จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

สาธุค่ะ ขออนุโมทนาในธรรมะทานของครูพี่ภู ท่านได้นําภาพที่เป็นธรรมทานมาลงให้คติธรรมค่ะ
นํ้าแข็ง หรือเป็น"สัญญาลักษณ์"ของความเย็นก็ไม่ต่างอะไรจากธรรมะ คือความเย็นซํ้าของจิตใจที่มีธรรมอยู่ภายในนั้นเอง..
เพราะความร้อนคือสัญญาลักษณ์ ของไฟ คือเปรียบไปแล้ว ถ้าใจเป็นไฟ ไปที่ไหนก็ร้อน
เพราะใจเป็นของร้อน แต่ถ้าความร้อนมาเจอความร้อน จะร้อนแค่ไหน?
แต่ถ้าความร้อนมาเจอความเย็นก็ไม่สามารถจุดประกายความร้อนให้เกิดในความเย็นนั้นได้ เพราะนํ้าก็ใช้ดับไฟร้อนได้..
หรือนํ้าธรรมก็ดับภัยร้อนของใจเราได้นั้นเอง..สาธุค่ะ

 

https://fbexternal-a.akamaihd.net/safe_image.php?d=AQA3HFKo-4PvF7NT&url=http%3A%2F%2Fi1.ytimg.com%2Fvi%2FTIq7cG0atUQ%2Fhqdefault.jpg

พ้นทุกข์ด้วยมรรคมีองค์แปด สาธุค่ะ ขออนุโมทนาสาธุค่ะ

 

​

แม่ชีเป็นพระอรหันต์
หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุงตอบปัญหาธรรม

ผู้ถาม :- "ทีนี้ถ้าบวชเป็นแม่ชีแล้วสำเร็จเป็นอรหันต์ จะอยู่ได้กี่วันครับ...?"

หลวงพ่อ :- "ถ้าเป็นอรหันต์นะไม่เกินพรุ่งนี้ตาย คือว่าชีหรือฆราวาสก็มีสภาพเท่ากันละ เขาไม่ได้ถือว่าเป็นภิกษุณี คำว่า “ชี” รักษาศีล ๕ บ้าง รักษาศีล ๘ บ้าง ฆราวาสเขาก็รักษาได้ คือว่ามีเวลาปลีกตัวออกจากบ้านไปนุ่งขาวเท่านั้นเอง และสภาวะทุกอย่างก็เหมือนฆราวาส ฉะนั้นจะทรงความเป็นอรหันต์อยู่ไม่ได้ เป็นอรหันต์ก็ต้องนิพพาน"

ผู้ถาม :- "อ๋อ..ก็เหมือนฆราวาส"

หลวงพ่อ :- "ก็เท่ากันนั่นแหละ ทำไมจะต้องไปวิตกกังวล คนที่เป็นอรหันต์จริงๆ ท่านไม่อยากอยู่ต่อไปแม้แต่ ๑ วินาทีนะ ให้มันเป็นจริงๆเถอะ เพราะว่าอยู่นั้นไม่มีอะไรดีเลย อยู่ก็ขันธ์ ๕ มันรบกวนอยู่ตลอดเวลา ใช่ไหม..."

ทีนี้ถ้าหากได้อรหันต์แล้วนิพพานทันทีทันใด ความสุขก็สมบูรณ์แบบ ถ้าอยู่อย่างนี้ต้องใช้สังขารุเปกขาญานระงับตลอดเวลา ไปนิพพานแล้วไม่ต้องระงับไม่ต้องระวัง อย่างนั้นดีกว่ากัน

สำหรับพระนี่กรรมหนัก พระกับเณรมีกรรมหนัก ถ้าเป็นอรหันต์แล้วยังตายไม่ได้น่ะซิ ต้องทรมานสังขารไปอีก ดีนักเมื่อไรล่ะ"

ผู้ถาม :- "ถ้าพระไปนิพพานเลยจะได้ไหมครับ...?"

หลวงพ่อ :- "ไม่ได้ พระนี่ไม่ได้ ถ้านึกนิพพานเลยได้ พระสารีบุตร ท่านก็อยู่ไม่นาน เพราะว่าพระสารีบุตรท่านพูดเองว่า "เราอยู่ด้วยความอึดอัด เราอยู่ด้วยความรำคาญ แต่ว่าสังขารเราไม่พัง เราจะอยู่เต็มความสามารถ จนกว่ามันจะพังของมันเอง"

เห็นไหม...ในเมื่อวาระยังมาไม่ถึง พระอรหันต์ไม่ฆ่าตัวตายแน่นอน แต่ว่าจิตท่านเป็นสุขจริงแต่ขันธ์ ๕ มันไม่สุข อย่าลืมนะพระอรหันต์ก็หิวข้าวเป็น ปวดท้องขี้เป็น ปวดท้องเยี่ยวเป็น ป่วยเป็น เป็นทุกอย่าง มันเป็นปกติของมัน แต่ว่าที่อารมณ์ท่านเป็นสุขได้ เพราะจิตท่านทรงอยู่ในสังขารุเปกขาญาน ตัวนี้ที่ทำให้พระอรหันต์เป็นสุข ใจท่านเป็นสุขแต่ขันธ์ ๕ มันไม่สุข"

ผู้ถาม :- "มีความรำคาญไหมครับ พระอรหันต์ตอนป่วย...?

หลวงพ่อ :- "ก็ไม่ป่วยท่านยังรำคาญเลย ถ้าป่วยทำไมท่านจะไม่รำคาญ แต่ว่าใจท่านไม่ดิ้นรน ถือว่าภาวะของขันธ์ ๕ มันต้องเป็นอย่างนั้น ใช่ไหม..มันจะต้องเป็นอย่างนั้นเราก็รู้แล้ว ถ้าเราไปเสียได้มันก็จะดี การคิดทำลายขันธ์ ๕ ไม่มีสำหรับพระอรหันต์
ถ้ายังมีชีวิตอยู่ ถ้าความสามารถเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขแก่ชาวโลกได้ ก็ทำเต็มความสามารถ เท่านั้นเอง ถือว่าสร้างความดีทิ้งทวน แต่ผลความดีจะเพิ่มอีกน่ะไม่มีหรอก ความดีมันก็มีที่สุดแค่พระอรหันต์"

ผู้ถาม :- "เอ...ทำไมไม่เพิ่มครับ?"

หลวงพ่อ :- "น้ำมันล้นตุ่มจ้ะ...ถ้ามันเต็มตุ่มใส่เท่าไรมันก็แค่ปากตุ่มนั่นแหละ ใช่ไหม...ที่ทำไปก็เพื่อเป็นการสงเคราะห์เท่านั้นเอง แต่ก็หวังดีนะ พวกนี้ถ้าสงเคราะห์ได้ใจท่านก็เป็นสุขนะ ดีใจที่เห็นคนอื่นเขาดี ความพอใจมีเท่านี้ล่ะ"

สมมุติได้อรหันต์เดี๋ยวนี้ไปนิพพานเลย เขาจะดีใจมากเพราะอะไร...เพราะมองดูแล้วไม่มีอะไรเป็นสุข การเกิดเป็นคนหาความสุขจริงๆ สัก ๑ วินาทีมันก็ไม่มีใช่ไหม...ไม่ปวดมันก็เมื่อย ไม่เมื่อยมันก็หิว ไม่หิวมันก็อยาก"

ผู้ถาม :- "มีแต่เรื่องตลอดเวลาเลยครับ"

หลวงพ่อ :- "ใช่ หาอารมณ์ว่างไม่ได้..."

อ่านหลวงพ่อ(ฤๅษี วัดท่าซุง)ตอบปัญหาธรรม
Bloggang.com : zeedhama

 

อนุโมทนาสาธุกับคุณเป้จิตบุญดวงใหม่ ครูผู้สอนทุกท่านและผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่านด้วยครับ

 

ขอบพระคุณครูเกษมากค่ะ
เสียงเชียร์ แรงลุ้นของครูที่บอกให้เข้าบ้านซะที boonnippanจะไม่เถลไถลไปไหนอีกแล้วค่ะ การบ้านที่ส่งให้ครูแนทมีทั้งที่ผ่านและยังสอบตกอยู่ boonnippanจะพยายามต่อไปค่ะ ขอบพระคุณแรงลุ้นจากครูค่ะ

 

ละคร นี้ถ้าปิดได้โรงเดียวที่จิตของเรา
ละครโรงอื่นที่จักแสดงอยู่ดาษดื่นทั่วโลกไตรภพจบจักรวาล ก็ไม่มีความหมาย

จงหมั่นตั้งใจรูดม่านปิดให้ดี ๆ อย่าให้อารมณ์ปรุงแต่งมาสอดแทรกเข้ามา
แสดงบทบาทแห่งละครโรงนี้ได้ หมั่นนำคำสอนไปปฏิบัติกันนะ”

จากหนังสือธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๑
เรียบเรียงโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน


สาธุค่ะ ...หลวงพ่อฯ ลูกขอน้อมรับคำสอนใส่จิตมาปฏิบัติเจ้าค่ะ ...
กราบแทบเท้า หลวงพ่อด้วยเศียรเกล้า เจ้าค่ะ กราบ กราบ กราบ​

 

ศรัทธาหัวเต่า...........

เห็นเขาทำก็ทำมั่ง เห็นเขาฝึกก็ฝึกมั่ง รายละเอียดไม่สนใจ เขาได้เราก็คิดเองว่าเราได้
พอเจอจริงๆใช้งานไม่ได้ ควบคุมสติควบคุมอารมณ์ไม่ได้ กลัวทุกอย่าง
กลัวการปรุงแต่งที่ปรุงเองหลอกเอง กลัวเรื่องที่มากระทบ กลัวตาย
แล้วก็เลิกก็หนีไม่เอาอีกแล้ว ถ้าไม่เอาชีวิตเข้าแลกอะไรก็ใช้ไม่ได้หรอก
บางครั้งที่ขอแล้วเรื่องราวยังไม่หมดไปเพราะเขาต้องการฝึกให้เราสู้ เพื่อที่จิตจะได้เข้มแข็ง

อย่างพระกรรมฐานใหม่ๆที่ครูบาอาจารย์ให่้ไปฝึกในป่าช้า เพราะต้องการให้กลัวให้ถึงที่สุด
แล้วจิตจะตั้งมั่นเมื่อไม่มีใครช่วยต้องช่วยตัวเอง.......อย่าทำเล่นๆ
เพราะนอกจากจะไม่ได้อะไรแล้วยังอาจเข็ดขยาดไม่กล้าทำอะไรเลย หรือไม่ก็เสียสติ
เพราะปรุงแต่งเกินจริงกับสิ่งที่มากระทบ

"ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า"

ท่องทำไมท่องแล้วไม่ทำตาม

............................

คนชอบธรรม​

 

​

การให้ธรรมะพ่อแม่ เป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด..

ลูกเอ๋ย..ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง ใจน้อย โกรธง่าย ความจำก็เสื่อม ขี้หลงขี้ลืม จิตใจก็หมดความสุขสดชื่น ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุขได้เต็มที่ เพราะพวกเจ้าทุกคนต่างก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เจ้าช่วยท่านให้ได้รับความสุขเพียงการให้กินอยู่หลับนอน อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น แต่จิตใจของท่าน หาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่

เจ้าจงจำไว้ว่า..การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริงก็คือ การให้ธรรมะ ด้วยการสอนหลักธรรมง่ายๆ ให้พ่อแม่ของเจ้า พาท่านไปทำบุญ ทำทาน สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา ธรรมะจะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้าทุกภพทุกชาติ ถือว่าเป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด..เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย..

สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี..
https://www.facebook.com/apichai553?ref=hl

 

...ขออนุโมทนากับคุณเป้ จิตบุญดวงที่ ๑๔๑ ขออภัยค่ะที่เข้ามา

อนุโมทนาช้าไปค่ะ แต่ช้าได้พร้าเล่มงามนะคะ ได้อ่านธรรมะจากแฟ็ซค่ะ

คอมไม่เป็นใจอยู่หลายวัน อนุโมทนาค่ะ ลูกหลานท่านพ่อนี้ ช่างทำให้

ท่านพ่อภูมิใจจริงๆ เพราะว่าดอกบัวที่บานสะพลั่งดอกนี้ พ้นน้ำขึ้นมา

พร้อมกับสติ และปัญญา นำธรรมะมาให้พวกเราได้ดื่มด่ำ กันด้วยความปิติ

และยินดี แม่นีเห็นดอกบัวที่พ้นน้ำดอกนี้ โผ่รขึ้นมาพ้นน้ำด้วยความสดสวย และได้

นำความรู้มาให้พวกเราได้นำมาปฏิบัติ เพราะเป็นตัวอย่างที่ดีและถูกต้อง

ควรยิ่งอย่างที่จะนำมาศึกษาและปฏิบัติ ขออนุโมทนาค่ะ ด้วยความยินดี

....จากแม่นี จิตบูญดวงที่ ๑๐๔ ค่ะสาธุอนุโมทนาค่ะ ท่าน อ.ภูทยาน กับคุณครูแนท และทุกๆ

ท่านที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกๆท่านค่ะสาธุๆๆๆๆๆ.

 

ขออนุโมทนา กับ น้องเป้ จิตบุญดวงที่ ๑๔๑ พร้อมทั้งครูผู้สอนและผู้ที่เกี่ยวข้องค่ะ สาธุ

 

รูปหนึ่งแม่นีจำฉายยาท่านได้ ฉายยาผ้าขี้ริ้วห่อทอง ได้ไปร่วมงาน

สาธุค่ะ พี่มาลินี ท่านพระอาจารย์ ที่พี่จําฉายา ท่านได้แต่จําชื่อ ท่านไม่ได้นั้น ท่านคือ หลวงปู่ลี วัดถํ้าผาแดง ที่หลวงตาให้สมญานามว่า"ท่านเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง" เพราะท่านเป็นพระผู้ปฏิบัติ ปฏิชอบ หนูได้ไปกราบท่านมา ท่านเมตตามากๆ อธิษฐานจิตอยากเจอท่าน ก็ได้เจอท่านครั้งแรก ที่วัดหลวงตามหาบัว และอีกครั้งที่สองไปเจอท่านโดยขับรถหลงทางเข้าไปวัดท่าน เพราะจะไปวัดหลวงตาแต่ทางมันลัดไปอย่างไรไม่รู้ไปถึงวัดท่านเลย แต่ครั้งที่สามไปกราบท่านที่วัด ท่านก็เหมือนรู้ท่านนั่งรออยู่ ที่กุฏิท่านเลย เห็นท่านแล้วก็ดีใจได้ไปกราบไหว้บูชา พระผู้เป็นเนื้อนาบุญที่ได้เป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าค่ะ สาธุค่ะ

 

สวัสดีค่ะ จิตบุญ141 รายงานตัวอย่างเป็นทางการค่ะ

ลูกขอก้มกราบแทบพระบาทสมเด็จพ่อองค์ปฐม
ด้วยเศียรเกล้า ด้วยความเคารพรัก อย่างสูงสุด และลูกขอมอบกายถวายชีวิตนี้ เพื่อพระพุทธศาสนา ขอสมเด็จพ่อโปรดใช้กายใช้จิตของลูกนี้ เป็นไปเพื่อประโยชน์ ต่อพระพุทธศาสนา
ตามพระประสงค์ ตราบลมหายใจสุดท้ายของลูก ด้วยเทอญ...​

พร้อมกันนี้ลูกขอน้อมกราบแทบเท้า หลวงพ่อฤาษี ท่าน แม่ทั้ง3 และพ่อแม่ครูบาอาจารย์
คุณพ่อคุณแม่ ของลูกในทุกภพชาติ ถึงชาติปัจจุบัน ..ที่ทำให้ลูกมีวันนี้
<O</O
กราบขอบพระคุณท่านพี่ภู และพี่แนท ที่เมตตาจูงมือ จูงจิต ของน้อง ไปส่งถึงพระหัตถ์ท่านพ่อ... ถึงปากประตูพระนิพพาน...​

ขอขอบพระคุณ พี่ๆ จิตบุญทุกท่าน ที่ได้ให้คำแนะนำ ให้กำลังใจ และให้แนวทางการปฎิบัติ ต่อเนื่องไปนับแต่นี้ด้วยค่ะ <O</O
<O</O
ยังคงประทับใจไม่รู้ลืมกับประโยคนี้
"ส่งมือมาสิคะ พี่แนท กับพี่ภู จะจูงมือน้องกลับบ้านพระนิพพาน"..
<O</O​

แปลกมั๊ยล่ะคะ ??? น้องเป้ พี่แนท พี่ภู ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนในชาตินี้ ไม่เคยเห็นตัวจริงของกันและกัน แถมอยู่กันคนละทวีป แต่พี่พาน้องกลับบ้านพระนิพพานได้ก็แล้วกัน ... มหัศจรรย์แห่งจิต ... เพราะฉะนั้นกายไม่เกี่ยว จิตดวงเดียวไปพระนิพพาน ...<O</O​

ขออนุญาตเล่าเรื่องการปฏิบัติของตนเองบ้างนะคะ..
เริ่มจากหลวงพ่อท่านเมตตามาตามให้ไปวัดท่าซุง.. เมื่อไปถึงวัดก็ต้องตกตะลึง กับความสวยงามอลังการเหลือเกิน..และที่สำคัญสร้างความชุ่มเย็นในใจได้อย่างอัศจรรย์ .. จึงตั้งจิตอธิษฐานขอไปพระนิพพานทันทีทันใด จิตปักรักพระนิพพาน นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา และจนถึงวันนี้ ไม่เคยขาดคำอธิษฐาน...แต่จะไปได้อย่างไรก็ยังไม่ทราบ ทราบแต่ปรารถนาจะไป และจะต้องไปให้ได้ด้วย.....ราวกับว่าเบื้องบนท่านจะ "เห็นใจ" ส่งเข้ากระทู้นี้ และเฟสบุ๊คจิตเกาะพระ...จนท่านพี่ภูก็ "เห็นใจ" .. ท่านจึงได้เมตตาแนะนำธรรมะปฎิบัติมาให้ อย่างมากมาย เป็นธรรมะเพื่อการหลุดพ้น ถูกจริต ตรงตามความปรารถนาทุกประการ.. เมื่อได้ศึกษาทฤษฎีมาพอสมควรแล้ว ถึงเวลาลงมือ
ปฎิบัติอย่างจริงจัง ...
<O</O
โดยมีครูพี่แนท เมตตาและทุ่มเท กำลังกายใจทั้งหมดที่มี... ประคับประคองจิตดวงนี้ทุกวิถีทาง ทั้งๆที่ พี่แนทอยู่ในช่วงเวลาแห่งการสูญเสีย หลายต่อหลายครั้ง ที่ต้องตอบการบ้านที่โรงพยาบาล มีคำถามเมื่อใด ก็จะได้รับคำตอบ อย่างกระจ่างแจ้งทุกครั้งไป ทุกที่ทุกเวลา ทุกช่องทางการสื่อสาร จริงๆ จนจิตไม่ติดขัดสิ่งใด .. เบื้องหลังการเรียนการสอนนั้น มีทั้งสุข เศร้า เคล้าน้ำตาก็ยังมี ร่วมกันฟันฝ่าจนสำเร็จ...ขอบพระคุณจริงๆค่ะ..พี่แนท
<O</O
...ก่อนการปฏิบัตินั้น ไม่มีแม้แต่สติ สมาธิ และปัญญา จึงไม่ต้องพูดถึงกันนะคะ มีสองอย่างคือ ศีล5..กับกิเลส หลังจากลงมือปฏิบัติได้ไม่นาน ก็เริ่มมีสติตั้งมั่น ตามติดด้วย สมาธิ และฌาน แบบ 24 ชั่วโมงตั้งแต่ตึ่นจนหลับ จนกระทั่ง จิตเดินเข้าสู่โหมดวิปัสสนาแบบออโตเมติก ทั้งหมดนี้ใช้เวลา 60 วัน พอดิบพอดี ลัด สั้น ตัดตรง ต่อพระนิพพานจริงๆค่ะ<O</O​

จนกระทั่งวันที่จิตยก ท่านพ่อเมตตาเสด็จรับรองการปฎิบัติ ด้วยพระองค์เอง ด้วยกระแสรับสั่งว่า "เจ้ามีวิมาน ของเจ้าแล้ว" ​

เรื่องนี้เป็นปัจจัตตัง หลังจากผ่านการทดสอบจิตที่ต้องเอาชีวิตของตนเองเข้าแลก จิตไม่สั่นไหว ไม่สะทกสะท้านต่อความตายตรงหน้า... ชนิดที่ตัวเองก็ยังแอบงง แต่ก็แอบยิ้มอยู่ในใจ.. ว่าสำเร็จแล้ว... สิ่งที่รักที่สุดคือ...ชีวิตตนเอง และชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รัก... เราสละได้แล้วเพื่อพระนิพพาน..​

บัวพ้นน้ำดอกนี้ ยังคงต้องพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
ให้กลายเป็นดอกบัวแก้วแพรวพราว ให้จงได้<O</O​

<O</O​

โมทนาสาธุค่ะ<O</O
น้องเป้
จิตบุญ 141<O</O

 

ขออนุโมทนาสาธุ กับน้องเป้ ที่ได้นําประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง เพื่อเป็นธรรมทาน และเป็นการที่ปฏิบัติที่ทําได้ดี เพราะจิตปรารถนา ความหลุดพ้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจนได้ดวงปัญญา อันเป็นทางส่องสว่างไปสู่เส้นทางของ"นิพพาน"ก็คือ ความสุขที่เกิดจากจิตใจอันสงบจากกิเลส และตัณหา และครูผู้สอนก็เป็นผู้ผลักดันให้ถึงฝัง ขออนุโมทนากับครูพี่แนท และครูพี่ภู ท่านทั้งสองมีความปรารถนาเป็นหนึ่งเดียว ที่จะนําเพื่อนๆผู้มีจิตใจใฝ่หาทางหลุดพ้น หรือเป็นสะพานให้ก้าวเดินไป แต่ใครจะก้าวเดินหรือไม่นั้นก็อยู่ ที่จิตของผู้นั้นเพราะครูท่านแค่ชี้แนะ แต่ผู้จะก้าวไปคือจิตผู้อยากไปเอง..จึงขอให้น้องเป้ได้เป็นผู้สําเร็จกิจในทางโลก และทางธรรม บรรลุถึงซึ้ง"นิพพานัง ปรมัง สุขัง" สาธุค่ะ

 

"พระธรรมคำสั่งสอนของหลวงปู่มั่น ภูริทตุโต"

...การตำหนิติเตียนผู้อื่น...ถึงเขาก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเอง...

ให้ขุ่นมัวไปด้วยความเดือดร้อนวุ่นวายใจ คิดแต่ตำหนิผู้อื่น จนอยู่ไม่เป็นสุขนั้น...

...นักปราชญ์ถือเป็นความผิดและบาปกรรมไม่ดีเลย จะเป็นโทษให้ท่าน ได้สิ่งที่

ไม่ปรารถนามาทรมานอย่างไมคาดฝัน...

...การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรองเป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้

รับความทุกข์จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตน...งดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย

...ความทุกข์เช่นนี้เป็นของน่าเกลียดน่ากลัวแต่สาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ทำไมพอใจ

สร้างขึ้นเองเมื่อเกิดมาอาภัพชาติแล้ว อย่าให้ใจอาภัพอีกผู้เกิดมาชาตินี้อาภัพแล้ว

อย่าให้ใจอาภัพ คิดแต่ผลิตโทษทำบาปอกุศลเผาผลาญตนให้ทุกข์เป็นบาปกรรมอีก

เลยคนทำชั่ว ทำชั่วได้ง่าย และติดใจไม่ยอมลดละแก้ไขให้ดี คนดี ทำดีง่าย และ

ติดกลายใจเป็นคนรักธรรมตลอดไป.........

...น้อมกราบพระธรรมของหลวงปู่มั่น และน้อมกราบหลวงปู่ด้วยเศียรเก้ลากราบ ๆๆๆ.

 

ภาวะของผู้บรรลุนิพพาน

ภาวะทางปัญญา
ผู้บรรลุนิพพาน มองเห็นทั้งหลายตามที่มันเป็น เห็นตามความจริง ตั้งแต่การ รับรู้อารมณ์ด้วยจิตใจที่เป็นกลาง และมีสติ ไม่หวั่นไหว หรือถูกชักจูงไปตามความชอบใจไม่ชอบใจ สามารถตามดูรู้ เห็นอารมณ์นั้นๆ ไปตามสภาวะของมันตั้งแต่ตันจนตลอดสาย ไม่ถูกความติดพัน ความข้องขัดขุ่นมัว หรือความกระทบ กระแทกอันเนื่องมาจากอารมณ์นั้นๆ มาฉุดรั้งหรือสะดุดเอาไว้ให้เขวไปเสียก่อน
ที่ลึกลงไปอีกคือ ปัญญาที่รู้เท่าทันสังขาร รู้สามัญลักษณะที่เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา รู้เท่าทัน สมมุติบัญญัติ ไม่ถูกหลอกลวงให้หลงไปตามรูปลักษณะภายนอก ของสิ่งทั้งหลาย และยอมรับความจริงทุกด้าน มิใช่ติด อยู่เพี่ยงแง่ใดแง่หนึ่ง

ภาวะทางจิต
ผู้บรรลุนิพพาน จะมีความเป็นอิสระหรือที่เรียกว่า หลุดพ้น อันมีผลสืบเนื่องมา จากปัญญา คือเห็นตามความเป็นจริง รู้เท่าทันสังขารแล้ว จิตจึงหลุดพ้นจากอำนาจการครอบงำของกิเลส
เมื่อไม่ถูกกิเลสครอบงำ ไม่ตกเป็นทาสของอารมณ์ที่เย้ายวน ยั่วยุ อารมณ์ไม่เป็นที่ตั้งของราคะ โลภะ โมสะ โมหะ นอกจากไม่มีเหตุที่จะทำให้ความชั่วหรือเสียหายในทางที่ร้ายแรงแล้ว ยังมีหลักประกันความสุจริต ในการงานด้วย เป็นผู้ที่มีสติควบคุมตัวเองได้ เป็นผู้ที่ฝึกฝนมาดีแล้ว ผู้ชนะตนเองได้ ถือว่าเป็นที่สุดแห่งชัยชนะทั้งปวง

ภาวะทางความประพฤติและการดำเนินชีวิต
ผู้บรรลุนิพพานนั้นจะมีพฤติกรรมหรือดำเนิน ชีวิตในลักษณะที่จะไม่ถูกชักจูงได้โดยอวิชชา ตัณหา และอุปาทาน คือไม่ทำการด้วยความยึดมั่นในความดีความชั่ว ที่เกี่ยวกับตัวเองและของตัวเอง หรือผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่มีความปรารถนา เพื่อตัวตนแฝงอยู่ ไม่ว่าจะอยู่ในรูป หยาบหรือละเอียด คือทำไปตามวัตถุประสงค์ของกิจการนั้นๆ ตามเหตุผลของเรื่องนั้นๆ ตามที่มันควรจะเป็นของมัน ล้วนๆ เป็นการกระทำถึงขั้นที่ลอยพ้นเหนือกรรมดีขึ้นไปอีก ส่วนกรรมชั่วนั้นเป็นอันไม่ต้องกล่าวถึง เพราะหมดสิ้น โลภะ โทสะ โมหะ ที่จะเป็นเหตุปัจจัยให้ทำความชั่วเสียแล้ว.

Cr...Facebook

 

​

“

ชีวิตเธอและฉันอาจจะตายก่อนแสงจันทร์ ที่มองเห็นในค่ำวันนี้ก็ได้
เรามีอันตรายรอบตัว อันตรายจากสัตว์ร้าย อันตรายจากคนพาล และอันตรายจากลมปราณ
ที่มันอาจจะเกิดหยุดหมุนเวียนเสียเมื่อไรก็ได้ เมื่อมันหยุดเราก็ตาย ตายแล้วจะไปไหน

ถ้ามีอารมณ์ฟุ้งซ่านอาจไปอบายภูมิได้ ควรรักษาสมาธิ มีเมตตา และอารมณ์วิปัสสนา
ที่ไม่มีอารมณ์เกาะ ปล่อยชีวิต ปล่อยทรัพย์สิน ปล่อยญาติ พวกพ้อง บิดามารดา
คิดว่าเราไม่มีอะไร แม้แต่ร่างกายมันก็กำลังจะพัง โลกนี้เป็นทุกข์
เทวโลก พรหมโลกก็ไม่สิ้นทุกข์ พระนิพพานเท่านั้นจะทำให้สิ้นทุกข์
ปลดเสียให้หมด อยู่อย่างคนมีความสุข

เรื่องปาฏิหาริย์ของพระบรมธาตุเป็นภาระของฉัน พวกเธอยังมีกำลังอ่อน
เชิญท่านอาจจะไม่ปรากฏ ขอให้เธอจงปล่อยให้เป็นภาระของฉัน
โน่น! ต้นไม้ใบไม้ที่กำลังร่วงโรยหรือสดใส จงไปพิจารณาให้เป็นวิปัสสนาญาณ
วิปัสสนาไม่ใช่เกาะแต่ตำรา จงหาของจริงมาใคร่ครวญ
วิปัสสนาท่านให้ดูของจริง ไม่ใช่มัวถ่างตาดูแต่ตำรา แล้วก็ติดตำราแจ
ของจริงไม่ใช้ จะได้อะไรเป็นที่พึ่ง”

หลวงพ่อปาน โสนันโท..​

 

อ า ร ม ณ์ ขั น พ ร ะ อ ร หั น ต์ !!

จากหนังสือ "ด้วยรอยยิ้มอิ่มปัญญา อารมณ์ขันพระอรหันต์"

เขียนโดยวีระวัฒน์ ชลสวัสดิ์ สำนักพิมพ์กรีน ปัญญาญาณ​

สมัยหนึ่ง หลวงปู่ชอบได้ไปเยี่ยมหลวงปู่ขาวที่วัดถ้ำกลองเพล
พอดีวันนั้น เจ้าหน้าที่จากสำนักราชวังแจ้งมาที่วัดถ้ำกลองเพลว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเสด็จพระราชดำเนินมาเยี่ยมหลวงปู่ขาวที่วัดในวันนี้


หลวงปู่ชอบได้ยินดังนั้นจึงกราบลาหลวงปู่ขาวกลับวัด
แต่หลวงปู่ขาวไม่ยอม บอกว่าให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน

หลวงปู่ชอบบอกว่า ท่านคุยกับพระเจ้าแผ่นดินไม่เป็น
หลวงปู่ขาวก็บอกว่า ท่านก็คุยไม่เป็นเหมือนกัน จึงต้องอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน



(ตอนนั้นหลวงปู่ชอบและหลวงปู่ขาว ต่างยังไม่เคยเห็นไม่เคยพบเจอกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาก่อนเลยทั้ง คู่ -สมัยก่อนไม่มีทีวี ข่าวสารยังไปไม่ถึงชนบทห่างไกล-)


หลวงปู่ชอบจึงอยู่เป็นเพื่อนหลวงปู่ขาวด้วยในวันนั้น

หลวงปู่ทั้งสองนั่งรอรับเสด็จอยู่ที่เก้าอี้ในวัด

นั่งรออยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเวลาเย็น ก็ยังคงคอยอยู่อย่างนั้น

นานจนหลวงปู่ทั้งสองหันมาคุยถามกันเองว่า

"คื่อยังบ่มาจักเทื้อ รอโดนแล้ว" (ทำไมถึงยังไม่มาสักที รอนานแล้ว)

"เห็นแต่ทหารพ่อลูกเนาะ"


พระเณรลูกศิษย์ที่นั่งอยู่ด้วยในที่นั้น เมื่อได้ยินดังนั้น จึงมาบอกกับหลวงปู่ทั้งสองว่า

“ ก็ทหารสองพ่อลูกนั่นแหละ คือพระเจ้าอยู่หัวฯกับสมเด็จพระบรมฯ”

ครั้นหลวงปู่ทั้งสองรู้ความจริงเข้า ก็ถึงกับหัวเราะพร้อมกันทั้งคู่

ลูกศิษย์จึงถามท่านทั้งสองว่า ทำไมถึงไม่รู้ว่าทหารสองพ่อลูกนั่นคือ พระเจ้าแผ่นดินกับพระราชโอรส

หลวงปู่ขาวตอบว่า

"นึกว่าจะมีขบวนแห่นำมา!"

หลวงปู่ชอบตอบว่า

"นึกว่าจะใส่ชฎา ! "

ที่มา : PANTIP.COM : Y10749235 ++++++++

 

สติ...

เราจะดูคนที่มีคุณธรรม มีธรรมะมากน้อย ก็ดูที่ สติ
นักปฏิบัติธรรมต้องมีนิสัย ไม่เพ่งโทษผู้อื่น
เพราะทำให้ไม่มีความสุข
ในทางตรงกันข้าม มักจะกลับมาดูใจตนเองแทน
ไม่ทำตนแปลกแยกจนดูขัดเขินด้วยทิฏฐิมานะ
ด้วยการสร้างภาพ นั่นมาจากใจที่ไม่เป็นอิสระ
เรายังพูดคุยกันอย่างปกติ แต่พูดคุยอย่างมีสติ
ไม่หลงลืมตน นักปฏิบัติธรรม (ตัวจริง)
จะไม่วางฟอร์ม มีเรื่องพูดก็พูด หมดธุระก็หยุด
พูดเมื่อจำเป็น แต่เป็นผู้ฟังอย่างมีสติ
ใครพูดผิดเราก็ฟังได้ ใครพูดถูกเราก็ฟังได้


อ. กำพล ทองบุญนุ่ม

 

ปิด - ปิด - ปิด (ท่านพุทธทาสภิกขุ)

...ปิด ปิด ตา...อย่าสอดส่อง ให้เกิดเหตุ บางประเภท แกล้งตาบอด ยอดกุศล

...มัวสอดรู้ สอดเห็น จะเป็นคน เอาไฟลน ตนไป จนไหม้พอง...

... ปิด ปิด หู...อย่าให้แส่ ไปฟังเรื่องทที่เป็นเครื่อง กวนใจ ให้หม่นหมอง

...ให้เร้าใจ ให้ฟุ้งซ่าน พาลลำพอง ผิดทำนอง คนฉลาด อนาถใจ...

... ปิด ปิด ปาก...อย่าพูดมาก เกินจำเป็น จะเป็นคน ปากเหม็น เขาคลื่นใส้

...ต้องเกิดเรื่อง เย่นเย้อ เสมอไป ถ้าหุบปาก มากไว้ ได้แท่งทอง...

...กราบพระธรรมของหลวงปู่พุทธทาส และน้อมรับมาปฏิบัติตามเจ้าค่ะกราบๆๆๆ.