FRIDAY 13"

สำหรับผม พี่เป็นหมดทุกอย่างเลยครับ อยู่ในอากาศธาตุด้วย เวลาหายใจ 55 ขอบคุณที่เชื่อในสิ่งที่ผมรัก ขอบคุณที่พร่ำสอน ขอบคุณที่ดุ เพื่อให้ก้าวต่อ ขอบคุณที่คอยเตือนสติ ขอบคุณที่รับฟังทุกเสียง ขอบคุณที่พี่เกิดมา สำหรับผมมันคือไออุ่นจากบ้านที่ทำให้รู้ว่ามีอยู่เพื่ออะไร ไม่เจ็บเลยหากพี่จะตี ดุ เตือน ขัดเกลา ยังเป็นบ้านที่อบอุ่น เหมือนเคยครับผม

แม้จะยังไม่เติบโตถึงที่สุดที่จะบอกว่า ขอบคุณทุกสิ่ง แต่ก็อยากบอกว่าขอบคุณครับ สำนึกในพระคุณในทุกสิ่งที่ได้เรียนรู้จากทุกอย่าง ขอบคุณมากมายจากใจ ขอบคุณที่สว่าง และที่มืดมา ขอบคุณชีวิต ขอบคุณทุกคน ขอโทษที่ยังไม่เติบโตเป็นอาหารที่สมบูรณ์พอรอบทั่วถึงทุกคน ขอโทษที่ยังไม่อำนวยคุณได้อย่างที่สุดกับทุกสิ่ง ขอบคุณบุญคุณของทุกสิ่งครับ แต่ทุกสิ่งได้เสียสละให้คุรกับผมมาเยอะแล้ว หากผมเป็นแมลงก้ริจะบินเข้ากองไฟ ถ้าเป็นการขอบคุณกองไฟที่ให้แสงสว่างแก่ผม ขอบคุณที่ให้คุณครับทุกสิ่งทุกอย่าง ยังคงบ่มเพาะขัดเกลาเนื้อเพื่อวันนึงจะเป็นน้ำที่ท่านดื่มกินได้ โดยปลอดภัย ในสักวันครับ

_^ ^_

 

PANTIP.COM : Q12141305
ทุกอย่างมีที่มาที่ไปเสมอพี่เมขต์ ขึ้นอยู่กับว่า เขาเข้าใจ และยอมรับมันหรือไม่
พลังรักมากมายเพียงไหน ถึงจะกั้นน้ำที่มีกำลังมากมายมหาศาลเหล่านี้ได้ แล้วใครล่ะ เป็นผู้กำหนด ไม่ใช่พวกเขาหรอกเหรอ ที่กำหนดตัวเอง

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=cW7BvabYnn8&feature=related]The Largest Black Holes in the Universe - YouTube[/ame]
เข้าใกล้กันอีกนิดนะครับพี่เมขต์ ถ้ามีเวลา ลองดูให้จบ วางใจกลางๆ ว่างๆๆ
หาจุดจบเจอ ก็เจอจุดเริ่มต้น

 

A Chinese Fairy Tale
โปเยโปโลเย 2011

ภาคนี้ แม่นางเสี่ยวเซี่ยนน่ารักมากครับ อกหักเล็กน้อย เมื่อเทียบกับ นางพญางูขาว location ของเรื่องนี้ไม่ซับซ้อนครับ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ หุบเขาทมิฬ ชื่อก็บอกความโหดอยู่แล้ว อย่าเข้าใจผิดว่านี้คือนายฮ้อยทมิฬนะครับ 555 เนื้อเรื่องเหมือนละครเวทียอดเหรียญ ทุกอย่างอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมที่ชื่อว่า หุบเขาทมิฬ มีนายฮ้อย คือพระเอกคนที่สอง เป็นเหรียญโยนลงไปในกล่อง เพื่อเป็นตัวแปร และตัวดำเนินเรื่อง เนื่องจากทุกอย่างทุกบีบและขรึงไว้กับบทที่ไม่มีทางออกต่อแล้ว อย่างชาวบ้านที่ต้องรอความช่วยเหลือจากทางการ (พระเอกคนที่สอง)เข้ามาช่วย เหมือนตุ๊กตาเริงระบำรอไขราน มันคือโรงละครไขรานนั่นแหละครับ

พระเอกคนแรกเป้นนักปราบปิศาจ เดินทางมาที่นี่และพบรักกับนางเองที่เป็นปิศาจ ในเรื่องเริ่มต้นสร้างกฏเพื่อแยกสองสิ่งจากกันอย่างชัดเจนก่อน "คนและปิศาจไม่อาจอยู่รว่มกัน" เพื่อเป็นการแสดงความสุดขั้วทั้งสองข้าง มุมมองของหนัง แทนที่จะใช้วิธีแทนความสุดขั้วทั้งสองด้วย สงคราม พลังอำนาจ เพื่อดำเนินไปถึงจุดแตกหักที่ไม่อาจประสานต่อได้ จบแบบไม่จบตายกันข้าง อย่างเรื่องก่อนๆที่ผมนำเสนอ แต่กลับแทนที่และเชื่อมประสานสิ่งสุดขั้วสองสิ่งด้วย "พลังแห่งรัก" โดยการจับสิ่งสองสิ่งมาเกี่ยวเนื่องผูกกันด้วยความรัก ที่ไม่สามารถเป็นจริงในโรงละครแห่งนี้ได้ เป้นกับระเบิดที่จะทลักโรงละคร แห่งตุ๊กตาเริงระบำให้เป็นอิสระจากกล่องใบนี้ เดาตอนจบกันออกแล้วใช่ไหมครับ ว่ามันจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน

หนังใช้การบรรยายเป็นเบื้องต้นเพื่อให้เข้าใจที่ไปที่มาของเหตุการณ์ โดยเริ่มจากการเล่าเรื่อง ของพระเอกคนแรก "ข้าถึงเข้าใจว่า อาจารย์ต้องการให้ข้าฝึกจิต เพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ปิศาจ แต่คือการ ลุ่มหลงในปิศาจ" ไม่น่าเชื่อว่า เริ่มมาหนังจะกล้า ตีสำนึกคนดูแบบไม่มีการตะล่อม อ้อมค้อม แสดงถึงความจริงใจที่จะไปถึงจุดเริ่มต้นอย่างไม่ต้องสงสัย หนังส่วนใหญ่เรื่องที่เกี่ยวกับปิศาจ เจ้าชายฆ่าปีศาจร้ายตายโลด มันเป็นนิทานกล่อมเด็กที่ดี เหมือนการเซ็นต์ไว้ก่อนนะ แล้วจะต้องมาจ่ายทีหลังอีก เพราะมันไม่สามารถเติมเต็มให้มิติจิตสำนึกในการดูถึงจุดสุดยอด จนสามารถทลุออกจากอารมหนังได้ครับ เรื่องนี้แสดงเจตนาอายุของหนังที่จะไปถึงจุดเริ่มต้นแน่ๆ โดยการบอกว่า "การ ลุ่มหลงในปิศาจ ต่างหากที่น่ากลัวไม่ใช่ตัวปิศาจ แต่คือตัวเราที่อุปทานยึดถือ เกาะติด ความกลัว ความลุ่มหลง ซึ่งหล่อหลอมสร้า้ง ตัวตนปิศาจขึ้นมาเอง ไม่ต้องไปโยนให้ใคร หรือปิศาจอะไรๆ" จุดนี้เป้นการตีให้คน DEEP ลึกเข้าไปในมิติของหนัง ตีคนดูแรงมากเลยครับ แบบนี้ต้อง ร้อง อุ๊แว้ๆๆ แต่ไม่ใช่ผมร้องนะ ปากผมมีจุกนมอุดแล้วครับ 55555

แต่ก็เอา หนังมันจะเปิดมามีสองสามนาทีได้ใง ใช่ไหมครับ ไม่คุ้มค่าการรอคอยสิ หนังจึงใส่ option ปิศาจต้นไม้(มีสักหน่อยละว้า) ลงมาเป็นก้างขว้างคอ ซึ่ง ต้นไม้น่าจะเป้นตัวแทนของความยั่งยืน ความหมายที่จะเจริญงอกงาม กลับกันหนังได้ใช้สิ่งที่งดงามให้เป็นความชั่วร้ายเพื่อเคี้ยวอุปทานของคนดูออกเรื่อยๆ ใช้ต้นไม้แทน สิ่งเก่าแก่ที่เจริญจนไปถึงจุดที่ไม่มีการหมุนเวียน ปรับตัวยืดหยุ่นไม่ได้ มันย่อมจะโดนโค่น ความยั่งยืน ระบบ ระเบียบ แบบแผน องค์กรที่เป้นเป้าให้โค่น ประเภณี วัฒนธรรม หรืออะไรๆ ที่มีมาเนิ่นนานและยากต่อการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุง รักษาเยียวยา ยากที่หมุนตามโรงละครตุ๊กตาเริงระบำ ไปจนถึงจุดจบเรื่องนี้ได้ ดูจากในเรื่องที่ ปิศาจต้นไม้เธอจะรับไม่ได้เวลามีผู้ชายพูดว่า แก่ ครับ เขาจะอุดหู แล้วก่อกรี๊ดปล่อยพลัง หนังมันทำอย่างนี้จริง 55 ฉากสู้กัน Cเรียส ไม่ออกเลยครับ 5555 แต่ผมชอบนะ เธอ X น่ารักดีครับ

บทปีศาจต้นไม้ หรือปีศาจแม่เล้า เรื่องนี้เป็นตัวยืดเรื่องหลักๆเลยครับ อย่างตอนแรกที่พระเอกและพันมิต ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง ต้องไปร่วมกันฟันต้นไม้ต้นนี้ให้ร่วง ทุกคนรอมีดเทวดาจากพระเอกเพื่อมาแทงหัวใจปิศาจต้นไม้ ปิศาจแม่เล้าตอนถูกปิดผนึกใช้วิธีดูดพลังจากบริวารปิศาจตนอื่นๆ เพื่อปลดปล่อยต้นเองจากผนึก หลังถูกลบความจำ เสี่ยวเชี่ยนก็เป็นหนึ่งในเหงื่อของนาง ตรงจุดนี้ ต้นไม้ ยังแสดงให้เห็นถึง network ตัวตนศูนย์รวม ของพลังความลุ่มหลง ที่นำมารวมกันครับ

ฉากที่เห็นนางเอก ดูดพลังชีวิตมนุษย์ เพื่อเพิ่มพลังแก่ตน แล้วพระเอกน้ำตาคลอเบ้า บอกว่า "คนกับปิศาจไม่อาจอยู่ร่วมกันได้" นางเอกที่ปรับหาพระเอก และพระเอกที่ก็พยายามทุกวิธีทางเพื่อจะมีวิถีร่วมกันกับนางเอก ความขัดแย้งกันเกิด ตามความเป็นจริง อีกคนเลือกจะมีอยู่โดยยังประโยชน์ในตนเองได้ ไม่ดูดพลัง ไม่ทำร้ายใคร แต่อีกคนกลับมีตัวตนอยู่ได้ด้วยการดูดพลังชีวิตจากสิ่งอื่นจึงมีอยู่ได้ แสดงให้เห็น ถึงสิ่งที่ไม่สามารถดำรงค์อยู่ร่วม หรือมีอยู่จริงตลอดได้ การตัดสินใจใช้มีดเทวดา ฝังในหัวนางเอกเพื่อลบความจำ ทำให้ศิษย์ร่วมสำนักเดียวกันต้องตาย ศิษย์พี่ที่รอมีดเทวดาจากพระเอก ต้องใช้แขนข้างหนึ่งเพื่อแลกกับการปิดผนึกปิศาจต้นไม้ "ตัดแขนขาส่ะ" ความช้ำในน้ำใจของศิษย์น้อง "เสียแขนเพียงข้าง ไม่เท่าเสียพี่น้องไปทั้งหมด" จุดนี้เองที่แสดงให้เห้นถึงความเสียสละ ของผู้เป็นพี่ แม้จะเ็จ็บในใจยังสอนน้องให้รู้จักคิด และแสดงด้านมืดของความรักที่เหมือนเป้นการลุ่มหลงของพระเอก ผ่านสายตา หน้าที่ ที่ต้องแบกรับภาระดูแลทุกคนของศิษย์พี่

​

ฉากพระเอกคนที่สอง เรื่องนี้นางเอกรักพระเอกเพราะพระเอกให้ลูกกวาด ลูกกวาดเป็นตัวแทนของ ความยินดี การเอาใจใส่ รายระเอียดเล้กๆน้อยๆ นางเอกไม่มีความจำในสมองกับพระเอกคนที่หนึ่ง แต่มีสัญญาฝังใจ พระเอกคนที่สองจึงเป็นตัวแทนของสัญญา หรือเสี้ยวหนึ่ง หรือตัวแทนของพระเอกคนที่หนึ่ง ฉากนี้ก็ยังกระทุ้งคนดู ไม่ให้ยึดติดในตัวคนใดคนหนึ่ง แต่ให้มุ่งไปที่ตัวตนของความรักที่ นางเอกสามารถเห็นพระเอก คือความรัก ได้ในทุกสิ่ง สังเกตุจากที่แยก หลิวอี้เฟย ซึ่งคนดูจะติดบทที่เล่นกับพระเอกคนที่หนึ่งมากกว่า และการที่ตัดสลับพระเอก คือไม่มีเลิฟวีนชนกัน จนกระทั่งไปถึงตอนหลังๆครับ โอ้วดูเองยังลำบากใจแทนเลย 555

​

พระเอกคนที่สอง เจี่ยมเจี้ยม ครับ ดูผ่านนึกว่า มันเป็นผู้หญิง หน้าหวาน ดูน่ารักจิ้มลิ้ม เหมือนเด็ก เป็นลูกคนจน แต่มีคุณธรรม อันนี้เหมือนพูดถึงระบบราชการ ฉากที่หมู่บ้านทมิฬ สะท้อนชีวิตในชนบท ที่รอคอยการช่วยเหลือจากทางการ เป็นเหมือนความหวังที่ริบหรี่ของชาวบ้าน ในเรื่องที่นี้ขาดแคลนน้ำ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญต่อชีวิติ ใช่ไหมครับ ปิศาจต้นไม้ใช้อิทธิฤทธิ์ขังน้ำไว้ หากใครขึ้นไปบนเขาก็โดนล่อลวงสูบพลังไปหมด แต่ด้วยความซื่อ(บื่อ)ของพระเอกคนที่สอง(โดนชาวบ้านหลอกด้วยแหละ) คุณธรรมความเป็นปกติ ได้ปกป้องเขาให้พ้นจากอันตรายและสุดท้าย เขาก้ทำสำเร็จหมู่บ้านนี้ก็มีน้ำใช้ครับ ผู้ใหญ่ในบ้านเป็นตัวแทนของผู้นำพูดจาดีมีีหลักการ เป็นนักโฆษกที่ดีมาก สามารถพูดให้เรื่องที่ไม่น่ายินดี กลายเป็นเรื่องดีๆ จะว่าไปมันก็ดี เพราะมันดีกว่าที่พระเอกไม่รู้เลยว่า ที่ๆเขาเข้าไปมีปิศาจ คือเขาไม่ต้องถูกฝังหัวจากความเชื่อ ความหวาดกลัวของชาวบ้าน ตรงนี้เป็นการสอนเรื่องคุณธรรมด้วย มันต่างจากการยึดรูปความดี รูปความไม่ดี ซึ่งเหมือนเป็นตัวปิศาจที่มันไม่ได้มีอยู่ให้พึ่งพาไปตลอด อย่างผู้ใหญ่บ้าน มันก็พูดดีแหละ แต่ มันไปเอาน้ำมาไม่ได้ 555 ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีเสร้แสร้งนะครับ แต่มันคนละบทกัน ต้องมองหลายๆมิติครับ ถ้าเรามองได้แค่ว่าเขาเสร้แสร้ง ดีแต่พูด นั่นแสดงว่าเรายังอยู่ในมิติที่เห็นแต่ตนอยู่ 555

ฉากจบ ทุกอย่างวน loop กลับมาไหม่ ศิษย์พี่กลับมาที่หมู่บ้าน สั่งสอนศิษย์น้อง ชี้ให้เห้นถึงความ เจ็บน้ำใจ เสียใจ เจ็บใจ น้องในวันนั้น แต่ก็ยังรักและอยากให้น้องได้ดี ความเป็นพี่ บางคนถ้าดูมาถึงจุดนี้ยังดูไม่จบ ก็อาจจะไม่เข้าใจตัวละครตัวนี้ มีความเสียสละสูงมาก แต่ในความช้ำน้ำใจนั้นได้สร้างบาดแผล เหมือนเชื้อโรคที่เป็นอาหารของปิศาจ กัดกินใจเขา แทนที่จะเป็นการละ มันจึงเป็นการ เสีย สำหรับพี่ ทำให้เขามีอคติติดอยู่ ดูจา่กการที่รับศิษย์น้องผู้หญิงเข้ามาแต่จับโกนโล้นข้าง(ผู้หญิงจีน ถือเรื่องผมมาก) "ข้าเตือนเจ้าแล้ว จงอย่ามีความรัก เพราะมันจะทำให้เจ้าทำผิดพลาดได้" ว่าไปพี่คนนี้เหมือน ต เต่าหลังตุงเลยครับ รักน้องแบกน้อง โอโห ต เต่าหลังตุ่ง แล้วยัง เป็น ต่อเต่าใจดี ต่อยยน้องด้วยนะครับนั้น 555555

ฉากที่ชาวบ้าน ติดพิษจากปิศาจต้นไม้ ที่มากับน้ำ น้ำเป้นสื่อถึงความเชื่อมโยงในทุกสรรพสิ่ง เพราะน้ำมีอยู่ในทุกสิ่ง แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยง ระหว่าง network กับเรา เหมือนเน้นย้ำปลุกคนดูอีกครั้ง ..

อยากเดาตอนจบกันไหมครับ .. อื่ม ประทับใจ จบได้ระเบิดมากครับ กำลังคิดว่ามันจะจบยังใงว่ะ ในเมื่อ ต้องฆ่าปิศาจ มันคงทำให้หนังจบลงอย่างไม่เป็นวงจร ต้องสวนทางขึ้นมาแน่ๆ ทั้งที่จะจบดีๆแล้ว ปรากฏว่า เฮ้ยย มันจบได้เว้ย แทนที่พี่มันจะต้องเสียสละจนตาย ฆ่าปิศาจต้นไม้โดยเอาชีวิตตนแลก ฉากสู้กับปิศาจต้นไม้ สมน้ำสมเนื้อดีครับ เพราะเธอได้พลังชีวิตปลดล๊อคผนึกได้หมดแล้ว อีกทั้งการแสดงพลังด้วยการกลืนกินเอาทุกอย่างเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้ ยังเป็นการสร้างสาภาวะของกล่อง หรือธรรมชาติในหนัง(ภาวะบีบบังคับ) ของตัวละคร ที่ไม่สามารถฆ่าปิศาจต้นไม้ได้ เพราะมันคือพี่น้อง คนรักของข้า ของรักของข้าครับ

สุดท้ายที่ พระเอกปลดมีดจากเศียรนางเอกในขณะที่ถูกปิศาจต้นไม้กลืนกินไปแล้ว นางเอกจำทุกอย่างได้ และโอโห้ซึ้งงมากฉากนี้ นี่แหละดูมาตั้งนานเพื่อรอฉากนี้ "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ท่านจะลบความจำข้ามั๊ย" ........... นั่นแหละคำตอบ ด้วยน้ำตาลูกผู้ชาย "ข้าเข้าใจแล้ว" ฉากที่พระเอกคนที่สองไปปลดปล่อยจิตวิญญาณเก่าที่ติดค้างอยู่ในรังดักแด้แช่แข็งของต้นไม้ให้เป็นอิสระ มันเป้นหนังที่กระทุ้งจนหน้าเคลียดแล้วแบบมันเคลียดไม่ลงครับ 5555 ฉากที่พระเอกให้ลูกกวาดกับจิตนางเอกอีกครึ่งที่ยังเกาะไม่ยอมออกจากต้นไม้ ลูกกวาดแสดงถึงภาวะสัญญาที่นางเอกผูกพันธ์ต่อบางสิ่ง เหมือนเสียงเรียกที่นำทางปลดพันธนาการแก่จิตวิญญาณที่เหลือของ เสี่ยวเซี่ยน ตรงนี้เลยรู่ว่า เสี่ยวเซี่ยนเป็นตัวแทนของจิตที่ตกค้างอยุ่ สุดท้ายเมื่อพระเอกที่หนึ่ง จะต้องแทงหัวใจตัวเองตายไปพร้อมกับปิศาจต้นไม้ ฆ่าเขาก็ฆ่าเราครับ(ต้นไม้แทนสิ่งที่เราต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่แล้ว) ยังทำให้ปมปัญหาของทุกอย่าง คลายยังไม่ต้องสงสัยต่อ การที่นางเอกเลือกจะตายไปกับพระเอกและฤทธิ์ของวัดอาคมนี้ ยังแสดงให้เห้นว่า สุดท้ายสัญญาก็ไม่ใช่ตัวตนที่นางเอกจะยึดไว้ เพราะพระเอกที่หนึ่ง แทนตัวตนและสิ่งที่มีอยู่จริงที่นางเอกยึดเหนี่ยวต่อหน้านางเอกแล้วครับ อื่ม ยังมีการย้ำพระเอกที่สองด้วยว่า ทำใจเถอะปิศาจกับมนุษย์มันอยู่รว่มกันไม่ได้ อันนี้เริ่มเตือนคนดูว่าหนังไกล้จบแล้ว กระตุกออกจากมิติกล่องละครได้แล้ว เพราะชีวิตจริงมันยังเป็นอย่างนั้นอยู่นะเว้ยย คนดู!!! 55

​

ฉากวัด ซึ่งเกิดจากฤทธิของต้นไม้ เมื่อปีศาจต้นไม้่ตาย มายาทุกอย่างจึงสลายตาม อุปมาดั่งกล่องดวงใจอันเป้นเครื่องอยู่ย่อมแตกสลายพร้อมกับเหตุที่กำเนิดสิ่งต่างๆขึ้นมา เหมือนเครือข่าย ที่มีแขนงมาจากศูนย์กลาง เมื่อศูนย์กลางดับทุกอย่างก็สลายครับ

อันนี้ผมวิจารณ์ไปตามหนังนะ ดูจบแล้ว สมกับที่รอมานาน ครับ วันนี้พร่ำยาวไปนิด ยังใงก็ไปหาดูกันให้ได้นะครับ มี พากษ์ไทย ในยูทูฟด้วย พากษ์ฮาดีครับ 5555 ดูแล้วมิติไอเดียไปตามเรื่องตามราวเด็กๆครับ อ่านแล้วขัดใจ อะไรบ้างก็ สุมานะครับ ส่วนใหญ่ผมชอบโพสอะไรไปตามิติเวลาขณะนั้น ไม่ค่อยได้ดูว่าอะไรยังใง ถูกใจใครไหม ถ้ามันไม่ดีมันก็คงเป็นใจผมเองแหละครับ เพราะงั้นก็สบายใจกันนะครับ ไม่ต้องแบกความชั่วช้าของผมไป ถ้าเห็นดังนั้นครับ

ผมชอบเวลานี้ เหมาะ โพสกระืู้ทู้ คนน้อยดี โล่งๆ เคลียๆ ไปก่อนนะครับ เช้าแล้ว ยังอยู่บนที่นอน 55 ช่วงนี้ มิติเวลาผมแปลกๆ ผมมีสติครบนะครับ นับในใจไปสามครั้งเอง เวลาผ่านไปสามนาทีแล้ว i i ไปวัดกับน้องก็นั่งหลับตานับในใจยังไม่เกินสิบนาทีเลยครับ วัดปิดแล้ว T T อีกหลายๆอย่าง ผมรู้สึกเส้นเวลาของผมกำลังแปรปรวนมากครับ สงสัยหลุดมิติ 555

เด๋วพรุ่งนี้จะมาดูครับพี่สายฟ้า วันนี้เจอกระทู้โพสเรื่องดาวขีเคลื่อที่แปลกๆเหมือนเครื่องบิน ช่วงนี้เห็นกันบ่อยมากเลย เด็กๆเคยเห็นครั้งหนึ่ง คิดว่าดาวอะไรทำใมลอยได้ คงเป้นปรากฏการณ์ประหลาด ไม่เห็นอีกเลย จนมาสองสามปีนี้เห็นถี่ๆมากครับ ยังไม่เห้นอีกอย่าง ตอนเป็นเด็กไปเที่ยวพนมรุ้งเห็นเส้นสีแดงเขียนเป็นตัวการ์ตูนบนพระจันทร์สีเหลืองอี้ขนาดใหญ่เท่ากระทะโรตี สติครบท้วนนะครับ คิดว่า สังหรว่า จะต้องพบอีกในสักวัน เป็นปรากฏการธรรมชาติที่แปลกมากครับ

พลังรักมากมายมหาศาล น้ำ แทนสิ่งที่เป็นธรรมชาติ มีการไหลเป็นปกติ ธรรมชาติ ที่เกิดกับเรายอ่มมีที่มาที่ไป และเราเป็นผู้กำหนดตัวเรา ในทุกบทละคร เราคือผู้เลือกที่จะเล่น เหมือนกับอาภรณ์ที่เราสวมใส่ เสมือนใยดักแด้ที่ขดพันรอบตัวหนอนผีเสื้อ แต่มิใช่ตัวผีเสื้อครับ

every saint has a past and every sinner has a future...
​

บาปบุญไม่ใช่เรา แต่เจตนาก็เป็นเครื่องร้อยสิ่งเรานั้นไว้กับตัวเรา อุปมาความยึดมั่น จิตที่เกาะเกี่ยวเสื้อผ้าที่สวมใส่ ก็มีที่มา ที่ไป ครับ แต่ไม่แก้ผ้าเป้นหุ่นนู้ตให้ผมวาดไม่ได้นะครับ หนุ่มๆ สาวๆ 555 แซววๆ ไปแระ ไม่มีใครนอกจากเราเป็นผู้กระทำ กำหนด เราเป็นสิ่งที่มีค่า และสามารถเลือกกระทำสิ่งใหม่ หนทางใหม่ที่แซ่บกว่า สำหรับวงจร ร่วม ของเราครับ

hello8

_^ ^_

 

........(^_/\_^)........
​

 

หวัดดีครับพี่อิลไปขับยานมาหรอ คิดถึงๆ เงียบหายไปเลย เชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง สมุทปราการ โคราช ภาคใต้ ฝนตกบ้างไหม ได้ยินข่าวพายุแปดลูกบนแอตแลนติก อิอิ กลับมาดูคลิปพี่สายฟ้าแล้วครับ เมื่อวานถูกความง่วงดึงดูดแระ OPTION ในหนังเยอะมาก ยาวไปก็กลัวจะลก 55 เลยเขียนไปไม่ถึงจุดเริ่มต้น ว้าา เสียดายเนื้อก้อนโต 555

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=vl1u0nBQLfo]周杰倫 - 開不了口 HD - YouTube[/ame]

 

โดนแช่แข็งในตู้เย็นมานานหลายเพลา 555+ รอบทความต่อไปของน้องเมขต์ สนุกๆ

 

หนังเรื่องนี้น่าดูมากเลยครับพี่สายฟ้า คลิปแรกออกเชิงสารคดีเลย แต่เรื่องหลังนี่ ทำให้รู้สึกถึงดวงตาที่สวยงามกกำลังมองดูสงคราม ครับ ภาพสวย ชอบ
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=rUIbtGHe0TA]ตัวอย่างหนัง The Flowers of War (ซับไทย) - YouTube[/ame]

 

เย้เ้ย้ ^ 0 ^ นึกว่า จะซุยหนังเขา จนไม่มีคนอยากดูส่ะแล้ว แบบนั้นโดนแฟนคลับหนังตามมากระถืบแน่เลยครับ 5555

 

มัวแต่คุย ไปดู+วิจารณ์หนังไป๊ เร็วๆ จะลงแดง ลงเขียว แล้ว อิอิ ชักช้าเดี๋ยวใช้ท่าไม้ตาย ไรเดอร์คิ๊กคาปู้เลยนี่ ^0^

 

ขอโทษนะครับ ระยะนี้ จะพูดถึงเรื่องไม่น่าอภิรมย์เท่าไร เก็บน้ำในเขื่อนไว้นานเกินไป โยกโย้ถ่วงเวลาไปเรื่อย สุดท้าย เขื่อนก็แตกอยู่ดี เฮ้อ..
นักรบญี่ปุ่น กระทำการไว้เกินกว่าเหตุ ทั้งกับจีนและเกาหลี มากเสียจน ไม่น่าเชื่อ ทารก ผู้หญิง ถึงขนาดทำห้องทดลองกันเลยทีเดียว แต่รับไม่ได้ คือผ่าท้องทั้งเป็น เอาเด็กมาแตะเป็นลูกบอล โยนขึ้นให้ตกลงมาเสียบกับมีด ทารกนะ
ก็พูดไม่ออก ใครทำใครรับไปก็แล้วกัน เขื่อนก็แตกแล้ว ได้แต่ทำความเข้าใจ

 

พลังงานที่มารุนแรง กลับมาพร้อมกับความรุนแรงของธรรมชาติเพิ่มขึ้นทุกปี ทุกๆผลมีเหตุ สงครามการล้างเผ่าพันธุ์ สร้างความอาฆาต ก่อนเสียชีวิตได้อย่างมหาศาล โดยเฉพาะเมื่อรวมกันเป็นจำนวนมหาศาล ขอให้เธอเข้าใจกฎแห่งกรรม มองอย่างเป็นกลาง ต่อให้หมกไว้ มันก็ฝืนไม่นาน วงล้อนี้ ไม่มีใครเอาชนะได้ .... หนักใจจริง

 

ครับพี่สายฟ้า มัน...จริงๆ ไม่รู้ว่าจะพอทำอะไรได้บ้าง ><

 

พี่อิล ทำได้เหมือนการเรียนประวัติศาสตร์ เรียนเพื่อรู้ กำหนดทิศทางของตัวเอง
พระพุทธเจ้าตรัสไว้หมดแล้ว....พี่จะไม่พูดถึงคำสอนนะครับ เห็นว่าทางพระสงฆ์ และทางพระไตรเอง ก็อธิบายไว้ครบถ้วน ไม่อาจเอื้อมแย่งทำหน้าที่หรือแต่งตำราใหม่ หากแต่น้อมนำ และชี้เป้าให้ไปศึกษาเอง ขีดเส้นและนำไปทาบกับตำราเอง
ส่วนตัวขอบอกใบ้ คล้ายการรีวิวหนังไปเรื่อยๆ ดีกว่า ปลอดภัยที่สุด ส่วนใครจะตัดสินอย่างไร มิอาจข้องเกี่ยวได้ครับ

 

นิยาย Demon สัตว์อสูรเกราะเหล็ก

ขอทดลองแปะนิยายแต่งเองไว้สักเรื่องครับ เผื่อจะมีคนติดกับดักคลิ๊กเข้าไปอ่าน ฮรี่ๆ โดยส่วนตัวถือว่านิยายเรื่องนี้จบแล้วครับ สุดความสามารถแล้ว ที่เหลือก็กะไว้ว่าจะให้คนอื่นแต่งต่อครับ

\(^0^)/
​

 

เวลามักจะเหลื่อมกันนานเกินสามถึงหกเดือนเสมอ เจอบ่อยๆ ก็พอจะเดาออก เหมือนไปซื้อไอโฟนวันแรกที่ต่างประเทศ อีกสองสามเดือน ค่อยๆทะยอยเข้าเมืองไทย อะไรแบบนี้มากกว่า ส่วนตัวคิดแล้วอยากร้องไห้ครับ ร้องเพราะรับรู้ว่าคนที่โดนเขารู้สึกยังไง เจ็บปวดขนาดไหน ไอ้คนที่ทำก็เกินขีดของการปลิดชีพแบบปกติ เอาสนุก เอาความคะนองยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก นองเลือดแบบไร้ความปราณี ถามว่าเข้าใจไหม เข้าใจครับ เจ็บไหม เจ็บยิ่งกว่าครับ ที่ต้องมานั่งดูหนังซ้ำซาก มันไม่สนุกหรอกครับ ที่จะมาพรีวิว ความรู้สึกเจ็บแค้นและหวาดกลัว ของดวงวิญญาณแต่ละดวง ที่หลั่งไหลมากแสดงความรู้สึกแห่งเหตุและผล

 

>< สงสัยจะต้องบอกกับพี่สายฟ้าว่า ขอต้อนรับสู่ด้านมืดของพลังครับ

 

พี่อิล มองพี่ดีดี หากตัวพี่เป็นไฟ พี่กำลังโอบน้ำอย่างเต็มความสามารถ
ถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุด หนึ่งนาทีอาจจะทำให้หลายท่านหลุดพ้นได้
หนึ่งความรู้และวิทยาการ หากเบื้องหลังกำแพงนั้นคือน้ำ แน่นอนหลังที่สัมผัสน้ำย่อมสัมผัสถึงน้ำนั้นเสมอ พี่อิลคิดว่า ผู้ที่อาศัยอยู่กับความมืดมิด หน้าตาเป็นยังไงครับ

 

คิดว่าเขาโหดร้าย คิดว่าเขาต้องน่าเกลียด ศาลที่นั่งบนบัลลังค์ นักโทษประหารมักมองว่าเหมือนปีศาจ แต่หากมองกลับกัน ผู้ที่เรียกร้องความถูกต้อง มักจะมองจะเป็นความยุติธรรมเสมอ ขอโทษนะที่ไม่มีปีกขาวๆๆ เอาไว้หลอกล่อ 5555

 

รับทราบ (*0*)\

ผู้ที่อยู่กับความมืดมิดคงจะซีดขาวเรื่อยๆ มั้งครับเพราะไม่โดนแสงแดด แต่ผู้ที่โดนแสงแดดเยอะๆ ดันกลายเป็นตัวดำขึ้นเรื่อยๆ มั้งครับ แหะๆ