นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สะบายดีครับ...เพื่อนสมาชิกทุกท่าน ในวันจันทร์ที่ 21 พฤษภาคม 2555

...สวัสดีคุณnock คุณดาว* คุณคะรุฑา คุณหน่อนรคุณ

...ช่วงนี้เข้ากะทู้ไม่ค่อยได้...นะครับ

...ขอบคุณครับ...ที่ทำให้เข้าใจ...

..ขอรบกวนช่วยเป็น พี่เลี้ยง ให้ โปสะแมนธรรมดา ด้วยนะครับ...

 

มิกกี้ อาการยังไม่ดีขึ้นเหรอ
ทำไมใจร้ายกันจัง ไม่ฉงฉานเพื่อนเราเลย
ขอนิทานหนึ่งเรื่องกะไม่ได้
ใจไม่กว้างเล้ยยยยย

 

หวัดดีค่ะคุณโปสแมน นึกว่าจะไม่เข้ามาทักทายกันแล้ว

เอ๊ะ...คุณโปสแมนยังไม่โตอีกเหรอคะ
เห็นอยากได้พี่เลี้ยง ต้องการสเปคแบบไหนเนี่ย???

 

บันทึก

บันทึกเพื่อเตือนความทรงจำ คุรุวาโรคนเดิมหายไปไหน

วันนี้ข้าพเจ้าไปวัดแห่งหนึ่งใน จ.อุบล

ข้าพเจ้าไปกราบพระพุทธรุป และเดินรอบๆวัดด้วยการภาวนา พุทโธ ทุกขณะจิต

ข้าพเจ้าบอกกับตนเองว่า ใจเจ้าเอ๋ย ทำไมอ่อนแอนัก เพียงแค่สัมภเวสีสาวมาใกล้

ใจของเราก็หวั่นไหวไปตามปรารถนาของเขา

เมื่อข้าพเจ้าเดินไปพิจารณาไป บอกกับตนเองว่า

คุรุวาโรคนเดิมหายไปไหน คนที่ยอมตายดีกว่าจะทำผิด คนที่ยอมทิ้งกายเนื้อ เพื่อรักษาสัญญาของใจ

คุรุวาโรคนเดิมต้องกลับมา ผู้ที่ไม่หวั่นไหวไปตามผัสสะภายนอก

ข้าพเจ้านั่งสมาธิใต้ต้นไม้ ภายในบริเวณวัด นิมิตไปว่า มีเทวดาองค์หนึ่งมากล่าวว่า

ทุกอย่างจะสำเร็จได้ ขึ้นอยู่ที่ใจ เท่านั้น

ข้าพเจ้ากล่าวขอบคุณเทวดาองค์นั้น ก่อนจะกลับที่พัก ข้าพเจ้าได้ถวายปัจจัยให้กับสามเณรในวัดนั้น

บันทึก 20/05/55

 

...กะทู้นี้ error บ่อยครับ...แปลก..ถ้าเข้ากะทู้อื่นไม่เป็นไร...
...ดูแล..กะทู้ได้เหนียวแน่นมากเลยครับ.....คุณnouk

...โตในทางโลก...เพียงเท่านั้น..กระมัง คุณnouk..

....ในทางธรรม...เป็นแค่เด็กแบเบาะ..เท่านั้นครับ...

...เอ้อ...อ่า...ตอบไม่ถูกเลยแฮะ...เรื่องสเปค...เนี่ย..

 

เมื่อข้าพเจ้าทำสมาธิ ภาพที่เห็นข้างหน้านั้นเป็นถ้ำ บริเวณปากทางเข้านั้น

มีกำแพงแก้วที่ถูกสร้างด้วยพระคาถาบางอย่างกั้นเอาไว้ครับ

ข้าพเจ้าว่า พระคาถา เสาร์ห้า กำแพงแก้วนั้นก็หายไปครับ

ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในถ้ำ ข้าพเจ้าพบ...

 

พบอะไรคะ.....ลุ้นตลอดเลย

 

ข้าพเจ้าพบผู้ชายคนหนึ่ง ลักษณะเหมือนนักรบ เขาพูดด้วยเสียงอันดังว่า

บังอาจ มารบกวนพญานาคอย่างเรา ไม่รู้จักเรา ใครๆก็เกรงกลัวเรา

เจ้าเป็นใครบังอาจมาทำลายกำแพงมนต์คาถาของเรา

พูดเสร็จ เขาก็ยกอาวุธ ลักษณะจะทำร้ายข้าพเจ้า

 

ข้าพเจ้าภาวนา พุทโธ แล้วสวดมนต์บท พาหุงสะหัสภินิมมิตะ สาวุธันตัง...

ชายผู้นั้นยืนนิ่ง เมื่อข้าพเจ้าสวดมนต์ หินแก้วสีใสนั้นส่องประกายทอแสงออกมาจากตัวนั้นได้

ชายผู้นั้นบอกว่า เขาคือทหารเอกขององค์นาคินทร์ มีนามว่า ชัยอนันต์

ผู้ที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด และชอบการรบเป็นชีวิตจิตใจ

ข้าพเจ้าเลยกล่าวว่า ผู้ที่เจริญแล้ว ย่อมไม่เบียดเบียนผู้อื่น ให้ได้รับความทุกข์กาย ทุกข์ใจ

มีแต่จะส่งเสริมให้คนอื่นนั้นได้พบทางสายเอก ทางที่พระพุทธองค์ทรงว่าทางนี้นั้นดีแล้วเท่านั้น

ลักษณะของถ้ำนั้นมีหนทางสลับซับซ้อน และมีทางแยกออกเป็นหลายทางครับ

 

เล่าต่อจิ ต่อจากนั้นไปไหนต่อคะ พบเจอใคร อะไรบ้าง???

 

ชัยอนันต์ พาข้าพเจ้าเดินเข้าไปในถ้ำ เมื่อข้าพเจ้าไปถึงทางเข้าห้องขององค์นาคินทร์

ข้าพเจ้าสัมผัสได้ว่า เขาวางพิษของเขาเอาไว้รอบๆบริเวณนั้น ข้าพเจ้าเลยว่าพระคาถาธารณปริตร

พิษต่างๆนั้นก็หายไป ภายในห้องที่ชัยอนันต์พาข้าพเจ้าเข้าไปนั้น

ข้าพเจ้าเห็นพญานาคตนหนึ่ง ที่มีแสงออกจากพระวรกายของตนเองได้ครับ
เมื่อข้าพเจ้ายืนอยู่ตรงหน้าของเขา

เขาก็แปลงร่างเป็นมนุษย์ชราผู้หนึ่ง แล้วเขาก็กล่าวว่า

มาที่นี้ เพื่อวัตถุประสงค์ใด มีกิจอันใด ถึงมาที่นี้

ข้าพเจ้าตอบว่า ข้าพเจ้าเพียงแค่สงสัยว่า สถานที่แห่งนี้มีพญานาคอาศัยอยู่หรือไม่

แต่ถ้าเป็นการรบกวนท่านข้าพเจ้าขออภัยด้วยครับ

พญานาคนาคินทร์กล่าวว่า เราบำเพ็ญเพียร เพื่อสะสม บารมี แต่ท่านมาทำลาย การบำเพ็ญเพียรของเรา

ข้าพเจ้าเลยกล่าวว่า การเจริญกรรมฐาน เพื่อหวังผลบุญ กุศลนั้น ต้องไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

อุปมาอุปไมย เปรียบเหมือนฤษี จะบำเพ็ญเพียร ในใจกลางป่าเขา ฤษีกลัวใครรบกวนก็วางกับดักต่างๆไว้

ไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ใครพลัดหลงเข้ามาก็จะได้รับอันตราย การทำแบบนั้น พระพุทธองค์ ทรงไม่สรรเสริญยกย่อง แต่ประการใด

และพระพุทธองค์กล่าวว่า ผู้เจริญแล้ว การเจริญกรรมฐานนั้น ไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา เพราะ

พระธรรมนั้นเป็น อกาลิโก ท่านเจริญกรรมฐานมานานแต่ก็กลัว
การเกิดสัปปายะขึ้นในใจ

พญานาคนาคินทร์ ได้เล่าเรื่องเมืองนี้ให้ฟังว่า...

 

พญานาคนั้นก็เหมือนมนุษย์มีการสู้รบระหว่างเมือง เพื่อความเป็นใหญ่

เมืองของเรานั้น รบแพ้ศัตรู เราถึงต้องบำเพ็ญเพียร เพื่อรอเวลาที่จะกอบกู้ ชื่อเสียงและเกียรติยศ ศักดิ์ศรีของเราคืนมา

ชาวเมืองเมื่อรบพ่ายก็กลัวภัยจะมาถึงตัว พากันย้ายหนีไปจนหมด เหลือพญานาคไม่กี่ตน

ที่จงรักภักดีต่อเรา ในละแวกแถบนี้ พญานาคนามว่า ศรีสัตตนาคราชคือผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในแถบนี้

บริเวณนี้ ตั้งแต่ถูกมนุษย์มารบกวน เราก็ต้องอาศัยวิชานั้นป้องกันตัวโดยการปิดปากทางเข้าไว้

ท่านจะเห็นว่าลักษณะของเมืองนี้ มีปากทางเข้านั้นแคบ เพราะชาวเมืองเมื่อออกไปจากถ้ำนั้น

ต้องแปลงกายเป็นงูเท่านั้น และสภาพภายในถ้ำนั้น เราก็แบ่งออกเป็นแต่ละชั้น

ต้องใจกลางถ้ำนั้น คือ บริเวณที่เราใช้ทำพิธีสวดมนต์ โดยมีสัญลักษณ์เป็น

ลักษณะคล้ายเจดีย์ของมนุษย์ แต่ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว



เพราะไม่มีชาวเมืองเหลืออยู่ที่จะทำการเช่นนั้น

 

กว่าท่านคุรุวาโรจะมา รอกันเป็นวันเลย อิอิ

 

ฮาตรงนี้ละ อิอิ ผีสาวคงจะสวยมาก

เมื่อเช้าผมก็ฝันไปว่านอนอยุ่ในห้องแล้วมี มือใครก็ไม่รู้ยื่นทะลุกำแพงเข้ามา ดูจากมือแล้วเป็นมือผู้หญิง ผิวขาว เห็นแขนเสื้อด้วย ออกสีน้ำเงิน ฟ้า เนียละ แต่น่าจะเป็นชุดโบราณเพราะมันไม่เหมือนแขนเสื้อของเสื้อผ้าในปัจจุบัน ผมก็เลยเอามือปัด ไป 2 3 ที ใครก็ไม่รู้มาแต่มือเนีย :boo:

 

รูปประกอบ ส่วนเรื่องที่เหลือ ขออนุญาติเล่าต่อวันพรุ่งนี้ครับ(ค่อนข้างยาวครับ) เพราะจะอธิบายส่วนประกอบของถ้ำว่า พญานาคใช้พื้นที่นั้นทำกิจกรรมอันใดครับ(ต้องไปหารูปมาก่อนครับ)

 

ว้า...ยังบิ้วไม่ขึ้นเหมือนมิกกี้หรือคะ?

 

ดูเหมือนเว็บจะเพี้ยนอีกแล้วนะ

 

ช่าย...ระบบตรวจสอบของเราหายไปหมดเลย
ทีแรกนึกว่าเป็นที่เรา เรดาร์ไม่ทำงาน
ฝนตั้งเค้ามาอีกแระ...มืดมาเลยนะ

 

วันนี้ก็ไม่มีนิทานแล้วจิ งั้นขอเป็นนิยายกะได้

 

เมื่อคืนวาน...ขณะสวดมนต์ช่วงแผ่เมตตา จู่ๆ เสียงเราก็เปลี่ยนไป แต่ไม่นานก็
กลับมาเหมือนเดิม

ขณะนั่งสมาธิ...ช่วงจังหวะหนึ่งที่ร่างกายเราหมุนติ้วเหมือนลูกข่าง ซึ่งต่างจาก
ครั้งก่อน เพราะครั้งก่อนมันจะค่อยๆ หมุนจากซ้ายไปขวา แล้วค่อยๆ เร็วขึ้น
แต่ครั้งนี้ มันหมุนเร็วตั้งแต่เริ่มต้น...เพราะความกลัว เราเลยถอนออกจากสมาธิ