การเพ่งกสิณ

จากตำราที่ว่าให้จ้อง แล้วหลับตา ให้ภาพนั้นอยู่ในนิมิต อยากถามว่า ถ้าลืมตา จ้อง ตลอดเลยจะได้ไหมครับ แบบ ลืมตาสลับกับ หลับตา ทำแล้วปวดตาอะครับ

 

คุณก็อย่าไปเพ่งที่ตาสิ ยิ่งเพ่งก็ยิ่งปวดใช่ไหม? มองดวงภาพกสิณที่มองด้วยตาเนื้ออย่างสบายๆ ไม่ต้องไปเพ่งขนาดนั้น ผมก็เคย มันปวด...

 

วิธีแก้

ขึ้นอยู่กับว่าเราจ้องอะไรด้วยนะ
แค่ดูเฉยๆ ไม่ต้องเขม็งเกรงตา
พอคิดว่าจำได้แล้วก็ค่อยๆหลับตา ปล่อยใจสบายๆ
ภาวนาไปเรื่อย ถ้าลืมภาพนั้น ก็ลืมตาดูใหม่ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ไม่ต้องเครียด
การเพ่งเทียน เพ่งแสง อาจปวดตาได้ หรือแสงสว่างอาจไม่เพียงพออาจปวดตาได้

วิธีง่ายๆ หารูปหรือปฎิทินพระพุทธรูป ตั้งไว้ตรงข้ามโต๊ะทำงาน ๆ ไปเหนื่อยๆ ก็หันมาพิจารณาพระพุทธรูป นี่ยิ่งดี ทำให้หายเหนื่อยไม่เครียส ทำงานไปก็นึกถึงพระพุทธรูปไป เป็นต้น

สวัสดี

 

การเพ่ง หากตีความตรงตัว... ปวดหัวตาย อย่างแน่นอน..เพราะมีความหมายว่า จดจ้อง เพ่งเล็ง มันมีความหมายในทางที่เกร็งๆ ... ประสาทเสียเปล่าๆ ไม่เชื่อลองดู


ทำไป ไม่เกิดผลดี ดีไม่ดีจะประสาทเสียกันเปล่า และจะท้อในการปฏิบัติธรรม

เพ่งหนักๆ จะเป็นแบบนี้...

*** เพ่งมันจนหน้าบูด หน้าเบี้ยว
*** เพ่งจนหายใจไม่ออก หรือหายใจไม่ถูกจังหวะ
*** เพ่งจนเครียด มีอาการไม่ปรกติ มีความทุกข์
*** เพ่งจนสายตาสั้น ปวดตา
*** เพ่งจนปวดแข้ง ปวดขา โดยไม่ยอมลุก..เพราะเชื่อมั่นว่า เป็นหนทางที่จะสำเร็จกสิณ
*** ฯลฯ

ควรทำความเข้าใจความหมายของคำว่า กสิณ เสียใหม่ ...ว่า กสิณ เป็นการระลึกให้กลางๆ ไม่ได้เพ่งให้ปวดตา .. มีความหมายในการระลึกจำภาพด้วยความรู้สึกที่เห็น ..

อันดับแรก เราดูด้วยตา...
อันดับสอง เราหลับตา แล้วจำที่จิต ...

...ต่อไปหากภาพที่เราจำในจิตเลือนไป หรือสติขาดตอนไป ก็ให้ลืมตามาใหม่ และจดจำด้วยใจ ด้วยอาการเห็นด้วยจิตนั่นเอง

 

ลืมตาได้จะดีมากครับ ต้องมิมิตติดตา ทั้งหลับตาทั้งลืมตา จะยืนเดินนั่งนอน นึกเมื่อไหร่ต้องติดเมื่อนั้น พร้อมใจสงบ มีสติ สว่างไสว