มีศีลมีธรรมเรื่องใดบ้างจะขจัดความรู้สึกที่มีตอนนี้ที่แม่ของเราทำเรื่องไม่เหมาะสม

ตอนนี้ รู้สึกอยู่ในภาวะหมดศรัทธาและหมดใจมากๆค่ะ คุณพ่อเพิ่งเสียชีวิตเมื่อต้นปีที่ผ่าน จนถึงวันนี้คุณพ่อก็จากลูกๆไปประมาณ 7 เดือนได้แล้ว หลังจากที่คุณพ่อเสียชีวิต แม่ก็พูดกับลูกๆว่า แม่ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ ต้องมีลูกคนใดคนนึงกลับมาอยู่ด้วย ดิฉันก็เห็นว่า เราเป็นพี่คนโต คงต้องถึงเวลาเสียสละ จึงตัดสินใจลาออกทิ้งหน้าที่การงานที่ดี เพื่อกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดกับแม่ เนื่องจากน่าจะเป็นช่วงเวลาที่เราน่าจะได้ตอบแทนบุญคุณของแม่บ้าง ทั้งๆที่กลับมาก็ยังไม่รู้ว่าจะมีงานทำหรือไม่ คิดเพียงแต่ว่า ต้องกลับมาดูแลเเม่ เพราะท่านก็มีโรคประจำตัวอยู่เหมือนกัน

จากวันนั้นเป็นต้นมา เราพอจะรู้อยู่บ้าง ว่าแม่มีผู้ชายสองคนมาติดพัน แม่คุยกับผู้ชายทั้งสองคนในฐานะเพื่อนมาตั้งแต่สมัยที่พ่อมีชีวิต จนเมื่อวันที่พ่อเสีย ผู้ชายทั้งสองคน ขอดูแลแม่ในฐานะสามีใหม่ คนที่ 1 เป็นพ่อม่าย เลิกกับภรรยาที่กรุงเทพมา เเล้วก็เลยกลับมาอยู่ต่างจังหวัด ส่วนที่คนที่ 2 เคยเป็นเเฟนเก่าแม่สมัยเมื่อสาวๆ แต่คนนี้ ความเป็นไปได้ คงยาก เนื่องจากเค้ามีครอบครัวอยู่

หลังจากที่เราตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่บ้านได้ประมาณเดือนกว่าๆ แม่ก็เปิดใจพูดกับเราว่า แม่คงต้องมีครอบครัวใหม่ และเเม่เลือกผู้ชายคนที่ 1 เราก็บอกแม่ไปว่า เราคงไม่ว่า ถ้าแม่ยืนยันและต้องการแบบนั้น แต่เราขอว่า อย่าให้มันเกิดขึ้นภายในปีนี้ เพราะพ่อเพิ่งจะเสียเมื่อไม่นาน (ถึงแม้เราจะรู้ว่า ตลอดเวลาที่พ่อกับแม่อยู่กันมา มันจะเต็มไปด้วยปัญหามากมาย แม่ไม่ได้รักพ่อมากมายนัก เนื่องจากการคลุมถุงชนของสมัยก่อน) แต่แม่ก็ยังยืนยันว่า สิ้นปีนี้ แม่จะไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นแน่นอน เพราะแม่บอกว่า ลูกน่ะ ไม่สามารถดูแลและเข้าใจเค้าได้ เหมือนกับสามีคู่ชีวิตหรอก...!!! เราไม่เข้าใจเลยว่า ลูกที่อยู่กับแม่มามากกว่า 20 ปี กับผู้ชายที่แม่เคยรู้จักกันตอนเด็กๆ และตัดสินใจคบกันเมื่อไม่กี่เดือนนี่เอง แม่เอาอะไรมาแน่ใจว่าเค้าจะดูแลแม่ได้... ทุกวันนี้...การกลับมาอยู่บ้านของเรา จึงเหมือนไม้ท่อนอันนึง จากที่เราเคยเป็นลูกที่สนิทกับแม่ที่สุด พูดคุยกันทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ เวลาของแม่ หมดไปกับการไปใช้เวลาอยู่กับผู้ชายคนนั้น แม่จะออกจากบ้านสายๆ กลับมาตอนเย็นๆ มีข้ออ้างในการที่จะไปบ้านผู้ชายคนนั้นได้ทุกวัน ผู้ชายคนนั้นก็ทำทุกอย่างเพื่อต้องการได้ทั้งตัวและใจแม่ ทั้งสารพัดที่จะบอกว่า ยกบ้านยกที่ดินให้ ให้เงินไว้ใช้จ่าย ทำทุกอย่างที่พ่อเราไม่เคยได้ทำให้แม่ เพราะแม่ไปเล่าให้เค้าฟัง ว่าตอนสมัยอยู่กับพ่อ พ่อไม่ทำไม่ให้อะไรแม่บ้าง

ตอนนี้ เราหมดศรัทธากับแม่มากค่ะ ไม่คิดว่า แม่จะเปลี่ยนไปได้มากมายขนาดนี้ วันๆนึง เราไม่ได้คุยกันเลยค่ะ แม่กลับมาถึงก็คุยโทรศัพท์ เรียกว่า เวลาที่มีทั้งหมด ไม่มีและไม่ได้แคร์ความรู้สึกของเราเลยค่ะ ........

เราไม่รู้จะหาศีลข้อไหนมาขจัดความรู้สึกไม่ดีที่มีอยู่ในใจออกไปดีค่ะ เพราะยังไงก็รู้ดีว่า พ่อแม่ เป็นพระอรหันต์ของลูก ไม่ว่า ท่านจะไม่ดีอย่างไร เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปต่อว่าต่อขาน เราเองก็ใช้วิธีเงียบ ไม่พูดไม่จา เพราะเกรงจะพูดไป แล้วจะพูดอะไรไม่ดีออกไป แม่เอง เห็นเราเงียบก็รู้ว่าผิดปกติ ถ้าเป็นเมื่อก่อน แม่จะถามแล้วค่ะ ว่าเป็นอะไร แต่ทุกวันนี้ คือ แม่ไม่สนใจค่ะ ไม่เเคร์ เราไม่พูด แม่ก็ไม่สนใจ เพราะความสนใจของแม่ โฟกัสไปที่ผู้ชายคนนั้น กับ การกลับบ้านมาคุยโทรศัพท์ เราไม่ใช่คนที่แม่จะอยากพูดคุยเรื่องโน่นนี่ด้วยอีกต่อไป

มีวิธีไหนบ้างค่ะ แชร์เรื่องดีๆ ให้เราสบายใจ หรือ ทำใจ เรื่องนี้ได้บ้างค่ะ

 

ถ้าตอนนี้เราพอที่จะดูแลตัวเองและน้องๆได้ ก็ให้แม่ท่านได้ทำสิ่งที่อยากทำเถอะ เพราะถ้าห้ามก็ห้ามไม่ได้คงไม่มีประโยชน์ อาจจะเกิดความหมางใจกันซึ่งไม่ดีเลย ก็ขอให้มองคุณแม่ในแง่ดีที่ท่านอุ้มชูเลี้ยงดูเรามาจนถึงทุกวันนี้ ว่าท่านทำหน้าที่แม่ได้ดีแล้วตามกำลังของท่าน

ส่วนคุณธรรมใดที่จะนำมาใช้ได้นั้น คุณธรรมนั้นคือความกตัญญูและการให้อภัย

เวลาที่ลูกๆเคยทำผิดพลาด จะจำได้หรือไม่ได้ก็ดีเมื่อครั้งยังเล็ก ถ้าพ่อแม่อภัยเราได้ฉันใด เราผู้เป็นลูกก็ควรให้อภัยท่านฉันนั้น การโกรธบิดามารดา เป็นสิ่งไม่พึงทำ สิ่งที่พึงทำคือการคอย ดูแลท่าน ประคับประคอง เวลาที่ท่านมีความสุขก็ควรดีใจกับท่านด้วย เวลาที่ท่านมีทุกข์ ไม่ควรที่จะไปซ้ำเติมท่าน เราผู้เป็นลูกมีหน้าที่ช่วยเหลือท่าน ในสิ่งที่พึงกระทำได้ ตามความสามารถของเรา นี่คือความกตัญญู

ขอให้กำลังใจนะ การทำความดีนั้นอาจจะยากเมื่อเริ่มต้น ต้องมีการฝืนใจกันบ้าง แต่เมื่อทำไปบ่อยๆก็จะทรงตัว ชินในการทำดีนั้นเอง

 

อนุโมทนาสาธุในการเป็นลูกกตัญญูที่ดีของบุพการีครับ

ผมมาให้กำลังใจนะครับ ส่วนเรื่องที่จะมาแนะนำคงไม่มี เท่าที่อ่านดูคุณแม่เจ้าของกระทู้ก็ดูมีความสุขดีนะครับ ยังไม่ถึงเวลาของเราที่ดูแลท่านก็ได้ เอาเป็นว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้วเราค่อยดูแลท่านต่อไป จากเท่าที่อ่านผมว่าตัวเจ้าของกระทู้เองน่าจะมีปัญหามากกว่าผู้เป็นแม่นะครับ เราลองพิจารณาตัวเราเองดีกว่าว่าเราจะทำยังไงกับตัวเราดี เรื่องกรรมของแต่ละคนเราไม่สามารถรู้ได้ เพราะเช่นนั้นเรามองที่ตัวเราดีกว่า ว่าเราจะทำอะไรต่อไปดี หางานทำเพื่อจะได้มีเงินเอาไว้ใช้ยามเดือดร้อน หาที่สงบๆพักใจสักพักแล้วค่อยคิดใหม่ หรือจะลองศึกษาเรื่องความจริงอันประเสริฐหรือ อริยสัจ 4 คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค


การศึกษาการใช้ชีวิตของตัวเราถือเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต เพื่อที่จะให้เราเดินทางไปในทางที่ถูกต้อง มรรค มีองค์ ๘ คือคำตอบ เห็นชอบ ดำริชอบ วาจาชอบ กระทำชอบ อาชีพชอบ พยายามชอบ ระลึกชอบ และจิตตั้งมั่นชอบ คำสอนของพระพุทธองค์สอนดีแล้วเราก็ควรยึดมั่นปฏิบัติ คือ หนทางแห่งการเดินสายกลาง


เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้นะครับ ดีใจมาก เสียใจมาก ทุกข์มาก มีความสุขมาก พึงละเว้นเสีย พยายามฝึกจิตให้คิดเห็นสิ่งที่เป็นจริง ทุกสิ่งทุกอย่างให้อยู่ตรงกลาง แล้วเราจะได้พบกับความสุขที่แท้จริง


อนุโมทนาสาธุแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ค่ะ ก่อนที่คุณแม่จะมีความสุขอย่างตอนนี้ แม่เป็นคนพูดกับลูกๆทุกคนไงค่ะ ว่า ต้องมีลูกมาอยู่กับแม่นะ เพราะไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ จขกท.จึงต้องเสียสละตัวเองลาออกจากงาน ทั้งๆที่รู้ว่า กลับมาอยู่บ้าน ไม่มีงานทำแน่ๆ ด้วยวิชาที่เรียนมา หางานยากมากสำหรับต่างจังหวัด แต่พอตอนนี้คุณแม่มีความสุขดีอย่างมากมายกับผู้ชายคนนั้น แม่จึงไม่แคร์เราเลยไงค่ะ มันจึงเป็นทั้งความรู้สึกเสียใจ และ ผิดหวัง ว่าแม่คิดถึงความสุขของตัวเองมากไปหรือเปล่า แต่ก็จะพยายามค่ะ จะพยายามข่มจิต และ นั่งสมาธิ เพื่อขจัดความทุกข์ให้ได้ค่ะ

 

ถ้าคุณแม่มีความสุขดี และไม่ได้ทำผิดอะไร จขกท ก็ควรจะยินดีด้วยนะคะ

ส่วนคุณก็อาจจะมีอารมณ์น้อยใจบ้าง ก็เห็นใจค่ะ ลองกลับไปทำงานแบบเดิมได้ไหม

คิดเสียว่าคุณแม่ดูแลตัวเองได้ ก็ยังดีกว่า บางคนที่ท่านล้มป่วย ซึมเศร้า ไม่มีความสุข

 

ท่านกำลังมีความรัก เราต้องเข้าใจและอดทนมากๆๆนะคะ คอยดูท่าน ให้กำลังใจท่านห่างๆ ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด

อะไรจะิเกิด ก็คงต้องทำใจ เพราะทุกสิ่งล้วนดำเนินไปตามกฏแห่งกรรม ทำใจให้ได้ ปล่อยวางให้ได้ แล้วจะสบายใจขึ้นนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านพ้นความรู้สึกที่ไม่ดีไปให้ได้ค่ะ ^^

 

เจ้าของกระทู้ก็ทำถูกแล้วนี่ครับ ถ้าเจ้าของกระทู้ไม่มีภาระที่ต้องดูแลหรือครอบครัวของเจ้าของกระทู้เอง ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

สิ่งที่ละยากที่สุดในความเป็นคน คือ เรื่องกามทั้งหลายนี่แหละครับ เป็นความสุขที่ไม่ยั่งยืน มันคอยหลอกหลอนไปได้เรื่อยๆ ทำให้ไม่สามารถพบกับความสุขที่แท้จริงได้ สำหรับผู้ที่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเจ้าสิ่งนี้เลยและได้ค้นพบพุทธศาสนาเองถือว่าเป็นผู้ที่ทำบุญมาไว้ดีมาก ส่วนผู้ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ก็หาหนทางต่างๆเพื่อจะหันเหความสนใจไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวกับมัน ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนของแต่ละคน


อนุโมทนาแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ปล่อยให้แม่คุณทำตามใจตัวเองสักพักเถอะครับ ที่ จขกท. เล่ามา บอกว่าอยู่กับพ่อของคุณแล้วไม่มีความสุข จึงเครียด อึดอัด กดดัน พอได้เจอผู้ชายที่แม่คุณชอบ ท่านก็ต้องระบายความเครียดที่อยู่ในใจออกไปก่อน คิดว่าแม่ของคุณคงเป็นแบบนี้อีกสักพัก ส่วนอนาคตจะเป็นอย่างไรคงต้องตามดูกันต่อไป

ส่วนตัว จขกท. คงต้องเร่งเรื่องการทำงาน เพราะอยู่แบบนี้คงไม่มีรายได้เข้ามา

ผมบอกได้แค่ว่าตอนนี้แม่คุณแค่เครียดสะสม และ มีความกดดันอยู่ภายใจจิตใจเป็นอย่างมากเท่านั้นครับ พอแกเจอคนที่ชอบแกต้องไปหาไปเจอก็เท่านั้นครับ อย่าเพิ่งไปกังวลเรื่องผิดเรื่องถูก ทำใจสบาย ๆ ปล่อยแกไปสักระยะ ผมเชื่อว่าไม่นานแม่คุณจะค่อย ๆ กลับมาเป็นแบบเดิมครับผม ^^

 

ค่ะ จขกท. พอจะเข้าใจและขออนุโมทนากับกำลังใจดีๆ ทั้งหมดนะค่ะ จขกท.เข้าใจค่ะ ว่าเรื่องความรักและกามารมณ์เป็นกิเลสที่ทำให้คนเราหลุดพ้นยากที่สุด เราเคยพาแม่ไปนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมนะค่ะ อยากให้ท่านสบายใจและนำหลักธรรมะมาปฏิบัติใช้ แต่พาแม่ไปได้ครั้งเดียว แม่บอกว่า คงมาไม่ได้อีก เพราะไม่เข้าใจและทำไม่ได้ จขกท. เลยหมดหวังค่ะ ตอนนี้จึงทำได้แค่จากตัวเองนี่แหละค่ะ สวดมนต์แผ่เมตตาอยู่ค่ะ มันยากนะค่ะ วิธีการกับหลักปฏิบัติที่เราเจอกับตัวเราเองอย่างจัง ยังไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจและข้อคิดดีๆนะค่ะ

 

สาธุ ในเจตนาที่จะกลับมาดูแลแม่ และสาธุในการปล่อยวางความรู้สึกหมดศัทธาในตัวแม่ แม่สุขเราสุข เข้าใจ แม่สุขเราทุกข์ ไม่เข้าใจ ที่ทุกข์เพราะแม่ไม่ได้เป็นอย่างใจเรา ปล่อยวางความรู้สึกแล้วเฝ้าดูเมื่อแม่ต้องการความช่วยเหลือจากเราทั้งทางใจและทางกาย จงช่วยเหลือแม่อย่างเต็มกำลัง

 

มาให้กำลังใจค่ะ ส่วนเรื่องแนะนำท่านอื่นๆก็แนะนำไปแล้ว เป็นกำลังใจให้คุณ mineworld ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปได้ด้วยดี มีความสุขทั้งคุณแม่และคุณลูกนะคะ

 

ขอบคุณ คุณmaenamping นะค่ะ จขกท. กำลังพยายามอย่างยิ่งค่ะ ทั้งสงบปากสงบคำ ทำเป็นไม่เห็น ไม่รู้ ไม่ได้ยิน บทสนทนาใดๆ คงอาจจะทำใจให้นิ่งเลยทีเดียวในเวลานี้ไม่ได้ แต่จะทำให้ได้เร็วที่สุดค่ะ

 

เดือนนี้ทั้งเดือนยกให้แม่ไปเลยครับ จะได้มีเวลาดูใจตัวเอง
ถ้ายังหาใจตัวเองไม่เจอ แถมให้แม่เดือนหน้าอีกเดือนก็ดีครับ
ฝากกำลังใจไปให้แล้วครับ

 

ตอนนี้ที่ทำอยู่ก็อย่างที่คุณ rinchang บอกเลยค่ะ ปิดหู ปิดตา ปิดปาก
ส่วนเรื่องทำใจกว้างๆ คงต้องขอเวลาอีกนิด เนื่องจากคุณพ่อเพิ่งเสียเมื่อไม่นาน
การที่เราจะเห็นใครสักคนมานั่งในบ้าน ตรงเก้าอี้ที่พ่อเคยนั่ง บอกตรงๆ ค่ะ ยังทำใจไม่ได้จริงๆ ส่วนเรื่องที่จะได้แม่คนเก่ากลับมา เราไม่คาดหวังค่ะ เนื่องจากอยู่กับแม่ สนิทกับแม่ เลยพอจะรู้ว่าแม่เป็นคนยังไงค่ะ ที่ทำได้ ก็เป็นที่ตัวเรานี่แหละค่ะ

 

หลายๆ ท่านก็บอกเรื่องการทำใจและการวางอารมณ์กันไปแล้ว ผมขอบอกเรื่องหลักธรรมแล้วกัน

พรหมวิหาร ๔
มีความปรารถนาดีต่อแม่ (อยากให้ท่านมีความสุข)
สงสารเห็นอกเห็นใจท่าน (ไม่อยากให้ท่านมีความทุกข์)
มีความยินดีในตัวท่าน (ควรมองโลกในแง่ดี ไม่ควรหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง)
จงวางเฉยในความชอบใจหรือไม่ชอบใจ (ไม่ควรคาดหวังให้ท่านเป็นแบบที่เราต้องการ)

หลักธรรมอีกข้อหนึ่งที่ช่วยให้เราปล่อยวางสิ่งต่างๆ ได้ง่ายคือ มรณานุสติ

การนึกถึงความตาย ช่วยให้เราปล่องวางสิ่งต่างๆ ได้ง่าย
หากเราเข้าใจในหลักธรรมข้อนี้เราก็จะไม่ต้องการ ไม่คาดหวังกับสิ่งต่างๆ ในชีวิต
ชีวิตมันมีเวลา หมดเวลาเราก็ตาย หากเราจะตายเราไม่ได้สิ่งที่เราต้องการเราก็ทุกข์
หากจะตายเราไม่มีสิ่งที่ต้องการเราก็ไม่ทุกข์

แม่ก็มีความต้องการของแม่ ลูกก็มีความต้องการของลูก คนเรามีความต้องการเป็นเรื่องปกติ
คนเราจึงมีความทุกข์เป็นปกติ เราจะระงับความทุกข์จากความต้องการได้คือ
ทำตามสิ่งที่เราต้องการ หรือ ปล่อยวางความต้องการ เป็นกำลังใจให้ครับ

 

อย่าไปว่าแม่เค้าเลย คุณไม่เคยสูญเสียสามีบ้างไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน บางคนสติสตังค์ไม่มีไปเลยก็มี บางทีการได้คบคนใหม่ ได้เริ่มต้นรักใหม่น่าจะทำให้ความเจ็บปวดจากการสูญเสียสามีเก่าบรรเทา เบาบางลงได้บ้างคุณน่าจะดีใจกับแม่ที่เขาจะมีความสุขนะ ไม่เห็นเป็นเรื่องเสื่อมเสียตรงไหน ที่แม่เขามาเล่าให้คุณฟังก็นับว่าดีมากแล้ว ดีกว่าไปแอบลับๆล่อๆ อย่าพูดเหมือนเด็กๆว่าทำไมแม่จะรักผู้ชายมากกว่าลูกในไส้ คุณน่าจะดีใจมีคนให้ความสุขแม่คุณ เขามารับเลี้ยงอยางดี ไม่ได้จะมาได้เสียเปล่าๆ เขามาทำให้แม่มีความสุข คุณจะไปขัดขวางความสุขเขาทำไม

 

ยกแม่ให้เค้าไปเถิด วางกำลังใจเหมือนแม่ที่ยกลูกสาวให้ลูกเขย เป็นการสร้างทานบารมีใหญ่นะ ให้ทั้งแม่และความสุขของตัวเอง
จริงๆสรรพสิ่งแสดงธรรมให้เห็นว่าทุกอย่างไม่จีรัง
ท่านว่าสรรพสิ่งเคลื่อนไหวใจเป็นคนดู คุณได้โอกาสสร้างบารมีแล้วล่ะ ^^

 

อะไรคือความไม่เหมาะสม? คุณคิดไม่เองว่าแม่คุณทำตัวไม่เหมาะสม อย่าไปคิดซะ ตัวเราก็ไม่เป็นทุกข์ เรื่องของคนอื่นอย่าเอามาใส่ตัวเองมากจนเกินไป

 

...ความไม่เหมาะสม บางทีมันก็ไม่สามารถเขียนออกมาเป็นตัวอักษร บางเรื่องมันก็ไม่อาจนำมาบอกเล่าสู่สาธารณชนได้ และคนอื่นที่ว่า ก็คือ แม่ นะค่ะ ..เรื่องบางเรื่อง ความ sensitive และความเข้าใจ ในแต่ละบุคคลอาจไม่เท่ากันนะค่ะ คนฟังรับรู้ผ่านทางตัวอักษรกับคนที่อยู่ในเหตุการณ์จริง คงมีมุมมองที่แตกต่างกันค่ะ เข้าทำนอง ใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้หรอกค่ะ จขกท. ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ และไม่ได้ขัดขวางเลย เพียงแต่มันอาจต้องใช้เวลาในเรื่องนี้และในการขจัดทุกข์นะค่ะ

 

เราคนนึงแหละอายุน้อย แต่งงานกับพ่อม้าย แต่ไม่มีอะไรกันนะแต่อยู่กันแต่งงานถูกต้องอยู่ด้วยความเข้าใจกัน แต่ไม่รู้ว่าก็มีแต่ญาติเค้ามาคิดเป็นทุกข์เป็นร้อนแทน ว่าความรักแบบของเราไม่ถูกต้อง หาข้ออ้างมาว่าทั้งที่คู่ควาชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกัน จึงอยากจะเห็นคู่ อื่นเขามีความสุขไม่ต้องมาเจอศึกแบบของเรา เพราะทุกวันนี้ก็มีเรื่องช้ำใจแต่ท้งหมดก็มาจากพวกคนที่หาเรื่องว่าทั้งนั่น