ขอคําปรึกษา หน่อยครับ ซีเรียสมาก

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยมีสัตว์เลี้ยงตัวนึง ซื้อให้เเฟนในวันเกิดเค้ารักสองคนรักมันมากครับ เหมือนกับเป็นลูกของเรา เเต่ผมกลับฆ่ามันอย่างไม่เจตตณา

ตอนนี้ผมอยู่ต่างประเทศ คุณเเม่โทรมา บอกว่าไปดูดวงมา หมอดูอยู่ดีดีบอกว่า สัตว์ตัวนี้เเค้นผมมาก เค้าไม่ปล่อย ทั้งที่หมอดูเเละคุณเเม่ไม่เคยรู้ว่าเคยเกิดเรื่องนี้ขึ้น

ผมรู้สึกผิดมาตลอดที่เป็นต้นเหตุให้เค้าตาย พอจะมีวิธี ไหน สามารถ ช่วยให้เค้าหายเเค้นบ้างได้มั้ยครับ ตั้งเเต่เค้าตายชีวิตผมกับเเฟนชีวิตรักยํ้าเเย่มาก เหมือนจะดีเเต่ก็ดิ่งลงเหว

 

ตอนนีอยู่ต่างประเทศครับทําได้เเค่ สวดมนต์ นั่งสมาธิให้เค้า

 

อิอิ ลองแบบ นี้สิครับ

ก่อนจะนอน เมื่อเสร็จธุระ หมดแล้ว ให้ นอนสบายๆ ปล่ยวางกายให้หมด คือ ผ่อนคลายนั่นแหล่ะ แล้ว ก็ ทำความรู้สึก สำนึกในบาป แล้ว ก็ กำหนดจิตไปหา สัตว์ตัวนั้น บอกให้มันรู้ว่า ตอนนี้เราสำนึกผิดแล้ว จะยอมมอบร่างกายนี้ให้ มัน อยากจะทำอะไรกับเรา เรายอมทุกอย่าง ยินดี รับโทษ ทุกอย่าง เชิญสัตว์ตัวนั้น อนุญาติให้สัตว์ตัวนั้น ชำระแค้นได้ ตามแต่เขาจะกระทำ เรานอนนิ่งๆ แค่รู้ เท่านั้น ไม่ ทำอย่างอื่น แค่เหมือน อาจโดนกัด โดนกิน ก็ ว่ากันไป แค่ ยอมรับผิด และยอมชดใช้ เท่านั้นเองครับ

แต่คุณต้อง สำนึกจริงนะครับ มันถึงจะผ่านได้ (เหมือนลงนรกไปรับโทษนั่นแหล่ะครับ แต่นี่เราตัดสินตนเองครับ ไม่ต้องให้ใครมาตัดสินเรา เราตัดสินเอง ดีกว่า ครับ)
แบบว่า เอาให้ หมดหนี้สินกันไปเลยครับ
อาจแผ่เมตตา ก่อน และหลัง นะครับ

 

ความจริงแล้ว การชดใช้กรรม จะหมดได้จริง เมื่อเราสำนึก ได้จริงๆ เพราะมองเห็นคุณและโทษในสิ่งที่เรา ได้เคยกระทำน่ะครับ (ซึ่งการสำนึกจะหลอกตัวเองไม่ได้นะครับ)

ก็เหมือน เราจะไม่ทำกรรมแบบนี้อีกเลย เด็ดขาด เพราะ สำนึกในบาปชั่วที่เราเคยทำ นั่นเอง เรารู้ว่ามัน ไม่ดีจริงๆ เราจะไม่มีวันทำมันอีกแน่นอน นั่นเองครับ

อย่าง การที่จิต ไปลงนรก เห็นนรก ก็เพื่อ ให้ คนคนนั้น สำนึกผิดแล้วเกรงกลัวบาปนั้น แล้ว จะไม่ทำอีก นั่นเองครับ

ก็เหมือน คนเคยมีหนี้ ต้องชดใช้ พอชดใช้หนี้หมด แล้ว ยังอยาก จะมีหนี้ อีกหรือเปล่านั้นเองครับ ขึ้นอยู่กับว่า เขา จะเลิกมีหนี้ หรือไม่เลิก นั่นเองครับ

 

น้อง Brian ระงับความวิตกอะไรๆลงเสียก่อนนะครับ เพราะเป็นภาวะที่ฟุ้งซ่านหาประโยชน์อันใดมิได้...

เรื่องที่สุนัขเขาตายนั้น..เมื่อน้องBrian ไม่ได้มีเจตนาฆ่าเขา บาปย่อมไม่มี...........ที่เขาต้องตายก็เพราะผลของกรรมของเขาเองมาตัดรอน เพราะได้เหตุปัจจัยที่เหมาะสมประชุมพร้อม...

ส่วนเรื่องที่หมอดูกล่าวอะไรๆนั้น ท่านBrian หรือคุณแม่ ควรไตร่ตรองด้วยดี.. การปลงใจเชื่อทันทีย่อมไม่ควร เพราะเราไม่ทราบเลยว่าหมอดูคนนั้นเป็นผู้มีปรกติประพฤติศีลหรือไม่ ข้อที่เขาจะกล่าวอะไรๆ ต้องตรวจสอบว่ามีศีลรองรับหรือสักแต่กล่าวเพื่อยังอาชีพของตนให้เป็นไป ทำนองสุ่มเดา แลหากเจ้าทุกข์เกิดเหตุร้ายขึ้น ก็จับมาโยงอ้างอิงว่า นี่ไง ข้าพเจ้าทราบมาแลทำนายไปแล้ว ทั้งๆที่ เหตุร้ายที่เกิดไม่ได้มาจากสุนัขที่ตายไปเลย แต่มาด้วยเหตุเก่าที่ตนเคยทำมาเองในอดีต...

ไม่ว่าใึครจะมาทำนายทายทักอะไร น้องBrian ไม่พึงหวั่นไหว ขอให้อาศัยหลักการตามจริงที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้เป็นแนวทาง ในการดำเนินชีวิต นั่นคือ เมื่อตนขวนขวายประพฤติศีล เจริญกุศลกรรมทั้งหลาย ผลดีย่อมเกิดขึ้นตามมา ยิ่งทำมากทำบ่อยก็ยิ่งมีกำลัง แม้หากบาปกรรมมาส่งผลให้ทุกข์ แต่หากกุศลมีกำลังย่อมสามารถเบียดเบียนตัดรอนผลบาปออกไปได้ ..

สิ่งที่น้องBrian กำลังหมั่นทำอยู่นั้นดีมากทีเดียว เพราะเป็นกุศลขั้นภาวนามีอานิสงค์มากนัก...หากน้องเลิกใส่ใจคำของหมอดูเสีย แล้วยุติความกังวลทั้งหมดลงได้ การเจริญกุศลจะเป็นเีื่รื่องเพื่อขัดเกลากิเลส ไม่ใช่ทำเพราะกลัวภัยจากสุนัข..ผลบุญจะมหาศาลนับประมาณมิได้ แม้จะุอุทิศแก่สุนัข ก็ย่อมมีกำลังดี เพิ่มพูนกุศลแก่ตนขึ้นไปอีก..แม้จะต้องตาย บุญที่มีกำลีงย่อมนำสู่สุคติภูมิ...หาโทษไรๆไม่ได้....

แต่ถ้ายังเดือดร้อนในเพราะกลัวภัยจากสุนัข มีสุนัขเป็นอารมณ์ เดือดร้อนใจในเวลาตาย น้องBrianค ิดว่าตนจะไปเกิดเป็นสหายของสัตว์ในอบายหรือสุคติภูมิกันเล่า?..

แม้ไม่ตาย แต่จิตที่กลัวเป็นบาปเพราะเป็นโทสะอยู่ สติปัญญาที่จะเกิดได้ย่อมยาก จะทำสิ่งใดก็พลาดพลั้งได้ง่าย กลายเป็นช่องทางให้บาปเก่าอื่นๆมากมายมาส่งผลเสียหายท่วมทับอีก ไม่ควรเลยนะครับ...

 

อันที่จริงถ้าจะถามว่า หากเราทำบุญต่างๆอุทิศไปแล้ว
แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเค้าได้รับ และเพียงพอแล้ว?

การทำความดีมีการ สวดมนต์ รักษาศีล นั่งสมาธิภาวนา เจริญเมตตา
ส่วนการทำบุญให้ทาน เดี๋ยวนี้สะดวกขึ้นเยอะ สามารถโอนเงินถวายวัดผ่านบัญชีธนาคาร
ซึ่งการถวายให้วัดก็ต้องจัดเป็นสังฆทานเลยด้วย ย่อมมีอานิสงส์ไม่น้อย
แล้วอุทิศให้ผู้มีพระคุณมีบิดามารดาเป็นต้น อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายเป็นต้น
ทำให้เป็นปกติกิจวัตรเลย ก็จะได้ไม่ต้องมีความกังวลว่าเราทำไปนั้นเพียงพอแล้วหรือยัง
เพราะหากยังไม่เพียงพอแต่ก็ถือว่าเราได้ทำเต็มความสามารถเราแล้ว
อย่างน้อยเราจะได้ไม่รู้สึกผิดให้คอยเป็นสิ่งเหมือนตราบาปติดข้างจิตใจ

 

ไปร่วมเป็นเจ้าภาพอุปสมบทหมู่แล้วอุทิศให้ทุกปี ก่อนถึงวันเกิด

 

คิดมากไปเปล่าอีกอย่างคุณป็นคนวู่วามด้วยลดตรงนี้ก่อน คุณเองก็ไม่ได้เจตนา การเลี้ยงก็ไม่ได้ทารุณ

แย่ลงจากเดิมนั่นหมายความว่าอาจจะลงมาที่ปรกติ เพราะช่วงก่อนหน้านั้นบุญหนุนต่างหาก โชคใหญ่เลยเข้า

 

ฆ่าเค้าแล้ว ทุกวัน เช้าเย็น ทำบุญ ทาน ศีล ภาวนา ปล่อยปลา แล้วอุทิศให้เค้าทุกวันหรือป่าวละ จขกท

จะให้เจ้ากรรมนายเวรปล่อย ก็ต้องหมั่น อุทิศ บุญ กุศล ไปเรื่อยๆ 10 20 ปีถ้าเค้าใจอ่อนเปลี่ยนใจก็เลิกไปเอง

 

ที่หมอดูรู้ก็เพราะแม่คุณเองที่หลุดปากบอกเขาไป อย่าไปใส่ใจ ดูที่ปัจจุบัน พิจารณาตามความเป็นจริง ตามสิ่งที่จับต้องได้ กรรมใดๆที่เกิดอย่าไปโทษผู้ที่จากไปแล้ว กรรมมันเกิดเพราะเราทำให้เกิด เพราะเราที่ทำตัวเอง ซื้อหวยไม่ถูก เงินช็อต ไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ เป็นหนี้ กรรมนี้มาจากไหน อดีตชาติที่ไปโกงเขามาหรือ? หรือว่าเพราะเอาเงินไปแทงหวยไม่ลืมหูลืมตา ป่วยเป็นโรครุมเร้า กรรมนี้มากจากไหน มาจากสัตว์ที่เคยฆ่า หรือพิษสะสมจากอาหารการกิน

ทำปัจจุบันให้ดี พิจารณาด้วยธรรม หลีกเลี่ยงการสร้างปัจจัยให้รับทุกข์ แล้วชีวิตที่มีสติก็จะดำเนินไปด้วยดีมีสุขได้

 

อนุโมทนากับคําตอบด้วยนะครับ เข้ามาเจอพี่พี่เวปนี้อบอุ่นตลอดเลย

 

ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต น้องหมาคุณว่าอย่างนั้น
ถ้าคุณบวชตลอดชีวิตอาจรอด เพราะถือว่าได้ตายไปแล้วจากปุถุชน

 

สวดมนต์ภาวนานั่นแหละบุญใหญ่ ทำบ่อยๆ ขออโหสิกรรมก่อนแล้วค่อยแผ่เมตตาอุทิศบุญเจาะจงให้เขา จากหนักก็จะได้เป็นเบา จากเบาก็จะได้หาย มีที่ไหนจัดบวชพระสร้างพระก็โอนเงินไปร่วมเป็นเจ้าภาพด้วยก็ดีค่ะ อย่างน้อยก็ได้ความสบายใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย