คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ประสบการณ์พระพุทโธน้อยและของอธิษฐาน

สวัสดีครับคุณออโต้...

พร และ คำสอนของพระองค์ท่านที่ท่านออโต้ยกมานี้สุดยอดครับ ชอบมาก ๆ ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานครับ

 

สวัสดีครับพี่เล็ก .....ชอบเช่นกันครับ ใว้เตือนสติ ได้ดีครับ....

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีครับลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน
​

เดินทางมาถึงกลางสัปดาห์กันแล้ว การงานใดที่ยังไม่บรรลุตามเป้าหมายขอให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี และขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการทำงานตลอดวันครับ

 

สวัสดีครับน้องไชยยันต์

สวัสดีครับน้อง kengeg รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะครับ

 

กราบคุณแม่ครับ
สวัสดีพี่เชษฐ์ และพี่ ๆ ชาวลูกศิษย์คุณแม่ทุกท่าน
พรุ่งนี้รวย เป็นมหาเศรษฐีกันทุกคนนะครับ อิอิ

 

สวัสดีครับพี่ออโต้
ขอบคุณครับสำหรับหลักธรรมและพระบรมราโชวาทฯที่นำมาฝากลูกหลานคุณแม่ฯทุกท่านครับ

สวัสดีครับพี่เล็ก

 

สวัสดีครับน้องโน๊ต มีโชคลาภ ร่ำรวยๆเช่นกันครับ ^^

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจากวันที่ 30 กรกฏาคม)

เรื่องหอยเดินได้​

จะยกตัวอย่างให้ฟัง วันหนึ่งครูโรงเรียนสตรีคนหนึ่งได้นำกัลปังหามาให้ปักดอกมะลิ แต่กัลปังหานั้นมีเปลือกหอยซึ่งยังเป็นตัวติดทำเป็นแท่นปักกัลปังหา ข้างบนมี 2 ตัว ข้างล่างมี 3 ตัว รวมเป็น 5 ตัวด้วยกันแต่หอยนั้นสะอาดขัดเสียเรี่ยมสามัคคีกันพร้อมทั้งต้นกัลปังหาด้วยรวมเป็น 6 จะเปรียบเหมือน หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ ทั้ง 6 นี้ก็ว่าได้ เพราะว่าผู้ที่มีธรรมของพระพุทธเจ้า มีตา มีหู มีจมูก มีลิ้น มีกาย มีใจ ก็เป็นเสมือนไม่มี เพราะอวิชชาดับไปแล้วกลายเป็นวิชา ก็เหมือนกับต้นกัลปังหาซึ่งอยู่ในมหาสมุทรได้หลุดถอนจากรากเง่ามันแล้ว จึงกลายเป็นที่ปักดอกมะลิไป กัลปังหาก็ฉันใด เมื่อนำมาดัดให้เข้าระเบียบ ก็อาศัยหอยนั่นเองเป็นที่ตั้ง จึงปักดอกมะลิได้ ใจของคนเราเมื่อฝึกฝนอบรมดีแล้ว เมื่ออวิชชาดับไปก็กลายเป็นวิชชา ก็เป็นที่อาศัยของธรรมนั่นเอง ถ้าจะว่ากันให้ชัดแล้วก็จะเห็นได้ว่า หอยก็อยู่ในทะเลพร้อมทั้งกัลปังหาอุตส่าห์มาถึงบ้านสามัคคีวิสุทธิ์ได้ ยังอุตส่าห์ไปเข้าองค์กฐินวัดอาวุธวิกสิตาราม ในที่สุดถ้าจะส่งไปเมืองนอกเมืองไหนก็ได้ ไม้ต้องอาศัยหอยเดินเลยตามลำพังหอยเอง เมื่อมีชีวิตเป็นๆคงจะไปไม่ได้ไกลเท่าเป็นแน่ แต่เมื่อสิ้นเนื้อในเหลือแต่เปลือกนอกกลับไปไหนๆได้ คนเราเมื่อสิ้นราคะ โทสะ โมหะแล้ว จิตเป็นธรรมแล้ว จะไปไหนก็ไปได้ ไม่ต้องอาศัยตัณหาก็ไปของมันได้ ดูแต่พระพุทธเจ้าของเราพระองค์สิ้นตัณหาแล้ว ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้วพระองค์ไม่ได้นำพระราชทรัพย์ไปเลยแม้แต่น้อยพระองค์ยังเสด็จโปรดสัตว์ได้หลายประเทศ ให้ได้รับความสุขสบายกัน ตลอดถึงพระธรรมขันธ์ 84,000 พระองค์ได้ถ่ายทอดไว้ให้จึงได้แพร่หลายมาจนทุกวันนี้ เราต้องพิจารณาดูให้ดีว่า ตอนที่พระองค์ตรัสรู้ง่ายนิดเดียวเพียงแต่พระองค์มีศรัทธามั่นไม่หวั่นไหว พร้อมทั้งสติสัมปัชชัญญะ พระองค์จึงชนะมารได้ด้วยการลืมตา จึงทอดพระเนตรเห็นพระยามารและเสนามารทั้งหลาย จนได้ชำนะมารดังกล่าวหรือตามแบบ พวกเราควรจะพิจารณาดูว่าพระองค์ได้ใช้อะไร พระองค์ก็ได้อาศัยบารมีทั้ง 30 ทัศ นี่เองมาช่วยพระองค์ เราก็ตรวจบารมีของเราดูซีว่าเต็ม 10 ทัศหรือ 30 ทัศ อย่าไปดูที่พระพุทธเจ้าสร้างบารมี ดูแต่เพียงนี้อาจรู้ได้

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจากข้างบน)

แนวทางขั้นต้น
ของ
ผ้ปฏิบัติที่จะเข้าถึงพุทธธรรม​

การปฏิบัติขั้นต้นของผู้มีศรัทธา ที่จะเข้าให้ถึงพุทธธรรม จะต้องเชื่อมั่นในความตรัสรู้ของจริงของพระพุทธเจ้า เช่นพระองค์ได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ โดยวิธีอย่างไร พวกเราชาวพุทธศาสนิกทั้งหลายก็พอเข้าใจกันบ้างแล้ว จึงไม่จำเป็นจะต้องพูดไว้ในที่นี้ การปฏิบัติเพียงแต่มีสัจจะมั่นในคุณพระรัตนตรัยแล้ว และเพียรรักษา กาย วาจา ใจให้เรียบร้อย กับให้มีศีลบริสุทธิ์โดยละอกุศลมูลทั้ง 3 คือ โลภ โกรธ หลง ให้เบาบาง จึงจะได้ชื่อว่าปฏิบัติตามแนวทางอริยมรรคโดยแท้

การทำสมาธิให้ลุล่วงตามแบบของพระพุทธองค์นั้นยังไม่เพียงพอ จำเป็นต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์ด้วยแม้แต่ศีล 5 รับอพรหม ก็จะเป็นเสมือนมีเรือที่จะข้ามโอฆะให้ถึงฝั่งได้แล้ว แต่ถ้าไม่มีกรรมบถ 10 หรือบารมีทั้ง 10 ให้สมบูรณ์ ก็เป็นเสมือนเรือที่ไม่มีพาย ต่อให้นั่งหลับตาทำสมาธิสักเท่าไหร่ ก็จะเกิดผลที่ถูกทางนั้นไม่ได้ เพราะไม่มีศีลวิสุทธิ จึงนับได้ว่าเสียเวลาเปล่า ถ้าจะปฏิบัติให้ถูกแล้วเพียงแต่มีศีลดังกล่าวก็อาจจะได้รับความสุขได้ เพราะ กาย วาจา ใจ ทั้ง 3 เป็นของฝึกได้ไม่ยากนัก เช่นถวายชีวิตกับพระรัตนตรัยแล้ว ก็เชื่อฟังถ้อยคำที่พระภิกษุพุทธบริษัทแสดงธรรมคำสอน เมื่อได้สดับแล้วจงจำมาปฏิบัติลองดูสักครั้ง วิธีง่ายๆให้ดูที่สังขารร่างกายของเราว่า มีอะไรเป็นสิ่งที่น่ารักบ้าง มีแต่ขี้ทั้งนั้น ขี้เต็มตัว แต่ขี้เกียจนั่นสิร้ายกว่าเพื่อน ถ้าจะสันนิษฐานดูให้ละเอียด จะเห็นได้ที่คนอื่นก่อน อาทิเช่นผิวหนัง ตามร่างกายเนื้อดีๆ พอถูข่วนหนังถลอกก็อาจจะมีหนองได้ เช่นนี้เห็นง่าย หรือ ผม เล็บ ฟัน หู จมูก เหล่านี้ ควรจะพิจารณาให้เกิดธรรมสังเวชให้ได้ ถ้าเกิดธรรมสังเวชในขณะใดก็ให้เร่งรีบเพ่งดูให้ชัด เผื่อจะเป็นเหตุให้เห็น "ของจริง" ได้บ้าง

ของจริงนั้นมีอยู่ 4 ประการ คือที่เรียกว่า เชื่อจริง ทำจริง ได้จริง เห็นจริง เหล่านี้เรียกว่าจริง แค่ความเห็น ถ้า "จริงสภาวะ" นั้นจะต้องไม่มีใครบอก ธรรมจะบอกเองทั้งสิ้น เมื่อเวลาจะทำสมาธิให้เห็นสังขารว่าสักแต่ว่ากายไม่ใช่ของเรา เป็นแต่เพียง ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันเข้า จึงเรียกว่านำเรือข้ามได้ เพราะตรงกันข้ามกับ โลภ โกรธ หลง หรือทางโลกนั่นเอง

เราสมมุติกันบ่อยๆว่า สังขารร่างกายเป็นประดุจนาวาสำหรับที่จะข้ามฟากเท่านั้น ไม่ใช้จะแบกสังขาร่างกายไปนิพพานได้เมื่อไร เหมือนกับเราลงเรือจ้างข้ามฟาก พอถึงฝั่งตรงข้ามก็ขึ้นจากเรือ ไม่ต้องเป็นห่วงรักษาเรือจ้างอีกฉันใด ผู้ปฏิบัติธรรมก็ต้องทำฉันนั้น หากจะไปเป็นเจ้าของเรือ หรือนายท่าเสียเองจะยุ่งใหญ่ ถ้าเพียรละตะพึดตะพือไป ต้องสำเร็จแน่ไม่ต้องสงสัยละที่ใจไม่ลำบากยากเย็น เพียงแต่ปฏิบัติตามก็แล้วกัน อาจจะบรรลุอริยธรรมได้สมประสงค์ทุกท่าน

พระธรรมมีอยู่ประจำทุกท่าน หากแต่ยังไม่มีศรัทธาเต็มที่ ซึ่งจะได้อธิบายให้ฟังในโอกาสต่อไป

 

กราบคุณแม่บุญเรือนครับ

 

สวัสดีครับพี่หมี สบายดีนะครับ ^^

 

​

สวัสดีครับคุณเชษฐ์และลูกหลานคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม
วันนี้ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติมอวยชัยให้พรให้ทุกท่านมีโชคมีลาภลอยครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน

สวัสดียามเช้าพี่st-antiqueและทุกๆท่านครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีครับลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน​

วันนี้วันดี ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม พระปิดตาพาทรัพย์รับโชคดี มอบพรให้ลูกหลานและศานุศิษย์ทุกท่านโชคดีมีเงินใช้ทุกท่านครับ

 

สวัสดีครับน้องไชยยันต์ ^^

สวัสดีครับพี่ต่าย ขอให้มีโชคดีนะครับ ^^

 

สวัสดีครับน้อง kengeg

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจาก 31 กรกฎาคม)

วิรัติ

การที่จะเข้าถึงศีลนั้นมี 3 อย่าง​

อย่างที่ 1 จะต้องอาราธนากับผู้อื่น เช่น พระภิกษุ สามเณรเป็นต้น

อย่างที่ 2 คือ เจตนาวิรัติเอาเองว่า จะงดเว้นตั้งแต่ศีลหนึ่งถึงศีลห้าหรือศีลแปด สมมุติว่าผู้ที่จะไปรับศีลแปดหรือศีลอุโบสถต่อภิกษุพุทธบริษัท ควรจะอาราธนาเสียตั้งแต่เช้า เช้าตื่นนอนขึ้นก็ต้องรีบจัดการเจตนาวิรัติงดเว้นเสียตั้งแต่เช้า ถ้ามีห้องพระหรือในที่นอนก็ได้ ต้องไหว้พระเท่าที่จะจำได้ แล้วอาราธนาศีลเอาเอง กำหนดจิตงดเว้นให้ครบทุกสิกขาบท โดยมากรับศีลอุโบสถท่านกำหนดให้วันหนึ่งคืนหนึ่ง แต่เวลาพระท่านให้ศีลส่วนมากเป็นเวลาสองโมงกว่าสามโมงแล้วผู้ที่รับศีลก็ประกาศว่าวันหนึ่งคืนหนึ่งในเวลาวันนี้กล่าวกันเช่นนี้ ถ้าผู้รักษาศีลไม่ได้อาราธนาเจตนาวิรัติ เสียตั้งแต่เช้าแล้วก็จะกลายเป็นพูดปด เพราะไม่เต็มวันหนึ่งคืนหนึ่ง ถ้าต้องการจะได้ศีลบริสุทธิ์แล้วก็ต้องปฎิบัติตามนี้

อย่างที่ 3 คือ สัมปัตตวิรัติ สมมุติว่าเกิดอุปสรรคขึ้นปัจจุบัน สิ่งที่ควรฆ่า ผู้ที่ปฏิบัติจะต้องไม่ยอมฆ่า ตั้งต้นตั้งแต่ฆ่าสัตว์ใหญ่ตลอดถึงสัตว์เล็กเป็นที่สุด เช่น ยุง เป็นต้น การถือศีลนั้นจะต้องสังวรณ์อินทรีย์ 5 เช่นตาเห็นรูปไม่ได้ยินในรูป หูฟังเสียงก็ไม่ได้ยินในเสียง การนินทาหรือสรรเสริญก็ต้องงดเว้น การฟังทำเป็นเสมือนไม่มีหูจะฟัง จะดมกลิ่นก็ให้รู้เท่าที่ว่ากลิ่นนั้นหอมหรือเหม็นประการใด ใจจะต้องรู้เท่าว่าสิ่งนั้นเป็นของหอม ควรจะงดเว้นถวายพระเสีย ถ้าสิ่งที่เหม็นเมื่อสด ก็ให้พิจารณาในตนของตน ภายในก็มีกลิ่นเหม็นเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไม่ควรยินดี ยินร้ายในกลิ่นต่างๆ ลิ้มรสก็ต้องสังสรว่ากายบริโภคอาหารทุกชนิด ก็เพียงแต่ประทังชีวิตให้เป็นไปมื้อหนึ่งๆเท่านั้น ไม่ให้ติชมในเรื่องรสอาหาร สมมุติว่าจืด ถ้ามีน้ำปลาก็เติมได้ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องเรียกร้องจากผู้อื่นจึงจะเรียกว่า "สังวร" สมมุติว่าเค็มจัดหรือเปรี้ยวจัดก็บริโภคตามมีตามได้มิให้ติชม กายผัสสะ เช่น การนอนยนที่นอนอันนุ่มนวลชวนให้สบาย ก็ตัดกังวลในเรื่องกายไม่ให้ยินดีในที่นอนนั้น แม้แต่ที่หนึ่งที่ใดเป็นที่กระด้าง ไม่เป็นที่สบายกายก็ให้เห็นว่าสักแต่นอนไปชั่วครู่เท่านั้น ไม่ใช่จะนอนทั้งคืนทั้งวัน นอนเพื่อประทังชีวิตให้เป็นไปที่จะได้ทำคุณงามความดีให้มีศีลบริสุทธิ์ได้ การรักษาศีลก็จะต้องมีหิริโอตัปปะเป็นเครื่องคุ้มครอง หิริ คือ ความละอายต่อบาปในที่ลับและที่แจ้ง โอตัปปะ ความสะดุ้งกลัวต่อบาป ไม่ให้ทำบาปด้วยกาย หรือวาจาใจ ธรรมสองประการนี้รวมความว่า บาปด้วยกาย หรือวาจาใจ ธรรมสองประการนี้รวมความว่า ผู้ปฏิบัติมีประจำอยู่ในสันดานแล้ว จะประกันไม่ให้ตกไปฝ่ายต่ำ เช่นทำอกุศลเป็นต้น ต้องงดเว้นเด็ดขาด การถือศีลที่อาราธนานั้นเป็นเพียงอาการของผู้ถือศีล หรือวิธีให้มีพระเป็นพยานจะได้แน่นแฟ้น ข้อสำคัญอยู่ที่การงดเว้นต่างหาก เช่น คนแก่หรือคนป่วยหรือผู้ที่ไม่ว่างงานจะเจตนางดเว้นที่บ้านก็ได้ จึงจะเป็นองค์ศีลที่แท้จริง อาราธนามาแล้วไม่งดเว้นในสิกขาบทนั้นๆก็เท่ากับลวงตัวเอง ผู้ปฏิบัติจะต้องมีกตัญญูกตเวทีต่อคุณธรรมในตนของตนเอง ถ้ากายหรือวาจาไม่พร้อมเพรียงกับใจแล้ว ก็เท่ากับทรมาณตนเองให้ขาดจากคุณธรรม เมื่อถึงคุณพระรัตนตรัยแล้วแสงของกตัญญูนั้น ก็จะส่องออกทางกายหรือวาจา การที่พูดมานี้หมายถึงผู้ที่จะเขาถึงพุทธธรรมโดยแท้ เพราะขั้นศีลก็ดูกันได้ที่กายและวาจาเท่านั้น จึงต้องสังวรอินทรีย์ตามแบบของพระพุทธองค์ เรียกว่า "เดินทางถูก" เช่น มรรคมีองค์ 8 มีสัมมาทิฐิเป็นต้น ตนจะต้องมีทิฐิเห็นตรงว่า พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้โดยลำพังพระองค์ และสอนผู้อื่นให้รู้ตามได้ด้วย จึงจำเป็นต้องมีศรัทธาความเชื่อในคุณพระรัตนตรัยแก้วทั้ง 3 ประการให้แน่นแฟ้นแล้ว ก็ปักใจที่จะปฏิบัติตามโดยแท้

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจากข้างบน)

ศีล 5 ​

ผู้ที่จะดำเนินให้เข้าถึงคุณพระรัตนตรัยนั้น จำเป็นต้องรักษาศีลให้มั่นโดยมีสัจจะเป็นรากฐาน การที่จะเข้าถึงศีลข้อที่ 1 นั้นจะต้องมีการงดการฆ่าสัตว์ที่มีชีวิตและไม่ใช้ผู้หนึ่งผู้ใดฆ่า นอกจากศีลแล้วยังมีการปลูกเมตตาซึ่งกันและกันเป็นเครื่องสนับสนุน ช่วยให้ศีลบริสุทธิ์ได้ เช่น มีเมตตาต่อเพื่อนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งสิ้น ไม่มีอาฆาตพยาบาทจองเวรเพื่อล้างผลาญกันโดยการเห็นแก่ตน ถ้ามีศีลแล้วจะไม่ล่วงศีลโดยการทุศีล ต้องรักษาโดยความไม่ประมาทหมดจด ไม่ลักลั่นสับสนด้วยจิตแผ่เมตตา ไม่ฆ่าสัจจะของตนด้วยความมั่นคงไม่ท้อถอยตั้งแต่สัตว์น้อยถึงสัตวใหญ่ก็จะไม่ยอมฆ่า การอธิบายมาไม่หมายถึงสาธุชนที่ยังครองเรือน พูดไว้เฉพาะผู้ที่ปักใจมั่นจะเข้าถึงพุทธธรรมเท่านั้น แม้แต่ท่านศาสนิกชนชาวพุทธบริษัททั้งหลย เม่อจะปฏิบัติก็ปฏิบัติได้เพราะศีลเป็นของกลาง การมีศีลเป็นประดุจไม้ที่มีแก่น เพราะไม่เบียดเบียนตนและคนอื่น ในประเทศไทยเราโดยมากพระท่านสอนให้แผ่เมตตากันร่ำไป แต่ไม่ใคร่จะมีใครปักใจเรียนเป็นข้อๆให้รู้จักว่าข้อนี้เป็นเย่างนี้ สมมุติว่าคนๆหนึ่งเป็นเจ้าของโค จำเป็นที่เขาผู้นั้นจะต้องรู้จักโคของเขาว่ารูปพรรณสัณฐานเป็นอย่างไรในยามเมื่อเลี้ยงโค ถ้าไม่รู้จักโคของตนแล้วจะไม่ทราบว่าโคตัวไหนหายไป อุปมาเหมือนกับผู้ที่รักษาศีล ถ้าไม่รู้จักองค์ศีลที่แท้จริง และไม่รู้จักเครื่องเศร้าหมองของศีลแล้ว ศีลก็จะบริสุทธิ์หมดจดได้ยากเพราะฉะนั้น จึงจำเป็นต้องรู้ลักษณะของศีลด้วยการพิจารณาอยู่เสมอ โดยมีเครื่องสนับสนุนดังกล่าวแล้ว ศีลข้อ 1 จึงจักบริสุทธิ์ได้

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจากข้างบน)

ศีลข้อ 2 อทินนาทาน คือ ห้ามมิให้ลักของที่เจ้าของหวงห้าม และไม่ใช้ให้ผู้หนึ่งผู้ใดลักโดยอาการเป็นขโมยและโจรกรรมต่างๆ นอกจากศีลแล้วยังต้องงดเว้ย เช่น ข่าวสารการเมืองที่เขาสงวนเป็นความลับ ผู้ปฏิบัติจะต้องไม่นำมาพูดโดยแอบซุบซิบในเรื่องการเมืองหรือเรื่องราวที่เจ้าของเขาปกปิด ถ้านำเอามาพูดก็เท่ากับอทินนาทานเหมือนกันเพราะเจ้าของไม่ได้อนุญาต จงเพียรสังวรในการงดทั้งกายและวาจา ศีลข้อ 2 จึงจะบริสุทธิ์ได้

ศีลข้อ 3 กาเมฯ และอพรฺหมฯ ส่วนกาเมนั้นห้ามมิให้เป็นชู้กับสามี ภรรยา บุตร ธิดา ของผู้อื่นที่มิใช่คู่ครองของตน ต้องมีความสันโดษในเรื่องกามคุณทั้ง 5 ด้วย ส่วนผู้ปฏิบัติที่จะเข้าให้ถึงศีลองค์ในแล้วจะต้องละจากคู่ครองของตน และตนต้องรักษาใจไม่เพ่งเล็งเอาคู่สิ่งของๆผู้อื่นมาเป็นของตนโดยจิตละโมภ คิดจะเอาเปล่าเท่ากับตนได้เสพย์ในรูปรสเสียงแล้ว ถ้าเราไม่เมามีเพียรเพ่งอยู่ภายในว่า เราจะไม่ล่วงละเมิดในสิทธิของผู้อื่นจะต้องตัดความยินดียินร้ายในเรื่อง รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ เหล่านี้ให้เด็ดเดี่ยว จึงจะจัดว่าหมดจดได้โดยศีลข้อ 3 ที่เรียกว่า "ศีลใน" คือ "อพรฺหม"

 

วิธีแก้ตนไม่ให้เป็นคนรกโลก คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

(ต่อจากข้างบน)

ศีลข้อ 4 มุสาฯ ห้ามมิให้พูดปดเด็ดขาดโดยมีสัจจะมั่น ใครจะฆ่าให้กายก็ไม่ยอมพูดปดเลยจนคำเดีย ตลอดถึงตัวเองก็ไม่ให้ปด บางทีระลึกว่าจะทำอย่างนี้แลัวก็ไม่ได้ทำ นั่นก็เป็นอาการของปดด้วย บางคราวจัดแจงไหว้พระ บอกว่านอนเสียสักประเดี๋ยวเลยหลับไปก็ไม่ได้ไหว้พระ เหตุเหล่านี้มันมากอย่างนักสุดที่พรรณนา แต่ทว่ามีสัจจะมั่นเป็นปัจจุบันธรรมพอจะทำอะไรก็ให้ทำไม่ผิดเพี้ยนตรงต่อเวล มีศรัทธามั่นไม่คลอนแคลนจึงจะเข้าถึงแก่นธรรมได้ เพราะสัจจะบารมีนี้มีอานุภาพยิ่งใหญ่ เช่น ทหารเขายังมีการสาบานธงซึ่อตรงต่อผู้บังคับบัญชา ตลอดถึงพระมหากษัตริย์อันสูงสุด ไม่โป้ปดคดเคี้ยวจึงนำชาติให้ก้าวหน้า ตั้งแต่ครั้งก่อนเขาถือน้ำพิพัฒน์สัตตยา เพื่อจะรักษาสามัคคีในเรื่องการจงรักภักดีต่อ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทุกๆพระองค์ มั่นคงจงรักภักดีมีสัจจะอธิฏฐานบารมี เพราะคุณพระศรีรัตนตรัยแก้วคุ้มครองเมืองไทยจึงเป็นเมืองทอง เพราะสัจธรรมเป็นเครื่องสนับสนุนคนไทยให้มีใจการุณเกื้อกูลอนุกูลกัน แม้แต่จะจัดว่าศีลมั่นไม่มุสาวาทประมาทใด ปักใจละจะเข้าถึงศีลข้อ 4 ที่บริสุทธิได้

ศีลข้อ 5 สุราฯ ห้ามมิให้เสพย์สุรา และเครื่องดองของเมาทุกชนิด ตลอดกระทั่งอามิสบูชา เป็นเหตุให้เสียสติ ในการรักษาศีล อาการเมาต่างๆยังสร่างได้ เมาวัยเมาจิตนั้นฤทธิ์มากปราบยากเพราะมากอย่าง ผู้ปฏิบัติจะต้องระวังไม่ให้เมาไปด้วยความประมาท โดยมีสติสัมปัชชัญญะพิจารณาอยู่เนืองนิตย์ ตั้งจิตเจตนาวิรัติให้ขาดจากการเมาจึงจะเข้าถึงศีลองค์ใน คือ สุราเมรัยข้อที่ 5

การเรียงศีล 5 ข้อ โดยย่อพอเข้าใจความเพียรเท่านี้ ถ้ามีศรัทธาบารมี อันแก่กล้าโดยสัจจะเจตนาวิรัติให้เด็ดขาด อาจจะเข้าถึงพุทธธรรมที่แท้ได้โดยง่าย