อยากฝึกนั่งสมาธิ

ตัวหนูนั้น อยากจะลองฝึกนั่งสมาธิ เพื่อให้จิตใจสงบและเข้มแข็งมากกว่านี้
แต่หนูก็ไม่รู้ตะเริ่มยังไง แต่ก็เคยลองฝึกดู ได้ไม่ถึง3นาที ก็ถอดใจแล้ว
หนูเคยอ่านเจอของพี่ๆหลายคนที่ฝึก ส่วมมากเค้าจะพูดถึงครูบาอาจารย์กัน
และก็แระสบผลสำเร็จในการฝึก แต่ไม่รู้ ว่าครูบาอาจารย์หนูเป็นใคร
หรือหนูต้องหาเอง หรือยังไง พี่ๆช่วยแนะนำให้หนูหน่อยได้รุเปล่าคะ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

ปล.ถ้าหากพี่ๆรู้วิธีการฝึกแบบง่ายๆ ช่วยบอกวิธีหนูด้วยนะคะ

 

ก่อนอื่นต้องทราบก่อนครับทำไมเราถึงต้องมีสมาธิ เพื่อที่เราจะได้มีสติครับผม พอมีสติเราก็ยับยั่งชั่งใจได้ ไม่ทำสิ่งที่ผิด และทำกุศลกรรมครับ

แนะนำนะครับ พระอาจารย์ท่านสอนมา
1.นั่งสมาธิธรรมดาเนี่ยแหละครับ มือขวาทับซ้าย ขาขวาทับขาซ้าย แล้วภาวนา หายใจเข้า-พุธ หายใจออก-โธ ซึ่งการนั่งแรกๆเราจะคิดไปเรื่อยครับ ปล่อยมันไปให้มันคิดไปคิดจนหยุดคิดเองครับ เมื่อหยุดคิดได้ และหายใจเข้า-ออก พุธ-โธ นับเป็น 1 เอาให้ได้ 10 ครั้งขึ้นครับ โดยไม่เผลอคิดเรื่องใดเลย ถ้าได้เกิน 10 ครั้งนั่นแหละครับ คุณมีจิตนิ่งแล้ว

2.ลองเดินจงกรมครับ ขั้นแรกก็ ขวาหนอ-ซ้ายหนอ แต่มันจะมีละเอียดกว่านั้น

ลองทำแบบนี้ให้ได้นะครับ แล้วฝึกไปเรื่อยๆๆ จิตเราจะมีสติยั้งสิ่งไม่ดีได้ครับ และทำกุศลกรรม

เจริญในธรรมนะครับ

 

มีวิธีฝึกแบบง่ายๆ เลยนะคะ ก่อนจะสวดมนต์นั่งสมาธิ ช่วงค่ำหรือช่วงใก้ลรุ่ง ต้องชำระล้างร่างกายให้สะอาดเกิดความสบายกาย จากนั้นขอขมากรรมต่อพระรัตนตรัย บูชาพระรัตนตรัย และสวดมนต์บทที่ชอบหรือสวดเป็นประจำเพื่อให้ภาษาบาลีัที่หนูท่องนั้น ก่อให้เกิดความเย็น และสงบนิ่ง คือใจมันร่ม ไม่ต้องนึกถึงอะไร หรือนึกถึงใคร มีเีพียงพระรัตนตรัย ที่อยู่ในใจเท่านั้น คือพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ เมื่อสวดมนต์จบแล้ว ก็จะเข้าสู่สมาธิ ก็พูดตามนี้ก็ได้จ้ะ ขอบารมีของพระรัตนตรัย ขอหนูนั่งสมาธิ ขอให้ดวงจิตของหนู สว่าง สะอาด สงบ นะจ้าวคะ...


** จะนั่งสมาธิในท่าที่ตัวเองถนัดก็ได้ค่ะ จะนั่งแบบพี่ Sir-Pai แนะนำก็ยิ่งดีค่ะ... สิ่งสำคัญคือ อย่านั่งแล้วยึดเอาคนอื่นเป็นที่ตั้ง เช่นว่านั่งแล้วเขาประสบความสำเร็จ ฉันต้องเห็นนู่นนี่นะคะ อย่าคาดหวัง อย่าติดสงสัย ความสำเร็จที่ตัวพี่เองประสบก็คือ ความแจ่มใสของจิตใจและอารมณ์ อาการหายเหนื่อยหายเพลีย เมื่อออกจาการการนั่งสมาธิ หรือกรรมฐาน เหมือนเป็นที่ชาร์ทแบตฯ ทางอารมณ์ของพี่เลยแหละ.. ทำให้ได้นะคะ ..จะได้ขออนุโมทนาบุญที่จะเกิดจากการนั่งสมาธิของหนูเลยจ้ะ ** ...สาธุ สาธุ สาธุธรรมค่ะ ^^

 

จริงๆการปฏิบัติธรรมนั้นไม่ได้อยากอะไรเลยนะครับ....ถ้าคุณไม่เคยที่จะฝึกมาก่อน คุณลองเข้าไปในสำนักปฏิบัติกรรมฐานที่มีชื่อเสียงสักที่ใกล้บ้านคุณก็ได้ครับ....ลองเข้าไปศึกษาและปฏิบัติดู..จะมีคนแนะนำคุณทุกอย่างเองนะครับ.....

 

พระพุทธองค์ไม่มีครู เพราะพระองค์เป็นบรมครูใหญ่เอง
ดังนั้นศิษย์ทุกรูปทุกนาม จึงต้องมีครูต่อๆกัน
อย่าไปหลงว่านั่งสมาธิเพื่อความสงบสบาย มีสติฯลฯ นั่นมันความคิดภายหลังในปัจจุบัน..
...การทำสมาธิเจริญสมถะวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อการหลุดพ้น
ถ้าไร้ครูก็เพี้ยนกันไปมาก ได้ครูไม่ดีก็เพี้ยนกันไปมาก หลงฝึกเองเพื่อความสงบก็เพี้ยนกันไปมาก...ให้ติดต่อวัดโสมนัสวิหาร กทม.สายธรรมยุต เขามีการสอนที่ดี ถูกต้องและตรงทางที่สุด ไปสายอื่นๆอาจหลงทาง

 

ลองอ่านตรงนี้ดูนะครับ http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=1284

ครูบาอาจารย์เป็นใคร...? ก็เป็นคนที่เราเคารพและสอนเราได้
จะสอนผ่านหนังสือหรือตำรา ก็ถือว่าเป็นครูบาอาจารย์
แสวงหาครูบาอาจารย์ให้ตั้งจิตอธิษฐานเอานะ
ผมเองก็เคยทำ เมื่อสมัยหนึ่ง ได้อ่านประวัติของพระรูปหนึ่งซึ่งดังมากในสมัยนั้น
อ่านแล้วรู้สึกเฉยๆ แต่กลับมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ตั้งใจอธิษฐานกับจิตว่า
ถ้าเราได้พบกับครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็น "พระ" จริง ขอให้เกิดศรัทธาเลื่อมใส
แต่ถ้าไม่ใช่ "พระ" จริง ขอให้เฉยๆ
ต่อมาพระที่ผมอ่านประวัติ ก็ได้ต้องอาบัติปาราชิกไป

ผมได้อ่านตำรับตำรามามาก แค่เฉพาะในห้องพระหรือในบ้านของผมก็เยอะ
พระดังๆก็มาก
แต่กว่าผมจะได้พบกับคนที่จะยอมรับนับถือได้ว่าเป็นครูบาอาจารย์ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ตั้งจิตตั้งใจ
ก็ร่วมๆยี่สิบปี
โชคดีที่ระหว่างนั้น ศีลอาจจะพร่องไปบ้างแต่ไม่หนัก สมาธิก็ยังพอรวบรวมได้บ้าง

อย่ามัวรอครูบาอาจารย์ เพราะวันตายมันไม่มีเครื่องหมายว่าวันไหน
ศีลสมาธิอย่าให้ขาด อย่าประมาทไป
ทำไปก่อน ถ้าทำถึงจริงๆ ครูบาอาจารย์ท่านจะมาหาเอง

 

ไปหาอ่านหนังสือคำสอนพระหลาย ๆ เล่ม ถูกใจองค์ไหนก็องค์นั้นและ
ขั้นแรกที่ฝึกเองก็เอาให้ถึงสามนาทีนั่นแหละ
วันละสามนาที ทำให้ได้ทุกวันแล้วกัน

 

จากประสบการณ์ของผม ผมคิดว่าทุกคนเริ่มหัดนั่งแรกๆก็นั่งไม่ได้นานเกือบทุกคนครับอาจเป็นเพราะบารมีหรือกำลังใจเรามันยังไม่มากพอแต่ถ้าไม่ยอมแพ้นั่งไปทุกๆวันมันก็จะดีขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่รู้ตัว ถ้าคุณไม่ยอมแพ้แม้ว่าจะฟุ้งซ่านก็พยามรู้สึกตัวเรียกจิตกลับมาอยู่ที่ตัวเราเรื่อยๆเดี๋ยวจะก้าวหน้าอย่างไม่รู้ตัว(แต่บางทีก็อาจนานก็ได้ถ้าคุณอยากรู้อยากเห็น)อย่าเครียดอย่างเด็ดขาดว่าวันนี้ฟุ้งซ่านมากจังเพราะมันต้องฟุ้งไม่ฟุ้งไม่ได้เพราะเราไม่ได้เป็นพระอรหันต์ดังนั้นหน้าที่เราก็คือประคับประคองจิตให้รู้สึกตัวไปเรื่อยๆเมื่อจิตแวบไปรู้สึกตัวเมื่อไรก็เรียกกลับมาทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆที่สำคัญอย่าเครียดไปเรื่อยๆสบายๆ อย่างผมแรกๆนั่งก็อยากเห็นโน่นนี่นั้นยิ่งฟุ้งไม่สงบเลยเพราะอยาก คำนี้ทำให้ผมหยุดอยู่กับที่นานเลยจนวันหนึ่งใจมันยอมรับว่าเราไม่ได้วิเศษกว่าคนอื่นๆเขา จิตมันก็เริ่มไม่นึกถึงความอยากรู้อยากเห็นมันก็สงบง่ายขึ้น จึงเริ่มพบสภาวะที่วิเศษที่ผมเรียกว่าความสงบ(ยังมีฟุ้งซ่านบ้างแต่น้อยไปมาก) ที่ผมบรรยายมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงประสบการณ์ของผมคนเดียวเท่านั้นซึ่งอาจจะผิดพลาดได้ต้องขอภัยด้วยขอให้เจ้าของกระทู้ค่อยๆทำไปเรื่อยๆนะอย่าหยุดเพราะคนที่เขาทำได้ดีในวันนี้ก็ยังต้องมีวันแรกเหมือนคุณเช่นกัน ที่สำคัญอย่าลืมว่าธรรมชาติของจิตมันต้องฟุ้งต้องแวบแน่นอนไม่ต้องเครียดรู้สึกตัวเมื่อไรเรียกสติกลับมาเป็นใช้ได้ ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยครับ

 

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ

เพิ่งเริ่มนั่งสมาธิเหมือนกันค่ะ พยายามจะทำให้ได้ทุกวันเพราะว่าพอนั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่า เวลาจะกลุ้มใจหรือไม่สบายใจ ใจจะรู้เลยว่า เฮ้ย..กังวลทำไม ไม่ดีนะ ทำใจให้สบายดีกว่า แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่ไหลไปเรื่อยเปือ่ยเลยค่ะ

รบกวนถามท่านผู้รู้หน่อยค่ะ
เราจะทราบได้อย่างไรว่าสมาธิเราอยู่ระดับใด ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ หรืออัปมาณาสมาธิ เราจะทราบได้เองหรือว่าอย่างไรคะ รบกวนท่านใดทราบช่วยตอบด้วยนะคะ...ขอบคุณมากค่ะ

 

อยากจะลองฝึกเหมือนกันค่ะแต่เริ่มต้นไม่ถูก สวดมนต์ก็ไม่เคยสวดเพราะไม่รู้จะสวดอันไหน หนังสือสวดมนต์มีค่ะแต่หลายเล่มเลือกไม่ถูก ก่อนนอนก็ตั้งนะโม 3 จบ กราบ 3 ครั้งแล้วนอน สมัยก่อนแย่กว่านี้ กราบ 3 ที นอนเลย รู้นะคะว่าทำไม่ถูกวิธี ก็เลยเริ่มต้นศึกษาอยู่ค่ะ

 

ต้องแสวงหาอาจารย์ จริงๆ! ( ไม่วิธีใด ก็ วิธีหนึ่ง)

อาจารย์จะแนะนำท่านได้ ถึงเหตุ และผลของการปฏิบัติ รวมถึงวิธี ที่ตรงจุด

ก่อนจะพบอาจารย์ ย่อมต้องแสวงหาหนทางไป ด้วยอุตสาห์ อ่านบ้าง ลองทำบ้าง เดี๋ยวก็พบ อย่าหยุดแสวงหา

 

อย่าไปอยากทราบค่ะ

อ่านเยอะ รู้แยะ กิเลสเยอะ ปรุงแต่งเพียบ

แค่ รู้/ละ ก็พอแล้ว