กราบนมัสการเรียนถามพระอาจารย์เรื่องการกำหนดนิมิตและอาการขณะทำกรรมฐาน

ขออนุญาติเกริ่นนำก่อนนะครับ เนื่องจากก่อนบวช ผมอยู่ในศานาพุทธมาก็จริงแต่ไม่ค่อยมีความศรัทธามากนัก จนเมื่ออายุได้32ก็ตั้งใจจะบวชให้บิดา มารดาที่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ซึ่งก่อนจะบวชก็มีเรื่องให้ว้าวุ่นใจจนเกือบจะล้มเลิกการบวช แต่ก็ไหนๆก็ตั้งใจแล้วเลยไม่สนใจปัญหาใดๆเดินหน้าบวชลูกเดียว ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี
เมื่อบวชแล้วก็ได้ปฏิบัติกิจของสงฆ์ด้วยดี และได้ลองนั่งสมาธิทำกรรมฐานด้วย อานาปานสติ ทำวันแรกนั่งได้20นาที วันที่สองนั่งได้เกือบ50นาทีแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพียงแต่รู้สึกว่าร่างกายตั้งตรงดี พอวันที3 นั่งกำหนดลมไปๆมาๆมันดิ่งวูบลงไปเหมือนแหวกอากาศและมีความรู้สึกเหมือนลมไหลออกจากตัว ด้วยความตกใจจึงรีบถอนออกจากสมาธิทันที แต่แปลกตรงที่ว่ามันรู้สึกตื่นเต้นดีใจว่าไอ้เมื่อตะกี๊มันคืออะไร ก็เลยไปถามหลวงพ่อที่กุฏิ ท่านบอกว่ามันเป็นอาการฌาณ ก็เลยถึงบางอ้อ และหลังจากนั้นมาผมก็ไม่เคยทำแบบนั้นได้อีกเลยจนสึกออกมาได้2ปีแล้ว จากเหตุการณ์นั้นทำให้ผมเปลี่ยนความคิด ความศรัทธา เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ฯลฯ และก็ปฏิบัติกรรมฐานบ้างถ้าไม่ขี้เกียจซะก่อน
เกริ่นมาซะยาวเลยต้องขออภัยพระอาจารย์ด้วยครับ ทีนี้มาถึงคำถาม ทุกวันนี้ผมใช้การกำหนดอานาปานสติบ้าง กำหนดเป็นนิมิตบ้าง มีอาการดังนี้
1.เนื่องจากผมชอบปวดหลังเลยใช้การนอนกำหนดลมแทน+กับเวลาไปทำงานถ้ามีเวลาว่าง ผมจะหาSofaแล้วแกล้งทำเป็นนอน และกำหนดลมไม่ให้ใครรู้ เมือ่กำหนดได้ซักพัก อยู่ดีๆมันไม่หายใจแบบรู้ว่ามันไม่หายใจ ครั้งแรกตกใจ(อีกแล้ว)รีบกำหนดลมมันก็ถอยออกมาเป็นอาการปกติ ครั้งที่2ซึ่งเพิ่งทำได้ไม่นานนี้ คราวนี้ตามดูและปล่อยมันไปตามอาการของมัน แต่ได้พักเดียวก็หลุดออกจากสมาธิ ผมไม่แน่ใจนักว่ามันเป็นอาการฌาณหรือว่าเกิดจากจิตตกภวังค์ เพราะก่อนหน้าที่จะรู้ว่าไม่หายใจ มันไม่มีปีติ และพอถอนออกจากสมาธิก็ไม่ได้สุขเหมือนตอนที่เคยทำได้ในตอนบวชอยู่ครับ เลยอยากทราบอาการที่เกิดมันคืออะไรครับ
1.1ถ้าเกิดจิตมันว่างจากคำภาวนาแล้ว เราจะเอาจิตเกาะกับอะไรให้มันคงสมาธิอยู่ได้ครับ คือตอนที่คำภาวนามันหาย แต่ยังรู้สึกถึงลมหายใจอยู่ มันงงครับไม่รู้จะเกาะกับอะไรพอจะไปเกาะที่ลม กำหนดปุ๊บหลุดปั๊บเลย
2.ในการกำหนดนิมิต
2.1ที่ผมฝึกอยู่ก็มีวรรณะกสิณสีเหลือง อันนี้ฝึกแล้วยังไม่ก้าวหน้าไปไหน มันไม่ติด พอเพ่งแล้วหลับตา นิมิตมันก็หายไปเร็วเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงครับ ให้มันติดได้นานๆ
2.2ในการกำหนดนิมิต บางทีผมก็นั่งนึกภาพ องค์สมเด็จพพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ภาพหลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี หรือภาพพระอรหันต์ที่จำได้
หรือบางทีก็นึกภาพเปลวไฟของเทียน คือมันไม่ได้เกิดเป็นภาพที่ชัดเจนขึ้นมา แต่แค่มันนึกอารมณ์ออก และมันจำอยู่ในจิตได้ โดยที่ผมไม่ได้เพ่งจากของจริงหรือมองจากภาพจริงก่อนแล้วค่อยหลับตา แต่ใช้การนึกเอาเลย อย่างนี้ทำถูกหรือเปล่าครับ
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์และทีมงานด้วยครับ