" แล้วจะทำอย่างไรต่อ "

กราบสวัสดีคะ

เวลาเข้าสมาธิ เมื่อเริ่มนั่งปุ๊บ ตัวนิสัยเสียเริ่มสงสัยปั๊บ
พอเราจับมันได้ปุ๊บ มันฟุ้ด ขึ้น ทันทีว่า

" อื่มมมมมมมมมมมมมมมมม "
( มันเป็นอารมณ์ จับผิดคนโกหกได้ แต่เรานั่งฟังเขาโม้ไปเรื่อย )


ยาวนานมาก แล้วมันก็ด่าขึ้นว่า พาหลงไปทั่วเลยนะ แบบนั้น แบบนี้
แบบนี้แล้ว จะมอง และนั่งฟังมันต่อไป รึจะต้องทำยังไงต่อดีคะ

:boo::boo::boo:

 

เมื่อจับมันได้ ก็พิจารณาความเป็นไตรลักษณ์ พิจารณาเหตุ
แล้วอารมณ์ ที่จับผิดคนโกโหกได้ โดยที่เรานั่งฟังไปเรื่อยจะเปลี่ยนไป เพราะการที่เรามีสติ ถอยออกมารู้ออกมาดู จะเห็นแม้กระทั่งอารมณ์ที่เกิดตอนจับผิดคนโกหกได้ เมื่อเห็นอารมณ์ยินดีตอนที่จับได้ เห็นความเป็นไตรลักษณ์ เกิดมา ตั้งอยู่ดับไป เป็นธรรมดา

เมื่อนั้นก็ไม่ยึดถืออารมณ์นั้น จึงไม่มีเหตุที่จะต้องนั่งฟังมันต่อไป

เมื่อไม่ได้นั่งฟังมันต่อไป ก็ยังอาศัยสติ มาพิจารณากายใจ ตามสติปัฏฐาน เมื่อนั้นก็จะได้เครื่องอยู่ ได้วิหารธรรม

เมื่อเจริญวิหารธรรมเป็นปกติ ผลที่ได้ตามมาเป็นปัจจัตตัง รู้ได้ด้วยตนเอง อย่างน้อยๆก็เข้าใจธรรมของพระพุทธเจ้ามากขึ้น

สาธุครับ

 

ความเห็นส่วนตัวว่า

เป็นเพราะ ยังมองไม่เห็นตัวขับเคลื่อนความคิดออกมาก็เป็นอย่างนี้เอง
กำลังสติยังไม่พอ น้อยไป ฝึกน้อย เพิ่มกำลังสติสมาธิด้วยการ เดินจงกรม
(ไม่ต้องขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ หรือว่าพุทโธอะไรก็ได้
เดินพอสบาย ๆ ความเร็วตามปกติปรับแต่งเอา
ใหม่ ๆ รู้อยู่ที่การเคลื่อนไหว ฝ่าเท้า รู้กาย เวทนา ถ้าสงบขึ้นจะไปรู้จิต รู้ความคิดเอง
แต่ถ้าเผลอเพลินคิดให้กลับมาตั้งต้นรู้อยู่กับปัจจุบันขณะ กับการเคลื่อนไหวใหม่ ค่อย ๆ ฝึกไป)

ถ้าไปเห็นแถว ๆ ต้นขั้วมันเมื่อไหร่ ก็จะเริ่มเข้าใจเรื่องพวกนี้ดีขึ้น
ถ้าไปเห็นตั้งแต่ต้นขั้วได้ ก็จะน่าจะเริ่มสืบสาวต่อไปได้เอง

ลองดูครับ..

 

ง่ายมาก กลับไปถอดเทปต่อ

 

ปฏิบัติแบบไหนละครับ
ก็ให้เข้าแบบเข้ารอยให้ได้ เจริญกรรมฐานกองไหนอยู่ ให้มุ่งจิตไปที่กรรมฐานกองนั้น
เรื่องฟุ้งซ่าน ไม่ต้องนั่งสมาธิมันก็ฟุ้งเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว

 

มีสติ รู้ไปตามความเป็นจริง

ถ้ามันยังพาหลงไปทั่ว ก็รู้อยู่ ว่ามันกำลังพาหลง
ถ้ามันหยุดพาหลงแล้ว ก็รู้อยู่ ว่ามันหยุดพาหลงแล้ว

มีสติ รู้ไปเรื่อยๆ จนถึงวันหนึ่ง ที่จิตอิ่มตัว และรู้ได้ด้วยตัวเอง

"จะไม่หลงไปกับมันอีกแล้ว"

 

อื่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

 

มันเหมือนคนไม่เต็มบาทเลย ครึ่งๆ กลางๆ:'(

 

พอความอยากรู้ดับ ก็กลับมาพบว่า
ความอยากรู้นั่นแหละคือเหตุแห่งทุกข์
ความคิดฟุ้งไปเป็นอาการของทุกข์

ทุกข์ให้รู้ (ตามความเป็นจริง) สมุทัยให้ละ..

 

สามสลึง ลองถามตัวเองนะ

เคยได้ยินคำนี้มั๊ย

ประโยคนี้มั๊ย
"
เมื่อจิตคิดทำสติรู้ความคิด
จิตมันจะหยุดนิ่งมันไม่คิด ก็ดูความนิ่งของมัน
เมื่อนิ่งไปสักหน่อยนึง มันจะคิดของมันขึ้นมา
เราก็ดูความคิด
นิ่ง ดูความนิ่ง
คิด ดูความคิด
สลับกันไปอย่างนี้ "

เรามีความเพียรในการทำแบบข้างค้นแค่ไหน



เวลาเข้าสมาธิ เมื่อเริ่มนั่งปุ๊บ ตัวนิสัยเสียเริ่มสงสัยปั๊บ
พอเราจับมันได้ปุ๊บ มันฟุ้ด ขึ้น ทันทีว่า
(ความสงสัย ก็เรียกว่า ความคิดชนิดนึง)
" อื่มมมมมมมมมมมมมมมมม "
( มันเป็นอารมณ์ จับผิดคนโกหกได้ แต่เรานั่งฟังเขาโม้ไปเรื่อย )


ยาวนานมาก แล้วมันก็ด่าขึ้นว่า พาหลงไปทั่วเลยนะ แบบนั้น แบบนี้
แบบนี้แล้ว จะมอง และนั่งฟังมันต่อไป รึจะต้องทำยังไงต่อดีคะ
(ความชอบใจ กับความไม่ชอบใจ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นออกมาจากตัวเอง
เรียกว่า เกิดเมื่อมีผัสสะ อายตนะ ใจกับธรรมมารมณ์
เมื่อไม่กำหนดดูที่ตัวเอง สติสัมปชัญญะ ก็จะไม่มีเครื่องฝึก
ตามไหลตามเรื่องความไม่ชอบใจ
อีกสิบปีก็จะเหลือ สองสลึง)

 

อันนี้แถม ชอบป่าวของแถม


ต่อไปข้างหน้าให้ทำแบบนี้

ยกมือขวาขึ้นแบมือ แล้วค่อยๆกำ ย่อกำปั้นลงมา
เขกกะบาล 1 ครั้ง แล้วบอกตัวเองว่า ทำไมเราจึงจำคำสอนพระไม่ได้แว๊

แม้ครั้งที่ 2 ก็เขกกะบาลตัวเองอีก 1ครั้ง
แล้วบอกตัวเองว่า ทำไมเราไม่กลับไปฟังพระอีกที

แม้ครั้งที่ 3 ก็เขกกะบาลตัวเองอีก 1 ครั้ง
แล้วบอกตัวเองว่า ทำไมเราไม่ทำตามคำพระบอกให้ยิ่งยวดนะ




สมัยพุทธกาล มีภิกษุรูปนึงอยากสึก แล้วก้ไปพูกับต้นไม้ แล้วก็ทบทวนคำสอน
พูดสอนตนเองในคำสอนพระพุทธเจ้า
เป็นอย่างนั้น จนภิกษุอื่นเห็น พากันกล่าวว่า ภิกษุรูปนั้น ชอบพูดคนเดียวเหมือนคนบ้า

ด้วยที่ภิกษุรูปนั้นพูดกับต้นไม้แบบทวนคำสอนและได้เตือนตัวเอง
ไม่นาน ภิกษุรูปนั้นก็บรรลุอรหันต์

 

อธิบายขยาย

หลงอารมณ์เป็นมิจฉาอยู่40% เพราะความเห็นผิดทางอารมณ์กรรมฐานอยู่โดยประมาณ ยึดมั่นในโลกธรรม ติดวิชาการ รวมคือรูปนาม กำลังสติไม่พอจึงมีอคติขาดเมตตาธรรม
ปฏิบัติสมาธิต้องคู่ความดี จะทำให้หมดพยศ

แก้ไข

ใช้สติ รู้ทันละทันดับทัน เพียร อดทน มรรค8 ไตรลักษณ์ พรหมวิหาร4  สมถพร้อมคู่วิปัสสนา

•••••••••ธัมมาพิศสมัย

 

รู้ แล้ว ละ

เสียงที่ได้ยิน ให้ละ

การที่ นึกคิด (เป็นส่วนหนึ่งของ ขันธ์ 5 ) แล้ว พุ่งเข้าหาการปรุงแต่ง แล้ว พา ให้เกิดภพ เกิดชาติ ซ้อนกัน หลายๆ ชั้น เน้อ

อยาก ดับ ตรงไหน ดี หละ ตรง ปรุงแต่ง(หยุดจินตนาการ หริอ คิดตาม) หรือ จะผัสสะ (ดับที่การได้ยิน) หรือ จะ ดับที่ ตัณหา ดีหละ (หยุดความการกระหายที่จะระบายออก ด้วยการคิดตามไปเรื่อยๆ)

ท่าน เลือก ได้ นะ แล้วแต่ ฟาม พอใจ
(การ ละ ในแต่ละ อย่าง บ่งบอกถึง ระดับจิตด้วยแหละ ว่า ระดับไหน คิคิ อันนี้ ท่าน ต้อง เลือกด้วยตัวท่านเอง น้าจ้า เพราะถ้าไม่ใช่ระดับปลายสุดแล้ว วันหลังปัญญา จะ เกิดขึ้นทีละ ลำดับ ไปจนทีสุด ดับ ณ ปลายสุด เอง แหละ)

 

เอาอย่างนี้สิครับ ควรไม่ควรแล้วแต่จะพิจราณานะครับ

ฟังแบบไม่ใส่ใจสิครับ คือพูดบ้านๆก็ให้รับรู้ว่าเขากำลังพูด แต่ไม่ต้องไปสนใจสิ่งที่เขาพูด ให้รับรู้แบบนี้ไปเรื่อยๆนะครับ จนกว่าเขาจะขี่เกลียดพูด
รับรู้มันไปแบบนั้น จะบ่นเราก็รู้ว่าเขาบ่น อย่าได้ไปฟังคำบ่น อยู่กับลมหายใจ

อนุโมทนา สาธุ

 

ขอบพระคุณคะ รู้แล้วว่าจะไปอย่างไรต่อดี วิธีของป๋าโหดอะ 3 โป๊ก หัวโนเลยอะป๋า

 

" มีสมองแต่ไล่กำลังคงไม่มีความหมาย "

เมื่อครั้งนั่งสมาธิ รู้ตัวว่านั่ง รู้ตัวว่าฟุ้ง แต่เหมือนตนด้านไม่ไหว
เหมือนหมดแรงต้านแรงของน้ำ ทั้งๆที่เป็นเพียงสายยางน้ำเล็กๆ
กรือเพราะกำลังสติไม่พออย่างที่พี่ๆบอกมา
กำลังสตินี้ได้แต่ใดมา เรียกใช้แบบแบตสำรองได้มั้ย
เพราะสาเองมีชีวิตแบบ ทางโลกมาก สิ่งกระทบ มาเร็วเหมือนกระแสคลื้น กระทบฝั่ง
ต้องพยาม พยุงตัวเพื่อยืนไม่ให้โดน คลื้นนั้นๆกระทบจนล้มไป มีเซบ่อยครั้งด้วยความเหนื่อย ความอ่อนเพลียของ ธาตุขัณ จะคิดว่า กายนี้ไม่ใช่ของเรา ของธรรมชาติ ก็ไม่ไหว เพราะต้องใช้กายนี้ เพื่อดำเนินชีวิตต่อไป

อื่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

เอาอย่างไรดี:'(

 

สติสั่งได้ก็จะบรรลุตอนไหนก็สั่งเอาได้
มันคงจะดีมาก

แต่สติสั่งไม่ได้
ทำได้แต่เหตุใกล้ มีความจำ เป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ

สติได้มาจากความเพียรระลึก
อาศัยการรู้ทุกข์

อะไรเกิดขึ้นรู้ รู้ รู้ รู้ รู้
รู้ มาทีตัวเอง มองมาที่ตัวเองก่อนเสมอแล้วมองออกไป
เพียงทำบ่อยๆ เนืองๆ ต่อเนื่อง สติจะมีกำลังได้ต่อเนื่องเช่นกัน
การฝึกแบบนี้ จิตจะจดจำสภาวะที่เกิดขึ้น เอามาเป็นเครื่องระลึกเครื่องฝึก
บางวลีบ้างก็เรียก ตามรู้ทันที่ใจ ที่กาย
บางวลีบ้างก็เรียก กำหนดรู้ทุกข์ที่เกิดขึ้น


หากไม่ฝึกเจริญสติ สติจะมีกำลังมากจาไหน มันจะพอมาจากไหน
ไม่มีใครที่ไหนที่อยู่ๆ สติจะมีมากพอ มีแต่ต้องฝึก ต้องทำให้เจริญ
เราไม่ฝึกเอง ไม่ทำเอง พระพุทธเจ้าที่ไหนจะมาอุ้มเราได้ ต้องอุ้มตัวเอง

กำลังของการสวดมนต์เป็นวัตร
จะเป็นกำลัง เป็นทมะ ในการข่มกิเลส
เป็นกำลังในการต้านกิเลส
เป็นกำลังในการเจริญสติให้เป็นพละ

สภาวะไม่ว่าจะมีแนวโน้มเป็นกุศล หรือ อกุศล ต้องใช้เป็นเครื่องฝึกสติหมด
เพียงแต่ต้องยืนและเดินบนทางสว่าง คือศีลเป็นพื้นฐาน

เรายืนและเดินทางสว่าง ย่อมเห็นทั้งทางดีและไม่ดี(กุศล-อกุศล)
เราเลือกได้ ว่าจะไปทางไหน
กำลังจากข้อวัตรจะทำให้การเตือนตนด้วยตนเองมีประสิทธิภาพ
และเลือก ฝืน ทวน อกุศลที่จะเกิดไม่ใหเกิด
และอยู่ที่การทำด้วยตัวเองใครก็ช่วยไม่ได้




แม้พระโสดาบันมีสติเล็กน้อย เราเองจะมีสติแค่ไหน

 

หากคลื่นลมเป็นทุกข์ที่เกิดขึ้น

พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้หนีทุกข์
ท่านสอน ทุกข์ต้องกำหนดรู้ ไม่ได้กำหนดหนี

กำหนดหนี ก็เรียกว่า หนีประตูออกจากทุกข์ตลอด
จากสองสลึงจะเหลือ สลึงเดียวละทีนี้

นักเล่นวินเซิฟ ไม่มีคลื่นลม มันก็ตั้งตัวเองไม่ได้
ต้องอาศัยคลื่นลม เป็นตัวฝึก

อยู่ทางโลก ฝึกแบบฆราวาส จะไปหนีเครื่องฝึก อย่างคลื่นลม
เมื่อไรมันจะตั้งวินเซฟได้ ไม่มีทางเป็นไปได้

 

เปลี่ยนมา เป็นเพ่งเล็ง จิตใจ ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ของตัวเรา ว่ามีความยินดียินร้ายไม่พอใจ กับสิ่งอื่นๆมั้ย ถ้ามีก็ละ ปล่อย และวาง ไม่ให้มีอยู่ในใจ
หยุด ละ เลิก ทิ้ง การเพ่งเล็ง คนอื่น สิ่งอื่น แล้วพยายามเจริญ เมตตา จะเป็นการดีมากนะครับ ที่ทำอยู่ก็ถือว่าดีนะคับ ยิ่งมี สติมาก ก็ยิ่งเห็น ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ต่างๆ ของตัวเองมากขึ้น

 

ถ้าในความเห็นส่วนตัว ชีวิตระหว่างวันนั่นแหละสำคัญ เสพติดให้น้อยลง
งดของแสลง ของมันส์ บรรเทาอาการสนุกสนานเพลิดเพลินทางวาจา
ฝึกมีสติ ปากกับใจให้ตรงกัน หรือถ้าตรงกันอยู่แล้ว งดพูดโพล่งบ้างก็ได้ เป็นต้น
รู้จักพิจารณาให้เห็นทุกข์เห็นโทษในการเวียนว่ายตายเกิดบ่อย ๆ จะช่วยลดความเมาในชีวิตได้

การที่เราหมั่นพิจารณาเห็นทุกข์เห็นโทษในการเกิดแก่เจ็บตายได้บ่อย ๆ
จะทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในวัฏฏสงสาร เป็นเหตุผลักดันให้เกิดความเพียร มีสติละอกุศล เจริญกุศล ได้มากขึ้นไปโดยลำดับ
ส่งผลมาถึงเวลามานั่งสมาธิ เราก็จะเข้าใจในความเป็นเหตุเป็นผลกันได้มากขึ้นนั่นเอง

พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ใน สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ว่า

"ยาทิสํ วปเต พีชํ ตาทิสํ ลภเต ผลํ
กลฺยาณการี กลฺยาณํ ปาปการี จ ปาปกํ"

บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น
ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว, ดังนี้

ลองดูนะ..