สุขบ้างทุกข์บ้างสีสันของชีวิต

เห็นคำพ้อ ต่อว่า ก็น่าคิด
แม้มวลมิตร จากไกล ไม่แลเหลียว
ปล่อยอ้างว้าง ให้ใจถึง เป็นหนึ่งเดียว
เคยท่องเทียว กับนิ่งเย็น จนเห็นใจ

 

วุ้ย ฉันมาแว้วย่ะ มาเยี่ยมเธอ ไม่เหงาแย้วนะ

 

มาทำรู้ แอบเห็น เป็นตอนไหน
แม้ว่าใจ เย็นตรง ตั่งคงมั่น
การจรผ่าน ไปมา ถ้าไม่ทัน
กิเลสมัน คงเข้าแทรก ให้แหลกลาน

 

สวัสดีครับคุณเพชรหายไปนานนะครับสบายดีไหมครับ

 

หายไปโคตรนานอะ คิดถึงเลยโผล่หัวมาหานี่ไง แอบไปคุยกันอยู่ที่อื่นอะดิ แฮ่

 

หวัดดีค๊าบ คุณอนันตราช กลอนเพราะกันจังนะ เก๊าเขียนไม่เป็นหรอก ขอแอบอ่าน แหะแหะ

 

สติคอย กำหนด บททดสอบ
ปัญญาครอบ แก้ไข ในปัญหา
ความเพียรต่อ ทุกข์ยาก ตรากกายา
อดทนคือ ศาสตรา ไว้ฆ่ามาร

 

ลองดูชิครับทุกอย่างเริ่มต้นมักยากเสมอ

 

เขาเขียนนิยายก็เหนื่อยแว้ว ไม่ได้เขียนมาเป็นเดือนๆ ด้วยเหนื่อย ยุ่งๆด้วยแหละ แต่ก็คิดว่ามันก็น่าจะมีด้วยน้า มันจับใจน่ะ

 

เก่งจังครับเขียนนิยายด้วยอย่าเขียนจนลืมทานอาหารละครับยิ่งผอมๆอยู่ด้วย

 

ว้ายๆ มาเห็นเขาตอนไหนเนี่ย ตาคมน์แอบไปบอกคุณอนันตราชแน่ๆ ตอนนี้อ้วนขึ้น 5 โลแย้วนะ ไม่ผอมแย้ว เรื่องกินเขาไม่เคยลืมหรอกนะ แต่ชอบกินขนม ไม่ชอบกินข้าวน่ะ

 

ก็ลองเดาๆเอาครับตามเหตุตามผลเพราะปกติคนสวยมักจะผอมๆแต่ส่วนใหญคนที่ผอมมักจะนอนดึกเผลอๆเป็นโรคชอบนอนไม่หลับจะสวนทางกับคนเจ้าเนื้อนิดหนึ่งครับ

 

โห ตรงเผง มาตั้งกระทู้ดูหมอกันดีกว่า ถึงไม่สวยแต่ผอม และนอนไม่หลับเอาเสียด้วยนะ หลับยากมาก ชอบมาสะลึมสะลือตอนเช้าๆ และบ่ายๆ

แล้วคุณอนันตราชเป็นแบบผอมหรือเจ้าเนื้อน้า

 

ไม่อ้วนไม่ผอมครับแต่ต่อไปมีสิทธิ์อ้วนแน่หากไม่ประมาณในการทานอาหารครับ

 

เดาว่ากินเก่งครือกัน อิอิ

 

กินเก่งอยู่่ครับแต่กินวันละมื้อเองครับ

 

อ้าว ยังงี้จะเรียกเก่งได้ยังไงเนี่ย มื้อเดียวกินเยอะๆเหรอ ไม่ไหวอะ แหวะพอดี ของเก๊าต้องกินน้อยๆ แต่บ่อยๆ คือกินมันทั้งวันนั่นแหละ ที่พูดเนี่ยส่วนใหญ่ขนม ข้าวไม่เน้น ฮิฮิ

เอ๊ะ แหม เราคุยกันแต่เรื่องกิน เดี๋ยวคนรู้หมดนะว่าเก๊าตะกละ TT

 

ดูจากหุ่นแล้วเรื่องกินไม่น่าเท่าไรนะครับแต่เรื่องใจนี้ถ้าเย็นได้ก่วานี้รอฟังเหตุผลก่อนสักหน่อยจะเยี่ยมเลยครับ

 

ง่าคุณอนันตราช เป็นคนกันเองหรือเปล่านี่ รู้จักเก๊าดีจัง ทั้งหุ่น ทั้งนิสัย อื้ม เหมือนใครสักคนที่รู้จักน่ะ เอาจริงๆก็เหมือนคมน์เลยแหละ

ตอนนี้ก็พยายามจะเย็นอยู่นะ แต่มันแล้วแต่ว่าสติจะมาทันไหม ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้จะมาไล่ๆอารมณ์ แต่มันระงับไม่อยู่เท่านั้น นับก็แล้วอะไรก็แล้ว ยังพุ่งอยู่ดี แต่ไม่ค่อยจะบ่อยหรอก เมื่อก่อนน่ะ ปรี๊ดได้ทุกดอกสิน่า กลับไปกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ โง่จริงๆเนอะ ไอ้คนทำน่ะหลับสบายกินอิ่ม พอคิดได้อย่างนี้ อาการก็น้อยลงแล้ว

 

เขียนกลอนเก่งอย่างนี้ อยากอัญเชิญมาช่วยเขียนกลอนในหนังสือเขาจัง เรื่องจริงอิงนิยายน่ะ ดีไหม หึหึ