เปิดตำนานหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ภาค 2

อ้อเห็นแหละ องค์นี้คุ้นๆๆแฮะ

 

องค์ไหนครับพี่ที่ว่าคุ้น สีขาวหรือสีส้มครับ

 

๕๕๕๕๕๕๕องค์ส้ม
เนื้อเบาๆๆ คมๆๆย่นๆๆ เหมือนจะทำเก่า สวยดีแต่ไม่เอา และก็โดนถามว่า เอาองค์ไหน
ผมบอกทันที องค์นี้ปลอมนี่ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่



พระพุทธห้าเหลี่ยมซึ่งถือเป็นการกดครั้งแรกจากแม่พิมพ์บล็อคทองเหลืองที่ อ.ดุษฎีได้ไปทำมาจากช่างแกะทางกรุงเทพโดยได้นำพระห้าเหลี่ยมองค์ต้นแบบที่นายสาย แก้วสว่างทำไว้ในยุคแรกไปเป็นตัวอย่างในการแกะขึ้นมา ตอนนั้นแม่พิมพ์ที่ทำมาจะมีเพียงแต่ตัวหน้าเท่านั้นไม่มีตัวหลังและตัวบังคับแม่พิมพ์ซึ่งอาจจะเป็นการกดสร้างลองพิมพ์ก่อนขึ้นมาโดยใช้สูตรโบราณ ซึ่งผลงานที่ออกมาดั่งที่เห็นกันจึงไม่มีใครอยากได้เพราะมันไม่สวยเอาซะเลย! จึงต้องเอาแม่พิมพ์ไปตกแต่งเพื่อให้มีความสวยงามขึ้นมาใหม่....

 

ผมคุ้นทั้งรูป ทั้งประโยคเลยครับ อิอิ

 

๕๕๕๕๕๕๕๕ เบาหว่องเลย ทีจริงผมเคยมีคำถามนะหินปูนหลายสายพันธ์ มันต้องมีน้ำหนักนะ นอกจากจะโดนเผาจนฝ่อ

 

ที่จริงงานนี้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง แต่ไม่ใช่แบบเซียนพระแน่นอน แต่การพัฒนางานทำพระ
เซียนนะพูดอย่างและถ่ายทอดกันมา
เช่นกระแสทองคำในองค์พระของเซียนกับช่างนั้นมันช่างต่างกันเหลือเกิน
ผงมวลสารเซียนส่องอย่าง พอบอกมา ช่างอย่างเราหัวเราะยิ้มๆๆ เห็นแต่เม็ดกล้วยหาว่ามวลสาร อิๆๆๆๆ มาเป็นช่างนี้สนุกจนคุยกับใครไม่ค่อยรู้เรื่องพาลให้เขาโกรธเราไปเลยก็มี

 

ผงมวลสารดูยากครับ นอกจากผสมอย่างหยาบๆๆ
แต่สมัยก่อนนั้นเป้นแท่งผงลบล้วนๆๆจากดินสอพอง
ดินสอพองในทางช่างเอามาปะหน้าผิวให้เนียนครับซึ่งกลมกลืนกับปุนขาว ปูนเปลือกหอย
นอกจากมีการผสมเป้นเม้ดหยาบๆๆเช่นข้าวสุกก้นบาตรบดไม่ละเอียด แล้วแห้ง พอแห้งมากก้หลุด เม้ดแร่บด หินไหลบด
ก้างปลาที่ตำไม่ละเอียด

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

การส่องดูเนื้อหาและมวลสารสังเกตุให้ดีถ้าเป็นพระของหลวงปู่ทิมจะส่องหาแต่ก้อนผงพลายที่เชื่อกันว่าเอากระโหลกมาตำ ซึ่งถ้าความจริงไม่ใช่อย่างนั้นก็คงไม่เชื่อกัน เพราะมันมีเหตุผลตามหนังสือตำราที่เขียนมาจึงต้องยึดเป็นแบบอย่างกัน ซึ่งสิ่งสำคัญที่แท้จริงในพระของหลวงปู่ทิมนั้นเพื่อให้คนเรานั้นยึดถือและยึดมั่นในอำนาจคุณเท่านั้นหรือเพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวทางด้านจิตใจให้คนเรานั้นเห็นคุณค่าที่ดีในพุทธศานาที่ดำรงคงอยู่ ถ้าเราเห็นคุณค่าที่ดีและความสำคัญดังกล่าวนั้น ความเจริญย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ....

 

และถ้าเราอ่านตำราเก่าๆๆจะเข้าใจว่า ก่อนจะมาทำแท่งลบต้องผสมว่าน ของศักดิ์สิทธิหลายอย่าง เพื่อปั้นดินสอพองให้เป็นแท่ง แล้วจึงนำมาเขียนยันต์ต่างๆ รูปต่างๆๆจนผงทะลุกระดานตกไปอีกด้านซึ่งแต่อำนาจจิต เพราะฉะนั้นถ้าเรียนการลบผงทะลุกระดานจนสำเร็จย่อมที่จะลบผงไรก้ได้ที่เรียนแบบพิเศษและผมเดาว่าแท่งดินสอพองที่ใช้เขียนนั้นแหละจะผสมไรตามสูตรบังคับยันต์นั้นๆๆหรือรูปลักษณ์นั้นๆ ซึ่งไม่มีใครรู้นอจากคนเรียน หรืออีกอย่างก็เอาแท่งดินสองพองมาเขียนเป้นผงบังคับทั้ง๕ ตามสูตรตำราหาอ่านได้ในอินเตอร์เนตครับ

 

เพราะฉะนั้นแท่งดินสอพองจะปั้นเป็นแท่งได้ก็ต้องเนียนละเอียดถึงจะเขียนได้ครับ อิๆๆๆๆ
แล้วที่นี้จะส่องเห็นมะมวลสารนะนอกจากที่ผมกล่าวไปแล้ว

 

พระชุดเนื้อดินสอพอง ทำมาจากดินสอพองล้วนๆๆกับตัวประสานย่อมส่องไม่เห็นหรอก อิๆๆๆ
ชุดดินเหนียวก็เห็นดินสอพองกลมกลืน แต่เสน่ห์กลับอยู่ตรงที่บล้อคนะมีคราบดินสอพองติดอยู่องค์ก่อนหน้าที่กดไปก่อนเนื่องจากต้องกดตอนเนื้อพระมาดเปียกพอกดพิมพ์พระองค์ต่อมาลงไปก็จะติดคราบเก่าที่เริ่มแห้งติดบล็อค พอเปียกองค์ใหม่กดลงไปก็ดูดเอาคราบที่ติดบล็อคติดมาด้วยจางๆๆ เนี่ยแหละเสน่ห์ละอิๆๆๆๆๆ
และอีกเสน่ๆๆคือรอยเปียกๆๆคลื่นบนผิวพระอะลองส่องดูนะครับอิๆ


คำเตือน ขอบอกก่อนนะผมแค่ให้ข้อมูลมิได้เชียร์แต่ประการใดๆๆทั้งสิ้นและก็ไม่ได้ค่าจ้างไรเลยแต่ก็เพื่อให้ท่านได้ศึกษาแล้วจะสนุกกับการมองดูองค์พระและเนื้อองค์พระครับ

 

ชอบๆๆๆ พี่อาทิ สุดยอดจริงๆ อยากลองเป็นช่างบ้างจังครับ แล้วคราวนี้จะเชื่อตาใครดี เชื่องช่างดีกว่า เอิ๊กๆๆ

 

ได้ความรู้เพิ่มขึ้นเยอะเลยครับ สอบถามหน่อยครับ แล้วแบบนี้ในพระเนื้อผงจะเป็นแบบนี้ทุกองค์ไหมครับ ที่มีการกดแบบนี้

ปล.รบกวนขอภาพประกอบด้วยได้ไหมครับ ถือว่าเป็นกรณีศึกษาละกันครับ อยากรู้ว่า 'รอยเปียกๆๆคลื่นบนผิวพระเป็นอย่างไรครับ

 

ผมจึง ชอบทำพระใหม่ เพราะเราทำเองบูชาเองแท้แน่นอน แถมรู้ด้วยว่าใส่ไรลงไป
แต่ถ้าเป็นพระยุคเก่าผมชอบพิมพ์ทรงวิธีการทำ คิดค้นของคนในอดีต
โดยเฉพาะกดมือ พระเนื้อขาวดินสอพองชุดนี้
เพราะเราจะเห็นลายนิ้วมือ บางองค์เห็นรอยเล็บที่ใช้ถึง๓นิ้วในการดึงเอาองค์พระออกจากพิมพ์
บางองค์ก็สามารถดูได้ว่า คนโบราณก้ขี้สงสัยว่ามันแห้งยังวะ โดนมีรอยเล็บจิกบนเนื้อพระ
นี่แหละวิธีเช็คพระว่าแห้งหรือยังอิๆๆๆๆ
บางองค์ มีรอยแต่งขอบด้วยการบีบๆๆ
บางองค์ ก้เอานิ้วมาแต่งองค์พระที่แกะออกจากพิมพ์แล้วติดบล็อคพระไม่สมบูรณ์
บางองค์มีรอยตากบนเสื่อ
บางองค์มีรอยกด

 

เดี๋ยวถามท่านเจ้าของกระทู้ พี่แก้วสว่างก่อนเด้อครับ
แล้วแต่นะครับว่าการกดแบบนี้จะมีทุกองค์มั้ยถ้าเป็นเนื้อดินสอพองนี้มีเกือบทุกองค์ครับที่ผ่านตาผม
ผมเคยเอาองค์ที่ผงว่านที่บดเป็นแป้งล้วนมากดก้ไม่มีนะครับ

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ที่พี่ๆ มีให้ครับ..คิดตามแล้วเห็นภาพเลยครับ

 

จริงครับพี่ การวิเคราะของเซียนกับช่าง แตกต่างกัน ในฐานะที่ผมเป็นช่างส่วนใหญ่แล้วถ้าจะวิเคราะอะไรจะเริ่มจากเบสิคพื้นฐานก่อนเสมอ ผมเคยไปสัมพาท งานตอนจบมาใหม่ๆ คนสัมพาษผมถามผมมาคำถามนึงว่า รู้ไหมว่าเนื้องานเราจริงๆนั้นใครๆก็สามารถทำได้ จบ ป6 ม3 ก็ทำได้ถ้านำมาฝึกหรือจบบัญชี พานิชย์ ก็ทำได้ แต่ทำไมเราถึงต้องรับคนที่จบสายช่าง เป็นคำถามที่คนพึ่งจบใหม่ๆมาตอนนั้นตอบเขาไม่ได้ทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนจ้อไม่หยุด อิอิอิ และคำเฉลยนั้น ผมจำได้ขึ้นใจมาจนถึงทุกวันนี้ เขาบอกกับผมว่า คุณดูเหล็กท่อนนั้นสิ ถ้าผมถามพวกรับเหมาต่อเติมว่าเหล็กยาวเท่าไหร่เขาจะตอบมาเท่านั้นเท่านี้เพราะความเคยชินที่เหล็กท่อนขนาดนี้ผ่านมือพวกเขามาตลอด แต่ถ้าถามช่างช่างเค้าจะใช้ไม้บรรทัดวัดก่อนแล้วค่อยตอบ นี่เป็นพื้นฐานง่ายๆเปรียบเทียบกับคนที่มีประสบการณ์มากในเรื่องส่องพระหรือดูพระและอ่านหนังสือพระมากๆจะเสพแต่เรื่องอภินิหาร ส่วนผสมพิเศษๆที่หายากๆที่ดูขลังๆพอมาเจอพระเครืื่องก็พูดก็คาดคะเนไปตาม ที่เคยได้ยินมาที่เขาเล่ามาแล้วก็เอามาฟันธงว่านี่คือมวลสารอะไร นั่นคืออะไร เอาง่ายๆนะครับ พี่เสือของพวกเราเนี่ย ถ้ามีใครสงสัยว่าใช้ไม้อะไรทำ มีใครเคยเอาไปถามช่างไม้กันไหมครับ นอกจากวิเคราะเองแล้วก็ไปถามเซียนพระที่เราพอจะเชื่อถือได้ ร้านเฟอร์นิเจอร์เยอะๆแยะ เข้าซัก 10 ร้านผมว่าก็คงได้คำตอบแล้วแหะๆ เฉพาะคนที่สงสัยนะครับ ไม่แน่วันดีคืนดีผมนึกสนุกขึ้นมาผมอาจจะสละเวลาไปร้านที่ทำเกี่ยวกับงานไม้ซัก10ร้านจริงๆก็ได้อิอิอิ ผมก็สงสัยเหมือนกันอะจึ๋ย

 

เยี่ยมครับ ผมเคยเรียนวิชาช่างไม้สมัยมัธยมต้น ตอนสอบเก็บคะแนนอาจารย์จะเอาไม้ชิ้นไม่ใหญ่มาก หลายอย่างมาสอบ
ให้เราตอบว่าเนื้อไม้อะไร แล้วคิดว่าว่าไม้เล็กๆๆพวกนี้ผ่านมาหลายมือจนเลื่อมไปหมด เหมือนกันหมด แต่ยังสามารถตอบกันได้
อิๆๆๆๆๆๆๆร้านไม้รู้แน่นอนครับ

 

จากที่ผ่านตามาหลายๆองค์ก็จะไม่เป็นทุกองค์ครับ เพราะคนที่กดมีหลายคน ไม่ใช่ลุงสายคนเดียว ความละเอียดส่วนตัวความชอบและความ ชอบกล จะไม่เท่ากันครับ ดังนั้นถึงแม้จะพิมเดียวกัน พระที่ถูกกดออกมาจึงไม่มีขนาดที่มาตรฐาน จะเห้นได้จากพิมมหาลาภ (พิมล้มเจ้ามือ) ถ้าได้มองพร้อมๆกันหลายองค์แล้วจะพบว่า คนกดมีหลายฝีมือครับ ตัวประสานก็ไม่เหมือนกัน แข็งบ้างร่วนบ้าง ขนาดก็เล็กใหญ่ ทรงชะลูดตูดปอด ไม่เหมือนกัน แต่องค์พระเหมือนกัน