kanalove

การอยุ่มหาลัยนะ จำไว้เราต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน

ใครดีมาก้ดีด้วยแต่ไม่ต้องมากมาย เราไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรกะเราที่หลัง
ใครร้ายมาเราก้เฉยๆซะ ไม่ต้องไปสนใจ
ปล่อยๆไป เด่วมันก็ตายไปด้วยตนเองนะแหละ

ก็หัดเรียนรู้วิธีที่จะอยู่ในสังคมสิ ฉันอยุ่มหาลัยเนี้ยแทบจะเปงคนละคนกับที่พวกแกรู้จักเลย...-*-

กะว่าปี2ค่อยเปิดเผยธาตุแท้55+

ในเมื่อมันไม่ช่วยก้ไม่ต้องไปสนใจ

เราก้ยืนด้วยตัวเราสิ
แสดงให้เห้นว่าไม่มีมันเราก้อยู่ได้

จะไปง้อทำไม

ชั้นอยุ่นี้ก้ใช้ว่าพูดอะไรสนิทๆได้กับทุกคนมันไม่เหมือนกัน อยุ่นี้ก้อึดอัด...
พอเรียนเสร็จเราก้จะตรงดิ่งกลับบ้านเลยไม่ก้โทรคุยกะเพื่อนเก่าๆคนอื่นเช่น เอม เช่น เอ้ ไม่ก้ไปหา คลายความเครียด...

ส่วนไอเพื่อนคนที่แกเล่าอะ ที่จริงตอนมันมาให้แกสอนอะ น่าจะถามมันว่าทำไม?อะไรยังไงถึงทิ้งแกไป
เหมือนกุกะไอขิมอะ มาคุยกันเลยว่ายังไง จะไม่ค้างคาใจ มันไม่สนเราเราก้ไม่ต้องสนมัน
อยุ่กับตนเองดีที่สุด...

แต่ถ้าเค้าไม่รักไม่ห่วง เค้าคงไม่เรียนมาจนปานนี้หรอก
การที่ไม่เข้าใจกันก้ใช้ว่าจะพูดไม่ได้สักหน่อย...

อย่างน้อยก้ทนเพื่อตนเองกะพ่อแม่ซะ...เรียนๆไป...

บางคนอยากเรียนแทบตาย

ถ้าแค่นี้ท้อละก้เวลาไปทำงานก้คงทนไม่ได้
เพราะตอนทำงานจะเจอหนักกว่ามากมาย...

มันไม่ได้สบายแบบกินเงินเดือน สิ้นเดือนรับตังค์

ทำงานในบริษัทมันยากตั้งแต่สอบสัมภารณ์แล่ว....

ถ้าแกคิดว่าแกเลือกอะไรให้กับตัวแกผิดนะ ยังเปลี่ยนทัน
แต่ถ้าหยุดละก็...คนที่น่าสงสารก้คือตัวแกเองนะ
พ่อแม่ท่านก้คงไม่ว่าอะไรหรอก เพราะถ้าให้โอกาสแกเลือก ให้โอกาสแกเรียน จ่ายค่าเทอมอะไรต่างๆให้ซื้อของให้ ตามใจตัวเราทุกอย่าง
เพื่อให้เราเลือกและรับโอกาสที่เราจะได้

ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกที่ไม่รักลุกหรือเปงห่วงแต่พ่อแม่ทุกคนก้มีการแสดงออกไม่เหมือนกัน

พ่อแม่ทุกคนก้ไม่ได้เข้าใจลุกไปซะเสมอ ยังไงเด็กกับผู้ใหญ่ก้มีช่องว่างที่ไม่เท่ากัน

แกคิดว่าพ่อแม่แกไม่เข้าใจแกคนเดียวเหรอ?
พ่อแม่ฉันก้ไม่เช้าใจฉัน
พ่อแม่เอ็มก้ไม่เข้าใจเอ็ม
พ่อแม่เอ้ก้ไม่ไม่เข้าใจเอ้
พ่อแม่ไอโม่ก้ไม่เข้าใจโม่
แบดก้เหมือนกัน...

ไอ้ที่แกสอบติดศิลปากรเอย ลองออกมาอยู่หอคนเดียวเอง ออกมาทำอะไรด้วยตัวคนเดียวเอย สิ่งต่างๆที่พยายามฝ่าฟันมาด้วยตัวคนเดียวก้ไม่มีความหมายเหรอ?

ไอที่แกทำอยู่อะ ทำให้คนรอบข้างหรือเปล่า?อยากให้คนรอบข้างพึ่งพอใจเราเหรอ? ก่อนทำให้คนรอบข้าง แกลืมทำให้เพื่อนที่แกอยู่มาด้วยตลอดชีวิตได้ไงกัน
แกลืมทำเพื่อตัวแกเองหรือ?เปล่า

เพื่อนที่อยุ่มากับแกตลอดยามแกร้องไห้ หรือหัวเราะ แกเคยมองแล้วลองมอบอะไรให้กับตัวแกเองหรือยัง

อนาคตที่แกเลือกให้กับตัวแกเองก้จะทิ้งเหรอ?

แกกะพ่อแม่แค่มองต่างมุมกันเท่านั้น ถ้าไม่เปิดใจพูดคุยแล้วจะรู้ได้ไง

ไม่อยากอยุ่บ้านก้ลองย้ายมาแล้วหาหออยุ่ก้ได้...
ถ้าอยากอยุ่เฉยๆไม่ทำอะไรเลย ก้ไม่ต้องเรียนมันแหละ
แล้วแกก้คอยมองตามพี่สาวที่จะเรียนจบ มองเพื่อนที่เรียนจบรับปริญญาแทน
อยากจะยอมแพ้แล้วหยุดอยู่กับที แล้วมองดูคนที่ก้าวไปมากกว่าตนเองเหรอ?

วัน?ฉันกะแกอะเดินมากันคนละสายแต่เราเดินไปพร้อมกันไม่ช่ายเหรอ?

แล้วจะมาหยุดมองดูเราประสบความสำเร็จคนเดียวเหรอ?

ไอ้พักอะพักได้ แต่ไม่ได้ให้ถอย งั้นที่ผ่านมาที่แกทำมันก้ไร้ค่านะสิ

-*-...งั้นจะทำอะไรยังไง?

ไม่เรียนจะทำอะไร
ทำงานเหรอ?ทำอะไรละ?
ในขณะที่ทุกคนก้มีปัญหาให้ฝ่าฟันบางคนหนักกว่าแกก้มี ยังเรียนจบได้ ทนได้
ทุกคนก้มีกันทั้งนั้นแหละ

ถ้าไม่ทำอะไรจะอยุ่ยังไง?

แกบอกแต่ไม่มีใครเข้าใจแก แล้วตัวแกเคยเข้าใจคนรอบข้างหรือเปล่า?

คำทำนายมันวัดอะไรไม่ได้หรอก
ทุกสิ่งทุกอย่างมันก้ขึ้นอยุ่กับตัวเอง

คำทำนายก้แค่ทำให้รู้สึกว่า เออ ชั้นจะจบ4ปีวะ มีกำลังใจขึ้นมา แค่นั้น
แต่ถ้าไม่ทำไม่ทนก้ไม่จบ...

ตัวฉันก้ไม่ได้อยากมาเรียนที่นี้แล้วเจอะพวกเลขหรือเคมีนะ

ทั้งเหนื่อยทั้งเครียด
แต่มันเป็นสาขาที่ชั้นชอบฉันเลยทนอยุ่

มันเป็นอนาคตที่เลือกเดินมาเอง เพราะฉะนั้นจะไม่ยอมท้อง่ายๆกะอีแค่เรื่องเพื่อนหรอก เพื่อนที่นี้สนิทๆฉันก้ไม่มีหรอกนะในมหาลัย

ไม่มีก้ไม่เห้นเปงไร ไม่ช่ายคนจ่ายค่าเทอมให้กับฉันซะหน่อย
พอ่แม่ต่างหากที่ต้องแคร์ เพราะทางส่งเสียมาทั้งนาน

รู้ไหม? ฉันเคยคิดจะดรอปด้วยเพราะไม่ไหว
ก้เลนโทรคุยกะแม่ แต่แม่ห้ามบอกให้อดทนไว้
แค่นั้นก้ทำให้มีกำลังใจแหละ

การหนีไม่ช่ายการแก้ปัญหา

แล้วคิดว่าเราไม่กลัวเหรอ?

ไอที่แกกลัวๆนะ

ฉันก็กลัว

แต่ฉันไม่ได้ไปทำร้ายใครนี้น่า

เปงตัวของตนเอง ไม่ได้ละทิ้งตนเองแค่เนี้ยผิดเหรอ?

แค่ลองทำด้วยตนเอง

สิ่งที่น่ากลัวคือใจเราที่มันอ่อนแอตะหาก...

ศิษย์ ตถาคต ไม่มีคำว่าไม่สามารถ นะ พี่ 55555 เอานะ สู้ กำลังใจ กำลังใจ เต็ม เต็ม

พี่สาว ผมก็ผู้ใหญ่ แล้ว 18ปีแล้ว นะ ครับ

ลบเด๋วมาลงใหม่

ลบ

ส่วนเรื่องเพื่อน เราก้มีปัญหาบาง...
เราก้เข้าไม่ได้นะ เคยเครียดเหมือนกัน
ร้องไห้ไปเล่าให้เอ้ให้เพื่อนฟังก้มี

มันก็เป็นทุกคนแหละ

ตอนนี้ก้ค่อยยังดีหน่อย

จะมาสอบตรงที่นี้ไหม?ละ...

http://admis.rmutp.ac.th/2009/index.php

อีกอย่างที่นู่นมันห่างไกลบ้านเกินไปสำหรับแก

เวลามีอะไรยังมาสงบใจในบ้านเราได้

แต่ถ้าอยู่นู่นต่อให้เวลาเลิกเรียนก้ต้องเข้าหออยุ่หอ เจอะกับคนที่ไม่อยากอยุ่ดี

รีบ ตัดสินใจละกัน ว่าจะเอาไง?
เพราะตอนนี้ แกมีโอกาสเปลี่ยนแค่ปีนี้เท่านั้น ปีหน้าเปลี่ยนระบบ ซิ่วไม่ได้แล้ว

ที่ไม่อยากเรียต่อเพราะอะไรอะ

ไม่ชอบก้ย้ายสาย หาที่ตัวเองชอบซะ หรือที่ตัวเองถนัด
ชั้นรู้ว่าแกชอบคำนวณ แต่ไม่ได้ชอบอะไรขนาดนั้น
สายนี้ไม่เหมาะกะแกหรอก

ถ้าตอนนี้ยังสอบตรงทัน ปีหน้าก้ทำอะไรไม่ได้แล้วนะ...

พี่สาว สวัสดี ครับ เป็นไร อะเปล่า ปรึกษาได้นะ

หวังว่าจะอ่านอย่างเข้าใจ และเข้าถึงน่ะ

4.รู้จักช่วยเหลือตนเองและพึ่งตนเองให้ได้ก่อน
แม้ว่ามนุษย์เราจะต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันก็จริง แต่คนที่เราพึ่งได้มากที่สุดก็คือ ตัวเราเอง พระพุทธองค์ตรัสสอนไว้ว่า ตนเป็นที่พึ่งของตน ซึ่งเป็นความจริงที่พิสูจน์ได้เสมอ เพราะถ้าเราฝึกฝนตนเองให้เก่งกล้า ขยันอดทน ก็สามารถพึ่งพาแก้ปัญหาได้ด้วยตนเองอย่างดีที่สุด ดังนั้นมนุษย์งานทุกคนก็ควรจะฝึกฝนเรียนรู้เพิ่มเติมอะไรที่เกี่ยวกับสายงานใหม่ๆ ของตนเองอยู่เสมอ ความสามารถในหน้าที่การงานเป็นสิ่งที่จะช่วยเสริมส่งให้คุณก้าวหน้าในวิชาชีพ ขอให้ใช้เวลาบ่มความรู้ความสามารถให้สูงเข้าไว้ โอกาสย่อมมีเสมอ สำหรับผู้มีความสามารถจริง

แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเก่งและสามารถเพียงใดก็อย่าเผลอทะนงตนว่าเราไม่ต้องง้อใคร แม้ว่าการพึ่งตนเองได้นั้นเป็นความภาคภูมิใจ และเป็น ศักดิ์ศรีของมนุษย์ การทำงานเป็นวิธีการอันสำคัญอย่างหนึ่งในการพึ่งตนเอง อย่าหวังความช่วยเหลือจากภายนอกให้มากนัก พยายามช่วยเหลือตนเองจนสุดความสามารถเสียก่อนแล้วจึงค่อยขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
หากมนุษย์งานทุกคนนำหลักธรรมะทั้ง 4 ข้อที่กล่าวมาแล้วข้างต้น มาปรับใช้ในชีวิตการทำงาน เชื่อว่าคุณจะสามารถทำงานได้อย่างมีความสุขและประสบความสำเร็จได้ง่ายและรวดเร็วยิ่งขึ้น เพราะผู้ที่มีจริยธรรมและคุณธรรมในการทำงาน ผลงานย่อมดีกว่าผู้ที่มีใจอกุศล อคติ ขาดเมตตาธรรมกับผู้ร่วมงานคนอื่นๆ อย่างแน่นอน

ที่มา : http://www.hrtothai.com/index.php?op...415&Itemid=156

สวัสดี ครับ พี่สาว เกิดไรขึ้น

3.กล้าต่อสู้ความยากลำบากและอุปสรรคปัญหา
อุปสรรคปัญหาและความทุกข์ยากถือว่าเป็นฤดูกาลของชีวิต เหมือน ต้นไม้ซึ่งจะต้องผ่านฤดูกาลทั้งสามจึงจะเจริญงอกงามได้ อุปสรรคปัญหา ทำให้เราอดทน เข้าใจตัวเอง เห็นคุณค่าของงาน รู้ซึ้งถึงน้ำใจของเพื่อน ร่วมงาน เจ้านาย ลูกน้อง ได้ดีขึ้น ผู้ที่มีความอดทน หนักแน่นมั่นคง จะสามารถก้าวผ่านอุปสรรคปัญหาได้เป็นอย่างดี ทำให้แข็งแกร่งมากขึ้น จนสามารถเอาชนะอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงที่พบพานได้