[IMG] ศิษย์พี่ถามหน่อย ถ้าเรารักใครคนใดคนหนึ่งมากเกินกว่าจะถอนใจแต่เค้านั้นรักเราเพียง 1 ใน 10 ได้กระมังเราควรกระทำตัวเยี่ยงไร? .... รักตัวรักแท้ผัน...........ปฏิบัติธรรม เพราะสลักตัวกรรม.......จิตอาดูร หวังเพิ่มพูนกัน...........ทาสอยู่ วังเวียน เป็นสังเวียนผ่านศูนย์....ทุกข์ สมุทัย ..................................................... ทุกข์ให้รู้......เพราะตัว........สมุทัย ส่งแส่ เวียนวัง.......แก้ให้พ้น.........ปัญญาเฮย แต่เกิดเลย....เราอยู่เดี่ยว......เดียวตัวตน เขาคือใคร....ยึดเหนี่ยวไว้.....โอ้ใจเอ๋ย ผันตัวตน......รักพึ่งตน........สนิทธรรม ปัญญานำ.....พิจารณา........เจ้าตัวทุกข์ ว่าทุกข์สุข....ออกจากไหน....ใครที่ทุกข์ ใครสนุก......ใครสมหวัง.......ใครผิดหวัง ใครทำพัง.....ใครสร้างก่อ......ใครเป็นใคร ใครสมุทัย.....ส่งแส่แสร้ง......นำทุกข์ถม ปะคารมณ์....แล้วเก็บคิด......อดีตปรุง อนาคตมุ่ง....ปัจจุบันหลง.....มองให้เห็น ได้สุขเย็น.....เป็นปัจจุบัน.....เห็นทันตา ............................(เขียนไปได้งัยเนี่ย....ตูละฮ้งๆ)............. ^_^
[IMG] ศิษย์พี่ถามหน่อย ถ้าเรารักใครคนใดคนหนึ่งมากเกินกว่าจะถอนใจแต่เค้านั้นรักเราเพียง 1 ใน 10 ได้กระมังเราควรกระทำตัวเยี่ยงไร
[IMG] หึหึ ถ้ามันเปิดจริง ศิษย์น้องผู้นี้คงนั่งเฝ้าห้องน้ำชาย 555+ ????????? [IMG]..ถ้างั้นอย่าไปปงไปเปิดมันเลย..ตาที่ 3 อ่ะ.......กิเลสจะทับถมให้หนักเปล่าๆ....เปิดใจดีกว่า...ให้ตนรู้จักตน...เพื่อถึงตน...เข้าใจในสรรพสิ่งตามจริง....เมื่อนั้น..กายทิพย์กายหยาบย่อมปรากฏแจ้งแก่ใจในสภาพเดียวกันคือ ไม่เที่ยง มีสภาพไม่คงทน ท้ายสุดก็หาความเป็นแก่นเป็นสาระไม่ได้..... [IMG] ....เปิดตาในคือใจนี้แหละ.....
[IMG] (ขอยืมภาพหน่อยอ่ะ) แป่ววววววววว....................... +_+! อุตส่าห์แต่งกลอนให้ตั้งเยอะ......คิดได้แค่เนี๊ยะ...."อยากตายยย" .... กำ...+_+! ...............................................................................................
<LI class=floatcontainer id=vmessage76933>[IMG] วันนี้ 08:44 PM แอ๊บแบ้ว [IMG] ท่ามกลางธรรมชาติ......สุดตา มองเห็น ทางไกลใกล้แสนเข็น....ถึงได้ แต่ใจสุดลำเค็น..........เห็นได้ ปัญญา กำหนดทุกข์รู้ใด้.........เบาคลาย ........................................................... มีหวังย่อมมีผิดหวัง......ของคู่ ทุกกาลนานเป็นอยู่......ธรรมดา เวียนมาทุกข์สุขคู่........คลุกเคล้า ยึดสุขห้ามทุกข์มา.......เพิ่มทุกข์ เท่าทวี ........................................................... ต่างเวียนมาทุกข์อยู่.....ไม่รู้ ย่ำอยู่บนทุกข์คู่..........เช้าค่ำ ใจร่ำหาสุขอยู่...........ที่อนิจา ครั้นสุขหายครวญคร่ำ...หยุดปลง ใจกลาง ............................................................ ใจกลางได้ได้สุข........ทุกข์มี ห่อนถึง ทุกข์เกิดเพราะกายมี....ขันธ์รับ ใจพักอยู่ในดี............หายร้อน วุ่นใจ รอกลั่นเป็นธรรมใส.....หลุดพ้น ปัญญา ........................................................... [IMG] ข้าน้อยอยากตายยย
