กรรมอะไร...ทำไมรักแต่คนมีเจ้าของ

อ๋อ..เป็นเพราะเหตุนี้เอง หายสงสัยแล้วหละ พระศาสดาทรงตรัสว่า การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักนั้นเป็นทุกข์ ก็รู้นะ แต่วิธีที่จะทำให้เราชนะใจตัวเองได้โดยไม่ให้ตัวเอง มีสิ่งอันเป็นที่รัก นั้น มันยากมากเหลือเกิน ไม่รู้คนที่พ้น ตัดเรื่องแบบนี้ได้ เค้าทำยังไงกันถึงมีใจเด็ดเดี่ยวเข้มแข็งปานนั้น เราอยากทำได้แบบนั้นบ้างจัง ระยะหลังรู้ตัวเองเลยว่า จิตอ่อนแอมากถึงมากที่สุด จะพยายามหยุดไม่คิด เมื่อฟังพระเทศน์แล้ว พอจะเริ่มตัดใจได้ ชื่อใครคนนั้นก็โผล่มาอีกและ แล้วก็คิดถึง อีกและ เฮ้อ......นี่หละนะ การเกิด มันเป็นทุกข์ ไอ้ที่เห็นว่าสุข เวลาเจอคำหวานๆ มันก็เปรียบเสมือน คนไข้ที่กินของแสลง นั่นเอง รู้นะ แต่ว่ายังตัดไม่ได้ ใจมันไม่นิ่ง สิ่งที่ใช้เป็นที่พึ่ง ไม่ให้ตัวเองถลำลึกไปมากกว่านี้ ก็มี คำสอนของพพจ. เท่านั้น ​

 

แล้วคุณคิดว่าความทุกข์อะไรที่มีมากกว่าความทุกข์ที่เกิดจากความรักล่ะคะ ข้างล่างคุณคิดว่าไงคะ