วันหนึ่งๆ คุณใช้เงินกันกี่บาท ผมใช้ประมาณ 30 บาทต่อวัน

ถามเล่นๆ ครับ
เห็นสงสัยกันมากเรื่องกิเลส
บ้างก็ว่าคนนั้นมีกิเลสมาก
คนนี้มีกิเลสมาก?


ถามง่ายๆ นี่ละ วันหนึ่งใช้เงินกี่บาท?

 

เงินที่ใช้ๆ ไปหมดกับค่าอินเตอร์เน็ต
แลกเปลี่ยนข้อมูล, ความคิดเห็นบ้าง
ให้ข้อมูลเขาบ้าง เป็นฝ่ายรับและเรียนรู้บ้าง


นั่นคือ เงินที่ต้องใช้แต่ละวัน ...

 

สัปดาห์หนึ่งคุณมีเสื้อผ้าใส่กันกี่ชุด?



ผมมีประมาณสองถึงสามชุด เสื้อปกติจะใส่ 2-3 ตัว
สลับกัน แต่ปกติจะพยายามใส่นานๆ ไม่ซัก เพราะเห็น
พระพุทธเจ้าเคยบัญญัติศีลไว้ให้ภิกษุอาบน้ำ 15 วันต่อครั้ง
กางเกงในไม่ค่อยได้ใส่ ใส่บ้าง มีตัวสองตัวที่พอใช้ได้ ที่เหลือ
สภาพไม่ค่อยดีนัก


กางเกงมีใช้สองตัว ทุกสัปดาห์ก็เวียนไปมาอย่างนี้

 

อาหาร, ผักที่คุณกินซื้อมาจากไหน?


ปกติ ผมจะเก็บเอารอบๆ บ้าน เพราะในตลาด
มันก็ไม่ค่อยดีนัก มีต้นมะเขือที่ปลูกไว้มากพอ
และพืชอื่นๆ บ้าง ก็ไม่ค่อยได้ใช้เงินสักเท่าไร


ผลไม้ที่กิน มาจากรอบๆ บ้าน เป็นส่วนใหญ่
มีหนอนบ้าง แมลงกินบ้าง แต่ก็พอกินได้อยู่

 

คุณมีรถกันกี่คัน?


ผมไม่มีรถเครื่อง มอเตอร์ไซต์ หรือรถยนต์ ก็ไม่มีเลย
ผม "ขี่จักรยาน" เท่านั้น ขี่อย่างที่ใช้ "น้ำมัน" ไม่เป็นเลย
บางครั้ง ก็เดินเท้า 2 กิโล กว่าจะถึงถนนใหญ่ รอขึ้นรถเมล์


คุณๆ ทั้งหลายที่ว่ามีธรรมมาก กิเลสน้อย ที่บ้านมีรถกี่คันครับ?

 

มีที่เหมือนมีทุน กินที่ปลูก ปลูกที่กิน ชีวิตพอเพียง

 

เคยไปอยู่กับฤษีมา


แรกๆ คือ เราไม่มีน้ำปะปา ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีอะไรๆ อย่าง
คนปัจจุบันมี แต่เราก็อยู่ได้ครับ น้ำก็รองน้ำฝนมาใช้เอา
วัดยังหรูกว่าเราเยอะครับ น้ำปะปา, ไฟฟ้า, ทีวี ฯลฯ มี
หมด เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเขานะครับ บุญของเขาครับ เขา
มีก็เป็นบุญของเขาเอง ไม่เกี่ยวกับเรา


ที่พักก็เป็นแค่เพิง ลมพัด ฝนมาก็โดนครับ ไม่ได้มิดชิด

 

Oho ลุง ผมก็ใส่เวียนไม่ค่อยซักเสื้อนะซักบ่อยเสียสภาพยีนผมก็นานๆสักที แต่ลุงนี่ขั้นเทพ เมพขิงๆกว่าผมอีกอ่ะ สุดยอด!!!

 

ดีครับ
น่าเป็นแบบอย่าง
แบบชีวิตพอเพียง

แต่ในชีวิตจริง อาจค่าใช้จ่ายอื่นมีเพิ่มมา ตามฐานานุรูปและภาระเดิมของแต่ละคน
คำว่ามากน้อย ของแต่ละคน จึงไม่เท่ากัน

แม้แต่คำว่า ธรรม ของแต่ละคนที่มีอยู่ ก็ไม่เหมือนกัน เพราะเป็นปัจจัตตัง
บางคนมีฐานะร่ำรวยทรัพย์สิน ดำรงอยู่ในธรรมก็มี ไม่มีศีลธรรมก็มี
คนยากจนที่ อยู่แบบพอเพียงและมีธรรมก็มี ไม่มีธรรมก็มี
ฐานะ รูปแบบ การใช้ชีวิตย่อมแตกต่างกันไป
ธรรมะไม่สามารถจัดระเบียบทำให้ทุกคน มีเท่ากัน ทำเหมือนกันเป็นมาตรฐานได้

ความพอใจในสิ่งที่ตนมี ไม่เบียดบังตนเองและผู้อื่นก็น่าจะสอดคล้องกับธรรมได้แล้ว

 

ตอนนี้ยังเป็นชาวกรุง ทำงานออฟฟิศ ใช้เงินไม่เกินวันละ 160 บาท

ไม่ได้กินเนื้อสัตว์ เลยไม่ค่อยซื้ออาหารนอกบ้านกิน ส่วนมากจะทำของง่ายๆ ไปกิน หรือซื้ออาหารพื้นๆ ไม่แพง เช่น ไข่ดาว ไข่ต้ม น้ำเต้าหู้ เต้าฮวย ข้าวโพดต้ม

เงินเหลือทุกวัน ถ้าเป็นเหรียญ 2 บาท จะใส่กระปุกไว้ เอาไว้ทำบุญโดยเฉพาะ แล้วจะแบ่งเงินอีกส่วนไว้ทุกวัน คือ 30 บาท ซื้อปลาจากเขียงในตลาด ไปปล่อยคลองหลังหมู่บ้าน

ปลาที่ซื้อก็เอาชนิดถูกที่สุด คือปลาดุก คนขายเขาคิดเป็นกิโล ตกกิโลละ 60 ซื้อปลาเป็นๆ 1 ตัว ราคาไม่เกิน 30 บาท อย่างวันนี้ ซื้อชีวิตเขาไว้ได้ ในราคาเพียง 24 บาท

 

ธรรมะคือ "ธรรมชาติของเขา ปกติของเขาเป็นอย่างไร?"


ก็แค่นั้นละ ปกติเขามีชีวิตอย่างไร เรียบง่ายไหม? หรือว่ายุ่งยาก
กินอาหารง่ายๆ รอบตัวที่หาได้ ที่มี นอนง่ายๆ ไม่ต้องอาศัยทีวี
กล่อม ถ่ายทุกข์ง่ายๆ ไม่ต้องวิ่งหา "อ่าง" ระบายทุกข์ ธรรมะนี้
ไม่ต้องพูดมากก็ได้ ดูที่ "ปกติชีวิต" ของเขานั่นแหละ "ธรรมะ"

 

"ละโมภบุญ รังเกียจบาป"

(ต้องรีบ) ทำความดีเข้าไป เพื่อละลายความชั่ว

เพราะไม่รู้ว่า เวลาของนาฬิกาชีวิต ยังเหลืออีกกี่มากน้อย ประมาทไม่ได้ ว่างั้น

 

คนที่มีธรรมแล้วหรือไม่มี
ธรรมเขาจริงหรือไม่จริง
ไม่ยาก ดูปกติชีวิตของเขา
เป็นอย่างไร? เรียบง่ายขึ้น
ไหม?


พูดคุยอย่างเดียว ไม่ได้
คนมีธรรมบางคน คุยไม่เก่ง
แต่เขามีชีวิตเป็นปกติเรียบง่าย ก็มี

 

แค่ "ซื้อของชิ้นหนึ่ง" ก็เท่ากับเบียดเบียนโลกนี้แล้ว?


ของชิ้นหนึ่ง กว่าจะมาเป็นของที่ขายได้ ต้องผ่านขั้นตอน
กระบวนการผลิตเท่าไร? เผาผลาญทรัพยากรธรรมชาติไป
เท่าไร? ดังนั้น ของที่ซื้อได้ด้วยเงินเหล่านี้ จึงหมายถึงคุณ
ได้ "เบียดเบียนโลก" ใบนี้แล้ว รวมทั้งเบียดเบียนสัตว์มาก
มายด้วย บางคนปากแสดงตนว่ามีธรรม ในใจยังคิดเปลี่ยน
มือถือไปใช้รุ่นใหม่ เอาแบบที่ 3G, 4G บ้าง, สองซิมบ้าง
แบบเล่นเน็ตได้บ้าง, ไอแพดบ้าง ฯลฯ แล้วก็ใช้อำนาจเงิน
ซื้อมาครอบครอง นี่นะหรือ? ผู้มีธรรม? ลองพิจารณาครับ


ดังนั้น ศีลของพระ จึงมีละเว้นจากการรับเงินและทองเสีย

 

ไม่สนใจหรอก ใครจะมอง จะคิด รึจะพูดถึงต่อหน้า ลับหลังยังไง ไม่สนด้วยว่า คนรอบตัวจะทำอะไร แล้วเราทำของเราอย่างนี้ จะไปสวนกระแสเขาไหม เดินหน้าทำของเราลูกเดียว เท่าที่จะทำได้

 

กิเลสนั้นมีหลายอย่างครับ มีการลากจูงจิตใจกันไปหลายอย่าง
กิเลส อย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียด
ผมขอถามเป็นปริศนาธรรมไว้ให้ท่าน ถ้าใช้ชีวิตสมถะ แปลว่าเป็นการตัดกิเลสละเอียดได้หรือไม่?

"อยู่ในโลก แต่ไม่หลงโลก
อยู่ในโลกเพื่อเหยียบโลกเล่น ไม่ใช่แบกโลกไว้บนบ่า"

หากคนๆ นึง ขับรถคันละหลายล้าน หรือ จะต้องเดินสิบกิโล เพื่อไปถึงที่หมายเดียวกัน หากคนๆ นั้น สภาพจิตใจของเขา เวลาขับรถ หรือเวลาเดิน มีสภาพเบิกบาน ไม่ขุ่นมั่ว แจ่มใสเหมือนกัน ผู้นั้นย่อมเป็นผู้ไม่ยึดถืออย่างแท้จริง

 

เสื้อผ้า ก็ว่าไปตามสภาพ เพราะมันเป็นแค่เครื่องนุ่งห่ม ใส่เสื้อออฟฟิศแจกส่วนใหญ่

โทรศัพท์ รึเทคโนโลยี ไม่เคยอยากได้ ไม่ว่าไอโฟน ไอแพ็ด กาแล็คซี่ เพราะมันเป็นแค่เครื่องมือสื่อสาร ใช้ของถูกๆ ไว้โทรออก กับรับสาย เป็นหลัก

พวกโปรแกรมแชต สไกต์ เฟสบุค บีบี รึอะไรที่เอาไว้พิมพ์คุยกัน ร้อยแปดพันเก้า ก็ไม่มี ของยี่ห้อดังๆ เลยไม่จำเป็น

 

ธรรมะในพุทธะไม่ใช่ปรัชญา แต่คือ "ความจริงของชีวิต"


ธรรมะที่เป็นปรัชญา หมายความว่า ชีวิตจริงของท่านเป็นอย่าง
หนึ่ง สิ่งที่ท่านศึกษาหรือพูดถกเถียงกันก็อย่างหนึ่ง นั่นคือ การ
เป็นได้เพียง "ปรัชญา" ไม่ใช่ "ความจริงของชีวิต"


ธรรมะที่เป็น "ความจริง" เป็นธรรมะในพุทธะ เมื่อเข้ามาสู่ชีวิต
แล้ว ชีวิตเปลี่ยนแปลงไป "ได้จริงและเป็นจริง" พิสูจน์ได้จริง
เช่น พระโสดาบัน ย่อมมีวิถีชีวิตที่แตกต่างจากก่อนบรรลุธรรม
ถ้าก่อนบรรลุ เขามีมิจฉาอาชีวะ หลังบรรลุ เขาจะเลิกหรือไม่ก็
อาชีพนั้นสิ้นไปโดยธรรมชาติอย่างน่าอัจรรย์ เช่น รังโจรถูกจับ
หมด เลยไม่ต้องทำหน้าที่นั้นๆ อีก


ธรรมะของคุณนั้นเป็น "ปรัชญา" หรือ "ความจริงของชีวิต"

 

จิตเบิกบานได้หลายเหตุปัจจัย


1. บุญยังสนองผลอยู่ ทำให้เขามีความสุขอยู่ได้ (หลงสุข หลงบุญ)
2. ทุกข์ทางใจ ดับไปชั่วขณะ
3. ทุกข์ทางใจ ดับไปถาวร


กิเลสเป็นธรรม การตัดกิเลสเกิดจากทัศนคติเชิงลบว่ากิเลสเป็นสิ่งไม่ดี
เลว และต้อง "ตัดทำลายเสีย" เกิดการปฏิเสธกิเลส" อันเป็นธรรมภาค
ก่อเกิด (ก่อเกิดกรรม ก่อเกิดชาติภพ) ปัญญาย่อมไม่แจ้งในกิเลสนั้น

 

ไม่ใช่เพราะว่าคิดเอาว่าดีไม่ดี เลยเลือกทางเดินนะ
แต่ปล่อยไปตามธรรมชาติ จนมัน "ปกติ" ของมันเอง


เรียกว่า "ปกติ มันก็เป็นแบบนี้เองแหละ" ไม่ได้พยายามให้เป็นหรอก