{{รวมพลังโชว์พระแท้สากลนิยม}}@@แนวทางสำหรับผู้เริ่มสะสมพระ@@สมเด็จ พระกรุ พระเกจิ

พระหนึ่งองค์ มีมากกว่า 1 คำตอบครับ สำหรับพระเนื้อชิน
นาคปรก หรือพระเนื้อชิน มเหศวร
ยกตัวอย่างเช่นองค์ที่เห็นนี้คือ....
พระนาคปรกเนื้อชินเงินย้อนยุค วัดพนัญเชิงวรวิหาร พระนครศรีอยุธยา
พร้อมหลักฐาน ซึ่งไม่ใช่พระกรุ
แต่เป็นพระที่สร้างย้อนยุค
อ้างอิง...จากเว็บพลังศรัทธา

เนื้อชินองค์นี้ก็เเช่นกันเพราะพระมเหศวร
มีการสร้างย้อนยุคด้วยครับลองตรวจสอบดู

 

ชุดเหรียญโบสถ์ลั่น หลวงพ่อแดง หลวงพ่อเจริญ
ลงให้ตามสัญญานครับรูปไม่ค่อยสวยนะครับ

 

พระพุทธรูปสุโขทัย เป็นยุคที่ผมชอบที่สุด
ศิลปสวย แบบคนที่มีสุข
แต่คงไม่มีโอกาสเช่าบูชา
คงต้องขอเป็นย้อนยุคแล้วครับ

 

..........................
..โทษทีครับ..ผมไม่ค่อยได้เข้ามาห้องนี้..ปกติเข้าแต่ห้องประสพการณ์...เลยตอบช้าไปหน่อย..
...คำว่า"คราบรักน้ำเกลี้ยง"..นี้..พวกนักเลงพระรุ่นหลังมาเรียกกันเอง..ครับ..สมัยก่อนเขาไม่ได้เรียกแบบนี้..แม้ว่าเซียนส่วนใหญ่ยุคโน้นจบแค่ประถม..มัธยม..เขาก็เข้าใจใข้ภาษาไทยไทยดี..ไม่เพี้ยนแบบยุคนี้..
...คำว่า"คราบ"..หมายถึงสิ่งอื่นใด..ที่มาติด..มาทิ้งรอยให้เห็น..อยู่บนวัตถุนั้นๆ...คือ..ไม่ได้มีมาแต่แรก..ขยายความคือ..สิ่งที่ว่านี่..เป็นสิ่งที่เกิดแบบไม่ตั้งใจ..หรือ..เกิดขึ้นมาตามธรรมชาติในภายหลัง....
..ดั่งเช่น..คราบเยี่ยว..คราบอสุจิ..คราบเลือด..คราบน้ำลาย..คราบฝุ่น..คราบกรุ..คราบสนิม ฯลฯ...........
..ต่างกันครับ..กับ..รัก..นั่นเป็นของที่มีมาแต่เดิม..แล้วก็ตั้งใจทาไว้....
.....ดังนั้น..จะเรียก"คราบ"..นำหน้าไม่ได้ครับ...
...ต้องเรียกว่า.."ร่องรอยของรักน้ำเกลี้ยงที่ยังติดอยู่"
ทำนองนี้..จะเหมาะสมกว่า..แต่เรียกให้ง่าย..ก็คือ..
..ดู"รักที่ยังติดอยู่"..แค่นี้ก็พอ....
..เรื่องนี้..ผมเขียนไปเยอะแล้ว..ไม่อยากเขียนซ้ำ..คุณเด็กโกลก..ลงเข้าไปในห้องประสพการณ์..
..ดูในกระทู้ "ผม..พระ..และสาระยุคก่อน"ที่ผมเขียนไว้จะมีครับ..แต่อยู่ช่วงไหนไม่ทราบ..ผมจำไม่ได้แล้ว.....
....อีกคำนะครับ..ที่ใช้กัน..ผิดความหมายไปหมด..
และฮิตมากยุคหลังนี่..สมัยก่อน..เขาก็ไม่ใช้คำนี้กัน
..............สหธรรมมิก..............
..ลองไปเปิดพจนนานุกรม..ตามในเน็ต..ดูความหมายเอาก็ได้......
..หมายถึง...ผู้ที่ยึดถือธรรมแบบเดียวกัน....ไม่ได้แปลว่า...เพื่อน..หรือ..สนิทกัน..แบบที่เอามาใช้กันเละเทะ.......
...พระ..ชี..อุบาสก..อุบาสิกา...ทั่วประเทศที่ยึดถือธรรมของพระพุทธเจ้าอย่างเคร่งครัด....ทุกคนหรือทุกท่าน..ล้วนเป็น...สหธรรมมิก..กันทั้งสิ้น..ทั้งๆที่
ไม่เคยเห็นหน้า..หรือ..พูดคุย..รู้จัก..ซึ่งกันและกัน..
...ขอฝากไว้ด้วยครับ..ผมคนแก่..ไม่อยากเห็น..ภาษาไทย..วิบัติ.......
........................
...อ้อเกือบลืม..ผมว่าที่นี่โชคดี..นะ..ที่คุณSTOES..
กลับมาให้ความรู้อีก..ขอบคุณครับ..ที่ยังนึกถึงผม..

 

รูปหล่อหลวงพ่อทบ 2 องค์นี้
ปัจจุบันแทบจะต้องบอกว่าเป็นพระ
ระดับตำนานไปแล้ว ที่สุดจริงๆ ครับ

 

เห็นด้วยกับพี่ทั้ง 2 ท่านครับ
ถ้าจะลงต้องมั่นใจว่าแท้ และใจเปิดกว้าง
พร้อมจะรับความเห็น และพร้อมจะลบภาพ

ผมว่าแฟร์นะ ถ้าเขาลบภาพแล้ว
ผมก็พร้อมจะลบ comment ออกด้วย
ถือเป็นการให้เกียรติซึ่งกันและกันครับ

 

พิมพ์รัศมีอายุประมาณ 100 ปีทีเดียว สวย สวย
2 องค์นี้อ้างอิงจาก โจ พระราม 4 และ โต้ ท่าพระจันทร์
<img style="-webkit-user-select: none; cursor: -webkit-zoom-in;" src="http://palungjit.org/attachments/a.3143446/" width="257" height="384"><img style="-webkit-user-select: none; cursor: -webkit-zoom-in;" src="http://palungjit.org/attachments/a.3143447/" width="254" height="380">
<img style="-webkit-user-select: none; cursor: -webkit-zoom-in;" src="http://palungjit.org/attachments/a.3143448/" width="252" height="378"><img style="-webkit-user-select: none; cursor: -webkit-zoom-in;" src="http://palungjit.org/attachments/a.3143449/" width="249" height="374">

 

คิงคอง99 ขอบพระคุณ คุณ captainzire มากนะครับ รูปหล่อโบราณ หน้าฝรั่ง ฐานสูง บล๊อกนี้ 2องค์นี้ หาสวยสมบูรณ์แบบนี้ยากจริงๆครับ ผมยังคงเก็บภาพใส่กรอบไว้ตลอดครับเพราะตอนไม่มีหน้าฝรั่ง ผมแอบปิ๊งองค์ของคุณtoeykengในตอนแรกที่เห็นภาพพระ แต่ต่อมานับเป็นวาสนาของผมจริงๆที่องค์พ่อบล๊อกเดียวกันนี้มาโปรดผมถึงบ้านครับ(smile)(smile)

 

ขอคุณพี่ modpong ครับ
ผมเพิ่งมาเล่นพระได้ปีเศษ ยังไงก็ขอฝากตัวพี่ๆทุกคนด้วยครับ

 

ขอบคุณครับพี่โต องค์นี้ประกวดได้ที่1 งานทีพิจิตร ที่3งานพื้นที่ ที่สามพราน ที่3อีกครั้งงานใหญ่ที่ศูนย์ราชการต้นปี56ครับ
พระองค์นี้ภูมิใจสุดๆคับเพราะเป็นพระองค์แรกที่ผมดูเองว่าแท้และเลือกเก็บสะสมพระตั้งแต่นั้นมาคับ
ใจแข็งฝ่าฟันเสียงวิพากวิจารว่าเก๊มาสาราพัด ไม่มีใครบอกแท้เรย ยกเว้นผมกับผู้ใหญ่ที่นับถืออีกท่านหนึ่ง
พอมีงานประกวด ส่งประกวดหลายงานใหญ่ ติดรางวัลหลายงาน ทุกอย่างจึงชัดเจนครับ

 

เลื่อยฉลุเป็นอุปกรณ์ช่างที่มีความสำคัญเป็นอย่างมาก
โดยทำหน้าที่ในการเลื่อยโลหะ หรือพลาสติกบาง
<img style="-webkit-user-select: none" src="http://palungjit.org/attachment.php?attachmentid=3143493&amp;stc=1&amp;d=1399019250">
คิดว่าน่าจะเป็นเลื่อยประเภทนี้ครับ
ไว้ผมจะลองถามผู้รู้ที่เป็นช่างอีกทีครับคุณ jaturong

 

รบกวนถ่ายใหม่ครับ เป็นไปได้ที่จะเป็นเนื้อผงยาจินดามณี ผสมผงใบลาน ไม่ใช่ผงยาจินดามณี จุมรัก (ที่นิยมที่สุด) ครับ แต่จากภาพมองพิมพ์ไม่ชัด เนื้อหามองยากครับ

 

เรียนพี่ I3UNG ด้วยความเคารพเลย
อยากให้ลองถ่ายรูปใหม่ครับ อีกเสียงครับ
พูดตรงๆ นะครับ พี่ถ่ายรูปได้ดูเก๊มากๆ
อาจจะเป็นเรื่องการใช้แสง หรือมุมมอง
ซึ่งผมเองก็เคยถ่ายจน เขาดูว่าโค็ตเก๊เลย
ทั้งๆ ที่เป็นพระแท้

 

ได้ครับมีเวลาเด๋วจัดทำให้คับ ผมเข้าใจคับรูปผมกากจริงๆ ถ้ามีสมาชิกว่าไม่ชอบไม่ดี ผมลบรูปได้ครับ ไม่ซีเรียดใดๆครับ

 

เอาใจช่วย ครับพี่ I3UNG ลองถ่ายรูปสวยๆมาให้ชมใหม่ครับ พิมพ์นี้ผมเห็นมาหลายเนื้อหา ปู่บุญท่านสร้างพระไว้มากมายหลายพิมพ์ พิมพ์เดียวกันยังมีแยกย่อยไปอีก ครับ

 

เห็นด้วยจริง ๆ กับคุณpaperและอาจารย์หนุ่ม
เรื่องถ่ายรูปใหม่ สำคัญมาก ๆ ครับคุณI3UNG
และขอบคุณพี่ modpong ครับ

 

หลวงพ่อคล้ายหลังคู้อุดกริ่งครับ

 

ความรู้เกี่ยวกับรักน้ำเกลี้ยงครับ พี่modpong ช่วยเสริมได้ครับ

โดยสูตรการทำรักน้ำเกลี้ยง(มีหลายสูตร)นั้นท่านอาจารย์ให้นำรักดิบซึ่งเพิ่งกรีดใหม่ๆผสมกับรักดิบเก่าในอัตราส่วนประมาณ 5ต่อ1 แล้วนำน้ำมันจากถั่วเหลืองครึ่งส่วนผสมกันตั้งไฟเคี่ยวจนร้อนจัดกลางแดดแล้วกวนประมาณ 4-5 ชั่วโมงแล้วจึงช้อนน้ำรักที่ลอยอยู่ที่ผิวบนด้วยกระบวยไม้ไผ่เก็บไว้ในภาชนะที่ไม่เกิดปฏิกิริยาทางเคมีเช่นตุ่ม,ไห,โอ่งก็จะได้รักน้ำเกลี้ยง(หากไม่ใช้น้ำมันถั่วเหลืองให้ใช้ยางสนแทน)
รัก

รักที่ปรากฏในพระเครื่องไม่ว่าจะเป็นการลงรักบนองค์สมเด็จของท่านเจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี)คำว่า “รักน้ำเกลี้ยง”หรือพระปิดตาเนื้อผงคลุกรักของเกจิอาจารย์หลายๆท่านอีกทั้งความแตกต่างของ “รักจีน” กับ “รักไทย”จึงมาเล่าสู่กันฟังเรื่อง “รัก”เพื่อเป็นแนวทางการศึกษาและความกังขาของทุกท่าน
รักจีนเป็นรักเก่าสีออกน้ำตาลอมแดง ถ้าเป็นรักไทยสีจะดำเข้ม จึงสรุปกันว่าพระที่มีรักจีนเป็นพระเก่าซึ่งก็ถูกแต่ถ้าจะให้ลึกซึ้งต้องทำความเข้าใจเรื่อง “รัก”และความสัมพันธ์กับพระเครื่องด้วย
เมื่อพูดถึง “รัก”แทบทุกคนจะนึกถึง “ต้นรัก”ที่มีดอกสีม่วงสีขาว และมียางสีขาวซึ่งความจริงแล้วเป็นรักคนละตระกูลกันไม่สามารถกรีดยางมาทำ “รักดิบ”ได้ ต้นรักที่นำมาใช้ในวงการพระเครื่อง ตลอดจนการทำเครื่องเขิน ลงรักปิดทอง งานจิตกรรม-สถาปัตยกรรม เป็นรักที่อยู่ในตระกูลANCARDIACEAEในประเทศไทยทางเหนือเรียกว่า “รักหลวง”ชาวกระเหรี่ยงเรียก “ซู”เป็นไม้ขนาดใหญ่กิ่งก้านแน่นหนา(ให้นึกถึงต้นยางแถบภาคใต้)ใบใหญ่คล้ายใบมะม่วงออกดอกเป็นพุ่ม มีดอกเล็กๆคล้ายดอกต้นสัก อายุที่จะให้ยางรักได้จะต้องมากกว่า10ปี
ส่วนรักต่างประเทศ ที่มีคุณภาพและเป็นที่มาของการพิจารณาพระที่มี “รัก” ได้แก่ “รักจีน” และ “รักญี่ปุ่น”ซึ่งมีการเพาะปลูกจนเป็นอุตสาหกรรมส่งออกมาตั้งแต่สมัยโบราณเมืองไทยซื้อรักจากจีนมาจนกระทั่งสิ้นสุดราชวงศ์เช็ง (ราว พ.ศ.2454)รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนจึงงดส่งออกรักมาพบรักจีนอีกครั้งเมื่อสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรงเป็นองค์ประธานการบูรณะวัดพระศรีรัตนศาสดารามหรือวัดพระแก้ว ในคราวฉลองกรุง 200 ปีด้วย พระอัจฉริยะและการเจริญสัมพันธไมตรีจึงได้รักจีนมารช่วยในงานตกแต่งบูรณะสถาปัตยกรรมในวัดพระแก้วนอกจากรักจีนและรักญี่ปุ่นแล้วยังมี
รักเวียตนาม และรักไต้หวัน แต่คุณภาพสู้รักจีนและรักญี่ปุ่นไม่ได้ความนิยมใกล้เคียงกับรักไทย รักพม่า รักลาว และรักกัมพูชา ซึ่งเป็นรักสายเดียวกัน
กรรมวิธีการให้ได้มาซึ่ง “ยางรัก” หรือ “รักดิบ”นั้นก็จะคล้ายกับการ “กรีดยาง”ของภาคใต้ยางรักที่ได้จากต้นรักจะมีคุณสมบัติคือยางรักที่กรีดใหม่ๆจะมีสีขาวเหลืองคล้ายน้ำนมเมื่อถูกแดดและอากาศจะเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเรื่อยๆสามารถกันน้ำได้เมื่อแห้งตัวจะแข็งเป็นเงามันงดงามกว่าการเคลือบทางวิทยาศาสตร์ทุกชนิดคนโบราณนิยมเก็บไว้ในไหหรือตุ่มเพื่อจะคงความเหลวไม่จับตัวเป็นก้อนความไม่บริสุทธิ์ของยางรักจะเกิดจากฝุ่นละออง เปลือกไม้ น้ำฝน สนิมของภาชนะที่เก็บหรือมีการปลอมปนซึ่งจะส่งผลต่อคุณภาพของ “รัก”โดยตรง
ลักษณะที่น่าสังเกตของยางรักแต่ละชนิด มีดังนี้
-รักจีนเมื่อกรีดใหม่ๆจะออกสีขาวอมเทาคล้ายน้ำนมเมื่อทิ้งไว้จะออกสีน้ำตาลอมแดงเป็นรักที่มีคุณภาพที่สุด
-รักญี่ปุ่น ลักษณะคล้ายรักจีนแต่สีเข้มกว่าเล็กน้อยได้รับความนิยมสูง
-รักเวียตนามจะคล้ายรักไทยเมื่อแห้งจะเปราะบางและมีสีดำ
-รักไทย รักพม่า และรักกัมพูชาเมื่อปล่อยไว้ให้แห้งจะมีสีดำสนิทคุณภาพสู้รักจีนและรักญี่ปุ่นไม่ได้ข้อแตกต่างอีกประการหนี่งคือแห้งตัวช้ากว่ารัก
จีนและรักญี่ปุ่นและจะมีสีดำสนิทกว่ารักเวียตนาม

 

รักกับพระเครื่อง ถ้ามีประโยชน์ก็อ่าน ขออภัยครับยาวจริง ๆ

รักกับพระเครื่อง

โบราณาจารย์และพุทธศาสนิกชนในอดีตได้อาศัยรักในการจัดสร้างพระเครื่อง เครื่องรางของขลังเพราะรักมีคุณสมบัติพิเศษที่สามารถรักษาเนื้อพระและสภาพองค์พระให้สมบูรณ์ตามเดิมแม้เวลาจะล่วงเลยไปหลายร้อยปีส่วนการสร้างพระปิดตาที่เรียกว่า “เนื้อผงคลุกรัก” น่าจะหมายถึงการสร้างพระเนื้อผงตามแบบโบราณแล้วนำรากต้นรักซ้อน , กาฝากรัก , ดอกรัก , ยางต้นรักอันเป็นไม้มงคลนามผสมผสานกันโดยมียางรักเป็นตัวประสานเฉกเช่นคณาจารย์บางท่านใช้น้ำมันตังอิ๊วบางท่านใช้น้ำอ้อยเป็นต้น
ส่วนคำว่า “จุ่มรัก” นั้นหมายถึงการนำพระทั้งองค์จุ่มลงไปในรักดิบหรือยางรักแล้วผึ่งให้แห้งเพื่อรักษาเนื้อหามวลสารขององค์พระเอาไว้เช่นตำนานการสร้างพระปิดตาหลวงพ่อแก้ว “วัดเครือวัลย์”ที่จุ่มรักหรือชุบรักเพื่อมิให้ผู้ใดขูดผงบนองค์พระนำไปทำเสน่ห์เล่ห์กลผิดลูกผิดเมียผู้อื่นและนอกจากนี้การจุ่มรักเมื่อผึ่งองค์พระให้แห้งหมาดๆเมื่อนำทองคำเปลวมาติดเป็นพุทธบูชาจะสามารถติดได้แน่นสนิทสวยสดงดงามเป็นอันมาก
แต่การจุ่มรักหรือชุบรักนั้นแม้เป็นการรักษาเนื้อพระที่คนโบราณมักจะใช้แช่ทำน้ำมนต์บ้างหรือฝนกินตลอดจนอมไว้ในปาก น้ำรักมักจะบดบังพุทธศิลปะแห่งองค์พระไปจึงมีผู้คิดวิธีทำ “รักน้ำเกลี้ยง” คือเป็นรักที่เกิดจากยางรักเช่นกันหากแต่มีสีขาวใสเหมือนทาแชลแล็คเคลือบไว้สามารถแลเห็นพุทธศิลปะขององค์พระเช่นเดิม โดยสูตรการทำรักน้ำเกลี้ยง(มีหลายสูตร)นั้นท่านอาจารย์ให้นำรักดิบซึ่งเพิ่งกรีดใหม่ๆผสมกับรักดิบเก่าในอัตราส่วนประมาณ 5ต่อ1 แล้วนำน้ำมันจากถั่วเหลืองครึ่งส่วนผสมกันตั้งไฟเคี่ยวจนร้อนจัดกลางแดดแล้วกวนประมาณ 4-5 ชั่วโมงแล้วจึงช้อนน้ำรักที่ลอยอยู่ที่ผิวบนด้วยกระบวยไม้ไผ่เก็บไว้ในภาชนะที่ไม่เกิดปฏิกิริยาทางเคมีเช่นตุ่ม,ไห,โอ่งก็จะได้รักน้ำเกลี้ยง(หากไม่ใช้น้ำมันถั่วเหลืองให้ใช้ยางสนแทน)

 

พิจารณาความแท้จาก “รัก”

การพิจารณาความแท้ขององค์พระจาก “รัก”

เป็นที่น่าแปลกใจที่ “พระแท้” เท่าที่พบโดยเฉพาะพระเครื่อง พระปิดตา และเครื่องรางประเภทตะกรุด,ลูกอมของเกจิอาจารย์ผู้โด่งดังสามารถวิสัชนากันได้โดยยึดหลักการดู “รัก”เป็นส่วนใหญ่จากความพยายามค้นคว้ามานั้น พบว่า พระคณาจารย์ตั้งแต่ปลายสมัยกรุงศรีอยุธยาจนถึงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 แห่งกรุงเทพทวาราวดีศรีรัตนโกสินทร์ส่วนใหญ่ที่สร้างพระเครื่องและของขลังพากันใช้ “รักจีน” เป็นหลัก เมื่อดูจากบริบททางประวัติศาสตร์ก็จะพบว่าในระยะนั้นไทย เวียตนาม ลาวกัมพูชามิได้เพาะปลูกต้นรักผลิตยางรักเป็นอุตสาหกรรมส่งออกนอกประเทศแต่เป็นการผลิตชนิดที่เรียกว่า “ของป่า”อาศัยเก็บเกี่ยวยางรักที่ขึ้นอยู่เองตามธรรมชาติใช้กันภายในอีกทั้งคุณภาพตลอดจนปริมาณที่ได้ก็ไม่เพียงพอที่จะส่งออกจะเห็นว่าไทยกับจีนมีสัมพันธภาพที่ดีทางการค้ามาเป็นเวลายาวนานช่วงกลางกรุงศรีอยุธยาลงมาจนถึงรัตนโกสินทร์ไทยรับเอาอิทธิพลทางด้านการเคลือบจากจีนอย่างเด่นชัดนับตั้งแต่การสร้างแหล่งเตาเผาชามสังคโลกบริเวณแม่น้ำน้อย จ.สิงห์บุรี สมัยสมเด็จพระนครินทราชาการติดต่อสั่งทำถ้วยชามเบญจรงค์อาทิชามเจ้าตากสมัยกรุงธนบุรี การนิยมศิลปะจีนในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3เรื่อยมาจนถึงรัชกาลที่5 จุดที่น่าสังเกตุคือบรรดาคณาจารย์ที่ใช้ “รักจีน”นั้นล้วนแต่เป็นผู้เกี่ยวข้องเป็นอาจารย์ของบรมวงศานุวงศ์หรือชนชั้นสูงในระยะนั้นแทบทั้งสิ้นเช่น เจ้าประคุณสมเด็จพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี),หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง,หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าเป็นต้น