จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

เข้ามาลองภูมิหรือคะ
จิตว่าง หรือ กายว่าง 5555
ถ้าว่างแค่ช่วงนั่งสมาธิ แล้วช่วงไม่นั่งสมาธิว่างหรือเปล่าจ๊ะ

 

พี่ภูขอโมทนาสาธุการกับน้องแป้งกับน้องน้ำฝนซักล้านๆครั้ง
ขอบใจครูวิทย์ที่มีส่วนช่วยยกจิตน้องทั้งสองนี้ด้วยนะ
ส่วนน้องต๋อม(tom tana) รอก่อนนะ ครูวิทย์ช่วยดูสิว่าติดอะไร
ติดเวน-กำ(เวรกรรม)หรือว่าฉันใด เมตตาน้องเขา

 

พระอรหันต์ไม่รับรู้อะไรจริงหรือ
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล​

หวนคิดขึ้นมาได้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นสามเณร ๒ รูป เสร็จจากการศึกษาพระปริยัติธรรมแล้ว นั่งพักผ่อนอยู่ใต้ต้นไม้หน้ากุฏิ ถกเถียงกันอยู่ถึงคุณแห่งพระอรหันต์ที่ศึกษามาจากห้องเรียน
สามเณรใหญ่ชี้แจงว่า "พระอรหันต์นั้นละกิเลสได้หมดสิ้นแล้ว ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น หมดความยึดมั่นถือมั่นโดยสิ้นเชิง"
สามเณรน้อยเถียงทันที "พระอรหันต์ของหลวงพี่ช่างน่าเวทนานัก เหมือนเสาต้นหนึ่ง ก้อนหินก้อนหนึ่ง จะเกิดน้ำท่วมไฟไหม้ก็ไม่รู้อะไรเลย คงจะต้องตายเสียเปล่า และยังเป็นบุคคลที่ไร้ประโยชน์สิ้นเชิง"
ขณะที่วิวาทะกำลังดำเนินไปอย่างผิดเป้าหมาย ก็มีเสียงกระแอมดังขึ้นจากในกุฏิ สามเณรทั้ง ๒ จึงสามัคคีกันหลบหนีไป
ครั้นข้อถกเถียงนี้ล่วงรู้ถึงหลวงปู่ ท่านก็บอกว่า "แม้จะเป็นการถกเถียงเอาชนะกันแต่ก็เป็นการตั้งข้อสังเกตที่น่าพินิจพิจารณา"
แล้วหลวงปู่อธิบายว่า
"จิตเป็นสภาพรู้อารมณ์ ตราบใดที่มีจิต การรับรู้อารมณ์ก็ย่อมมีเป็นธรรมดา โดยไม่ต้องสงสัย ดังนั้นบุคคลธรรมดารับรู้อารมณ์อย่างไร พระอรหันต์ก็ย่อมจะต้องรับรู้อารมณ์อย่างนั้น และการรับรู้อารมณ์ของท่านน่าจะเป็นไปด้วยดี ยิ่งเสียกว่าคนธรรมดาสามัญด้วยซ้ำ เพราะจิตของท่านไม่มีเมฆหมอกคือกิเลสปกคลุมอยู่ อันจะทำให้ความสามารถรับรู้อารมณ์ลดลง"
ดังนี้ การกล่าวหาว่าพระอรหันต์ไม่รับรู้อะไร ไม่ยุ่งไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น จึงไม่ถูกต้องอย่างแน่นอน
ส่วนการที่ท่านหมดความยึดมั่นถือมั่นโดยสิ้นเชิงนั้น ย่อมหมายความว่าแม้กระทั่งความไม่ยึดมั่นในสิ่งหนึ่งสิ่งใดก็ย่อมไม่มีแก่ท่าน
กล่าวคือ ท่านหมดทั้งความยึดมั่นถือมั่น และความไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่มีทั้งความพอใจในสิ่งใด ทั้งความรังเกียจในสิ่งใด ดังนี้จึงจะเรียกว่า "โดยสิ้นเชิง" ได้
จิตของท่านจึงลอยเด่นเหนือความดึงดูดและผลักดันต่อสรรพสิ่งเป็นอิสระชั่วนิรันดร
หลวงปู่ได้ชี้แนวทางพิจารณาว่า
"อย่าพยายามทึกทักเอาเองตามความรู้สึกของตนว่า พระอริยบุคคลไม่ว่าในลำดับใด เป็นบุคคลที่มีอะไรผิดแปลกไปจากคนธรรมดาสามัญ ท่านก็มีอะไรทุกอย่างเหมือนๆ กับคนธรรมดาสามัญ ทั้งร่างกายและจิตใจ
หรือถ้าจะว่าให้ถูก ท่านเสียอีกเป็นธรรมดาสามัญ ปุถุชนต่างหากที่มีอะไรผิดธรรมดาวิปริตไปด้วยการปรุงของกิเลสตัณหาอันเป็นเหตุแห่งทุกข์
พระอรหันต์ท่านเป็นปกติธรรมดา พ้นจากการปรุงแต่ง จึงอยู่อย่างไม่มีทุกข์
พระอริยบุคคลที่รองๆ ลงมา ก็มีการดำรงอยู่อย่างมีทุกข์มากขึ้นตามลำดับ และกำลังดำเนินไปสู่การดำรงอยู่อย่างไม่มีทุกข์ต่อไป
ก็แล การดำรงอยู่อย่างไม่มีทุกข์นี้ ย่อมเป็นยอดปรารถนาของสัตว์โลกทั้งมวล
สรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่าที่วิ่งเต้นดิ้นรนอยู่ด้วยประการต่างๆทุกวันเวลานี้ ก็ล้วนแต่เพื่อจุดประสงค์ที่จะระงับดับทุกข์ของตนๆ อย่างเดียวเท่านั้น มิได้เป็นไปเพื่อประการอื่นใดเลยแม้แต่น้อย เมื่อหิวก็เสาะแสวงหาอาหาร เมื่อเกิดโรคภัยก็วิ่งหายารักษาโรค เป็นต้น

 

ขอแสดงความยินดีและโมทนสาธุกับจิตบุญดวงที่ 53,54และ55 พร้อมครูผู้ชี้แนะและจิตบุญทุกท่านด้วยค่ะ.....สาธุ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ watjojoj
ครูครับ ผมขอถามหน้าบอร์ดหน่อยครับว่า หากสมมุติว่าผมต้องไปบวชแล้วทางวัดจะสอนกรรมฐานแนวอื่นๆนี่เราจะวางยังไงดีครับ เช่นท่องพุทโธ ประมาณนี้น่ะครับ จะงงตัวเองไหมครับ พอดีว่าจะศึกษาด้านสติเพิ่มเติมครับ (จากมือใหม่เพิ่งยกครับ )

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ครูดัชก็ยังฝึกสติทางกายด้วยการเจริญสติตามแบบฉบับของหลวงพ่อเทียน วัดแพร่แสงเทียน คือสมาธิเคลื่อนไหว นั่นคือในเวลาที่ท่านต้องการเจริญสติแบบนั้น แต่เวลาอื่นนอกเหนือจากเดินจงกรม นั่งสมาธิ นอนสมาธิ ยืนสมาธิ ท่านจะทำอะไรล่ะ ลองดูก็ได้นะ ท่านจะท่องพุทโธได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรือเปล่า การฝึกสติจริง ๆ ในระดับจิตบุญคือต้องมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลา แม้ยามหลับสติก็ตื่นได้ตลอดเวลา นอกจากเวลาที่ท่านตั้งใจสั่งให้กาย สติ จิตมันหลับจริง ๆ ถ้าไม่สั่งให้มันก็ไม่หลับ อย่างนี้เรียกว่าจิตรู้ ตื่น เบิกบานตลอดเวลา การฝึกภาวนาด้วยพุทโธเป็นเพียงการผ่อนคลายอิริยาบถอย่างเบา ๆ สำหรับจิตบุญเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรต้องทำให้หนักอีกแล้ว แต่จิตที่ไวยิ่งกว่าแสงนี้เพียงแค่ท่านท่องพุทโธไปไม่กี่คำจิตมันก็ทิ้งคำภาวนาเข้าไปอยู่กับรู้อย่างเดียวแล้ว จิตมันทิ้งของหยาบแล้ว ไม่เชื่อลองทำดู

 

ขอแสดงความยินดีและโมทนากับจิตบุญดวงที่ 56 ,57 และครูผู้ชี้แนะ รวมถึงจิตบุญทุกท่านด้วยนะค่ะ โอ้โห! จิตบุญขึ้นเร็วมากเลย ดีใจค่ะ

 

ถ้าว่างมันทั้งวัน ก็นั่งน้ำลายยืด แล้วล่ะ

 

รักนี้ต้องโปรโมท​

การปฎิบัติธรรมจิตเกาะพระ โดยจิตบุญดวงที่ 19 (ลูกพลัง)
(ครูละเอียด ๒)​

สวัสดีครับ
ก่อนอื่นก็ต้องขอเล่าพื้นฐานการปฎิบัติของตนเองมาก่อนว่าเป็นอย่างไรก่อนที่จะมาฝึกปฎิบัติจิตเกาะพระนะครับ
เราก็ปฎิบัติเองโดยอาศัยจากการอ่านตำราหนังสือธรรมะมา มีโอกาสก็สอบถามครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นพระสงฆ์บ้าง
แต่เรานี่ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ(ทางตำรา) อ่านตำราของหลวงพ่อมากที่สุดเลยครับ เข้าใจง่าย ปฎิบัติตามก็เห็นผลตามที่ท่านแนะนำเลยครับ..

ตอนนั้นประมาณปี2540น่ะ อ่านตำราท่านเล่มแรกคือเรื่อง"หลวงพ่อปาน" เมื่อ15ปีที่แล้ว พออ่านจบก็บึ่งไปวัดท่าซุงเลยครับ ตั้งใจว่าจะไปกราบสรีระสังขารของหลวงพ่อฤาษีท่านที่วิหารแก้ว ก็ได้เข้าไปกราบ พอดีเขามีการฝึกมโนมยิทธิแบบครึ่งกำลัง ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร แต่มีพระพี่เลี้ยงมาบอกให้เรากับคนอื่นๆที่เราก็ไม่รู้จักซัก4-5คนนั่งล้อมวงกัน แล้วท่านก็นำพวกเราไปที่จุฬามณี เราก็เห็นตามที่เขาว่ามาน่ะ กลับมาบ้านยังงงๆสงสัยโดนพระสะกดจิต..555

แต่สมัยนั้นตำราของหลวงพ่อหาไม่ง่ายเลย ไม่ค่อยจะมีขาย ก็เลยได้อ่านไม่กี่เล่มเอง แต่อาศัยอ่านการปฎิบัติสมาธิของผู้เขียนท่านอื่นๆเอา จนพอเข้าใจเรื่องกรรมฐาน40กองและต้องทำให้ได้ถึงฌาน4เป็นอย่างต่ำ จากนั้นก็ค่อยไปฝึกวิปัสสนาต่อเพื่อที่จะไปมุ่งสู่การหลุดพ้น(ก็แค่คิดว่าทำไปๆเดี๋ยวมันคงได้ที่ของมันเองแล้วก็คงหลุดพ้นเองแหล่ะ..555 เด็กเอ๋ยเด็กน้อยจริงๆเลยเรา..555 แต่ว่าวิธีคิดของเราน่ะ มันเป็นสัมมาทิฐิ!..) เราก็เลยฝึกมันทุกกองเลยเพื่อที่จะหาว่า"จริต"เราถูกกับกองไหนมากที่สุดก็จะเอากองนั้นล่ะ.. ฝึกไปฝึกมาค้นพบว่า
- เจริญอสุภะกรรมฐาน10 (เราออกแบบเองควบรวมทีเดียว10กองเลย) ทำแล้วระงับนิวรณ์5 ได้เป็นอย่างดีเลย
- กำหนด"ความว่าง" เป็นกุศโลบายกรรมฐาน ซึ่งเป็นกรรมฐานที่เราสามารถทำสมาธิได้ดีที่สุดคือ จิตดิ่งเร็วที่สุดในการเข้าฌาน4 ส่วนกรรมฐานอานาปานสติก็ทำได้ เข้าฌาน4ได้ (นั่งจนตัวหายไปหมดเลย..เหลือแต่วิญญาน(จิต+สติ)รวมเป็นหนึ่งเดียว) เพียงแต่ว่ามันจะช้ากว่าการกรรมฐานกำหนด"ความว่าง"
(คงจะเนื่องจากวาสนาบารมี ในภพชาติปางก่อนเราคงจะเจริญอรูปฌานเอาไว้เยอะนั่นเอง..เพราะว่ามันเริ่มมาจากตั้งแต่ตอนเรายังเป็นเด็กๆเห็นในหนังจีนกำลังภายใน เขานั่งสมาธิกันเราก็ทำตามแต่ก็ไม่รู้ว่ามันมีกุศโลบายกรรมฐาน ไอ้เราก็หลับหูหลับตานั่งแต่ว่าเรากำหนดให้มันเป็นความว่างและสมาธิมันก็ทรงตัวได้ดี..จึงติดทำแบบนั้นมาตลอด อย่างเวลาถ้ามีเรื่องทุกข์ใจอะไรมากๆก็จะทำสมาธิกำหนดความว่าง เพื่อจะได้ไม่ทุกข์แค่นั้นเอง ก็ทำมันตั้งแต่เด็กจนโต แต่ไม่ได้ทำทุกวันนะครับ จะทำเฉพาะเวลาทุกข์ใจแล้วก็มาข่มมันเอาไว้ การปฎิบัติธรรมทางพุทธศาสนาไม่ต้องพูดถึงเลยเพราะว่าที่บ้านเป็นคนจีน ส่วนใหญ่จะไปไหว้ตามศาลเจ้าไหว้ผีบรรพบุรุษ เน้นๆไปเรื่องทานบารมีซะมากกว่า ที่บ้านจะชอบทำบุญทำกุศลแบบจีนๆเยอะมาก เราก็ซึมซับเรื่องทานบารมีมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว..)

เราจึงสรุปเอาว่า อสุภะกรรมฐาน10ขึ้นก่อนแล้วตามด้วยกรรมฐานกำหนดความว่าง ก็สามารถทำได้อย่างคล่องเลยล่ะ
แต่พอมาพลิกในตำรากรรมฐานความว่าง มันไม่มีนี่หว่าในกรรมฐาน40 แต่มันไปมีอยู่ที่ฌาน7 (อรูปฌาน) เราก็เอ้า..ไม่เป็นไรตรูนั่งสมาธิฌาน4ของตรูได้ก็แล้วกัน.. จากนั้นก็ไม่สนใจว่าจะต้องเหมือนตำรา
พอว่ามันทำฌาน4ได้อยู่บ่อยและทรงตัวในระดับนึงแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ(ทำอภิญญาไม่เป็น ไม่มีคนสอน) ตอนอยู่ในสมาธิฌาน4น่ะก็คิดว่างั้นเราก็วิปัสสนาซิว่ะ(ทำตามตำราเมื่อสำเร็จสมถะก็ต้องไปวิปัสสนา) แล้วมันจะวิปัสสนายังไงล่ะ?(พอดีว่ายังอ่านตำราวิปัสสนาน้อยอยู่เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับสมถะอยู่) เอ้าคิดได้พระพุทธเจ้าเราตรัสรู้อะไร?(ได้มาจากตอนเด็กๆเรียนประถมมันมีวิชา"ศีลธรรม"สอนเกี่ยวกับพุทธศาสนา) เราจำได้ว่าคือ อริยสัจ4 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เราก็เอาอริยสัจ4นี่ไปจับกับทุกๆเรื่องในชีวิตที่เรายกมันขึ้นมาคิด(พิจารณา สมัยนั้นมันไม่รู้จริงๆคือปฎิบัติไปลำ้หน้าปริยัติมากๆ ทำไปก็งงๆไป) แล้วรู้สึกได้ว่ามันปล่อยวาง วางลงได้ทุกๆเรื่อง พอทำไปได้หลายๆวันเข้า มันเกิดเหมือนคล้ายๆกับว่า"เราทรงฌาน(แต่ไม่ใช่ฌานสูงแบบฌาน4) มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม เห็นอะไรก็ซักแต่ว่าเห็น รู้อะไรก็ซักแต่ว่ารู้ มีอะไรเข้ามันก็วางลง ใจเบาสบาย ไม่สุขไม่ทุกข์ ออกไปแนวเฉยๆ แต่ว่ารู้เรื่องทั้งหมด" เป็นอยู่อย่างนี้หลายวันเกือบอาทิตย์เลย เราก็งงๆว่าเราเป็อะไรหว่า? แต่ก็รู้สึกดี.. พึ่งจะมาทราบภายหลังเมื่อไปพลิกหาเทียบเคียงกับตำรา เขาเรียกว่า"โคตรภูญาณ" คืออาการของจิตเราอยู่ระหว่างกึ่งโลกียะและโลกุตระ คราวนี้มาดูสังโยชน์3 เราก็ละได้หมด(แบบสบายๆไม่ได้ลำบากยากเย็นเลย.. ความจริงแล้วเรารู้สึกว่ามันจะมากกว่า3ข้อด้วยซ้ำไป..) เราจึงพอที่จะเข้าใจแล้วว่า"ปัญญา" ที่มันรู้แจ้งแล้ววางลงมันเป็นอย่างไร? องค์ธรรมในขณะนั้นก็คงจะได้สัมผัสความเป็นอริยบุคคลเบื้องต้น "พระโสดาบัน ปฎิมรรค" คือพึ่งจะหลับหูหลับตาได้มาแบบไม่รู้เรื่อง(มาเข้าใจในภายหลังจากการที่ไปอ่านเทียบกับตำราทั้งนั้นเลย) นี่เมื่อ15ปีที่แล้ว..

จิตเราก็ทรงตัวปฎิมรรคอยู่ได้ไม่นานซัก2-3เดือนมั้ง.. เพื่อนมาชวนไปทำงานกับบริษัทต่างชาติ(ได้เงินเดือนเยอะดี) เราก็ไปทำกับเขา.. งานมันก็เยอะมากๆ หน้าที่ต้องรับผิดชอบก็ไม่น้อย ที่แสบสุดคือมันต้องเดินทางบ่อยๆนี่ซิ มันทำให้การจัดระบบชีวิตประจำวันมันไม่ค่อยจะลงตัว + ขี้เกียจด้วยมั้ง + กิเลส"หลง" จึงทำให้การทำสมาธิลงน้อยถอยลง.. หนักๆเข้า..ศีล5 ก็รักษาไม่ได้(แค่บางข้อเท่านั้น) จิตหลงอยู่ในกิเลสกับตัณหา เรารู้วาระจิตตนเองเลยแหล่ะครับว่า
- ล่วงหล่นลงมาแล้วจากโลกุตระ"ปฎิมรรค" กำลังใจที่เคยเข้มแข็งในการปฎิบัติ หายไปกับสายลมและแสงแดด..
- แต่ในจิตตนเองก็คิดอยู่ลึกๆว่า"ไม่เป็นไร.. ถ้าเราตั้งใจจะทำใหม่ให้ได้เหมือนเดิมนั้น.. ไม่ยากไม่เกินความสามารถเพราะว่า ตรูเคยทำมาได้แล้วนี่!..ไว้วันหนึ่ง I will be back! or BADman return!.."
แล้วหลังจากนั้นก็ด้วยภาระหน้าที่การงาน+หลงในกระแสโลก จึงหยุดหายไปหลายปีเลย(ไม่แม้แต่นั่งสมาธิเลย) กลับไปทำตัวเหมือนผู้ชายปกติที่เขาๆทำกันเลยแหล่ะ.. (กิเลสตัณหาพอกพูน ศีลกระจายไม่มีเหลือเลยซักข้อนึง) แล้วก็ทำมาหาเงินสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างฐานะสร้างมันเข้าไปทุกสิ่งทุกอย่างจนกระทั่งเราบอกกับตนเองว่า"ตรูพอแล้วๆๆๆ! ตรูมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ปุถุชนคนธรรมดาพึงจะมีได้แล้ว.. ตรูก็มีครบหมดแล้ว..ดังนั้นตรูพอแล้วจริงๆ..(แต่ก็ยังทำไปตามสภาพที่มันยังเกี่ยวเนื่องและยังไม่หมดกรรมอยู่.. แต่ไม่ค่อยจะยึดติดแล้ว).." จนมาภายหลังเราก็ค่อยๆเริ่มเข้าใจในสรรพสิ่งต่างๆแบบทางโลกมากขึ้นๆเริ่มเบื่อหน่าย.. จึงบอกกับตนเองว่า เรารู้เป้าหมายปลายทางของชีวิตตนเองแล้วว่ามันคืออะไร.. เพียงแค่เราเหลือเศษกรรมในทางโลกอีกหน่อย.. แต่ว่าก็อีกไม่นาน อีกไม่นาน..

จนเมื่อ2-3ปีที่ผ่านมาจึงเริ่มหันกลับมาปฎิบัติใหม่อ่านใหม่เข้าใจมากขึ้น ปฎิบัติต่อเนื่องมาตลอดแบบเรื่อยๆไม่ซีเรียส แต่ไม่หยุด..โดยมีวิธีคิดว่า ปฎิบัติไปเหมือนหยอดเหรียญลงในกระปุกออมสิน(หยอดมันไปเรื่อยๆหยอดโร้ดดด..) รอคอยวาระกรรมให้มันหมดลงก่อน.. จากนั้นเราก็จะเข้าสู่โลกุตระธรรมแบบไม่หวนกลับมาอีกแล้ว.. "พอแล้ว" enough!..

 

(ต่อ)​

ก่อนมาเข้าฝึกจิตเกาะพระ เรามีพื้นฐาน:-
- ศีลเราบริสุทธิ์ (รักษาศีล7 เว้นข้อวิกาลโภชนา-ด้วยหน้าที่การงาน+เรารู้ว่ายังไม่ถึงเวลา.. แต่ก็กินน้อย2มื้อ จนนน.ลด10กก. ภายใน5เดือน)
- สวดมนต์และเจริญกรรมฐานต่างๆร่วม20กอง ออกไปแนวอนุสสติและวิปัสสนากรรมฐาน
- ตอนเจริญกรรมฐานพุทธานุสสติ เราก็กำหนดภาพระเอาไว้ด้วยแล้วท่องคาถาพุทธะนิมิต (ดูซิ.. ช่างบังเอิญไหมล่ะ.. ว่าเราต้องมาเกี่ยวเนื่องกับจิตเกาะพระนี่)
- ทำสมาธิด้วยการกำหนด"ความว่าง"ไว้ที่กึ่งกลางกายเพื่อความสงบ สลับไปมากับ"ดวงจิต"ของตนเองและ"ลูกพลัง"(เป็นวิชามโนธาตุแปรเปลี่ยนเป็นดินน้ำไฟลมได้ตามนึก-มันมาเองไม่มีใครสอน.. คล้ายกับเป็นความรู้เก่ามันผุดขึ้นมาสอนตนเอง) แล้วแต่ว่าเราจะทำอะไรกับมัน แต่โดยรวมแล้วมันก็เป็นหมวดอรูปฌาน ฌาน5, 6, 7
- ก็สัมผัสถึงอภิญญาได้บ้างหลายๆอย่างเช่นมโมฯรุ่นเต็มกำลัง(แบบครึ่งกำลังทำไม่เป็นไม่รู้ว่าเขาทำกันอย่างไรเพราะว่าไม่ได้สนใจ), เจโต, อดีต, อนาคต แต่ว่าเรายังฝึกไม่ได้ถึงชนิดที่จะควบคุมมันให้ได้100%เพราะว่ารู้ตัวว่ากำลังฌานสมาบัติที่มีอยู่+ชีวิตทางโลก มันไม่มีเวลาจะไปเล่นกับมันได้ถึงขนาดนั้น..(ต้องเป็นกำลังฌาน4 แบบชนิด อยากเข้าก็เข้าได้ทันทีและจะต้องให้ทรงตัวได้นานตราบเท่าที่เราต้องการ"ไม่ล่วงหล่นลงมาเอง".. จะต้องใช้ความเพียร+เวลาอีกไม่น้อยเลย) แต่เราก็ไม่ค่อยจะอะไรกับมันมาก..ก็มีตื่นเต้นบ้างตอนแรกๆที่พึ่งจะทำได้.. ก็จะพยายามคิดอยู่เสมอๆว่ามันเป็นอุปทานนิมิต ไม่ใช่ของจริง.. แต่ความจริงแล้วถ้าเรามีสติที่ดีน่ะ.. เราจะรู้ได้ด้วยตนเองเลยว่าอันไหนอุปทานอันไหนของจริง.. (แต่ก็ไม่อยากให้ใครไป"หลง"ยึดติดกับมัน ไม่ใช่หนทางแห่งการพ้นทุกข์ มีแต่จะเป็นหนทางเอาทุกข์ใส่ตัวเองมากขึ้นนะครับ..)
- ทำสมาธิก่อนนอนและเช้า ถ้าวันหยุดก็เพิ่มช่วงบ่าย
- เคยไปถือศีล8ฝึกสติปัฏฐาน4ที่วัดมาก่อนนานมากแล้ว
- และกำลังเริ่มหัดทรงฌานระหว่างวันอยู่โดยกำหนดความว่างไว้ที่กลางกายแล้วก็ทำการทำงานไปเพราะรู้สึกเสียดายเวลาในระหว่างวันที่มันผ่านไปแต่เราไม่ได้เข้าฌาน เพื่อจะเพิ่มกำลังฌานสมาบัติให้กับตนเองแบบต่อเนื่องและเข้มแข็ง..
- ส่วนกำลังใจเรานะ คือเราสามารถละสังโยชน์ได้3ข้ออยู่แล้ว แถมพวกกิเลสรักโลภโกรธหลงก็เบาบางลงมากๆแล้ว แต่ยังคงเหลือ"อนุสัยกิเลส" ตัวโทสะและกามราคะตัวนึงเล็กน้อย.. คือว่าถ้าปกติมันจะไม่มีเลย..(จนทำให้บางทีก็สงสัยตนเองว่า"อนาคามี"?..) แต่พอมาวันดีคืนดีมันโผล่ขึ้นมาเอง.. เราก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมัน.. ก็ช่างหัวมันคิดไปคิดมาว่าทำไปๆ.. เดี๋ยวมันคงหายไปเองมั้ง..555 (ปรากฏว่าทราบภายหลังครับ.. ว่า"คิดผิดครับ" คือถ้าเราไม่เดินมรรคให้ถูกต้องมันก็จะยังอยู่แอบซ่อนอยู่ของมันอย่างนั้นน่ะ..)

 

(ต่อ)
(ต่อมาทำไง..วิ่งสิ!)​

ก็มาบังเอิญได้เจอกระทู้จิตเกาะพระนี่.. ก็แอบเกาะขอบจออยู่เดือนนึงมั้ง.. รู้สึกว่าครูฝึกที่นี่"ใช่เลย" เขาสอนเรื่องการเดินมรรค ศีล สมาธิ ปัญญา (เราเองมีอยู่แล้ว2ข้อ ขาดแต่เรื่องปัญญาวิมุติ) จึงขอสมัครเรียนและได้พี่ภูเมตตารับเข้ามา..แล้วก็ส่งไปให้ฝึกกับครูเพ็ญครูดัช.. ความจริงตอนนั้นที่สมัครก็เพราะว่า เราสนใจเรื่อง"สติ" + "ปัญญาวิมุติ" มุ่งสู่ความหลุดพ้น ส่วนการทรงฌานเราเป็นของเราอยู่ก่อนแล้ว แต่เราก็มาได้เรื่องการทรงฌานระหว่างวันที่กำลังฝึกเองอยู่และได้เรื่องความต่อเนื่องของกำลังสมาธิบาตรฐาน แล้วต่อยอดไปวิปัสสนา.. "สาธุตรูโชคดีจริงๆเลย..555" ที่บังเอิญได้โผล่มาเจอกระทู้นี้ มีคนเอาลิ้งค์ไปวางไว้ที่กระทู้ภัยพิบัติอะไรซักอย่างจำไม่ได้แล้ว เราจึงตามไปดู อ่านเจอพี่ภูเข้า.. ตอนที่เรามาดูใหม่ๆน่ะกระทู้พึ่งอยู่ที่หน้า2-3เอง.. เราก็อ่านหมดทุกหน้าเลย พออ่านไปๆ ไอ้หย๋า..ที่นี่มันสอนถึงขั้นนิพพานเลยหรือว่ะ!..555 มันโม้หรือเปล่าว่ะ.. (ก็แหม่..เราเรียนจบตั้งป.ตรีและป.โทวิศวะ..นะครับ จะให้ตรูเชื่อใครง่ายๆได้อย่างไร แถมเราก็พอจะอ่านมาเยอะและปฎิบัติมาไม่น้อย แถมเคยเข้าถึงโลกุตระธรรมมาแล้วครั้งนึงในอดีต ก็เรามันจำพวกปัญญาจริตอยู่แล้ว.. จึงตามอ่านและเข้ามาถามตอบ ขอทราบในสิ่งที่เราสงสัย ก็พอที่จะทำให้เราสรุปได้ว่า เออ..ของจริงว่ะ.. ส่วนจะอรหันต์จริงหรือไม่นั้นตรูไม่สนหรอก.. ขี้หมูขี้หมาตรูทำได้ถึงขั้นพระอนาคามี.. ตรูก็คุ้มค่าที่ได้ลองฝึกแล้ว..บวกกับคนที่เรารู้จักทั้งหมดรวมถึงพระด้วยก็ไม่มีใครอาจหาญกล้าสอนให้ถึงขั้นบรรลุ"นิพพาน"บนดินเลย.. เราจึง why not? let try..) ความจริงแล้วตัวเราเองรู้ว่าการเดินมรรคไปถึงขั้นสูงๆแล้วจำเป็นที่จะต้องมีผู้สอบอารมณ์ เพราะเราไม่ใช่พระสัพพัญญู(พระพุทธเจ้า)หรือพระอริยสงฆ์เจ้าผู้มากล้นซึ่งบารมีที่ท่านสามารถตรัสรู้บรรลุธรรมได้ด้วยตัวท่านเอง อ้ายเรามันก็แค่คนธรรมดาๆคนนึงจึงจำเป็นจะต้องอาศัย"ตัวช่วย" นั่นคือครูฝึกนั่นเอง..

เอาหล่ะ..เข้าเรื่องซักทีนึง..555
พอคุณครูบอกให้ วางกรรมฐานเดิมก่อนให้ทำจิตเกาะพระ สำหรับเราแล้วไม่ยากเลย เพราะเราเป็นคนที่ทำมาหลายๆกรรมฐานอยู่แล้วและไม่ได้ยึดติดมากมายจนเกินไป.. พอให้เปลี่ยนเราก็แค่กำหนดพระไว้ที่กลางกายเราเท่านั้นเอง
- วันแรกคุณครูบอกว่าให้วาง"อัตตา"ลงแล้วเชื่อฟังครูฝึก เราก็โอเคเลยครับทำตามครูทุกประการ "เป็นเด็กดีไม่ดื้อ"
- เราเลือกรูปสมเด็จองค์ปฐมปางพระพุทธชินราช(สีทอง)มีซุ้มรังษีเป็นเพชร
- ก็โหลดใส่ในมือถือ ในคอมพิวเตอร์ เพราะว่าดูทุกวัน ดูเป็นร้อยครั้งต่อวัน
- พอฝึกไปๆ..ภาพพระก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆเหมือนคนอื่นๆนี่แหล่ะ ในตอนแรกๆนะครับ..
- เราจะมีสติระลึกรู้นึกถึงพระอยู่ตลอด ในระหว่างวัน เราแค่ทำไปไม่กี่วันจิตมันก็ทำงานเป็นออโต้เองแล้ว(อาจจะเป็นเพราะว่าเราเคยฝึกการทรงฌานในระหว่างวันมาก่อนเป็นพื้นฐานการแยกกายแยกจิตอยู่ จึงทำให้สามารถทำได้รวดเร็ว)
- แต่ต่อมา.. เรามีปัญหาว่าหาพระไม่เจอ แต่ว่าจิตมันทรงฌานอยู่(ฌานสูงด้วย) ถอยฌานลงมาก็หาไม่เจออีก คือว่าจะฌานสูงหรือฌานต่ำหาพระไม่เจอ จนงงกันไปหลายวันทั้งครูทั้งศิษย์..555 อยู่มาวันนึงเรากำลังเดินจงกรมอยู่ จิตมันก็ดิ่งๆๆของมันอยู่แบบนี้ทุกวันๆ แต่เราก็หาพระไม่เจอ แต่จิตมันก็ยังเกาะพระอยู่ จึงตั้งใจใช้สติไปความหาซิว่าเป็นอย่างไร สุดท้ายหาเจอค้นพบว่าพระเราเป็น"พระอรูป" ไม่มีรูปพรรณสันฐาน ต้องใช้สติอย่างมากจึงจะพอได้เห็นแว๊ปๆคล้ายๆปรอทใสโปร่งแสง ทดลองอยู่หลายทีจนสรุปว่าพระเราเป็น"พระอรูป" จิตของเรามันเลือกของมันแล้ว.. ดังนั้นมาก็เลยเลิกหาอีกต่อไป.. แต่ก็สามารถทรงณานได้ แต่เราจะเป็นผู้ที่รู้เองว่าฌานสูง-ต่ำแบบไหนอย่างไร เพราะว่าเราไม่มี"ผลของภาพพระให้กับครูฝึก"..
- เราฝึกไปได้ประมาณ2อาทิตย์เราก็เกาะพระได้แนบแน่นทั้งวันทั้งคืนเลย จน"เมาฌาน" สัญญาตกกระป๋อง ขี้หลงขี้ลืม (แต่ก่อนไม่เคยหลงลืมขนาดนี้มาก่อน) จนมีวีรกรรมมากมายเรื่อง"สัญญาตกกระป๋องนี่"..
- คุณครูก็ให้ฝึกสติ+วิปัสสนาและพิจารณาไตรลักษณ์ต่อ เราก็ทำตามข้อแนะนำตลอด
- ด้วยความที่ทรงฌานเก่งไปหน่อยมั้ง?เราจึงไป"ติดเฉย"ซึ่งเป็นอุเบกขาฌาน มันก็คล้ายๆกับอุเบกขาญาณ แต่เราก็ไม่รู้ตัวกันนะ.. พอมันมีอะไรมากระทบ มันก็ไม่เข้าถึงจิตเราเลย ไม่สนใจอะไรเลยคือมันเฉยแบบพวกพรหมที่เข้าฌานกันน่ะ..แม้ฟ้าจะถล่มดินจะทะลายจิตเรามันก็เฉยไม่สนใจอะไรไม่แครอะไรเลย.. แถมไม่ต้องพิจารณาไตรลักษณ์ด้วย อยู่เป็นอาทิตย์เลย..จิตก็ไม่ยอมยกซักที ทั้งที่อินทรีย์ก็ใช้ได้แล้ว.. งงกันไปทั้งศิษย์ทั้งครู..555
- จนท่านพี่ภูได้ไปขอกับท่านพ่อให้ช่วยยกช่วยดึงจิตของเราด้วย..แล้วบอกให้ตัวเราเองไปอธิษฐานจิตขอกับท่านพ่อเองด้วย เราก็ทำตาม..(อันนี้รู้แค่เรากับท่านพี่ภูเท่านั้น ครูเพ็ญกับครูดัชไม่ทราบ เพราะว่าเราไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้กันเลยท่านจึงไม่ทราบ)
- เท่านั้นหล่ะ.. ครูดัชนี่..(ผิดปกติวิสัยการตอบการบ้านคือธรรมดาจะสายๆหน่อย) มาแต่เช้าเลย.. "ยูเรคา ยูเรคา" ค้นพบแล้วว่าเรา"ติดเฉย" นั่นเอง เราก็เออ..สงสัยถ้าจะจริง ก็ปล่อยจิตให้เบาๆสบายๆกลางๆว่างๆ ไม่ทำให้จิตทรงฌานแล้วคือปล่อยไปเลย.. แบบเบาๆสบายๆไปเลย.. พอสายๆหน่อยเราอยู่ดีๆฉุกคิดขึ้นมาได้เรื่อง"ขอขมาคุณแม่เราเอง(พ่อเสียไปนานแล้ว)ทางโทรศัพท์ก็ได้นี่.." เดิมตั้งใจว่าพอมีเวลาจะไปเยี่ยมท่านแล้วซื้อพวงมาลัยไปกราบขอขมาต่อหน้าต่อตาท่านแล้วให้ท่านบอก"อโหสิกรรม"ให้กับเรา.. มันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าแล้วทำไมเราไม่โทรศัพท์ก่อนก็ได้นี่ ว่าแล้วก็คว้าโทรศัพท์โทรไปหาท่าน แล้วอธิบายว่าเรากำลังปฎิบัติธรรมอยู่จึงอยากจะมาขอขมาท่าน แล้วท่านก็"อโหสิกรรมให้" แถมอวยชัยอวยพรให้เราสมปราถนาในสิ่งที่กำลังทำอยู่ แล้วบอกว่าถ้ามีเวลาก็ค่อยซื้อพวงมาลัยมากราบภายหลังก็ได้..ไม่เป็นไร..(พอภายหลังจากจิตยกแล้ว เราก็ไปทำตามว่า)
- พอตกเที่ยงๆเห็นเมลล์ครูเพ็ญบอกว่า"จิตยกแล้ว" ก็เป็นอันเสร็จกิจแบบงงๆอยู่..เอ้า..ยกก็ยกว้าาา..555
- ภายหลังมาเราก็ยังคงวิปัสสนาอย่างต่อเนื่อง"ไม่มีเกียรถอย"ครับสำหรับรถคันนี้.. ตั้งอยู่บนความไม่ประมาท ตรวจสอบกำลังใจตนเองอยู่ตลอด (ตามสังโยชน์10, บารมี10) เพราะว่า "เราในอดีตเคยล่วงหล่นลงมาจากโลกุตระธรรมมาแล้ว" เราบัดนี้เข้าใจคำว่า "ปฎิมรรค" vs "ปฎิผล" ได้เป็นอย่างดีเลย.. จึงได้น้อมนำคำกล่าวขององค์พระศาสดาก่อนที่ท่านจะทรงดับขันธ์ปรินิพพานเอาไว้ว่า "จงยังความไม่ประมาท ให้ถึงพร้อม" มาใส่ในจิตตนเองอยู่เสมอๆ.. สาธุ.. ก็ขอเอวังด้วยประการละฉะนี้..

หมายเหตุ: กรณีศึกษาของเรานี้ ไม่สมควรเอาเป็นแบบอย่างเพราะว่ามันไม่ค่อยจะหมือนกับคนปกติทั่วไป.. แต่ก็พอจะมีสิ่งที่พอจะเอาเยี่ยงได้ นั้นก็คือ เรื่องความเพียรและเป็นเด็กดีไม่ดื้อเชื่อฟังคำครูนะครับ..

ขอบารมีแห่งพระรัตนตรัยช่วยดลบันดาลให้ กุศลผลบุญอันเนื่องจากธรรมทานนี้ จงถึงแก่พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระอัครสาวกทั้งสอง พระอริยสงฆ์เจ้า ท่านอริยบุคคล เทวดาพรหม พ่อแม่พี่น้อง ครูบาอาจารย์ ผู้มีพระคุณ ท่านจิตบุญ ท่านจิตบำเพ็ญ ท่านจิตเกาะพระ สรรพสัตว์ สรรพดวงจิต ทั้งหลายทั้งสามโลก จงมีแต่ความสุขความเจริญในจิตและมีปัญญาวิมุติด้วยเทอญ.. สาธุสวัสดี

ลูกพลัง จบ.19

Sent from my iPad

 

พี่ภูครับ

กำลังดำเนินการครับ อีกไม่กี่เพลา ....

โปรดต่อไป ให้เค้านิ่ง
โปรดต่อไป ให้เค้าวาง
โปรดต่อไป ให้เค้าว่าง
โปรดต่อไป ให้เค้าหยุด
โปรด .... จนกระจ่างแจ้ง

เรือลำนี้จะไม่จมครับทุกท่าน ...

พยายามนะครับทุกท่าน ผมดูทุกคนอยู่นะ

ธรรมชาติสวัสดี

วิทย์ จบ.11

 

ผมอ่านประวัติครูลูกพลัง+โทรคุยแล้วก็ต้องบอกว่าพอเข้าใจแล้วว่าครูถึงได้มาสอนผม ประวัติคล้ายๆกันเลยครับ ผมก็เริ่มมาจากหนังสือหลวงปู่ปานแล้วบึ่งไปเหมือนกัน ต่างกันตรงที่ผมไม่เคยเรียนกรรมฐานอะไร เลยฐานจะค่อนข้างอ่อนอยู่ครับ แถมครูยังเรียนจบที่เดียวกันอีก นับว่าผูกพันกันมาแต่เก่าแล้วนั่นเอง

ขอขอบคุณคุณภูกับครูเพ็ญครับ คือว่าผมพอเข้าใจในระดับหนึ่งแล้วครับ แต่ยังไงตอนนี้ผมก็เกาะพระไป+วิปัสสนา ต่อไปครับ

 

ขออนุญาตประกาศจิตบุญดวงที่ ๕๘ ณ วันที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๕

ขอท่านทั้งหลายจงโมทนา
กับจิตบุญดวงที่ ๕๘
ของกลุ่มจิตบุญเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ
​

 

ขอลาพักร้อนนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ

โมทนาสาธุ .....

ขอพักนิดนะครับท่านพ่อ ... เดี๋ยวเรือลำนี้จะกลับมาใหม่

ขอให้เจริญในธรรม เกาะพระให้แนบแน่นนะครับ

ธรรมชาติสวัสดี

วิทย์ จบ.11

 

โมทนาสาธุด้วยครับ ..... เสร็จกิจแล้ว
มาช่วยกันเผยแผ่ธรรมะนะครับ

มาช่วยกันนำพาดวงจิตที่ยังหลงกลับบ้านกันนะครับ

วิทย์ จบ.11

 

คุณต๋อม tom tana (ถ้าเขียนผิดขออภัย) จิตบุญ 58

คุณต๋อมส่งการบ้านฉบับสุดท้ายรายงานบนกระทู้ให้พ่อครูกับครูวิทย์ทราบด้วยค่ะ
สติอย่ามัวแต่งงนะ สติตามดูจิตให้ทัน อะไรเกิดก็รู้ อะไรดับก็รู้
สติเอาเกาะจิตเข้าไป เชื่อมั่นในตนเอง
ศรัทธาในคุณความดีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์
ศรัทธาในพระนิพพาน ที่อาศัยของจิตนิรันดร์กาล

พี่เพ็ญขอโมทนาบุญกับท่านไม่มีประมาณค่ะ
ขอท่านจงสุขเกษมสำราญยิ่ง ๆ ขึ้นไปเทอญ


จิตบุญใหม่ขอให้อ่านคำแนะนำของพี่ภูด้านบนด้วยนะคะ ตามลิงค์

สำหรับผู้ที่ปฎิบัติจิตเกาะพระ เมื่อทำกันสำเร็จแล้ว​

คำแนะนำจากจิตครู1​

คำแนะนำจากจิตครู2​

ขอความร่วมมือจิตบุญใหม่ช่วยส่งข้อมูลทำเนียบจิตบุญให้น้องลูกหว้าด้วยค่ะ
จะส่งทางอีเมลของน้องลูกหว้า(ถ้ามี) หรือส่งที่ครูของท่านก็ได้ค่ะ
1. ชื่อ-สกุลจริง , ชื่อเล่น , นามแฝงบนเว็บพลังจิต
2. ที่อยู่อีเมล
3. ที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน หรือที่อยู่ที่ติดต่อได้
4. วัน/เดือน/ปีเกิด และอายุ ณ วันที่จิตยก^^
5. ระยะเวลาการฝึกจิตเกาะพระ เริ่ม....ถึง.....=.....วัน (ถ้าจำได้)
6. หมายเลขโทรศัพท์
7. อาชีพ
8. รูปถ่าย
9. อื่น ๆ (ลูกหว้าช่วยเสริมด้วยค่ะ)​

เอ้า คุณดาวเร่งความเพียรเข้า จ้ำบึ้ด จ้ำบึ้ด สติเอาเกาะจิตให้แน่น ๆ จิตเอาเกาะพระให้แนบแน่น ทำซ้ำ ๆ ทำบ่อย ๆ นึกถึงพระให้บ่อยกว่านึกถึงหนังหุ้มกระดูกของคนอื่นนะ แล้วเดี๋ยวจะได้ดีตามจิตบุญรุ่นพี่ สาธุ ขอให้ท่านถึงฝั่งพระนิพพานโดยเร็วพลันเทอญ


พี่เพ็ญ จบ.3

 

โมทนาสาธุ ด้วยค่ะ กลับบ้านด้วยกันนะคะ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณแป้งจิตบุญที่ 56,คุณนำ้ฝนจิตบุญที่ 57,คุณต้อมจิตบุญที่ 58ด้วยคะ.
ขออนุโมทนาบุญอย่างแรงกล้ากับครูวิทย์ด้วยคะ ครูวิทย์นี่สุดยอดเลยคะ
ขออนุโมทนาบุญกับครูจิตบุญทุกท่านคะ
ขอเป็นกำลังใจกับจิตเกาะพระ จิตบำเพ็ญ ทุกท่านสำเร็จกลับบ้านสมใจนะคะ สู้ สู้ สู้
อาทิตย์นี้ช่างเป็นอาทิตย์มหาอภิมงคลเลยคะ จะรอต้อนรับจิตบุญดวงต่อๆไปคะ