ทำบุญอะไร จึงจะได้ทำงานที่ตนเองชอบ

ทำบุญอะไร จึงจะได้ทำงานที่ตนเองชอบ

ผมทำงานที่นึงมาเป็นเวลาสักพักแล้ว ผมไม่ค่อยที่ทำงานเท่าไหร่ แต่เนื่องจากกได้ทำงานในเนื้อหาของงานที่ผมชอบ ก็เลยทำให้ผมยังอยู่ที่ทำงานนั้นต่อไปได้ แต่เมื่อต้นปีที่ผ่านมา ผมถูกย้ายให้ไปทำงานอีกที่นึงซึ่งผมไม่ชอบเนื้องานและสาขาของงานเลย ไม่ตรงกับที่เรียนมา ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยดี แถมซ้ำที่ใหม่ยังมีเรื่องเกี่ยวข้องกับเงินและความไม่ชอบมาพากล จนทำให้เกิดการร้องเรียนและอาจจะมีการร้องเรียนในอีกไม่นานนี้ จึงทำให้ผมตอนนี้ไม่ชอบทั้งงานและไม่ชอบทั้งที่ทำงาน ผมพยายามจะหางานใหม่แล้ว สมัครแล้วด้วย แต่ก็ถูกผู้ใหญ่ที่บอกว่าหวังดีขัดขวางมา 2-3 ครั้งแล้ว ผมเครียดมากเลย ไม่รู้ว่าทำกรรมอะไรมามากขนาดนี้ ชีวิตผมไม่มีความสุขเลยตั้งแต่มาทำงานที่นี่ ตอนนี้ผมก็อายุมากขึ้น 30 ต้นๆ แล้ว ถ้ายังไม่ได้หางานใหม่ตอนนี้ ก็คงจะยากขึ้นครับ
ชีวิตนี้ผมก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร แต่ก็ยังมีหวังว่าอยากจะทำบุญเพื่อให้ตนเองหลุดพ้นจากบ่วงกรรมจากงานที่ทำ จากคนที่คอยขัดขวางผม อย่างน้อยชาติหน้า ก็ไม่ต้องมาเจอสิ่งเหล่านี้และคนเหล่านี้อีก...

 

เห็นใจกับสิ่งที่ประสบอยู่นะครับ..

เข้าใจว่าท่านจขกท มีศักยภาพดีพอที่จะหางานใหม่ได้ แต่เหตุใดท่านจึงไม่เลือกที่จะพาตนให้พ้นจากสภาพที่ตนไม่ชอบทั้งด้านลักษณะงานและความไม่ชอบมาพากล?...ท่านเล่าว่าที่ยังอยู่เพราะ"มีผู้ใหญ่ที่หวังดี" ขัดขวางไว้..ข้อนี้ท่านต้องพิจารณาว่าผู้ใหญ่ท่านนั้น"หวังดี"แก่ใคร?...

การที่ท่าน"เลือก"ที่จะอยู่และียอมรับสภาพกดดันที่ท่านไม่ชอบ ไม่ได้มาจาก"กรรมเก่า"อย่างที่ท่านอาจเข้าใจไปเองเลย แต่เพราะท่าน"เลือก"ที่จะมีสภาพเช่นนั้นเองต่างหาก...

ท่านพึงตรองดูด้วยสติปัญญาว่า การที่ท่านเกรงใจหรือกลัวผู้ใหญ่ที่หวังดี แล้วต้องทำงานที่กำลังจะมีปัญหาที่ไม่ชอบมาพากลในไม่ช้า กับถอนตัวออกจากปัญหาก่อนที่มันจะเกิด จะมีผลดีหรือเสียประการใดแก่ตน? หากท่านยังอยู่ในองค์กรที่มีความทุจริตเกลื่อนกล่น ท่านอาจต้องเกี่ยวข้องด้วยโดยไม่เต็มใจหรือถูกบังคับ..ท่านจะปลอดภัยทั้งในวิถีทางโลกและวิถีทางธรรมได้หรือไม่?..

ในทางธรรมนั้น พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนภิกษุทั้งหลายว่า หากต้องอยู่ร่วมกับหมู่กลุ่มที่ไม่สัปปายะคืออยู่แล้ว อกุศลเกิดมาก กุศลไม่เจริญ ก็ให้รีบหาทางปลีกหนีให้ห่างไกลทันที ...ชนิดว่าหากรู้กลางคืนก็ให้รีบไปในตอนกลางคืน ไม่ต้องรอเช้า ทั้งไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวใครๆรวมทั้งภิกษุอาวุโสที่มีในที่นั้น และไม่ถือเป็นอาบัติแต่อย่างไร...นี่เพราะทรงทราบความวิบัติที่จะบังเกิดในการอยู่กับหมู่กลุ่มที่ไม่เหมาะสมนั่นเอง


สำหรับการทำบุญนั้น เมื่อท่านจขกทประสงค์ก็พึงทำได้ทุกชนิด ั้ทั้งทาน ศีล และภาวนา ขึ้นชื่อว่าบุญแล้ว ให้แต่ผลที่น่าปรารถนา สมปรารถนาทั้งสิ้น เมื่อคิดจะทำบุญก็พึงทำด้วยจิตใจที่มีศรัทธา ทำเพราะเข้าใจว่าในเมื่อยังต้องเดินทางในสังสารวัฏ ตนต้องสั่งสมเสบียงติดตัวให้พร้อม การทำบุญด้วยหวังสิ่งตอบแทนกลับมากับทำเพราะทราบและเชื่อในกฏของกรรมว่าทำดีได้ดีนั้นย่อมให้ผลและอานิสงค์ต่างกันมาก เพราะบุญชนิดทำไปด้วย คิดไปด้วยว่าขอให้รวยสวยหล่อนั้นเป็นบุญที่มีกิเลสเป็นบริวาร ผลที่ได้ย่อมน้อยลงด้วยอำนาจกิเลสนั้น ทั้งเป็นบุญที่ไม่ประณีต ไม่มีปัญญากำกับ จึงพึงปรารภเจริญกุศลด้วยความแยบคาย เมื่อจะปรารถนาก็พึงปรารถนาให้ได้พ้นทุกข์ จึงจะควร ส่วนผลอื่นๆนั้นย่อมมาปรากฏให้ได้รับเป็นปรกติแม้ไม่ต้องอ้อนวอนร้องขอ แต่ประการใดนะครับ..

 

ไม่่ต้องหนี หากท่านคิดว่าเป็นบ่วงกรรม ท่านแน่ใจเหรอว่าที่ทำงานใหม่จะไม่เจอเหตุการณ์ร้าย ๆ เช่นนี้ มันเป็นกฎธรรมดาของการทำงานร่วมกันกับคนหมู่มาก ท่านต้องสู้โดยใช้กุศโลบายทางพุทธศาสนาคือ ทาน ศีล ภาวนา แล้วท่านจะพบสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต เนื่องจากทุกคนไม่สามารถหนีปัญหาเช่นนี้ได้ ถ้าท่านสามารถผ่านได้ จะทำให้ท่านมีชีวิตที่แข็งแกร่ง เผชิญปัญหาได้ทุกรูปแบบ และจะสามารถนำประสบการณ์มาใช้ในอนาคต เมื่อท่านเป็นหัวหน้างาน ถ้าท่านไม่ผ่าน อย่าคิดเป็นใหญ่เป็นโตเลย เพราะคนที่เป็นใหญ่เป็นโตทุกคนล้วนผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ มาอย่างโชกโชน

 

ขอเอาใจช่วยนะครับให้ผ่านจุดนี้ไปได้ เหตุการณ์ที่เจอคล้ายๆของผมอาจจะต่างกันบ้างที่เวลาและรายละเอียดปลีกย่อย ลองใช้โยโสมนัสสิการไตร่ตรองดูแล้วตั้งแต่ตอนที่เพิ่งจบมหาลัยใหม่ๆ จนปัจจุบัน คิดว่าการปฏิบัติของตนเองก็มีส่วน มาจนปัจจุบันผมเพิ่งครบอายุ 44 เมื่อวาน ก็ยังคงเจอปัญหาเรื่องงานที่ยังไม่ลงตัวเสียที ตอนนี้ก็ต้องว่างงานอยู่ ผมจึงยิ่งเชื่อเข้าไปอีกในเรื่องกฏแห่งกรรม หันชีวิตเข้ามาทางธรรมก็จะพบว่ามันสวนทางกับทางโลกมาก การจะเดินสายกลางเพื่อต่อสู้กับโลกธรรมแปดมันหนัหหนาสาหัสจริงๆ

อ้อผมจบมาทางด้านวิทยาศาสตร์อนามัยสิ่งแวดล้อมมหิดล สันทัดงานด้านควบคุมระบบบำบัดน้ำเสียและงานด้านสิ่งแวดล้อม พี่ๆเพื่อนกัลยาณมิตรท่านใดที่มีงานจะให้ผมรับใช้ก็แจ้งได้เลยนะครับ เพราะกำลังหางานอยู่ ผมเชื่อเรื่องความดี ถ้ากระแสบุญถึงกันอาจจะได้ร่วมบุญกันนะครับ ขออนุญาติ admin ใช้พื้นที่ในห้องกฏแห่งกรรมนี้นอดหน่อยนะครับ อีเม์ลผม ajintai2512@hotmail.com ครับ

 

อาชีพทุกอาชีพ ล้วนเกิดขึ้นจากกรรมเก่าเท่านั้น ยกเว้น นักบวช พระสงฆ์ เท่านั้นที่ไม่เกิดจากกรรมเก่า

 

ทำใจให้รัก ให้ชอบงานที่ทำ
น่าจะง่ายกว่าการหางานที่ชอบ
เพราะพอพบงานที่ชอบจริงๆ ก็อาจเจอเพื่อนร่วมงานที่เข้ากันไม่ได้อีก
เจอปัญหาอื่นๆอีก เช่นที่ทำงานไกลจากที่พัก สารพัด...
ทุกๆงาน ทุกๆที่มีปัญหาทั้งนั้นค่ะ
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะจัดการกับตนเอง
และจัดการกับปัญหาอย่างไร

 

ส่งกำลังใจมายังท่านพี่Lionking ขอรับ ขออานุภาพแห่งคุณพระรัตนตรัย และคุณความดีที่พี่ทำมาต่อเนื่อง ส่งผลสนับสนุนเบียดวิบากเลวให้ตกไปโดยเร็ว ขอให้พี่ได้งานใหม่ที่ดีในไม่ช้าครับ...

 

ขอบคุณมากครับ

ในช่วงที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ ผมเครียดมากเลยที่มาทำงานใหม่นี้ งานที่ใหม่ยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับการให้ทุนวิจัย เมื่อ 5-6 เดือนก่อน มีการพิจารณาให้ทุน แต่ไม่ค่อยชอบธรรมเท่าไหร จึงทำให้ฝ่ายที่เค้าไม่ได้ทุนร้องเรียนมา ตอนนั้นหัวหน้าผมเค้าให้ลูกน้อง รวมทั้งผมมาทำหลักฐานย้อยหลังเพื่อสนับสนุนตัวเค้าว่าเค้าตัดสินใจให้ทุนถูกต้องแล้ว ผมไปบอกหัวหน้าว่าการทำหลักฐานย้อนหลังเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพราะผมกลัวว่าต่อไปอาจจะถูกฟ้องร้องได้ จึงทำให้เค้าไม่ชอบผม และไม่อยากมองหน้าผมเลยจนถึงวันนี้ คือ เค้าอคติกับผมไปแล้ว
ผมไปหาหมอโาคเครียด ผมทานยาเยอะมากๆ สุขภาพก็แย่ลง ตอนนี้ผมก็เริ่มหางานที่อื่นแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ ผมขอแค่ให้หลุดพ้นจากห้วงของการทุจรตินี้สักทีครับ

 

โอเครียดขนาดนี้ก็เห็นทีว่าจะอยู่สู้วิบากคงไม่เหมาะแน่ เพราะบาปกรรมเก่าอาจได้ช่องมาซ้ำเติมมากขึ้นไปอีก ...การพาตนหลุดพ้นจากพาลชนเป็นได้แต่มงคลชีวิต ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่าการอยู่ใกล้คนพาลเลย..

พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนไว้ว่า...

ภยสูตร

[๔๔๐] ๑. ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ ฯ
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้วพระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภัยที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้น ย่อมเกิด
ขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ อันตรายที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้น ย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ อุปสรรคที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้น ย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ .....

ที่มา:

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=20&A=2630&Z=2653&pagebreak=0

ขอเป็นกำลังใจให้ท่านจขกท พ้นภัยพาล และหายจากโรคเครียด ทั้งพบงานใหม่ที่ชอบและดีกว่าเดิมโดยสะดวกราบรื่นรวดเร็วครับ..

 

คล้ายๆกับกรณีผมล่าสุดเลยครับ เพียงแต่ว่าอคติที่เกิดของเขานั้นมันรุนแรงมาก และเขาจะระบายความไม่เห็นด้วยกับเขานั้นออกมาในรูปของโทสะ โดยมิเลือกสถานที่ และเวลา เขาอาจจะลืมไปว่าเราคือมนุษย์

ผมไม่เคยตอบโต้ ( ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ไม่เคยยอมใคร แต่บัดนี้มันลด ละลงบ้างแล้ว ) ด้วยผมคิดว่าเราคือมนุษย์คุณค่าความเป็นมนุษย์ของเรานั้นสูงมาก ( จำได้ว่าเป็นคำสอนของหลวงปู่มั่นที่ผมเคารพ ) เราจะไม่ยอมลดตัวลงไปกระทำแบบเขาโดยการเอะอะ ทะเลาะโวยวาย เป็นอันขาด วัฒนธรรมองค์กรของเขาเป็นแบบนี้ โดยเขาเองเป็นคนวางรากฐาณ ( จะรู้หรือไม่รู้ก็ดี ) ไม่มีการยอมรับผิด มีแต่การปัดโยนพ้นออกจากตัว ทั้งที่ถ้าเราผิดจริงก็ควรจะยอมรับ เพื่อที่จะได้รับทราบข้อเท็จจริงแล้วนำมา พัฒนาตนเองรวมถึงองค์กรให้มีความเป็นเอกภาพ ซึ่งตลอดเวลาที่ผมหลงเข้าไปวังวนที่เขาชักชวนผมเข้าไปนั้นผมมองเห็นโดยตลอด

ดังนั้นคนเราก็มีจุดยืนของตนเองครับ ผมยอมถอยมาตลอด จนกระทั่งเกือบจะตกทะเลอยู่แล้ว ผมจึงตัดสินใจที่จะถอนตัวออกมาจากวังวนนั้นเสียดีกว่า ทั้งๆที่ผมยังไม่มีแหล่งงานรองับ ผมเลือกที่จะยอมสูญเสียรายได้ก้อนใหญ่ ( ในวันที่เขามาชวนเขาให้ผมเดือนละสามหมื่น ) ดีกว่าที่จะมาต้องสูญเสียความเป็นมนุษย์ของผมไป แต่อย่างน้อยผมก็ขอบคุณเขาที่เขาช่วยสอนให้ผมมีขันติ มีความอดทน ต่อการที่จะประพฤติตัวผิดพลาดไปครับ

 

แนะนำว่าควรลาออกครับ เสียสุขภาพจิต
เป็นการสะสมสิ่งแย่ๆ ให้แก่ดวงวิญญาณ อายุแค่สามสิบต้นๆ ไม่ถือว่ามากหรอกครับ

ผมเดาได้เลยว่า คุณเครียดตั้งแต่ตื่นนอนเพื่อไปทำงานแล้ว
เดินทางไปทำงานก็เครียด พอก้าวเท้าเข้าสำนักงานยิ่งเครียด ยิ่งได้เจอหน้าหัวหน้าคนนั้นยิ่งเครียดหนัก
ช่วงเช้า อยากให้ถึงเวลาพักเที่ยงไวๆ พอตกบ่าย อยากให้ถึงเวลาเลิกงานไวๆ คอยมองดูแต่นาฬิกา
คุณไม่เหลือความสุขในการทำงานแล้ว

 

เกิดจากกรรมเก่าเช่นกันครับ )

 

หลวงพ่อจรัลท่านแนะนำให้สวดอิติปิโสห้องพุทธคุณจำนวนอายุ+1 หรือเพิ่มพระคาถาพาหุงก็ได้ค่ะ เคยใช้วิธีนี้ก่อนนั่งสมาธิก็ทำให้รอดพัยภัยมาได้ (แต่ยามชีวิตสงบ ดิฉันก็ทำสมาธิอย่างเดียว) สังเกตว่าความกลัวจะทำให้ไม่ประมาทค่ะ สวดอิติปิโสในใจสั้นๆในช่วงที่ว่างก็ด้ค่ะ ขออวยพรให้พบงานที่ดีและถูกต้องเร็วๆนะคะ

 

ขอแลกเปลี่ยนเพิ่มเติมนะคะ
ตอนดิฉันเรียน ป.ตรี ทุกครั้งที่ทำบุญ จะอธิษฐานสั้นๆว่า 'ขอให้ลูกพบแต่สิ่งที่ถูกต้องและดีงาม' วิถีจิตของเราน่าจะเป็นตัวกำหนดชีวิตของเราได้ค่ะ ขออธิษฐานให้ทุกท่านพ้นทุกข์ทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ สาธุค่ะ

 

" ถ้าว่ายน้ำเอาระยะทางแข่งกัน

คนที่ไม่คิดจะกลับเข้าฝั่งนั่นแหละ

เมื่อไหล่ก็...ชนะเมื่อนั้น ".

 

สำหรับผมมองว่าในสถานการณ์วิกฤต อย่างเช่นที่หลายท่านได้กล่าวมาแล้วนั้น เป็นบททดสอบบุคคลได้ระดับนึงเลยนะครับ
บีบคั้นจิตใจให้อยู่ในจุดที่ต้องเลือกว่า ถ้าเลือกจะดีก็ต้องออกมาได้แล้ว หรือเลือกจะเลวก็ต้องเลวสุดๆแล้วนะหันกลับไม่ได้แล้ว

มาถึงจุดที่ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง จะรอมชอมเก็บไว้ทั้งสองอย่างแบบที่เคยทำนั้นไม่ได้อีกแล้ว ท่านจะเลือกอย่างไร

เลือกสิ่งที่ถูกต้อง --> อาจต้องยอมออกจากกลุ่ม ทำมาหากินลำบากขึ้น --> แต่สบายใจ
เลือกสิ่งที่ผิด --> ยังอยู่ในกลุ่มต่อไปได้ เจ้านายไว้วางใจให้ทำเลวยิ่งขึ้นอีก --> แต่ทุกข์ใจ

ผมคงกล่าวได้เพียงขอให้ท่านมีศรัทธาที่เข้มแข็ง แม้รู้อยู่ว่าคำพูดของผมไม่สามารถทำให้ใครประสบความสำเร็จใดๆได้ก็ตาม

ขอเจริญในธรรมทุกท่านนะครับ

 

ก่อนอื่นต้องขอกล่าวก่อนเลยว่า ไม่มีใครที่จะได้สิ่งที่หวังสมดังใจปรารถนาทุกอย่างหรอกนะคะ บางคนจบบัญชี แต่ได้งาน marketing จบคหกรรม ไปทำงานด้านการเงิน ที่สำคัญบางคนก็ชอบเสียด้วยค่ะ

เรื่องที่ท่านจขกท.กล่าวไว้ว่าผู้ใหญ่ที่หวังดีขัดขวาง ดิฉันบอกตามตรงเลยจากประสบการณ์ว่า เขาคงจะมองไว้แล้วว่าท่านจขกท.จะเป็นแพะให้เขาได้..ประสบการณ์ชีวิตได้สอนดิฉันว่า "เราเอง ทำให้คนอื่นผิดหวังได้ แต่อย่าให้ตัวเราเองต้องผิดหวังในตัวเราเอง" ถ้าไม่ใช่ก็ถอย อย่าให้ตนเองเสียสุขภาพจิตเลยค่ะ ดิฉันเองเคยพบจิตแพทย์เช่นเดียวกัน กินยาปรับอารมณ์อยู่ 2 อาทิตย์ ก็ดีขึ้นแต่ดิฉันก็ทราบว่า การเลิกยาและการดูแลตนเองที่ได้ผล มากกว่า 100% นั้นก็คือการที่เราต้องเดินออกมาจากที่ตรงนั้น แม้ว่าดิฉันจะไม่ได้มีงานที่สนับสนุนตอนลาออก แต่ก็ดีได้พักใจพักกายค่ะ ดีกว่าที่จะให้ตนเองแปดเปื้อนกับสิ่งแย่ๆ ตรงนั้น ออกมาในระหว่างที่เรายังออกมาได้แบบสะอาด ก่อนที่ใครจะป้ายสีให้เราต้องเสียชื่อด้วยนะคะ

ถ้าคิดว่าเป็นผลของกรรมเก่า ดิฉันก็ขอแนะนำว่า ออกมาชดใช้กรรมแบบคนตกงานระยะนึงดีกว่าป่ะคะ ดีกว่าให้ตนเองเป็นอย่างอื่นที่ไม่ดีในสายตาคนอื่นๆ (จิงจิงนะ) หากต้องว่างงานสักเดือน 2 เดือนนะ เอาเวลานั้นมาสร้างบุญกุศลก็ได้ค่ะ เผื่อจะมีอานิสงส์ได้งานที่ชอบจิงๆ ก็เป็นได้.... สู้สู้ค่ะ บางที่อาจจะมาตะโกนทีหลังก็ได้นะคะว่า "โอ๊ย..รู้งี้ gu ออกมาตั้งนานแล้ว" (ขำขำนะคะอย่างซีเรียสค่ะเพราะใช้เรื่องจริงของตัวดิฉันเองเป็นพื้นฐานค่ะ) ^^

ขออำนวยพรให้ท่านจขกท.นะคะ ขอให้ท่านมีความรู้ความเข้าใจและสอนใจตนเองได้เกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธศาสนาทั้งทางโลกและทางธรรม ให้ประพฤติปฏิบัติยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น ให้มีปัญญาเข้าใจปัญหาแห่งชีวิต เพื่อจะได้ไม่ติดไม่ยึดถือ มีจิตใจเบาสบายอันเป็นความเจริญในทางธรรม ซึ่งรวมความแล้วสอนให้เข้ากับโลกได้ดี และขอให้ท่านปฏิบัติตนได้ถูกต้องทั้งสองทางรวมทั้งสามารถหาทางออก หาความสงบใจได้เองเพื่อบรรลุและหลุดพ้นในความทุกข์อันนี้..สาธุค่ะ

 

กรรมปัจจุบันค่ะ ไม่กล้าที่จะตัดสินใจ เราก็เจองาน ที่ค่อนข้างมีปัญหา คนเก่ามีคดีความกับโรงแรมอยู่ เราก็ถอนตัวออกมา ส่วนท่านที่หวังดีแก่ท่าน ท่านก็พึงพิจารณาเอาเองน่ะค่ะ
ท่านคิดว่า ใบบัวสามารถปิดช้างได้มั้ย ถ้าไม่ได้ ไม่ช้าไม่นาน งานที่ไม่ชอบมาพากลจะถูกตรวจสอบ เพราะขนาดท่านยังรู้สึก ?

ว่าแต่ เขาขัดขวางยังไง โทรไปบอกที่ใหม่ว่าอย่าเอาท่าน หรือว่า ไม่ยอมให้ท่านลางานไปสัมภาษณ์ที่ใหม่ หากท่านไม่มีภาระอะไรมากมาย และคิดว่าตกงาน 2-3 เดือน ก็ไม่เดือดร้อนอะไร ท่านก็ลาออกจากที่นั้นไปเลย แล้วค่อยหางานใหม่ แบบนี้ ท่านผู้นั้นก็ไม่สามารถขัดขวางท่านแล้วอ้างว่าหวังดีได้

ฟังคำแนะนำเราอาจจะดูแรงๆไปน่ะ แต่เพราะเพิ่งเจอปัญหาแบบเดียวกันเมื่อเดือนก่อนเลย เลยพอจะรู้ว่าเป็นยังไง ทำงานที่เสี่ยง ถ้าเกิดติดคุกมา โดยไม่ได้เกิดจากความผิดเราเลย เสียประมาณ ถามว่ามันคุ้มค่ากับการรักษาหน้าท่านที่หวังดีผู้นั้นมั้ย จะหางานใหม่ก็ยากน่ะ

สิ่งที่บอกท่านมา เป็นแค่คำแนะนำส่วนบุคคล ยังไงก็พิจารณาตามความเหมาะสมของท่านเองด้วย ตัวเองน่าจะรู้ดีที่สุด

 

หากพลาดท่าติดคุกมาคราวนี้แทบไม่ต้องหางานทำกันเลย

 

ขอบพระคุณมากนะครับสำหรับข้อแนะนำต่างๆ ผมก็ได้เลือกตัดสินใจตามคำแนะนำส่วนใหญ่ครับ แต่ผมรอเวลาอีกนิดหนึ่งและอาศัยช่วงเวลาที่เหลืออยู่ทำบุญให้มากๆ ครับ สักวันนึงสิ่งที่หัวหน้าเค้าทำไว้ จะต้องถูกเปิดเผยออกมา เพราะคงไม่สามารถเอาใบบัวมาปิดได้ และคงให้เป็นตามกฎแห่งกรรม