
-รักญี่ปุ่น ลักษณะคล้ายรักจีนแต่สีเข้มกว่าเล็กน้อยได้รับความนิยมสูง
-รักเวียดนามจะคล้ายรักไทยเมื่อแห้งจะเปราะบางและมีสีดำ
-รักไทย รักพม่า และรักกัมพูชาเมื่อปล่อยไว้ให้แห้งจะมีสีดำสนิทคุณภาพสู้รักจีนและรักญี่ปุ่นไม่ได้ข้อแตกต่างอีกประการหนี่งคือแห้งตัวช้ากว่ารักจีนและรักญี่ปุ่นและจะมีสีดำสนิทกว่ารักเวียดนาม

รักกับพระเครื่อง

โบราณาจารย์และพุทธศาสนิกชนในอดีตได้อาศัยรักในการจัดสร้างพระเคริ่อง เครื่องรางของขลังเพราะรักมีคุณสมบัติพิเศษที่สามารถรักษาเนื้อพระและสภาพองค์พระให้สมบูรณ์ตามเดิมแม้เวลาจะล่วงเลยไปหลายร้อยปีส่วนการสร้างพระปิดตาที่เรียกว่า “เนื้อผงคลุกรัก” น่าจะหมายถึงการสร้างพระเนื้อผงตามแบบโบราณแล้วนำรากต้นรักซ้อน,กาฝากรัก,ดอกรัก,ยางต้นรักอันเป็นไม้มงคลนามผสมผสานกันโดยมียางรักเป็นตัวประสานเฉกเช่นคณาจารย์บางท่านใช้น้ำมันตังอิ๊วบางท่านใช้น้ำอ้อยเป็นต้น

ส่วนคำว่า “จุ่มรัก” นั้นหมายถึงการนำพระทั้งองค์จุ่มลงไปในรักดิบหรือยางรักแล้วผึ่งให้แห้งเพื่อรักษาเนื้อหามวลสารขององค์พระเอาไว้เช่นตำนานการสร้างพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว “วัดเครือวัลย์”ที่จุ่มรักหรือชุบรักเพื่อมิให้ผู้ใดขูดผงบนองค์พระนำไปทำเสน่ห์เล่ห์กลผิดลูกผิดเมียผู้อื่นและนอกจากนี้การจุ่มรักเมื่อผึ่งองค์พระให้แห้งหมาดๆเมื่อนำทองคำเปลวมาติดเป็นพุทธบูชาจะสามารถติดได้แน่นสนิทสวยสดงดงามเป็นอันมาก

แต่การจุ่มรักหรือชุบรักนั้นแม้เป็นการรักษาเนื้อพระที่คนโบราณมักจะใช้แช่ทำน้ำมนต์บ้างหรือฝนกินตลอดจนอมไว้ในปากน้ำรักมักจะบดบังพุทธศิลปะแห่งองค์พระไปจึงมีผู้คิดวิธีทำ “รักน้ำเกลี้ยง” คือเป็นรักที่เกิดจากยางรักเช่นกันหากแต่มีสีขาวใสเหมือนทาแชลแล็กเคลือบไว้สามารถแลเห็นพุทธศิลปะขององค์พระเช่นเดิม โดยสูตรการทำรักน้ำเกลี้ยง(มีหลายสูตร)นั้นท่านอาจารย์ให้นำรักดิบซึ่งเพิ่งกรีดใหม่ๆผสมกับรักดิบเก่าในอัตราส่วนประมาณ5ต่อ1แล้วนำน้ำมันจากถั่วเหลืองครึ่งส่วนผสมกันตั้งไฟเคี่ยวจนร้อนจัดกลางแดดแล้วกวนประมาณ4-5ชั่วโมงแล้วจึงช้อนน้ำรักที่ลอยอยู่ที่ผิวบนด้วยกระบวยไม้ไผ่เก็บไว้ในภาชนะที่ไม่เกิดปฏิกิริยาทางเคมีเช่นตุ่ม,ไห,โอ่งก็จะได้รักน้ำเกลี้ยง(หากไม่ใช้น้ำมันถั่วเหลืองให้ใช้ยางสนแทน)
การพิจารณาความแท้ขององค์พระจาก “รัก”
เป็นที่น่าแปลกใจที่ “พระแท้” เท่าที่พบโดยเฉพาะพระเครื่อง พระปิดตา และเครื่องรางประเภทตะกรุด,ลูกอมของเกจิอาจารย์ผู้โด่งดังสามารถวิสัชนากันได้โดยยึดหลักการดู “รัก”เป็นส่วนใหญ่จากความพยายามค้นคว้ามานั้น พบว่า พระคณาจารย์ตั้งแต่ปลายสมัยกรุงศรีอยุธยาจนถึงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่5แห่งกรุงเทพทวาราวดีศรีรัตนโกสินทร์ส่วนใหญ่ที่สร้างพระเครื่องและของขลังพากันใช้ “รักจีน”เป็นหลัก เมื่อดูจากบริบททางประวัติศาสตร์ก็จะพบว่าในระยะนั้นไทย เวียดนาม ลาวกัมพูชามิได้เพาะปลูกต้นรักผลิตยางรักเป็นอุตสาหกรรมส่งออกนอกประเทศแต่เป็นการผลิตชนิดที่เรียกว่า “ของป่า”อาศัยเก็บเกี่ยวยางรักที่ขึ้นอยู่เองตามธรรมชาติใช้กันภายในอีกทั้งคุณภาพตลอดจนปริมาณที่ได้ก็ไม่เพียงพอที่จะส่งออกจะเห็นว่าไทยกับจีนมีสัมพันธภาพที่ดีทางการค้ามาเป็นเวลายาวนานช่วงกลางกรุงศรีอยุธยาลงมาจนถึงรัตนโกสินทร์ไทยรับเอาอิทธิพลทางด้านการเคลือบจากจีนอย่างเด่นชัดนับตั้งแต่การสร้างแหล่งเตาเผาชามสังคโลกบริเวณแม่น้ำน้อย จ.สิงห์บุรี สมัยสมเด็จพระนครินทราชาการติดต่อสั่งทำถ้วยชามเบญจรงค์อาทิชามเจ้าตากสมัยกรุงธนบุรี การนิยมศิลปะจีนในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่3เรื่อยมาจนถึงรัชกาลที่5 จุดที่น่าสังเกตุตือบรรดาคณาจารย์ที่ใช้ “รักจีน”นั้นล้วนแต่เป็นผู้เกี่ยวข้องเป็นอาจารย์ของบรมวงศานุวงศ์หรือชนชั้นสูงในระยะนั้นแทบทั้งสิ้นเช่น เจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี),หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง,หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าเป็นต้น
ดังนั้นการจำแนก “รักจีน”จึงกลายเป็นสิ่งสำคัญในการพิจารณาเพราะคุณสมบัติของ “รักจีน”แตกต่างจาก “รักไทย”ดังนี้

-รักจีนมีสีน้ำตาลอมแดง ส่วนรักไทยสีดำสนิทวิธีการให้ใช้กล้องส่องดูส่วนที่เจือจางที่สุดของน้ำรักบนองค์พระจะเห็นความแตกต่างได้ชัดเจน
-เนื้อรักไทยจะแห้งตัวสม่ำเสมอ ไม่หดตัวเป็นริ้วคลื่น อันส่งผลให้เมื่อล้างรักออกไม่เกิดการแตกลายงาเหมือนรักจีนหากแห้งจะแข็งเป็นแผ่นหนาใหญ่และแห้งช้ากว่ารักประเภทอื่น ดังนั้นจึงมักพบฝุ่นละออง หรือเศษผงปะปนอยู่กับเนื้อรัก
-รักจีนมีคุณสมบัติพิเศษคือ แห้งเร็วดังนั้นจะพบพระเครื่องบางองค์ “จุ่มรัก”หลายครั้งซึ่งหากเป็นรักไทยจะไม่พบการจุ่มเป็นชั้นๆ
-เนื้อของรักจีนจะมีความเหนียวละเอียดกว่ารักไทย
-รักจีนจะละลายตัวในเมทิลแอลกอฮอล์เร็วกว่ารักไทยมาก
-รักจีนจะมีอายุคงทนยาวนานมาก จากหลักฐานทางโบราณคดีที่ขุดค้นพบจะเห็นเครื่องโต๊ะ และเครื่องราชกกุธภัณฑ์หลายประเภทของจีนมีอายุนับพันปี ใช้ยางรักชุบทาเคลือบไว้ส่วนรักอื่นๆนั้นมีอายุไม่ยาวนานเท่ารักจีนมักจะเกิดการบวมและปริร่อนเป็นแผ่นใหญ่โดยรักไทยจะปริจากภายนอกเข้าหาภายในส่วนรักจีนหากเกิดการปริไม่ว่าจะโดยอายุหรือการใช้สารเคมีจะปริจากภายในออกสู่ภายนอกในกรณีตรวจสอบรักจีนเก่าจะพบว่าไม่ดูดซึมน้ำหากเป็นรักอื่นน้ำจะค่อยๆซึมลงตามรอยปริเล็กๆ

ที่มา : รัก : เรื่องพระน่ารู้

 

สวัสดีค้าบพี่เกรียงและพี่ๆทุกท่าน เครื่องรางชิ้นแรกที่อาราธนาติดตัว(ตามเทรนไอ้เสือหารกะไอ้เสือเมฆ ค้าบ.คริๆ) พิรอดแขนไม่รู้ที่
เห็นพี่เกรียงพูดเรื่องสีผึ้ง ผมเลยถ่ายรูปสีผึ้งของผมลง.. ไม้รู้หลวงพ่อ เช่นกัน
มี่พี่ท่านใดผ่านตาบ้างหรือป่าวค้าบ

 

สวัสดีพี่ๆ น้องๆยามบ่ายวันเสาร์ครับ วันนี้มีภาพ ปิดตาหลวงพ่อโอดเนื้อผง รุ่นแรก ปี 15 วัดจันเสน มาฝาก สภาพพอดูได้ เนื้อเหลืองๆ (เขาเรียก เนื้อสมเด็จ) ประสบการณ์เขาว่าดีกัน (รุ่นอื่น) มีทั้ง ฮอตก รถไฟตกราง ฯลฯ ส่วนตัวแล้ว .... กวินฯไม่อยากลอง ขอแคล้วคลาดดีกว่า 555+ (ประเภทยิงไม่เข้าไม่ชอบ ขอเป็นยิงไม่ออกดีกว่ามั้ย) :boo:เลยยังไม่เคยได้อาราธนาขึ้นคอ

ต้องรบกวนถาม (พี่บุพฯ) คนนครสวรรค์ องค์นี้พอไปได้มั้ยครับ ตัวหนังสือกับยันต์ไม่ค่อยชัด ...หรือว่า .... แท้ของตรูอีก - -''

 

เห็นแล้วชื่นใจจริงๆครับผม กล้วยไม้หากต้นไม้ช้ำหรือแห้งจนเกินไปมีโอกาสรอดสูงเผลอๆปลายปีนี้มีดอกให้เห็นอีกต่างหากครับผม

 

องค์นี้ก็แท้ตาเปล่าครับ เพราะเห็นพลังพุ่งออกมาจากเหรียญแรงมากๆ แม้ภาพถ่ายจะไกลไปหน่อย ฮ่าๆๆๆ

ไม่เก๊แน่นอนครับ แต่ต้องพัฒนาการจัดแสงถ่ายรูปด่วนครับ ยากแก่การจับพลังและพิจารณามากๆ อิอิอิ

 

พี่มาประกวดแถวบ้านผมด้วยหรอคับ

ส่งอะไรเข้าประกวดครับพี่อดุลย์

 

ขอบพระคุณสำหรับความรู้ครับพี่ ผมไม่ถนัดเลยเรื่อง "รัก" นี่

 

เวลาเค้ายิงกัน ผมไม่ออกจากบ้านครับ เวลาเค้าแทงกัน ผมไม่เข้าไปยุ่งครับ

 

ครับนั่นแหละครับ คือความสูงสุดเรื่องกล้วยไม้หุๆๆๆ

 

ขอบอกตรงๆครับว่ากล้วยไม้นี่สามารถเอาใจ ผบทบ.ได้เป็นอย่างดีเลยครับผม สามารถทำให้เขาเป็นคอเดียวกับเราได้เลยครับผม

 

ฮ่าๆๆ รักที่ว่านี่ มันเข้าใจยากอ่ะครับ เจอบ่อยๆเดี๋ยวก้อถนัดครับ

 

เปล่าส่งหรอกเพื่อนพี่น้องพี่เป็นกรรมการตัดสินสายหลวงพ่อมุ่ย ส่วนพี่กับเพื่อนเป็นสปอนเซอร์หนังสือโบว์ชัวร์งานประกวดครับ

 

เห็นพระสวยๆทุกองค์...แต่ยังไม่มีเวลาดูละเอียดเลยครับ....

ช่วงนี้...พระพุทธบาทมีฝนทุกวันครับ....
แต่ด้วยความที่เป็นที่ราบสูง...เลยเห็นแต่น้ำไหลผ่านเป็นลำธารเล็กๆครับ....
แม่น้ำป่าสักสูงเต็มตลิ่งครับ...เสาร์-อาทิตย์ มีงานแข่งเรือยาวที่เสาไห้...

รักษาสุขภาพกันทุกๆคนนะครับ....
ช่วงนี้ผมหวัดกิน...ติดจากลูกชายครับ...

ฝนกับหวัด...หลีกกันไม่พ้นจริงๆครับ...

 

พี่หน่องสบายดีนะครับ....
ดูข่าวเมื่อกี้...น้ำล้นปากน้ำโพเลยครับพี่...กำแพงกันน้ำสูงมาก...
ผมพ้นพื้นที่น้ำท่วมก็ต้องย้ายมาเป็นคนสระบุรีปี 2542 ครับ...

เคยคิดซื้อทีติดแม่น้ำ...ตอนนี้ต้องเปลี่ยนใจมาขุดสระแทนดีกว่า...ฮ่าๆๆๆ
เหตุน้ำท่วมบ่อยๆแล้วท้อใจแทนพี่ๆน้องๆที่ต้องทนลุยน้ำครับ...

ชีวิตผมเกิดในแม่น้ำก็จริง...แต่ก็ไม่นึกอยากกลับไปลอยอยู่เหนือน้ำอีกแล้วครับพี่....

สู้ๆครับ...

 

สวัสดีครับพี่บุพนิมิต พืชในไร่คงไม่เสียหายนะครับ เห็นบางที่เก็บข้าวกันไม่ทันครับผม

 

มาอีกแล้วจ้าาาาาาาาาองค์พลังพลังพลังพลังเป็นยังไงครับมีปะมหาศาลอิๆๆจับด้วยครับ

 

วันนี้...พี่ชายภรรยามาจากศรีเทพ...เอาเอกสารมาให้เซนต์เพื่อไปรับค่าชดเชยน้ำท่วมครับ....

แปลงนี้เป็นไร่อ้อยครับ...ติดลำเหียง(คลองขนาดใหญ่) ต่อกับแม่น้ำป่าสักฯ...

ส่วนไร่ข้าวโพดแถบหนองย่างทอย...ฝนตกทุกวัน เข้าไปเก็บเกี่ยวยังไม่ได้ครับ...

เสียหายครับ...แต่ก็ต้องคอยดูแลกันไปครับ...

ส่วนที่พระบาท...เสียหายกันเป็นหย่อมๆตามทางน้ำไหลครับ...

 

สัปดาห์คงได้ถ่ายครับพี่พี...
แต่คุยกับภรรยาแล้ว...หน้าจะเป็นของหลวงพ่อพยุง ครับ....
เพราะพอสิ้นบุญหลวงพ่อมุ่ย...ที่บ้านก็จะไปพึ่งหลวงพ่อพยุงต่อครับ....
แฟนบอกว่า...เห็นแม่ใช้ตลับนี้ตั้งแต่จำความได้...
ทุกหน้าหนาว...แม่จะซื้อสีผึ้งมาเติมทุกปีครับ...

ข้างในเป็นตะกรุดเงินตะกรุดทองครับ...
มีเศษไม้คล้ายไม้ไผ่สองชิ้น...(ดูไม่เป็นว่าไม่อะไรครับพี่)...

ภรรยาผมเกิดที่บ้านหนองสะเดา...ก่อนหลวงพ่อมุ่ยมรณะภาพ 12 วันครับ...