คลีนิคธรรมะ โดย"หมอคลิก"

ว่าจะเปลื่ยนชุดพอดี หายใจไม่ค่อยออกคับ
ยืมรถมอเตอร์ไซด์คุณเปี๊ยกมาขับแทนดีป่าว..อิอิ

 

FALKMAN ตั้งชื่อกระทู้ แบบหยอกเอิน เหรอ ครับ (f)

อนุโมทนา ในความมี เมตตา และมี สัจจะ

ความจริง หมอตัวจริง ก็คือ องค์บรมพระศาสดา พวกเราต่างใช้ยาของพระองค์ มาเยียวยารักษากันทุกคน ทุกคนในพลังจิต ก็ล้วนขวนขวายหยิบยาของพระองค์มาใช้เพือบรรเทาทุกข์ เพื่อปลดทุกข์ เพื่อ ให้พ้นทุกข์

คนที่ใช้ยามามาก ลองผิดลองถูก ก็ย่อมรู้ว่า ยาขนานไหน ถูกกับโรคไหน กินแล้วให้ผลเป็นบวก หรือเป็นลบ หรือ ไม่ให้ผลเลย

จึงได้นำมาบอกกล่าวให้ พี่ น้อง ได้รับทราบ จะได้ใช้ยาให้ถูกต้อง
ในส่วนของโรค จะได้ไม่เสียเวลาในการรักษา และไม่นอนจมอยู่กับ
กองทุกข์

ต่างก็ลองผิดลองถูกกันมามาก จึงมานั่งจับเขาคุยกัน ด้วยความ
จริงใจต่อกัน คือมี สัจจะ ต่อกัน ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมต่อกัน ด้วยความมี เมตตา กรุณาต่อกัน อันเป็นบาทของพรหมวิหาร ๔ เมื่อรวมกลุ่มกันเข้า ก็มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กันทั้งโลกและธรรม มีความยินดีซึ่งกันและกัน อันเป็นเหตุแห่ง มุทิตา การรวมกันของปุถุชนที่หนาแน่นด้วยกิเลส ย่อมมีความกระทบกระทั่งกันด้วย กาย วาจา ใจ การอภัยซึ่งกันและกันเพื่อความสามัคคีในหมู่คณะ เป็น อภัยทาน ย่อมนำมาสู่ความเป็น อุเบกขา จึงเป็น พรหมวิหาร ๔ ที่พวกเราชอบสนทนากัน เสมอ ๆ ใน ทริป ถึก ๆ


โลกนี้ ก็คือ คลินิก ที่มียาอยู่ทุกหนแห่ง แต่สัตว์เหล่านั้น จะน้อมกาย วาจา ใจ เข้าหาหนทางรักษาหรือไม่ เท่านั้น

บ้างก็ศึกษาตำรายาอย่างเอาจริงเอาจัง แต่ไม่เคยลองทานยาเลย
ก็เลยไม่รู้ว่ายานั้นใช้ได้จริงไหม

บ้างก็ ขมักเขม้นกินยาอยู่อย่างเดียว โดยที่ยานั้นไม่ให้ผลเลย
แต่ก็ยังฝืนดื้อดึงที่จะกินยานั้นอย่างมัวเมา ไม่ฟังแม้นเพื่อนที่เคยลอง
ผิดลองถูกมาแล้วแนะนำ

บ้างก็ลองยาไปเสียหมดทุกอย่าง แต่ไม่กินตามคำสั่งหมอ กินตาม
ใจฉัน กินแล้วไม่ได้ผล ก็มัวเมาเอาว่า ยานั้นใช้ไม่ได้ ใครไปกิน
เข้าก็ว่า กินยาผิด

คำแนะนำที่ถูกต้อง จะถูกติเตียน ดูหมิ่นดูแคลนอย่างไร เราก็ต้อง
อดทน อดกลั้น ให้เป็น ตัวอภัยทาน เมื่ออภัยทานมา อุเบกขา
ก็มา

อุเบกขา ใน มุทิตา ใน เมตตา ในกรุณา

ทำใจของเราให้เฉย ๆ อยู่ในความชื่นบานและผ่องใส
ไตร่ตรองใน เมตตา กรุณา

คำที่เราสนทนากันบ่อย ๆ ฉันท์พี่น้อง ใน ทริป ถึก ๆ (bb-flower

 

เสพธรรมกันตั้งกะเช้า โมทนาสาธุเจ้าค่ะ (f)
ขอให้วันนี้เป็นวันสุข ของทุกๆ คนนะจ๊ะ

เอามาฝาก --> วันนี้นับได้ 10 รึยัง (i)

กรรมบถ 10<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

<o> </o>
กรรมบถ 10 มีอะไรบ้าง กรรมบถ 10 ญาติโยมบางคนไม่เข้าใจ ยังไม่ทราบ ก็จะบอกให้ทราบ<o></o>

กรรมบถ 10 ทางกายมี 3 คือ
1. ไม่ฆ่าสัตว์
2. ไม่ลักทรัพย์
3. ไม่ประพฤติผิดในกาม<o></o>

ทางวาจา มี 4 คือ
1. ไม่พูดปด
2. ไม่พูดคำหยาบ
3. ไม่พูดส่อเสียดยุยงให้เขาแตกร้าวกัน ไม่นินทา
4. ไม่พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล<o></o>

ทางใจ มี 3 คือ
1. ไม่คิดอยากได้ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่น โดยไม่ชอบธรรม
2. ไม่จองล้างจองผลาญใคร คือ ไม่พยาบาท ความโกรธยังมี
3. มีความเห็นถูกคือ สัมมาทิฏฐิ มีความเห็นตรงตามที่พระพุทธเจ้าสอน ไม่คัดค้าน<o></o>

นี่ กรรมบถ 10 แบ่งไปตาม กาย วาจา ใจ ก็เอาสติเข้าไปควบคุมว่า ศีล 5 ก็ดี กรรมบถ 10 ก็ดี มีกี่สิกขาบท มีอะไรบ้าง คุมไว้ไม่ยอมลืม ใหม่ ๆ ก็ลืมบ้าง เป็นของธรรมดา<o></o>

 

กราบโมทนาครับพี่คลิก และน้องกิ๊ก
มาช่วยกันให้ยาอย่างสม่ำเสมอ เดี๋ยวเดียวก็หายแล้ว..สำเร็จๆ สาธุๆ

 

นำมาฝากครับ

จิตดวงเดียว

ทุกวันนี้สังคมทั้งหลายไม่มีธรรมะ ไม่ศึกษาธรรมะ
ก็มีปัญหาหัวใจตัวเองมาก เพราะขาดความสงบ
เพราะฉะนั้น เรามาฟังสวด ฟังธรรมก็เพื่อมารู้จิตตัวเดียว
ทำอย่างไรจึงจะรู้จิตนี้ได้?
จิตของเราสามารถรู้ได้เมื่อไร เมื่อนั้นแหละ
เราจะรู้จักคำว่า บุญ รู้จักคำว่า สงบ เป็นสุข สบายใจ
.................................

เช่นเราเป็นคนขี้โกรธ เราไม่เคยดับความโกรธได้เลย
แต่เมื่อมารู้จักจิตของเราได้ ขณะนี้เรากำลังโกรธแล้วนะ
ไม่พอใจการแสดงออกของคนอื่นแล้ว
พอเราไปดูคนอื่นฟังคนอื่น ดูไม่ชอบใจแล้ว ฟังไม่ชอบใจแล้ว
เราก็รู้ทันใจของเราได้ดีว่าจิตของเรานี้เป็นเอง
จิตของเราเป็นทุกข์ไม่พอใจเอง ไม่ใช่เขาทำไม่ดี จิตของเราไม่ดีเอง
พอเรารู้ทัน เท่านั้นก็เรียกว่า กุศลจิตตัง รู้จิตตัวเองเป็นกุศล
พอไม่โกรธก็เป็นกุศล
.................................

ดังนั้นการเรียนรู้ธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้น
พระองค์ต้องการให้พวกเราเรียนรู้จิตตนเอง
แล้วจะได้มีสติระงับดับทุกข์ทางใจได้
ธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์
สอนวิธีดับทุกข์ทางใจ สอนวิธีทำใจให้สบายให้เป็นสุข
กินเป็นสุข นั่งเป็นสุข นอนเป็นสุข คิดนึกก็ให้สบายใจ
นี่เป็นวิธีทางธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
.................................

จะสวดบทไหนก็แล้วแต่ สุดท้ายก็ลงที่จิตทั้งหมด
อย่าง กุสลา ๗ บท โยมฟังสิ..เรื่องจิตทั้งหมด
เพียงเราทำจิตสงบนิดเดียว เราก็ได้รับความสบายใจแล้ว
แต่เราไม่ทำใจให้สงบ...ทำเพียง ๕ นาทีเท่านั้นทุกข์แทบตาย
เวลาเราคิดอะไรมากๆ เช่น นอนไม่หลับ หรือเคร่งเครียดอย่างนี้
เราจะรู้สึกว่าจิตของเราไม่ดี เราจะรู้เลยว่ามันทุกข์จริงๆ นะ
.................................

ทุกข์มาจากไหน? มาจากจิตดวงนี้แหละ
จิตที่เป็นอกุศล จิตที่เป็นอกุสลา ธัมมา จิตที่เป็นอกุศลนี่แหละ
จึงทำให้เครียด ทำให้เศร้าโศกไม่เกิดความสบายใจเลย จึงเป็นอกุศล
เราต้องพยายามสวดมนต์ภาวนา ทำสมาธิให้มากขึ้น
ทำให้รู้จิตให้มากขึ้น จิตดีก็ให้รู้ว่าจิตดี จิตไม่ดีก็ให้รู้ว่าจิตไม่ดี
คิดอะไรก็พยายามรู้ที่จิตเราให้มากขึ้น แล้วก็เป็นกุศลจิตตัง
จิตก็สบายไม่คิดมาก ไม่กังวลไม่เครียด ไม่เร่าร้อน ไม่เศร้าโศกเสียใจ
กินก็สบาย นั่งก็สบาย นอนก็สบาย คิดนึกก็สบายใจ
อ๋อ ! ที่สบายเพราะจิตเราดี
.................................

จิตดีเพราะอะไร? เพราะเราทำจิตเรา
เรารู้จิตเรา เราศึกษาที่จิตเรานี่แหละ!
พระท่านสวดมนต์ก็เพื่อให้จิตเราดี
เมื่อฟังสวด ฟังเทศน์ฟังธรรม จิตเราเป็นกุศล
ก็รวมไว้ที่จิตดวงเดียว...​

<CENTER></CENTER>

 

จิตที่ได้รับการฝึกดีแล้ว...ย่อมไม่หวั่นไหวในโลกธรรมทั้งมวล...และสามารถใช้งานได้ตามปรารถนา

 

ก็ไม่ทราบว่ามันเป็นอะไรเหมือนกันครับ
ปกติผมจะไม่ "ไม่เห็นด้วย" กับใครหรอก
วันนั้นก็จำได้ว่า "โมทนา" ดะดานไปหมดเลย

แต่พอมาดูวันนี้..อ้าว!!..ตกใจเลย..!!
กลายเป็น "ไม่เห็นด้วย" ไปได๊..!!

อย่าถือสาเลยนะครับ..แหะ แหะ

 

พลังจิตพิชิตภัยพิบัติ

ภัยใหญ่ทั้งหลายที่พวกเราประเมินกัน ก็คือภัยจากธรรมชาติ

ดิน น้ำ ลม ไฟ และ ภัยจากการกระทำของคนและสัตว์

แต่ก็มีภัยอีกหนึ่งที่พวกเรากำลังหนีกันอยู่ โดยที่พวกเราไม่ค่อยได้พูดถึง

ซึ่งพวกเราได้ประสบกับมันมานานแสนนาน โดยที่รู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง

และพวกเราก็กำลังที่จะหนีภัยนั้นอยู่ และกำลังหาหนทางที่จะหนีภัยนั้นอยู่

หนทางมีอยู่ เส้นทางเดินมีอยู่ จากจุดเริ่มต้น เริ่มออก เดินแล้ว

กำลังเดิน หยุดพัก

เดินแล้ววนกลับมาเริ่มต้นใหม่ เดินแล้วย่ำอยู่กับที่ เดินแล้วหยุดพัก

ไม่เดินต่อ เดินแล้วออกนอกเส้นทาง

การเดินทางย่อมต้องมีการเตรียมตัว เตรียมอุปกรณ์ในการเดินทาง

เสบียงอาหารในระหว่างการเดินทาง แผนที่ เส้นทาง ผู้นำทาง

หรือผู้ชี้ทาง

อุปกรณ์ ก็ต้องหมั่นฝึกฝนใช้อุปกรณ์นั้น ๆ ให้มีความชำนาน ทุก ๆชิ้น

เมื่อจะหยิบมาใช้ในสถานการณ์ใด ๆ ก็ใช้ได้ทันที จึงจะเดินทาง

ด้วยความสวัสดิภาพ

ถ้าเรามีอุปกรณ์แล้วเราไม่ฝึกฝนใช้อุปกรณ์ให้เป็น รัดตรึงอุปกรณ์

ไม่ดี สิ่งนั้นก็จะเป็นอุปสรรค์ในการเดินทาง ไม่ว่าอุปกรณ์นั้น ๆ

จะมีคุณภาพเลอเลิศปานใด

ภัยที่เราควรเดินทางหนีให้เร็วที่สุด คือ ภัยแห่ง วัฏสงสาร

หรือ ภัย แห่ง การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ถ้าเราหนีภัยนี้ได้ ภัยอื่นก็คงจะเป็นเรื่องเล็กสำหรับพวกเรา

ถ้าเราหนีได้สักครึ่งทาง เราก็จะได้ พิชิตภัยพิบัติอื่น ๆ ได้โดยง่าย

ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนะตรัยช่วยให้พวกเราได้พิชิตภัย เกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้สมเจตนา และขอการเดินทางของทุก ๆ คนได้บรรลุเป้าหมายแห่งธรรม


[b-wai] [b-wai] [b-wai]

 

ภัยแห่ง วัฏสงสาร(verygood)

เราหลงความสุขที่ไม่จีรัง จนพากันลืมภัยตัวนี้

ขอบคุณพี่คลิก..และขอกราบโมทนา

 

ภัยแห่งสังสารวัฏฏ์ พาเราไปพบกับภัยพิบัติทั้งปวงแห่งชาติ ชรา มรณะ และความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวง

มองเห็นภัยแห่งสงสารแล้ว ย่อมเห็นธรรม แต่คนอีกมากยังไม่รู้ว่ายังแหวกว่ายอยู่ในทะเลทุกข์อันหาฝั่งไม่ได้

 

โมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ^/|\^ น้อมรับทุกคำสอนของพี่ๆ เป็นเครื่องมือในการพิจารณาให้รู้เท่าทัน

"...ธรรมดา มัน เป็นเรื่อง ธรรมดา...."
ธรรม เป็นเรื่อง ธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา
เกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไป เวียนวนเป็นวัฎสงสาร
ราคะ โทสะ โมหะ โลภะ เป็นเครื่องพาไป
เหนื่อยเมื่อไหร่ วางเมื่อไหร่ หยุดเมื่อนั้น

นิพพานัง ประมัง สุขขัง --> นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

 

โมทนาสาธุครับพี่คลิก กับการเดินทางครั้งสุดท้ายออกจากวัฏสงสาร

ขากลับคงต้องใช้ญาณอวกาศแล้วคับ จะหนึออกจากแรงดึงดูดของโลกใบนี้ได้ ต้องใช้แรงผลักดันขับเคลื่อน มีแรงเหวี่ยงหนีศูนย์กลาง ต้องเบาสุดสุด สัมภาระที่เกินมาต้องเอาออกด้วย ให้มีอยู่เท่าที่เรามีแต่แรก(ตอนขามา)
หมั่นขัดเกลาใจ ให้ใสๆ เบาๆ และบริสุทธิ์เข้าไว้
บ้านจริงๆอยู่ข้างบนนู้นต่างหาก..ได้เวลากลับแล้วสิครับ มาเที่ยวกันเพลินไปหน่อย อิอิ

 

คิดถึงบ้านเก่าแล้ว จะไปกันวันไหนดี
ทริปนี้ใครจะไปลงชื่อไว้เลยนะครับ
ส่วนวันค่อยกำหนดทีหลัง 555+

 

ถ้าต้องการโดดออกนอกวง?

ถ้าต้องการโดดออกนอกวงต้องทำอย่างไรครับ? รู้สึกเหนื่อยและเบื่อแล้วครับ [b-wai][b-wai][b-wai]

 

ทริปนี้จองอ่ะ

 

ต่อคิวคุณ ZZ ไปทริปนี้ด้วยคนครับ
เดี๋ยวคุณหนุมานฯ ต้องเข้ามามาบอกแน่ๆว่าทำไง? โมทนาสาธุล่วงหน้าครับ

 

จาไปไหนกันไม่ชวนน้อง ชวนนุ่งไปด้วยน่ะ
ดีน่ะแอบมาเห็นทัน ^D^

 

สอบถามวิธีปฏิบัติครับ

เคยอ่านจากกระทู้คุณ kananun เรื่องการขับจักรยานจะช่วยการพัฒนาการฝึกจิต ผมมีข้อสงสัยว่า หากผมขี่จักรยานอยู่กับที่(แบบใน fitness)และกำหนดลมหายใจไปด้วย (แต่ไม่สนใจการย่างของเท้า เพราะจิตยังละเอียดไม่พอ) ไม่ทราบว่าจะมีผลใกล้เคียงกับการเดินจงกรมหรือไม่ครับ
เหตุผลคือผมไม่สามารถหาสถานที่กว้างและสงัดพอที่จะใช้เดินจงกรม และมีช่วงเวลาที่เหลือในแต่ละวันน้อยมาก จึงอยากควบการปฎิบัติพร้อมการออกกำลังกายไปด้วยครับ
รบกวนท่านผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยครับ กราบอนุโมทนาล่วงหน้าครับ