สอบถามเรื่องการฝึกมโนมยิทธิค่ะ

คนบางคนจะมีสมาธิสูง อาจจะเกินระดับอุปจาร ในเวลาปกติ

เวลาไปฝึก อาจจะงง ว่าควรวางอารมณ์ให้เบาอย่างไร

 

ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำ...จะสามารถขอคำแนะนำเพิ่มเติมได้ยังไงบ้างคะ ยอมรับเลยค่ะว่าใหม่มากสำหรับการเจริญกรรมฐาน รบกวนแนะนำผู้ที่ยังเขลาให้ได้พบความสว่างในธรรมบ้างนะคะ

สอบถามอีกนะคะ...ตั๊กเห็นพระเขี้ยวแก้วเป็นเหมือนหินน่ะค่ะ ลักษณะเหมือนงาช้างแต่เป็นหิน แบบนี้คือยังไงคะ เป็นพระจิตของตั๊กเองยังไม่ใสพอที่ได้เห็นตามสภาพความเป็นจริงหรือเปล่าคะ...แล้วเวลาที่ตั๊กกรรมฐานแล้วเราตั้งใจว่าอยากจะออกไปเห็นสิ่งต่าง ๆ (เช่นสวรรค์นิพพาน) ทำไมถึงไปไม่ได้ค่ะ แต่จะเห็นตอนที่ไม่ได้ตั้งใจไว้น่ะคะ ชี้แนะด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

นี่ก็เป็นอีกฝันแปลก ๆ ของตั๊กค่ะ ที่ยังไม่รู้ความหมายว่าคืออะไร (ตั๊กได้โพสไว้ในห้องความฝันค่ะ...แคปมีให้วิเคราะห์กันค่ะ ว่าตั๊กต้องทำยังไงต่อไปดี...ยัง งงๆ อยู่ค่ะ) เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปลายเดือนที่แล้วค่ะ...ฝันว่าตัวเองเป็นหัวหน้าฝึกทหาร (ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นผู้หญิง) แล้วตอนที่เราฝึกทหารนั้น เราจะพกเพชรพญานาคติดตัวไว้หนึ่งองค์ แต่มีคนเอาเพชรพญานาคที่แตกมาเปลี่ยนเอาของเราไปค่ะ เราก็พยายามหาว่าใครมาเอาของเราไป...แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอจนคิดว่าช่างมัน ซักพักมีเพื่อนที่เป็นผู้ชาย 2 คน (ในฝันคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเราค่ะ แต่ไม่รู้จักว่าเค้าเป็นใครค่ะ) มารับเขาบอกว่าท่านกลับบ้านได้แล้ว แล้วเขาก็พาเราไป ระหว่างทางที่เดินไปในมือเราถือไม่ตะพด 1 อัน แล้วก็ไม่เท้าที่เป็นหัวพญานาคอีก 1 อัน แล้วเหมือนผู้ชาย 2 คนที่พาเราไปพาเราเดินไปที่ปราสาท ความรู้สึกเหมือนปราสาทขอม แต่มืดอ่ะค่ะภาพไม่ชัดเจนเลย และยิ่งเดินเข้าใกล้ปราสาทเท่าไหร่ แสงจากเพชรพญานาคที่หัวไม้เท้ายิ่งมีแสงสว่างจ้ามากขึ้นเท่านั้น สว่างจนทำให้เห็นเทวดาที่ดูแลรักษาปราสาท (ในฝันเราเห็นมีรูปปั้นอยู่หน้าปราสาท 3 องค์ องค์ตรงกลางคือองค์ประธาน แล้วมีเอทวดาอารักษ์อยู่ซ้ายขวาค่ะ...แต่ภาพไม่ชัดเจนเลยค่ะว่าเป็นรูปปั้นอะไร แต่ในฟันตอนนั้นบอกเราว่าท่านเป็นพญานาค...แต่รูปปั้นเป็นคนค่ะ) เทวดาที่เราเห็นจากแสงสว่างที่เกิดจากไม้เท้า....บอกว่าท่านชื่อ ท่านอินทร์ กับ ท่านปานค่ะ งามสง่ามาก มีแสงสีทองรอบองค์ ยิ้มให้เราตลอด ท่านถามเราว่ามาแล้วหรือ มาเถิด เราจะพาท่านเข้าไปข้างใน เราก็ตอบกลับไปว่า ถ้างั้นท่านช่วยดูแลรักษากายสังขารให้เราด้วยนะ...แล้วอยู่ท่านก็พูดขึ้นว่า "ท่านไม่ต้องห่วงงู 2 ตัว เราปัดออกให้หมดแล้ว" (ไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่คิดว่าท่านใบ้หวย...หวยออกงวดที่แล้ว 920) พอเราเข้าไปในปราสาทคือรู้สึกได้ว่าเจ้าของปราสาทนั้นเป็นพ่อของเรา ซึ่งก็ไม่เห็นอีกเหมือนกัน ได้ยินแต่เสียงค่ะ แต่รู้ว่าท่านดีใจมาก ยิ้มตลอดเวลา บอกกับเราว่า "มาแล้วเหรอลูก พ่อขออวยพรให้ลูกได้อยู่ในภพภูมิที่สูงกว่าภูมิมนุษย์นะลูกนะ...เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นั่นคือที่ใด" ในฝันเราพยักหน้าแล้วตอบว่า "รู้เจ้าค่ะ ที่นั่นคือนิพพาน" ท่านยิ้มแล้วพยักหน้ารับ แล้วเหมือนท่านจะหาอะไรซักอย่างซึ่งในฝันบอกกับเราว่าคือทางที่จะไปนิพพาน (ไม่รู้เพ้อเจ้อไปเองหรือเปล่า) แล้วท่านก็พูดขึ้นมาว่า "ไหนล่ะ จิตนครา" พอพูดจบเท่านั้นเองค่ะ เรารู้สึกว่ามีใครไม่รู้มาเป่าลมที่หูเราอ่ะค่ะ เป่าแบบแรงเลยนะ จนเรารู้สึกตัวตื่นค่ะ...พอตื่นขึ้นมาร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ รู้สึกดีใจ ตื้นตันใจ บอกไม่ถูก ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่นาน....เลยยังไม่รู้เลยค่ะ "พ่อ" เนี่ยคือใคร แล้ว "จิตนครา" คืออะไรเพื่อน ๆ คนไหนรู้บ้างว่าคืออะไร????....

 

สีทองค่ะ

 

กระทู้นี้เหมือนตั้งแทนผมเลยผมก็เพิ่งไปฝึกมาครั้งแรกที่บ้านสายลม เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ก่อนไปผมก็ซ้อม นะมะพะทะ ไปได้สักวันกว่าๆ2วัน คำถามมากมายในหัว พอดีเจ้าของกระทู้ตั้งกระทู้ขึ้นมา ก็หายสงสัยไปบ้างแต่มันก็ไม่หมดในใจ ตอนปฏิบัติ ผมก็ทำตามที่อาจารย์ท่านนำแหละครับ ปฏิบัติเสร็จ ผมก็คิดว่าผมคงจะทำไม่ได้หรอก อาจารย์ท่านถาม มาผมก็ตอบไปแบบซื่อๆแบบที่ผมรู้สึก บางคำถามผมก็รู้สึกว่าเหมือนจะชี้นำผมด้วยซ้ำ (ขออภัย ไม่ได้มีเจตนาปารมาสแต่ประการณ์ใด แต่การปฏิบัติธรรม เราต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง) คือเมื่อตอบอาจารย์ท่านเสร็จ ท่านก็บอกว่านั่นแหละ เธอไปมาแล้ว ผมก็บอกอาจารย์ว่า แต่ผมเห็นไม่ชัดนะครับ อาจารย์ บอกว่า มาครั้งแรก จะให้ชัดได้ยังไงคนอื่นเค้าฝึกกันตั้งหลายปี (ข้อนี้ผมกลับมาทำการบ้านเพิ่ม หายสงสัยแล้ว ว่าเค้าไปกันครึ่งกำลังก็ไม่ชัดกันทั้งนั้น ถ้าไปเต็มกำลังถึงจะชัด ไม่รู้ว่าตัวเองไปฝึกครึ่งกำลัง อิอิ) แต่ที่ผมสงสัยต่อไปอีก ผมแยกไม่ออกจริงๆครับ ว่า สิ่งที่ผมเรียกตามกันละกันว่ามโน ว่าผมเห็นจริงๆ หรือ ผมคิดไปเอง แต่กลับมาบ้าน ผมก็จำได้นะว่าผมไปที่ไหนมาบ้าง ลองทำซ้ำ มันก็ได้ แค่ภาพนิ่ง จำสิ่งที่เคยไปได้อยู่ ไม่ต้องหลับตาก็เห็นตอนนี้ก็ยังเห็น แต่ไม่เป็นภาพเคลื่อนไหวแล้ว (ขออนุญาตใช้คำว่าภาพไม่ใช่มโนเพื่อความเข้าใจสภาวะ) แล้วที่สำคัญ สิ่งที่ผมเห็นมักจะไม่ตรงกับคนส่วนใหญ่หรือตามที่อาจารย์ท่านนำ เช่นสถานที่แต่ละที่ ผมก็เห็นไม่ใหญ่โต มโหฬาร สวยงาม เหมือนอาจารย์ท่านว่า สมเด็จองค์ปฐม กับ พระพุทธเจ้าผมก็ก้มกราบพระบาทท่าน แต่ทำยังไงผมก็ไม่สามารถเห็นพระพักตร์ พระเนตรท่านได้ เพราะแสงสว่างส่องไม่ถึง พระพักตร์ของ ท่าน อุปมาเหมือนทุกที่ที่ผมไป มีแค่ไฟส่องสว่างจากหลอดไส้สมัยก่อน หลอดเล็กเท่าลูกปิงปองเท่านั้น เลยเห็นได้เท่านั้น อาจารย์ท่านก็ถามว่า สมเด็จองค์ปฐม ท่านใหญ่มากมั้ย ใหญ่จนตัวเราเท่ามดเลยมั้ย ผมเห็นท่าน ใหญ่กว่าตัวผม แต่ไม่มาก แค่ไม่กี่เท่าตัวเอง ประมาณว่าเหมือนท่านสูงสัก 3-4 เมตรได้ แต่ตอนก่อนเริ่มปฏิบัติก่อนที่เสียง หลวงพ่อจะดังขึ้น ผมก็นั่งท่องนะมะพะทะ ไปเรื่อยๆ แล้วมันเข้าสมาธิ ผมก็เห็นเมฆลอยมา อันนี้เห็นชัดสัก 70 เปอร์เซ็นต์ได้เลย มีสี มีมิติ แล้วใจมันก็คิดว่า เมฆมาแล้ว เดี๋ยวต้องเห็นเทวดา นางฟ้าแน่เลย อารมณ์มันสบายๆเล่นๆบอกไม่ถูก พอเสียงหลวงพ่อดังขึ้น ภาพมันก็หายไปเพราะผมต้องกลับเข้ามาสู่การปฏิบัติตามกระบวนการ แล้วที่สำคัญ ผมถนัด ท่อง นะมะพะทะ แบบเร็วๆมากกว่า ไม่ชอบไปจับตามลมหายใจ ไม่รู้จะเกี่ยวมั้ย พิมพ์มาตั้งนาน ผมเอง ก็ไม่รู้ว่าผม จะพิมพ์ไปทำไม ไม่รู้จะถามอะไร เอาเป็นว่าเล่าสู่กันฟังละกันครับ แต่ที่แน่ๆ ถึงผมยังจะมีความสงสัยอยู่ แต่ผมจะไปอีก และปลายปี ผมก็จะไปฝึกเต็มกำลังที่วัดด้วย หลายคนอาจจะงง ว่า ก็ยังสงสัยอยู่ ไม่แน่ใจอยู่ แล้วจะทำต่อไปทำไม ตอบเลยว่า ผมไม่ได้เป็นผู้มีปัญญาวิเศษ มาจากไหน ที่จะทำอะไรประเดี๋ยวประด๋าว แล้วรู้ว่า อันไหนจริง อันไหนไม่จริง สิ่งไหนถูก หรือสิ่งไหนไม่ถูก ทางเดียวที่จะพิสูจน์ได้ก็คือต้องทำมันให้เต็มที่ ตามแนวทางนั้นๆ สุดท้ายแล้วค่อยมาใช้ปัญญากับบุญกุศลที่มีอยู่ ตัดสินใจเอาเอง ว่า ควรจะดำเนินต่อไปทางไหน อย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไรง่ายๆ

ขอบคุณครับผม