มนุษย์ทุกคนลิขิตชีวิตตนเองได้ด้วยการกระทำกรรมปัจจุบัน เชิญมาจองวิมานบนสวรรค์ชั้นต่างๆ

ถูกต้อง


พระพุทธองค์ไม่ได้สอนให้เชื่อทันทีที่ฟัง
ท่านให้ "พิสูจน์ด้วยการปฏิบัติ" เมื่อคุณ
ทดลองปฏิบัติตามคำสอนของท่านอย่าง
ถูกต้อง


คุณจะพบความมหัศจรรย์ในตัวคุณเอง
ที่แม้นแต่วิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถทำให้คุณเห็นได้
เครื่องมือวิทยาศาสตร์อะไรมันก็แค่สสารกระจอก
มันไม่ละเอียดเท่าการฝึกจิตของคุณเองหรอก


แล้วคุณจะพบว่า "คุณพิสูจน์ได้ด้วยตัวคุณเอง"

 

แล้วทฤษฎีควาร์กละ ที่แบ่งสสารให้เล็กที่สุดจนในที่สุด
ได้เป็น "พลังงาน" คุณว่าไม่สมเหตุสมผลตรงไหน?

 

บาปของผม..ถ้าไถ่ได้
ก็ได้ไถ่..ไปนานแล้ว

ภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้น..
เท่าที่ทราบ ขนานที่เบาที่สุด
ก็อาจมีคนทานแรงโน้มถ่วงที่แปรปรวนไม่ได้ ตาย...
คุณอาจจะวิงเวียนกลิ้งไปกลิ้งมา เหมือนเมารถจน ตาย...

ถ้าจะห่วงใครสงสารใคร ผมจะเก็บไว้สงสารตัวเองดีกว่า

 

สสารมันก็คือ พลังงานที่มามั่วๆ ปนกันยุ่งเหยิง ในรูปแบบต่างๆ
เมื่อมันยุ่งเหยิงมากขึ้น สายตาหยาบๆ ของคนเราก็รับรู้ได้ว่า

"มันเป็นสสาร"


แต่แท้แล้วมันอย่างเดียวกัน สสารกับพลังงานน่ะ
การรับรู้ของเราต่างหากที่มันหยาบจนไม่อาจรู้ได้


จิต เป็น "พลังงาน" เป็นพลังชีวิต ที่ทำให้ร่างกายสสารมีชีวิต
จิต นี่แหละ ที่ฝึกให้ละเอียด ก็จะรับรู้ได้ว่ามี "พลังงาน" เป็น
องค์ประกอบของสสาร และรู้ได้ถึง จิตวิญญาณว่ามีอยู่จริง

 

ถ้าแค่ คว๊าก... ไม่สมเหตุสมผล

สตริงหละ อ้า...อันเนียะใกล้

ผมเชื่อว่า
พระผู้เป็นเจ้า ท่านเป็นศิลปิน...
ต้องมองด้วยมุมมองของจิตรกร หรือคีตกวี
มองด้วยวิทยาศาสตร์ ก็เป็นได้แค่มิเตอร์วัดไข้เท่านั้นเอง

 

ผมเคยทำบาปมามากกว่าคุณก่อน
ในอดีตชาติ ผมเคยเกิดเป็นมาร
คุณจำต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้


เส้นทางของการบำเพ็ญเพียรนั้น
พระโพธิสัตว์ต้องผ่านด่านมาร
เพื่อให้รู้ว่า "มาร" มีความคิดและอยู่กันอย่างไร
เมื่อได้ตรัสรู้แล้ว จึงจะโปรดเขาได้


สวรรค์มีตา คุณกลับตัวแล้ว
จะหลุดพ้นได้


พระยามาราธิราช นั้นเป็น พญามาร
แต่ท่านก็ละทิฐิ จนพ้นความเป็นมาร
เมื่อพระอุปคุตปราบ หลังพุทธกาล
แล้ว ๒๐๐ ปี


เราล้วนต้องเป็น "มาร" และผ่านด่านนี้ไปให้ได้ทั้งสิ้น


อย่ายอมแพ้ คุณต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้
อย่าลืมความปรารถนาของตนเอง อย่าทิ้งมันไป

 

สบายหละ...
มีพระโพธิสัตว์ใหญ่อยู่แถวนี้
เราไม่ต้องทำอะไรแล้ว
ชัยโย้วววว...

ความปราถนาของผม...
ผมจะทิ้งมันให้สิ้นซาก...และให้เร็วที่สุด

 

ศิลปะ ไม่มีความถูกผิด
มันขึ้นอยู่กับคุณจะวาดอะไรลงไป
เป็นเรื่องของคุณทั้งนั้น
กรรมนั้นคุณก่อเอง และยินดีรับมันเอง


คุณเป็นศิลปิน พระเจ้าก็เป็นศิลปิน
ท่านให้คุณ "ตั้งความปรารถนา" เป็นอะไรก็ได้
คุณวาดตัวคุณเองเป็นอะไรก็ได้ ไม่มีถูกผิด


แต่หนทางแห่งการวาด บางครั้ง
ก็ต้องมี "ใช้สีดำ" บ้าง


คุณว่าจริงไหม?


เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนเลว หรือมาร หรือคนอาฆาต
เราเกิดมาเป็นเราเอง ปลดปล่อยตัวเอง เป็นอย่างที่เราอยากเป็น
ความปรารถนาของคุณแต่เริ่มต้นมันดีงาม แต่กรรมอดีตมันพัดพาไป
ขอให้คุณเอาชนะมันให้ได้ จะต้องผ่านด่านนี้ไปให้ได้


ฝันของคุณยังรออยู่ข้างหน้า
ทุกคนมี "วันใหม่" เสมอ
คุณผ่านมันไปได้ เจ็บปวด
แต่เมื่อวันรุ่งขึ้นมา วันหนึ่ง
คุณจะได้สมความปราถนา


อย่าลืม คุณเลือก ที่จะวาดมันเอง...

 

ไม่ได้

เราทุกคนก็มีหน้าทีเป็นกลไกลหนึ่งของจักรวาลเท่านั้น
จักรวาลทำงานเป็นทีม ไม่มีใครเป็นฮีโร่คนเดียวครับ
วันหนึ่ง เด็กรุ่นน้อง ก็ต้องมาทำหน้าที่แทนเราจริงไหม
ใครบ้างทำงานไม่พักเลยละคุณ


คุณต้องเข้มแข็งขึ้น และมาอยู่แทนที่คนแก่นะ
ให้เขาพักบ้าง คุณต้องอดทนผ่านมันไปให้ได้


พวกเรารอคุณอยู่ ...

 

ผมเคยผ่านด่านนั้น คิดจะละทิ้งความปรารถนาไป
มันเจ็บปวดทรมานจะไปต่อไม่ไหวแล้ว


แต่คุณรู้ไหม "รสชาติของการผ่านด่านอันหฤโหดนั้น"
มันสุดยอดเหนือจะบรรยาย


เหนือกว่าได้นิพพานอีก คุณลองมาให้ถึงเถอะ...

 

อย่ามายัดเยียด
...ไม่เอา
...ไม่เลือก
...ไม่ปราถนา
เลิกๆๆๆๆๆ

 

ไม่ชอบอะไรหฤโหด
ไม่ชอบทนทรมาน
ไม่ชอบผ่านด่าน
ไม่ชอบ...

ไม่ชอบหลายอย่าง..
โดยเฉพาะทำงาน
ไม่ชอบ...

 

ขอให้ปลดปล่อยตัวเองให้สบายๆ
อยู่กับตัวเองเหมือนโลกนี้หายวับไป
แล้วอยู่กับ "จิตเดิมแท้" ของคุณ
มันจะบอกคุณว่า


"คุณปรารถนาอะไรไว้นานแสนนาน"


และคุณจะตัดสินใจไม่ผิดพลาด
เดินทางในชาตินี้ได้ถูกต้องไม่หลงออกนอกลู่นอกทาง

สวัสดี...

 

ม่าย...อ้าว...

 

ผมชอบผลงานคุณนะ
รู้ว่าคุณคิดอะไรดีๆ มากมายเลย
และพยายามทำอะไรใหม่ๆ มากมาย
รอดูผลงานคุณอยู่ตลอด เพียงแค่กรรมในอดีตเท่านั้นเอง
ที่ทำให้คุณต้องทำอะไรพลาดไปบ้าง


มันไม่สายเกินไป ที่คุณจะตั้งต้นใหม่
ความคิดดีๆ ของคุณยังมีมากมาย
มันมีประโยชน์ต่อคนจำนวนมาก
แต่คุณต้องเชื่อใจทีมงานเบื้องหลัง


เช่น พวกเราที่เคยเดินผ่านมาก่อนคุณ

 

การเจรจาหาทางร่วมกัน มันอาจทำให้ทุกอย่างกลับมาเริ่มต้นดีได้
เราห่างไกลกันเกินไป ทำให้เราไม่เข้าใจกัน แล้วเอาแต่จะใช้บุญบารมี
เอาชนะกันเอง



บางทีเรามีจุดหมายร่วมกัน แต่เราไม่เข้าใจกันเท่านั้นเอง

 

ลองหาทางคุยกันตรงๆ ดีไหม "ขอโทษ" อาจทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
"ท่าน" มีเมตตา ผมเชื่อว่า "สามารถให้อภัยได้" และทำให้ทุกอย่าง

"จบด้วยดี"


ปล. พระเจ้าตากไม่ได้ถูกฆ่าตาย แต่ท่านไปบวชในบั้นปลายของชีวิต
แต่เราแสร้งวางแผนว่าท่านเป็นบ้าและถูกฆ่าตาย เห็นไหม มันมีทางออกนะ

 

อย่ามาหว่านล้อม ไม่หลงกล

ปวดหลังมาหลายชาติแล้ว...เข็ด

แล้วอย่าอ้างเบื้องสูง ไม่เชื่อหรอก

 

ผมจะเจรจาเป็นเบื้องต้นก่อน
แล้วจะคุยกับคุณเป็นระยะ


ผมไม่เข้าข้างใคร เพราะทั้งสองก็คือ "โพธิสัตว์" เหมือนกัน

 

กระทู้นี้สำหรับคนที่ยังไม่เข้านิพพานนะครับ