ท่านเคยหนักใจเรื่องการให้เงินขอทานไหมครับ ?

ก็ต้องถามว่า

"ทำบุญ เพราะ อยากได้บุญ หรือ ทำบุญ เพราะ อยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์"

 

### เป็นคำถามที่ " แทงใจดำมาก " 5555555

... เป็นบ่อยมากเลยคะ .. เวลาเจอขอทานเรา " ไม่ค่อยให้ " นะบอกตามตรง

.. เพราะไรนะเหรอ .. ส่วนมากเราจะให้เแพาะคนที่เรามองแล้วรู้สึกว่าเขาสมควรจะให้ บางคนเราเห็นนั้งอยู่เรามองแววตาเขาแล้วเราเดินผ่านเลยถ้าเรารู้สึกว่า " เขาโกหก " คือ คนที่เขามีอาชีพแบบนี้มันจะแสดงออกทางแววตาคะว่าเขา หิวเงิน ... แค่ไหน ... ส่วนคนที่เขาเป็นขอทานเพราะจำเป็นไม่มีจริง ๆ มันจะมีความรู้สึกเวลามอง คือ ความต้องการเงิน ความหิว ความทรมาน ความหมดอาลัยตายอยากในชีวิต ... ถ้ามองแล้วดฺแันรุ้สึกแบบนี้ส่วนมากจะให้คะ .. มันเป็นความรู้สึกแค่แว๊บเดียวเท่านั้นคะ ...

... แต่สมัยเด้ก ๆ อยากให้นะ แต่อายไม่กล้า กลัวขอทาน .. และ ตัวเองมีตังน้อย กลัวให้เขาแล้วเขามองด้วยสายตาดูถูก อันนี้เคยโดนมาให้เขาไปบาทเดียวเขามองหน้าเลย เราก็กลัวดิเป้นเด็กอะ .. แต่บางทีอยากให้ใจจะขาดแต่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลยก้มี ..
ดิฉันใช้ความรู้สึกที่เกิดตอนนั้นคะเวลาจะให้หรือไม่ให้ขอทานที่อยุ่ตรงหน้า .. ส่วนเคยคิดไหม๊ว่าจะได้บุญ ไม่ค่อยคิดคะ ไม่สนใจเลยด้วยตั้งแต่ตอนที่ไม่สนใจธรรม หรือ ตอนที่สนใจะรรมแล้ว อยากให้ก้ให้จบแค่ตรงนั้นพอ ให้แล้วก็จบ .. แต่อาจมีน้อยใจบ้างที่เราให้เขาไปแต่เขาเอาไปซื้อไปทำเรื่องไม่ดี .. เช่น เคยให้ตังลุงคนหนึ่งแถวตลาดสดไปวันถัดมาแกก็มานั้งกินเบียร์เป็นขวด ๆ เลย เราก็นะ ทำไมไม่เก็บไว้ซื้อข้าวกิน .

 

พอดีเจ้าของกระทู้ถามขอทาน แล้วไม่ทราบเคยเจอะแบบ "ขอ" จริงๆหรือเปล่า
พวกสก๊อยนะค่ะ ไม่ก็เชิดสิงโต ไม่ให้ก็ด่า หยาบๆใส่เลย

ถ้าเราเจอะแบบนี้ นอกจากไม่หนักใจแล้ว ยังสะใจที่ไม่ได้ให้ด้วยนะค่ะ (เพราะหน้าเราเฉยๆมาก ด่าก็ไม่รู้สึกอะไร)

 

เคยเจอแบบนี้ไหม
ขอทานมาขอได้ทุกวัน
คนให้ก็ให้ได้ทุกวัน
พอวันตรุษจีนก็มาขออีก พอให้ไป
ขอทานก็พูดว่า"ขาประจำไม่คิดจะให้เพิ่มบ้างหรือ"
!!!!!!!!!

 

๕๕๕๕
ชะรอยเค้าคงนึกว่าเป็นหน้าที่เราเสียแล้ว ล่ะค่ะ คุณพี่

ข้าน้อยไม่ค่อยหนักใจเลย
เพราะบางทีก็มีใจอยากให้
บางทีก็ไม่ให้
(ส่วนใหญ่ไม่ให้ เงินทองหามายากยิ่ง เรื่องไรมาให้กันง่ายๆ ตายไปก็เอาไปด้วยไม่ได้ จะขอไปทำไมมากนักเนอะ)

แต่เคยเห็น คนปกติดีลากลู่ถูกัง คนตาบอด ไปไหว้ของตังค์ตามโต๊ะต่างๆแล้ว สะเทือนใจอยู่ไม่น้อย

แต่คนขอทานเยอะๆ ตอนไปแถวด่านอรัญประเทศ
มีเด็กขอทานแยะมาก

แล้ว
มีเด็กขอทาน เดินตามตื้อมาของตังค์
ข้าน้อย ผู้ใจเมตตา ยิ้มหวานหยดให้ แต่บอกว่าม่ายห้ายตังค์ นะ
เด็กน้อยชะงักตาเคลิ้ม
แล้วข้าน้อย บอกว่า แต่ที่นี่ร้อนมาก พี่ให้หมวกน้องนะ
แล้วยื่นหมวกใส่ให้ขอทาน พรรคกระจกน้อยผู้นั้น
แล้วยิ้มหวานให้อีกที

เด็กน้อยยิ้มแป้น เหมือนดีใจ ม๊าก มาก ยังกะจะลอยได้งั้น

(งง ก็หมวกอัน ๑๐ บาทเท่าที่เค้าขอตังค์เรานั่นแน่ะ ทำให้คนให้ยินดีไปด้วย)

 

ไม่หนักใจ อย่างน้อยก็เขา "ขอ" ดีกว่า "ปล้น" ค่ะ

 

จะให้ขอทาน ที่เป็นคนแก่ แบบแก่มากๆ แล้วลูกหลานเอามาปล่อยให้ขอทานแลกเศษเงิน ...รู้ค่ะ ไม่ใช่ไม่รู้ว่า ลูกหลานต้องเอาเขามาปล่อย เห็นแล้วหดหู่ นึกถึงย่า นึกถึงพ่อเฒ่า นึกถึงปู่ คิดว่า เขาไม่ควรลำบากเช่นนี้ แต่ถ้าไม่ให้ ก็กลัวว่า ลูกหลานจะเปลี่ยนใจไม่เลี้ยงดูเขาเพราะหมดประโยชน์แล้ว เวลาคุณยายคุณตารับเงินแล้วยกมือไหว้เรา เราแทบร้องไห้ แล้วยกมือไหว้คืนแทบไม่ทัน แล้วก็บอกว่าไม่ต้องไหว้ สงสารค่ะ แต่ช่วยได้แค่นี้จริงๆ แถวๆอนุสาวรีย์มีเยอะเลยค่ะ มีคุณตาขายลูกอมด้วย แต่เราจะให้เงินอย่างเดียวไม่เอาลูกอม

ส่วนเด็ก กับคนพิการ ไม่ให้ค่ะ เพราะมันเป็นขบวนการมากกว่าขอทานจริงๆ

 

ผมนี่ ทะเลาะกับขอทานไปเลยครับ เขาก็มีมือ เท้าครบ 32 ทุกอย่างเดินมาบอกว่าขอตังค์หน่อย ไม่มีตังค์จะกลับบ้าน ผมก็เลยบอกว่า อ้าวแล้วแกไม่มีตังค์แล้วแกจะออกจากบ้านมาทำไมล่ะนี่ ขอทานก็คงจะงงนะ แล้วก็เดินออกไป ผมก็เดินเข้าบ้านแล้วก็มานั่งคิดขำตัวเอง

"กูพูดออกไปได้ยังไง แล้วพูดออกไปทำไม ไม่ให้เขาซะก็ จบ "

สงสัยถ้าจะบ้าแล้วกู

 

แต่ก่อนเคยสงสารขอทานคนนึงแถวสุขุมวิท แกขาด้วนข้างนึงหน้าตาเสื้อผ้ามอมแมม กะดื้บๆกับพื้นก็ดูน่าสงสาร บางทีให้ร้อย เห็นอีกด้วยความสงสารก็ให้อีกร้อย ทั้งๆที่ตัวเราเองก็ไม่ค่อยมีเงินหรอก แล้วอยู่มาช่วงเย็นสัก4โมงเย็นวันนึงเราบังเอิญไปแถวนั้นพอดีเห็นชายแต่งตัวดีแต่ขากุดข้างนึงเดินด้วยไม้เท้าค้ำหายเข้าไปในซอยเล็กๆ สักพักกลับออกมาด้วยหน้าตาเสื้อผ้ามอมแมมแล้วก็กะดื้บๆๆขอทาน... เราก็...อ้าว!!! นี่มันเป็นขอทานที่เราสงสารนี่ จากนั้นเราเลยเลิกให้เงินขอทานคนนี้ และสังเกตว่าพวกขอทานเวลามีคนให้เงินแบงค์เขาจะเอาเก็บไว้ แต่เหรียญบาทเหรียญ5 รวมๆแล้วไม่เกิน20บาท เขาจะใส่ไว้ในแก้วในขันที่เขาใช้สำหรับขอ

แต่เราเป็นคนที่ชอบสงสารคน บางทีเขาไม่ขอแต่เราให้เองก็มี คือไปเจอชายที่แต่งตัวมอมแมม เหม็นๆ คงจะหาเก็บของในขยะด้วย เขาก็นอนอยู่ใต้บันไดสถานีรถไฟฟ้าในตอนกลางคืน เราก็หยิบแบงค์ร้อยในกระเป๋าเดินเอาไปให้เขาเลย ทั้งกลัวๆกล้าๆ หวังเพียงแค่ให้เขาได้เงินนี้แล้วไปซื้อของกินได้ก็ยังดี

แต่ว่าพวกที่เอาเด็กอ่อนมานั่งขอทานเราจะไม่ให้เลย บางทีเด็กเหมือนเพิ่งคลอดตัวยังแดงๆเล็กๆเห็นแล้วก็สงสารแต่เราไม่ให้เงินหรอก ยิ่งถ้าเราให้จะเหมือนยิ่งยุให้เขาเอาเด็กมาสูดดมไอเสียของรถที่วิ่งไปมาตลอดวัน และฟังๆเขาพูดแล้วคงจะมาจากกัมพูชา เคยเห็นบางทีเทสกิจมาจับไป แต่ก็กลับมาอีกเหมือนเดิม บางทีคนที่เป็นแม่จัดว่าหน้าตาดีมากๆเลย อายุคงจะอยู่ระหว่าง25-30ปี ไม่รู้คิดยังไงถึงมาขอทาน

ถ้าพวกที่อาการครบ32 เราไม่ให้ ยกเว้นว่าถ้าเขาดูเอ๋อๆมอมแมม นอนตามที่ต่างๆตามแต่เขาจะอยากนอน แบบนี้เราถึงจะให้เงิน (ข้อคิด...แต่ก่อนเขาคงจะเสพยาเยอะจนเป็นบ้าเลอะเลือน ทำให้กลายเป็นคนจรจัด ค่ำไหนนอนนั่น ไม่จัดว่าเป็นขอทานซะทีเดียว แบบนี้พวกแม่ค้ามักจะรู้จัก)

และเคยเห็นขอทานบางคนมีเล่นของนะจ๊ะ โดยเขาจะมีพระมีนางกวักอยู่กับขันด้วยแหละ...

 

เราคิดว่าอยู่ที่เจตนาผู้ให้คะ : ) รู้ตัวว่าปราถณาที่จะช่วยเหลือเขาแค่นั้น ส่วนเขาจะไปใช้ทำอะไรไม่ใช่ธุระเราคะไม่อยากคิดต่อคะ เพราะเคยสงสัยเหมือนกันพอสงสัยเราคิดต่อแล้วเราทุกข์เอง เคยเดินผ่านยายแก่ๆคนนึงเราทำใจดำไม่ให้เพราะมัวแต่อคติใส่ความคิดตัวเองลงไปมาก สุดท้ายมานั่งหดหู่ - -

ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ แหะๆ :z1