จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

(อ่านต่อค่ะ)
วิธีที่ ๓ เจริญวิปัสสนา

คือ เมื่อผู้ปฏิบัติทั้งหลายได้ฝึกหัดจิตมาถึงขั้นนี้ มีกำลังพอพิจารณาปฏิภาคนิมิตได้ชำนาญคล่องแคล่วเป็นประจักขสิทธิ ดังที่อธิบายมาแล้ว และกำหนดจิตรวมเข้าไว้ในขณะจิตอันเดียว ณ ที่หน้าอก ตั้งสติพิจารณาดูให้รู้รอบจิต เพ่งพินิจให้สว่างแลเห็นร่างกระดูกทั่วทั้งกาย ยกคำบริกรรมวิปัสสนา วิโมกขปริวัตรขึ้นบริกรรมจำเพาะจิตว่า

สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา สพฺเพ ธมฺมา อนิจฺจา สพฺเพ ธมฺมา ทุกฺขา

ให้ เห็นร่างกระดูกทั้งหมดเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน ไม่ควรถือเอา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ กำหนดให้เห็นกระดูกทั้งหลายหลุดจากกันหมด ตกลงไปกองไว้ที่พื้นดิน

คราวนี้ตั้งสติให้ดี รักษาไว้ซึ่งจิต อย่าให้เผลอ ยกคำบริกรรมวิปัสสนานั้นอีก เพ่งพิจารณาจำเพาะจิต ให้เห็นเครื่องอวัยวะที่กระจัดกระจายกองไว้ที่พื้นดินนั้น ละลายกลายเป็นดิน เป็นน้ำ เป็นลม เป็นไฟ ถมแผ่นดินไปหมด

กำหนดจำเพาะจิตผู้รู้ เพ่งพินิจพิจารณาให้เห็นพื้นแผ่นดินกว้างใหญ่ เป็นที่อาศัยของสัตว์ทั้งโลก ก็ยังต้องฉิบหายด้วยน้ำ ด้วยลม ด้วยไฟ ยกวิปัสสนาละลายแผ่นดินนี้เสียให้เห็นเป็นสภาวธรรม เพียงสักว่าเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปเท่านั้น

รวบรวมเอาแต่จิต คือผู้รู้ ตั้งไว้ให้เป็นเอกจิต เอกธรรม สงบนิ่งแน่วอยู่ และวางลงเป็นอุเบกขา เฉยอยู่กับที่ คราวนี้จะแลเห็นจิตนั้นแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นทีเดียว ก้าวล่วงจากนิมิตได้ดี มีกำลังให้แลเห็นอำนาจอานิสงส์ของจิตที่ได้ฝึกหัดสมาธิมาเพียงชั้นนี้ ก็พอมีศรัทธาเชื่อในใจของตน ในการที่จะกระทำความเพียรยิ่งๆ ขึ้นไป วิธีที่ ๓ นี้ เรียกว่า ปหานปริญญา แปลว่า ละวางอารมณ์เสียได้แล้ว

ส่วนหนึ่งจากหนังสือพระไตรสรณคมน์และสมาธิวิธี
แสดงกระทู้ - หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม • ลานธรรมจักร
*****************************************
ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่านค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยครับ _/\_

 

คุณเชื่อหรือไม่
Believe It Or Not

ถ้ามีคนมาบอกคุณว่า..ไม่มีเงินสักบาทเดียวเราก็มีความสุขได้
และความสุขที่ว่านี้ จะแลกมาด้วยเงินทองก็ไม่ได้ด้วย
ไม่ใช่ความสุขที่ไหนหรอก และไม่ต้องไปตามหาไกลด้วย
เพราะความสุขนั้น ก็อยู่ที่ตัวคุณ หรือเราๆท่านๆกันนี่แหล่ะ

ความสุขที่กล่าวมานั้นก็คือ จิตนิ่งสงบหรือจิตเป็นสมาธิ
เพราะอานิสงส์แรกสุดที่เกิดจากจิตนิ่งสงบได้นั่นก็คือ ปิติสุข
นอกจากความสุขอันเกิดจากจิตนิ่งสงบแล้ว
และความสุขที่ว่านี้เงินสิบล้านก็หาซื้อไม่ได้ เพราะไม่มีขายในท้องตลาด
นั่นก็คือ ความสุขอันเกิดจากที่มีดวงตาเห็นธรรม หรือบรรลุธรรม
โดยเฉพาะอย่างยิ่งยวดที่จิตเข้าถึงอารมณ์สุญญตา(นิพพานเป็นอารมณ์)
ก็คือมองเห็นขันธ์๕เป็นอนัตตา ไร้ตัวตนหรือปราศจากสัตว์/บุคคล/เรา/เขา
แต่มีเพียงตัวธรรมล้วนๆ นั่นก็คือ ความจริงที่มีอยู่ตามปกติหรือธรรมชาติ
แต่ถ้าไม่ได้ฝึกจิตมาดีย่อมมองไม่เห็นการเกิด-ดับของกิเลสหรือของจิตนั่นเอง
จิตนิ่งมากจึงจะมองเห็นธรรมตรงนี้กันได้ มิใช่เป็นเรื่องแปลกหรือวิเศษแต่อย่างใด

 

พักเหนื่อยไปหลายวัน เลยยังไม่ได้มาโมทนาอย่างเป็นทางการอีก ๑ แรงที่ช่วยให้อิ่มท้อง อิ่มบุญกันอีกกับ ท่านพี่ Pporjai สำหรับอาหารมื้อพิเศษที่วัดท่าซุงนะคะ ตัวจริงท่านพูดเก่ง ยิ้มแย้ม อัธยาศัยดี มีเมตตา ที่สำคัญ.. อยู่ด้วยแล้วทำให้บรรยากาศครึกครื้น สนุก ผ่อนคลาย.. พูดง่ายๆ คือ รู้สึกดีที่มีพี่พอใจ และจิตบุญหลายท่านอยู่พร้อมกันค่ะ... โอกาสหน้ามาพบกันเยอะๆ นะคะ...


และอยากจะเล่าบรรยากาศตั้งแต่เดินทางจนกลับถึงบ้านให้ทุกท่านได้อ่าน แต่เรื่องราวน่าประทับใจมีเยอะไปหมด แทบจะทุกนาที เลยไม่สามารถบรรยายได้หมด .. เอาเป็นว่าคงไม่เล่านะกันนะคะ.. ฮ่าๆ แซวเล่นค่ะ
เดี๋ยวบรรยากาศคร่าวๆ รอพี่นิวเวปมาเล่าให้อ่านนะคะ พลังบุญ พลังพุทธะจากองค์พระภายในวัดมีมากมหาศาล เมื่อกลับมาพวกเราก็แทบหมดแรง รับพลังบุญจนล้น แผ่ออกแทบไม่ทัน... และในโอกาสนี้...


ลูกขออาราธนาพระบารมีแห่งสมเด็จองค์ปฐม และพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ อำนาจพระพุทธคุณแห่งพระรัตนตรัย และด้วยบุญบารมีที่ลูก และชาวสมาคมจิตเกาะพระทุกดวงจิตได้กระทำตั้งแต่ปฐมชาติจนถึงปัจจุบันชาติ โดยเฉพาะบุญบารมีที่ได้ถวายสังฆทานและทำบุญทุกกอง ณ วัดท่าซุง ในวันที่ ๒๖ พฤษภาคมที่ผ่านมา ขอจงสำเร็จแก่ผู้ทำบุญ ผู้ร่วมบุญ และผู้โมทนาบุญนี้ทุกท่าน ทุกดวงจิต ขอพระบารมีแห่งสมเด็จองค์ปฐมปรับพลังบุญและจัดสรรบุญให้ทั่วถึงอย่างเท่าเทียมกันทุกดวงจิต ขอท่านทั้งหลายจงรับและโมทนาบุญนี้ ..อนึ่งขอกุศลนี้เป็นปัจจัยให้เราและทุกท่านมีดวงตาเห็นธรรมและถึงพระนิพพานในชาตินี้ และมากด้วยปัญญาและบารมียิ่งๆ ขึ้นไป...


ลูกขอกราบสมเด็จองค์ปฐมและหลวงพ่อพระราชพรหมยานเจ้าค่ะ

"ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยจิต"
(กำหนดจิตโมทนาและรับบุญกันได้เลยจ้า)​

 

ยืนยันอีกเสียงค่ะ พี่เกียรติท่านน่ารัก และมีจิตที่ดีมากค่ะ...
โมทนาสาธุกับครอบครัวพี่เกียรติที่เดินทางมาร่วมบุญในครั้งนี้ค่ะ​

 

​

 

​

 

​

 

...ผู้ประมาทแล้วในกาลก่อน ภายหลังไม่ประมาท...

...ชื่อว่ายังตนในโลกนี้ให้สว่างได้...

...เหมือนพระจันทร์ที่ออกจากเมฆ...

...เพราะฉะนั้นที่แล้วก็แล้วไป...อนาคตอย่าไปคิดถึง ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...

...การที่เราทำดีก็ย่อมได้ดี...ถ้าเราทำดีแล้วความดีนั้นๆที่เราทำ...

...จะทำให้จิตใจแจ่มใส...เบิกบานในผลของความดีที่ทำ...

...แล้วจิตของเราก็จะมีความบริสุทธิ์...

...พระธรรมมังคลาจารย์ วิ. (หลวงปู่ทอง สิริมคุโล.

...วัดพระธาตูศรีจอมทอง วรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่...

 

สาธุ ขออนุโมทนาค่ะ คุณภูทยานฌาน ในธรรมทาน ที่ท่านกล่าวมานั้น

...เป็นความรู้...ที่ดีมากสำหรับนักปฏิบัติ ต้องนำมาเพื่อศึกษา เพราะเป็น...

ธรรมทานที่ละเอียด...ควรนำมาศึกษาและทำความเข้าใจเพื่อสำรวจตัวเองว่า

...เรานั้นได้ทำและปฏิบัติครบหรือยัง...การสร้างบุญและบารมีนั้นเราก็ทำไป

.เรื่อยสระสมไว้สร้างไปทำไปทำให้ได้ครบ...ให้จิตใจของเรานั้นผ่องใสเบิก

...บานจนค้นหาตัวเองให้พบบารมีของตน.ธรรมทานที่ท่านกล่าวมานั้นเป็น...

...ธรรมทานที่สูงสุด...เพราะท่านได้อธิบายอย่างละเอียดแล้ว ซึ่งผู้อ่านๆแล้ว..

...ไม่ต้องสงสัยเพราะท่านได้ขยายและอธิบายหมดแล้ว เพียงแต่ว่าอ่านเข้าใจ

.แล้วนำมาปฏิบัติหรือเปล่าเท่านั้นแหละ...ขอขอบพระคุณในธรรมทานและขอ

-อนุโมทนาด้วยค่ะ ขอให้ท่านมีดวงตาเห็นธรรมยิ่งๆขึ้นค่ะ. สาธุ สาธุ สาธุ...

 

สาธุค่ะ ขออนุโมทนาค่ะคุณคิม ที่นำภาพสวยๆ และนำความรู้เกี่ยวกับ.....

-พระธาตุขององค์ท่านมาให้ได้ทราบถึงเวลาที่ท่านเสด็จมาประทับ เพราะว่า

...ผู้เขียนไปกราบองค์ท่านที่วัดท่าซุง ก็ได้กราบองค์ท่าน ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ได้

...ไปกราบองค์สมเด็จพระปฐม และท่านพ่อฤาษีลงดำ ภาพวิหารแก้วสวยมาก

...ภาพทุกสิ่งทุกอย่างในวันนั้นที่เกิดขึ้นอยู่ในความทรงจำของผู้เขียนค่ะ...

...จึงขอนุโมทนาค่ะที่นำบอกเล่า.สาธุ.

 

...ขอน้อมก้มกราบแทบพระบาทองค์สมเด็จปฐม และหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

.ด้วยเศียรเก้ลาเจ้าค่ะ. กราบ กราบ กราบ...ขออนุโมทนาค่ะคุณคิม.

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ pporjai
น้องเกียรติ ศิษย์ครูเกษ จิตเธอน่ารักมาก ๆ ค่ะ
เธอพาครอบครัวมาวัดท่าซุง..ทั้งบ้าน
ภรรยา ลูกสาว 2 คน แม่ภรรยารวม 5 คน
เธอไม่ทราบว่าครูเกษอยู่แคนาดาค่ะ
จิตน้องเกียรติดีมาก หน้าตายิ้มแย้มผ่องใส..
โมทนากับครูเกษ และศิษย์ด้วยนะคะ..

ยืนยันอีกเสียงค่ะ พี่เกียรติท่านน่ารัก และมีจิตที่ดีมากค่ะ...
โมทนาสาธุกับครอบครัวพี่เกียรติที่เดินทางมาร่วมบุญในครั้งนี้ค่ะ

โมทนาสาธุค่ะ คุณพี่พอใจ และน้องหว้า..พอดีครูเกษเห็นว่าลูกศิลย์ท่านนี้ บ้านอยู่ใกล้ๆ วัดท่าซุง อีกอย่างท่านก็เป็นลูกหลานท่านพ่อ และหลวงพ่อฤาษีลิงดำ (ส่งตรงมาให้ครูเกษอีกแล้ว นับตั้งแต่พี่แนทเลยเป็นคนแรก..555) ก็เลยบอกบุญท่านไปค่ะ...หลังจากกลับมาจากวัดแล้ว อัศจรรย์จริงๆ การบ้านที่ท่านรายงานเข้ามาแตกต่างมาก จากเมื่อก่อน นี้ถ้าท่านไม่ติดวาระกรรมอะไร ก็คงจะอีกไม่นานแล้วค่ะ..นี้แสดงให้เห็นอีกหนึ่งตัวอย่างว่า ท่านพ่อ หลวงพ่อฯ และพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ ท่านทรงห่วงใยลูกหลาน และมาตามกลับบ้านจริงๆ สาธุ สาธุ สาธุ

ลูกจะขอทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดไปตราบจนขันธ์5 ของลูกนี้จะดับสลายคืนสู่โลกไป พระพุทธเจ้าข้า...ให้สมกับที่ท่านปู่สมเด็จองค์ปฐมฯ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และ ท่านพ่อพระสมณโคดม ไว้ใจให้ลูกได้ทำหน้าที่นี้...สาธุ สาธุ สาธุ..._/|\_

 

โมทนาสาธุ กับภาพถ่ายสวยๆ จ๊ะน้องลูกหว้า...

เห็นแค่ภาพก็สัมผัสได้ถึงพลังบวกอันมหาศาล..ที่แผ่ออกมาจากภาพเช่นกัน..สาธุ

 

วันนี้วันพระ..ครูเกษขอนำเสนออีกแล้วคับท่าน..555..ก็ขออนุญาตนำการบ้านของลูกศิษย์ท่านนี้ขึ้นกระทู้..ให้ได้มาโมทนาบุญใหญ่นี้กับเธอค่ะ..ในที่สุด..จิตของเธอก็เดินมรรคมาแตะขอบพระนิพพานได้แล้วค่ะ..สาธุ สาธุ สาธุ

โปรดรอสักครู่..เดี๋ยวครูเกษจะมาประกาศให้เธออย่างเป็นทางการค่ะ..สาธุ

สวัสดีคะคุณครูเกษ คุณครูลูกพลัง และคุณครูปุ้ย
วันนี้ตูนขอตอบการบ้านต่อนะคะ ในหัวข้อสังโยชน์ 10 .ประการ

1. สักกายทิฏฐิ(มีความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา)
ซึ่งในหัวข้อนี้ คุณครูเกษก่อนหน้านี้ถ้าตูนไม่ได้ฝึกจิตเกาะพระตูนคงจะตอบว่าร่างกายนี้เป็นของเรานะคะ แต่ณ ปัจจุบันนี้ตั้งแต่เริ่มฝึกจิตเกาะพระ หรือฟังธรรมะต่างๆ หรือ อ่านคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า และที่เห็นได้ชัดเจนมากขึ้นนั้น หลังจากที่ปฏิบัติเห็นได้ด้วยจิตของตนเองนั้น กายที่เราเห็นอยู่นั้นมันไม่ได้เป็นของเราแต่อย่างใดเลย เพราะวันใดวันหนึ่งนั้นกายนี้ก็จะดับขันธ์ของมันเองตามระยะที่สมควรของขันธ์นั้น ต่อให้เราบำรุงรักษาให้ดีอย่างไรก็แล้วแต่ มันก็จะดับไปเองตามหลักของกฏพระไตรลักษณ์(หรือที่เราคนทั่วๆ ไปเรียกว่าตามกฏของธรรมชาติ) ซึ่งเราไม่สามารถฝืนมันได้เลย

2. วิจิกิจฉา(มีความสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์) ส่วนในข้อนี่นั้นตูนขอตอบตรงๆว่า ตูนนั้นไม่มีความสงสัยอะไรทั้งสิ้นในคุณของพระรัตนตรัย เพราะตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันนี้ทางบ้านของตูนนั้นนับถือคุณของพระรัตนตรัยมาโดยตลอด และยิ่งปัจจุบันตั้งแต่ได้เริ่มมาฝึกจิตเกาะพระ นั้นตูนให้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นเลยว่า เวลาใดๆที่เราอยู่กับตัวเราและใช้ความเงียบนั้น แล้วระลึกถึงรูปพระที่เราเกาะอยู่นั้น ตัวตูนและจิตของตูนนั้นมีความรู้สึกที่อบอุ่นได้อย่างประหลาดโดยที่ไม่ต้องอาศัย วัตถุอื่นๆเข้ามาช่วยเลย และยิ่งอดีตที่ผ่านมาของตูนนั้นมีแต่ความทุกข์ๆๆๆ นั้นตูนพึ่งได้พบสัจจะธรรมเดียวนี้เองว่า เมื่อใดมีทุกข์เมื่อนั้นเห็นธรรม และยิ่งไปกว่านั้นตั้งแต่ตูนเริ่มสวดมนต์ไห้วพระ และนั่งสมาธินั้นตูนพึ่งทราบได้ว่าการที่เราอยู่ตัวคนเดียวนั้นก็ทำให้เรามีความสุขได้ และความสุขนี้ไม่ต้องไปวิ่งหาที่ไหนเลยแค่อยู่กับตัวเรา ฟังเสียงลมหายใจเข้าออกและนึกถึงรูปพระไปด้วยแค่นั้นก็สุขเกินพอแล้ว และเป็นความสุขที่เราไม่สามารถประเมินค่าได้เลยนะคะคุณครูเกษ

3. สีลัพพตปรามาส(ลูบคลำศีล ไม่ตั้งใจรักษาศีลให้บริสุทธิ์) ในข้อนี้ตูนขอตอบแบบมั่นใจเลยนะคะว่า ทุกๆวันนี้ตูนมีจิตที่แน่วแน่คะว่าจะรักษาศีลให้บริสุทธิ์ตลอดเวลาทุกย่างเก้าของชีวิตตูน และก็คงจะทำเช่นนี้ตลอดไป เพราะทุกๆ วันนี้ตูนพบแสงสว่างของชีวิตแล้ว ว่าเส้นทางเดินนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตตูน เพราะฉะนั้นตั้งแต่นี้ไปจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตตูนขอคงรักษา ตัว กาย วาจา และความจิต ในอยู่กับศีลตลอดไปนะคะ

4. กามฉันทะ .. ความพอใจ ในเรื่อง รูป สวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย และสัมผัสระหว่างเพศ ในหัวข้อนี้นั้นตูนขอตอบว่าผ่านนะคะ คุณครูเกษเมื่อก่อนหน้านี้ตูนเป็นคนที่หลงรูปสวย เอาเสียมากๆ เลยนะคะ จนบางครั้งไม่พอใจกับรูปร่างที่ตนเพราะคิดว่าเราคงหน้าตาไม่สวย(หลังจากมีีลูกนะคะ หมดความมั่นใจไปเยอะ)แล้วอายุเยอะ จึงทำให้สามีเลิกลาไป จึงทำให้ตูนไม่มีความมั่นใจเอามากๆ เลยคะ ทำให้เกิดกิเลส คือความอยากมีรูปร่างอย่างนั้น อยากมีหน้าตาอย่างนี้ เพื่อที่ทำให้เรามีความมั่นใจสูงขึ้น ว่าหน้าตานั้นเป็นทางผ่านและหุ่นดีก็มีชัยไปกว่าครึ่ง เพื่อที่จะได้พบเจอกับชายดีๆ (ดูเอาแล้วกันนะคะคุณครูเกษลงไปยึดติดกับรูปร่าง ซึ่งเป็นหลุมพรางให้เราหลงมั่วเมากับกิเลส ทำให้เราสร้่างกรรมต่ออีก และเป็นกับดักของสังคม ที่ทำให้เราหลงไปกับมัน หรือที่เรียกว่าค่านิยมนะคะ)หน้าตา และมีฐานะเท่าเทียมกับเราหรือดีไปกว่าเรา จนถึงลงทุ่นลงแรงไปออกกำลัง เป็นสมาชิกสปอต์คลับ มุ่งมั่นให้เรามีหุ่นที่ดี และที่สำคัญอีกข้อหนึ่งก็คือช่วยนั้นตูนเครียดมากนะคะเรื่องหย้าร้าง และไม่อยากออกไปพบเจอเพื่อนๆ คนไทย เพราะกลัวว่าเค้าเป็นเพื่อนกับภรรยใหม่ของสามีเก่านะคะ ก็เลยถือว่า ยิงปืน1นัดแต่ได้นกสองตัวนะค (หุ่นดี และแก้เครียดนะคะ) แต่ ณ วันนี้ความคิดนั้นได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงคะ ไม่หลงในรูปร่างของตนแล้ว ซึ่งตูนจะคิดเสมอว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา เรามาอาศัยร่างนี้อยู่ชั่วคราว จนหมดวาระของมันนั้นสังขารก็จะดับลงไปตามเวลา ซึ่งตูนต้องเร่งที่จะทำความดีสร้างกรรมดีให้เยอะๆ ไม่ให้กรรมเลวตามมาทันนะคะ (หรือหยุดที่จะทำชั่วต่อไปโดยอาศัยร่างนี้) หันมานั่งสวดมนต์ไห้วพระ นั่งสมธิแทนที่จะออกกำลังกายนะคะ ทำมาได้สักพักหนึ่งแล้วรู้สึกดีขึ้น และไม่หลงในรูปร่างนี้ และรูปร่างของคนอื่นอีกต่อไป เพราะถือว่าร่างกายนี้ ต้องเน่าสลายไปวันหนึ่ง แล้วจะไปหลงกับมันทำไมก็ไม่รู้ เอาเวลาที่คิดเรื่องพวกนี้ ไปคิดเรื่องอื่นที่เป็นประโยชน์ดีกว่าอย่างเช่น ชวนเพื่อนรวมงานทำทาน กับสัตว์ดีกว่า(คือซื้ออาหารไปให้กับองค์อนุเคราะห์สัตว์เลี้ยงที่ไม่มีทีอยู่อาศัยนะคะซึ่งเพื่อนก็เห็นด้วยกับเรา) ส่วนในหัวข้อหลงในเสียงนั้นดูก็เป็นเอามากเหมือนกันนะคะ คือ เมื่อก่อนฐานะดีมาก อยากได้อะไรก็ซื้อ อยากทำอะไรก็ทำไม่คิดหน้าคิดหลังเพราะถือว่าทำงานหนัก พอคนโน้นชมหน่อยว่าดี ก็ดีใจทำเข้าไปอีก พอคนนั้นติหน่อยก็โกรธ ไม่พูดจากับเค้า แถมพูดจาแรงๆ กลับไปด้วยซ้ำ ดูเอาแล้วกันนะคะคุณครูเกษตูนหลงมันมากๆๆขนาดไหน ไม่ยอมใช้ปัญญาที่มีอยู่คิดเอาเลย มั่วแต่หลงไปกับกิเลส(หรือจะเรียกว่ามารก็ได้นะคะ) ตูนรู้ตัวนะคะว่าเราหลงผิด หลงในคำพูดของ หรือน้ำเสียงของสามีว่าเราจะอยู่รว่มกับตราบสิ้นลมหายใจ(ฟังดูเหมือนน้ำเน่าเลยนะคะ แต่มันก็เน่าจริงๆนะคะคุณครูเกษ) เพราะความหลงในคำพูด น้ำเสียงของสามี จนไม่ฟังคำสั่งสอนของมารดาที่เป็นผู้เลี้ยงดูเรา มาจนบัดนี้ เตือนเราหวังดีกับเราอยากให้รู้จักเก็บหอมรอมริบไว้ ใช้ในภายภาคหน้า แต่กับให้สามีทั้งหมดเพราะคิดว่าเค้าคงไม่ทำกับเรา แถมต่อว่ามารดาว่า ทำไม่ถึงคิดอย่างนี้ต่อสามีของเรามันผิดศีลนะ ดูเอาเถอะคุณครูเกษความหลงในน้ำคำหรือเสียงนั้นทำให้ตูนตาบอดมากๆ แต่ปัจจุบันนี้ตูนไม่หลงมันอีกแล้ว กลับบ้านไปขอขมากรรมต่อมารดาของเรา ทุกๆวันนี้ฟังธรรมให้มากขึ้น ถ้าจะหลงเสียงก็ขอหลงเสียงในพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าดีกว่าไปหลงอย่างอื่นเป็นแน่แท้ ส่วนหลงในรสอร่อยนั้นก็เหมือนกัน ใครว่าที่ไหนอร่อยดี จะแพงก็ไม่หวั่น จะไกลก็ไม่เกรงจะต้องไปกินหรือทำให้ได้ แต่เดี่ยวนี้นะคะ มีอะไรก็กินอย่างนั้นไม่ดิ้นรนให้ตัวเองลำบากอีกนะค ถือว่าเราเกิดมากินเพื่ออยู่รอด ไม่ใช่อยู่เพื่อกินนะ ประหยัดไปตั้งเยอะมีเงินเหลือใช้อีกนะคะ ส่วนเรื่องสัมผัสระหว่างเพศนั้น ก่อนหน้านี้อยากสวยเพื่อให้หนุ่มๆมาหลงในตัวเรา แล้วเราก็มีช้ยมากขึ้น แต่ตอนนี้นะคะไม่คิดอย่างนั้นนะคะ คิดเสียว่าทุกๆ คนต้องตายเหมือนๆกัน จึงไม่มีความรู้สึกถึงเพศ อีกเลยนะคะ สงสัยมันตายด้านไปแล้วนะคะคุณครูเกษ5555

5. ปฏิฆะ ... ความโกรธ ความไม่พอใจ ในข้อนี้เช่นกันนะคะตูนถือว่าผ่านนะคะ ในหัวข้อความโกรธ และไม่พอใจนั้นตูนถือว่าเป็นเอามากกับตูนนะคะ ก่อนหน้านี้ ถ้าตูนโกรธ ใครปุ้บนั้นตูนจะแสดงออกทางสีหน้า เกิดเป็นอาการไม่พอใจต่อยอดกันไปกันให่ญแถมด้วย อาการทางกาย วาจา และใจ ดูเอาเถอะนะคะคุณครูเกษ ซื้อ1 แต่มีของแถมมากมายนะคะคุ้มจริงๆนะคะ 5555(กรรมมันถึงตามมาไม่จบไม่สิ้นกันสักที่ เพราะอย่างนี้นี่เอง ชอบของแถม) ซึ่งปัจจุบันตูนได้เริ่มเรียนจิตเกาะพระ ตูนจะไม่ทำอย่างนั้นอีกเด็ดขาด(เบื่อของแถมนะคะ ได้มาเยอะแล้วไม่รู้จะไปเก็บไว้ที่ไหน มันก็เกาะเราไปอย่างนี้ตลอดชาตินี้ ชาติหน้า) ตูนเริ่มหันมาเกาะพระแทนนะคะคุณครูเกษ พอตูนเริ่มรู้อารมณ์ของตูนว่าตอนนี้เรากำลังโกรธอยู่นะหรือไม่พอใจใคร เราก็อาศัยรูปพระนั้นเป็นอุปกรณ์การเรียนรู้ (สมาธิที่เกาะพระนะคะ) ว่าอะไรที่ทำให้เราโกรธ หรือไม่พอใจ ก็ตามเข้าไปดูมัน พอรู้แล้วว่าอะไรเป็นสาเหตุก็เฝ้ามองให้น้องจิตของเราเห็นเองถ้าน้องจิตของเราเห็นแล้วว่าอะไรคือสาเหตุ ก็ใช้สมาธินั้นวิปัสสนาถึงกฎของพระไตรลักษ์ว่าทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันตั้งอยู่ แล้วก็ดับลงไปเอง ของกฏพระไตรลักณ์ อย่างเช่น ก่อนนี้ตูนกับลูกชายเมื่อก่อนหน้าที่มีเรื่องหย่าร้างตูนจะตะคอกลูกชายบ้างหรือตีลูกชายบ้างเพราะอารมณ์ตรงนั้นคือ อารมณ์โกรธที่คดีนั้นยึดยาวนาน ไม่วันจบสิ้น โกรธที่คดีนั้นไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ และไม่พอใจที่พ่อเค้าใช้ลูกชายเป็นเครื่องมือเพื่อที่จะสอบถามข้อมูลจากลูกชาย และบางครั้งใช้ลูกชายเป็นเครื่องมือที่จะทำลายจิตใจของตูน เพราะเค้ารู้นะคะว่าตูนรักลูกมาก โดยอาศัยลูกชายซึ่งไม่รู้เรื่อง อาศัยความบริสุทธ์ของเด็กมาเป็นเครื่องมือ จนบางครั้งมีเรื่องกันถึงขั้นจะเอาตูนเข้าคุก เข้าตาราง และแยกตูนออกจากลูกชาย เพื่อที่ตัวเองจะได้ลูกไปครอง แล้วใช้กฏหมายบีบบังคับให้ตูนต้องเดินออกจากบ้านที่พักอาศัย หรืออาจติดคุกก็ได้ใครจะไปรู้ เพราะอารมณ์ตอนนั้นทั้งโกรธ แค้น และทั้งไม่พอใจหลังจากตูนได้ฝึกจิตเกาะพระนั้นตูนกับไม่คิดอย่างนั้นอีก อารมณ์ตรงนั้นเข้ามาทำลายเรา และออกอาการโกรธ ที่ลูกชายทำไปโดยไม่คิด(เกิดขึ้น) หลังจากนั้นตูนก็ต่อว่าลูกชาย แถมตีเค้าอีก ซึ่งแก่ไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนที่ลูกชายไม่อยู่กับตูน เค้าไปอยู่กับพ่อเค้า ซึ่งเจ้าหน้าที่ตำรวจและผู้ที่ทำหน้าทีคุ้มครองสิทธของเด็ก(ตูนไม่แน่ใจนะคะว่าอธิบายละเอียดไหม แต่กฏหมายที่นี่แรงนะคะถ้าใครทำลายเด็กมีโทษนะคะ ห้ามเด็ดขาดถ้าตีเด็ก)นั้นมาสอบปากคำตูนอยู่นานมากนะคะ อารมณ์ตรงนั้นทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งไม่พอใจ (ตั้งอยู่) หลังจากนั้นประมาณ1อาทิตย์ผลการพิสูจน์ออกมาไม่เป็นดังที่กล่าวหา ลูกชายตูนกลับบ้านได้มาอยู่กับตูนอีกครั้ง(ดับไป) คุณครูเกษนาทีนั้นตูนเข้าใจหัวอกของคำว่าแม่เลยคะ ทุกๆวันนี้ตูนไม่กล้า และกลัวที่จะพูดอะไรที่ทำลายจิตใจของแม่ที่ให้กำเนิดเรามา เพราะกลัวแค่คำพูดคำเดียว และถ้าพูดแล้วไม่คิดนั้นมันสามารถทำลายคนอื่นได้อีกนะคะ และทุกวันนี้ตูนกับลูกชายมีความสุขมากๆ เพราะตูนจะไม่ใช้อารมณ์ของความคิด ความไม่พอใจนั้นมาทำร้ายตูนอีกแล้ว นึกถึงรูปพระตลอด เพราะรู้ว่าอารมณ์คืออารมณ์ที่สงบนิ่งและใช้ปัญญาวิปัสสนามันให้เห็นถึงกฏของพระไตรลักษณ์ และทุกๆ วันนี้ถ้าลูกชายทำให้ตูนโกรธหรือไม่พอใจ ตูนก็คิดไปว่าเข้าคือพยามารที่เข้ามาสอนเราหรือทดสอบเราให้บรรเพ็ญเพียรก็แล้วกัน ทำให้เรามีความมานะอดทนและเพียรพยายามจิตของเราไม่ให้หลงกลบ่วงมารก็แล้วกันนะคะคุณครูเกษ5555

6. รูปฌาณ .. ความพอใจในความสุขจากฌาน ติดสุขในฌาน ข้อนี้ก็เช่นกันนะคะคุณครูเกษ ตูนขอตอบว่าผ่านคะ ซึ่งคุณครูเกษพยายามชี้แนะ เพื่อนที่สนิทที่สุดก็พยายามชี้ให้เห็นถึงจุดด้อยของตัวเอง ซึ่งก่อนหน้านี้ที่ตูนมาฝึกจิตเกาะพระนั้น ตูนจะมีเพื่อนที่ตูนไว้ใจได้ที่สุด และเพื่อนคนนี้ก็เป็นคนที่ช่วยตูนเปลี่ยนจุดหันเหชีวิตตูน ให้ตูนเริ่มหันเห มองชีวิตโดยใช้หลักธรรม ให้ตูนได้อ่านหนังสือ ที่สอนถึงหลักธรรมของพระพุทธเจ้า และหลักการมองแนวทางความคิดในชีวิตประจำวันโดยอาศัยหลักคำสอน หลังจากนั้นมาตูนก็เริ่มเปลี่ยนตัวเอง (แต่ก็ยังมีการยึดติต หลงในขันธ์5 อยู่นะคะคุณครู ) จนในที่สุดก็ได้คุณพบคุณครูแพท (ซึ่งเป็นเพื่อนตูนมานานๆๆแล้วนะค) นี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง ตัวตูน และหลักการใช้ชีวิต ซึ่งตูนได้เข้าฝึกปฏิบัติจิตเกาะพระ ทุกๆครั้งที่ตูนพยายามเกาะภาพพระนั้น ตูนคิดว่าเป็นเรื่องยากนะคะ(ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง) แต่หลังจากเกาะภาพพระได้แล้วนั้นตูนเริ่มรู้สึกว่าจิตของตูนนิ่งสงบ ซึ่งตูนคิดว่านี่คือการหลุดพ้นออกจากทุกข์(การไม่คิด การไม่ยึด โดยอาศัยภาพพระ เป็นจุดยึดให้จิตมีอารมณ์ที่นิ่ง) ระยะนั้นตูนรู้สึกมีความสุขมากๆๆๆๆๆ และยิ่งประกอบกับการทำสมาธิของตูนแล้ว ช่วงที่นิ่งสมาธินั้น ใหม่ๆจิตของตูนมันปรุงแต่ง หรือส่งออกนอกตลอด แต่ได้สักระยะหนึ่งนั้น จิตของตูนเริ่มสงบนิ่ง มีความสุขมากๆ ซึ่งทุกอย่างที่ตูนกล่าวมาข้างต้นนั้น ตูนพึ่งรู้ได้ด้วยจิตของตูนว่า นั่นคืออาการที่จิตของตูนติดอยู่ในสุข หรือติดอยูในฌาณ ซึ่งพอตูนมีทุกข์ ตูนก็พยายานนึกถึงภาพพระตลอดเวลา ไม่ยอมลดละ และเวลาที่ตูนทะเลากับแฟน ก็หลีกตัวเองออกไปนั่งสมาธิ ซึ่งเป็นอย่างนี้อยู่สักระยะหนึ่ง จนณวันหนึ่ง ตูนทะเลากับแฟนอย่างรุนแรง จิตของตูนนั้นเตลิดเปิดเปิงหนีหายไป แล้วมีความรู้สึกอยากตาย นั้นมาเป็นอารมณ์ (ซึ่งช่วงนั้นตูนมองดูอสุภะ อยู่ตลอดเวลา ยึดในกสินมากจนเกินไปจิตเลยฟุ้งเข้าไปอีก) แต่หลังจากที่เล่าเรื่องต่างๆ ที่ประสบพบมา หรือเกิดขึ้นในชีวิตของตูน ให้คุณครูเกษได้รับรู้นั้น ทุกๆ เรื่องในช่วงที่เดินมรรคนั้น มุมมองการฝึกก็เปลี่ยนไป ซึ่งเราคิดว่าวิธีที่ดับทุกข์ได้นั้นคือยึด หรือเกาะภาพพระแต่อย่างเดียว ซึ่งมันก็เหมือนกับหินที่ทับอยู่บนหญ้า ซึ่งรอวันให้คนมาหยิบก้อนออก พอก้อนหินนั้นออกจากบนหญ้านั้น หญ้าทีเคยคิดว่าตายไปแล้วก็กับฟื้นขึ้นมาใหม่ แต่การฟื้นคืนในครั้งนี้ รวดเร็วยิ่งกว่าเก่า (เหมือนกิเลสของเรา มีกำลังแรงมากขึ้น) แต่ด้วยตูนมีสติอยู่นั้นก็ระงับอยู่ได้แต่ไม่หมด ก็ได้คุณครูเกษอีกนั่นแหล่ะที่คอยแนะนำตูน ให้กำลังใจตูน ซึ่งคุณครูเกษได้มากระเทาะน้องจิตของตูน โดยให้คำแนะนำถึงเรื่องที่โจรนั้นได้เข้ามาบุกรุก แย่งชิ่งทรัพย์สินของตูน ซึ่งตูนนั้นมีอาวุธอยู่ในมือกับไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์ (จิตที่มีสมาธิ อยู่ในขั้นฌาณ นั้นมีกำลังกล้า โดยใช้ปัญญามองเห็นกฏของพระไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป บวกกับคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ว่าทุกอย่างนั้นมันไม่เที่ยง ซึ่งในช่วงนั้นตูนพยายามทำความเข้าใจ ในคำสอนของคุณครูเกษ ซึ่งตูนก็พยายามทำตามคำสอนของครูเกษ อยู่ตลอดเวลา ซึ่งตูนทำไป ๆ และนึกถึงคำของคุณครูพลังที่บอกตูนเสมอว่า ให้มีความเพียรให้มาก ตูนก็พยายามใช้กฏของพระไตรลักษณ์ นั้นเข้ามาตัดกิเลสของตูนที่ละเล็กที่ละน้อย (และทุกๆ ครั้งที่จิตตูนสงบ ตูนจะพยายามคุยกับท่านพ่อให้ช่วยตูนมีปัญญาเห็นในธรรมด้วยนะคะ) จนมาวันหนึ่งทุกข์ใหญ่นั้นก็กลับมาหาตูนอีก เข้ามากระทบจิตของตูน เหมือนตั้งใจจะทดสอบตูน ยังไงยังงั้น แต่คราวนี้ ตูนก็พยายามใช้ปัญญา วิปัสสนาให้น้องจิตยอมรับถึงกฏพระไตรลักณ์ และความไม่เที่ยง ซึ่งน้องจิตของตูนนั้นเงียบไปสักระยะหนึ่ง แต่ไม่ยอมวางทุกข์นั้นสักที่ จนในที่สุดเพื่อนสนิทของตูนก็โทรเข้ามาคุยกับตูน ซึ่งตูนก็ไม่ได้คุยอะไรมาก (ซึ่งเมื่อก่อนถ้าตูนทุกข์หนักๆ จะโทรไปปรึกษาเพื่อนอยู่บ่อยๆ แต่หลังปฏิบัติจิตเกาะพระนั้นตูนจะพยายามอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด ฝึกสติกับจิตให้มากที่สุด ซึ่งพักหลังเพื่อนตูนบอกว่าตูนเปลี่ยนแปลงไปมากๆ) แต่เพื่อนตูนได้ทิ้งคำพูดไว้ให้จิตของตูนได้คิด(ตูนแก่มีความสามารถทุกอย่าง แต่อย่างหนึ่งที่แก่ไม่มีก็คือความกล้าที่ออกมาเผชิญโลกด้วยตัวเองกับลูก) คุณครูเกษคะ คำพูดนั้นเองที่ช่วยให้ตูนได้ตาสว่างมากขึ้น จิตของตูนมันวิปัสสนา ถึงกฎพระไตรลักษณ์เลยนะคะ และค่อยๆ วางทุกข์นั้นที่ละเล็กละน้อย (เจ้าตูนน้อยเอยเจ้าคงเป็นอย่างนี้มาหลายภพ หลายชาติแล้ว ก็มัวแต่หลงยึด หลงติด ในขันท์5 หลงในกาม ราคะ และหลงใน ทรัพย์สิน เงินทอง หน้าที่การงาน หลงในวัตถุต่างๆ ก็เพราะอย่างนี้งัยเจ้าถึงเวียนอยู่ในวัฏสงสาร แต่ตอนนี้เจ้ามีโอกาสแล้วนะ ที่ได้ปฏิบัติธรรมของท่าน เพื่อที่จะช่วยให้เจ้าหลุดพ้นมัน แต่ไม่มีใครช่วยเจ้าได้นะเจ้าตูนน้อย ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนน่ะ) คุณครูเกษหลังจากวันนั้นมา เจ้าตูนน้อยเริ่มไม่คิด เร่ิิมไม่ยึด เริ่มไม่ติด แต่เริ่มปล่อยวาง สิ่งเหล่านั้นท่ีละเล็กละน้อย

7. อรูปฌาณ... ความพอใจในความสุขจากอรูปฌาน เช่นกันนะคะคุณครูเกษตูนขอตอบว่าผ่านนะคะ เพราะว่าตอนนี้ตูนนั้นเริ่มไม่ยึดติดอยู่ในรูปฌาณแล้ว มีแต่จะนำรูปฌาณนั้น มาปฎิบัติให้เกิดสมาธิมากๆขึ้นให้นิ่งขึ้น หลังจากนั้นก็พิจารณากฏพระไตรลักษณ์ (เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป) และขันท์5 ว่า รูปกายเรานั้นจะต้องมีความตาย ความแก่ และความเจ็บไข้ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นมันทำให้เป็นทุกข์ และการหลงยึดในทรัพย์ สมบัติของโลก แก้วแหวน เงินทอง หน้าที่การงาน ซึ่งเป็นตัวทำให้เกิดกิเลส อยากมีอยากได้ ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้มันทำให้ตูนมีทั้งสุข และทุกข์ แต่ตูนก็เริ่มรู้ว่าสุขและทุกข์นั้นมันก็ไม่เที่ยง แล้วตูนจะไปยึดติดกับมัทำไมอีก ซึ่งตอนนี้ตูนรู้แล้วว่าชีวิต ของตูนนั้นเหลือน้อยเต็มทน อาจจะตายได้ทุกๆเวลา ฉะนั้นตูนขอเอาชีวิตที่เหลือน้อยนั้น เร่งทำความเพียร คือปฏิบัติจิตเกาะพระ ให้จิตของตูนได้ยกเร็วๆวัน ตูนจะได้มีโอกาสได้ไปกราบท่านพ่อ และจะปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่านพ่อ(ทาน ศีล ภาวนา) อย่างนี้ตอนไป จนกว่าขันท์5ของตูนจะดับ และวันนั้น ก็เป็นวันที่ตูนจะได้รู้ว่าตูนได้ไปนิพานแน่ ถ้าดวงจิตของตูนระลึกถึงท่านเสมอ เพราะท่านนั้นไม่อยู่ได้อยู่ที่ไหน แต่ท่านนั่งอยู่ในดวงจิตของตูนตลอดเวลา (ความวางเปล่าคือความวางเปล่า)เหมือนกับจิตของเรา

8. มานะทิษฐิ ... ความถึอตัวถือตน คุณครูเกษข้อนี้ตูนถือว่าตูนผ่านนะคะ เมื่อก่อนหน้่าที่ตูนจะได้เข้ารับการอบรม ฝึกจิตเกาะพระ หรือเริ่มศึกษาธรรมโดยการฟังธรรม ต่างๆนั้น ตูนมีมานะทิษฐิอย่างแรงกล้า (เชื่อมั่นในตัวเองสูง) ตั้งแต่เกิดมาเป็นเด็กจนโตเป็นผู้ใหญ่ เพราะตั้งแต่เกิดมานั้นพ่อแม่นั้นเลิกร้่างกัน ตูนต้องอยู่กับญาติบ้าง พ่อบ้าง และแม่บ้าง (พูดง่ายๆก็คือไม่มีใครรักก็ว่างั้นนะคะ) นั้นคือความคิดขอตัวเองตอนสมัยเด็ก คิดว่าแม่รักพี่ชาย พ่อรักพี่สาว ส่วนเราไม่มีใครรัก(หมาหัวเน่า) ทำให้ตูนมีความคิดฝั่งใจว่าเราจะต้องทำตัวให้เหนือทุกๆคนให้ได้ ตูนมีมานะเรียนจนจบและเป็นลูกคนแรกที่ได้รับปริญา(ดูซิคุณครูเกษตูนมีทิษฐิอย่างแรงทำทุกอย่างไม่สนใจคนรอบข้างโดยเฉพาะแม่ท่านทำงานหนักมาก เพื่อส่งเสียตูนให้ได้ร่ำเรียน ส่วนพี่สาวไม่อยากเรียนเลยกับไปช่วยแม่ทำงานนะคะ ส่วนพี่ชายนั้นทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยและยังช่วยส่งเสียให้แม่ด้วย) และพอตูนเรียนจบได้งานทำอยู่ในกรุงเทพ ทางบ้านมีความประสงค์จะให้ตูนกับไปอยู่บ้านแต่ตูนไม่กับ ทำงานอยู่ในกรุงเทพ ในระหว่างทีทำงานนั้น ตูนเป็นคนถือตัวมากนะคะ คุณครูเกษ (ตัวกูของกู)คือ ข้านี่แหละเก่งทำงานดี เจ้านายรัก และรูปร่างหน้าตาดี (คิดเอาเองนะคะว่าเจ้านายรัก แต่ทางเพื่อนร่วมงานนั้นคิดว่าตูนกับเจ้านายนั้นเป็นชู้สาวกันนะคะ)ในสมัยที่ตูนทำงานนั้น ตูนทำงานในบริษัทให่ญ และตำแหน่งดี(ทำตรวจสอบนะคะ) คือจับว่าพักงานคนไหนทำทุจริต หรือยักยอกเงินของบริษัท เชื่อไหมคะคุณครูเกษตูนทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ข้อมูลมา และไม่สนใจคนรอบข้างเช่นกัน เพื่อที่จะได้ผลงานมา โดยไม่สนใจเลยว่าผลการตัดสินว่าเค้านั้นทำทุจริตเพื่อเหตุผลใดๆ ตูนรายงานตรงต่อเจ้านายใหญ่เพื่อที่จะได้ผลงานมา และตำแหน่งก็ตามมาพร้อมเงินเดือนเพิ่ม ดูเอาเถอะคุณครูเกษ (เงินเดือน คำเดียวนั้นที่ทำให้ตูนไม่สนใจอะไรเลย ไม่มีความเมตตา ไม่มีความสงสาร มีแต่ตัวกู ของกู) และส่วนเรื่อง รูปร่างหน้าตานั้น ตูนคิดว่าเรามีรูปร่างหน้าตาดี มีแต่คนหมายปอง นั้นทำให้ตูนหลงระเริงกับสิ่งนั้นไปสักพักหนึ่ง ไม่จริงจังกับใครๆเลย เพราะถือว่าเรามีโอกาสอีกเยอะ ทำให้หลายคนต้องเสียใจเพราะเรา แต่ตูนไม่ได้ทำอะไรเค้านะแต่เค้าทำตัวเองต่างหาก(ดูเอาเถอะคุณครูเกษ ตูนหลงในรูปขันธ์ ของตูนเองแค่ไหน คิดว่าเรา สวยหน้าตาดี เรายังสาวไม่มีวันแก่ พูดจาก็ดี เอาใจก็เก่ง เพื่อความอยากได้) แต่สุดท้ายต้องมาแต่งงานกับชาวต่างชาติ และ ตอนแต่งงานมานั้น สามีตูนไม่ค่อยมีฐานะมากมายอะไรนัก แต่เป็นเพราะเราสองคนมีเหมือนกันคือความทยานอยากนะคะคุณครูเกษ เราสองคนทำงานหนักและเก็บหอมรอมริบไว้ จนสามารถสร้างฐานะ มีบ้านหลายหลังปล่อยให้คนเช่า และสุดท้ายตูนก็โดยทิ้ง ให้ลอยคออยู่ในประเทศนี้ กับลูกชาย แค่อายุ2ขวบ แต่ด้วยความถือตัวถือตนว่าเราไม่ผิด จึงทำเรื่องฟ้องหย่า จนเป็นเหตุให้เป็นทุกข์ มาจนถึงปัจจุบันนี้ คุณครูเกษคะหลังจากที่ตูนได้ฝึกจิตเกาะพระนั้นตูนเริ่มรู้สึกว่าเมื่อก่อนเรานี้เป็นเอามากนะคะ หลงตัวเอง ถือตัวมากๆๆ จนไม่ลืมหู ลืมตา หลังจากที่ได้บทเรียน ที่ทุกข์ที่สุดๆในชีวิตนั้น ตูนหันมาปฏิบัติธรรม ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิ เริ่มเรียนว่าทุกข์นั้นเป็นสิ่งที่ทนได้ยากจริง แต่ถ้าตูนปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า และเชื่อฟังคำแนะนำต่างๆ จากคุณครูทุกท่านนั้น เป็นอย่างดี และเกาะรูปพระตลอดเวลานั้นแล้วนำหลักของพระไตรลักณ์มาวิปัสสนาว่าทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปนั้น เราจะรู้ได้เลยว่าทุกข์นั้นทนได้อยากก็จริง(เกิดขึ้น) แต่ถ้าจิตเราไม่ไปยึดมันและวางมันลงไป(ตั้งอยู่) ทุกข์มันก็หายไปเอง(ดับไป) และทุกวันนี้ตูนได้ขอขมากรรมกับแม่ พี่ชาย พี่สาว ซึ่งมานะทิษฐิของตูนได้วางลงแล้วอย่างถาวรกับครอบครัวของตูน ทุกวันนี้ แม่ตูน และพี่ชาย พร้อมด้วยตูนเราคุยกันด้วยดีมีความเอื้ออาทรให้กันและกันนะคะคุณครูเกษ ส่วนตัวตูนนั้นทุกวันนี้ไม่เคยคิดว่าเราเก่ง เราสวย เราแย่สุด ตูนจะคิดเสมอว่าตัวเรา คนรอบข้างเรา เพื่อนรวมงาน หรือสัตว์เลี้ยงตา่งๆ นั้นเสมอภาคกันหมดทุกๆอย่าง พึ่งจะมีความเมตตาปราณีให้กับเขา(พรหมวิหาร4)เพราะเราเริ่มเรียนรู้ว่า อย่างไรเราก็ต้องตาย เค้าก็ตาย ทุกๆอย่างก็ตายแล้วจะไปถือตัว ถือตนทำไม

9. อุทธัจจะ ... ความฟุ้งซ่านนั้น คุณครูเกษคะข้อนี้ตูนขอตอบว่าผ่านนะค เพราะว่าข้อนี้ตูนเห็นได้อย่างชัดเจนเลยนะคะ เพราะก่อนหน้านี้ ที่ตูนยังไม่เริ่มปฎิบัติจิตเกาะพระนั้น ตอนที่ตูนมีปัญหาหย่าร้างนั้นจิตของตูนนั้นฟุ้งซ่านอย่างมากมายกายกองเลยคะ บางครั้งกินไม่ได้ นอนไม่หลับเป็นอาทิตย์ๆเลยนะคะ บางครั้งเป็นเดือน ซึ่งเห็นได้จากขันท์5 ของตูน มันทรุดโทรม อย่างมาก ตาดำคล้ำ เหมือนซากศพ น้ำหนักลดลงอย่างมาก ผมเริ่มเปลี่ยนสีจากดำเริ่มมีสีขาว แล้วที่เป็นหนักที่สุด ก็คือต้องเข้าไปพูดคุยกับจิตแพทย์ โดยท่านให้คำแนะนำให้ทานยาระงับประสาทอยู่สักพักหนึ่ง ซึ่งช่วงนั้นตูนทำงานไม่ได้เลย เพราะผลของยาทำให้ตูนออ่นร้าอยากนอนอย่างเดียวนะค ดูเอาแล้วกันนะคะว่าตูนฟุ้งซ่านขนาดไหน ถ้าเปรียบเหมือนพายุนั้นก็พร้อมที่จะทำลายล้างทุกๆ อย่างที่ขวางหน้า แต่พอตูนเริ่มที่ฝึกจิตเกาะพระนั้น ทุกอย่างนั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะคะ และที่เห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ ตูนนอนหลับสบายๆทุกคืนโดยไม่ได้คิดอะไรเลย นอกจากจิตของตูนที่เกาะรูปพระก่อนนอนทุกๆๆครั้งจนเผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมา จิตของตูนนั้นจะนึกถึงท่านก่อนเป็นอันดับแรก อยู่อย่างนี้ทุกๆวันเลยนะคะ และทุกๆวันนี้ตูนเกาะรูปพระตลอดเวลาเลย จึงทำให้จิตของตูนไม่คิดฟุ้งซ่าน เกี่ยวกับทุกข์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น หรือการหลงไหลในขันท์5ทั้งหลาย (กลัวว่าไม่สวย กลัวไม่มีเงินใช้หนี้สิน กลัวไม่มีทีอยู่อาศัย กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว กลัวสามีเก่าจะทำร้ายร่างกาย หรือกลัวตาย ถ้าตายแล้วลูกชายจะอยู่อย่างไร ) คุณครูเกษดูเอาแล้วกันนะคะว่าความฟุ้งซ่านในดวงจิตของตูนนั้นมีมากมายเสียจนน่ากลัวที่สุด ซึ่งเวลาที่จิตของตูนเกาะรูปพระนั้น ทำให้ตูนมีสติมากๆๆขึ้น และเริ่มเรียนรู้ที่จะปล่อยวางจิตให้รู้ซึ่งถึงกฏพระไตรลักณ์ ว่าสุดท้ายทุกอย่างมันก็ต้องดับไป (ขันท์5) ยากที่จะหลีกเลี่ยงได้นะเจ้าตูนน้อย มีอยู่อย่างเดียวคือการยอมรับ

10. อวิชชา ..ความโง่ ในข้อนี้ตูนขอตอบว่าผ่านนะคะคุณครูเกษ เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาจนถึงบัดนี้ตูนนี้มีความโง่มากๆๆๆๆ จนไม่รู้จะบรรยายยังงัยก่อนนะคะคุณครูเกษ โง่ที่หลงยึดติดกับขันท์5 ว่าเรามีร่างกายที่สวย ว่าเราไม่มีความแก่ และเราคงไม่มีวันตาย พูดง่ายๆว่าโง่ที่หลงไหลในกิเกส ตัณหา และหลงไหล ในทรัพยสมบัติ ว่าสมบัตินี้ไม่มีวันจากเราไป สักว่ามีและมีมากขึ้นๆ จนไม่คิดถึงหลักความเป็นจริง(ว่าทุกอย่างมันไม่เที่ยง) ตั้งแต่ตูนเริ่มเห็นทุกข์ ทุกข์อย่างแสนสาหัสนั้น ตูนเริ่มเข้าใจถึงสัจธรรม และตั้งแต่ตูนได้เข้ารับอบรมฝึกจิตเกาะพระนั้น ตูนได้สวดมนต์ไห้วพระ นั่งสมาธิ ขัดเกลากิเลส ต่างๆในใจออกให้หมด (ที่ละเล็กที่ละน้อย) โดยอาศัยศรัทธาความเชื่อในคำสอนของพระพุทธเจ้า บวกกับคำแนะนำต่างๆ ที่คุณครูทุกๆท่านแนะนำทางให้ โดยเฉพาะคำที่คุณครูลูกพลังสอนอยู่เสมอ คือความเพียร ซึ่งตูนก็นำมาปฏิบัติอยู่อย่างต่อเนื่อง คือให้ใช้ความเพียร ถอดถอน ความสุขและความทุกข์นั้นให้ออกจากจิตของตูน ถ้ารู้ว่าเสียใจ ให้ใจ นั้นได้รับรู้ถึงความทุกข์ และให้สัมผัสว่าทุกข์นั้นทนได้ยาก หลังจากนั้นจับต้องทุกข์นั้น(ความเจ็บปวดทางกาย) แต่ไม่ยึดติดอยู่กับทุกข์นั้นให้วางมันลงซะ เช่นเดียวกับความสุข ถ้าเราสุขให้รับรู้ในสุขนั้น แต่อย่ายึดติดมัน เพราะสุขนั้นก็ไม่เที่ยง สุดท้ายแล้วทุกข์สุขเราก็ไม่เอามัน เหลือไว้กับความว่างเปล่า และจิตที่สงบนิ่งอยู่อย่างนั้น ไม่หลงยึดติดอยู่กับมันอีกต่อไป และปล่อยวางมันไว้ซะอย่างนั้น เพื่อจุดมุ่งหมายที่แน่วแน่ที่จะเดินทางกลับบ้าน(ไม่หลงไปกับภาพลวงตา กิเลสเราอีกแล้ว) สุดท้ายนี้ตูนขอจบการบ้านไว้แค่นี้นะคะคุณครูเกษ

 

ขออนุญาตประกาศจิตบุญดวงที่ ๑๓๗ ณ วันที่ ๑ มิถุนายน ๒๕๕๖​

ขอท่านทั้งหลายจงโมทนา
กับจิตบุญดวงที่ ๑๓๗
ของกลุ่มจิตบุญเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ​

​

 

คุณตูน-UK เป็นลูกศิษย์ครูเกษเองค่ะ นอกจากนั้นก็ยังมี ครูแพท ครูน้องปุ้ย และ(ครูปู่ทวด)ลูกพลัง ที่คอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ เช่นเคย...คิๆๆ

ท่านสำเร็จวิชาจิตเกาะพระเป็นจิตบุญน้องใหม่ล่าสุดดวงที่ 137 เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2556

จริงๆ แล้วคุณตูนจิตยกไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วโน้นค่ะ(ตั้งแต่ตอนตอบบารมี10 มาแล้ว) แต่ครูเกษรอให้ท่านรายงานสังโยชน์10 และรอให้สติตามให้ทันจิตไปสักระยะหนึ่งก่อน นี้คือการบ้านฉบับแรก และฉบับล่าสุดที่ท่านรายงานเข้ามาค่ะ

Jan 21,13
สวัสดีคะคูรเกษ และ คูรแพท ตูนมีความยินดีมากเลยคะที่ได้คุณคูรทั้งสอง ที่จะช่วยสอนให้ตูนได้เรียนรู้ถึงจิตเกาะพระ ก่อนอื่นตูนขอรายตัวก่อนว่า ก่อนที่จะได้รับmail ของคูรเกษ ตูนมีความรู้สึกจิตตกอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว แต่พอได้รับmail ของคูรเกษ พอได้อ่านถึงกับน้ำตาไหล เหมือนกับว่าทุกข์และสุขมันอยู่ในใจของตูนไม่รู้จะแบ่งหรือจัดสรรค์อย่างไรดี ก่อนนอนตูนได้ทำตามอย่างที่ครูเกษแนะนำ และรู้สึกว่ามีความสุขมากคะเพราะนึกถึงแต่รูปพระ แต่ไม่รู้ว่าทำไมก่อนรุ่งเช้าตูนได้ฝันเห็นงูยักษ์ใหญ่มากๆๆ จึงทำให้ตกใจตื่นเพราะด้วยความกลัว ทั้งวันพยายามนึกถึงรูปพระอย่างที่ครูเกษแนะนำ ได้สมาทานศีล แต่ก็ยังมีความรู้สึกสุขบ้างและทุกข์บ้างในเวลาเดียวกันคะ จิตพยายามไม่ได้คิดอะไรนะคะ เวลามองภาพพระมีความสุขมากๆ คะแต่พอไม่ได้นึก จิตก็ตกคะ ทั้งวันเลยคะคุณครูทั้งสอง.

Jun 1,13
สวัสดีคะ คุณครูเกษ
ตูนต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้รายงานการบ้านให้ครูเกษเลย ตูนกำลังตอบอยู่นะคะ แต่ยังไม่เสร็จทั้งหมด เพราะตูนตอบที่ละหัวข้อ ๆ ตูนใช้เวลานานไปหน่อยนะคะ เลยเกรงใจนะคะ ตูนขอแจ้งให้ครูเกษทราบว่า สองสามวันมานี้ตูนรู้สึกได้ถึงการนิ่ง ของน้องจิตนะคะ ไม่คิดฟุ้งเลยนะคะ อย่างเมื่อเช้าวานนี้ ตูนขับรถไปทำงานตามปกติ แล้วตูนจะสวดมนต์ทุกๆครั้ง (คือ กล่าวลา พระพุทธภูมิ และพระโพธิสัตว์ จากนั้นตามด้วย สมาทานศีล ศีล5 และต่อด้วยอิติปิโส ตามอายุ สุดท้ายก็ขอขมากรรมต่อเจ้ากรรมนายเวร แผ่เมตตานะคะ) แต่ที่จะบอกให้คุณครูเกษทราบก็คือว่า ตูนรู้สึกปิติ ยินดี มีความสุข(ในที่นี้คืออิ่มบุญนะคะ) คือ ตูนรู้สึกได้เหมือนตูนสวดมนต์อยู่ในห้องพระมากกว่าขับรถนะค คือรูปพระนั้น นั่งอยู่กลางอก ตูนเห็นด้วยตา ท่านนั่งเด่นชัดมากๆๆๆๆ นะคะ ส่วนจิตตูนนั้นตูนเห็นเป็นบทสวดนั้นลอยผ่านเข้ามาเป็นหน้าๆ เหมือนมันซึมเข้าไปในจิตของตูนนะคะ ซึ่งตูนสวดมาตลอดแต่ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนนะคะ ตูนขอจบรายงานการบ้านแค่นี้ก่อนนะคะ
Sent from my iPhone

ครูเกษรับช่วง(คุณตูน)ต่อมาจากครูแพทค่ะ ท่านเมตตาเป็นผู้แนะนำน้องตูน และสอนให้เกาะพระ จนคุณตูนเริ่มเกาะพระติดแล้ว แต่ท่านไม่ค่อยถนัดสอน ครูเกษก็เลยรับอาสาทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงจิตคุณตูนสอนเดินมรรคต่อ...

ถึงแม้ความทุกข์ทางโลกที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตอย่างแสนสาหัส จนถึงขั้นมีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายไปให้พ้นๆ เสียพร้อมกับลูก แต่ด้วยเดชะบุญบารมีเก่าที่ทำสะสมมา ทำให้มาเจอวิชาจิตเกาะพระ และกัลยาณมิตรที่นี้ เลยรวมเป็นพลังบุญส่งผลให้เกิดกำลังใจ และความเพียรชอบอย่างแรงกล้า ที่จะนำจิตดวงนี้มาเดินมรรคมีองค์8 เพื่อที่จะออกจากทุกข์ให้ได้ คุณตูนเป็นลูกศิษย์ที่น่ารัก เชื่อฟังคำครู และขยันหมั่นเพียรดูจิตเสมอ จิตคุณตูนเดินมรรคดีขึ้นไปตามลำดับ...แต่..เอ๊..ทำไมไม่ก้าวไปอีกขั้นซะที เหมือนจะวาง ก็ไม่วาง เหมือนจะหลุด แต่ก็ไม่หลุด...จนในที่สุด..ก็คงถึงเวลาที่ท่านจะหลุดซะที..ครูแพทก็ได้มาโปรดเธออีกครั้งหนึ่ง เนื่องด้วยท่านเป็นเพื่อนรู้จักกันที่ UK ด้วยความสนิทและไว้ใจ คุณตูนก็เลยเล่าเรื่องราวส่วนตั๊ว ส่วนตัวที่เกิดขึ้นให้ครูแพทฟัง ครูแพทก็เลยแนะนำกับคุณตูนว่า ให้เล่าเรื่องนี้ให้ครูเกษฟังซิ มันอาจจะส่งผลต่อการเดินมรรคของตูนรึเปล่า...เท่านั้นแหล่ะค่ะ คืนนั้นเธอก็ตัดสินใจเขียนมาเล่าให้ครูเกษฟัง เอ๊ย..อ่านซะหมดตับ ไต ไส้ พุง ปอด...โอ๊ย..ครูเกษก็ถึงบางอ้อซะที..ปล่อยให้ครูเกษคลำหาหางอยู่ได้ตั้งนาน..555..พอรู้แล้วครูเกษก็แถมเทศน์ไปซะกัณฑ์ใหญ่เลย..555..หลังจากนั้น..จิตคุณตูนก็ก้าวออกเดินมรรคต่อ ถึงจะไม่ติดเทอร์โบ (เพราะครูเกษไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น) แต่ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยสติที่มั่นคงและเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ..เพราะดวงจิตดวงนี้มันบอบช้ำมาเยอะเหลือเกิน ครูเกษก็เลยต้องค่อยๆ สอน และประคองทะนุทะนอมดวงจิตนี้ให้ค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น ไปตามลำดับของสติที่ค่อยๆ สร้างสะสมและตั้งมั่นขึ้นเรื่อยๆ

จนในที่สุด..จิตท่านก็เดินมรรคมาถึงวันนี้..วันที่จิตท่านเดินทางออกจากทุกข์ได้แล้ว..ถึงแม้ว่า..ทุกข์ทั้งหลายเหล่านั้นมันยังไม่ได้หนีหน้าหายไปไหนก็ตามที..ได้ด้วยตัวของท่านเอง(ท่านมีความอดทน วิริยะ อุตสาหะ พยายามสักเพียงใดก็คิดดูเอาเถิด ท่านนั่งพิมพ์การบ้านยาวๆ ส่งครูจาก iphone ค่ะ)..แต่การเดินทางของจิต..ยังไม่สิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้น่ะค่ะ...จิตของท่านก็ยังคงต้องเดินมรรคในขั้นของปัญญาญาณต่อไปๆ..สาธุ

จากประสบกาณ์ตรงของชีวิต และประสบการณ์การเดินมรรค ในวิชาจิตเกาะพระ (รวมระยะเวลาประมาณ 5 เดือนค่ะ)..ต่อไป..ท่านจะเป็นครูสอนธรรมมะ ครูสอนวิชาจิตเกาะพระ ที่มีคุณภาพเยี่ยมอีกคนหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้แน่นอนค่ะ..สาธุ

ขอเชิญคุณตูน มารายงานตัวบนกระทู้กับท่านพี่ภู และครูทุกท่าน พร้อมบอกเล่าถึงประสบการณ์ "การฝึกจิตเกาะพระ" ของตนเองพอสังเขป เพื่อเป็นธรรมทาน และเป็นกำลังใจ ให้ทุกท่านได้โมทนาบุญกันด้วยน่ะค่ะ (เดี๋ยวท่านมาอ่านเจอ..คงจะบอกว่า..เอ้า..ที่ครูเกษก๊อปมาลงกระทู้นี้ยังไม่หนำใจ และชุ่มปอดอีกเหรอค่ะ..555..)

สาธุค่ะ

ครูเกษ จบ.52 ({)({)({)

 

ขออนุโมทนาบุญ กับคุณตูน,ครูผู้สอน และผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่านค่ะ สาธุ

 

ขอโมทนาบุญกับจิตบุญดวงใหม่ของคุณตูนUK(รหัส จบ.๑๓๗) ด้วยครับ
และครูเกษ ครูแพท ครูปุ้ย ครูลูกพลังหรือผู้ที่เกี่ยวข้องด้วยครับ
เป็นอีกหนึ่งดวงจิตที่รอด/ออกจากทุกข์ของตนมาได้
ซึ่งเป็นลูกหลานของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ครูบาอาจารย์ทุกองค์ของพวกเรา

แหม๊!ที่รอดจากเรื่องร้ายๆแบบนี้มาได้ แต่ก็เรียกว่าหวุดหวิดเส้นยาแดงผ่าแปดเลยทีเดียว
ขอโมทนาสาธุกับครูเกษและครูแพทเป็นอย่างสูงยิ่งอีกครั้ง
ที่พวกท่านได้ช่วยสงเคราะห์เพื่อนมนุษย์ เพื่อนร่วมโลกหรือเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตายด้วยกัน
โดยไม่เห็นแก่ตน ไม่รู้สึกว่าตนจะเหน็ดเหนื่อย เมื่อยหล้า หิว ง่วงเลย
สงสัยท่านจะอิ่มทิพย์หรืออย่างไรมิทราบ เช่น ครูเกษ เป็นต้น
เห็นนั่งหน้าคอมคอยตอบการบ้านลูกศิษย์ตั้งหลายคน
เห็นวันก่อนบ่นว่าจะไปดึงจิตจากที่อื่นมาสอน สงสัยแค่นี้ท่านยังนอนดึกไม่พอมั้ง
ไม่ทราบว่าไปได้พลังงานอะไรดีๆที่ไหน ถึงได้ทำงานแบบพระโพธิสัตว์
คือคิดช่วยเหลือผู้อื่น ทำงานเพื่อคนอื่น โดยไม่คำนึงถึงประโยชน์แห่งตน
แต่ถ้าหากเป็นจิตมนุษย์ธรรมดาๆจะทำได้หรือ ถ้ากำลังใจของท่านไม่มาก
เงินทองสักบาทเดียวก็ไม่ได้ คำขอบคุณสักคำก็ไม่ต้องการ..
อยากจะร้องไห้แทนครูเกษ..ฮือๆ หาผู้ที่สละเวลาส่วนตนแบบครูเกษก็หาได้ยากโดยเฉพาะเวลานี้
พี่ภูซึ้งในความมีน้ำใจของเธอ ที่มีแก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เธอทำไปโดยทั้งที่มองไม่เห็นอนาคตเลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับครูเกษ อย่าลืม!การสร้างบุญบารมีแห่งตน ท่านที่อยู่ บบ.มองเห็นหมด
ขออนุญาตสดุดีกับครูเกษ และยังมีครูอื่นๆอีกหลายท่านที่กำลังมีแนวร่วมกับทางสมาคมจิตเกาะพระนี้

ขอให้ผลบุญที่พวกครูทั้งหลายหรือผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่านที่ได้ร่วมใจกันสร้างมานี้
ขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความสุข ความเจริญ สมดั่งใจปรารถนา โดยเฉพาะเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ

ปล.ขอเรียนเชิญผู้ที่ออกจากทุกข์ของตนได้แล้ว/ผู้หลุดพ้นแล้ว/ผู้ที่กำลังล้นเหลือ
อยากมีส่วนร่วมช่วยเหลือมนุษย์ด้วยกันหรือมีโอกาสสร้างบารมีแห่งตน นอกจากสร้างบุญแห่งตนแล้ว
การสร้างบารมีแห่งตนนั้นทำยาก เพราะการสร้างบารมีทำเพื่อผู้อื่น เรื่องเห็นแก่ตนจึงตัดออกไปได้เลย
โปรดเห็นใจหรือช่วยสงเคราะห์นำพาดวงจิตเหล่านี้..
โดยพากันรักษาศีล ทำภาวนาหรือพากันออกจากทุกข์หรือสังสารวัฎนี้กันด้วยเทอญ

ครูเกษกับครูแพท ป่านนี้ยิ้มแก้มปริไปแร๊ะ
เพราะผลบุญในครั้งนี้ มีผลต่อจิตของท่านทั้งสองยิ่งนัก หาประมาณมิได้!
ขอให้หลุดพ้นจากกองทุกข์ทั้งปวง/สมใจปรารถนาพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเทอญ
สาธุๆๆ
(ป่านนี้ ครูเกษจะทานอาหาร จะหลับจะนอนกี่ทุ่มกี่ยาม..ก็ไม่รุ๊)

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับจิตบุญดวงที่ ๑๓๗ คือคุณตูนuk และครูผู้สอนคือ ครูเกษ ครูแพท ครูลูกพลัง ครูปุ๋ย และครูผู้เกี่ยวข้องทุกๆท่านด้วยเทอญ งานที่ท่านได้ทําอยู่นี้เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ต่อพระศาสนา เพราะได้และทําหน้าที่จะนําดวงจิตผู้ที่ต้องการจะหลุดพ้นออกจาก"วัฏฏะ"คืองานเพื่อความหลุดพ้นจากทุกข์ไปได้นั้นเอง...สาธุค่ะ