ถูก(กรรม)กำหนดไม่ให้ทำงาน เป็นไปได้หรือไม่?

คนเราเกิดมามีกรรมเป็นตัวกำหนดชะตาชีวิต ทุกท่านคงทราบดี

บางคนถูก(กรรม)กำหนดให้ผิดหวังในความรัก มีความรักทีไรจะต้องผิดหวังทุกที

บางคนถูก(กรรม)กำหนดให้พบเจอแต่คนไม่ดี เกิดมาเจอแต่คนไม่ดี ไม่ว่าหนีไปที่ไหนก็ต้องพบอยู่เป็นประจำ

บางคนถูก(กรรม)กำหนดให้เป็นคนมีวาสนา เกิดมามีคนคอยช่วยเหลือ ทำงานอะไรก็รุ่งเรืองโชคดีไปทุกเรื่อง

บางคนถูก(กรรม)กำหนดให้เป็นคนมีความสามารถทุกอย่าง ทำอะไรก็เก่งไปหมด ทั้ง ๆ บางเรื่องไม่เคยทำ พอได้ทำก็ทำได้และทำได้ดี

บางคนถูก(กรรม)กำหนดให้ชีวิตมีแต่ความสบาย เกิดในตระกูลที่ดี มีเงินทองใช้ ครอบครัวมีความสุข มีการประกอบอาชีพที่ดี

แล้วแต่ใครจะถูกกรรมกำหนดให้ชีวิตเป็นอย่างไร

แต่อยากรู้ว่า ถ้ามีคนบอกว่าเค้าเหมือนจะถูกกรรมกำหนดเพื่อไม่ให้สามารถประกอบอาชีพใด ๆ ได้ ทำอะไรก็จะมีปัญหาติดขัดตลอด ความสามารถในการทำงานจะขาดปัจจัยหลาย ๆ อย่างที่ไม่ให้สามารถทำงานใด ๆ ได้ หรือสรุปง่าย ๆ ทำอะไรก็ไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ขึ้น (ไม่ได้หมายความว่าตัวคน ๆ นั้นอยากจะอยู่บ้านเฉย ๆ แต่ขาดหลายปัจจัยทำให้ไม่สามารถจะทำงานได้จริง ๆ )

คุณคิดว่าคนที่ถูกกรรมกำหนดมาเพื่อไม่ให้สามารถประกอบอาชีพหาเลี้ยงตนเองได้มีหรือไม่ในโลกนี้?

เป็นเพราะเค้าถูกกำหนดให้ทำงานไม่ได้จริง ๆ หรือ เค้าถูกกำหนดมาเพื่อให้ทำหน้าที่อื่นที่ไม่ใช่การทำงาน?

 

ขอตอบว่ามีค่ะ เพราะรู้จักคนเหล่านั้นด้วย เป็นความตั้งใจของคนเหล่านั้นมาแต่อดีต คืออธิษฐานมา ว่าจะแสวงหาทางพ้นทุกข์อย่างเดียว หรือเพื่อช่วยเหลือสรรพสัตว์ตามแนวทางของพระโพธิสัตว์อย่างเดียว (บางทีเจ้าตัวก็จำไม่ได้นะคะว่าเคยอธิษฐานมาอย่างนั้น) แต่ที่แปลกคือ ถึงไม่ทำงานเลี้ยงตัว คนเหล่านั้นก็อยู่ได้ ยังชีพได้ ด้วยความอนุเคราะห์จากผู้อื่น ไม่ถึงกับอับจน แม้บางครั้งจะอัตคัตไปบ้างก็ตาม

 

คนเราไม่ได้มีกรรมเป็นตัวกำหนดชะตาชีวิตหรอกนะครับ มีแต่กรรมเก่าและ
กรรมเผ็ดผลเท่านั้นแหละครับที่มันเป็นเหมือนแนวโน้มคอยควบคุมทำให้เรา
ทำบางอย่างได้ง่าย ทำบางด้วยความลำบาก

คือ กรรมจากชาติที่แล้วไม่ได้ส่งผลในชาตินี้ทุกเรื่อง แต่ส่งผลในส่วนของกรรมเก่า
และกรรมเก่าเผล็ดผล

กรรมเก่าคือ

พึงเข้าใจว่ากรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อันเป็นที่ตั้งของสุขทุกข์ในปัจจุบัน
และที่ควรกล่าวว่าเป็นกรรมเก่า
ก็เพราะสิ่งเหล่านี้สร้างสำเร็จได้ด้วยกรรมที่บุคคลเจตนากระทำด้วย กาย วาจา และใจ
ในอดีต ส่วนกรรมใหม่พึงเข้า
ใจว่าคือกรรมที่บุคคลเจตนากระทำด้วย กาย วาจา และใจ ในบัดนี้
(กัมมสูตร)

ในที่ที่กรรมเก่าเผล็ดผลเมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ โทษสถานเบาที่สุด...
สำหรับคนขี้อิจฉาริษยา คือด้อยศักดิ์ศรี
สำหรับคนตั้งใจไม่ให้ทานกับนักบวชใดๆเลย คือยากจน
สำหรับคนเย่อหยิ่งกระด้างขาดสัมมาคารวะ คือเกิดในสกุลต่ำ
สำหรับคนใจคอเหี้ยมโหดหมกมุ่นในการประหัตประหาร คือมีอายุสั้น
สำหรับคนผู้ชอบทำร้ายสัตว์ คือมีโรคมาก
สำหรับคนที่ยักยอกทรัพย์ไว้มาก คือสมบัติพินาศ
สำหรับคนที่ผิดลูกผิดเมียผู้อื่นไว้มาก คือมีศัตรูและถูกจองเวร
สำหรับคนพูดเท็จไว้มาก คือถูกกล่าวตู่
สำหรับคนพูดยุยงให้เขาแตกกันไว้มาก คือแตกคอกับมิตร
สำหรับคนพูดหยาบคายไว้มาก คือเสียงไม่น่าฟัง
สำหรับคนพูดเพ้อเจ้อไว้มาก คือพูดจาไม่น่าเชื่อถือ
สำหรับคนดื่มน้ำเมาไว้มาก คือเป็นบ้า
(สัพพลหุสสูตร และ จูฬกัมมวิภังคสูตร)

ส่วนผู้ที่ถูกกำหนดมาให้ทำหน้าที่เฉพาะอาจจะมีจริง แต่ผู้ที่กำหนดก็คือตัวเอง
เพราะถ้าเราไม่อยากทำใครจะมาบังคับเราได้ และก็เป็นสิ่งที่รู้ได้ด้วยตัวเองอีก

 

โมทนาครับ

แล้ว ณ ตอนนี้ คนที่คุณ Red รู้จักกำลังทำอะไรอยู่ครับ แล้วคนรอบข้างเข้าใจในหน้าที่หรือการกระทำของเค้ารึไม่ครับ เพราะเค้าไม่ได้ทำงาน

 

กรรม คือ การกระทำ เพราะฉะนั้นคุณทำอะไรคุณก็จะได้อย่างนั้นครับ การที่ทำงานไม่สำเร็จ ก็เพราะคุณไม่ได้ทุ่มเทให้กับการทำงานนั้น อย่าไปโทษกรรมเก่าเลย ควรโทษที่ตัวคุณเองไม่ได้ตั้งใจทำงานเองมากกว่า อย่ามาหาข้ออ้างอื่นเลย ไม่มีประโยชน์ อะไรไม่พร้อม ก็ต้องไขว่คว้าค้นหาเอามาเพื่อที่จะทำงานต่อไปได้ ไม่ใช่หยุดรอโชคชะตา ซึ่งรอไปก็ไม่มีอะไรมาให้หรอก อยากได้อะไรต้องหาต้องทำ อย่าเป็นคนขี้แพ้ ถ้าไม่ทำถ้าไม่เริ่ม มีปัญหาไม่แก้ไข แล้วมันจะสำเร็จเหรอ ถามตัวเองดู ว่าตัวเองเฮงซวย หรือว่ากรรมเก่า คิดดูเอาเอง

 

ตอบผิดประเด็นแล้วครับ

ที่คุณ guaregod ตอบมามันก็ถูกต้องครับ แต่มันเป็นแค่ประเด็นความเป็นจริงในทางโลกเท่านั้น อย่าลืมว่าความจริงบางอย่างไม่ได้มีแค่ทางโลกเพียงด้านเดียว ประเด็นที่ถามคือแค่ความเป็นไปได้เท่านั้นครับ และคุณ Red ก็ได้กรุณาตอบไว้แล้ว ซึ่งตรงกับประเด็นคำถามครับ

คนเราถ้าทำอะไรไม่สำเร็จ มันอาจเกิดจากความไม่ตั้งใจอย่างที่สุดของเราจึงไม่สำเร็จ แต่อย่าลืมว่า คนเราเกิดมามีหน้าที่ที่แท้จริง หน้าที่ที่ต้องเกิดมาทำตามสัจจะหรือทำตามสิ่งที่ได้ตั้งจิตไว้ก่อนจะเกิดมาเป็นมนุษย์ คนที่ไม่ประสบความสำเร็จอะไรในการทำงาน นั่นอาจเป็นเพราะมันไม่ใช่หน้าที่ที่แท้จริงของเค้า (พระพุทธเจ้า พระองค์ก็ตั้งจิตไว้เช่นกัน หากพระองค์หลงไปกับโลกยึดติดหน้าที่ในราชสมบัติ คงไม่มีใครรู้จักพระพุทธเจ้าแน่นอน ทั้งที่พระองค์มีพระมเหสีและพระโอรสต้องรับผิดชอบ นั่นเป็นเพราะพระองค์มีสติที่มั่นคง จิตแท้ของพระองค์จึงนำทางไปสู่การค้นหาหนทางแห่งการหลุดพ้น)

คนที่ประสบความสำเร็จไม่ว่าด้านใด ๆ มักจะค้นพบสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตนเองเสมอ บางคนทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จมาเยอะ แต่สุดท้ายสามารถประสบความสำเร็จได้ นั่นเป็นเพราะเค้าค้นพบสิ่งพิเศษในตัว ซึ่งจะพบจากความบังเอิญหรือความตั้งใจก็แล้วแต่ แต่คำตอบมันคือว่าถ้าค้นพบได้มันจะทำให้คุณประสบความสำเร็จได้มากกว่าที่คุณพยายามทำทุกอย่างโดยตั้งใจแต่ขาดการค้นหาหรือพิจารณาตัวตนที่แท้จริงของคุณ

ยกตัวอย่างประเด็นที่คุณบอกว่าให้ทำอะไรแบบตั้งใจ เปรียบเทียบกับตัวคุณ guaregod เองก็ได้ หากคุณไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา ร่างกายคุณก็ย่อมไม่แข็งแรง ทักษะด้านกีฬาย่อมไม่ดี แต่คุณบอกคุณอยากเป็นนักกีฬา คุณจะทำมันแบบเต็มที่ แบบตั้งใจ ทุ่มเทสุด ๆ หาหนทางแก้ไขแบบที่คุณบอกไว้ ถามว่าคุณจะประสบความสำเร็จในการเป็นนักกีฬาหรือไม่ คำตอบคือไม่ประสบความสำเร็จแน่นอนครับ เพราะคุณไม่ได้สำรวจตัวเอง นักกีฬาจะต้องมีร่างกายที่ดี ทักษะที่ดี แต่ตัวคุณร่างกายไม่แข็งแรง ทักษะไม่ดี ถึงคุณบอกว่าตั้งใจจะเป็นนักกีฬาก็ไม่มีประโยชน์ เพราะคุณสมบัติบางอย่างไม่เอื้ออำนวย หากคุณไม่ประเมินตนเองก่อนที่จะทำอะไร ถึงคุณตั้งใจทำยังไง ผลสุดท้ายก็ออกมาไม่ดีหรอกครับ

ทำอะไรแบบเต็มที่มันดีครับ แต่ถ้าเราหันมามองตัวเองสักนิด ค้นหาเส้นทางตัวเองสักนิด มันจะดีกว่าการที่เราทำอะไรเต็มที่โดยไม่เคยหันมาสนใจตัวเองครับ

ถึงแม้เราจะค้นหาตนเองแล้วไม่พบ พบกับความเป็นจริงว่าเราไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง มันก็ยังดีกว่าครับ เพราะเราค้นพบตัวจริงของเราแล้วว่า เราไม่ได้เรื่องจริง ๆ จิตเราจะยอมรับตัวเองได้มากกว่าและทุกข์ไม่มากเพราะเรารู้ตัวเราเอง ดีกว่าคนที่ไม่เคยแม้แต่จะคิดค้นหาตนเองแล้วทำอะไรไปเหมือนไม่มีทิศทาง ทำตามโลก ทำตามคนอื่น ทุกข์จะตามตัวเค้าไปตลอดเวลาเพราะเค้าไม่สำรวจตัวเอง เค้าจะทุกข์เพราะเค้าไม่ยอมรับตนเอง คิดว่าตนเองไม่ได้เรื่องอยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเค้าสำรวจตนเองแล้วพบว่าไม่ได้เรื่องจริง เค้าจะทุกข์น้อยเพราะเค้าค้นเจอตนเองแล้วจึงยอมรับตนเองได้ คนที่ยังไม่เจอตนเองการค้นหาตนเองจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งในการดำรงชีวิต

อย่าลืมจิตแท้ของตนเองนะครับ (หน้าที่,สัจจะ,ความตั้งใจ,สิ่งที่คุณเกิดมาเพื่อจะเป็นหรือจะทำ,สิ่งที่เป็นตัวตนแท้จริงของตนไม่ว่ามันจะคืออะไร)

 

" ยกตัวอย่างประเด็นที่คุณบอกว่าให้ทำอะไรแบบตั้งใจ เปรียบเทียบกับตัวคุณ guaregod เองก็ได้ หากคุณไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา ร่างกายคุณก็ย่อมไม่แข็งแรง ทักษะด้านกีฬาย่อมไม่ดี แต่คุณบอกคุณอยากเป็นนักกีฬา คุณจะทำมันแบบเต็มที่ แบบตั้งใจ ทุ่มเทสุด ๆ หาหนทางแก้ไขแบบที่คุณบอกไว้ ถามว่าคุณจะประสบความสำเร็จในการเป็นนักกีฬาหรือไม่ คำตอบคือไม่ประสบความสำเร็จแน่นอนครับ เพราะคุณไม่ได้สำรวจตัวเอง นักกีฬาจะต้องมีร่างกายที่ดี ทักษะที่ดี แต่ตัวคุณร่างกายไม่แข็งแรง ทักษะไม่ดี ถึงคุณบอกว่าตั้งใจจะเป็นนักกีฬาก็ไม่มีประโยชน์ เพราะคุณสมบัติบางอย่างไม่เอื้ออำนวย หากคุณไม่ประเมินตนเองก่อนที่จะทำอะไร ถึงคุณตั้งใจทำยังไง ผลสุดท้ายก็ออกมาไม่ดีหรอกครับ "

คำถามย้อนกลับ
1. เคยเห็นนักกีฬาคนพิการมั้ย เขาประสพความสำเร็จมั้ย
2. นักกีฬาที่เข้าร่วมแข่งวิ่งเร็วในโอลิมปิคมีกี่คน คนที่ได้เหรีียญทองเท่านั้นใช่มั้ยคือคนที่ประสพความสำเร็จในสายตาคุณ
3. คนอย่างไรที่เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา แบ่งประเภทกันอย่างไร คนนี้เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา คนนี้เกิดมาเพื่อเป็นพระ คนนี้เกิดมาเพื่อเป็นนายก คนนี้เกิดมาเพื่อเป็นผู้นำจิตวิญญาณ

ความตั้งใจ ทุ่มเท ไม่ได้หมายถึงการตะลุยไปข้างหน้าโดยไม่ได้นำความรู้ ความผิดพลาดมาพิจารณา แต่หมายถึงการใช้กำลังกายและกำลังสมองนำมาผสานกันเพื่อแก้ไข และพัฒนาสิ่งที่ทำอยู่ให้ดีขึ้นหรือบรรเทาจากที่แย่ให้กลายเป็นดีขึ้น

ยกตัวอย่างนักกีฬามาไม่ถูกเลย มีข้อแย้งเยอะ เพราะถ้าผมไม่แข็งแรง แต่ผมต้องไปแข่งขัน ผมก็ต้องฝึกสร้างกล้ามเนื้อ สร้างความแข็งแกร่ง ทักษะผมไม่ดีผมก็ต้องฝึกฝน เทคนิคที่ใช้ในการที่จะได้เปรียบคนอื่น ก็ต้องเรียนรู้ขึ้นมา แม้ผมไปแข่งไม่ได้เหรียญทอง แต่ก็ทำได้อย่างเต็มที่ ในการแข่งขัน ย่อมมีผู้แพ้และชนะ ผู้ชนะก็ต้องฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอเพื่อไม่ให้เสียตำแหน่ง และผู้แพ้ก็ย่อมไปฝึกซ้อมเพื่อที่จะมาแข่งขันเอาชัยชนะต่อ เพราะฉะนั้นการกระทำให้สำเร็จทุกอย่างต้องใช้ความทุ่มเท แต่ในการแข่งขันถ้าเจอคนที่มีความสามารถกว่าก็ต้องแพ้เป็นธรรมดา แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณล้มเหลว

 

สรุปง่าย ๆ ให้เข้าใจครับ ที่ถามมานะครับ

ข้อ 1 กับข้อ 2 ไม่ตอบนะครับ เพราะตัวคุณเข้าใจคำตอบที่ถูกต้องอยู่แล้ว และที่คุณยกตัวอย่างมา(ด้านล่างสุด)ก็ถูกครับ เพียงแต่คำถามที่คุณถามกลับมาเพราะคุณกำลังหลงประเด็นในคำถามที่ผมถามไว้เท่านั้นครับ ขอตอบในข้อสามเลย

คำว่า "เกิดมาเพื่ออะไร" ความหมายหลัก ๆ ก็คือ หน้าที่ที่คน ๆ นั้นจะต้องทำให้บรรลุเป้าหมายในเวลาที่ควร โดยเกิดจากการกำหนดตั้งใจของตนเองเป็นส่วนใหญ่ หรือ เกิดจากพันธะสัญญาบางอย่าง หรือ มีคุณสมบัติพร้อมที่จะทำสิ่ง ๆ นั้น แต่ตนเองอาจไม่รู้ตัว

คนบางคนรู้ได้ด้วยตนเอง ว่าเกิดมาเพื่ออะไร ทำอะไร คนบางคนอาจจะยังไม่รู้ แต่มีหน้าที่ที่แท้จริงของตนที่ตนจะต้องทำรออยู่ เพียงแต่กำลังรอเวลาที่เหมาะสม หรือ ปัจจุบันตนเองอยู่ในเส้นทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าที่ที่แท้จริงที่ตนเองจะต้องทำ มันจะมีเหตุการณ์หรืออะไรบางอย่างมาเตือนหรือบังคับให้เข้าไปสู่หนทางที่แท้จริงของคน ๆ นั้นเพื่อกระทำให้บรรลุเป้าหมาย

คำว่า "เกิดมาเพื่ออะไร" มีความหมายทับซ้อนกันหลายอย่าง อาจจะเกิดความเข้าใจผิดกันได้ หากนำมาถกเถียงกัน ฉะนั้น ถ้าเข้าใจความหมายที่ทับซ้อนกันของคำว่า "เกิดมาเพื่ออะไร" ก็จะเข้าใจในหลากหลายความหมายเหล่านั้นครับ เป็นเรื่องปกติครับ หากนำเรื่องนี้มาวิเคราะห์กัน ย่อมมีหลายประเด็นความแตกต่าง

คนบางคนมีข้อกำหนดไว้แล้ว(จากตนเองหรือจากพันธะอื่น ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง) ว่าเกิดมาเพื่อที่จะทำอะไร มีหน้าที่จะต้องทำอะไร ก่อนหน้าที่จะจุติลงมาเกิดซะอีก(นี่คือประเด็นหลักครับ) ส่วนจะรู้หรือไม่รู้ตัว ก็แล้วแต่ระยะเวลาและสถานการณ์ของคน ๆ นั้น

และคำถามก็คือ ถ้าเรายังไม่รู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรหรือสงสัยว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร เราจะสามารถค้นหาสิ่ง ๆ นั้นได้หรือไม่ว่า เราเกิดมาเพื่ออะไรสักอย่างรึเปล่า... หรือว่า ณ ปัจจุบันเราไม่มีหน้าที่อะไรเลยที่เรากำหนดไว้หรือถูกกำหนดไว้ ก็เท่านั้นเองครับ

หรือสรุปง่าย ๆ ก็คือ เรากำลังหลงหน้าที่ที่แท้จริงของตัวเราเองรึเปล่า และต้องการหาคำตอบเพื่อให้คลายสงสัย ณ แค่ช่วงเวลาปัจจุบันเท่านั้นเอง

อย่าได้กล่าวว่า คนเราไม่ได้กำหนดหน้าที่ของเราหรอกนะ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกทั้งหมดครับ เพราะบางคนได้กำหนดหน้าที่ของตนเองไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว และหากไม่ได้ทำหน้าที่หรือทำสิ่งนั้น มันจะมีผลเสียหลายอย่างในชีวิตเลยทีเดียว