"ดูจิต" เพื่อให้เข้าถึงอธิจิตที่ถูกต้อง

ขออนุญาติ

โดยรวมๆ การกล่าวธรรม กล่าวได้เป็นลำดับดี แม้นจะเห็นได้ว่า
กล่าวมาตามคำสอนของครู แต่ถ้า นำมากล่าวโดยไม่ผิดลำดับ ก็จะ
ถือว่า จิตมีต้นทุนในการภาวนาใช้ได้

ถ้าการภาวนาไม่มี การนำคำครูมากล่าว จะขาดหาย หรือไม่ก็สลับไปมา

แต่อย่างไรก็ดี..... ประโยคข้างบนนั่น กลับ " ด้วน " หายไป ตรงเรื่อง
การรู้สภาพธรรมเหมือน " ดูหนัง " ตรงนี้ มีบางส่วนหายไป และ ส่วนที่
หายไปเป็น ส่วนสำคัญที่จะชี้ได้ว่า " รู้ถึงฐาน " เป็นหรือไม่เป็น ถ้าขาด
หายไปก็สามารถยกปรักปรำผู้ภาวนาได้ทันทีว่า " รู้ไม่ถึงฐาน "

การที่เราภาวนา ยังหาฐานจิตไม่เจอ เวลาภาวนาไปแล้ว แม้นจะเห็นสภาพ
ธรรมได้ละเอียด ปราณีต แต่มันจะขาดหายส่วนยสำคัญไปตลอด ท่อนนี้หาก
ผู้เขียน สามารถเห็นตามนี้ได้จริง ให้ยกสภาพรวมๆ ทั้งวรรคนี้ขึ้นเป็น "สภาพ
ธรรมอันเดียว " ให้ได้ แล้วจะเห็นว่า ยังรู้ไม่ถึงฐานจิต ส่วนที่ยังภาวนาเข้า
มาไม่ได้

ท่อนที่สามนี้ ก็อย่างที่กล่าวไปแต่ต้น หากรู้ไม่ถึงฐานของจิต จะเข้าใจ
ผิด จะหยิบจับถ้อยคำผิด จะทรงคำสอนไว้ไม่ได้ คำสอนในท่อนนี้
จึงเต็มไปด้วย ส่วนที่คาดเดาเอาเอง ส่วนที่ตบแต่งเป็นคำสอนขึ้นใหม่

พอมันเป็น บทคำสอนที่เขียนขึ้นเอง ขาดการเห็น " รู้อยู่ที่ฐานจิต " เป็น
อย่างไรกันแน่ คุณลองอ่านบทความคำสอนของคุณ มันจะ ขาขวิดกันเอง

ยกตัวอย่าง ระบุว่าเห็นการเกิดดับของจิต ทั้งชีวิตเห็นได้แค่ 2-3 ครั้ง
แต่ตอนท้ายกลับระบุเห็น " มีเกิดดับได้ตลอดเวลา "

********

ดังนั้น จึงอยากฝาก ญาติธรรม นักภาวนา ครูคนเดียวกันว่า ให้ท่าน
กลับไปพิจารณา สภาวะการรู้ ตาม ท่อนที่สอง ให้ยกตรงนี้ หากเห็น
ได้แค่นี้ ให้รู้ลงไปซื่อๆก่อนว่า " รู้ยังไม่ถึงฐาน " รู้เข้ามาตรงๆ ตรงนี้
ก่อน แล้วจะไม่เผลอไปหยิบ อาการอะไรมาเทียบว่าเห็น จิตเกิดดับ
ทั้งๆที่ ยังไม่ถึง ภูมิ หรือ ฐาน

 

แล้ว กรณีคำพูดย้อนแย้ง ของ สมาชิกชื่อ ธรรมภูติ หนึ่งใน " คณะถลกจีวรพระ "
สมาชิกเว็บ ขัดขวางการหลุดพ้น ( antiwimuuti )

อันนั้นขอให้ วีรวิทย์ เผิกเฉยไปก่อน อย่า เฝ้นหาถ้อยคำขึ้นถกเถียง

และให้มั่นใจว่า การเห็น สภาวะ " จิตตั้งมั่น " เห็นความคิดเป็นสายน้ำ
ที่ไหลผ่านการเห็น อันนั้น ถือว่า ใช้ได้ เพียงแต่ว่า " รู้ยังไม่ถึงฐานจิต "
ยังส่วนกระแสเข้ามาเห็น "จิตผู้รู้" ยังไม่ได้ ยังส่งออกไปดู สายน้ำ สายความ
คิดอยู่

ตรงนี้ หากคุณ วีรวิทย์ อาจหาญไปถกเถียง พวกขัดขวางการหลุดพ้น คำพูดที่
เราพยายามสร้างขึ้นมาเพื่อยืนยันภูมิ คำพูดเหล่านั้นจะเป็นเรื่องผิดศีล และทำ
ให้เรา ก้าวล่วงความไม่มีสัจจ ทำให้ งานของพวกเขาสำเร็จ สามารถขัดขวาง
การหลุดพ้นได้ โดยให้เรา เผลอเคลื่อนด้วยมานะ ออกจาก รัตน์บัลลังก์

 

ู^
^
เฮ้อ!!!
คนอะไร ที่หาความซื่อสัตย์ต่อตนเองยังไม่ได้แม้สักนิด แต่ชอบ...จริงๆ
แถมยังชอบโชว์ภูมิ ที่ไม่มีในตนอีก ชอบเตือนคนอื่น แต่ไม่คิดเตือนตน

"เตือนตน"
"ตนเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน
ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน ตนแชเชือน ใครจะเตือน ให้ป่วยการ"

การเตือนตนนั้น เค้าเตือนกันที่จิตของตนใช่หรือไม่? เฮ้อ!!! ไม่คิดทำ

เจริญในธรรมทุกๆท่าน ที่ไม่มีงานทางจิตทำ ดีแต่ติดคิด55+

 

..เป็นไปอย่างท่านธรรมภูติว่า..ในท่อนแรก กับท่อนที่สอง จิตตั้งมั่นแล้วไม่มีเผลอ การอธิบายของคุณมันถูกต้อง..เพราะคุณไปเอาอาการคำอธิบายของจิตที่ตั้งมั่นในสมาธิมาธิบาย..แต่ตัวคุณกลับไม่มีสมาธิในขณะปฏิบัติจึงอธิบายสับสนไปหมด
..คุณอธิบายสับสนในการปฏิบัติของตนเองหรือสับสนในคำว่า "จิตตั้งมั่น"นี่คือสมาธิจิต ถ้าจิตตั้งมั่นจริงคุณเห็นแน่ จิตผู้รู้ไม่กระโดดเข้าไปปรุงแต่งกับเจตสิกที่จรมายังจิต..ไม่มีเผลอแล้วจิตกลับมาตั้งมั่นอีก..ตรงนี้คุณมั่ว ตรงนี้เจอนิวรณ์มันผสมสีให้อีกไปกันใหญ่เลยครับ...
..ท่อนที่สามนี่..เห็นชัดว่าเข้ามาชวนคนไปดูจิตแน่..เพราะมีั่วถึงขนาดเห็นเกิดดับได้ยังไง เมื่อจิตไม่มีสมาธิเลย คุณเห็นความคิดนะซิ อิอิ:boo:

 

การที่กล่าวว่าดูจิตนั้นก็น่าจะหมายความว่าดูจิตอย่างเดียวนั้น ประเภทที่ดูความคิดเกิดดับ ดูอารมณ์ที่เกิดดับทั้งสุขทุกข์ที่เกิดจากสัมผัสทั่วไปตามชีวิตประจำวันนั้น เป็นเพียงการพิจารณาจิตหรือดูจิตอย่างที่ท่านกล่าวมานั้นไม่สามารถเข้าถึงสภาวะกำจัดกิเลสที่แท้จริงได้ การที่จะพิจารณาจิตนั้น จะต้องพิจารณากายจนกายสังขารระงับเกิดปฐมฌานิวรณ์ดับไปถึงจะเกิดปัญญาที่มีพลัง ถามว่าแล้วการพิจารณาจิตหรือดูจิตเกิดดับในระหว่างอื่นทำได้มั้ย ทำได้แน่นอนครับแต่ผลที่ได้นั้นน้อยมากครับ ฉะนั้นแล้วการพิจารณากายจนกายสังขารระงับ แล้วพิจารณาเวทนาที่เกิดและดับ และพิจารณาจิตจนจิตสังขารดับไปน่าจะเป็นสิ่งที่ได้ผลจริงครับ ไม่น่าไปตามดูการเกิดดับของความคิด และอารมณ์ต่างๆ

 

ขอโทษที่อธิบายไม่ละเอียด เป็นเพราะไม่ถนัดที่จะอธิบายสภาวะได้ตรงกับที่เห็นมา

โดยจิตตั้งมั่นเป็นผู้รู้แล้วเห็นอาการปรุงแต่งเกิดขึ้นโดยแยกตัวผู้รู้กับสังขารออกจากกัน อยู่ในขั้นอุปาจาระสมาธิความปรุงแต่งยังมีปกติ


ส่วนที่พอระลึกรู้ความคิดที่เผลอแล้วจิตกลับมาตั้งมั่นมันเป็นขณิกกะสมาธิ

ส่วนที่จิตเข้าณานแล้วเพ่งดูที่จิตตรงๆจนเห็นการเกิดดับของจิตเกิดดับแบบถี่ๆมันเป็นการดูจิตในขั้นอัปนาสมาธิ

 

จากทีีคอมเม้นต์ก็ขอขอบคุณที่แสดงความเห็น โดยเป็นเพราะผมไม่ได้ศึกษาปริยัติเลยอาจจะมึนๆหรือใช้ศัพท์ได้ไม่ตรงกับที่ไปรู้สภาวะ แต่จากการได้ปฏิบัติก็ทำให้รู้ให้เห็นมาบ้าง โดยสภาวะที่ผมเห็นไม่ได้จำมาจากคำครูอาจาร์ยแต่เป็นสภาวะที่ได้ไปเห็นจริงๆ. โดยเจตนาที่ตอบไปในกระทู้เพราะอยากจะได้บอกกับหลายๆคนว่าการดูจิตถ้าดูได้ถูกต้องก็สามารถเข้าไปเห็นไตรลักษณืของรูปนามได้จริง

 

ผมขอเห็นต่างตรงที่ ในสติปัฏฐานสูตรเองพระพุทธเจ้าทรงตรัสเพียง จิตมีราคะก็รู้ จิตไม่มีราคะก็รู้ จิตมีโทษะก็รู้จิตไม่ไมีโทษะก็รู้ฯลฯ ไม่ได้ตรัสว่าต้องเข้าฌานจนกายสังขารหรือจิตสังขารดับ ตย.ก็มีว่าสมัยพุทธการคนที่บรรลุธรรมจำนวนมากไม่ได้ณานมาก่อนเพียงมีสมาธิตั้งมั่น(ไม่ถึงณาน) พิจารณาธรรมตามคำสอนก็บรรลุธรรมได้

 

คือผมไม่ถนัดในเรื่องอธิบาย แต่ขอยืนยันว่าถ้าจิตขั้นอุปจารแยกจิตผู้รู้ออกมาต่างหาก คุณสามรถเห็นจิตสังขารปรุงขึ้นได้เองโดยจิตสังขาร(ความคิดเรื่องราวต่างๆ)ที่ปรุงขึ้นตัวจิตเป็นผู้ปรุงเองโดยผมไม่เจตนาที่จะปรุงสักแต่ว่าดูมันทำงาน. โดยสังขารที่เกิดขึ้นจะตั้งได้ไม่นานก็ดับเหมือนกองไฟที่พอไม่เติมเชื้อฟืนมาเพิ่มมันก็ดับไปเอง

 

ในฐานะลูกศิษย์ ครูคนเดียวกัน ขออนุญาติ เตือนอีกครั้ง

คุณไม่ควรรีบร้อนออกมากล่าวธรรม เพราะ ทุกคำที่กล่าวจะทำให้
คุณปักใจในทิฏฐิที่ผิด ทำให้ยิ่งเนิ่นช้า และอาจจะยิ่งห่างไกลคำสอน
ที่ถูกต้องอย่างร้ายลึกไปเรื่อยๆ

อย่างประโยคนี้ คุณไปหยิบคำว่า " เชื้อฟืน " ซึ่งเป็นเรื่องของ
"อาสวขยญาณ" ซึ่งลักลั่นเพราะความรีบร้อนกล่าวธรรม ทำให้
หยิบผิด

ถ้าเอาผลการปฏิบัติ แล้วซื่อสัตย์ต่อตัวเอง จะพูดแค่ " เหตุดับ "


การหยิบผิด แทนที่จะได้ นามรูปปริเฉทญาณ( ญาณตัวที่ 1 เอง) จะ
ทำให้ผลิกไปสู่สัญญาวิปลาส โดยไม่ได้ตั้งใจ ( ถูกโน้มน้าวให้กระเดิด
ออก จากพวกขัดขวางการหลุดพ้น - antiwimutti )

" ไม่ควรรีบร้อนกล่าวธรรมะ กรรมฐานจะเสีย ถึงขั้น ล้มละลาย "

 

ไอ้นี่ก็..จะหาพวก พาเข้าฝูง ไถปัจจัยไปเรื่อยกับคนมาใหม่ ไม่รู้ ไม่เข้าใจเสมอ รึปลอมตัวมาเล่นลิเกลคร กันแน่วะ อิอิ:boo:

 

..คำโพสต์ของคุณดูดี..ไม่รู้ปริยัตแต่แยกได้กระทั่งสาธิขั้น อุปจารสมาธิ..มันขัดกันไหมน่าเชื่อถือไหมครับ..
.. คุณรู้ถึงอยู่ในสภาวะอุปจาระ แล้วมานั่งดูสังขารจิต..แค่นี้คุณก็ผิดแล้ว อธิบายคนละเรื่องกับคนที่เขา ทรงสภาวะ อุปจาระแล้ว..คุณเป็นพระอยู่ใช่ไหมตอนนี้ อิอิ

 

^
^
ถ้าจิตแยกออกมาแล้ว อะไรก็ปรุงแต่งไม่ได้ทั้งนั้น
ที่ยังปรุงแต่งได้เพราะ จิตเองที่หยิบข้อธรรมในหมวดกาย เวทนา จิตมาพิจารณา
ควรพูดว่า "อยู่ในขั้นอุปาจาระสมาธินั้น ยังถูกปรุงแต่งได้"

ช่วยอธิบายคำว่า "ขณิกสมาธิ" (ขณะแห่งสมาธิ)หน่อย
ไปดูที่ท่านพระอาจารย์หลวงตามหาบัว อธิบายไว้ชัดเจนที่สุด

อย่าเพิ่งเชื่อ ที่ใครบอกว่า"ศิษย์ครูเดียวกัน" มันหลอกแด..มาเยอะแล้ว

******

เอาธรรมะของพ่อแม่ครูบาอาจารย์มาให้ฟัง
V
V
http://www.fungdham.com/sound/popupsound/sim/02/popup-04.html
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
สำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่

แนวทางปฏิบัติ 14 มิ.ย 26 - ธรรมปฏิบัติ
^
^
จงตั้งใจฟังธรรม พ่อแม่ครูบาอาจรย์ หลวงปู่มั่น ที่พระอาจารย์หลวงปู่กล่าวถึง
นั่นหนะ"ดูจิต" ที่ถูกต้อง

เจริญในการฟังธรรมทุกๆท่าน

 

อย่างถ้อยความนี้ ดูเผินๆ เหมือนจะไม่ผิดอะไร

อย่างน้อยก็คงมีความมั่นใจในการปฏิบัติ มาพอสมควร และอาจจะ
เห็นสภาพธรรมตามจริงมาแล้ว

แต่ ในทางปฏิบัตนั้น เราจะยังไม่กล่าวว่า เห็นจริง เห็นตามความเป็นจริง
จกกว่าจะเห็นได้ถึง " วงรอบการเห็นอริยสัจจ " ( ถ้าเห็น อริยสัจจ ญาณ
จะขึ้น อุทัพญญาณ ...ซึ่งใหม่ๆ จะติด วิปัสนูกิเลสกันเล็กน้อย ถึง มาก จน
หากไม่รีบร้อย เหยียบหัวใคร หรือ รีบร้อนไปโต้กับใคร สอนใคร ให้ ภาวนา
ต่อไปอีกสักระยะ โดยไม่ต้องคุยกับใคร ก็จะ มีความมั่นคงในสิกขาบท มากขึ้น )

ตราบใดที่ยังไม่เห็น อริยสัจจ การรีบร้อนกล่าวว่า " ตนปฏิบัติมาด้วย
การเห็นโดยตัวเอง " จะเป็นอะไรที่ "ร้ายแรง" มาก

ความร้ายแรงที่ พยามาร จะหยิบยื่นให้คือการ รีบร้อนพูดว่า ไม่ได้เห็น
ตามคำครูบาอาจารย์ ( ซึ่ง จริงๆ มันเป็น เรื่องปรกติ ที่ สาวก จะต้อง
เห็นไปตาม สุตตมัยปัญญา -- แต่ เราโดน มาร หรือ พวกขัดขวางการ
หลุดพ้นมันหลอก ยั่วยวน ให้เรา เข้าใจผิดใน สุตตมัยปัญญา

สุตตมัยยปัญญา ของ สาวก นั้น จะใช้ไปจนกระทั่งถึง อรหัตผล

สาวกทุกคน จะไม่มี " จินตมัยปัญญา " จะพูดว่า ภาวนาด้วยตัวเองไม่ได้
( จินตมัยยปัญญา จะเป็น ปัญญาของ นิยตโพธิสัตว์ ไม่มีใน สัตว์ชนิดอื่น
-- อรรถกถา ในพระไตรปิฏก , จินตมัยยปัญญา ที่ใช้ในปัจจุบัน ลบล้าง
อรรถกถา )

จะต้องเห็นตามปริยัติไปเรื่อยๆ ความที่เห็น อรรถ ตรงตามปริญัติ จะเรียก
ว่า ปัญญา ความเข้าไปแจ้งในปัญญา จะเรียกว่า ญาณ การทำซ้ำจนมั่น
ใจยกเป็น ญาณได้ จะเรียกว่า มรรคญาณ

ตรงนี้ จึงขอเตือนซ้ำ

หาก ยินดียินร้าย ปักใจเชื่อตำคำพูดที่ ตนกล่าวโดยถูกลวงให้กล่าวว่า

รู้ด้วยตนเอง( ตรัสรู้ ) ไม่ได้รู้ตามคำครู (สุตมัยยปัญญา ) จะมีผลคือ

" เสียสัตย์ เสียสัจจ " และ มีผลคือ " ปิดความเข้าถึงคำสอนของครู "
และ อาจจะ " ปิดมรรคผลนิพพาน "

********************


สุตตมัยยปัญญา และ จินตมัยยปัญญา จะต้องเป็น ปัญญาตามธรรม

แต่ในปัจจุบัน นิยมใช้คำว่า จินตมัยยปัญญา เป็นเรื่อง " คาดเดาแล้วบังเอิญใช่ "
ทำให้หยิบคำว่า จินตมัยยปัญญา มาใช้ แทนเรื่อง " การคาดเดา " หรือ " อาการ
จิตแสดงธรรมให้ฟัง โดยผู้ภาวนาไม่ได้จงใจคิด -- จริงๆ ตัวนี้ เป็น อภิสังขารที่เกิด
จาก บารมีคนสอนในกาลก่อน แล้ว จิตเกิดระลึกได้ แต่จะเห็นว่า ถึงระลึกได้ ก็ติด
อยู่ที่เดิม ดีไม่ดี ยิ่งเข้าใจผิด เพราะ เป็นการ ติดแบบปักใจในการย่ำอยู่ที่เดิม "

************

โพสนี้จะถือว่าเป็นการ เตือนครั้งที่ 3

ตามธรรมเนียม

หลังจากนี้ คุณก็จะมี อิสระ ไม่ต้องกังวลใดๆ กับ การเข้ามาเตือนอีก

" รู้เล่นๆ " จะไปไว

 

นี่จะดึง..ปัจจัยโยมให้ได้รึมาเล่นลครวะ..อิอิ
ถ้าเป็นเรื่องจริงนะ..คนข้างบนนี่เขาเกิดสมาธิจิตอยู่แล้ว..ดูกายไปเลยจิตจะเห็นเองทีหลัง
.. ไปอ่าน ดูจิต..ของหลวงปู่ดุลย์นะ ของแท้นะ ไม่ใช่อลัชชีตัวไหนเอามาพิมพ์ใหม่หาเงินบริจาค จะรู้เอง:boo:

 

ผ่านมาหลายปี ไม่ค่อยได้เข้ามาคอมเมนต์ ที่แปลกใจคือ ยังเถียงกันเรื่องดูจิตอีกเหรอครับ!

-_____-"

 

.............แน่นอน ครับ ก็ เรื่อง" กายใจ" ดูกายดูใจ นี่แหละครับ...

 

ไม่ถกเรื่อง"ดูจิต" ก็หนีไม่พ้นต้องถกเรื่อง"ดูกาย"

ดูไปดูมา "ดูลึกเข้าไปถึงกายในกาย" ก็ไม่พ้นเรื่อง"ดูจิต"อีกนั่นแหละ

สรุปง่ายๆว่า ศาสนาพุทธนั้นมีแต่เรื่อง "จิตกับอารมณ์(รูป)"เท่านั้น

หรือมีมากกว่านั้น ก็ช่วยๆกันชี้แจงแถลงไขให้ชัดๆว่ามีอะไรเกินกว่านี้อีก

เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

คำว่าเกิดตายหมายถึงร่างนะ เข้าไปสู่ร่างนั้นร่างนี้เรียกว่าเกิด ร่างนั้นสลายเรียกว่าตาย แต่จิตนั้นไม่ได้ตาย คือจิตมีอวิชชาเป็นเชื้อพาให้เกิดให้ตายอยู่ในจิตนี้ เข้าตรงนั้นออกตรงนี้เรื่อย ๆ ตามจิตอันนี้ต้องตามด้วยแบบพระพุทธเจ้าอย่างเดียว ใครจะเอาแบบไหนมาใช้สามแดนโลกธาตุนี้ไม่มีความหมาย แบบพุทธศาสนาแล้วจะตรงเป๋งเลยเทียว เข้าถึงจุด เหมือนอย่างเราตามรอยโค เราเอาโคไปปล่อยที่ไหน ถ้าเราไปดักตรงโน้นดักตรงนี้ ไม่แน่ใจว่าจะเจอตัวโคเมื่อไร ให้ติดตามรอยมันไปเช่นอย่างพวกชาวนาเขา เขาปล่อยโคไว้ที่ไหนเขาติดตามรอยไป ตามไปแล้วก็ไปถึงตัวโค
ฯลฯ
นี่เราหมายถึงเรื่องติดตามวัฏจิตวัฏจักรติดตามด้วยจิตตภาวนา ตามเข้าไป มันจะมีวงแคบเข้าไป สิ่งเกี่ยวข้องของมันจะถูกตัดออก ๆ มันยั้วเยี้ยไปหมดนะ จิตดวงเดียวนี้มันรู้รอบโลกธาตุ มันติดไปหมดเลย เวลาเข้าไปตรงนี้แล้วค่อยตัดทางโน้นทางนี้ ทางเหล่านั้นก็ค่อยหดเข้ามาย่นเข้ามา เพราะออกจากจิตอันเดียว เมื่อจิตหดเข้ามาสิ่งเหล่านั้นก็หดเข้ามาลงไปรวมอยู่ที่จิต ตัดออกไปเรื่อย ๆ ตัดเข้าไป สุดท้ายร่างกายที่เป็นอุปาทานยึดมั่นที่สุด ร่างกายนี่ยึดมั่นส่วนหยาบ ยึดมั่นส่วนละเอียดก็นามธรรม พวกเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ นี่เป็นกิ่งของอวิชชาทั้งนั้นนะ คือเป็นทางหากินของอวิชชา เหล่านี้เป็นทางเดินหากินของมันทั้งนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างออกกว้านหากินสร้างวัฏจักรเข้ามาหาวัฏจิต สร้างเข้ามา
ฯลฯ
คำว่าจิตบริสุทธิ์เต็มที่นี้เป็นธรรมทั้งดวงไปแล้วนะ หมายถึงว่าธรรมทั้งดวงกับจิตทั้งดวงเป็นอันเดียวกันแล้ว นั่นเรียกว่าจิตกับธรรมเป็นอันเดียวกัน ถึงจุดนี้แล้วขาดสะบั้นหมด เรื่องสมมุติทั้งมวลนี้ไม่มีอะไรมาเกี่ยวข้อง" เป็นอฐานะ" คือให้เป็นไปอย่างไรอีกไม่ได้แล้ว จะบังคับให้ติดก็ไม่ติดเมื่อถึงขั้นของมันแล้ว เมื่อยังไม่ถึงขั้นบังคับให้ถอนมันก็ไม่ยอมถอน มันยึดมั่นถือมั่นของมัน พอถึงขั้นของมันแล้วมันถอนของมันเอง เมื่อถอนเต็มส่วนแล้วทีนี้จะบังคับให้ติดก็ไม่ติด เป็นหลักธรรมชาติแล้ว เรียกว่าเป็น"อฐานะ" ให้เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แล้ว

ทีนี้เวลาถึงขั้นนั้นแล้ว นั่นละท่านเรียกว่าขั้นอัศจรรย์ อัศจรรย์โลกสมมุติเรานี้เป็นอันหนึ่งนะ ที่ว่าอัศจรรย์ของธรรมแท้จิตแท้ เรียกว่าจิตเป็นธรรม ธรรมเป็นจิต เรียกว่าธรรมธาตุก็ไม่ผิด ท่านให้ชื่อว่านิพพาน ธรรมธาตุ จิตกับธรรมเป็นอันเดียวกันแล้วพระพุทธเจ้าทรงให้ชื่อว่านิพพาน จะแยกเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ คำว่านิพพานเป็นคำเดียวเท่านั้น อันไหนไม่เหมือน อันไหนไม่ถูกฯลฯ

http://palungjit.org/threads/นิพพานคือนิพพาน-อาจารย์พระมหาบัว-ญาณสัมปันโน.495951/

เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

พี่ภูติ เข้าใจบริบท ที่หลวงตามหาบัว ท่านอธิบาย อย่างไรบ้าง


" ทีนี้เราพึงทราบว่าการพิจารณาในสติปัฏฐาน ๔ นี้
เราจะต้องพิจารณากายเสียก่อน
แล้วก็ต่อไปเวทนา
ต่อไปจิต
และต่อไปธรรมนั้น เป็นการคาดผิดไป

อันนี้เป็นชื่อของส่วนแห่งสภาพซึ่งมีอยู่ด้วยกันแล้ว
ท่านแยกออกเป็น ๔ ประเภทเท่านั้น

ในประเภททั้งหมดนี้
มีอยู่กายอันเดียวนี้
เวทนาก็อยู่กาย
จิตก็อยู่ในกายอันนี้
ธรรมก็อยู่ในกายอันนี้
แต่ ท่านแยกประเภทออกไป

ฉะนั้น ความเข้าใจของเราอาจจะมีความเห็นผิดไปว่า
เมื่อท่านแยกออกเป็นกาย
เป็นเวทนา
เป็นจิต
เป็นธรรมแล้ว

ถ้าหากเราจะพิจารณาในเวทนา หรือในจิต ในธรรม
ส่วนใดส่วนหนึ่งก่อนแล้วจะเป็นการผิดอย่างนี้
นี่อาจเกิดขึ้นในความหลงผิด

แต่แท้ที่จริงเวลาเราพิจารณากาย
เวทนาก็แฝงอยู่ในกายนั้น
ความทุกข์ไม่เลือกกาลใด
จะเป็นกาลที่เรากำลังพิจารณากายอยู่ก็ตาม
หรือออกจากกายนั้นแล้วก็ตาม
เกิดขึ้นได้ทั้งสุขทั้งทุกข์ทั้งความเฉยๆ

เช่น

เป็นโอกาสหรือเป็นช่องที่เราจะควรพิจารณาในเวลาเวทนาเกิดขึ้นนั้น
ให้ได้ทราบชัดว่า
เวทนานี้เป็นอะไร
นอกจากว่ากายนี้ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเราแล้ว
เราจะเห็นว่าเวทนาที่เกิดขึ้นนี้เป็นอะไรอีกในบรรดาเวทนาทั้งสามนี้ "


อ่านต่อที่นี่ ʵԻѯ