ไม่ควรมีการเททองหล่อพระอีกต่อไป

ไปอยู่กับ เกษม วัดป่าสามแยก เลยนะ นายจะได้เป็นศิษย์เอก เลยแหละ

 

กระทู้นี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของ จขกท นะครับเพราะไม่มีบัญญัติไหน
ห้าม หรือไม่ห้ามการสร้างพระพุทธรูป เพียงแต่ไม่ให้ยึดยิดในรูปนาม
ขันธ์ 5 ทั้งหลายทั้งปวง การสร้างวัตถุเป็นอุบายธรรม เป็นต้นทางธรรม
ให้มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจให้เกิดเป็นกุศล อยู่ที่เรากันเองปรุงแต่งกันไปทางไหน
จะไปทางธรรมเทียม หรือธรรมแท้ นี่แหละถึงว่าอยู่ที่สติปัญญาของแต่ละคน

และเหตุทั้งหลายไม่ได้อยู่ที่สร้างหรือไม่ เพราะยังไงถ้าถ้าเหตุนี้ดับไป
เราจะรู้ได้ยังไง ว่าจะไม่มีการหาเหตุอื่นมาให้บูชา มางมงาย มาหาผล
ประโยชน์กันอีก อันนี้ผมมองที่การปรุงแต่งในสังคม ที่ทำกันมาจนเป็น
ธรรมชาติไปแล้ว เราแค่หยิบส่วนดี เอาไว้พิจารณาก็พอ
__________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

ไม่แน่ใจ หรือไม่มั่นใจล่ะท่าน..

ความจริงมันก็คือความจริง สิ่งที่ดีแล้วมันก็คือดีแล้วในปัจจุบัน
อาจจะต้องใช้คำว่า "ช่างมัน ฉันไม่แคร์" สำหรับในบางสถานการณ์ และยืนหยัดสิ่งที่ถูกต้อง
พร้อมการอธิบายองค์ประกอบว่าเพราะอะไร เหตุของมันคืออะไร เหตุผลที่รองรับความเห็นของท่านในแบบนี้ และเข้าใจได้ในแบบนี้คืออะไร
เพราะทุกอย่างล้วนมีเหตุมีปัจจัย ให้เกิดและเป็นได้เสมอ..

เหตุผลที่ทำให้ท่านคิดว่า ไม่ควรมีการเททองหล่อพระคืออะไร?
มันอาจจะต้องเป็นเหตุผล ที่เกิดขึ้นกับใจของแต่ละคนรึปล่าวคะท่าน
จึงทำให้ท่านเห็นได้ในแบบนี้ ทั้งผู้สร้าง ผู้บูชา
รบกวนท่านเจ้าของกระทู้ช่วยอธิบายหน่อยนะคะ

ขอบพระคุณค่ะ

 

บ๊ะ กระทู้ล่อเป้า ไอ้ข้าก่อนจักเข้ามาก็ว่า แล้วว่าจักต้องเป็นเยี่ยงงี้

<TABLE id=post6503017 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2></TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt1 align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><THEAD><TR><TD background=images/gradients/bg_p.gif> สมาชิก 7 คน ได้กล่าว "ไม่เห็นด้วย" กับข้อความของ คุณ bade ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_groan_6503017><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>A_ANS_NU (วันนี้), Kasem_a (วันนี้), max&min (วันนี้), Pikajing (วันนี้), จงอาง (วันนี้), ปราบจราจล (วันนี้), สายลมสีขาว (วันนี้)

นี้แลชาวพลังจิตที่ลุงรู้จัก นะจ๊ะ นะจ๊ะ นางมะลิ วันนี้เอ็งมาทำอะไรแถวนี้เล่า<!-- google_ad_section_end -->


</TD></TR><TR><TD class=alt2><CENTER></CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE>


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

มาเที่ยวไงลุง และก็มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ไง

 

ลุงๆๆๆ นิสัยไม่ดีนะเนี่ย ทำไมต้องใช้ตัวหนังสือใหญ่ๆ แบบนี้ด้วย มันรำคาญลูกกะตารู้มั๊ย

อาจารย์เราน่ะ เค้าไม่ได้ชื่อนี้หรอก..
ลุงรู้อะไรมั๊ย..เวลาเรียกคนอื่นน่ะ เค้ามีชื่อมีแซ่เรียกให้มันถูกๆ หากเราเป็นผู้ไม่ให้เกียรติ์ผู้อื่น.. แล้วเราจะได้รับเกียรติ์จากคนอื่นเค้าได้ยังไงล่ะ

กรรมน่ะมันให้ผลได้จริงนะจะบอกให้

 

คนอื่นๆ เค้าทำไม่ดีถ้าเรารู้ว่ามันไม่ดีแล้ว แล้วไปทำตามเค้าทำไมล่ะลุง เค้าทำก็เค้ารับผลด้วยตัวเค้าเอง
ถ้าเราไปร่วมทำและเลือกแล้วที่จะทำเราเองก็ต้องยอมรับผลนั้นนะลุง

ส่วนผู้ถูกกระทำถ้าเค้าวางใจได้ ใจเค้าไม่มีอะไร ไม่ติดสมมุติ ต่อให้ใครเรียกว่าอะไรเค้าก็ไม่มีอะไรอยู่แล้วล่ะลุง
เรียกว่า "อะไรก็ได้" เพราะรู้ตนเองอยู่แล้ว เข้าใจตนเองอยู่แล้ว ต่อให้ใครยัดเยียดให้เป็นอะไรมันก็ไม่เป็นไรไงล่ะคะ เค้าเลยไม่เดือนร้อนไง

แต่ผู้กระทำก็มีผลของการกระทำนะลุง ไม่ใช่ไม่มี ผลของกรรมวิบากยังมีให้ต้องได้รับอยู่ เพราะผู้กระทำยังมีสมมุติอยู่นั่นเอง
..........

ส่วนเฟสบุ๊ค ไปกดถูกใจแล้วลุง ก็เห็นข้อความลุงที่กระดานรวมอยู่นะ แสดงว่าเรียบร้อยเจ้าค่ะ
อ้อ..ส่วนเรื่องตัวหนังสือแดงๆ ใหญ่ๆ น่ะ มันก็ชินอยู่แล้วล่ะลุง แต่หากมันจะเล็กลงอีกซักกะหน่อยจะดีกว่าไง ยังไงก็..แล้วแต่ลุงจะพิจารณาเอาเองก็แล้วกันเจ้าค่ะ

 

หากทุกคนเป็นผู้ มีจิตมั่นคง ซื่อตรง ในระบบ ของสังคม
เคารพกติกาของรัฐ .....ไม่จำเป็นต้องมีศาสนากันเลยก็ได้

 

ส่วนตัวผมว่า อยู่ที่เจตนาในการสร้าง การสร้างพระพุทธรูปมีเพื่อเป็นพุทธานุสติ ที่เรากราบเราไหว้ บางคนก็กราบพระ บางคนก็กราบอิฐกราบปูน สำคัญที่ใจของเรากำลังกราบอะไร แค่จิตเรานึกถึงท่านก็เป็นกุศลแล้ว
สำคัญที่เจตนา

 

จร้า.......................เอ็งนี่ช่างเป็นผู้มีศรัทธาในองค์ธรรมมิกราชแท้ ตั้งแต่ปีที่แล้วๆๆๆ มายังเพลานี้มิเปลี่ยนแปลง แบบนี้เขาเรียกว่ารักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงใช่มิใช่มิ

 

คนมันเชื่อมั่นในตัวเองก็งี้แหละลุง..

ไม่เชื่อใครหรอกเชื่อตัวเอง และไม่ตัดสินใคร และเป็นผู้เลือกทุกอย่างด้วยตัวเองน่ะลุง

ทุกอย่างมันก็มีเหตุมีผลในตัวของมันอยู่แล้ว เพียงแต่ใครจะรู้จะเข้าใจก่อนกันก็แค่นั้นแหละเจ้าค่ะ

 

ผมเห็นเขาสร้างพระองค์ใหญ่แถวบ้าน แล้วพวกพี่ชายผมก็เลยไปอัญเชิญพระสารีริกธาตุมาประดิษฐานที่มวยผมของพระพุทธรูปนั้นแล้วจัดพิธิเฉลิมฉลองใหญ่ ถ้าพระพุทธรูปทุกองคฺทีพระสารีริกธาตหรือ อัฐิธาตุของพระอรหันพวดท่านว่าดีหรือไม่ คือสร้างเสร็จตรงมวยผมเปิดแล้วใส่อัฐิธาตลงไปอย่างนี้พอแก้ไขได้หรือไม่อย่างไร (เป็นความคิดเห็นส่วนตัว)

 

กระทู้นี้ลองตั้งขึ้นเพื่อดูกระแสว่านักปฏิบัติที่แท้รู้สึกอย่างไร ผลที่ออกมาตามคาดครับ จบข่าว

 

จริงๆการจักสร้างแต่ละครั้งมีผู้ศรัทธาจำนวนมากเข้ามาวัดและร่วมปฏิบัติธรรมกราบไหว้บูชาพระรัตนไตร โดยการเอาสมมุติชักนำเข้่าสู่วิมุต การเททองหล่อพระผมก็ยังไม่เคยทำครับเคยแต่เห็นมีความร้อนมาก กว่าพระจะเป็นองค์ พอดีมีเพื่อนเป็นช่างหล่อพระ เราก็คุยกันตามหลักธรรมที่แท้ท้ายที่สุดต้องรับว่าเป็นอาชีพสุจริตอย่างหนึ่ง การเททองหล่อพระกับการปฏิบัตบูชาเป็นเรื่องราวที่ควรหรือไม่ควรรทำต่อไป เราไม่มีสิทธิไปห้ามเขาเพียงแต่มีสิทธิเข้าร่วมหรือไม่ตามใจเรา ผู้ร่วมบุญด้วยจิตศรัทธาได้ความสบายใจอันนี้ก็ยังเป็นที่เข้าใจกันดี อย่างวัดใหญ่ๆบางวัดบางคนบริจาคจนหมดตัวผมเห็นแล้วมีความเมตตาเขานะครับ

 

ท่านไปอยู่ก่อนสิครับ ผมไม่ชอบลองผมชอบความแน่นอน

 

เยี่ยมครับ ความซื่อตรง เป็นเรื่องดี ไม่ต้องมีตำรวจก็ได้

 

แต่บอกว่ารูปทั้งหลายไม่ควรยึดเป็นที่พึ่ง
เล่ม 66 หน้า 153
พระสมณะครั้นรู้รูปอย่างนี้แล้วจึงพิจารณารูป คือ พิจารณาโดยความเป็นของไม่เที่ยง
เป็นทุกข์ เป็นโรค เป็นดังหัวฝี เป็นดังลูกศร เป็นของลำบาก เป็นอาพาธ เป็นอย่างอื่น
เป็นของชำรุด เป็นเสนียด เป็นอุบาทว์ เป็นภัย เป็นอุปสรรค เป็นของหวั่นไหว
เป็นของแตกพัง เป็นของไม่ยั่งยืน เป็นของไม่มีที่ซ่อนเร้น เป็นของไม่มีที่พึ่ง เป็นของว่าง
เป็นของเปล่า เป็นของสูญ เป็นอนัตตา เป็นโทษ เป็นของมีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา
เป็นของไม่มีแก่นสาร เป็นมูลแห่งความลำบาก เป็นดังเพชฌฆาต เป็นของปราศจากความเจริญ
เป็นของมีอาสวะ (เป็นของหมักดอง) เป็นของอันเหตุปัจจัยปรุงแต่ง เป็นเหยื่อแห่งมาร
เป็นของมีชาติเป็นธรรมดา เป็นของมีชราเป็นธรรมดา เป็นของมีพยาธิ (ความเจ็บป่วย) เป็นธรรมดา
เป็นของมีมรณะเป็นธรรมดา เป็นของมีความโศก ความรำพัน ความเจ็บกาย
ความเจ็บใจและความแค้นใจเป็นธรรมดา เป็นของมีความเศร้าหมองเป็นธรรมดา
เป็นเหตุเกิดแห่งทุกข์ เป็นของดับไป เป็นของชวนให้หลงแช่มชื่น
เป็นอาทีนพ (เป็นของมีโทษ) เป็นนิสสรณะ (เป็นของต้องพรากจากไป)

ล่ม 42 หน้า 346

มนุษย์เป็นอันมาก ถูกภัยคุกคามแล้ว ย่อมถึงภูเขา ป่า อาราม
และรุกขเจดีย์ (ต้นไม้) ว่าเป็นที่พึ่ง สรณะนั่นแลไม่เกษม สรณะนั่นไม่อุดม
เพราะบุคคลอาศัยสรณะนั่น ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้.

ส่วนบุคคลใดถึงพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่ง
ย่อมเห็นอริยสัจ 4 (คือ) ทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ ความก้าวล่วงทุกข์ และมรรคมีองค์ ๘ อันประเสริฐ
ซึ่งยังสัตว์ให้ถึงความสงบแห่งทุกข์ ด้วยปัญญาชอบ
สรณะนั่นแลของบุคคลนั้นเกษม สรณะนั่นอุดม
เพราะบุคคลอาศัย สรณะนั่น ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้.

เล่ม 33 หน้า 327
ชื่อว่า พุทธ เพราะกำจัดภัยของเหล่าสัตว์ ด้วยให้สิ่งที่เป็นประโยชน์เป็นไป
ให้ออกจากสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ หรืออีกอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้าชื่อว่าเป็นสรณะ
เพราะกำจัดภัยของสัตว์ทั้งหลายด้วยการให้หันเข้าหาประโยชน์
และให้หันเหออกจากสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ทรงเป็นที่ดำเนินไปในเบื้องหน้า
ทรงเป็นที่ยึดเหนี่ยว ทรงเป็นผู้ทำลายทุกข์

ชื่อว่า ธรรม เพราะยกสัตว์ให้ข้ามจากกันดารคือภพ และเพราะทำความเบาใจแก่สัตว์โลก

ชื่อว่า สงฆ์ เพราะทำสักการะแม้มีประมาณน้อย กลับได้ผลไพบูลย์.

ฉะนั้น พระรัตนตรัยจึงเป็นสรณะ โดยปริยายแม้
เล่ม 32 หน้า 214

อปฺปฎิโม (ไม่มีผู้เปรียบ) ความว่า อัตภาพ ( ความเป็นตัวตน ) เรียกว่ารูปเปรียบ
ชื่อว่าไม่มีผู้เปรียบ เพราะรูปเปรียบอื่นเช่นกับอัตภาพของท่านไม่มี
อีกอย่างหนึ่ง มนุษย์ทั้งหลายกระทำรูปเปรียบใดล้วนแล้วด้วยทองและเงินเป็นต้น
ในบรรดารูปเปรียบเหล่านั้น ชื่อว่าผู้สามารถกระทำโอกาสแม้สักเท่าปลายขนทราย (แม้เพียงนิ๊ดนึง)
ให้เหมือนอัตภาพของพระตถาคต ย่อมไม่มี
เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่าไม่มีผู้เปรียบแม้โดยประการทั้งปวง.

อปฺปฎิสโม (ไม่มีผู้เทียบ) ความว่า ชื่อว่าไม่มีผู้เทียบ
เพราะใคร ๆ ชื่อว่าผู้จะเทียบกับอัตภาพของพระตถาคต นั้นไม่มี
ได้ยกเอาพระธรรมเทศนาบางส่วนของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
จากหนังสือ "จาริกบุญ – จารึกธรรม" ซึ่งได้กล่าวถึงการสร้างพระพุทธรูปไว้ด้วยเช่นกัน
พิมพ์เป็นอนุสรณ์งานฌาปนกิจศพนาง สุวลักษณ์ จันทนะศิริ
ณ เมรุวัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ
พิมพ์ที่ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด โรงพิมพ์สุรวัฒน์

ต้นโพธิ์ – พระสถูป – พระพุทธรูป ทยอยมา อชันตา – เอลโลรา
แถมมีโพธิสัตว์รูปด้วย

ในเรื่องถ้ำเหล่านี้ ยังมีสิ่งที่ควรรู้ซ่อนอยู่อีกดังได้พูดไปแล้วว่า
ถ้ำพระพุทธศาสนายุคแรกเป็นเถรวาท แล้วต่อมายุคหลังเป็นมหายาน
ความแตกต่างที่จะเห็นได้ชัดระหว่างถ้ำเถรวาทกับถ้ำมหายานก็คือ

ในพุทธศาสนาเถรวาทยุคแรกนั้นไม่มีพระพุทธรูป
เหมือนในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ซึ่งยังไม่มีพระพุทธรูป
เพราะว่าชาวอินเดียแต่โบราณนับถือพระพุทธเจ้ามาก
จนไม่กล้าสร้างรูป ไม่ใช่หมายความว่ารังเกียจรูป แต่เคารพมาก จึงไม่กล้าสร้างรูป

ต่อมา พวกกรีกที่สืบสายมาจากแม่ทัพต่างๆ ที่พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ตั้งทิ้งไว้ได้มาเป็นมหากษัตริย์
ปกครองดินแดนถิ่นแคว้นต่างๆ ในอินเดียสืบกันมา พวกเชื้อสายกรีกเหล่านี้ก็มีความนิยมตามแนว
วัฒนธรรมเดิมของตนในการสร้างรูปเคารพเมื่อนับถือพระพุทธศาสนาก็เลยสร้างพระพุทธรูปขึ้นมา
ประมาณกันว่าราว พ.ศ. ๕๐๐ ได้เริ่มมีการสร้างพระพุทธรูปขึ้นมาโดยศิลปะแบบกรีก

ถ้ำของเถรวาทนั้น เมื่อกี้นี้บอกแล้วว่าสร้างประมาณ พ.ศ. ๓๕๐ ถึง ๕๐๐ หรือ ๕๕๐
ในยุคนั้นเริ่มต้นก็ยังไม่มีพระพุทธรูป มีแต่พระสถูป

ต่อมาตอนหลังๆ เมื่อถึงยุคมหายาน ก็มีพระพุทธรูปชัดเจน
แต่ถ้ำยุคแรกๆเองต่อมาก็มีการไปสร้างพระพุทธรูปเติมเข้าในภายหลัง
ที่ว่าไม่มีพระพุทธรูปนั้นหมายถึงเถรวาทยุคแรก แต่เถรวาทยุคต่อมาก็มีพระพุทธรูปเหมือนกัน

ยิ่งกว่านี้ยังมีตำนาน แต่ไม่ใช่ตำนานของเก่าแท้ที่บอกว่ามีการสร้างพระพุทธรูปแก่นจันทร์
ตั้งแต่พระพุทธเจ้ายังอยู่แต่ไม่ใช่เป็นหลักฐานซึ่งเป็นที่ยอมรับ

 

นี่แหละหากกระแสน้ำเชี่ยวคิดจะพายเรือข้ามควรจะล่องไปด้วยและค่อยข้ามไป ไม่ควรขวางคลอง

 

เอ็งเชื่อใจความคิดตัวเอง หรือ ยึดมั่นถือมั่นในทิฏฐิของตัวเองแบบไม่มองดูความจริงล่ะ เอ.....ข้าแค่สงสัยนะ นางหนูมะลิ

 

ถามว่าการหล่อพระเป็นการมัวเมาหรือไม่ ตอบก็คือ ถูกครับ หากบุคคลคนนั้นไม่ใช้สติและปัญญาในการพิจารณา

แต่การหล่อพระเหตุผลหลักก็คือ เป็นการระลึกถึงพระพุทธองค์ องค์พระที่พวกเราร่วมสร้างเสมือนเป็นตัวแทนของพระพุทธองค์ จึงต้องมีการหล่อพระขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของพระพุทธองค์ให้ทุกคนเคารพและระลึกนึกถึง

ไม่ผิดแต่ประการใดที่จะต้องมีคนหลงมัวเมาและยึดติดอยู่กับวัตถุต่าง ๆ เพราะสติ ปัญญาของแต่ละคนมีไม่เท่ากัน

หากจะบอกว่าให้หยุดการสร้างพระอีกเลยด้วยเหตุผลไม่อยากให้ผู้คนหลงทางธรรมก็ไม่ผิดครับ แต่ในความเป็นจริง ณ ปัจจุบันคงทำได้ยาก เพราะผู้คนคงต่อต้าน(ผู้ที่เข้าไม่ถึงธรรม หลงในวัตถุ)

สิ่งสำคัญที่สุดคือ การทำความเข้าใจถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงในการสร้างพระพุทธรูปต่างหาก ให้พุทธศาสนิกชนเข้าใจให้ได้ ว่าเราสร้างพระพุทธรูปเพื่ออะไร ไม่ใช่ให้หลงไปกับการสร้างเพื่อให้ได้บุญกุศล

และผมเชื่อว่าในยุคที่ผู้คนเข้าถึงธรรมในระดับสูง ๆ การหล่อพระ สร้างพระต่าง ๆ คงลดน้อยลง การเททองหล่อพระคงแทบจะไม่จำเป็นสำหรับธรรมในยุคนั้นอีกต่อไปครับ ^^