บางคนคิดว่ายุง ไม่มีจิตวิญญาณและไม่ใช่สัตว์ ตบแล้วไม่บาป จริงหรือ ?!!

ดิฉันได้เถียงกับเพื่อนที่ชอบอ้างว่าตัวเองมีเหตุผล ...เพื่อนของดิฉันบอกว่า ยุงไม่มีจิตวิญญาณและไม่ใช่สัตว์ ตบไปก็ไม่บาปเพราะยุงไม่มีความรู้สึก


แต่โดยส่วนตัวแล้วเราคิดว่ายุงมีจิตวิญญาณและเป็นสัตว์ที่มีความรู้สึก ยุง จัดเป็นสัตว์ที่อยู่ในติรัจฉานภูมิ ถือว่าเป็นสัตว์เหมือนกัน แต่เป็นสัตว์ชั้นต่ำ และถ้าเราไปตบก็เป็นบาป พอชี้แนะความคิดเห็นให้เพื่อนฟังแล้ว เค้าก็พูดทำนองว่าเป็นเรื่องตลก ไม่เชื่อ แถมหัวเราะเห็นขันความรู้ทางพระพุทธศาสนา เช่น เรื่อง นรก สวรรค์ที่เราเชื่ออีก ทำนองคิดว่าไม่ีมีจริง จึงเกิดความสงสัยว่าอะไรเป็นสิ่งที่ถูกต้องกันแน่ เพราะอะไรทำไมเพื่อนจึงคิดเช่นนั้น
อยากทราบว่าท่านทั้งหลายคิดอย่างไร?
1.ยุงเป็นสัตว์หรือไม่? เพราะเหตุใด ?
2.ยุงมีจิตวิญญาณหรือไม่? เพราะเหตุใด ?
3.ตบยุงแล้วบาปมั้ย? เพราะเหตุใด ?

หากคิดว่าความรู้ที่ดิฉันมีไม่ถูกต้อง ขอความกรุณาชี้แจงให้ด้วยนะคะ

 

1. เป็นสัตว์
2. มีจิตวิญญาณ
3. บาป

เหตุผลคุณเจ้าของกระทู้ก็ทราบอยู่แล้ว ตามนั้นแหละครับ ถูกต้องแล้ว
เพิ่มเติม จิตวิญญาณของยุงนี่ พอเขาออกจากร่างแล้ว เขาก็เป็นเหมือนกับเรานะครับ ไม่ได้เป็นวิญญาณยุงนะ

เพิ่มเติมเรื่องพระติสสะ

 

แสดงว่ายังมีคนที่คิดเหมือนดิฉัน นึกว่าตัวเองเป็นส่วนน้อยซะอีกที่คิดอย่างนี้

 

คุณ:rinchang ดิฉันก็เพิ่งเคยไ้ด้ยินจากเพื่อนคนนี้แหละค่ะ
โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าคิดตามเซ๊นส์ธรรมดาแล้ว ยุงก็เป็นสัตว์อยู่แล้วเพราะคำว่า สัตว์หมายถึงสิ่งที่มีชีวิตที่เคลื่อนไหวได้ใช่มั้ยคะ แล้วก็มีจิตวิญญาณด้วย เปรียบเทียบง่ายๆเลยคือ คนมีจิตวิญญาณจึงขยับร่างกายได้ เพราะฉะนั้นยุง ก็ต้องมีจิตวิญญาณเหมือนกันเพราะขยับร่างกายได้โดย สามารถขยับร่างกายไปมาได้เหมือนกับคน ส่วนการตบยุงก็บาปเพราะเป็นการทำลายชีวิตของยุงโดยการทำให้จิตวิญญาณของยุงออกมา ซึ่งก็คือตายนั่นเองใช่มั้ยคะ

 

เห็นยุงกัดเป็นไม่ได้เลยค่ะ. ต้องตีให้ตาย. แต่ถ้าฆ่าไม่ได้ก็จะแค้นมากๆเลยค่ะ. ตอนกลางคืนชอบออกไปนั่งข้างนอกแล้วให้ยุงกัด. จะได้ตบ. มีแต่คนบอกว่าเป็นโรคจิต. ดิฉันชอบพูดว่า. จะไม่ฆ่าสัตว์ใหญ่ทุกชนิด. แต่กับยุงขอเถอะค่ะ. เวลาเห็นเลือดเต็มท้องแล้วโมโหมาก. ต้องเอาให้ตาย
คงบาปมากกกกกกกกเลยนะคะ. เคยพยายามไม่ทำแต่แล้วก็อดไม่ได้ค่ะ

 

http://palungjit.org/threads/ไม่ว่าจะสัตว์เล็กสัตว์น้อยขนาดไหน-เขาก็เป็นดวงจิตดวงหนึ่ง.356649/

นี่ครับเอาไปอ่าน (อาจจะไม่ตรงกับที่จขกทต้่องการ ก็ขออภัยณที่่นี่ด้วย)

 

เจตนาในการฆ่าเพื่อสนองอารมณ์ตนเอง
ซึ่งไม่ควรต่อเหตุผลจำเป็นที่พึงกระทำนั่น
บาปแน่นอน ครับ


หากเมื่อเกิดความละอายต่อบาปแล้ว
ทัศนะคติหรือนิสัยเดิม ๆ ก็จะค่อย ๆ ละ และ ดับลงได้
หมั่นพึงเจริญด้วย ขันติ และ เมตตาธรรม อยู่เสมอ ๆ ครับ

จะว่าสัตว์ใหญ่ สัตว์น้อย ก็ไม่ควรพึงกระทำ อยู่ด้วยกันอย่างสันตินะครับ

 

เลิกเถอะครับ... กะจะไม่เล่าเรื่องนี้อีกรอบ แต่เจอ post ของคุณ Fasopibe คงต้องเล่าอีกที...

ตั้งแต่ผมกินมังสวิรัติมา แล้วนั่งปฏิบัติสมาธิกรรมฐานเป็นประจำ
ยุงที่หลุดเข้ามาในห้องนอนผมได้ ไม่เคยกัดผมอีกเลยครับ อย่างมากก็บินวนไปวนมา แต่จะไม่เกาะตัว ไม่กัดอีกเลย
สัตว์โลกต่างๆ ถึงจะพูดไม่ได้ แสดงอารมณ์ไม่ได้ แต่เกี่ยวข้องกับบุญบาป และรับกระแสเมตตาได้หมดครับ

 

คุณอินทรบุตร นั่งกรรมฐานประเภทอะไรคะ ดิฉันก็สนใจการทำกรรมฐานเหมือนกันค่ะ
เผื่อคุณอินทรบุตรจะชี้แนะแนวทางได้

 

การนั่งกรรมฐานของผม ผมจะใช้แนวสมถวิปัสสนาครับ

หนึ่งในแนวทางที่ง่าย ครูบาอาจารย์สอนไว้ละเอียดดีมาก และปฏิบัติได้ผลเร็ว เห็นผลได้ง่ายและชัดเจน คือการปฏิบัติในแนวทางของหลวงพ่อจรัญ ครับ

 

ขออภัยด้วยนะคะที่ดิฉันค่อยไม่ทราบเรื่องกรรมฐานลึกเท่าไร ดิฉันเป็นเพียงเด็กวัยรุ่นส่วนน้อยที่สนใจในการฝึกจิต เช่น มโนมยิทธิ อาณาปานุสติ และ อาโลกกสิณ จึงไม่ค่อยมีเพื่อนรุ่นเดียวกันไว้คอยปรึกษาเรื่องการปฏิบัติ ไม่เคยมีโอกาสได้ฝึกกับครูบาอาจารย์ อยากทราบว่า สมถวิปัสสนาเป็นอย่างไรคะ

 

ขออภัยด้วยนะคะที่ดิฉันค่อยไม่ทราบเรื่องกรรมฐานลึกเท่าไร ดิฉันเป็นเพียงเด็กวัยรุ่นส่วนน้อยที่สนใจในการฝึกจิต เช่น มโนมยิทธิ อาณาปานุสติ และ อาโลกกสิณ จึงไม่ค่อยมีเพื่อนรุ่นเดียวกันไว้คอยปรึกษาเรื่องการปฏิบัติ ไม่เคยมีโอกาสได้ฝึกกับครูบาอาจารย์ อยากทราบว่า สมถวิปัสสนาเป็นอย่างไรคะ[/QUOTE]

พี่ขออนุโมทนากับน้อง slughorn ด้วยนะคะที่อายุไม่เท่าไหร่ก็รู้จักการฝึกจิต ให้มีสติแล้ว ดีมากๆค่ะ

 

เคยมี่เจ้าหน้าที่เขตมารมยาในท่อในหมู่บ้าน แกประกาศทั่วทั้งซอยว่า ฆ่ายุงไม่บาป แกประกาศออกทางโทรโข่งดังทัวซอยว่า ฆ่ายุงไม่บาป ตอนได้ยิน ผมก็ตะหงิดๆ ใจอยู่ว่าทำไมพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ออกไปห้ามอะไร ขณะเดียวกันมีเพื่อนอีกคน แกบอกว่าที่บ้านแกโดยเฉพาะอย่างยิ่งห้องนี้ของลูก ให้ยุงเข้ามาไม่ได้ เพราะลูกแพ้

จากเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้คิดได้ว่า มีคนอีกเป็นจำนวนมากที่คิดว่าฆ่ายุงไม่ผิด ไม่บาป เป็นสิ่งที่ถูก ทั้งที่วงจรชีวิตของสัตว์ประเภทนี้สั้นนัก แต่ความมิจฉาทิฐิของผู้คนสูง จึงทำให้ความเข้าใจผิดยังขยายตัวไม่มีสิ้นสุด

 

ได้อ่านประวัติหลวงปู่ปานที่หลวงพ่อฤาษีฯท่านเขียน ทำให้เริ่มมีดวงตาเห็นธรรม ท่านเน้นเรื่องการรักษาศีล 5 ก็ทดลองไม่ตบยุงที่มากินเลือดของเรา พูดแผ่เมตตา 3 ครั้ง และบอกว่ายินดีบริจาคเลือดให้เป็นอาหารแก่ท่านยุงขออย่านำเชื้อโรคมาสู่ข้าพเจ้าเลย 3 ครั้ง เมื่อเขากินเลือดเราเสร็จไม่คันเลยไม่เป็นตุ่มแดงด้วย บางครั้งเป็นยุงลายด้วย เพราะเชื่อมั่นว่าธรรมจะรักษาผู้ปฏิบัติธรรม ไหว้พระ สวดมนต์ แผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้ง 3 โลกทุกวัน พยายามจะไม่ฆ่าสัตว์ แต่ก็ยังกินเนื้อสัตว์อยู่

 

ลองอ่านตามนี้ดูก่อนครับ
http://www.nkgen.com/759.htm
ถ้าสงสัยอะไรเพิ่มเติมก็ post ได้เลยครับ

แต่เบื้องต้น สำหรับผู้เริ่มปฏิบัติใหม่ แนะนำให้ปฏิบัติแนวทางของหลวงพ่อจรัญดูก่อนครับ พอได้พื้นฐานแล้ว จะขยายไปกสิณ หรือมโน ก็แล้วแต่ถนัดครับ

 

ดิฉันเคยได้รับผลกรรมที่เกิดจากการฆ่ายุงทุกท่านจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่วิจารณญาน
ย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีก่อน ข้าพเจ้ายังเป็นวัยรุ่นถึงจะอยู่ใกล้ผู้มีศีลหรือผู้ที่ปฏิบัติดี จิตบางส่วนก็ยังละความโกรธไม่ได้ ( คุณยายบวชชี และเป็นผู้ปฏิบัติดี งามพร้อมทั้ง กาย วาจา ใจ ) สมัยก่อนยังใช้มุ้งสี่เหลี่ยมกันอยู่ (ทุกท่านคงนึกภาพออก คือมีหูทั้ง 4 ด้าน สำหรับผูกกับเชือกขึงไปตามเสาหรือตามที่ต่าง ๆ ยุงจะชอบเข้ามาในมุ้งและจะมากัดพร้อมกับเลือดเต็มท้อง บินแทบไม่ไหว มันออกจากมุ้งไม่ได้จะตบจนเลือดเต็มฝ่ามือเลยด้วยความสะใจที่เห็นเลือดประมาณนั้นเลย และยิ่งโมโหถ้ามันกัดแล้วบินไปพร้อมกับเลือดเต็มท้อง เหมือนอาฆาต พยาบาทกันเลย คือจะต้องตามตบให้ตายให้จงได้ ทำแบบนี้มานานช่วงวัยรุ่นนั่นแหล่ะ อยู่ๆ เกิดเป็นตุ่มแดงๆ เหมือนรอยยุงกัดขึ้นที่ข้อเท้าเลยเอ็นร้อยหวายขึ้นมานิดนึง ไม่ต่ำกว่า 10 ตุ่ม และจะไปหาหมอรักษากี่ที่ก็ไม่หาย ก็งงเพราะมันไม่น่าจะรักษายากขนาดนั้น ทำให้เครียดได้เลยนะ และบังเอิญวันหนึ่งข้าพเจ้าได้อ่านเจอประสบการณ์เรื่องกรรมบอกเล่าโดยแม่ชีท่านหนึ่งเหมือนที่ข้าพเจ้าประสบเลย หลังจากนั้นก็เริ่มบังคับตัวเองให้เลิกทำเหมือนเดิม คือตามตบยุง คุณรู้ไม๊สิ่งที่ทำยากที่สุดคือการฝืนใจตัวเอง กว่าจะห้ามใจตัวเองได้มันเป็นเรื่องที่ต้องใช้ขันติอย่างแรงกล้า และในที่สุดรอยที่เหมือนยุงกัดก็หายไปเอง โดยไม่ต้องไปหาหมอ มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อแต่ก็เกิดขึ้นแล้ว ถึงเขาจะเป็นสัตว์เล็กที่เราเห็นว่าไม่น่าจะเป็นบาป แต่เขาก็คือวิญญานหนึ่งแต่เกิดมาใช้กรรมที่เป็นภพภูมิที่ต่ำ ปัจจุบันข้าพเจ้าก็หันหน้าเข้าทางธรรมเต็มที่ประมาณ 5 ปีแล้ว สวดมนต์ภาวนา นั่งสมาธิ ฝึกกรรมฐานในสายสติปัฏฐาน 4 มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จ. สิงหบุรี เป็นครูบาอาจารย์ และได้รับรู้ถึงผลกรรมต่างๆที่ทำมา และไม่สงสัยในภพภูมิ นรก สวรรค์ อีกแล้ว

 

เป็นอีกคนหนึ่งที่เชื่อว่าเจอกรรมตามทันจากการฆ่าแมลง น่าจะเคยมาเล่าไว้ในเว็บตอนช่วงเป็นสมาชิกเว็บใหม่ๆ แต่เล่าอีกคร่าวๆ แล้วกัน คือ ตั้งแต่เด็กๆ มาเป็นคนที่กลัวและเกลียดแมลงมากๆๆๆๆ โดยที่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกลียดขนาดนั้น เจอเมื่อไหร่เป็นต้องทำทุกวิถีทางในการฆ่าให้ตาย พอมาปี 47 ปลายปี ที่บ้านมีการก่อสร้างต่อเติม คงไปเอาดินถมมาจากต่างจังหวัด เลยมีฝูงเหลือบตามมา กัดคนในบ้านแบบไม่รู้คนละกี่แผลต่อกี่แผล ไม่มีใครเป็นอะไรยกเว้นดิฉัน แผลลามจนต้องผ่าตัดถึง 4 ครั้ง นอนโรงพยาบาลเบ็ดเสร็จสองเดือนครึ่ง แล้วยังต้องไป-กลับรักษาต่อเนื่องอีกเป็นปีเลย หมดค่ารักษา (เกินจากที่เบิกได้จากราชการแล้ว) อีกร่วมสองแสน (ถ้าต้องจ่ายเต็มน่าจะราวๆ ห้าหกแสน) เชื่อว่าเป็นกรรมจากตรงนี้แน่นอน