ทำไมต้องเอาชีวิตน้องชายผมจากโลกนี้ไปเร็วนัก

ผ่านปีใหม่ 2557 มา ก็เดือนนึงแล้ว หลาย ๆ คนคงจะมีสิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งเช่นกันในวันปีใหม่ที่อธิษฐานขอให้มีสิ่งดี ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่แล้วคำอธิษฐานแล้วก็ไม่เป็นจริง กลับส่งความจริงอันโหดร้ายมาให้กับครอบครัวของผม นั่นคือ การจากไปอย่างไม่มีวันกลับของน้องชายผม ...ทำไมโลกนี้มันช่างดูเลวร้ายเสียจริง ๆๆๆ กับเหตุ่การณ์ร้าย ๆ ที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเลยครับ ว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของผมได้ .....

น้องชายผมขับรถมอเตอร์ไซค์อยู่ดี ๆ ก็มีเด็กน.ศ.ที่ร่าน เมา โชว์รวย ขับรถเก๋งพุ่งเข้ามาชน ทำไม...ทำไม....ทำไม...

กลางดึกของคืนวันที่ 12 มกราคม ที่จะข้ามมายังวันที่ 13 มกราคม ดูเวลาก็น่าจะเป็นเวลาประมาณตี 1 เศษ ๆ ผมก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงแม่คุยอยู่กับใครก็ไม่รู้ และทันใดนั้นผมก็กำลังใจจะกดโทรศัพท์ถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ก็วิ่งมาเคาะที่ประตูห้องผม พร้อมกับบอกว่าตอนนี้น้องโดนรถชน และเสียชีวิตแล้ว ผมรับไม่ได้กับข่าวร้ายที่เกิดขึ้น ขาสั่นไปหมด ทั้ง ๆ ที่กลางวันของวันเสาร์ที่ 12 ยังคุยกันอยู่เลย น้ำตามันไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ครับ สงสารพ่อผมที่นอนดิ้นอย่างจะขาดใจตามน้องผมไปอีกคน ไม่มีแล้วครับ น้องผมได้ด่วนจากโลกนี้ไปแล้วเหรอ จะไม่มีน้องชายผมคนนี้แล้วเหรอ ทำไม และทำไม คำถามพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวของผมอยู่ตลอดเวลา....ทำไมคนดี ๆ อย่างน้องชายผมต้องมาจบชีวิตลงด้วยอีพวกขี้เมาพวกนี้ด้วย.....มันยุติธรรมแล้วเหรอครับกับโลกใบนี้ น้องชายผมเสียชีวิต แต่พวกเลว ๆ อย่างพวกมันไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอะไรเลย...หรือความดีมันไม่มีอยู่จริง.....

เช้าสาย ๆ ของวันที่ 13 ม.ค. มารับศพน้องที่โรงพยาบาลครับ ใจจริง ๆ อยากมาตั้งแต่ตอนดึกแล้ว แต่เป็นวันอาทิตย์ครับ ไม่มีพนักงานเฝ้า...เลยต้องข่มใจเอาไว้ กว่าจะได้เห็นหน้าน้องก็ประมาณบ่าย ๆ แล้วครับ ทันที่ที่ผมเปิดผ้าออก หัวใจผมเหมือนจะแตกสลาย ทุกคนต่างพากันร้องห่มร้องไห้...ฮือๆๆๆๆ ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้สึกหรอกครับ ว่าการที่ต้องสูญเสียอะไรไป มันช่างทรมานใจมากๆๆ.......
ผ่านพ้นเหตุการณ์สะเทือนใจสักพัก .....

ก็ตั้งสติ สอบถามเหตุการณ์คนใกล้ชิด ทราบมาว่าน้องชายผมได้ไปกินข้าวที่หอแฟน แล้วก็ลากลับ ขับมอเตอร์ไซค์อีกประมาณ 40-50 เมตร ก็จะเลี้ยวเข้าหอพักได้แล้ว ก็มีรถเก๋งคันหนึ่งขับข้ามเลนพุ่งเข้ามาชนน้องผมอย่างแรง น้องผมเสียชีวิตคาที่ครับ ผมเห็นสภาพรถและจุดเกิดเหตุน่าจะขับมาเร็วมาก ๆ เพราะเศษรถกระจายแหลกละเอียดเต็มไปหมด ยายข้างบ้านที่เห็นเหตุการณ์มาเล่าให้ผมฟังว่ามีเด็กมาด้วยกัน 3 คน ผู้หญิง 3 คน ผู้ชาย 1 คน พอขับรถชนน้องผมแล้วก็เปิดประตูรถออกมาหัวเรากันเสียงดังคล้ายคนเมาหรือเมายาอะไรสักอย่าง ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนขับซึ่งไม่มีใบขับขี่ด้วย ทราบมาจากปากพ่อแม่ของมันว่าลูกเป็นเด็กเรียน เพิ่งกลับมาจากการรีบเอารายงานไปส่งอาจารย์ที่เชียงใหม่(เกิดเหตุที่เชียงราย) แต่คิดดูเถอะมีมหาลัยที่ไหนบ้างส่งรายงานกันตอนตี 1 เดี๋ยวนี้มีส่งรายงานกันรอบดึกขนาดนี้แล้วเหรอ ข้ออ้างชัด ๆ ครับสำหรับการปกป้องลูกที่นิสัยเลว ๆ แบบนี้.........อ้อ...รถที่ขับมาชนไม่ใช่รถตัวเอง แต่เป็นรถที่เช่ามาขับเล่น ๆ วันละ 1,000 ใช้โทรศัพท์ไอโฟน แต่พ่อกับแม่มันบอกไม่ได้ร่ำรวยอะไร ทำไร่ทำนาไปวัน ๆ

ครอบครัวผมเป็นครอบครัวไม่ใหญ่มากครับ เราอยู่กัน 4 คนพ่อแม่ลูก ผมและ พ่อ แม่ อยู่บ้านนอก น้องชายผมต้องทำงานในตัวเมืองครับ เป็นคนขยันทำมาหากิน เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยครับ น้องผมไม่เรียนหนังสือไม่เก่ง จึงลาออกและทำงานอย่างเต็มเวลา น้องผมทำงานหนักครับ ทำโอด้วย เลิกงานก็ 3-4 ทุ่มเข้าไปแล้ว คืนวันเสาร์-อาทิตย์ มีรถเข็นเล็ก ๆ ต่อท้ายมอเตอร์ไซค์ไปขายของ(เสื้อผ้าเด็ก) ในตลาดนัดไนท์บาซ่า...ทำอย่างนี้มาจนสามารถมีเงินซื้อที่ดินไว้ได้จำนวนหนึ่ง เป็นที่รักใครของเพื่อนร่วมงาน น้องผมจะยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ ๆ แม้ผมจะดุด่าอะไรไป แกไม่เคยแสดงสีหน้าไม่พอใจเลย ไม่เคยที่จะพูดอะไรขึ้นเสียงกับผมเลย กลับบอกกับผมว่าให้ใจเย็น ๆ

น้องผมพูดกับผมอยู่เสมอ ๆ ว่าอยากร่ำรวย อยากมีเงิน มีทองใช้ ๆ เยอะ จะได้กลับมาอยู่บ้านกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน เลี้ยงดูพ่อแม่ พ่อแม่จะได้สบาย ๆ แต่ไม่คิดเลยครับว่าจะกลับมาไม่สภาพที่ไม่มีลมหายใจซะแล้ว....ไม่คิดเลยครับ

วันปีใหม่ น้องก็มาเที่ยวที่บ้านอยู่ 2-3 วัน ผมพาน้องไปทำบุญตามวัดต่าง ๆ แต่ผลบุญมันไม่ได้ช่วยปกป้องชีวิตน้องผมเอาไว้เลย ทำไมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ช่วยคุ้มครองชีวิตน้องผมให้ปลอดภัยด้วยล่ะ ก็ยังสงสัยผลกรรมดีที่อุตส่าห์ทำมา ทำไปเพื่ออะไร.......น้องผมอายุยังน้อย น้องผมมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้เพียง 25 ปีเท่านั้นเองเหรอ.....แล้วมันเลว ๆ อีร่านอย่างพวกมันทำไมไม่มีใครเป็นอะไรบ้างล่ะ ......
มันยุติธรรมบ้างไหม..........................จนทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงกับการจากไปของน้องชายอย่างไม่มีวันกลับอยู่ตลอดเวลา....

 

ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียน้องชายของท่านจขกท ด้วยครับ... เห็นใจและเข้าใจได้ในความทุกข์คับแค้นใจที่เกิดขึ้นแล้ว.นะครับ.
การ พลัดพรากจากคนที่เรารักเป็นที่มาแห่งทุกข์โทมนัส.. .เสมอ...ยิ่งหากเป็นการสูญเสียที่ไม่สมควรแล้วยิ่งนำความตรอมตรมระทมเศร้ามา สู่ใจของบุคคลผู้เกี่ยวข้องได้อย่างสาหัสดังที่ท่านจขกท.พรรณนามานี้..


ท่าน จขกท พึงทราบความจริงในธรรมชาติที่มีอยู่ว่า สิ่งทั้งปวง ..ย่อมไหลมาแต่เหตุเสมอ..ไม่มีอะไรเกิดเพราะฟลุคหรือเกิดเองลอยๆ หรือพระเจ้าที่ใหนมาบันดาลให้แม้การที่น้องชายต้องถูกทำร้ายและเสียชีวิต ด้วยอาการที่ท่านเล่ามาก็ฟ้องถึงอดีตเหตุที่ไม่ดีที่น้องชายเคยทำไว้แล้ว แม้เมื่อแสนกัปป์ที่ผ่านมา เจตนานั้นได้ยังผลอันสอดคล้องต้องกันมาแสดงให้ได้เสวยในอัตภาพนี้เพราะได้ ปัจจัยประชุมพร้อมเพื่อการส่งผลนั้น...ปรากฏการณ์เช่นนี้ ไม่อยู่ในอำนาจควบคุมบังคับบัญชาอะไรของใคร ไม่มีใครสามารถเรียกร้องให้เกิดหรือไม่เกิดได้เลยเพราะสภาพธรรมทั้งหลาย เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตนอะไรหรือของใครอย่างแท้จริง..


ดัง นั้นความน้อยใจของท่านจขกท ที่เกิดแล้วเพราะการเสียชีวิตของน้องชายจนถึงกับถามหาความชอบธรรมไปในทิศทาง ที่ตกไปจากความเห็นที่ถูกต้องทำนองทำดีไม่มีผล และส่งใจตนไป แล้วในพยาบาทวิตก อันเป็นบาปเวรภัยแก่ตนเท่านั้น..จึงเป็นสิ่งที่ท่านจขกท ควรพยายามลดละ แก้ไขให้เร็วที่สุด..


เมื่อ พิจารณาไปตามหลักความจริงในธรรมชาติ ท่านจขกท พึงเข้าใจว่า ก็จริงอยู่ที่เหตุการณ์นี้ช่างไม่สมควรไม่ยุติธรรมกับน้องชายเลย...แต่กรรม นั้นเขาทำงานด้วยความ"ยุติธรรม"ยิ่งกว่าระบบหรือกระบวนการยุติธรรมทั้งมวล ที่มีในจักรวาลทีเดียว.. ก็บาปกรรมอันเขาเคยทำมาไว้แล้วนั้นเอง ที่นำผลมาตัดรอนชีวิตเขาในปัจจุบันหาใช่เกิดเพราะมีผู้ยิ่งใหญ่ที่ใหนตามมา เก็บเขาก็หาไม่...

ท่านจขกท จะโทษใครอื่นที่ใหนย่อมไม่สมควรเลย เพราะหากน้องของท่านไม่เคยทำบาปมาก่ิอน ต่อให้นอนหลับกลางถนนก็ไม่อาจถูกรถชนหรือเหยียบตายได้ ด้วยว่าไม่มีอะไรเกิดเองได้โดยปราศจากเหตุ!!....ท่่านพึงระงับความเศร้าโทมนัสเสีย เพราะเป็นการปล่อยจิตให้เป็นไปกับบาปคือโทสะตลอดเวลาความสวัสดีจะมีมาแต่ที่ใหน?..

ท่าน เองก็เสียใจมากมายกับการสูญเสียน้องรักไปแล้ว ความทุกข์แผดเผาท่านอยู่แทบตลอดเวลาเช่นนี้ สมควรที่ท่านจะมีใจกรุณาแก่คนที่เขาประมาท มึนเมาขับรถชนน้องของท่านว่า แม้บาปอันหนักหนานี้ย่อมส่งผลให้เขาต้องถูกตัดรอนชีวิตด้วยอาการทำนองเดียว กันในภายหน้า เขาเองย่อมมีพ่อแม่พี่น้องที่รักเอ็นดูเขาเช่นกัน คนเหล่านั้นย่อมเข้าถึงฐานะเศร้าโศกเช่นท่านจขกท เช่นกัน น่าสงสารนัก..

ประโยชน์จากการคิดแค้นนึกส่งใครๆไปตายนั้น ไม่มีแก่ใครเลย ทั้งยังเป็นการก่อบาปเวรภัยให้ตนเองมากมายเสียหายก็เฉพาะแก่ตนเท่านั้น ..
ความ อาดูรโทมนัสก็หาประโยชน์อันใดมิได้ แม้น้องผู้จากไปก็ไม่อาจฟื้นคืนมา ทั้งตนเองก็มีแต่ความเครียดตึงทั้งทางกายและจิต มีแต่ทำร้ายตนเป็นไปอยู่ หากแม้น้องชายสามารถรับทราบอาการรันทดของท่านแล้วไซร้แม้ใจเขาก็ย่อมเข้าถึง โศกปานกัน ทีนี้จะไปเกิดในคติใดกันหากมิใช่อบายเพราะใจเศร้าหมอง..?

บัด นี้ ท่านจขกท พึงรักษาใจไว้ในคลองแห่งธรรมะอันเป็นเครื่องดับโศก พึงเร่งทำบุญอุทิศกุศลแก่น้องชายอย่างต่อเนื่อง เพื่อว่าหากเขาอยู่ในฐานะที่รับได้ย่อมเป็นสิ่งเกื้แหนุนให้เขาได้กำเนิดที่ ดีหรือได้ความสบายบริบูรณ์ด้วยปัจจัยยังชีพตามสมควรแก่ฐานะของเขา...การ รักษาความแค้นขุ่นเคืองใจไม่อาจช่วยแก้ไขอะไรๆให้ดีขึ้น มีแต่พาตนเสื่อมลงทุกวัน..ความสงสัยในบุญกุศลว่าไม่มีผลเป็นธรรมฝ่ายบาปที่ จะลากจูงตนไปสู่ความเห็นผิดที่เรียกว่า"อกิ ริยทิฏฐิ"..อันเป็นทิฏฐิชั่วที่ปิดตนเองเท่านั้นไว้ในสังสารวัฏหาทางออกไม่ เจอ...หากปักใจเชื่อเช่นนี้แล้ว แม้เจอพระพุทธเจ้า ก็ไม่อาจทรงช่วยแก้ไขอะไรได้ เข้าถึงวิบัติโดยส่วนเดียวโดยแท้...

ขออุทิศกุศลจากการถวายเครื่องอัฏฐบริขารพร้อมภัตตาหารเป็นสังฆทานแก่หมู่สงฆ์เเก่น้องชาย ของท่านจขกท ขอให้น้องรับทราบและอนุโมทนารับเพื่อประโยชน์แก่ตน ขอให้กุศลปรารถนาพึงสำเร็จครับ..

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ
ดิฉันพูดไม่เก่ง คงต้องตอบสั้นๆว่า ทุกอย่างมีเหตุมีปัจจัยเสมอ ไม่มีคำว่าบังเอิญ
หากแม้มองอีกด้าน ความดีที่น้องคุณกระทำไว้ ส่งผลให้อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่เลวร้าย ส่งผลร้ายมากกว่าที่ได้รับอยู่ (คือคุณอาจจะนึกว่า จะมีอะไรเลวร้ายได้กว่านี้อีก)

ขออุทิศกุศลผลบุญที่ข้าพเจ้าได้ปฎิบัติมา ส่งผลให้น้องคุณเจ้าของกระทู้ไปสู่สุขคติค่ะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะที่สูญเสียน้องชายของคุณค่ะ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหนีพ้นได้แม้แต่พระพุทธเจ้า
ขอให้นึกถึงว่า การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรมความจริงของชีวิต
เป็นธรรมดาของมัน มันเป็นอย่างนี้เอง เว้นเสียแต่ว่า เราจะไม่เกิดอีกแล้ว
จึงจะพ้นทุกข์ได้
ขอให้คุณ หมั่นทำ ทาน ศีล ภาวนา เพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้น้องชาย
ของคุณไปอยู่ในภพภูมิที่ดีและสูงขึ้น
ขอให้คุณสวดมนต์ (แปล) ขณะสวดมนต์ให้คุณผ่อนคลายทั้งร่างกายและ
จิตใจ จะทำให้จิตใจคุณเงียบสงบลง ทำให้คุณหายโศกเศร้าลงไปได้ และยังได้ศึกษาพระธรรมจากบทสวดมนต์ด้วยค่ะ
ส่วนในด้านทางครอบครัวนั้น ขอให้คุณคลายความเศร้าโศกลง เพราะเดี๋ยว
คนรอบข้างจะเศร้าโศกไปด้วย ให้ดูแลพ่อแม่ให้มีความสุขเต็มความสามารถและ
ไม่ประมาท
ขอให้นึกถึงมรณานุสติ(ความตาย)บ่อยบ่อย เพื่อที่จะได้ทำแต่สิ่งที่ดีให้กับตนเองและกับคนรอบข้าง
ขอเป็นกำลังใจให้ และขอให้เจริญในธรรม

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ สิ่งที่คุณจะทำได้คือ ทำบุญ ฝึกกรรมฐาน ฝึกสติ แผ่บุญกุศล แผ่เมตตาให้น้องคุณบ่อยๆ ถ้ามองในแง่พุทธนะครับ ตายแล้วไม่ใช่จบแค่นั้น ก็ต้องไปเกิดอีก คือการเปลี่ยนภพภูมิ เหมือนย้ายที่อยู่ เขาอาจะไปสบาย ไปดีเป็นเทวดาก็ได้นะครับ เราที่เป็นคนนี่ซิ บางทียังต้องลำบากเสียกว่า

 

ปล่อยปลาจึงมีอานิสงส์ต่อชีวิต


ถาม : ก่อนวันเกิดนี่จะมีเคราะห์หรือคะ ?

ตอบ : ประมาณก่อนเกิดเดือนหนึ่งและหลังเกิดเดือนหนึ่ง จะเป็นช่วงรอยต่อของกรรม เพราะฉะนั้น..ช่วงนั้นถ้ามีอะไรดีหรือร้ายเข้ามา จะหนักกว่าเวลาอื่น เขาให้ทำบุญกันเอาไว้ก่อน

อย่างของอาตมารู้ว่าของจะหาย เพราะว่าตอนนี้ราหูกำลังจะออกพ้นไปจากราศีเกิด ก็ไปปล่อยนกส่งท่าน แล้วต้องไปปล่อยที่วัดเชียงมั่นด้วยนะ ที่อื่นไม่ปล่อย เพราะสนิทกับคนขายที่นั่น การปล่อยนกมีอานิสงส์ป้องกันของหายได้

ถาม : ปล่อยปลาอานิสงส์เหมือนกันไหมคะ ?

ตอบ : ไม่เหมือนเพราะว่าปลาเขาจะเอาไปฆ่า การปล่อยปลาจึงมีอานิสงส์ต่อชีวิต ส่วนนกนี่เขาไม่ฆ่าหรอก เขาเก็บไว้ให้เราปล่อย แต่ว่าถ้าเป็นปลาเขาตั้งใจเอามาขายให้เราปล่อยนี่ก็อีกเรื่องหนึ่ง

อย่าง ท่านอาจารย์วิโรจน์ วัดสระพัง ถึงเวลาก็มาชวน "อาจารย์เล็ก..ปล่อยปลาด้วยกันไหม ?" อาตมาบอกว่า "ไม่เอาหรอก..ปล่อยอย่างคุณจะไปได้อะไร เล่นไปสั่งเขาตีอวนมาที ๓ - ๔ ตัน ปลาอยู่ในบ่อยังสบายกว่าโดนเขาลากขึ้นมาตั้งเยอะ" แต่ว่าไปแล้วทำอย่างท่านอาจารย์วิโรจน์นั้น จะมีอานิสงส์ได้บริวารมาก


สนทนากับพระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๕๔


ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard...?t=2727&page=2

 

ขออุทิศ บุญ กุศลของข้าพเจ้า ให้กับน้องชาย จขกท ขอให้ น้องชายจขกท ได้รับการ อุทิศ บุญ กุศลของข้าพเจ้า และ อนุโมทนาผลบุญ กุศลของข้าพเจ้าด้วยเถิด

.


.

 

หลวงพ่อ ฤาษีฯ ตอบปัญหา เรื่อง "อุปฆาตกรรม"


ผู้ถาม : " หลวงพ่อคะ อุปฆาตกรรม หมายความว่าอย่างไรคะ ... ? "

หลวงพ่อ : " คำว่า "อุปฆาตกรรม" หมายถึงว่า กรรมที่มาตัดรอนระหว่างชีวิต คือ มันยังไม่หมดอายุขัยก็ตายเสียก่อน แทนที่จะมีอายุครบ ๖๐ ปีตามอายุขัย แต่อายุ ๓๐ - ๔๐ ปี กรรมที่เป็นอกุศลกรรม คือ ที่เราทำบาปไว้แต่ชาติก่อนด้วยจากปาณาติบาตมาตัดชีวิตเสียก่อน "

ผู้ถาม : " มีวิธีที่จะพ้นกรรมประเภทนี้ไหมคะ อย่างเช่นถ้าเราปล่อยปลา หรือ สะเดาะเคราะห์ อะไรพวกนี้แหละค่ะ ... ? "

หลวงพ่อ :" ปล่อยปลานี่เขาถือว่าตัดอุปฆาตกรรมได้ เราปล่อยสัตว์ให้รอดนี่มันจะกันได้ แต่ที่ให้หมอดูไป "สะเดาะเคราะห์" หมอบอกว่าต้องเสียเท่านั้นเท่านี้ พอ "สะเดาะเคราะห์" เสร็จหมอหมดเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น คนที่สะเดาะเคราะห์เพิ่มเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น เป็นไง ... เราก็เอาแบบของเรานั่นแหละ ได้ผลแน่นอนกว่า "

ผู้ถาม : " ปล่อยปลาอะไรดีคะ ... ? "

หลวงพ่อ :" เขาไม่จำกัดว่าปลาอะไร แต่ว่าปลานั้นจะมันต้องไม่ตาย ต้องเป็นปลาที่มีชีวิต "

ผู้ถาม :" บางคนเขาก็บอกว่า ปลาที่เราปล่อยแล้วจะทานไม่ได้ใช่ไหมคะ ... ? "

หลวงพ่อ :" ถ้าปลานั้นมันจะต้องตาย เราก็เอาไปปล่อยเพื่อเป็นการช่วยชีวิต จะเป็นปลาอะไรก็ตาม สัตว์อะไรก็ตาม เราปล่อยให้มันรอดชีวิตเป็นเมตตาจิตใช่ไหม จะต้องไปนั่งเลือกทำไม บางคนเลือกปล่อยปลานั้นปลานี่ บางทีปลาไม่ค่อยจะตายก็ปล่อย "

ผู้ถาม :" แล้วเราจะปล่อยแทนคนอื่นได้ไหม... ? "

หลวงพ่อ :" ได้ ... แต่ว่าเขาไม่มีผลนะ "

ผู้ถาม :" ถ้าเราปล่อยแล้ว เราอุทิศส่วนกุศลได้ไหมคะ ... ? "

หลวงพ่อ :" ถ้าเขายังไม่ตาย ไปอุทิศส่วนกุศลเขาจะได้รับยังไงล่ะ เราเอาแบบนี้ซิ เราก็เอาปลาไปให้เขาซิ บอกว่าตั้งใจปล่อยปลานะ ฉันหาปลามาปล่อยให้ปลามันรอดชีวิต เท่านั้นแหละถ้าเขาอนุโมทนา คือ ยินดีด้วยความเต็มใจ เป็นอันว่าเราปล่อยสัตว์ด้วยมีจิตเมตตา คิดจะช่วยให้รอดพ้นจากการถูกขังก็ดี เห็นว่ามันจะต้องตายก็ดี อันนี้เป็นของดี เป็นการช่วยชีวิตเขา และเราก็รอดพ้นจากอุปฆาตกรรมด้วย "

ที่มา : หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม 1
http://palungjit.org/threads/อุปฆาตกรรม-โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ.338769/<!-- google_ad_section_end -->

 

หลวงพ่อสอนต่ออายุแบบง่ายๆ

(พระราชพรหมญาณเถระ หรือ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง)


การต่ออายุก็ต้องทำให้มันถูก ถ้าทำไม่ถูกแล้วก็เสียเงินเปล่า ถ้าบังเอิญเป็นอายุขัยต่อเท่าไรไม่สำเร็จผล เพราะเชื้อไฟเดิมดับ หมดบุญบารมีที่ทำมา

การหมดบุญบารมีนั้นแม้อายุขัยก็ไม่แน่ บางคนเป็นเด็กก็หมดอายุขัย บางคนก็เป็นหนุ่มเป็นสาว บางคนวัยกลางคน บางคนก็ถึงวัยแก่ อายุขัยนี่ไม่แน่นอนนัก

คำว่า อายุขัย นี่หมายความว่าก่อนที่จะเกิดกฎของกรรมดีหรือกรรมชั่วกำหนดชีวิตให้มาเท่าไรถ้ากำหนดชีวิตมา ๒๐ ปี ก็ต้องแค่ ๒๐ ปี ๑๐ ปีก็ต้อง ๑๐ ปี ๓ วัน ก็ต้องแค่ ๓ วัน นี่เป็นอายุขัยต่อไม่ได้
ถ้าตายก่อนนั้นเขาเรียกว่า อุปฆาตกกรรม หรือว่า อกาลมรณะ อย่างนี้ต่อได้

และถ้าบรรดาญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลายจะต่ออายุแบบนี้ ก็ต่อเสียทุกวันก็หมดเรื่องกัน วิธีต่อทุกวันก็หมายความว่า ให้ทุกท่านมีความเคารพในพระรัตนตรัย คือพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระอริยสงฆ์อย่างจริงจัง และก็ต้องเว้นจากกรรมที่ เป็น ปาณาติบาต และถ้ามีเวลาเดินผ่านไป มีใครเขาหาปลาหาเต่า ที่เขาจะฆ่ามันให้ตายก็ออกสตางค์ซื้อพอกำลังที่เราจะซื้อได้ แล้วก็นำไปปล่อยในที่ปลอดภัย ไม่ใช่ปล่อยในหม้อข้าวหม้อแกงของเรานะไปปล่อยในสถานที่ ๆ เธอจะมีความสุขในแม่น้ำก็ได้ หนอง คลอง บึงก็ได้ปล่อยให้เธอรอดชีวิต

ตามวิธีโบราณาจารย์ท่านสอนไว้อย่างนี้นะว่า วิธีต่ออายุใหญ่ คือถึงปีหนึ่งถ้าเป็นวันเกิดหรือเป็นวันสำคัญของเรา วันไหนก็ได้ทำกับข้าว ทำอาหารพิเศษตามที่เราพอใจ เท่าที่ทุนจะพึงมี จัดการใส่บาตรแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา แล้วก็ถ้าหากว่ามีสตางค์ก็สร้าง(เช่าถวาย)พระพุทธรูปสัก ๑ องค์ พระพุทธรูปนี่จะเป็นพระดินเหนียวก็ได้ เป็นพระปูนซีเมนต์ก็ได้ เป็นปูนปลาสเตอร์ก็ได้ หรือพระโลหะก็ได้ไม่จำกัด เพราะเป็นรูปพระแล้ว มีอานิสงส์เสมอกัน แต่ต้องมีหน้าตัก ไม่น้อยกว่า ๔ นิ้ว ถวายไว้เป็นสมบัติของสงฆ์

หลังจากนั้นก็เอาสัตว์ที่จะพึงถูกฆ่าตาย อย่างที่เขานำเอามาขายเพื่อแกงหรือที่เขาทอดแหสุ่มปลาได้ ถ้ามีสตางค์ก็ไปซื้อเขาสักตัว ๒ ตัว ตามกำลัง แล้วปล่อยไป และก็อุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร และเทวดาผู้รักษาชีวิต ท่านบอกว่าถ้าทำอย่างนี้เป็นนิจ คำว่า อุปฆาตกกรรม คือกรรมที่เข้ามาริดรอนก่อนอายุขัย ก็ดี และ อกาลมรณะ การที่จะตายก่อนอายุขัยก็ดี จะไม่มีสำหรับผู้ที่ทำแบบนี้ แต่ทว่าถ้ากรรมอย่างนี้เข้ามาถึงแค่ป่วยไม่มากก็เป็นของธรรมดา

หลวงพ่อสอนต่ออายุแบบง่ายๆ (พระราชพรหมญาณเถระ หรือ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง) | Yenta4 Webboard

 

ขอแสดงความเสียใจมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ น้องเขาหมดกรรมของแล้วครับ เขาคงได้ไปยังภพภูมิที่ดีขึ้น คิดแบบนี้แล้วใจจะวางลงได้นะครับ

ยุคนี้สมัยนี้ความไม่ดีเข้าครอบงำไปทั่ว พวกเราได้แต่ประพฤติทาน ศีล ภาวนา เป็นเกราะกำบังจากความไม่ดี ความชั่วร้ายทั้งหลาย รักษาใจเราเอาไว้ดีกว่าครับ มนุษย์เรามาก็ด้วยกรรม ไปก็พร้อมกับกรรม สิ่งที่เกิดในชีวิตเราสุดท้ายมันก็อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้งสิ้น

ขอส่งจิตปรารถนาดีแก่เพื่อนกัลยาณมิตรทุกท่านนะครับ เอาชนะความไม่ดีด้วยความดีนะครับ

 

ขอแสดงความเสียใจกับเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ อยากให้ทราบว่าคุณไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวในโลกหรอกนะคะที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป เพื่อนดิฉันคนหนึ่งก็สูญเสียน้องชายไปทั้ง ๆที่น้องชายยังอยู่ชั้นประถมเองค่ะ ตัวดิฉันเองสมัยประถมก็เคยเสียเพื่อนไปคนหนึ่งจากอุบัติเหตุ ทุก ๆ คนมีกรรมเป็นของตัวเองค่ะ ต้องทำใจว่าไม่วันใดก็วันหนึ่งทุกคนก็ต้องจากกัน ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายสิเป็นของเที่ยง ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้หมั่นทำความดีให้มากอย่าได้ประมาทและอุทิศความดีที่ทำให้น้องคุณด้วย น้องคุณจะได้ไปอยู่ในสุคติภูมิค่ะ

 

ความพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ที่สุด มีเกิดก็มีดับ ทั้งที่รู้อย่างนี้ก็ทำใจไม่ได้เมื่อเจอกับตัวเอง เป็นอย่างนี้ทุกคน รวมทั้งตัวดิฉันด้วย. เมื่อน้องชายคนสุดท้องตายไป ตอนนั้นเสียใจมากมากว่าพ่อเสีย เพราะไม่เคยคิดว่าเขาจะไปก่อนเรา. แต่ในที่สุดเวลาจะช่วยคะ ตอนนี้ทำบุญเยอะๆคะ ให้มองความตายเป็นเรื่องธรรมดาซักวันก็ถึงคราวของเรา เรื่องครั้งนี้ทำให้เราไม่ประมาทในชีวิต

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องเศร้า คุณจะต้องผ่านความรู้สึกนี้ไปให้ได้นะครับ อยู่เป็นที่พึ่งทางกาย ใจ และกำลังใจให้คุณพ่อคุณแม่

อย่างที่เพื่อนๆได้บอกไปแล้วครับ ไม่มีเหตุบังเอิญ กฏแห่งกรรมเพียงทำงานตามระบบกรรม กลุ่มคนที่ชนรถน้องของคุณก็คงมีกรรมสัมพันธ์กันมาในกาลก่อน

สำหรับในชาตินี้ เขาเป็นคนดี เป็นลูกที่ดี เป็นน้องที่ดีของคุณ ให้มั่นใจได้เลยนะครับว่าเขาต้องไปดีแน่นอน ไปๆมาๆ เพียงแค่ถึงเวลาของเขาที่ขอลง หรือ ได้เวลาชดใช้กรรม จะได้จบสิ้นไปอีกวาระหนึ่ง ตอนนี้อาจจะไปเป็นเทวดาอยู่ชั้นไหนซักชั้นครับ ไม่ต้องมาดิ้นรน ทำงานหาเงิน ให้เหนื่อยและทุกข์กายและใจ

จริงๆบนโลกนี้มีเรื่องโหดร้าย น่าเศร้ากว่านี้อีกมาก เช่น เด็กบางคนเกิดมาได้ไม่กี่เดือน กี่ปีก็มาเสียชีวิตไป หรือ แม้แต่ครอบครัวข้างบ้านของผมเมื่อเกือบๆ 20 ปีแล้ว พ่อแม่มีลูกขายและลูกสาววัยไล่เลี่ยกัน 10 กับ 9 ขวบครับ พ่อหรือแม่นี่แหละขี่มอเตอร์ไซด์พาเด็กทั้งสองไปด้วย เกิดอุบัติเหตุ พ่อ/แม่บาดเจ็บระดับหนึ่งแต่ลูกทั้งสองคน เสียชีวิตหมดครับ ได้ยินมาว่าร้องไห้กันทั้งพ่อแม่และพยาบาลเลยครับ ปัจจุบันเขาก็อยู่กัน 2 คนตายาย ไม่มีลูกแล้วครับ

ปล ตอนนี้คุณต้องกลับมารวบรวมกำลังใจและยอมรับกับเรื่องนี้ให้ได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้น้องไปอย่างสบาย ไม่ติดบ่วงและห่วงของการรำพึงรำพันครับ สู้ๆนะครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ยังไงก็ให้คิดว่ามันเป็นกรรม แล้วกาลเวลาจะช่วยรักษาจิตใจ คุณให้ดีขึ้นนะคะ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ สิ่งที่คุณประสบอยู่มันเป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ ไม่มีใครบนโลกนี้ที่ไม่ตาย แม้คุณเองหรือผมก็ต้องตาย เมื่อมีการตายก็มีการพลัดพราก เศร้าโศกเสียใจ เป็นสิ่งที่ทุกคนเกิดมาต้องเจอ การที่น้องคุณต้องมาตายเพราะความประมาทอย่างไม่น่าให้อภัยของผู้อื่นเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจ แต่คุณต้องยอมรับมันให้ได้และใช้ชีวิตให้ดีที่สุดเพื่อน้องของคุณ

 

การที่คนเรามีอายุขัยสั้นเป็นเพราะทำกรรมปาณาติบาต
การที่คนเรามีหมู่ญาติที่อายุสั้น เพราะกรรมที่ยินดีในปาณาติบาตที่ผู้อื่นกระทำ กรรมก็ไปดึงดูดคนที่มีกรรมทางนี้มาเกิดเป็นญาติของเรา ก็ให้หมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับญาติพี่น้องของเรา

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เกิด แก่ เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมดาก็จริงแต่บางครั้งมันก็ยากจะทำใจสำหรับปุถุชนธรรมดาอย่างเราๆ ได้แต่ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ให้สู้ๆ ขอให้น้องคุณจงไปสู่สุคตินะครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ยังไงก็นึกถึงคุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ ท่านคงเสียใจอย่างมากแน่นอน ยิ่งท่านเห็นคุณเศร้าและโกรธแค้น ท่านคงไม่สบายใจ ส่วนคนที่ชนน้องคุณ เขาคงมีกรรมเกี่ยวกันมา เขาก็คงไม่มีความสุขหรอกค่ะ ปล่อยให้กรรมและกาลเวลาเป็นคนจัดการดีกว่าค่ะ พ่อกับแม่เหลือคุณเพียงคนเดียวนะคะ พาท่านไปทำบุญให้น้องบ่อยๆก็ดีค่ะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวนะคะ คิดเหมือนกันว่าถ้าแบบนี้เกิดขึ้นกับเราๆจะทำยังไง เลยต้องนึกถึงความตายบ่อยๆเพื่อเตือนตัวเองค่ะ ขอให้อุทิศบุญทั้งหมดที่ทำมาช่วยหนุนนำน้องชายคุณให้ไปสู่สุขคติค่ะ