ปิดประมูลวัชระบัว ๒ องค์ หน้า ๖๖๑ ,ธรรมะจากพระอาทิพุทธะ หน้า ๖๕๙ ค่ะ

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน –และแก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๓ สัจจบดีพรหมจุติ..

กล่าวถึงพระนางสุขุมาลย์เทวีได้ออกจากการถืออุโบสถศีลเป็นวันแรก วันนั้นเดินทางไปเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในเมือง กลับมาทรงเผลอหลับไป พอใกล้รุ่งทรงพระสุบินว่า...

..มีดวงแก้วมณีรัตนะลอยมาพร้อมกับดอกอุบลสีชมพู ดอกอุบลนั้นวางอยู่บนมือของพระองค์ ส่วนดวงแก้วมณีรัตนะลอยเข้าในพระโอษฐ์และหายไป..
รุ่งเช้าทรงได้เล่าให้พระเจ้าสัตยาธิราชฟัง ทรงให้โหรทำนาย โหรหลวงทำนายว่า...

“พระองค์จะมีพระโอรส ผู้มีบุญญาธิการมาเกิดอย่างแน่นอน”

ครั้นถึงวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนอ้าย เป็นเวลาที่สัจจบดีพรหมจุติในพระครรภ์ของพระนางสุขุมาลย์เทวี พระนางมิประสงค์จะเสวยสิ่งใด นอกจากน้ำผึ้ง นมสด และกล้วยหอมเท่านั้น อีกทั้งไม่มีอาการแพ้ครรภ์แต่อย่างใด

เมื่อสัจจบดีพรหมจุติ พระนางได้มองเห็นเป็นภาพกุมารน้อยนั่งสมาธิอยุ่ตลอดเวลาด้วยเทวานุภาพ จึงมีความปิติใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ไม่ได้เล่าให้ผู้ใดฟัง แม้แต่พระสวามี ทรงรักการนั่งสมาธิเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อทรงพระครรภ์ยิ่งทำให้พระนางมีพระสิริโฉมงดงามยิ่งนัก พระครรภ์ไม่ใหญ่ไม่เล็กดูงดงาม

ครั้นครบเวลา ๑๐ เดือน วันนั้นตรงกับวันขึ้น ๑๕ เดือน ๑๐ ปีกุน เกิดแผ่นดินสะเทือนไปทั่วด้วยเทวานุภาพต่างมารอรับการประสูติของพระโอรส พระเจ้าสัตยาธิราชทรงรับรู้เรื่องนี้ด้วยพระองค์เอง จึงได้ให้จัดพิธีบวงสรวงเทพยดา เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้ง

เมื่อถึงเวลาตกฟาก พระโอรสพระสูติมามีผิวขาวเหลืองดุจน้ำนมผสมน้ำผึ้ง ผมดกดำสนิท พระเนตรดำดุจเนตรกวาง มีพระสิริงดงามมาก เวลานั้นดอกปทุมบานส่งกลิ่นหอมไปทั้งเมือง

เวลาพระกุมารกันแสงจะมีกลิ่นหอมคล้ายดอกปทุม พระเจ้าสัตยาธิราช ทรงดำริว่า พระโอรสเป็นผู้มีบุญญาธิการสูง แล้วชื่อใดจะเหมาะแก่พระโอรส

เมื่อดำริดังนั้น ท้าวสักกเทวราชทรงดลบันดาลให้ทราบชื่อเดิมของสัจจบดีพรหม พระเจ้าสัตยาธิราช จึงได้ตั้งพระนามว่า "สัจจธิราชกุมาร"

เทพบุตรเทพธิดาทั้งแสนองค์ต่างยินดี โปรยดอกไม้ทิพย์ลงมา บางองค์ก็เล่นดนตรีเพื่อบรรเลงให้ไพเราะจับใจ เมืองทั้งเมืองดุจสรวงสวรรค์มิปาน

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์ ตอน ๔ ดวงแก้วสุขุมาลย์มณีรัตนะปรากฏ..

ต่อมาพระเจ้าสัตยาธิราชได้ให้มีการเลี้ยงฉลองเป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน ระหว่างนั้น เทพบุตรเทพธิดาต่างผลัดกันมาช่วยดูแลสัจจธิราชกุมารอย่างต่อเนื่อง เป็นเวลา ๗ คืนเช่นกัน

เป็นเรื่องแปลกว่า พระกุมารจะเสวยพระกษิรธารา(น้ำนม)ของพระมารดาเพียงผู้เดียว ไม่สามารถดื่มน้ำนมของแม่นมคนใดได้เลย

ทำให้พระมเหสีต้องเลี้ยงพระกุมารด้วยพระองค์เอง แต่ก็ไม่ทรงเหน็ดเหนื่อยด้วยเทวานุภาพคอยช่วยเหลือนั่นเอง เมื่อครบ ๗ เดือน พระโอรสสามารถเดินได้ด้วยพระองค์เอง ทรงเติบโตมีร่างกายแข็งแรงกว่ากุมารทั่วไป ทรงมีพละกำลังดุจช้าง ๓ เชือก เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจ นอกจากนี้พระกุมารมีนิสัยชอบนั่งบำเพ็ญภาวนาคล้ายพระมารดา

เมื่อสัจจธิราชกุมารมีพระชนมายุครบ ๗ ชันษา เกิดเหตุการณ์มิคาดฝัน ขณะที่ทรงเล่นกับกุมารอื่น ๆ อยู่เกิดพลัดตกน้ำ ปรากฏว่า มีพญานาคมารองรับพระกุมาร นางกำนัลต่างตื่นตะหนก ปรากฏว่า มีดวงแก้วมณีปรากฏพร้อมกับพระกุมารมาด้วย สร้างความปิติแก่พระเจ้าสัตยาธิราชอย่างยิ่ง ทรงตั้งนามดวงแก้วมณีนี้ว่า...

“แก้วสุขุมาลย์มณีรัตนะ”​

เนื่องจากพระองค์ทรงระลึกถึงความดีของพระนางสุขุมาลย์เทวีที่กำเนิดพระโอรสผู้มีบุญญาธิการแก่พระองค์ เมื่อได้ดวงแก้วมณีมาแล้ว ทรงให้ตั้งมณฑปประดิษฐานดวงแก้วมณี เพื่อให้ข้าราชบริพารและชาวเมืองสักการบูชา ชาวเมืองต่าง

เมื่อดวงแก้วมณีรัตนะปรากฏขึ้นมา ชาวเมืองต่างมีผลผลิตต่าง ๆ ดีขึ้น ฝนตกต้องตามฤดูกาล พวกที่ทำการค้ากับต่างเมือง ก็ทำมาค้าขายเจริญรุ่งเรือง ทำให้บ้านเมืองอยู่ร่มเย็นเป็นสุขตลอดมา

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์ฯ ตอน ๕ ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษี


เมืองสุขปุระนครเป็นเมืองที่อยู่ในหุบเขา ชาวเมืองนั้นทำการเกษตร ทอผ้าใช้เอง การกินอยู่แบบพึ่งพากัน ทำให้ชาวเมืองอยู่ด้วยความร่มเย็นเป็นสุข การค้าขายนั้น จะทำการค้าทางน้ำ มีแม่น้ำสายเดียวที่ผ่านหุบเขาออกมาค้าขายกับต่างเมือง

กล่าวถึงถ้ำแห่งหนึ่งห่างจากเมืองสุขะปุระนคร อันเป็นที่บำเพ็ญเพียรของพระอินทร์ปัตต์ฤาษี ซึ่งบำเพ็ญตนมานับนับพันปี พระอินทร์ปัตต์ฤาษีนั้น มีพระอัศดงฤาษีเป็นครูบาอาจารย์ ท่านได้กล่าวก่อนจะเข้าสมาบัติว่า ..

“นับแต่นี้อีกกว่า ๑,๐๐๐ ปีจะมีผู้มีบุญญาธิการมาจุติ หากวันใดพบว่า มีดอกไม้ทิพย์โปรยลงมา นับจากนั้นอีก ๗ ปี ให้เจ้าพากุมารผู้นั้นมา แล้วถ่ายทอดวิชาตามที่พระอาจารย์สอน

หากมีสิ่งใดสงสัยให้ไปกราบเรียนถามพระอาจารย์ปู่(พระเกษรีฤาษี) ที่ถ้ำใต้น้ำติดเมืองพญานาคที่พระอาจารย์เคยพาไป พระอาจารย์จะเข้าสมาบัติก่อน ถึงเวลาท้าวสันตดุสิตจะมาจุติพระอาจารย์จะออกจากสมาบัติ ต่อแต่นี้ไป เป็นหน้าที่ของเจ้าสืบทอดวิชาต่อไป”

ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษีได้ทราบว่า ผู้มีบุญญาธิการมาเกิดตั้งแต่ ๗ ปีก่อนในเมืองสุขะกุระแล้ว เมื่อถึงเวลาจึงไปปรากฏต่อหน้าพระเจ้าสัตยาธิราชทันที

ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ

Numsai

 

ภาพดวงแก้วแห่งเทือกเขาภูพาน​

โดย ชุนคำ จิตจักร​

๑. ชุนคำ จิตจักร: แก้ววิเศษแห่งเทือกเขาภูพาน
๒.http://palungjit.org/threads/ปิดประ...ทธิ์-อ่านประวัติ-หน้า-๒๒๒-ค่ะ.355187/page-222

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๖ รับพระโอรสเป็นศิษย์

​

ฝ่ายพระเจ้าสัตยาธิราช ขณะที่กำลังเดินชมอุทยานกับโอรสอยู่นั้น ก็ปรากฏพระฤาษีตนหนึ่ง ไม่ทราบว่ามาจากไหน อยู่ ๆ ก็มาปรากฏตรงหน้าของพระองค์
เจ้าชายสัจจธิราช เมื่อทรงเห็นพระฤาษีก็เข้าไปกราบอย่างอ่อนน้อม และร้องเรียก "พระอาจารย์ ๆ "

พระเจ้าสัตยาธิราชรู้สึกประหลาดพระทัยที่พระโอรสเข้าไปกราบพระฤาษีตนนี้ และเรียกพระอาจารย์ จึงคิดว่า พระฤาษีตนนี้ย่อมมีอะไรดีแน่นอน ด้วยเชื่อว่า พระโอรสของพระองค์เป็นผู้มีบุญมาเกิด จึงสั่งให้ทหารหาผลไม้ และน้ำมาถวาย เมื่อท่านอินทร์ปัตต์ฤาษี รับน้ำ และผลไม้แล้ว จึงกล่าวว่า ...

“มหาบพิตร พระโอรสของพระองค์นี้ พระอาจารย์ของเราบอกว่า เป็นผู้มีบุญมาเกิด สั่งให้เราตามหา เพื่ออบรมสั่งสอนพระโอรส ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ ในฐานะที่พระองค์เป็นพระราชบิดา จะอนุญาตหรือไม่”

พระเจ้าสัตยาธิราช รู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างยิ่ง จึงตรัสว่า ... “ข้าฯแต่พระคุณเจ้า เกล้ากระผมยินดีขอรับ อยู่ ๆ ก็มีพระอาจารย์ผู้บำเพ็ญตะบะแก่กล้ามาถึงที่แห่งนี้ เกล้ากระผมยอมรับในสิ่งที่พระอาจารย์มอบให้ขอรับ กระผมขอมอบพระโอรสให้อยู่ในความดูแลของพระอาจารย์นับแต่นี้ไป

เพียงแต่ว่า ขออาราธนาให้พระอาจารย์อยู่ในอุทยานหลวงนี้เถิด เพื่อที่พระโอรสจะได้เรียนวิชาได้สะดวก ในอุทยานหลวงนี้ มีถ้ำแก้วเป็นที่เหมาะแก่การบำเพ็ญสมณธรรมอย่างยิ่ง จะให้ไปทำความสะอาดถวายพระอาจารย์ขอรับ”

ท่านอินทร์ปัตต์นิ่งเป็นการยอมรับการอาราธนานั้น พระเจ้าสัตยาธิราชจึงให้ข้าฯทาสบริพารไปทำความสะอาด ถ้ำแก้ว อันเป็นสถานที่ที่พระองค์ และพระมเหสีเคยบำเพ็ญศีลมาก่อน และจัดที่พักให้ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษีอย่างเหมาะสม


จากนั้นพระองค์ และพระมเหสีได้ถวายผลไม้ และน้ำดื่ม น้ำฉันแก่ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษี เพื่อให้ท่านได้อบรมสั่งสอนเจ้าชายสัจจธิราชต่อไป

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๗ สิริรัตนเทพธิดา..

ขณะนั้นบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีเทพธิดาองค์หนึ่ง นามว่า “สิริรัตนะ” เป็นผู้ชอบท่องเที่ยวไปในโลกธาตุต่าง ๆ เนื่องจากมีความรู้สึกว่า บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์นั้น มีแต่การเสวยสุขเพียงอย่างเดียว

วัน ๆ ไม่ได้ทำอะไร นอกจากการรอให้บริวารนำสิ่งนั้น สิ่งนี้มาให้ตน อีกประการนางไม่ได้ทำหน้าที่อะไรบนสวรรค์ จึงมักชอบออกไปท่องเที่ยวในโลกธาตุต่าง ๆ แต่ก็ยังไม่ถูกใจ

เนื่องกาลที่นางไปจุติใหม่ ๆ นั้น เป็นช่วงที่พระศาสนาของพระพุทธกัสสปพุทธเจ้ากำลังเสื่อมสลาย วัดที่นางเคยไปสร้างบุญกับพระพุทธกัปสปพุทธเจ้าล่มสลายไป นางจึงรู้สึกเสียใจยิ่งนัก ใจยังไม่สามารถยอมรับได้ จึงขออนุญาตพระอินทร์ไปเที่ยวยังแดนโลกธาตุอื่น ๆ ไม่ได้กลับมายังมนุษยโลกเป็นเวลานาน

วันหนึ่งนางได้ยินเทพบุตรที่เพิ่งกลับจากโลกมนุษย์ เล่าถึงความสวยงามที่ต่างจากบนสวรรค์ ทำให้นางปรารถนาที่จะมาท่องเที่ยวยังโลกมนุษย์อีกครั้ง จึงได้ขออนุญาตท้าวสักกเทวราชมาแสวงหาความรู้

เมื่อมาถึงนางได้เห็นเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ตั้งแต่การสนทนาระหว่างพระฤาษี และพระเจ้าสัตยาธิราช นางจึงมีความปรารถนาที่จะมาเกิดเป็นมนุษย์ และปรารถนาที่จะเป็นพระธิดาของพระเจ้าสัตยาธิราช และพระนางสุขุมาลย์เทวี

นางจึงได้กลับไปยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ได้ขออนุญาตจากท้าวสักกเทวราช เพื่อมาจุติเป็นมนุษย์ ท้าวสักกเทวราช และพระนางสุชาดานั้น ทราบว่า การที่นางไปเกิดครั้งนี้ เป็นการเกิดนอกพุทธศาสนา จะทำให้นางมีวิบากกรรมต่อเนื่องในชาติต่อ ๆ ไป ทรงห้ามไว้

แต่ด้วยความดื้อรั้นของเทพธิดามิได้ยอมฟังแต่อย่างใด ทำให้ท้าวสักกเทวราชรู้สึกอ่อนใจ และเมื่อตรวจดูด้วยญาณทัสสนะ จึงทราบว่า เป็นวาระกรรมที่นางจะต้องชดใช้ ถึงแม้จะเป็นวาระกรรม แต่ก็เป็นบุญอันยิ่งใหญ่ที่นางจะได้สร้างบารมีไปด้วย การลงไปจุติในครั้งนี้ ถือว่าไม่เสียเปล่าแต่อย่างใด จึงได้ตรัสแก่พระนางสุชาดาว่า..

“เราควรจะปล่อยให้นางไปเถิด เจ้าอย่าได้กังวลไปเลย การไปจุติครั้งนี้นางจะได้สร้างบุญใหญ่ด้วย เราควรช่วยเหลือนางในเวลานั้นดีกว่า หากกรรมไม่หนัก ช่วยได้ค่อยช่วยเหลือนางภายหลัง”

เมื่อปรึกษากันแล้ว พระองค์ทรงอนุญาตให้สิริรัตนเทพธิดาไปจุติในพระครรภ์ของพระนางสุขุมาลย์เทวีทันที

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๘ ดวงแก้ววิสุทธิเศรษฐ์ฯปรากฏ

​

กาลนั้นพระนางสุขุมาลย์เทวี รู้สึกว่า พระนางทรงตั้งพระครรภ์ ครั้งนี้กลับแปลกว่า พระนางมักโปรดในการเสวยเนื้อสัตว์เป็นพิเศษ โดยเฉพาะเนื้อแพะที่ต้องฆ่าใหม่ ๆ แล้วปรุงด้วยเครื่องเทศ พระนางจะเสวยได้มากเป็นพิเศษ พระเจ้าสัตยาธิราชรู้สึกประหลาดพระทัย จึงได้เรียนถามท่านอินทร์ปัตต์ฤาษี ผู้เป็นพระอาจารย์ ท่านได้ตรวจดูด้วยญาณทัสสนะ และกล่าวว่า..

“มหาบพิตร ทารกที่จะเกิดเป็นพระธิดา ด้วยวิบากกรรมของพระธิดาองค์นี้ ในอนาคตจะมีพระราชาผู้เป็นใหญ่อีกแคว้นหนึ่ง จะทำการล่าอาณานิคม

ถึงเวลานั้น ขอให้พระองค์จงมอบพระธิดาแก่พระราชาองค์นั้น มิฉะนั้น จะเป็นเหตุของการนองเลือดครั้งใหญ่ การส่งมอบพระธิดาไป จะสามารถรักษาเมืองนี้ไว้ได้ ถึงแม้พระธิดาจะต้องไปลำบาก แต่ภายหลังจึงจะได้ดี”


พระเจ้าสัตยาธิราชรู้สึกปริวิตกในชะตากรรมของทารกน้อยที่จะมาเกิด จึงได้มอบหมายงานแก่เสนาอำมาตย์ ทรงตั้งใจรักษาอุโบสถศีล เป็นเวลา ๑๐ วันเพื่ออุทิศบุญแก่ธิดาที่กำลังจะเกิดมา ให้เสวยทุกข์น้อยที่สุด ด้วยความรักของผู้เป็นบิดา

ฝ่ายพระนางสุขุมาลย์เทวีนั้น รู้สึกรักและสงสารในชะตากรรมของพระธิดา ทรงตั้งใจสวดมนต์ นั่งภาวนาแม้จะกระทำได้ยาก แต่ทรงเพียรพยายามที่จะกระทำด้วยความรัก

เวลาผ่านไปจนครบ ๑๐ เดือน ในวันจุติของเจ้าหญิงน้อย เกิดแสงประหลาดปรากฏขึ้นกลางสระปทุมในอุทยาน ปรากฏมีดวงแก้วมณีดวงหนึ่งปรากฏขึ้น พระเจ้าสัตยาธิราชเกิดความปิติใจยิ่งนัก

แม้ว่าชะตาของพระธิดาดูเหมือนจะไม่ดีนัก แต่การปรากฏดวงแก้วมณีนี้ ย่อมเป็นสัญลักษณ์แห่งผู้มีบุญญาธิการแน่นอน จึงได้นำดวงแก้วมณีมามอบแด่ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษี ซึ่งทราบด้วยญาณทัสสนะว่า ดวงแก้วมณีนี้จะช่วยให้พระธิดาในอนาคต จึงกล่าวว่า..

“มหาบพิตรอันดวงแก้วมณีนี้มีนามว่า.. “ดวงแก้ววิสุทธิเศรษฐ์บรมนาถ” เป็นดวงแก้วที่เกิดมาคู่บุญกับพระธิดา เป็นดวงแก้วที่ท่านปู่ฤาษีของอาตมา เป็นผู้อธิษฐานมาแต่กาลก่อน ท่านส่งมอบมายังพระธิดาของท่าน เนื่องจากเป็นดวงแก้วมณีแต่กาลก่อนของนาง ขอให้รักษาดวงแก้วนี้ไว้จนกว่าพระนางจะมีพระชนมายุได้ ๒๕ ชันษา จึงจะมอบให้ได้ เราขอรักษาดวงแก้วนี้ไว้ในถ้ำแก้วแห่งนี้ วันใด เมื่อพระธิดาพระชนมายุได้ ๒๕ ชันษา เราจะนำไปมอบแก่พระนาง และเราขอตั้งพระนามตามการปรากฏแห่งดวงแก้วว่า .. “วิสุทธารา” แปลว่า ผู้ยังสายน้ำให้บริสุทธิ์”
ขอพระองค์จงเลี้ยงดูพระธิดาดุจบุรุษเพศ อย่าได้เลี้ยงดูให้พระนางอ่อนแอ เนื่องจากสิ่งที่พระนางตั้งพบในอนาคตนั้น เป็นสิ่งที่หนักหนายิ่งนัก ต้องผ่านได้ด้วยความเข้มแข็งของจิตใจ

เมื่อครบ ๗ ขวบให้พระเชษฐา เป็นผู้สั่งสอนวิชาต่าง ๆ ให้พระนางตามที่เราได้ถ่ายทอดแก่พระโอรสของท่านไว้ หากหมดหน้าที่ของเรา เราจะต้องปลีกวิเวก จะไม่ได้อยู่สอนพระธิดาของพระองค์”

เมื่อพระเจ้าสัตยาธิราชได้ทราบดังนั้น ก็ทรงกระทำตามที่พระฤาษี ผู้เป็นอาจารย์กล่าวไว้ทุกประการ หลังจากนั้น ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษีได้ใช้เวลาสั่งสอนเจ้าชายสัจจธิราช เพียง ๓ ปีก็สำเร็จทุกสรรพวิชา เมื่อพระองค์มีพระชนมายุได้เพียง ๑๐ ชันษาเท่านั้นเอง

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ ขอไปเป็นแม่ครัวก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาลงประวัติต่อค่ะ

ดูไปก็ปลื้มใจจริง ๆ ค่ะ

บุญรักษาทุกท่านค่ะ

Numsai

 

ขอร่วมบุญทุกอย่าง 300 บาทครับ
โอนวันที่ 2/07/56 เวลา 08.04 น.

 

น้ำฝนขอร่วมบุญจำนวน ๕๐๐ บาท โดยโอนไปวันนี้เวลา ๑๓.๓๑ น. ขอกราบอนุโมทนากับทุกท่านด้วยค่ะ _/|\_


กราบขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับคุณเจษฎา เยี่ยมคำนวณ ที่เป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ...เงินที่ได้จากการประมูลในรอบที่แล้ว 40%
คุณเจษฏา สนับสนุนให้เป็นค่าเดินทางสำหรับผู้ไปปฏิบัติธรรมค่ะ รวมกับอีก 5% ของพี่น้ำใส รวมๆกันแล้ว เพียงพอสำหรับการเดินทางและการถวายสังฆทาน

เพื่อให้ได้อานิสงค์ที่หลากหลาย...การเดินทางไปฝึกมโนมยิทธิ ในแต่ละครั้ง เราตั้งใจกันว่า

----- จะถวายปัจจัยที่บ้านสบายใจในรอบเช้า 1,000 บาท
----- ถวายสังฆทาน พระองค์ใหญ่ ที่วิหาร 100 เมตร 2,000 บาท
----- ชำระหนี้สงฆ์ 500 บาท
----- ถวายอาหาร แด่พระสงฆ์ 500 บาท

เพราะฉะนั้นการเดินทางในครั้งนี้ เราจะไม่เก็บค่าเดินทางค่ะ (เพราะมีเทวดา-นางฟ้าให้การสนับสนุน) แต่ถ้าท่านใดจะร่วมบุญ ตามกำลัง ก็สามารถโอนเงินเข้าบัญชีพี่น้ำใส
(บัญชีนี้จะใช้เฉพาะโครงการ ฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงเท่านั้น) *** ติดตามรายการเคลื่อนไหวทางบัญชี ได้ในกระทู้ของกองบุญค่ะ

ชื่อบัญชี พุทธารา โรจนฤทธิกร
เลขที่บัญชี 080-250584-0
ธนาคาร ไทยพานิชย์
สาขาถนนศรีนครินทร์ (กรุงเทพ - กรีฑา)

ขอให้กุศลผลบุญ กับการตั้งใจทำในโครงการนี้ จงส่งผลให้ ผู้คิด ผู้ริเริ่ม ผู้ดำเนินการ ผู้ให้การสนับสนุน ผู้ร่วมโครงการ ผู้ที่เข้ามาอนุโมทนาบุญ และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกท่าน จงมีความคล่องในทรัพย์ คล่องในหน้าที่การงาน ทั้งทางโลกและทางธรรม แบบไม่ต้องรอ โอมเพี้ยง ขอให้ทุกคำอธิษฐานเป็นจริง

Phuya

 

โอนเงินร่วมบุญจำนวน ๑,๐๐๐ บาทครับ
เข้าบัญชีวันที่ 3/7/56 เวลา 14.36 น.
ขอโมทนาบุญทุกท่านด้วยครับ สาธุ

 

ร่วมบุญทุกอย่าง จำนวน 300 บาท โดยโอนเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2556
อนุโมทนาสาธุบุญทุกๆ ประการกับทุกๆท่านครับ

 

..ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๙ วิบากกรรมส่งผล..

เมื่อเจ้าชายสัจจธิราชสำเร็จวิชาแล้ว ท่านอินทร์ปัตต์ฤาษีได้พำนักถ้ำแก้ว ไม่นานนัก ท่านได้ขอลาจากไปเพื่อบำเพ็ญเพียรต่อไป พระเจ้าสัตยาธิราชได้ปกครองบ้านเมืองด้วยความสงบสุขเรื่อยมา เมื่อเจ้าหญิงวิสุทธาราได้เติบโตมา นอกจากจะได้เรียนวิชาการเรือนแล้ว พระเจ้าสัตยาธิราชทรงมอบหมายให้เจ้าชายสัตยาราช สอนวิชาต่าง ๆ โดยเฉพาะวิชารู้ภาษาสัตว์ แก่พระกนิษฐาตามที่พระอาจารย์สั่งไว้ทุกประการ

เวลาผ่านไปหลายปี จนเจ้าหญิงวิสุทธารามีพระชนมายุได้ ๑๔ ชันษา ทรงมีพระสิริโฉมงดงาม มีพระฉวีสีน้ำผึ้ง เจ้าหญิงมีความเมตตากรุณาคล้ายพระมารดา มีจิตใจเข้มแข็งคล้ายเจ้าชายสัจจธิราช

ขณะนั้นเจ้าชายสัจจธิราช มีพระชนมายุได้ ๒๒ ชันษา กาลนั้นเจ้าชายสัจจธิราชมีความปรารถนาจะแสวงหาความรู้เพิ่มเติม ด้วยเห็นว่า พระกนิษฐาได้เติบโตขึ้นมา และดูแลตนเองได้ พระองค์จึงขออนุญาตพระบิดา ซึ่งพระเจ้าสัตยาธิราชได้อนุญาตให้เจ้าชายสัจจธิราชออกเดินทางพร้อมกับทหารคนสนิทติดตามไปด้วย ๒ คน

ด้วยวิบากกรรมเก่าส่งผล หลังจากที่เจ้าชายสัจจธิราชได้ออกจากเมืองไปแล้วยังไม่ถึง ๑ ปี เวลานั้นมีพระราชาต่างแคว้น นามว่า “พระเจ้าอทิตติราช” ได้ยกทัพตีเมืองต่าง ๆ เพื่อเป็นเมืองขึ้น เดิมทีเมืองนี้อยู่ด้วยความร่มเย็นเป็นสุขไม่มีผู้ใดมารบกวน และไม่มีผู้ใดทราบว่า มีเมืองนี้อยู่

เนื่องจากโอบล้อมด้วยภูเขา และมีทางเข้าออกทางเรือเพียงทางเดียว อีกประการหนึ่ง บ้านเมืองก็อยู่ด้วยความร่มเย็นเป็นสุข พระเจ้าสัตยาธิราชมิได้ให้ทหารเตรียมการรบแต่อย่างใด

เมื่อทหารมาแจ้งว่า มีข้าศึกมาโจมตี ทำให้พระองค์ นึกถึงคำท่านอินทร์ปัตต์ฤาษีเคยกล่าวว่า ให้ยกพระธิดาแก่พระราชาแคว้นนั้น แล้วเมืองนี้จะปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง พระองค์จึงได้นำความนี้บอกแก่พระธิดา

เจ้าหญิงวิสุทธารานั้น เข้าใจสถานการณ์บ้านเมือง อีกทั้งเพิ่งเข้าใจว่า เหตุใดพระบิดาจึงต้องฝึกตนเยี่ยงบุรุษด้วยทราบเหตุล่วงหน้าเช่นนี้ นางจึงกล่าวแก่พระบิดาว่า...

“ข้าฯแต่พระราชบิดา หากท่านยกหม่อมฉันแก่พระราชาแคว้นนั้นไปแล้ว ทำให้เมืองของเรามิต้องย่อยยับ หม่อมฉันยินดี เป็นทาสของเขาแทนพระองค์ และชาวเมืองเอง ไม่ว่าจะลำบากเพียงใด หม่อมฉันจะอดทน เพื่อพระองค์ เสด็จแม่ และชาวเมืองทั้งหลาย ขอพระองค์อย่าได้วิตก ขอทรงทำตามที่ท่านปู่ ฯ บอกเถิดเพคะ”

พระเจ้าสัตยาธิราช และพระนางสุขุมาลย์เทวีนั้น แม้เสมือนถูกเด็ดดวงพระทัย แต่ก็ต้องอดทน เพื่อมิให้บ้านเมืองเสียหาย จึงส่งราชทูตออกไปเจรจากับพระเจ้าอทิตตราช ซึ่งมีพระชมมายุน้อยกว่าพระองค์ ๓ ชันษา คือพระชนมายุ ๔๒ ชันษา โดยแจ้งว่า...

“เมืองสุขะปุระ ยินดีจะเป็นผู้เกี่ยวเนื่องกับพระเจ้าอทิตติราช ปรารถนาจะยกพระราชธิดา แลพระราชสมบัติ ๑ ใน ๓ แก่พระเจ้าอทิตติราช โดยมิให้เสียเลือดเนื้อ โดยจะส่งมอบพระราชธิดา ซึ่งมีพระชนมายุเพียง ๑๔ ชันษาแก่พระเจ้าอทิตตราช เพื่ออภิเษกสมรสอีก ๓ วัน ข้างหน้า”

หมายเหตุ มาถึงตอนนี้ หลายท่านอาจจะแปลกใจว่า มีดวงแก้วสุขุมาลย์มณีรัตนะ แล้วไม่สามารถช่วยให้พ้นภัยได้หรือ

ท่านปู่ฤาษีบอกว่า "ถึงแม้เราจะมีธาตุกายสิทธิ์อยู่ก็ตาม หากเป็นกรรมหนัก ๑ หรือรักษาศีลไม่บริสุทธิ์ ๑ ย่อมไม่สามารถพ้นวิบากกรรมนั้นได้

ธาตุกายสิทธิ์จะช่วยผ่อนหนักเป็นเบา ในเรื่องนี้เจ้าชายสัจจธิราช มิได้มีส่วนในกรรมนี้ จึงทำให้ไม่ได้รับรู้เรื่องราว บุญส่งผลให้ท่านออกเดินทางไปก่อน

ส่วนพระเจ้าสัตยาธิราช พระมเหสีและชาวเมือง เคยร่วมสร้างวิบากด้วยกันมา จึงทุกข์ใจด้วยกัน ผู้ที่รับกรรมหนักสุด คือ เจ้าหญิงวิสุทธารา "

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๑๐ ส่งมอบพระธิดา

ฝ่ายพระเจ้าอทิตติราชได้ฟังดังนั้น รู้สึกปิติใจ ไม่คิดว่า การยกทัพมาตีเมืองนี้ เสมือนได้กำไร เนื่องจากยกทัพแต่ละครั้ง พระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อยมาก กว่าจะเอาชนะแต่ละเมืองมาได้ นอกจากนี้ยังได้ราชสมบัติและพระมเหสี เนื่องจากพระองค์มีพระมเหสีอยู่แล้ว ๒ พระองค์ พระธิดาของพระสัตยาธิราชเป็นองค์ที่ ๓ แถมยังพระชมมายุน้อย จึงได้ส่งสาส์นตอบตกลงแก่ราชทูตไป พระองค์ทรงได้ตั้งทัพรออีกฟากภูเขา

เมื่อราชทูตนำสาส์นของพระเจ้าอทิตติราชมามอบให้พระเจ้าสัตยาธิราชแล้ว พระนางสุขุมาลย์เทวีได้แต่ทรงกรรแสงปิ่มจะขาดพระทัย เจ้าหญิงวิสุทธาราได้กล่าวแก่พระมารดาว่า..

“ข้าฯแต่พระมารดา นี้คงเป็นชะตาลิขิตของหม่อมฉัน ขอพระองค์อย่าได้วิตกไปเลย หม่อมฉันสัญญาว่าจะรักษาตัวไม่ให้มีอันตราย เมื่อไปยังแคว้นกุสิกาละแล้ว หม่อมฉันจะตั้งใจสร้างแต่ความดี เพื่อเสด็จพ่อและเสด็จแม่เพคะ แม้ลำบากเพียงใดก็ยอมเพคะ”

พระนางสุขุมาลย์เทวีนั้น เมื่อได้สดับฟังคำของพระธิดาที่มีจิตใจเข็มแข็ง ทำให้พระองค์คลายความโศกเศร้าลงได้ ทรงตรัสว่า..

“สัญญานะลูกว่า จะมีชีวิตอยู่เพื่อพบหน้าแม่อีกครั้ง”


พระธิดาได้รับคำ นางขอรักษาอุโบสถศีล เป็นเวลา ๓ วันก่อนจะถูกส่งตัวไปยังแคว้นกุสิกาละ เมื่อครบกำหนด ๓ วัน เจ้าหญิงได้ถูกส่งมอบให้พระเจ้าอทิตติราช เมื่อพระองค์ได้พบพระพักตร์ จึงรู้สึกรักเจ้าหญิงวิสุทธาราทันที พระเจ้าอทิตติราชได้ทรงให้เกียรติแก่เจ้าหญิงวิสุทธารา โดยการจัดการอภิเษกสมรสเป็นพระมเหสีองค์ที่ ๓ เมื่อถึงแคว้นกุสิกาละทันที

มีต่อ..

 

เจ้าหญิงวิสุทธารา ชะตาชีวิตน่าสงสารมากค่ะ
ทำกรรมใดไว้หนอ จึงได้รับวิบากกรรมเช่นนี้
รบกวนเจ้าหญิงช่วยแถลงไขด้วยนะคะ...


รอคอย - ลอยคอต่อไป...
ช่วงนี้ถ้าหนูพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องก็ขออภัยนะคะเจ้าหญิง กำลังมึนได้ที่ ...อิอิ

 

เป็นเรื่องปกติของผู้ทรงฌาณค่ะ มีมึนบ้าง ไม่มึนบ้างตามความพร้อมของร่างกายค่ะ เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ

ขออนุโมทนาบุญกับน้องตาลอีกครั้งค่ะ

Numsai

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๑๑ ผจญวิบากกรรม..

ครั้นเมื่อเดินทางถึงแคว้นกุสิกาละแล้ว พระเจ้าอทิตตราชได้ทรงจัดงานอภิเษกสมรสอย่างยิ่งใหญ่ ทำให้พระนางสุชาดา และพระนางวสุนทรีย์ พระมเหสีองค์ที่ ๑ และ ๒ เกิดความไม่พอใจ เนื่องจากพระนางทั้งสองมองว่า เจ้าหญิงวิสุทธารานั้น เป็นเพียงเชลย มิได้มีฐานันดรเทียบเท่าพระองค์ทั้งสอง จึงได้คิดหาทางกำจัดเจ้าหญิงวิสุทธาราอย่างเงียบ

ความจริงแล้ว พระนางสุชาดา เป็นผู้มีความงามมาก ดุจนางเทพอัปสร เป็นผู้ที่พระราชบิดา และพระมารดาจัดการอภิเษกสมรสกับพระเจ้าอทิตตราช เมื่ออภิเษกสมรสไป ๓ ปี หาได้มีพระโอรส-ธิดาไม่

ต่อมาพระเจ้าอทิตตราชทรงอภิเษกกับพระนางวสุนทรีย์ พระธิดาแห่งเมืองกันตานาว ทำให้พระนางรู้สึกน้อยพระทัยที่พระเจ้าอทิตตราชไม่เห็นความสำคัญ

ถึงแม้พระเจ้าอทิตตราชจะมีพระมเหสี ๒ พระองค์ เนื่องจากพระองค์เป็นผู้มีจิตใจเหี้ยมโหด พยายามสร้างประเทศราช เพื่อความยิ่งใหญ่ของตน ทำให้พระองค์ก่อกรรมทำเข็ญกับเมืองต่าง ๆ โดยรอบ ส่งผลให้ทรงไม่มีพระโอรส-ธิดา จนเวลาผ่านไปถึง ๒๐ กว่าปี


จนกระทั่งได้พบเจ้าหญิงวิสุทธารา ซึ่งพระเจ้าสัตยาธิราชยกให้โดยไม่มีการนองเลือด ทำให้พระองค์รู้สึกว่า สตรีผู้นี้จะสามารถให้กำเนิดพระโอรส-ธิดาได้ ประกอบกับพระองค์ได้ยินว่า พระเจ้าอทิตตราชและพระนางสุขุมาลย์ ก็มีพระโอรส-ธิดาในภายหลังเช่นกัน ทำให้พระองค์ยิ่งมีความหวังอย่างยิ่ง จึงจัดการต้อนรับเจ้าหญิงวิสุทธาราอย่างสมพระเกียรติ มีการฉลอง ๗ วัน ๗ คืน

เมื่ออภิเษกสมรสผ่านมา ๓ เดือน พระนางวสุทธารา ก็ทรงพระครรภ์ ซึ่งเวลานั้นมีพระชนมายุได้ ๑๕ ชันษา พระเจ้าอทิตตราชหาได้สนใจเรื่องการบ้านการเมืองไม่ ทรงเอาใจใส่พระมเหสีองค์ที่ ๓ ด้วยมีพระครรภ์ ทำให้พระมเหสีอีก ๒ พระองค์ยิ่งมีความริษยามากขึ้น

พระนางสุชาดานั้น ดูภายนอกเสมือนผู้ที่มีความเมตตา วาจาไพเราะอ่อนหวาน แต่ภายในเก็บความริษยาเอาไว้ ส่วนพระนางวสุนทรีย์นั้น เป็นผู้ที่ตั้งตนเป็นศัตรู ก็หาได้เอ็นดูพระนางวิสุทธาราไม่ นางพยายามพูดให้นางกำนัลทั้งหลายไม่ชอบพระนางวิสุทธารา อีกทั้งพยายามหาทางกลั่นแกล้งเสมอ ๆ

แต่พระนางวิสุทธารานั้น แม้ทรงทราบได้แต่เพียงอดทนอดกลั้น มิปริปากบ่นให้พระสวามีทรงทราบแต่อย่างใด มีเพียงนางกำนัลมีนามว่า “สาระสินี” ซึ่งเคยเป็นพระพี่เลี้ยงของพระนางสุชาดามาก่อน ที่ทราบเรื่องราวและหาทางช่วยเหลืออยู่เสมอ

สาระสินี นางกำนัลมีน้องชายชื่อว่า “เศรษฐบุตร” เป็นผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยน สาระสินีได้ให้น้องชายหาอาหารจากนอกวัง เพื่อให้พระนางวิสุทธาราเสวยบำรุงพระครรภ์อยู่เสมอ ทำให้พระนางวิสุทธารานี้ รู้คุณของทั้งสอง จึงหาทางตอบแทนบุญคุณเท่าที่จะกระทำได้

วันหนึ่งนางได้มอบกำไลหยก ซึ่งเป็นของที่นำมาจากเมืองสุขะปุระแก่นางสาระสินี และมอบทรัพย์ส่วนหนึ่งแก่เศรษฐบุตร เพื่อบำรุงมารดา ซึ่งบิดาของทั้งสองได้ตายจากไปนาน

กล่าวถึงนางมัณฑนา มารดาของสาระสินี และเศรษฐบุตรก็เช่นกัน นางติดการพนันมาก วันหนึ่งนางสาระสินีได้นำกำไลหยกไปไว้ที่บ้านในห้องของนาง นางมัณฑนาได้แอบขโมยไปขาย เพื่อเล่นการพนัน โดยที่นางสาระสินีไม่ทราบเลย

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๑๒ ใช้ปัญญาสอนธรรมะ

ชาวแคว้นกุสิกาละนั้น เป็นผู้ทุศีล และมีอบายมุข เป็นเครื่องกั้นความดี ทำให้มีจิตใจเร่าร้อน ทำให้มีแต่ปัญหาต่าง ๆ ไม่เว้นแต่ละวัน ต่างจากเมืองสุขะปุระที่มีแต่ผู้รักษาศีล บ้านเมืองมีแต่ความสงบ

พระนางวิสุทธารานั้น บางครั้งได้ออกไปนอกวัง เพื่อเยี่ยมชมเมืองก็รู้สึกสงสารผู้คนที่ต่างแก่งแย่งชิงดีกัน ไม่รู้บาปบุญคุณโทษ จึงคิดว่าการจะเปลี่ยนแปลงชาวเมืองได้นั้น ควรต้องเริ่มที่ผู้ปกครองเมืองก่อน จึงใช้ปัญญาหาทางจะบอกแก่พระเจ้าอทิตตราช พระสวามี

เนื่องจากพระสวามีของพระนางมีพระชมมายุห่างกัน ๒๐ กว่าปี พระนางคิดว่า การที่จะบอกตรง ๆ นั้นเป็นเรื่องยาก เนื่องจากพระเจ้าอทิตตราช เป็นนักรบที่กล้าหาญ เป็นผู้นำมาตลอด คงไม่รับฟังความเห็นของสตรี พระนางจึงออกอุบายว่า ทำทีเล่าให้ทารกในพระครรภ์ฟัง

ปกติพระเจ้าอทิตยราชจะมายังวังของพระมเหสีแต่ละพระองค์ครั้งละ ๒ คืน ยกเว้นพระนางสุขาดา พระมเหสีองค์แรก จะเป็น ๓ คืน เวียนกันไปตามวาระ เมื่อถึงเวลาที่พระเจ้าอทิตตราชมาหาพระนางวิสุทธิ

พระนางจึงเริ่มกุศโลบายบอกว่า ในประเพณีของชาวสุขะปุระนั้น มีหญิงมีครรภ์จะต้องพูดคุยกับทารกในครรภ์ พร้อมเล่าเรื่องราวให้ฟังตั้งแต่อยู่ในครรภ์ เพื่อให้ทารกนั้น มีพัฒนาการที่ดี พระนางได้ยกตัวอย่างพระเชษฐาของพระนาง เป็นผู้มีปัญญามาก เรียนรู้ไว เพราะพระมารดาเล่าเรื่องราวให้ฟังนั่นเอง

พระเจ้าอทิตตราชนั้น รู้สึกทึ่งในปัญญาของพระมเหสี โดยมิทราบว่า นั่นคือกุศโลบายของพระมเหสีที่ทรงสอนพระองค์ทรงอ้อมนั่นเอง ทุกคืนพระนางวิสุทธาราจะเล่านิทานพื้นบ้านที่แสดงถึงคุณธรรมความดีของกษัตริย์ ผู้รักษาศีลบริสุทธิ์ บางเรื่องก็แต่งขึ้นเอง เพื่อให้โน้มน้าวพระทัยของพระเจ้าอทิตตราช เป็นเช่นนั้นเป็นประจำ จนคืนหนึ่งกุศลกรรมส่งผล พระเจ้าอทิตตราชได้ถามว่า..

“น้องหญิง เรื่องที่เจ้าเล่ามานั้นเป็นนิทานปรัมปราหรือว่า เรื่องจริง”

พระนางวิสุทธาราตรัสว่า “บางเรื่องเป็นเรื่องจริงเพคะ เป็นเรื่องของพระบิดาของหม่อมฉันเองเพคะ วิธีการที่พระองค์ปกครองบ้านเมืองด้วยความเมตตา ชาวเมืองต่างรักษาศีล ทำให้บ้านเมืองสงบสุขร่มเย็น ดังเช่นพระองค์เห็นเพคะ”

พระเจ้าอทิตตราช ทรงมีพระปัญญาสูง จึงกล่าวว่า..

“น้องหญิง นี้คือสิ่งที่เจ้าปรารถนาในใจที่จะให้พี่เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่”

พระนางวิสุทธารานั้น ตรัสว่า “ส่วนหนึ่งจริงเพคะ แต่อีกส่วน เพื่อสอนคุณธรรมแก่พระโอรส หรือพระธิดาของเราเพคะ”

พระเจ้าอทิตตราชนั้น คิดว่า พระเจ้าสัตยาธิราชทรงประทานนางแก้วแก่พระองค์อย่างแท้จริง คงเป็นสวรรค์ส่งมาโดยแท้ จึงตรัสแก่พระมเหสีว่า..

“ถ้าเช่นนั้น พี่จะเริ่มรักษาศีลให้บริสุทธิก่อน เพื่อรองรับการมาเกิดของลูกของเรา”

พระนางวิสุทธารานั้น มีความปิติใจอย่างยิ่งที่พระสวามีเอ่ยเช่นนั้น จึงได้บอกศีล ๕ แก่พระเจ้าอทิตตราชนับแต่นั้นมา การรักษาศีลในเวลานั้น เป็นเรื่องยาก ด้วยวิบากกรรมเก่าของพระองค์ ทำให้เจ้ากรรมนายเวร ขัดขวางในการทำความดีของพระองค์ แต่พระนางวิสุทธารานั้นพยายามให้กำลังใจอยู่เสมอ

 

ประวัติดวงแก้วสัตยาธิษฐาน-แก้วสุขุมาลย์มณีฤทธิ์ ตอน ๑๓ ผู้มีบุญมาเกิด

เวลาผ่านไปจนครบเวลาประสูติ พระนางวิสุทธาราได้ประสูติพระโอรส-ธิดา คู่แฝด ลักษณะต่างกัน คือ พระโอรสมีพระเกศาสีดำ ผิวสีเทา พระเนตรดำดุจตากวาง คล้ายมาทางพระเจ้าสัตยาธิราช พระธิดามีผิวพรรณดุจน้ำนม พระเกศาสีทอง ซึ่งมีลักษณะคล้ายไปทางพระเจ้าอทิตตราช


พระเจ้าอทิตตราชทรงปิติยินดียิ่งนัก ทรงให้พระนามแก่พระโอรส-ธิดาว่า.. “วิสุทธิปราชญ์-อทิตตยาเทวี” และให้มีการเลี้ยงฉลองเป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน

ฝ่ายพระนางวสุนทรีย์นั้น คิดว่า หากเป็นเช่นนี้กาลต่อไป พระนางวิสุทธาราจะขึ้นเป็นใหญ่อย่างแน่นอน จึงได้เสด็จเข้าเฝ้าพระนางสุชาดา เพื่อปรึกษาว่า จะทำอย่างไร

พระนางสุชาดานั้น แม้มีจิตริษยา แต่ก็ยังไม่กล้าทำกรรมหนัก จึงได้แต่บอกว่า..

“หากเจ้าจะทำการใด พี่ก็พร้อมสนับสนุนเจ้า”

พระนางวสุนทรีย์จึงคิดหาทางที่จะกำจัด พระนางวสุนทรีย์โดยให้สินบนแก่โหราจารย์ทั้ง ๘ ว่า หากพระเจ้าอทิตตราชนั้น ให้ทำนายลักษณะของพระโอรส-ธิดานั้นให้ทำนายไม่ดี เนื่องจากพระโอรสมีลักษณะไปคล้ายทางฝ่ายพระนางวิสุทธารา

เมื่อครบวันที่ ๗ ของการฉลองการประสูติ ด้วยบุญญาธิการของพระโอรส-ธิดานั้น เทวดาประจำเมืองดลใจให้โหราจารย์ไม่สามารถทำนายตามที่วางแผนไว้ได้ กลับทำนายด้วยเรื่องที่ดีตามความเป็นจริง
ทำให้พระเจ้าอทิตตราชนั้นพอพระทัยมาก มอบทรัพย์เป็นจำนวนมากแก่พราหมณ์ทั้ง ๘ พราหมณ์ทั้ง ๘ นั้นแก่ชรา คิดว่า หากอยู่อย่างนี้ต่อไป อาจจะต้องทุศีลเป็นแน่ เนื่องจากพระนางวสุนทรีย์คงใช้พวกตนเป็นเครื่องมือ ต่างคิดว่า พวกตนควรลาออกจากราชการ และไปใช้ชีวิตอยู่ในวัง ให้พราหมณ์หนุ่มรุ่นใหม่มารับราชการแทน เมื่อทำนายเสร็จ จึงได้ลาออกจากราชการในกาลต่อมา

พระนางวสุนทรีย์นั้น คิดว่า สวรรค์เข้าข้างตน จึงได้ให้คนไปจ้างพราหมณ์จากเมืองของตนมาแทน และให้เข้ารับราชการต่อจากพราหมณ์ทั้ง ๘ พระเจ้าอทิตตราชนั้น มิทรงทราบเรื่องใด จึงคิดว่า เป็นการดีที่ได้พราหมณ์มีฝีมือไม่ต้องประกาศหาให้เสียเวลา จึงรับไว้ทั้ง ๘ คนนับแต่นั้นมา

 

โอนเงินเข้ากองบุญแล้วนะครับ 2400 บาท เมื่อวันที่ 4/7/56 เวลา 17.39 น.
(10% จากการบูชาดวงแก้วและธาตุกายสิทธิ์)