เจ้ากรรมนายเวร และต้นเหตุที่มาของบทอุทิศส่วนกุศล

เจ้ากรรมนายเวร และต้นเหตุที่มาของบทอุทิศส่วนกุศล
โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

หลวงพ่อครับ คำว่าเจ้ากรรมนายเวรนี่หมายถึงใครบ้างครับ...?
...
เจ้ากรรมนายเวรนี่ตัวตนมันไม่มีหรอก มันเป็นเรื่องของกรรม
ที่เป็นอกุศลกรรม ที่เราทำไว้ ตัวจริงที่เราเคยทำเขาไม่มายุ่ง
กับเราหรอก อย่างเราฆ่าปลาตาย ปลาเขาก็ไม่มายุ่งกับเรา
แต่กฏของกรรมมันเล่นงานเรา ถ้าปลานั่งจองเวรคอยลงโทษเราแกก็ไม่ต้องไปเกิดล่ะ

คำว่าเจ้ากรรมนายเวรนี่นะ ถ้าพูดตามส่วนตัวจะว่าไม่มีก็ไม่ได้
ถ้าหากเราฝึกขั้น สุกขวิปัสสโก เราจะบอกว่าไม่มีตัว
เพราะไม่เคยเห็น แต่ว่าตั้งแต่ เตวิชโช ขึ้นไปเขาเห็น
ต้องพูดตามขั้นนะ ถ้าเราว่ากันตามหนังสือก็คิดว่าจะไม่มี

แล้วถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร
เขาจะได้รับไหมคะ...?

คือว่าอุทิศส่งไปให้เขาจะได้รับหรือไม่ได้ก็ตาม
บุญที่เราทำเป็นผลให้เกิดความสุข ไอ้กรรมต่างๆ
ที่เป็นอกุศลที่เราทำไปแล้ว เราไปยั้งมันไม่ได้
แต่ทว่าถ้าเราทำกรรมดี มีกำลังเหนือมันก็กวดไม่ทันเหมือนกัน
สำหรับคำอุทิศส่วนกุศลที่ใช้อยู่เดียวนี้ยาวเหมือนกัน
แต่ยาวตามที่ท่านบอก

บทอุทิศส่วนกุศลท่อนแรก ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรนั่น
หลวงพ่อปู่โต มาบอก
แล้วก็บทอุทิศส่วนกุศลอีก 3 ท่อน
พระยายมราช มาบอก
สำหรับตอนที่สองให้โมทนา ท่านบอกว่าเวลาอุทิศ
ส่วนกุศลน่ะ ขอบอกให้ผมเป็นพยานด้วย

ท่านบอกว่าลูกหลานของท่าน ก็คือลูกหลานของผม
และมันก็ไม่แน่นักหรอก บางทีไปอยู่สำนักผม
มันอาจจะลืมก็ได้ เขาอาจจะนึกถึงบุญไม่ออก
ถ้านึกถึงบุญไม่ออก ก็มีความจำเป็นอย่างยิ่ง
จะต้องปล่อยให้ตกนรก หากว่าถาม 3 เที่ยวนึกไม่ออก

ผมจะได้ประกาศว่า
นี่เขาเคยบอกฉันไว้ เวลาทำบุญเขาบอกให้ฉันเป็นพยาน
แล้วก็ประกาศกุศลนั้น ก็ได้ไปสวรรค์

นายเวร

เรื่องมันมีอยู่ อย่างพระถูกหอกตาย เรื่องนี้มีอยู่ในพระสูตร
คือว่ามันมีอยู่ว่าพระองค์นั้น ท่านกำลังเย็บจีวร เย็บไปๆ
ไอ้ตัวเรือดมันอยู่ในตะเข็บจีวร ท่านไม่เห็น เข็มก็ไปทิ่ม
เรือดตาย อย่างนี้จะถือว่าเป็นบาปลงนรกไม่ได้
เพราะเจตนาไม่มี ไม่รู้ว่ามีตัวเรือดอยู่ ใช่ไหม
แต่ก็เป็นบังเอิญเมื่อต่างคนต่างตาย
เจ้าเรือดก็ตายไปก่อน พระก็อยู่นานไม่ได้หรอกนะ
ไปเกิดชาติหลังเป็นคนด้วยกันทั้งคู่

เจ้าเรือดไปเกิดเป็นนายพรานป่าฆ่าเนื้อ
พระก็ไปเกิดเป็นคน แต่ว่าบวชพระ
ต่อมาวันหนึ่ง พระเดินสวนทางมาเจอนายพราน
เห็นพรานถือหอกเกะกะๆ ท่านก็นึกหวาดเสียว
ดีไม่ดีแกบ้าๆ บวม ๆ เอาหอกจิ้มตาย ใช่ไหม
ก็เลยหลบเข้าพุ่มไม้ พรานแกฆ่าสัตว์ก็จริง
แต่จิตแกก็ดี ถือว่าพระเป็นพระ แกเดินมาก็นึก
เอ๊ะ...พระนี่น่าจะสวนกับเราตอนนี้ เวลานี้ท่านไปไหน
หรือบางทีท่านเห็นเราถือหอกเดินมาท่านจะกลัวเรามั้ง
ไอ้หอกจัญไร พุ่งไว้ตรงนี้ก่อน เลยพุ่งหอกเข้าไปในพุ่มไม้
แล้วเดินไปมือเปล่าไป ไอ้หอกระยำดันจิ้มมาที่อกพระพอดี
นี่ไอ้นี่จะถือว่าเป็นกรรมไม่ได้ ต้องถือว่าเป็นเวร ถ้ากรรมก็ดึงลงอบายภูมิ นี่เป็นเวรมาสนองกัน

https://www.facebook.com/#!/BuddhaSattha

 

กราบหลวงพ่อครับ สาธุครับ

 

สาธุครับ กราบนมัสหลวงพ่อครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ กราบหลวงพ่อคะ

 

อ่านแล้วเห็นภาพและน่ากลัวเช่นกัน ขนาดเป็นกรรมที่เกิดขึ้นด้วยความไม่ตั้งใจ กรรมเวรน่ากลัวจริงๆ คะ

 

กราบนมัสการหลวงพ่อครับ สาธุ