เทคนิค ในการปฏิบัติสมาธิ ภาค ๑ ส่งเสริมโภคทรัพย์

ทุกวันพระ ผมก็สวด ก่อนสวดจะนั่งทำจิตว่าง ๆ นำเงินเหรียญสิบบาท (ส่วนมากจะนำเหรียญสิบบาทมาใส่ขันไว้เวลามีสวดมนต์ิเสร็จจะหยอดเหรียญลงในบาตรที่เตรียมไว้ หากมีแบ็งค์ก็จะนำมาแลกเหรียญไว้หยอด จะได้หยอดบาตรทุกวัน เมื่อมีใครมาแจกซอง หรือมีงานบุญใด ก็จะลาเงินจากบาตรไปร่วมทำบุญ ) แล้วรวมจิต กราบ จุดธูป เทียน เสร็จแล้ว
1.อธิษฐานขอบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพเจ้าและสิ่งศักดิ์สิ่ทธิ์ บิดา มารดา มีหลวงปู่ดู่เป็นที่สุด ขอบารมีหลวงปู่ น้อมทั้งสามแดนโลกธาตุร่วมสวดมนต์
2.กล่าวคำบูชาด้วยชีวิต (พุทธัง ชิวิตัง ปูเชมิฯ)
3.กล่าวคำบูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียน โดยอธิษฐานให้เป็นทิพย์ แล้วบูชา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพทุกพระองค์ บิดามารดา บูชาเป็นพุทธบูชา มหาเตชวันโต ธรรมะบูชามหาปัญโญ สังฆบูชา มหาโภควโห แล้วสัพเพตามแบบหลวงปู่ดู่
4.กล่าวคำขอขมาต่อ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพเจ้า บิดามารดา ครูบาอาจรย์ ทุกท่าน ที่ได้ล่วงเกิน
5.อารธานาศีล5 (แต่ผมว่าทรงกำลังใจแบบท่านก็ดี ตั้งไว้ตั้งแต่สวดมนต์จนเสร็จ เก็บเล็กผสมน้อยไป)
6.สวดบทบูชาพระรัตนตรัย (นโมตัสสะฯ) บูชาพระ(พุทธังสรณัง คัจฉามิฯ)
7.รับศีล
8.สวดบทบูชาพระพุทธเจ้า 28 พระองค์
9.สวดบทบูชาพระบรมสารรีริกธาตุ
10.สวดบท บูชาพระ (อติปิโส 3 ห้อง)
11.สวดบทพาหุง
12.สวดบทชินนะปาโร (บูชาครูบาอาจาย์สอนกรรมฐาน)
13.สวดบท บารมี 30 ทัศ (ชะนะปกาโร วาราเมนาโถ)
14.สวดบทชินนบัญชร
15.สวดบทยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก
16.สวดบทพระธรรมจักร(บาลี)
17.สวดบทอนันตลักขณะสูตร (สูตรที่ทำให้พระปัจจัคคี บรรลุพระอรหันต์)
19.สวดบทอาการวัฒนะสูตร
20.สวดบทปิ่นธรณี (หลวงปู่ลี) (สวดยันต์ทุนนิมิต 9 ชั้น)
21.สวดบทอุณหัสวิชัย (ชื่อบทสวดอาจผิด เป็นบทที่เทวดาจะหมดอายุแล้วลงมาขอบารมีจากพระพุทธเจ้า แล้วพระพุทธเจ้าแสดงธรรม)
22.สวดบทอิติปิโสถอดรูป (หลวงพ่อจง)
23.สวดบทบูชาพระโพธิสัตวั ( พระศีอารยะ)
24.สวดบทบูชาหลวงปู่ทวด (นโม โพธิสัตว์โต อาคันติมายะ อิติภะคะวา)
25.สวดบทบูชาหลวงปู่ดู ( นโม โพธิสัตว์โต พรหมะปัญญโญ (อิติภะคะวา (ต่อเอง))
26.สวดบทอนุโมทนาบุญทั้งหมด (สัทธา ทานังอนุโมทามิ)
27.บทบูชาพระรัตนตรัย (พุทธัง อนันตตัง ธรรมะจักวาลัง สังฆนิพพานนัง นะปัจจโยโหตุ)
28.สวดบทขอขมา (โยโสโมหะจิตเตนะ พุทธัสมิงฯ)
29.บทพระมหาจักรพรรดิ (สวดตามกำลังวัน)
30.ขอขมาเจ้ากรรมเจ้ากรรมนายเวรทั้งหมด
31. นั่งสมาธิ ตามแต่จิตบางครั้งได้แค่ 5 นาที แล้วแต่วาระจิต
32.สวดบทแผ่เมตตาใหญ่ (หากเวลามากจะสวดบทใหญ่ หากเวลาน้อยจะสวดบทย่อ)
33.บทแผ่เมตตาสามโลก(ตามแนวทางหลวงปู่ดู่) (ต่อท้ายด้วย คาถาหลวงปู่ฤาษีลิงดำ นาสังสิโมฯ )
34.บทแม่เมตารวมบามีให้ตนเอง (ต่อท้ายด้วยคาถาหลวงปู่ฤาษีลิงดำ นาสังสิโมฯ)
35.อธิษฐาน ขอให้อริยะทรัพย์เป็นทิพย์แล้วถวาย(เงินที่เตรียมไว้)แด่ พระพุทธ พระธรรมพระสงฆ์ เทพเจ้าทุกพระองค์ (สัพเพฯตามแบบหลวงปู่ดู ต่อท้ายด้วยคาถาหลวงปู่ฤาษีลิงดำ นาสังสิโมฯ) (แผ่เมตตาแล้วถวายใจเป็นอุเบกขา ไม่คิดเบียดเบียนใคร)
36. กรวดน้ำ (เย็น ใช้อิมินาฯ ) (เช้า ใช้ ปัตทินคาถา (ยา เทวตา ตะหิง ตะหิง )
37. สวดบทอธิษฐานของปู่เจ้าเขาเขียว
38.สวดบทอัญเชิญเทวาดกลับ
39.สวดบทส่งพระ (อรหังสัมมา สัมพุทโธ ภวควา พุทธัง ภควันตัง อภิวาทเทมิฯ)
40.กราบพระ 6 ครั้ง
วันพระจะสวดประมาณนี้ (ใช้เวลาหาก แผ่แมตตาใหญ่บทเต็ม 3 ชั่วโมง หากบทย่อ ประมาณ 2 ชั่วโมง)
วันธรรมดา จะตัด (บทพระธรรมจักรฯ,อนัตลักณะฯ,อาการวัฒนะฯ) ออก จะเหลือประมาณ 1ชั่วโมง ครึ่ง (นั่งสมาธิ 15 นาที)
(หากจิตเป็นสมาธิ เวลาที่ใ้ช้ในการสวดจะสั้นลง จะไหลมาเอง เสียงรบกวนเช่นมอเตอไซด์ซิ่ง (ดังมาก) เสียงรถยนต์ หรือแม้แต่เสียงลูกเล่นเกมส์ดูโทรทัศน์ไม่สามาถทำให้เราสนใจได้เลย หรือบางครั้งหลับตาสวด (ง่วง)ก็จะรู้สึกวูบแต่การวูบนะยังได้ยินเสียงสวดจากปากเรา ปากยังสวดอยู่และออกเสียงด้วย แต่เราวูบ แต่หลังจากสวดมนต์เสร็จอาการง่วงนอนหายไปมีแต่ความสดชื่น แจ่มใส อาการเหน็บชากลายเป็นรู้สึกเย็นเข้ามาแทน ทั้งวันอารมณ์ดี ไม่ง่วง (ผิดกับวันไหนไม่สวดมนต์ จะรู้สึกเหมือนมัว ไม่แจ่มใส) ท่านอื่นเป็นเช่นไรก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะครับ

 

ตรงนี้มันขึ้นอยู่ว่าใครสังเกตุเป็น ไม่งั้นก็เห็นว่ากำลังปรุงเเต่งอะไรไปไม่เกียวกับกระทู้ จริงๆเกียวโดยตรงเเละเป็นของฆราวาส หลักการดำรงชีวิตก็ต้องรู้ว่า สิ่งสำคัญอยู่ตรงไหน. พระองค์บอกอุบายไว้ต่างๆถ้าอยากได้ปัจุบันทางด่วนก็เก็บเงินขยัน ทำให้ดี หรือให้ดียิ่งขึ้นจะได้ตามปราถนาก็ให้มีสัทธา ศิล จาคะ ปัญญา ก็จะเป็นฆราวาสที่เมื่อไม่ประมาทเมื่อกระทำอย่างนี้ อินทรีย์เพิ่มขึ่นก็ได้เป็นโสดาบันไปในตัว. รอดพ้นจากอบาย ทุคติ นรก. เปรตวิสัย นี้เรียกว่าฆราวาสชั้นเลิศอยู่เเบบไม่ประใาทไปในตัวเเละปฏิบัติตามคำสอน เเต่ถ้าชูจะให้สวดอย่างเดียว เอาตรงนี้อย่างเดียวเนียผมก็บอกปริยายเป็นอันมากไปแล้ว อนิสงสอะไรผมก็พูดไปแล้วว่าอะไร. ฉนั่นถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ หลงลืมทำกาละอนิสงสต่างๆปมไม่เห็น มันก็ไม่เกื้อหนุนอะไรกลายเป็นไม่ได้อะไรเเทน

 

แนะนำ บทธรรมจักร เมื่อเราประกอบอาชีพไปด้วย
หากพูดไปก่อน
เดี๋ยวจะกลายเป็นเอาเรื่องไม่มีหลักฐานมาพูดอีก ^^


อ่านแล้วรวย

 

^ผมโลภครับพี่ ป.ปราบ ช่วงนี้สวดคาถาเงินล้านทั้งวัน
ส่วนบทธรรมจักรก็เปิดสวดตามเทปให้ลูกฟังครับ หลับสบายเชียว^-^

 

ให้รวยสมปราถนาครับ^^

 

จริงอยู่เสียงย่อมเป็นเสี้ยนหนามต่อปฐมฌาน แต่เป็นเสียงแบบใดอีกล่ะ

เหตุใดน้อ ท้าวสักกะจึงต้องมาดีดพิณสามสาย ให้พระโพธิสัตว์ได้ยิน
จนได้สำเร็จพระสัมมาสัมโพธิญาณ รู้แจ้งในมัชฌิมาปฏิปทา

เหตุใดน้อ พระภิกษุในสมัยพุทธกาล ได้ยินเพลงขับของหญิงสาว
เป็นเหตุให้สำเร็จพระอรหันต์ได้ นั่นเพราะมีอุบายอันแยบคายน้อมเข้ามาพิจารณา

เหตุใดน้อ ปัญจสิขเทพบุตร ถือพิณบรรเลงเพลง ณ ถ้ำอินทสาละ เป็นเหตุให้พระพุทธองค์ทรงชื่นชม

ก็แสดงว่าเสียงบางประเภท พร้อมเนื้อความในเสียงนั้นๆ ทำให้เป็นสมาธิได้เช่นกัน

ดังนั้น หากเราสุดโต่งจนเกินไป เราจะหาคำอธิบายอะไรอีกไม่ได้เลย เพราะว่า เอาเท่านี้พอ

หรือจะลองฟังเนื้อหาของเพลงนี้
บทเพลงพระอรหันต์ - YouTube

<IMG src='http://www.84000.org/tipitaka/picture/p64.jpg' width=200>​

 

การศึกษาพุทธวจนะ เป็นสิ่งที่ดี และควรศึกษาน้อมนำมีความแยบคาย ในเนื้อความเหล่านั้น

แต่หากตัวผู้ศึกษา สุดโต่งจนเกินไป ก็ดีอยู่อย่างหนึ่ง

ที่กล่าวว่า ดีอยู่อย่างหนึ่ง เพราะว่า เป็นหัวหอกสำคัญ
เอาไว้เป็นเครื่องมือในการต่อต้านลัทธิ หรือแนวคำสอนที่นอกพุทธศาสนา

ก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย นั่งยิ้มอย่างเดียว

 

เอาเข้าไปอีก. เรื่องดีดสามสายทำให้เกิดทางสายกลาง บอกตรงๆไม่เคยเห็นนะในพุทธประวัติ
เเละที่พระองค์ตรัสรู้มัชฌิมาปฏิปทา การประกอบตนพัวพันอยู่กับกาม เเละ การประกอบการทรานตนให้ลำบาก ที่มาไม่ได้เกิดจากการประกอบกามด้วยการฟังเพลงนะ.เกิดจากที่พระองค์ทำในใจโดยเเยบคาย คุณต้องรู้ก่อนว่าทางสายางคืออะไร.ไม่ใช่ว่าไม่รู้เเล้วถึงพูด ไม่เช่นนั้นมันจะไม่เข้าใจธรรมทีึกกว่านี้ได้

 

อย่างนั้นเเละครับ เเต่มันจะไม่ใช่นะเพราะว่า ถ้าเกิดเราเอาเเต่ความคิดตนเองเป็นใหญไม่ฟังพุทธวัจน. พอมันไม่ตรงขึ้นมา มันก็เป็นเเบบนี้ไงครับ มันจึงเป็นอย่างที่บอกตอนเเรก
ฉนั้นมันจะจบได้ด้วยคำตถาคตไม่ใช่จากใครก็ได้ครับ

 

^^

..........................

 

บทเพลงพระอรหันต์

 

ภิกษุผู้ปรารภวิปัสสนาชื่อว่าติสสะ กำลังเดินทางใกล้สระปทุม ได้ยินเพลงขับของเด็กหญิงผู้หักดอกปทุมในสระปทุมพลางขับเพลงนี้ว่า

ตั้งความเพียรสม่ำเสมอเทียบเสียงพิณ

เพลงขับของปัญจสิขเทพบุตร

 

อีกอย่างที่คุณว่าพระอรหันต์ฟังเสียงร้องเพลงทำให้หลุดพ้นจากอาสวะ คือผมคิดว่าคุณคงเข้าใจผิด คงสบสันจำผิดระหว่างตำรานึงเป็นอีกตำรานึง ไม่ทราบว่าไปเอาจากไหนกันเเน่ เเต่ว่าพระองค์ตรัสกับพราหมณ์ว่า สมณะหรือพรามบางพวก ไม่สบตา ไม่สนอะไรต่างๆอย่างเขล่งขัด เเต่เค้า ยังชอบฟัง
เสียงมาตุคาม ที่พูดจาอยู้ก็ดี ขับร้อง หัวเราะฯ. อย่างนี้พระองค์เรียก คือความขาด ความทะลุ ด่างพร้อยของพรหมจรรย์ พระองค์ตรัสว่ายังเป็นการประกอบเมถุนอยู่. เเล้วที่คุณเอามาเนี่ยคืออะไรหลาะ เิาไปตรวจสอบดูก่อน ทำที่ตัวเองพูดไว่ก็พอไม่ต้องมาก

 

อ่ออย่างนี้นี่เอง 2 พระสูตรล่างคุณเข้าใจหรือยัง ต้องเข้าใจดีๆ รู้จักคำว่าอุปมาหรือไม่ พระองค์ให้ตั้งความเพียรไม่ตึงเกินไปไม่ย่อหย่นจนเกิน ประเดนตรงนี้ ก็ทำให้เข้าใจง่ายๆ นึกภาพออก ไม่ได้ให้พระไปตั้งวงดนตรีใช่มั่ย ไปเล่นไปร้อง ไปฟังเพลิงเห้อ ตีความอะไรขนาดนี้
ส่วนอรรถกถาที่เป็นข้อเเรกนั้นนะไม่ต้องไปสนใจ ผมก็คิดไว้เเล้วมันแปลกๆอย่างนี้ ไปเอาคำเเต่งใหม่มาอีกเเล้วตัวเองเเทบไม่รู้ เวนกรรมจริงๆ

 

จริงๆเเล้วการสวดสรภัญญะ ในสมัยนี้เป็นอย่างไหร หรือคุณเคยได้ยินได้ฟังมาจากไหนก็ขอให้ดูตรงนี้ด้วย ที่พระองค์ได้ตรัส มันอาจจะเปลี่ยนความคิดว่าการสวดสรภัญญะต้องอย่างนี้ กลับมาสวดเเบบที่ถูกต้อง อย่างถูกต้อง ตามสมัยยุคกาลเค้าปฏิบัติกัน


นะโมตัสสะ ภัคาวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

ภิกษุทั้งหลาย โทษของภิกษุผู้กล่าวธรรมด้วยเสียงขับอันยาว มีห้าอย่างเหล่านี้ ห้าอย่างอะไรกันเล่า ห้าอย่างคือ
1เเม้ตนเองก็กำหนัดยินดีในเสียงนั่น
2แม้ผู้อื่นก็พลอยกำหนัดในเสียงนั้น
3แม้พวกคฤหบดี ก็พากันยกโทษติเตียนได้ว่า พวกสากยบุตรเหล่านี้ ก็ขับเพลงเหมือนพวกเราดังนี้
4เมื่อภิกษุยังรู้สึกลุ่มหลงในกระแสเสียงนั้นอยู่ สมาธิก็พังทลาย
5อนุชนรุ่นหลังก็ถือเอาเป็นเเบบอย่าง


จึงต้องไปตรวจสอบอีกทีว่าการสวดสรภัญญะต้องทำเเบบไหนกันเเน่ เเต่บทข้างบนนี้คือสรภัญญะในปัจจุบัน

 

คุณtokyoo2 หากสำนึกยังมีอยู่ แน่นอนคุณต้องผ่าน
การเป็นศิษย์ของครูบาอาจารย์ ปฐม มัธยม อุดม

ดังนั้น ก็ต้องเชื่อคำของพ่อแม่ ที่เคยกล่าวสอน

ส่วนคำแต่งเก่าแต่งใหม่อะไรนั้น หากย้อนไปในปฐมสังคายนา

คุณก็ต้องมีสามัญสำนึกระลึกคุณแห่งพระอรหันตสาวก ที่ทำให้ได้เรียนรู้ในพุทธวจนะ

พอมาในยุคปัจจุบัน พุทธวจนะ ก็มาจากการรวมรวบ จากพระภิกษุรูปหนึ่ง
จึงตกทอดมาสู่พระภิกษุอีกรูปหนึ่ง และเป็นเหตุทำให้คุณได้ยินได้ฟัง เช่น

- ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์
- อริยสัจจากพระโอษฐ์ภาคต้น
- อริยสัจจากพระโอษฐ์ภาคปลาย
- ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์
- พุทธประวัติจากพระโอษฐ์

คงจะมองภาพออก การศึกพุทธวจนะเป็นสิ่งที่ดี ประเสริฐสุด ให้ได้เรียนรู้ในแนวทางที่ถูกต้อง
และอย่าสุดโต่งโต้งๆ เกินไปนัก เพราะจิตใจที่จะประเสริฐได้นั้น นั่นเพราะใจที่ถึงพระรัตนตรัยทั้ง3
แต่หากจะถูกบั่นถอน ด้วยกิเลสที่อ้างว่า ต้องคำพระตคาตต เท่านั้น
คุณก็จะไม่เห็นคุณค่าของสวากขาตธรรม และสาวกสังโฆได้เลย

จะกลายเป็นแค่หนอนแทะตำรา เปล่าๆ คนเปล่า

ถามว่าคุณเคยเกิดในสมัยพุทธกาลหรือ ก็เปล่า เพราะสิ่งที่คุณได้ยินได้ฟัง
หรือได้ศึกษาเรียนรู้ ก็มาจากพระสาวกจากรุ่นสู่รุ่น ควรจะระลึกในสิ่งนี้

หากจะใช้คุณเป็นเบี้ย ในการเดินหมากเพื่อต่อต้านลัทธินอกรีต
คนๆนั้น จะหยั่งดูความคมของหอก ด้วยการนำเรื่องพิณสามสาย นี่ล่ะ ว่าจะใช้การได้เพียงใด

หากเราเป็นเพียงแค่หนอนแทะตำรา ประโยชน์ก็มีอยู่แค่นี้ล่ะ หัวหอก..!
ซึ่งต่างจากผู้ผ่านการปฏิบัติ

ดังนั้น ต้องถามตนเองแล้วล่ะว่า จะเป็นเพียง ได้แค่หนอน อยู่หรือ

ฝากไว้ให้พิจารณาให้รอบครอบ ลองไปนั่งตรึก นอนตรองดูให้ดีๆ

 

ผมถึงพูดเเต่สิ่งที่เป็นไปได้ไงครับ ถ้ามีคนลวงคุณว่าของนี้ดีจริงๆ เเต่พอมารู้ความจริงในภายหลังว่าไม่ใช่อย่างที่คิด คุณจะรู้สึกอย่างไหร่ มันก็เหมือนกัน. ตอนนี้คุณอาจจะมองไม่เห็นปัญญา. ว่าคือปัญญา. เลยปล่อย ไม่รู้ไม่สน นี้คือยังไม่หยั่งลง ยังมีความเชื่ออยู่ เทพบรรดาล อะไรบรรดาลต่างๆ. เป็นส่วนสุดที่มีไม่ได้กับผู้หยั่งลง พระองค์ถามว่าเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่เเบบนี้จะไปทำอะไรที่ไร้เหตุผลอีกมั้ย มันก็ไม่ได้เเล้วไงพระองค์ตรัสถึงขนาดนี้ จะมาบอกว่าเอาวัตตโกตูมงคลไว้ก่อนกันพลาด. ครูอาจารย์บอกเดียวผีมาหักคอ ดิ้นรนไปนอนใโรงกัน ซึ่ง มันเป็นความคิดที่เเต่งการปรุง เกินประมาน เกินหน้าที่ ความสามารถ อาจจะถูกผิด ไม่จีรัง เพราะอย่างนี้ก็ควรจะเเยกเเยะ ไม่ใช่อะไรก็เอาเเต่พูดดูสวยหรู่ เเต่เอามาใช้จริงๆกลับไม่ได้ผล เเเต่ผมเนี่ยไม่สวยหรู่อะไร เเต่มีส่วนที่เป็นสัจจะเกือบทั้งหมดเว้นคำที่ผมพูดเกิน เรื่องไม่น่าเป็นไปได้ก็จะไม่พยามพูด

 

จริงๆ ก็ไม่อยากจะแนะนำคุณหรอก

เพียงแต่เห็นว่า ยังมีทัสสนะในวุฒิภาวะของเด็กอยู่

สิ่งที่คุณกล่าวมา คนที่โตแล้ว เขาก้าวข้ามมาหมดแล้ว โดยมีปัจเวกขณแบบโลกๆ

เช่นการศึกษาตำรับตำรา อย่างที่คุณเป็นอยู่นี่ไง

ตัวเพิ่งจะเดินมาถึง อยู่เพียงจุดนี้เอง ทำเป็นเท่ห์ จุ้ย..! ไปดีกว่า ^^

 

^ลองทำดู จะเกิดผล
มันก็ลงในมรรควิธีได้
หากเป็นเบื้องต้นคือ การนำมาบอกกล่าว แล้วเกิดศรัทธานำไปปฏิบัติให้เกิดผลได้เอง
เห็นกันขณะทำนั่นเลย
รวยทันที ไม่ต้องมีใครบันดาล

 

ไม่เอาน่ากลายเป็นว่าเรื่องที่พูดมาทั้งหมดเนี่ยว่าใครเก่งกว่ากัน ไปๆมาๆกลายเป็นว่าใครหล่อกว่า เดียวมันก็ใครโตกว่า นี้เละเะกิเลิส ฤทธิมันเยอะเเบบนี้ต้องรอบรู้ตามๆมันให้ทัน อย่าปล่อยเปาะเดียวจะไปกันใหญ่ เดียวจะคิดว่าทุกคนต้องผิด ไม่อยากให้คิดถึงขั้นนั่น จริงๆอยากให้กลับไปทบทวนที่ได้ยินมาจะดีกว่า อย่ามาคิดเล็กน้อย เราพูดๆกันไม่คิดอะไร ว่าใครได้ใครไม่ได้ไม่มี ไม่ได้อยากให้คิดเรื่องอะไร. ให้กลับมาสนใจว่ารับประโยชน์โยนืโสเเล้วจะได้ผลเอง