บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

คิดถึงองค์สัมมาฯ น้ำตาไหล
ธ ยิ่งใหญ่เหนือฟ้ามหาศาล
คุณปรกเกศเหนือเกล้ามายาวนาน
กาลล่วงผ่านคำสอนวอนวนเวียน

ลุล่วงกึ่งพุทธกาลกาลหมุนเปลี่ยน
เคยร่ำเรียนเขียนอ่านกาลสมัย
พุทธธรรมน้อมนำในจิตใจ
มิล่วงไปตามกาลสานต่อธรรม

สัจธรรมโปรดสัตว์ขจัดสิ้น
กิเลสถิ่นอวิชชาพามัวหมอง
สรรพสัตว์น้อยใหญ่ได้ใจครอง
ตอบสนองธรรมาพาพ้นเกณฑ์

สองพันห้าร้อยห้าสิบแปดผ่าน
ลุล่วงกาลล้านล่วงไปใครได้เห็น
สัจธรรมนำเจ้าทุกเช้าเย็น
ธรรมเยือกเย็นเข็นใจเจ้าเข้านิพพาน

 

นิทานสักเรื่อง

จุดระหว่างคิ้วมันเป็นอย่างไร

จุดนี้มืท่อสมองพาดจากท้ายทอยมาหว่างคิ้ว

ในท่อนี้มีบางสิ่งอยู่ ถ้าเรานั่งสมาธิให้นิ่งพอ จะมีธาตุไฟไหลขึ้นมาตามกระดูกสันหลัง

ผ่านท่อนี้ออกไป ช่วงเวลานั้นเราจะเห็นภาพคล้ายอวกาศมีแสงระยิบระยับสวยงาม

จุดแสงมีจำนวนนับไม่ถ้วน ใครที่เคยเห็นจะประทับใจ ตรึงตรา คล้ายเห็นอวกาศ

เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ จุดแต่ละจุดคือ สิ่งที่เชื่อมต่อ หรือ link ของเจ้ากรรมนายเวร 1 ท่าน

จำนวนจุดมากมายนั้น เป็นแค่วาระที่จะต้องชดใช้ในชาติปัจจุบัน เทียบกับจำนวนทั้งหมดไม่ถึง 1 เปอร์เซ็นต์ ของจำนวนที่มีทั้งหมด

บางคนเจอแค่ดาวดวงแรกๆก็ลาโลกไปเกิดใหม่แล้ว

จะพูดถึงแต่วิธีใช้หนี้

วิธีใช้ที่คนทั่วไปทำ ตักบาตร ทำบุญ ถือศีล สมาธิ อุทิศบุญ

บางคนก็ทำประจำ บางคนมีปัญหาแล้วค่อยทำ

บางคนใช้น้อย ผ่อนนาน เท่าที่เห็น วิธีนี้ค่อนข้างจะดี ทำบุญเป็นประจำ ถือศีล

นั่งสมาธิสักวันละ 10 นาที พอมีปัญหาหนัก ก็ทำบุญใหญ่ๆ แบบนี้เอาตัวรอดได้เรื่อยๆ

บางคนอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหว่างคิ้วเต้นตุ้บๆ ก็ควรระวังว่าดาวจะโคจรเข้ามาแล้ว

ให้รีบทำบุญใหญ่รอได้เลย

ส่วนใครที่คิดว่าตาที่สามจะเปิด ขอแนะนำว่าอย่าเพิ่งคิดเลย รีบทำบุญใหญ่ก่อนเถอะ

ส่วนเรื่องตาที่สามหาอ่านได้ในห้องจิตวิทยา

-เวลานอนไม่หลับก็มาเล่านิทานไร้สาระในกระทู้คุณ nouk ครึ ครึ

 

ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิทาน ยินดีมากเลยที่คุณ hastin มาเล่านิทานในกระทู้นี้ และหวังว่าจะเล่าให้ฟังต่อไปเรื่อยๆ นะคะ

เราเองก็เคยมีประสบการณ์กระแสไฟฟ้าแล่นจากกระดูกสันหลังตั้งแต่ช่วงเอวขึ้นมาจนสุดที่กระหม่อม แต่ไม่เห็นดวงดาวอะไร เราคงไม่มีเจ้ากรรมนายเวรซินะ คริคริ

ส่วนเรื่องตาที่สามสำหรับเราถือว่าเป็นอำนาจของฌานสมาธิ เราเห็นตั้งแต่ 10 ขวบแล้ว ทุกวันนี้ไม่ได้ใช้จากจุดกึ่งกลางหน้าผาก แค่กำหนดจิตจะเห็นภาพปรากฏขึ้นที่จิตเป็นการรู้ขึ้นมาแค่นั้นเอง ซึ่งโดยปกติเราไม่ชอบที่จะไปรู้เรื่องอื่นๆ จริงๆ นะ (deejai)

 

เป็นนิทานแล้วกันนะ

ครั้งหนึ่งเมื่อสามปีก่อน ตอนที่ยังอ่านนิทานเรื่องพญานาคอยู่ มีอยู่วันหนึ่งถ้าจำไม่ผิดเป็นวันเสาร์ ซึ่งตอนนั้นยังทำงานอยู่ที่เชียงใหม่นะ ช่วงบ่ายๆ รู้สึกง่วงนอนจึงเข้าไปที่ห้องพัก แต่ไม่ได้เข้าไปนอนเพราะไม่เคยนอนเวลากลางวันค่ะ จึงเข้าไปนั่งสมาธิในห้อง ขณะที่จิตสงบดีแล้วไม่ซัดส่ายไปไหนกำลังดื่มด่ำกับความสุขในฌาน ก็ได้ยินเสียงเรียกว่า "ท่านเทวฤทธิ์" เสียงดังชัดเจนมากเหมือนมีใครมาทัก แต่ทำไมจึงเรียกชื่อนั้น และรู้สึกว่าเค้าเรียกเรา เสียงที่เรียกนั้นเป็นเสียงผู้ชายน้ำเสียงบ่งบอกว่ารู้จักคุ้นเคยกันดี จึงออกจากสมาธิ ก็เข้าไปถามในกระทู้นิทานนั่นแหละ แต่ไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ

จนเวลาล่วงเลยผ่านมา แล้ววันหนึ่งก็ไปเห็นภาพเทพนาคราชองค์หนึ่งในเฟส ผู้ที่นำภาพมาลงบอกว่าเป็นองค์เทวฤทธิ์นาคราช ที่ตอนนี้เป็นที่เคารพนับถือของใครก็ไม่รู้แล้ว (ลืม 555) ก็เลยก๊อปภาพนั้นมาให้น้องดู น้องที่มีความผูกพันกันมาในอดีตนะ เห็นว่าท่านมีลักษณะงดงามดี ก็เลยอยากเอามาให้น้องๆ ชมกัน

หลังจากที่น้องเห็นภาพนั้นแล้วก็ถามว่าพี่ไม่เอาภาพนี้มาจากที่ไหน น้องจะมีสัมผัสพิเศษและรับสื่อส่งสื่อได้ค่ะ และน้องก็เอ่ยนามของเทพนาคราชองค์นี้ว่า "องค์อัศวะเทพนาคินทร์ชัยบดินทร์ฤทธิรน" มนุษย์จะรู้จักท่านในนาม "เทวฤทธิ์" ท่านมีตำแหน่งเป็นท้าววิรูปักษ์ มีพระชายานามว่า "แก้วมณีแสงสุรีย์" พระองค์ทรงมีวิมานเป็นแก้วอยู่บนยอดเขา บริเวณทางขึ้นมีสระบัวงดงามมาก ปัจจุบันองค์แก้วมณีแสงสุรีย์ยังบำเพ็ญเพียร อยู่ที่ถ้ำผาแดง จังหวัดขอนแก่น ปรากฏให้เห็นในอัตภาพของนางพญานาคิณีสีขาว แต่ภาคที่เป็นเทวดา นางงดงามมากและใจดี

เมื่อได้รับความกระจ่างแจ้งแล้ว จึงทำให้รู้ว่า "วิรูปักษ์" นี้เป็นตำแหน่งขององค์เทวราชผู้ปกครองสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราชิกา เบื้องทิศตะวันตก เป็นหนึ่งในท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ และมีพญานาคเป็นบริวาร

 

ภาพองค์มหาบุศราคัมค่ะ (หาดูยาก) ต้องใช้แว่นขยายส่อง คริคริ

ในภาพนี้มีปู่ฤาษีนารอด พระพิฆเณศ พระขันทกุมาร พระศิวะเทพ พระพรหม ดูดีๆ จะเห็นองค์มหาบุศราคัม ทรงประทับยืนอยู่ด้านหลังของปู่ฤาษีนารอด
องค์มหาบุศราคัมทรงเป็นพระสหายกับปู่ฤาษีนารอด และปู่ฤาษีนารอด เป็นครูบาอาจารย์ของพระพิฆเณศค่ะ

ปล. รับทราบมาจากแม่ย่ามหากาลีค่ะ

 

ตอนนี้กำลังสะกดจิตตัวเองไม่ให้ไปยุ่งกับเรื่องราวภายนอกค่ะ หันมามองภายในตนอย่างเดียว เรื่องเล่าบทความอาจจะช้าไปนิด แต่รับรองว่าต้องสนุกแน่นอน

เวลาที่ใจมันกระเพื่อมที รู้สึกได้เลยว่าไม่ธรรมดา เดี๋ยวนี้เริ่มส่งจิตออกนอกอีกแล้วหลังจากที่ไปคลุกคลีกับผู้คนที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ มีการประลองยุทธกัน 555 เค้าประลองกันนะ เราฝ่ายคนดูแต่ก็ดันอยากไปรู้เรื่องของเค้า ก็ว่ากันไป...ฮิ้วววววว

บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบเลยค่ะ พวกฝึกจิตแล้วเอาไปใช้ในทางที่ไม่เกี่ยวกับการละกิเลส เมื่อวานหลงเข้าไปกระทู้หนึ่ง โหวววววววว...ไม่อยากจะพูดเลยว่ากระแสมันตีกัน หลายกระแสมาก มีทั้งกระแสดีและกระแสเลว ปวดหัวเลยค่ะ ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าคนพวกนี้เค้าไม่มีอะไรจะทำกันหรืออย่างไร เที่ยวปล่อยกระแสทดลองคนโน้น คนนี้ มันเสียเวลานะ แล้วยังเป็นการก่อกรรมไม่จบไม่สิ้นอีกด้วย กรรมเก่าก็เยอะพอแล้ว ยังมาสร้างกรรมใหม่กันอีก ไม่เข้าใจเจงๆ

 

ก็เค้าคิดว่าคนอื่นไม่รู้ คิดว่าไม่ต้องรับกรรมนั้น

เค้าไม่รู้ว่ามีการบันทึกไว้

 

อวิชชานี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ นะ ตัวเองก็เคยโดนมันเล่นงานหลายครั้งเหมือนกัน แต่โชคดีกว่าคนอื่นหน่อยที่ทำร้ายแค่ตัวเอง ไม่เคยไปทำร้ายใคร

 

อวิชชา ทุกอย่าง ถูกจัดอยู่ในข้อสุดท้ายของ สังโยชน์ 10

แสดงว่า ยากสุดๆที่จะผ่าน ความไม่รู้ต่างๆได้

เราจึงเลือกที่จะปฎิบัติตามครูบาอาจารย์ที่ท่านมาสอน

ยังเลือกที่จะไม่ค่อยเชื่อตัวเองเท่าไร เพราะรู้ว่ายังมีผิดอีกมาก

ตำราบอกว่า พระอรหันต์ ท่านจะไม่ผิด

ปัญหาของเราตอนนี้คือ ไม่รู้ว่าส่วนไหนผิด 555

ตอนนี้ได้ข้อธรรมมาฝึกใหม่สักพักแล้ว ท่านให้ฝึกจนกว่าโลกธรรม 8 จะไม่มีผลต่อจิตเลย

 

เมื่อคืนนอนพิจารณาอดีต อดีตในที่นี้หมายถึงเรื่องราวประจำวันที่ผ่านมานะ ไม่ใช่อดีตข้ามภพข้ามชาติ 555 เพราะว่าทุกคืนจ้องจะเที่ยวก็จะภาวนาคาถาเพื่อไปเที่ยวทุกคืน แต่เมื่อคืนกำหนดนิมิตตนเองขึ้นมาแล้วดูว่าวันเวลาล่วงผ่านจนถึงปัจจุบัน ร่างกายสังขารร่วงโรยรา ตรงนั้นก็ปวด ตรงนี้ก็เจ็บ ความสนุกในยามตื่นหรือว่ายามหลับ ล้วนทำให้เราหลงใหลเพลิดเพลินไป จนจิตไม่อยู่กับปัจจุบัน มันเห็นความประมาทของจิต ไม่มีความสงบเลย มีแต่ความฟุ้งปรุงแต่งไปตามอารมณ์

มองดูกายสังขารที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปมีแต่ความเสื่อม ถามตัวเองว่าจะไปอยากรู้อยากเห็นอะไรในเรื่องของคนอื่น หากเราตายไปตอนนี้จะเป็นยังไง คงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ เพราะมัวแต่เอาใจล่องลอยไป ไม่กำหนดรู้สติ ไม่ระลึกรู้อยู่กับปัจจุบัน ไม่พิจารณาละกิเลส เลิกภาวนา นะมะพะทะ ได้แล้ว เลิกภาวนาอิทธิฤทธิฯ ได้แล้ว พุทโธดีกว่า

มันเห็นอย่างนั้นจริงๆ นะ คุณhastin ก็เลยเจริญกรรมฐานพระอภิธรรมกระดูก เราไม่มีเวลาเหลือเฟือเหมือนคนอื่นๆ แล้ว

 

หลังจากที่ไม่อยากรับรู้เรื่องราวภายนอก หันมาระลึกรู้ภายในตนกับคำภาวนาพุทโธกำกับลมหายใจ ก็ฝันไปว่า.........

จำมาได้แค่นิดเดียวเอง เห็นตัวเองนั่งปอกกระบอกข้าวหลาม ปอกเปลือกด้านนอกออกจนหมด แปลกที่กระบอกข้าวหลามดันกลายเป็นเผือก แล้วมีผู้ชายแต่งตัวปอนๆ ยากจน เนื้อตัวสกปรก ผมเผ้ายาวรุงรัง นั่งรออยู่ข้างๆ พอเราปอกเสร็จก็ส่งให้ชายผู้นี้ เค้ารับแล้วก็เอาไปทานอย่างหิวโหย แล้วก็นั่งมองเรารอให้เราปอกให้ใหม่อีก ในความฝันรู้สึกว่าชายผู้นี้ทานได้แต่เผือกกับมันเท่านั้น...ฝันแปลกเนอะ

 

นิทานสักเรื่อง

ช่วงนี้เวลาคุยกับคนในบ้านทางโทรศัพท์ จะเห็นภาพคนนั้น แล้วจะเห็นมีใครบางคนยืนอยู่ห่างๆ คนที่เราคุยด้วย

เราก็จะถามว่าท่านมีธุระอะไร ส่วนมากท่านก็บอกว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคนนั้น

ถึงวาระของท่านแล้ว เราก็จะถามว่า ท่านต้องการสิ่งใดหรือปล่าว

ท่านก็จะตอบมา เช่น ใส่บาตรกี่วัน ด้วยอะไรบ้าง สังฆทานอะไรบ้าง

บางท่านก็ให้ทำสังฆทาน พระพุทธรูป ยา

เราก็จะถามต่อว่า หลังจากทำแล้ว ต้องอธิฐานให้ใคร ชื่ออะไรบ้าง

ท่านก็จะตอบมา ถ้ามาคนเดียว ส่วนมากจะเป็นชื่อมาเลย บางทีมาหลายคน

ก็จะบอกทหาร...พร้อมครอบครัว เปรตก็มีมา

เราก็คิด ทำบุญ ถือศีล ปฎิบัตินี่ดีนะ ท่านมาบอกก่อน

คราวก่อนของเรา มีท่านหนึ่งมา ส่วนบนมีมาแค่ครึ่งซีก ขอให้นั่งสมาธิให้ 3 ชั่วโมง

เราก็ทำ ออกสมาธิมา ปวดขา เดินไม่ได้ตั้งนาน ช่วงนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาใช้กรรม 555

 

แล้วผู้ชายที่มาหาเราในฝันเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราหรือเปล่าเนี่ย คราวก่อนก็ถือชามข้าวเปล่าๆ มายืนรอเราหน้าบ้าน เราเห็นแล้วก็สงสาร ตักข้าวและกับข้าวใส่ในชามให้จนล้นชามแล้วเค้าก็ยืนทานอยู่ที่หน้าบ้านเรา

 

เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ ครอบครัวเดียวกันพอได้

ข้ามครอบครัว พูดมากไม่ได้เดี๋ยวโดน พิจารณาเองจ้า

 

เมื่อคืนพิจารณาเรื่องแจ้งในไตรลักษณ์ เพราะคนเราทุกวันนี้เรียนธรรมรู้ธรรมก็จริง แต่ยังไม่แจ้งลงไปในไตรลักษณ์จริงๆ มันจึงยังมีทุกข์ซ้ำซากวนเวียน

ที่ยังไม่แจ้งจริงๆ เพราะไม่ได้พิจารณาจากปัจจุบันขณะ ไปตามหลังพิจารณาทุกที ไตรลักษณ์จึงไม่ปักลงไปที่ใจ ไม่ได้เห็นลักษณะของอนิจจัง ทุกขังและอนัตตาจริงๆ

 

เราพิจารณาว่ามีใครมาสอบอารมณ์เราอ่ะ

 

เราเชื่อมั่นในแม่ย่ามหากาลี สิ่งที่ท่านบอกเราล้วนเป็นความจริง ไม่มดเท็จแน่นอน ท่านเคยบอกเราว่าเราไม่มีกรรม เราไม่ได้เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม ดังนั้นเราย่อมไม่มีเจ้ากรรมนายเวรแน่นอน

 

การปฎิบัติของเราตอนนี้ มาถึง ยอมรับความจริง

ไม่ได้รังเกียจร่างกาย หรืออะไรทั้งนั้น

กรรมเป็นตัวกำหนด

อยู่ไปตามหน้าที่ ทำไปตามหน้าที่

ชดใช้ผลที่เกิดจากกรรมชั่ว และสร้างบารมีเพิ่มไปเรื่อยๆ

ไม่นิ่ง ไม่เบื่อ ไม่เฉย สบายๆ

 

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ แต่เรารู้สึกว่าโดนกิเลสเกาะอีกแล้ว หลังจากที่ทำตัวสบายๆ ไปเรื่อยๆ จึงต้องกลับมาเข้มงวดตนอีกครั้ง

 

ภาระกิจสุดท้าย ทำให้ขาดไม่ได้