เงียบเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย

หากเหนื่อยนัก ก็พักอิง พิงที่ไหล่
น้องจะได้ ซับเหงื่อ ที่แสนหอม
หลับตาพัก น้องจะพัด จะถนอม
จะเก็บออม ใจรัก ฟูมฟักกาย

 

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวกาพย์กลอน
สวัสดีครูผู้สอนที่เลื่อมใส
สวัสดีมิตรกลอนทั่วถิ่นไทย
น้องขอให้ทุกท่านสุขสันต์เทอญ

 

คิดถึงเธอ สุดใจ จะขาดดิ้น
ความเคยชิน ไม่อาจ หยุดคิดถึง
ยิ่งคบกัน ยิ่งคิดถึง ยิ่งรำพึง
ใจคนึง คิดถึง แต่เพียงเธอ

 

ความรักเกิด ขึ้นเอง ตามธรรมชาติ
คงมิอาจ สั่งการ หยุดยั้งได้
แม้ใช้กฎ อัยการศึก สักเพียงใด
ในฤทัย ก็ยังคง ไม่เปลี่ยนแปลง

 

จักษุเศร้า ฤทัยหม่น ก่นครุ่นคิด
แน่สนิท จิตสะเทือน เสมือนฝัน
อุรารุ่ม ร้อนรุอุ สะท้านพลัน
ตราบนิรันดร์ หากเธอนั้น ไม่หวนคืน

 

จักษุเศร้า หทัยหม่น กมลหมอง
น้ำตานอง ร้องครวญ ชวนใจเหงา
ร่างสะเทือน เสมือนสิ้น ชีวินเรา
แต่พลันเขา กลับมา พาเบิกบาน

 

หวัดดีค่ะ.ทักทาย"กูซ่าส์"นะ.
ชื่อไอสาค่ะ แปลว่า"อดทน"
อดกลั้นต่อทุกสิ่ง
ทนได้ต่อทุกอย่าง
เพราะธรรมชาติให้เราเกิดมาเพื่อ"อดทน"

 

สวัสดีค่ะท่านไอสา
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ยากูซ่าดีใจเหลือหลายที่ท่านเข้ามาทักทายกัน
เข้ามาหากันบ่อยๆนะคะ

 

จะคอยเป็น กำลังใจ ให้หายเหนื่อย
หากเธอเมื่อย คราใด จะช่วยถอน
หากเธอล้า โปรดจงพัก ตักบังอร
จะอ่านกลอน โอละเห่ ร้องเกวไกว

 

พลังจิต นำพา มาพบรัก
สุดจะหัก ห้ามจิต สนิทแสน
รักฝังจิต สถิตตลอด และแนบแน่น
มิคลอนแคลน มิล้างลา ชีวาเพลิน

 

สุนทรภู่ ครูกวี ศรีสยาม
ก้องเกียตินาม ทั่วแคว้น ทั่วแห่งหน
กวีศิลป์ กวีเอก รู้ทุกชน
ทุกแห่งหน กึกก้อง ทั่วปฐพี

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=CoDHpMXgOi0]พี่ จ. หลาย ใจ. - YouTube[/ame]

 

ขอบคุณท่านน้องมินต์มากๆนะคะที่นำรูปเกี่ยวกับวันสุนทรภู่มาลงให้
เพราะยากูซ่าทำไม่ได้ทำไม่เป็นค่ะ
คุณน้องมินต์น่ารักจัง

 

ลองทำดูค่ะ

- คลิ๊กขวาที่รูป เลือก Copy Image Location (คัดลอกที่ตั้งภาพ)

- มาที่ช่องตอบกระทู้ คลิ๊กที่ภาพนี้ค่ะ

- ลบ http.// ที่อยู่ในช่องสี่เหลี่ยมออก

- คลิ๊กขวาที่ช่องสี่เหลี่ยม เลือก Paste (วาง)

- คลิ๊ก OK (ตกลง)

 

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
คุณน้องมินต์ใจดีจัง

แล้วยากูซ่าจะลองทำดูนะคะ

 

คุณน้องมิ้นคะ หากใช้มือถือจะลงรูปภาพได้มั้ยคะ
เพราะยากูซ่าไม่มีคอมพิวเตอร์ค่ะ

 

ไม่เคยใช้เน็ตจากมือถือเลยค่ะ จึงไม่ทราบวิธี :d

 

โอ้
ความรัก เป็นเช่นนี้ นี่เองหรือ
ความรักคือ การให้ หรือเปล่าหนอ
หรือรักคือ ความห่วงใย และคอยรอ
เหตุใดหนอ จึงรัก ไม่เข้าใจ