ลำนำเพลงรักของนักกลอน

สงสารนะคะ แต่แม่ต้องไปทำงาน

 

วิถีชาวบ้าน

 

ปิ้งปลาเผา  เราไม่ร้อน  ในตอนปิ้ง
ปลานอนนิ่ง  ยอมร้อน  นอนคอยท่า
ขอนิ้วมือ  คนมาปิ้ง  ป้อนลูกปลา
ยอมไหมล้ะ  ถ้าปลาถาม  เมื่อยามตาย

 

ติงคิดถึงกองฟอน
ว่าศพของเราจะมีใครยินดีบ้างไหม
ยกเว้นพวกสัตว์ที่จะมาแทะกินซากที่เผาไม่หมด

 

มีบ่อยครั้ง ที่เราเห็นด้วยตา เราได้กลิ่น เราลิ้มรส
เราฟังด้วยหู เราสัมผัสเย็น ร้อน อ่อน แข็ง ด้วยตัวของเราเอง
แต่เราก็ยังเข้าใจผิด
จิตมนุษย์นี้ยากแท้หยั่งถึง
บางคน ทำงานด้วยกันสิบกว่าปี จึงรู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร
(และไม่รู้ว่าที่รู้นั้นถูกหรือผิดอีกนั่นแหละ....)
บางคน เราอยู่ด้วยทั้งชีวิต ก็เหมือนไม่รู้จักกัน
เขาคนนั้นคือตัวเราเอง...
ดังนั้น เราจึงยังไม่ควรตัดสินใครๆเพียงเพราะเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง

 

งานนมัสการพระชาตุเชิงชุม สกลนคร

 

กดlikeพันครั้ง ปรบมือๆ.(โดนหัวใจอย่างแรงงส์)

 

ขอบคุณค่ะ ^^
คำพูดที่ออกมาจากใจ มักเป็นความจริงเสมอ....

 

ไปเล่นกันไหม....ของเล่นภูมิปัญญาไทย
สานสัมพันธ์คนในครอบครัวค่ะ

 

ภาพบุรุษไปรษณีย์สมัยรัชกาลที่ ๕ น่าสนใจมากนะคะ

 

ทนจริง อะไรจริง

 

ท่านเห็นอะไร....