แชร์ประสบการณ์เล็กน้อย-ทำบุญปล่อยกบ

ผมเชื่อว่าทุกสรรพชีวิตบนโลกนี้ ไม่มีใครอยากถูกเบียดเบียนแน่นอนครับ
เผอิญว่าเมื่อ 15/9/57 ที่ผ่านมาผมไปเที่ยวตลาด บังเอิญๆ สายตาเหลือบไปเห็น กบที่ถูกจับมาขายวางบนถาด ซึ่งสภาพที่เห็นคือ มัดรวมกัน 3 ตัวบ้าง 5 ตัวบ้าง(มัดพุงอย่างแน่น) และแต่ละตัวกำลังดิ้นไป ๆ มาๆ บ้างก็ทนความอึดอัดไม่ไหวก็สิ้นใจไป (เอาเป็นว่าทรมาน) ผมเลยนึกในใจว่า ทำไมแม่ค้าไม่ทำให้ตายก่อนแล้วค่อยมาขายเล่า.. แต่ก็ได้คำตอบมาว่า ของไม่สดลูกค้าไม่ซื้อ.. ก็เข้าใจนะครับเขาคืออาหารมนุษย์ เลยย้อนกลับมาถามในใจตัวเองว่า แต่ถ้าเราเป็นแบบนี้บ้างล่ะ?... จะทำไง??? จึงเกิดความคิดที่ว่า วันนี้ดีแล้วที่จะได้โอกาสไถ่ชีวิตกบตัวที่ผมเห็นบนแผงนั้น ผมกับแฟนจึงร่วมเงินกันซื้อคนละครึ่งจากแม่ค้ามา 3 ตัว(มัดรวมอยู่) แล้วนำไปปล่อยที่วัด ใกล้ๆ บ้าน(โชคดีมากในวัดมีบ่อน้ำล้อมไปด้วยต้นไม้หนาทึบและเป็นเขตอภัยทาน) ผมเลยนำไปปล่อยบริเวณนี้ และตั้งจิตอธิษฐานว่า "หากชาติภพต่อไปมีจริง ด้วยบุญกุศลนี้แม้ตกอยู่ในสภาพลำบากเช่นไร ขอให้เรารอดพ้นจากความลำบากแห่งนั้นทั้งปวงทุกภพไปเช่นวันนี้" จบคำอธิษฐาน ผมเอากรรไกรตัดเชือกออกทีละตัว ตัวแรกสงสัยกลัวจัดเลยกระโดดหนีไปก่อนไม่ทันร่ำลา อีกสองตัวตัดเชือกเสร็จปุ๊ปยังไม่ไปไหน แต่จ้องมาที่เราเหมือนจะบอกอะไรบางอย่างผมเลยเอามือไปลูบหัวจับตัวเบาๆ แล้วบอกว่า "ไปได้แล้ว ไปดีนะ ขอให้โชคดี" จากนั้นผมกับแฟนก็เลยลุกเดินจากไป กบที่เหลือก็ต่างว่ายน้ำหลีกไป .... สิ่งที่ผมได้ ณ ตอนนั้นคือ ความสุขใจอย่างบอกไม่ถูกครับ ผมไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้ หรือชาติภพหน้าเป็นอย่างไร แต่ผมคิดว่า ปัจจุบันนี้ ผมได้ทำสิ่งเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ มันลืมไม่ลงจริงๆ ครับสำหรับความดีครั้งนี้...
ก็แชร์กันไว้น่ะครับ อยากให้ทุกคน คิดดี ทำดีเข้าไว้ เราไม่รู้หรอกครับว่าเราจะมีชีวิตอยู่เพื่อทำความดีได้อีกนานแค่ไหน....ลงมือทำเถอะครับ ก่อนจะไม่มีโอกาสให้ทำเลย :d

 

พยานบุญ-พยานบาปที่สำนักท่านพระยายมราช

"..วันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ.2531 เวลา 10.30 น. ทำกรรมฐานเรื่อยมาแต่ตอนเช้า คิดจะไหว้พระจึงออกจากร่าง พบท่านย่า(แม่) และท่านพรรณวดี คุยกับท่านเล็กน้อย ท่านลุงพุฒิ(พระยายมราช)มา นุ่งโสร่งมีผ้าขาวม้าคาดพุง ท่านบอกว่า "เวลาพอมีไปที่สำนักงานท่านก่อนดีกว่า" จึงหันไปชวนท่านท้าวมหาราชทั้ง 4 และเทวดาบริวารของท่าน จากนั้นท่านลุงนำหน้าพวกเราเดินตาม เมื่อเข้าเขตสำนักงานพระยายมราช เห็นคนยืนเป็นกลุ่ม ๆ รูปไม่สวย ผิวดำ หน้าไม่สบาย มีด้วยกัน 11 หมู่ แต่ละหมู่มีจำนวนมากนับเป็นพัน ๆ หมู่หนึ่ง ๆ ก็มีเจ้าหน้าที่รูปร่างใหญ่กว่าพวกนั้นมาก สูงกว่ามาก ยืนถืออาวุธคุมอยู่หมู่ละ 1 คน จึงเฉียดเข้าไปดูถามท่านลุงว่า "พวกนี้เป็นใคร" ท่านบอกว่า "พวกนี้รอการสอบสวน ถ้านึกถึงบุญได้ก็ไปสวรรค์ นึกถึงบุญไม่ได้ก็ไปนรก แต่ละกลุ่มมีบาปไม่เหมือนกัน มีกรรมบถ 10 เป็นหลัก" ดังนี้คือ

1) กลุ่มนี้หนักในทางละเมิดศีลข้อที่ 1 ฆ่าสัตว์
2) กลุ่มนี้หนักในทางลักทรัพย์
3) กลุ่มนี้หนักในทางเจ้าชู้
4) กลุ่มนี้หนักในทางมุสาวาท
5) กลุ่มนี้หนักในทางดื่มสุราเมรัย
6) กลุ่มนี้หนักในทางกล่าวคำหยาบ
7) กลุ่มนี้หนักในทางนินทา
8) กลุ่มนี้หนักในทางขาดสติพูด พูดไร้ประโยชน์
9) กลุ่มนี้หนักในทางคิดอยากได้ทรัพย์คนอื่น (อยากโกง)
10) กลุ่มนี้หนักในทางอยากทำร้ายผู้อื่น
11) กลุ่มนี้ไม่เชื่อพระธรรมวินัย ไร้เหตุผล

พวกนี้ทั้ง 11 กลุ่มมีหวังลงนรก ยากที่จะเป็นอิสระ เพราะพยานมาคอยพร้อมแล้ว


พยานบาป

ท่านลุงชวนเดินไปผ่านอาคารสอบสวนไปทางทิศตะวันออก มองเห็นไก่ เป็ด หมู วัว ควายและสัตว์ต่าง ๆ ที่มนุษย์กิน อยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่ มีไก่นับเป็นแสน เป็ดนับเป็นแสนเหมือนกัน หมู วัว ควาย ก็เป็นแสนเหมือนกัน ถามว่า "มารวมกันทำไมมากมายอย่างนี้" พวกนั้นตอบว่า "มาเป็นพยานให้พระยายมราช เมืิ่อท่านเรียกผู้ฆ่าสัตว์มาสอบสวน พวกนี้ก็จะเข้าไปรายงานว่าคนนี้ฆ่า จับให้เชือดหรือสั่งฆ่า เป็นต้น"

เป็นอันว่าวันนี้เป็นวันที่ 26 สิงหาคม 2531 เป็นวันไหว้สาร์ทของชาวจีนพอดี เลยทำให้คิดว่าสาร์ทจีนทั่วโลกต้องฆ่าสัตว์นับล้านตัว


พยานบุญ

เมื่อเดินเลยไปอีก ก็มีคน มีสัตว์อีกจำนวนมาก แต่ไม่มากเท่าพยานบาป พวกนี้มาเป็นพยานบุญที่เขาเคยช่วยเหลือไว้ เมื่อพระยายมราชถามถึงบุญที่เขาทำ ถ้าเขานึกไม่ออก พวกนี้ก็จะเข้าไปรายงานว่าเขาเคยช่วยชีวิตไว้ เมื่อท่านพระยายมราชรับฟังแล้ว ก็จะให้ไปสวรรค์ก่อน ชมมาถึงแค่นี้ใกล้เวลาจะเพลจึงกลับ

ดังนั้นขอให้ระลึกไว้เสมอว่า จะทำดีหรือทำชั่ว มีพยานคอยเราอยู่แล้วที่สำนักท่านพระยายมราช.."

*คัดลอกจากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน เรื่องที่ 76 หน้า 182 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษี) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

http://palungjit.org/threads/พยานบุญ-พยานบาปที่สำนักท่านพระยายมราช.537419/

 

น่ารักที่สุดในโลก ถ้าในโลกนี้มีคนแบบคุณอยู่กันมากๆ โลกนี้ก็จะมีแต่สุขความเจริญ แต่ความเป็นจริงคือทุกวันนี้จิตใจคนต่ำลงๆๆทุกๆวัน กราบโมทนาด้วยค่ะ

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ แห่งวัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่ เคยแสดงธรรมไว้ว่า “กุสะลาธัมมา อกุสะลาธัมมา กุศล หรืออกุศลนี้ เราแต่งเอาได้ แต่งให้เป็นบุญ แต่งให้เป็นบาป แต่งไม่ให้โลภ แต่งไม่ให้หลง แต่งไม่ให้โกรธ แต่งไม่ให้กิเลสราคะบังเกิดขึ้นก็ได้ แต่ถ้าไม่แต่ง เราก็จะตกอยู่ในอำนาจของความโลภ ความโกรธ ความหลง แล้วมันก็จะทำให้เราเดือดเนื้อร้อนใจ”

 

เคยไปปล่อยกบเหมือนกันค่ะ ...ตอนแรกสงสัยว่าทำไมเค้าไม่ยอมกระโดดลงน้ำ ... ได้แต่นั่งอยู่บนริมตลิ่ง เลยต้องจับตัวลงน้ำ ..เค้าถึงยอมว่ายไป ..ตอนหลังได้ยินว่าแม่ค้าเค้าจะหักขากบไว้เพื่อไม่ให้กบกระโดดหนีหนะค่ะ... ออกจะเศร้า .. มิน่า เค้าถึงไม่ยอมกระโดดลงน้ำซะที หวังว่าธรรมชาติจะช่วยรักษาให้ขาเค้าหายได้นะค่ะ ...

 

เหมือนกันเลย พีปล่อยลงน้ำ มันไม่ไปไหน ตอนหลังถึงได้รู้ถูกหักขา แล้วนี่อยูในน้ำจะตายเป่าก็ไม่รู้ จะให้จับขึ้นมาก็ไม่กล้าอีก

 

ขออนุโมทนาในบุญกุศลที่โปรดชีวิตสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วยค่ะ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ คุณช่างใจบุญจริงๆ

ขอให้มีแต่ความสุขความเจริญนะครับ

 

น่าสงสารจริงๆครับ ผมก็เพิ่งไปปล่อยมาเมื่อเดือนก่อนประมาณ 3 รอบ
รอบแรก 4ตัว
รอบสอง 3 ตัว
รอบที่สาม พี่สาวซื้อมา 2ตัว (ตัวใหญ่)
ทั้งหมดนี่ รอบละ 80 บาทเท่ากันครับ เพราะน้ำหนักพอๆกัน ต่างกันตรงที่ตัวเล็กตัวใหญ่
ไปซื้อแต่ละรอบเราก็จะซื้อได้แค่มัดเดียว
แล้ว ก็จะเห็น มัดที่เราไม่มีเงินซื้อมา มีงบจำกัด
ก็สลดใจ และทำใจครับ
เค้าก็มีกรรมของเค้า

นี่เป็นรูปในมือถือครับ ไม่สามารถเอาลงคอมได้ เพราะไม่มีการ์ดรีดเดอร์ จึงเอากล้องดิจิตอล ถ่ายมาลงอีกที




ถูกมัดแออัดยัดเยียดกันอยู่ในถุง
ขาของอีกตัวก่ายตัวของตัวอื่น มั่วไปหมด






ซูมให้เห็นชัด ถูกมัดแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
เพราะแม่ค้ากลัวกบกระโดดหนี






แววตาอันมีความหวังว่าเราจะต้องรอด







แกะอยู่นาน(มาก) คลายได้ 1 ตัวแล้ว เย้







เดี๋ยวนะ
ผมขอพักอยู่ริมตลิ่งก่อน
โดนมัดทั้งวัน
ยังว่ายน้ำไม่ไหวครับ






สายตาที่มีความกลัวและหวาดระแวง อยู่เสมอของสัตว์ทั้งหลาย
(เห็นแล้วจะร้องไห้)







ไหนลองว่ายน้ำตื้นดูก่อนซิ






อันนีั้แถมให้ครับ ไปเที่ยว สวนสัตว์กลางคืน (ไนท์ ซาฟารี เชียงใหม่)
เชื่องมากๆ (แอบลูกหัวด้วย) น่ารัดจังเลอะ อิอิ







ภาพข้างบน นี่คือภาพ ปล่อยกบ ลอตแรกครับ ผมต้องได้เอานิ้วและเล็บสอดที่เชือกก่อนที่จะเอาคัตเตอร์ตัดเชือก เพราะกลัวจะบาดผิวของกบเป็นแผล

รอบสองรอบสามเลยฉลาดขึ้น
เตรียมไม้จิ้มฟัน หักปลายแหลมออก แล้วเอาสอดที่เชือก เพื่อที่จะได้เอาคัตเตอร์ตัดเชือกได้อย่างสะดวกโยธิน



แนะนำนิดนึงครับ
เวลาปล่อยกบ ปลาไหล
ควรไปปล่อยแหล่งน้ำตื้นๆที่มีโคลน ไม่ควรเอาไปปล่อยแม่น้ำใหญ่ เดี๋ยวมันจะไม่รอดครับ


นี่ก็ยังถือว่าโชคดีบ้าง เพราะบางที่เค้าไม่มัดกบรวมกันครับ แต่ใช้วิธีหักขาเอาเพื่อไม่ให้มันกระโดดหนี
กบพวกนี่คงยังมีบุญเหลืออยู่บ้าง
ดีใจด้วยนะ



นี่ขอบรรยายย้อนไปหน่อยนะครับ
กบนี่ผมไปซื้อตอนเย็นแล้ว แน่นอนว่า มันน่าจะถูกจับ เย็นของอีกวันนึง แล้ว
เท่ากับว่ามันจะจะถูกมัดติดกัน โดยถูกเอาขาของตัวนึงก่ายขาของอีกตัวนึงไว้ด้วยความตั้งใจของแม่ค้า ว่ากลัวมันกระโดดหนี
หมายความว่า มันถูกมัดอยู่แบบนี้เกิน 24 ชั่วโมง แล้ว


แล้วผมเอามาแกะเชือกปล่อย มันก็ไม่สามารถขยับขาได้ทันที เพราะกบต้องประสบกับความปวดเมื่อยอย่างแสนสาหัสเป็นเวลานานมาก
ความรู้สึกของกบ 24 ชั่วโมง คงจะรู้สึกว่า นานเหมือน 24 เดือน เพราะมันทรมาน มาก

บางลอตก็โชคดี ผมเอามาแกะ แล้ว สามารถกระโดดได้ทันที นั่นหมายความว่า น่าจะเพิ่งถูกจับมามัดเตรียมขายได้ไม่นาน
พอแกะมาได้ กระโดดโลดเต้น ว่ายน้ำกันยกใหญ่เลยครับ

น่าสงสารจริงๆน้องกบ น้อยๆ

 

ว้าว ๆ
ยิ่งกว่าเห็นภาพ
ร่วมอนุโมทนาด้วยครับ

 

สาธุโมทนาบุญ สำหรับคุณ เปาชุนไหลด้วยครับ กบเค้าน่าสงสารจริงๆ

 

ขอเล่าเล็กๆน้อยๆ ประสบการณ์ปล่อยปลาดุกครับ
หลายๆครั้งจะไปตลาดซื้อปลาดุกที่เค้าใส่กาลามัง หรือถัง หรือตักมาไว้บนที่เค้าขายเฉยๆ
เอาน้ำพรมบ้างสาดบ้างคงกลัวมันตาย รอคนที่มาซื้อชี้เอาไปทำกิน เรียกง่ายๆว่าชี้เป็นชี้ตาย ชี้เอาตัวไหนชั่งกิโลเสร็จทุบหัว(สิ้นเวรสิ้นกรรม)

ยืดยาวเกินไปแล้ว หลายท่านเคยไม๊ครับ เวลาปล่อยปลาผมยกตัวอย่างปลาดุกแล้วกันนะครับ เวลาปล่อยเค้าแล้ว เค้าจะไม่ค่อยว่ายไปไหนไกลหรือบางตัวว่ายไปแล้ว ว่ายกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ เหมือนกับว่าถ้าเค้าพูดได้เค้าคงจะขอบคุณเราประมาณนี้ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่เวลาไปปล่อยกับแฟนบางครั้งแฟนก็จะพูดประมาณนี้เหมือนกัน.
ปลาไหล กบ ก็เหมือนกัน เค้างงกับบ้านใหม่หรืออย่างไรไม่ทราบ แต่เวลาปล่อยเค้าแล้วเค้าจะยังไม่ค่อยไปไหนไกลครับ.

 

ใช่เลยครับ กบที่ถูกจับไปขายเจอแล้วน่าสงสารมากครับ
เคยซื้อไปปล่อย 1 กระมังใหญ่ จำไม่ได้ว่ากี่กิโล คือซื้อแบบเหม่าทั้งหมดเลย
แต่พอมาปล่อยในสวน 80 % รอด อีก20 ไม่รอด
ในส่วนที่ไม่รอดคือโดนมัดจนหลังหักไม่สามารถโดดได้ และบ้างตัวเขาหักครับ.

ฉะนั้นเวลาไปซื้อมาปล่อยต้องดูดีๆ ปลาดุกเช่นกัน ต้องบอกคนขายว่าจะเอาไปปล่อย

เพราะส่วนใหญ่ปลาดุกที่เอามาขายแม่ค้าจะเอาเหล็กแหลมแทงตรงหัวเพื่อไม่ให้ปลาโดดได้อีก(แม่ค้าเคยเล่าให้ฟัง)

การทำบุญด้วยการให้ขีวิต ถือเป็นกุศลใหญ่ครับ

สาธุ ขอบารมีพระธรรมคุ้มครองทุกๆชีวิตให้ปลอดภัยและมีความสุข

 

ใช่เลยครับ อย่างที่คุณ คณโฑ บอกว่า "ต้องบอกคนขายว่าจะเอาไปปล่อย"

แต่อีกส่วนหนึ่งก็ไม่ถูกซะทีเดียว จากที่เคยไปซื้อ ปลาดุก หรือ ปลาไหล ไปปล่อย
พ่อค้า/แม่ค้า บางคนจะถามว่าเอาไปปล่อยหรือเปล่า ก็บอกไปตรงๆว่าเอาไปปล่อยครับ
ปรากฎว่าเค้าเลือกตัวเล็กๆผอมๆตัวที่ดูแล้วไม่ค่อยจะดี ไม่น่าจะขายได้ เค้าเลือกตักใส่ถุงให้
ต้องคอยบอกว่าไม่ต้องเลือก ตักเลยตัวไหนก็ได้ ตักได้ตัวไหนก็ใส่ถุงเลยครับ เค้าจึงจะตักให้
ไม่อย่างนั้นเลือกอยู่นั่นแหละ.

 

อยากปล่อยเป็ดที่กำลังโดนเชื่อด แต่ไม่รู้จะปล่อยที่ไหน เห็นที่ไรรู้สึกหดหู่ใจครับ

 

อนุโมทนาบุญด้วยครับ เมื่อทำบุญแล้วใจเป็นกุศล ก็ขึ้นสวรรค์ทันทีเลยครับ

 

ผมปล่อยกบ และปลาเดือนละครั้ง โดยปล่อยกบ 4-5 กก.ปลา(ปลาหมอ,ปลาช่อน,ปลาดุก อื่น ๆ เวียนกันไป) 2-4 กก. ปล่อยทุกเดือนมา 2 ปีกว่าแล้วครับ น้อยมากขึ้นอยู่กับเงินที่มี รู้สึกสบายใจเป็นสุขทุกครั้งครับ

 

เมื่อวานผมปล่อยปู ตอนค่ำๆ

พี่สาวซื้อมาประมาณ7ตัว
รอดสบายใจเฉิบ วิ่งลงน้ำฉิว ไป 3ตัว
ส่วนอีก4ตัวถูกหัก ขา น่าสงสารเหลือเกิน ถูกหักขาขวาหลัง สามขาคล้ายๆกันทั้ง4ตัว
เอาไปปล่อยบริเวณริมน้ำตื้นๆทั้งหมด ไม่รู้ว่ารอดมั้ย


คงจะเจ็บปวดน่าดู ถูกหักขาทิ้ง
น่าสงสารเหลือเกิน

 

สาธุค่ะ

 

กบ ปลา ฯลฯ ในตลาดก็มีเป็นจำนวนมากสงสารก็สงสารแต่ก็เพราะเป็นไปตามกรรม พวกเราเองก็คงช่วยได้ไม่หมด ผมคิดว่าคงต้องมีบุญสัมพันธ์กันจริงๆ ถึงได้มาช่วยเหลือชีวิตกัน อีกคนที่น่าสงสาร คือ แม่ค้าปลา นี่หล่ะ วันๆหนึ่งฆ่ากบฆ่าปลาเป็น 100 ตัว ส่วนใหญ่วันพระวันเจ้าก็ไม่ว่างเว้น ซึ่งเป็นอาชีพที่พระพุทธเจ้าทรงห้ามไว้ ใครกระทำเท่ากับเบิกทางสู่นรก เมื่อขึ้นจากนรกมาได้ก็ยังคงมาใช้เศษกรรม มาเกิดเป็น กบ ปลา ฯลฯ มาถูกเชือดถูกฆ่าในตลาดสดหลายภพหลายชาติก็ว่ากันไป

 

สัตว์ที่ซื้อจากตลาดจะนำไปปล่อยหวังช่วยให้เขารอด
แต่เขาก็ไม่รอดเพราะเขาหาอยู่หากินกับธรรมชาติไม่เป็น
หากพวกเขาเป็นสัตว์ที่เลี้ยงด้วยอาหารสำเร็จรูป
นอกจากหากินไม่เป็นแล้วยังป้องกันตัวเองจากศัตรูไม่ได้อีก
ต่างหาก
สัตว์ที่จะต้องเช็คให้ดีก่อนซื้อไปปล่อยให้มันตาย
เพราะอดอาหารและ
โดนศัตรูทำร้ายมันจนพิการ เช่น
ปลาดุกเลี้ยงในบ่อ
กบเลี้ยงในบ่อ
นกบางชนิดที่ถูกเลี้ยงจนหากินไม่เป็น
เต่าเลี้ยง

สัตว์เลี้ยงประเภทนี้ ถ้านำไปปล่อยในแม่น้ำ
ธรรมชาติ ก็ไม่แน่ว่ามันจะพาชีวิตไปยืนยาวตาม
ที่เราตั้งปรารถนาหวังดีกับมันหรือเปล่า?!?
ทำบุญก็ต้องประกอบด้วยปัญญาทุกทีไป
วิถีชาวพุทธยุคใหม่ต้องใช้ความรู้หลายด้าน
ถึงบุญจะสำเร็จบริบูรณ์คับ