ผมรู้สึกเศร้าแล้วเครียดช่วยผมด้วย(การงานชีวิตจิปาถะ)

ก่อนอื่นผมขอเกิ่นมาเลยนะครับ ผมอยู่เดนมาร์คมา3ปี พูดเดนมาร์คได้ แต่ไม่เก่งเท่าเจ้าของภาษา แต่ส่วนใหญ่ก็เข้าใจดูทีวีไรพวกนี้ก็เข้าใจ ถ้าเค้าไม่พูดเร็วเกินไปจนผมฟังไม่ทัน

แล้วผมอายุ15 ตอนเด็กๆผมก็เรียนไปวันๆความรู้ก็มี ก็จํามาได้ ก็คิดว่าชีวิตนี้ก็คงเรียนไปโตแล้วทํางาน เลี้ยงดูพ่อแม่ คิดแบบนี้มันง่ายแต่พอมาจริงๆมันยากมาก

ผมอายุ15ปี พอมารู้ความจริงของโลกคือแบบว่า ถ้าผมเรียนไม่จบหละ ผมก็ตกงาน อนาคตของผมก็หายไปหมด ครอบครัวผมนี่ ญาติพี่น้อง ที่อายุราวๆกับผม 15-20 ปีนี่ เค้าเรียนจบไปก็มีโอกาศหางานดีๆทํา อาจจะโดนล่อด่าไรพวกนี้
ผมก็อยากจะตอบแทนพระคุณพ่อแม่ และญาติพี่น้องที่เคยเลี้ยงดูผมมา (เพราะว่าผมไปอยู่หลายจังหวัดมามาก ก็มีญาติพี่น้องเลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก)

กลับมาตอนเดิม คือคนที่อ่านครับ คือเข้าใจไหมครับว่าแบบว่า ตอนเด็กๆก็ได้ตังค์พ่อแม่ไปเรียนหนังสือ กับมาก็มีข้าวกินเองไรพวกนี้ แต่พอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ถ้าพ่อแม่เราเสียชีวิตไปแล้วจะทําอย่างไงดี จะพึ่งใครได้

เห็นแล้วเศร้า ความหวังตอนเด็ก แบบว่าโตไปหนูจะหางานดีๆทําแล้วเลี้ยงพ่อแม่ มาสู่ความเป็นจริง ถ้าเรียนจบไป จะได้งานทํารึเปล่าก็ไม่รู้


กลับมาคําถาม ผมอยากถามพี่ๆที่แบบอายุ 20 ขึ้นไป หรือมีงานทําไรพวกนี้อ่าครับ คือผมทําตัวไม่ถูกเพราะผมอายุ 15 อีก10ปี ผมก็25 จะมีงานทํารึเปล่าก็ไม่รู้ จะได้ตอบแทนพระคุณแม่รึเปล่าก็ไม่รู้ หรือผมจะอดตายไรพวกนี้ก็ไม่รู้
คือการเรียนไรพวกนี้ คือการเรียนที่เดนมาร์คเรียนฟรี แต่ผมมาสนใจ ถ้าเรียนจบแล้วเราไม่เข้าใจหละ แบบว่า เรียนด้านคอมมา พอจะเอาความรู้มาประกอบอาชีพ แล้วมึน งง ไม่เข้าใจ

ความจริง ผมอยากจะบวช(บวชใจ บวชพระผมกลัวถ้าทําผิดกลัวจะลงอเวจีมหานรก) ผมปราถนานิพพาน เงินไรพวกนี้ก็เหมือนภาพลวงตา หลอกล่อเรา พอสุดท้ายเป็นไง ตายไปก็เอาไม่ได้ ลาภยศไรพวกนี้ก็เอาไปไม่ได้ สุดท้ายก็โดนน หรือไม่ก็ ถ้าผมยังไม่ได้บวช ถ้ามีงานทํา ถ้าผมสามารถเข้าสู่เส้นทางการเมือง ผมอยากจะพัฒนาประเทศชาติให้ดี ถ้าผมทําได้อยากจะเอาแบบในหลวง ท่านมีทศพิราชธรรม 10 ประการ ถ้าผมเป็นคนของสังคม ผมก็จะเอามั้ง เพราะว่า ผมเคยอยู่ต่างจังหวัดมาแล้วก็กรุงเทพ ผมเห็นชาวบ้านไรพวกนี้ก็นินทา นักการเมืองคนนั้น ว่าแต่ก่อนขอร้องแทบตายกราบเท้า มาตอนนี้ก็อะไรไม่รู้ ผมเห็นแล้วก็เศร้า


แต่สิ่งพวกนี้ ผมก็คงได้แค่เขียนถ้าทําจริงๆปัญหามากมาย ต้องเรียนๆอย่างหนัก อาจจะเจอ คนด่าไรพวกนี้ กําลังใจผมหดหู๋หมดหวัง แต่ก็พยายามจะสร้างกําลังใจ

อ่อคําถามที่ผมอยากจะถาม ก็อยู่ในข้อความผมตั้งให้
1.คือผมเรียนอยู่แล้วผมกลัวว่า ถ้าจบมาเรียนแล้วจะมาประกอบอาชีพกลัวว่าจะเรียนจบแล้ว ถ้าตอนทํางานไม่เข้าใจไรพวกนี้ รับความเป็นจริงของโลกไม่ได้ ผมก็เหนื่อยเบื่อไรพวกนี้

แบบว่า ตอนเด็กก็ดีแต่พูดไรพวกนี้ พอโตมาจะทําอย่างไงเนี่ย ต้องไปเรียนโอย จะหางานทําได้รึเปล่าก็ไม่รู้

 

ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบเสียก่อนแล้วจะบวชก็ดีนะคะจะได้ช่วยจรรโลงคํ้าจุนพระศาสนาอย่างนี้ก็ช่วยพ่อแม่ได้อย่างมากมาย ขอให้โชคดีและเจริญในธรรมค่ะ

 

อ่านแล้วอยากกลับไปอายุ 15 มั่งอ่ะ...

หางานไม่ได้ ก็มาสมัครเป็นสลัดประจำเรือ Black Pearl ได้นะ 55555



คิดน่ะดีแล้ว แต่อย่าไปเครียด เพราะเครียดแล้วก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น สมองทำงานไม่สมดุลย์ อาจทำให้ป่วยทั้งทางกายและทางจิตได้

ทำเรื่องที่มีอยู่ประจำวันให้ดี ให้เกิดข้อผิดพลาดน้อยๆ
แล้วก็อย่าลืมแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดหรือสะสางเรื่องที่ค้างคา อะไรควรทำ แล้วทำได้ ก็ทำ อะไรที่อยากทำแล้วคนอื่นไม่เดือดร้อน ก็ทำ... แค่นี้ก็น่าจะใช้ชีวิตได้คุ้มค่าในแต่ละวันแล้ว

ความเป็นจริงก็คือ ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ ถ้าคิดแล้วเครียดล่วงหน้า ก็ขาดทุนเวลาคิด เพราะมันอาจไม่เป็นอย่างที่คิดแล้วเครียด แค่ตัวแปรเดียวก็อาจนำพาความเปลี่ยนแปลงอย่างที่ไม่เคยคาดคิดก็ได้... คิดได้ จินตนาการก็ดี แต่อย่าวิตกฟุ้งซ่านกับอนาคตจนมากไปเลย ตัวเราเองไม่ได้สามารถกำหนดควบคุมปัจจัยความเปลี่ยนแปลงในชีวิตได้หมดทุกอย่าง
มันจะมีตัวแปรที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงชีวิตไปเรื่อยๆ แค่ทำหน้าที่ในเรื่องราวปัจจุบันให้ดีที่สุด ก็ถือว่าเป็นบัณฑิตได้แล้ว โดยไม่ต้องมีเปรียญหรือปริญญา

 

เรียนจบอะไรก็ช่าง ให้เลือกทำงานที่คุณรัก ทำแล้วจะเพลิดเพลิน ไม่เบื่อหรอกครับ
ทำงานที่เราชอบให้เหมือนเล่น สังเกตว่าิ เราจะเล่นได้นานๆ...แต่ถ้าคิดว่ากำลังทำงานอยู่ล่ะก็เริ่มไม่อยากจะทำ เราสามารถทำหลายๆอย่างพร้อมกันก็ได้ถ้าทำแล้วสนุก

 

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
อย่าคิดทุกข์กับอนาคต
อย่าจมปลกอยู่กับอดีต

 

อยู่กับปัจจุบัน อย่ากังวลกับอนาคต

 

อ่านแล้วอยากไปจังไอ้เดนมาร์คเนี่ย

 

อยู่กับปัจจุบันก็พอครับ ทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดีที่สุด
แล้วก็หมั่นภาวนา หมั่นดูลมหายใจเพื่อระงับความฟุ้งซ่านต่างๆ
ถ้าเราฟุ้งซ่านจะทำให้เราไม่มีสมาธิอยู่กับปัจจุบัน
พอไม่มีสมาธิอยู่กับปัจจุบันก็ทำอะไรไม่ได้ดีเท่าที่ควร

ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แล้วอนาคตจะดีเอง
หากเราเอาเวลาปัจจุบันไปคิดถึงอนาคตที่ยังไม่ถึง ก็ทำให้เราเสียเวลาปัจจุบันขณะนั้นโดยเปล่าประโยชน์
ถามตัวเองว่าปัจจุบันนี้เราทำดีที่สุดแล้วหรือยัง

แล้วก็หมั่นสร้างบุญสร้างกุศล ทาน ศีล ภาวนา
ทำบ่อยๆโดย เฉพาะ การภาวนา ผลบุญจะได้หนุนนำให้ชีวิตมีความก้าวหน้าเจริญรุ่งเรือง
แล้วก็เวลาทำบุญอย่าลืมแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรด้วย

 

อายุ 15 คิดได้ซะขนาดนี้ก็เจ๋งแล้วววว ตอนพี่อายุ 15 ยังไม่ค่อยคิดอะไรอย่างเราเลย นั่งเล่นเกมไร้สาระเรื่อยเปื่อยไปวันๆ เรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน ฮ่าๆๆ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=YCzqiKYqh_w]ร่มสีเทา - WhatChaRaWaLee - YouTube[/ame]

สิ่งที่เรียนมากับสิ่งที่ใช้ในการทำงานเพื่อเลี้ยงชีวิต มันแตกต่างกันนะ บางอย่างสิ่งที่เรียนๆมาก็ไม่ได้ใช้ งานบางงานก็ต้องเข้ามาเรียนรู้งานไปก่อนก็มี เพราะว่าคงไม่มีใครหรอกที่มาทำงานโดยเข้าใจเนื้องานหรือเข้าใจงานทั้งหมดตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะเรียน หรือ จะทำงาน ก็ต้องมีการเริ่มต้นที่จะเรียนรู้ไปเรื่อยๆครับ ^^
เอาเป็นว่า พยายามเรียนๆไปก่อนแหละ แต่อย่างน้อยเราก็ได้เปรียบคนอื่นในเรื่องภาษาอยู่แล้วนี่ เรื่องงานค่อยคิดทีหลังก็ได้ครับ
หลักๆแล้วที่ทุกคนนั้นทำงานจุดมุ่งหมายก็เพื่อ เงิน จะเพื่อเอามาทำอะไรก็แล้วแต่หละ ดังนั้น มันไม่จำเป็นที่เราต้องทำงานเพื่อที่จะได้เงินก็ได้ มีหลากหลายวิธีบนโลกนี้ที่ทำแล้วได้เงิน ที่ไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน อาจจะ สอนภาษา เปิดร้านขายของ และก็อีกเยอะแยะอะ

 

คนเราทุกข์. เพราะคิดเกินมากไป. หรือ เรียกว่าปรุงแต่ง

คนทั่วไป จะคิดวนอยู่ที่. อดีต. กะอนาคต.
ตรงปัจจุบัน. มักจะลืม. กว่ากำลังทำอะไรอยู่
ถ้ารู้กะปัจจุบัน ให้มาก. ทุกข์ก้อจะน้อยลง

 

ขอบคุณน้องที่ตั้งคำถาม และ พี่ๆ ที่มาตอบคำถามด้วยครับ

แอบมาเก็บความรู้

 

- การกตัญญูเป็นสิ่งที่ดี (ไม่ใช่ว่าจะต้องตอบแทนด้วยเงินเสมอไป)
- การช่วยเหลือผู้อื่นนั่นก็ดี แต่อย่าลืมดูแลตนเองให้ได้ก่อนแล้วค่อยไปช่วยผู้อื่น
- อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
- เรื่องการบวช เป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องดูด้วยว่าพร้อมมั้ย ดูยังไง
--> ศีล 5 เราทำได้หรือยัง ศีล 8 เราทำได้หรือยัง แล้วไปอ่านดูว่าศีล 227 ข้อมีอะไรบ้าง เราจะทำได้หรือไม่ เคยฝึกภาวนาจนเข้าถึงความสงบหรือไม่
บางคนตัดสินใจบวช แล้วทิ้งทุกอย่างทางโลก แต่พอไปบวชจริงๆอยู่ไม่ได้ต้องสึก คราวนี้หางานไม่ได้ ไม่มีความรู้เดิม บางคนไม่กล้าสึกแต่ทนกิเลสไม่ได้ก็อยู่แบบผิดศีลเบียดเบียนศาสนาก็มี
- ลองมาใช้ชีวิตอยู่ที่วัดก่อน (ยิ่งวัดที่เคร่งพระวินัยยิ่งดี เพราะศีลบริสุทธิ์จะทำให้การภาวนาดี แต่ถ้ายังติดความสบายไปบวชตามวัดที่อ่อนเรื่องวินัยโอกาสจะหลงตามกิเลสก็มีมาก)
- ถ้าคิดว่าไม่พร้อมก็สร้างบุญก่อน พระท่านว่าเมื่อมีบุญก็มีสมาธิ เมื่อมีบุญก็จะมีปัญญา โดยเฉพาะการได้พบพระอรหันต์ ได้ทำบุญกับท่านจะยิ่งได้บุญมากแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว ดังนั้นเวลาอธิษฐานก็อธิษฐานให้เจอกัลญาณมิตร ได้พบพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ พระอรหันต์ (อยู่สวีเดนอาจลำบากหน่อย ก็อาศัยกตัญญูต่อพ่อแม่ ดูแลเคารพท่านก็ได้บุญมากเช่นกัน ไว้ถ้ากลับมาเมืองไทยก็ค่อยหาโอกาสไปกราบพระอรหันต์ละกัน)
- ศีล 5 ทำให้บริสุทธิ์ รู้จักให้ทาน ฝึกเมตตา หมั่นทำบุญ ทำอะไรให้มีสติอยู่กับสิ่งที่ทำ ไม่ฟุ้งซ่านไปเรื่องอดีตหรืออนาคต (การภาวนาไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิ แต่สามารถทำได้ในชีวิตประจำวัน เวลาเรียนก็มีสติอยู่กับการเรียน จิตใจจดจ่อกับเรื่องเรียนก็จะมีสมาธิทำให้จดจำเนื้อหาและเข้าใจกับบทเรียนได้ดี เป็นต้น)

ถ้าทำสิ่งเหล่านี้ได้ก็ย่อมจะพบความสงบได้ เมื่อจิตใจสงบก็จะพบกับความสุขที่แท้จริง เป็นความสุขจากภายใน ไม่ใช่จากเงินหรือวัตถุสิ่งของ

ปล. ขนาดอยู่สวีเดนแต่ก็ได้รู้จักศาสนาพุทธ มีศรัทธาต่อศาสนา นับว่ามีบุญบารมีอยู่เดิม ยังไงก็หมั่นทำบุญ สวดมนต์ ภาวนา แล้วระลึกถึงบุญที่ทำก็จะทำให้จิตใจเป็นสุขได้ครับ

 

อยากบอกน้องว่า อย่ากลัวอนาคต เรามาขนาดนี้แล้วเราไม่ตันหรอก

อยากเล่าอะไรให้ฟังอย่างนะ ผมเรียน ปวช ในสถาบันที่คิดว่ามีชื่อ อันดับ1 ของประเทศ
คิดว่า ต้องต่ออะไรเลิศๆ จบมาจะได้สบาย พอจบ ปวช ผมก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย

จนมาปริญญาตรีก็เรียนพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ผมทำงานมาหลายที่
เคยเป็นช่างเชื่อม เคยขับรถบรรทุกส่งของ เป็นช่างอลูมิเนียม
เคยเป็นผู้ชำนาญการเชื่อม (welding application specialist)
เคยเป็นเชลล์บริษัทแถวสาธร (sale engineer)

จนล่าสุด ผมทำงานตำแหน่ง"ผู้จัดการ" แต่ ชีวิตคนหนอเป็น อนิจจัง ด้วยปัจจัยหลายอย่างผมจึงต้องเดินออกจากตรงนั้น ผมไม่รู้จะไปทางไหน

ผมออกเที่ยวเตร่ไป ตามประสาคนตกงาน บ้านไม่กลับ ไปหาเพื่อนบ้างอะไรบ้างแบบว่าคลายเครียดไปเรื่อย จนมีคนที่เรานันถือคนหนึ่งถามเราว่า "ผมมีเสื้อวิน จะขับวินไหม ผมให้ยืมไม่คิดค่าเช่า"

กลับบ้านไปนอนคิด มันจะดีหรอขับวิน รถเราก็มี แต่มันอายคน คิดไปคิดมาก็เครียด
จนมีคนพูดขึ้นว่า(แบบว่าเขาพูดของเขามาเข้าหูเรา) "อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย"

ฟังแล้วน้ำตาแทบไหล ก็เลยตัดสินใจเอาว่ะ ลองดู
พอได้ลอง ขับวิน ก็รู้สึกได้เลยว่ามันสบายใจนะเป็นเจ้านานยตัวเอง การเมืองในที่ทำงานก็ไม่มี ไม่ต้องมีคนมาอิจฉา มาแก่งแย่ง มาด่าว่าเราลับหลัง มานินทาเรา

รายได้มันก็ไม่ได้เลวร้าย จนคิดว่าถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่อยากกลับเป็น มนุษย์เงินเดือนอีก
คิดว่า จะเก็บเงินอีกสักนิด ประกอบการ ค้าขายเล็กๆ สบายใจ

เรื่องราวส่วนตัวของเราเอง ไม่ค่อยมีใครรู้วันนี้จึงอยากเปิดเผย

และอยากบอกน้องๆว่า อย่ากลัว เรามีวิสัยทัศน์ เรามีความคิด เราสู้กับสิ่งที่บันทอนพลังชีวิต ชีวิตเราไม่มีอับจนแน่นอน

 

ขอบคุณมากครับผมเริ่มเข้าใจมาหน่อยแล้ว

 

ตอบในเรื่องการหางาน ลองหางานที่ตัวเองสนใจหรือชอบ(ทำได้ด้วย)เป็นหลักครับ งานอะไรก็ได้ที่เราทำมันได้ เราจะไม่ทุกข์กับงานมากครับ ไม่ต้องไปสนเงินทองหรือตำแหน่งอะไรทั้งนั้น ทำงานให้มีความสุขจิตใจจะเป็นกุศลครับ

ส่วนถ้าหากทำงานแล้วทำไม่ได้จริง ๆ ดูจากนิสัยและความคิดแล้ว ต่อไปจะมีบางอย่างมาช่วยคุณเองครับ คนดี คนยอมรับตนเอง คนคิดดี แม้จะย่ำแย่ แต่จะคลี่คลายและมีทางออกให้คุณดำเนินต่อไปเองครับ อย่าเครียดครับ ผมเชื่อแบบนั้นครับ

 

เคยคิด...และคิดไปจนถึงชีวิตหลังความตาย และภพหน้าเลยก็มี
แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้ว ยิ่งคิดยิ่งทำให้เราเครียด ปวดหัวเปล่าๆ
ทุกอย่างมันยังไม่มาถึง ก็อย่าไปกำหนด ไรไว้มากเลย
เดี๋ยวจะบ้าเพราะความคิด มากกว่าความจริง

ถ้าเราทำดี เดี๋ยวก็เจอเส้นทางชีวิตที่ราบรื่นเอง
คิดทำอะไรก็จะประสบผลสำเร็จ แก้สถานะการณ์ได้แน่นอน

ตอนนี้ให้วางแผนระยะสั้น อย่าวางแผนระยะยาว อายุยังน้อยอยู่เลย
คิดเลยไปอะไรตั้งเยอะแยะหลายปี ทั้งๆที่มันยังมาไม่ถึงเลยซักกะอย่างเดียว
เอาเหตุการณ์เฉพาะหน้าให้ผ่านพ้นก่อน เรื่องเรียน เรื่องสุขภาพ
หัดดูแลตัวเอง เห็นใจคนรอบข้าง ไว้พระสวดมนต์
ไม่เบียดเบียนชีวิตอื่น รู้จักให้ทาน แค่เนี้ยก็สุขแล้ว

อย่าทำให้ชีวิตตนเองเหมือนเครื่องจักรชิ้นหนึ่ง
ที่ต้องมีชีวิตเพื่อเรียนเสร็จแล้วทำงานหาเงิน
มีครอบครัว เกษียร แล้วรอวันตาย

 

ตามข้างล่างเลยครับน้อง อยากประสบความสำเร็จด้านไหนก็ สำคัญอย่าลืมคำนี้ครับ"พอ"

อิทธิบาท หรือ อิทธิบาท 4 เป็นศัพท์ในพุทธศาสนา หมายถึง ฐานหรือหนทางสู่ความสำเร็จ หรือ คุณเครื่องให้ถึงความสำเร็จ คุณเครื่องสำเร็จสมประสงค์ ทางแห่งความสำเร็จ คุณธรรมที่นำไปสู่ความสำเร็จแห่งผลที่มุ่งหมาย มี ๔ ประการ คือ

ฉันทะ (ความพอใจ) คือ ความต้องการที่จะทำ ใฝ่ใจรักจะทำสิ่งนั้นอยู่เสมอ และปรารถนาจะทำให้ ได้ผลดียิ่งๆขึ้นไป
วิริยะ (ความเพียร) คือ ขยันหมั่นประกอบสิ่งนั้นด้วยความพยายาม เข้มแข็ง อดทน เอาธุระไม่ท้อถอย
จิตตะ (ความคิด) คือ ตั้งจิตรับรู้ในสิ่งที่ทำ และทำสิ่งนั้นด้วยความคิด เอาจิตฝักใฝ่ ไม่ปล่อยใจให้ฟุ้งซ่านเลื่อนลอยไป
วิมังสา (ความไตร่ตรอง หรือ ทดลอง) คือ หมั่นใช้ปัญญา พิจารณาใคร่ครวญ ตรวจหาเหตุผล และตรวจสอบข้อยิ่งหย่อนในสิ่งที่ทำนั้น มีการวางแผน วัดผล คิดค้นวิธีแก้ไขปรับปรุง เป็นต้น

 

เท่ห์มากครับ
ขับวินบนถนน เจริญสติ
กลางแดดร้อน เจริญขันติ
รับส่งแขก เจริญเมตตา
ส่งทุกคนถึงที่หมาย ใจเป็นกุศล
พระโพธิสัตว์อาจมีบางอย่างคล้ายๆกับการขับวิน
ใส่หมวกกันน็อค และระวังตัวด้วยครับ

sun dog ตอนนี้เป็นมนุษย์เงินเดือน ด้วยระบบประกันคุณภาพที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ คิดว่าเขาคงใกล้จะไล่ตนออกแล้วเพราะภาระงานน้อย 555 หากออกจากงาน sun dog ว่าจะไปสมัครเป็นเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ ไม่รู้เขาจะรับหรือเปล่า คนที่มาหาเราแบกของหนักกับความหวังมา เรามีหน้าที่จัดการของหนักให้เขาตัวเบาและสมหวัง ดูตนเองสามารถเป็นประโยชน์กับคนหมู่มากได้จริงๆ ทุกวันนี้เหมือนเล่นอยู่กับความฝันไม่ค่อยมีใครได้ประโยชน์จ้า

 

หาก ballbeamboy2 มีเพื่อนอยู่คนนึง ที่กังวลใจทุกครั้งเมื่อตนออกนอกบ้านเพราะกลัวโดนรถชน กังวลใจทุกครั้งในการกินอาหารเพราะอาจมีเชื้อโรคและสารเคมีปะปน กังวลใจทุกครั้งที่เดินเพราะอาจสะดุดขาตนเองล้มได้ ballbeamboy2 จะแนะนำเพื่อนคนนั้นอย่างไรจ๊ะ

 

อยู่กับปัจจุบัน อย่าไปคิดถึงอดีต อย่าไปกังวลอนาคตข้างหน้า

ถ้าทำปัจจุบันให้ดี อนาคตก็จะดีเอง(ทำเหตุดี ผลย่อมดี)

ลองสังเกตุดูว่า ถ้าคิดกังวลฟุ้งซ่านไป ก็ไม่มีประโยชน์อันใด

มีแต่จะทำให้จิตตก จิตเสื่อม ..รวบรวมสติ อยู่กับปัจจุบัน

ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด..แล้วทุกอย่างก็จะดีไปเอง